Liczba abonentów telefonii komórkowej Y_t [w tys.] w Polsce w latach 2005-2009 kształtowała się następująco:

Rok	Yt[w tys.]	∆yt / t - 1	∆yt/0	i t / t - 1	i t / 0
2005	29166,4	-	0	-	0
2006	36757,8	7591,4	7591,4	1,2603	1,2603
2007	41509,8	4752	12343,4	1,1293	1,4232
2008	44085,9	2576,1	14918,5	1,0621	1,5115
2009	44989,1	903,2	15822,7	1,0205	1,5425

Źródło: www.stat.gov.pl

Rodzaj szeregu: szereg czasowy okresów

Średnia liczba abonentów telefonii komórkowej:

(29166,4 + 36757,8 + 41509,8 + 44085,9 + 44989,1) : 5 =196509 : 5 =39301,8

Int.: W latach 2005-2009 średnia liczba abonentów telefonii komórkowej w Polsce wynosiła 39301,8 tys.

Przyrost absolutny łańcuchowy

∆y_{t / t - 1} = y_t - y_{t - 1}

2006 ∆y₂₀₀₆ - y₂₀₀₅ = 36757,8 - 29166,4 = 7591,4

2007 ∆y₂₀₀₇ - y ₂₀₀₆ = 41509,8 - 36757,8 = 4752

2008 ∆y₂₀₀₈ - y₂₀₀₇ = 44085,9 - 41509,8 = 2576,1

2009 ∆y₂₀₀₉ - y₂₀₀₈ = 44989,1 - 44085,9 = 903,2

Int.: W porównaniu do roku poprzedniego największy wzrost liczby abonentów telefonii komórkowej w Polsce wystąpił w roku 2006 roku i wyniósł on wówczas 7591,4 tys. abonentów, a najmniejszy w roku 2009 i wyniósł 903,2 tys. abonentów.

Przyrost absolutny jednopodstawowy

∆y_t/0 = y_t - y₀

2005 ∆y₂₀₀₅ - y₂₀₀₅ = 29166,4 - 29166,4 = 0

2006 ∆y₂₀₀₆ - y₂₀₀₅ = 36757,8 - 29166,4 = 7591,4

2007 ∆y₂₀₀₇ - y₂₀₀₅ = 41509,8 - 29166,4 = 12343,4

2008 ∆y₂₀₀₈ - y₂₀₀₅ = 44085,9 - 29166,4 = 14918,5

2009 ∆y₂₀₀₉ - y₂₀₀₅ = 44989,1 - 29166,4 = 15822,7

Int.: W porównaniu do roku 2005 największy absolutny wzrost liczby abonentów telefonii komórkowej w Polsce nastąpił w roku 2009 i wyniósł 15822,7 tys. abonentów, najmniejszy zaś w roku 2006 i wyniósł 7591,4 tys. abonentów.

Indeksy łańcuchowe

2006 i _{2006 / 2005} = 36757,8 : 29166,4 = 1,2603 26,3%

2007 i _{2007 / 2006} = 41509,8 : 36757,8 = 1,1293 12,93%

2008 i _{2008 / 2007} = 44085,9 : 41509,8 = 1,0621 6,21%

2009 i _{2009 / 2007} = 44989,1 : 44085,9 = 1,0205 2,05%

Int.: W porównaniu do roku poprzedniego największy wzrost liczby abonentów telefonii komórkowych w Polsce wystąpił w roku 2006 i wyniósł wówczas 26,3%, zaś najmniejszy wzrost wystąpił w roku 2009 i wyniósł 2,05%.

Indeksy jednopodstawowe

2005 i _{2005 / 2005} = 29166,4 : 29166,4 = 0

2006 i _{2006 / 2005} = 36757,8 : 29166,4 = 1,2603 26,03%

2007 i _{2007 / 2005} = 41509,8 : 29166,4 = 1,4232 42,32%

2008 i _{2008 / 2005} = 44085,9 : 29166,4 = 1,5115 51,15%

2009 i _{2009 / 2005} = 44989,1 : 29166,4 = 1,5425 54,25%

Int.: W porównaniu do roku 2005 najwyższy względny wzrost liczby abonentów telefonii komórkowych w Polsce wystąpił w roku 2009 i wyniósł 54,25%, zaś najmniejszy wzrost nastąpił w roku 2006 i wyniósł 26,03%.

Średni przyrost absolutny

Int.: W latach 2005-2009 liczba abonentów telefonii komórkowych wzrastała średnio o 3955,675 tys. z roku na rok.

Średnie tempo zmian

Int.: W latach 2005-2009 liczba abonentów telefonii komórkowej w Polsce z roku na rok wzrastała średnio o 11,44%.

Model trendu liniowego

Lata	Yt	t	Yt∙ t	t^2		et	et^2
2005	29166,4	1	29166,4	1	31507,1	-2340,7	5478876,49	102726333,2
2006	36757,8	2	73515,6	4	35404,45	1353,35	1831556,222	6471936
2007	41509,8	3	124529,4	9	39301,8	2208	4875264	4875264
2008	44085,9	4	176343,6	16	43199,15	886,75	786325,5625	22887612,81
2009	44989,1	5	224945,5	25	47096,5	-2107,4	4441134,76	32345381,29
∑	196509	15	628500,5	55	196509	0	17413157,04	169306527,3

Oszacowany model trendu liniowego:

Weryfikacja modelu

1. Współczynnik indeterminacji

Int.: W 10,28% zmiany badanej liczby abonentów telefonii komórkowych nie są wyjaśnione przez zbudowany model.

2. Współczynnik determinacji

Int.: W 89,72% zmiany badanej liczby abonentów telefonii komórkowych w Polsce są wyjaśnione przez zbudowany model.

3. Odchylenie standardowe reszt

Int.: Wartości rzeczywiste badanej liczby abonentów telefonii komórkowych w Polsce i wartości teoretyczne otrzymane z modelu różnią się między sobą średnio o 2409,2293 pp.

4. Współczynnik zmienności losowej

Int.: Udział odchylenia standardowego reszt w średniej wartości badanej liczby abonentów telefonii komórkowych w Polsce wynosi zaledwie 6,13%.

5.

Int.: W obydwu przypadkach spełniony jest warunek przesądzający w praktyce o istotności parametru t ≥ 2, co oznacza, że oba parametry są istotne statystycznie.

Model uważam za zły, ponieważ φ² moim zdaniem powinno być mniejsze, tym samym R² jest za niskie.

---