lab5, SPRAWOZDANIA czyjeś


POLITECHNIKA LUBELSKA

WYDZIAŁ ZARZĄDZANIA I PODSTAW

TECHNIKI

0x08 graphic

Nazwisko i imię:

Anna Cichosz, Adam Bliźniuk,

Marek Budzyński, Cezary Drobek

Wydział: ZiPT

Grupa: 4.1 WT

Data wykonania ćw:

23.03.2001

Nr. ćw:

5

Temat ćwiczenia: Obwody elektryczne z rdzeniami ferromagnetycznymi.

Zaliczenie:

Ocena:

Data:

Podpis:

Wykaz aparatury:

Amperomierz E2/ P3/78

Zasilacz typ 5352M 12V

Miliamperomierz mA MEA - 1

Rezystor E2/P3/138 161Ω 0,6A

Cyfrowy miernik ALDA M838 220V

Przekaźnik kontaktowy cewka: U = 24V

zestyk: U = 110V-220V I = 200mA.

Cyfrowy miernik ALDA M838 1000V

Przekaźnik czasowy E2/P3/187

Zestaw tablicowy Nr serii 3/77 IF

Autotransformator U = 0 - 250 V Imax = 10A

Cewka ZW 1100 Ø65 In = 0,82A 12,4Ω I = 0,8A

Autotransformator U = 0 - 250 V Imax = 10A

Amperomierz E2/ P3/36 0,5-1 A

Voltomierz E2/ P3/90 0-150-300 V

Watomierz E2/ P3/275 100-200-400 V 0,5-1 A

Autotransformator U = 0 - 250 V Imax = 10A

Amperomierz E2/ P3/36 0,5-1 A

Voltomierz E2/ P3/90 0-150-300 V

  1. Przekaźnik kontaktronowy.

Tabela 5.1

Napięcie włączenia

Napięcie wyłączenia

Napięcie znamionowe

U1

U1/Un

U2

U2/Un

Un

I

P

I* z

V

-

V

-

V

m A

W

A

11,9

0,49

6,1

0,25

24

7

168

101,5

I1 = 3,5 [m A]

I2 = 1,9 [m A]

U1/Un = 11,9/24 = 0,49

U2/Un = 6,1/24 = 0,25

P = Un * I = 24 *7 = 168 [W]

I* z = 7 * 14500 = 101,5 A

  1. Przekaźnik czasowy elektromagnetyczny.

0x01 graphic

Tabela 5.2

U

Opóźnienie załączenia

Opóźnienie wyłączenia

V

s

s

113

0,06

0,5

220

0,04

0,51

  1. Cewka w obwodzie prądu przemiennego.

Tabela 5.3

Przypadek a

Pomiary

Obliczenia

R cewki

Lp.

U

I

P

Z

R

XL

cosφ

R Cu

V

A

W

Ω

Ω

Ω

-

Ω

1.

18

1

14

18

14

11,3

0,78

12,4

2.

18

0,125

0,5

144

31,25

140,5

0,22

3.

24

0,15

0,8

160

35,5

156,0

0,22

4.

40

0,25

1,5

160

24

158,2

0,15

5.

82

0,5

6,8

164

27,2

161,6

0,16

6.

64

0,4

4,2

160

26,25

157,7

0,15

7.

96

0,6

9,0

160

25

158,0

0,16

8.

128

0,8

16,5

160

27,77

157,6

0,17

9.

151

1

25

151

25

148,9

0,16

Z1=U1/I1=18/1=18Ω

R=Z*cosϕ=P/I2=14/1=14Ω

XL=pier(Z2-R2)=p((18)2-(14)2=11,3

cosϕ1=R/Z=0,78

Tabela 5.4

Przypadek b

Pomiary

Obliczenia

R cewki

Lp.

U

I

P

Z

R

XL

cosφ

RCu

V

A

W

Ω

Ω

Ω

-

Ω

1.

44

0,1

1,5

440

150

413,63

0,34

12,4

2.

88

0,2

6,5

440

162,5

408,89

0,37

3.

124

0,3

13

413,2

144,3

387,17

0,35

4.

150

0,39

18

384,5

118,2

365,87

0,30

5.

168

0,5

23,8

336

95,2

322,22

0,27

6.

188

0,6

29

313,2

80,5

302,66

0,25

7.

228

0,8

41

285

64,05

277,7

0,22

8.

264

1

55

264

55

258,2

0,21

Tabela 5.5

Przypadek c

Pomiary

Obliczenia

R cewki

Lp.

U

I

P

Z

R

XL

cosφ

RCu

V

A

W

Ω

Ω

Ω

-

Ω

1.

62

0,1

1,6

620

160

598

0,26

12,4

2.

122

0,2

7

610

175

584

0,29

3.

150

0,25

10

600

160

578

0,27

4.

132

0,3

14

440

155

411

0,34

5.

148

0,35

17

422,8

138

399,6

0,33

6.

240

0,45

26,5

533,2

130

517,1

0,23

7.

242

0,5

27,5

484

110

471,3

0,23

8.

272

0,59

32,5

461,0

93,3

451,4

0,20

Tabela 5.6

U = 140 V

Jednostka

Przypadek a

Przypadek b

Przypadek c

RCu

Ω

12,4

12,4

12,4

R

Ω

28,3

136,7

146,7

XL

Ω

155

371,7

405

  1. Badanie stycznika.

Tabela 5.7

U

I

U p

U o

U n

I n

S n

I w

I w/I n

V

A

V

V

V

A

VA

A

-

220

0,065

152

122

660

100

42,9

0,4

3,6

S n = I*Un=0,065*660=42,9

I w = I*(Un/U) = 0,065*(220/36) = 0,4A

I = 1,2* I n =1,2*100 = 120A

I w/I n = 360/100 = 3,6

Wnioski:

W punkcie pierwszym ćwiczenia badaliśmy wpływ pola magnetycznego cewki na załączanie i wyłączanie kontaktronu. Napięcie załączenia jest większe od napięcia wyłączenia ponieważ aby doszło do załączenia trzeba pokonać opór stawiany przez sprężyny, natomiast gdy dojdzie już do załączenia sprężyny utrzymywane są poprzez siłę magnetyczną, która działa między nimi

W punkcie drugim ćwiczenia badaliśmy przekaźnik czasowy, w którym wykorzystane jest zjawisko narastania lub zanikania strumienia elektromagnetycznego

Zwłoka podczas wyłączania wyniosła 0,51s przy napięciu 220V i 0,49s przy napięciu 190V, różnica ta jest powodowana tym iż w pierwszym przypadku wytworzyła się większa siła elektromotoryczna samoindukcji.

W punkcie trzecim badaliśmy cewkę w obwodzie prądu przemiennego. Na podstawie badań można stwierdzić, że na parametry cewki ma wpływ rodzaj zastosowanego rdzenia. W zależności od jego rodzaju cewka ma różną rezystancję i reaktancję, pobiera również różną moc i może pracować przy innych wartościach napięcia. Rezystancja Rcu jest rezystancją uzwojenia cewki mierzoną przy prądzie stałym, natomiast rezystancja R przedstawia straty mocy w uzwojeniu i rdzeniu dla poszczególnych przypadków. Z dołączonych wykresów możemy odczytać, że dla tych samych wartości napięcia rezystancja cewki jest największa dla cewki z dużą szczeliną powietrzną, a najmniejsza dla cewki z rdzeniem zamkniętym. Reaktancja natomiast jest największa dla cewki z małą szczeliną powietrzną a najmniejsza dla cewki z dużą szczeliną. Z wykresów U=f(I) widzimy że napięcie narasta najszybciej gdy mamy małą szczelinę, a najwolniej gdy mamy dużą szczelinę.

W punkcie czwartym ćwiczenia badaliśmy stycznik. Z otrzymanych wyników widać, że napięcie przyciągania jest mniejsze od znamionowego napięcia stycznika. Napięcie odpadania natomiast jest mniejsze od napięcia przyciąganie. Napięcie zasilające cewkę powoduje załączanie i wyłączanie stycznika. Stycznik najlepiej pracuje przy wartościach znamionowych prądu i napięcia, ale może również pracować przy nieco niższych wartościach. Przy zbyt niskim napięciu zasilającym stycznik będzie na przemian włączał się i wyłączał.


Wyszukiwarka