Niemułka różana
Ardis plana
Systematyka:
Błonkówki (Hymenoptera)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Powszechnie występujący na terenie kraju, również w uprawach szklarniowych.
Atakuje wszystkie gatunki róż, z wyjątkiem Rosa rugosa.
Opis:
Dorosła samica jest czarno ubarwiona, 3-4 mm długości. Larwy początkowo są białe, później jasnozielone o brunatnej głowie, z 3 parami nóg tułowiowych i 8 parami nóg odwłokowych. Dorasta do 9 mm długości.
Szkodliwość:
Powoduje obniżenie jakości hodowanych róż oraz znacząco obniża wartość estetyczną zakładanych klombów. Cykl rozwojowy i specyfika zachowania gatunku mogą w bardzo poważnym % uszkodzić uprawę. Szczególne nasilenie szkód ma miejsce na obszarach zacienionych i wilgotnych.
Rozwój i objawy żerowania:
Rujka odbywa się od V do VI. Samica składa jaja w nakłuciach wykonanych pokładełkiem w blaszce liściowej w różnych miejscach. W niektóre z nakłuć samica nie składa jaja a jedynie wydziela substancje które w ciągu 24 godzin powodują zwinięcie się liścia w rurkę. Podobny proces zwijania liścia przeprowadza wylęgająca się z jaja larwa. Liść zwinięty jest~ od brzegów pod spód wzdłuż nerwu, głównego. Siedząca wewnątrz rurki larwa jest charakterystycznie zwinięta w kształt litery C. Larwa wygryza tkankę miękiszową liścia szkieletując go. Dojrzała larwa wychodzi z rurki i opada na ziemię. Na głębokości ok. 10 cm otacza się kokonem i zimuje.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- Skuteczna walka z owadem wymaga użycia insektycydów, naj skuteczniej jest wykonać 2 zabiegi oprysku w odstępie 14 dni.
Przędziorek chmielowiec
(Tetranych us urticae)
Systematyka:
Roztaocza (Acaridida) z rodziny przedziorkowatych (Tetranychidae)
Występowanie i rośliny zywicielskie:
Występuje na całym świecie. Jest szkodnikiem wielożernym, polifag związany z około 300 gatunkami roślin, zarówno uprawowych jak i chwastów.
Opis:
Samice mają ciało owalne około 0,5 mm długości. Zimujące są ceglastopomarańczowe, letnie żółtozielone z dwiema brunatnozielonymi plamami po bokach. Samiec romboidalnego kształtu jest nieco mniejszy od samicy. Jajo tuż po złożeniu jest przeźroczyste, później żółtawe, kuliste, średnicy około 0,13 mm. Larwa z 3 parami nóg, żółtawozielona.
Objawy żerowania i szkodliwość:
Dorosłe przędziorki i larwy nakłuwają tkankę liścia i wysysają zawartość komórek. Na górnej stronie opanowanych liści pojawiają się jasnożółte plamy, których ilość i wielkość zależy od liczebności szkodnika. Silnie uszkodzone liście stopniowo żółkn~ brązowieją i zasychają, ich brzegi zawijają się do góry a na dolnej stronie widoczna jest delikatna pajęczyna. Uszkodzone rośliny mają osłabiony wzrost i dają niewielki plon.
Rozwój:
Zimują zapłodnione samice w resztkach roślinnych, w pobliżu rośliny żywicielskiej, w skupiskach po kilka lub kilkanaście sztuk, oprzędzone delikatną pajęczyną. Wczesną wiosną w temperaturze 10-12 °C zaczynają żerować i po kilku dniach przybierają zielonkawa barwę. Samica składa ok. 80-200 jaj na dolnej stronie liści. Tam też żerują larwy. Rozwój jednego pokolenia, zależnie od temperatury, trwa 2-3 tygodnie. W sezonie pojawia się 4-6 pokoleń.
Rozwojowi sprzyja sucha i upalna pogoda.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- |
W warunkach naturalnych przędziorki ograniczane są przez drapieżne roztocze |
z rodziny dobroczynkowatych (P/”zytoseiidae)
- |
Niektóre fun~gicydy stosowane do zwalcząn~a chorób grzybowych dziąłają ną |
ogramczenie liczebriosci przędziorka
- |
Zwalczanie chemiczne na stadia ruchome prowadzi się najczęściej w okresie |
letnim, lub przy silnym występowaniu każdego z pokoleń.
Tarcznik paprotkowiec
Pinnaspis aspidistrae
Systematyka:
Pluskwiaki równoskrzydłe (Homoptera), rodzina tarcznikowate (Diaspididae)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Występuje często w ciepłych strefach klimatycznych. W warunkach Polskich w większych nasileniach jedynie w uprawach szldarniowych. Spotykany na dolnej stronie liści paproci a także palm i storczyków.
Opis:
Tarczki samic kształtu gruszkowatego, spłaszczone, żółtobrunatne, długości 1,8 do 2,5 min. U tego gatunku osłonki larw przeobrażających się w samce zawsze dobrze widoczne i liczne. Są bardzo małe, wydłużone i śnieżnobiałe. W niesprzyjających warunkach szkodnik chowa się pod osłoną tarczki, szczelnie przylegającej do powierzchni rośliny.
Szkodliwość:
Żerują na pędach i liściach, nakłuwają tkanki rośliny. Larwy i samice są przytwierdzone do rośliny kłujką wbitą w tkankę. W miejscach wysysania soków powstają odbarwienia i przebarwienia. Często rośliny tracą liście i usychają.
Rozwój i objawy żerowania:
Samice składają jaja pod tarczką i giną. Wylęgłe larwy w ciągu kilku pierwszych godzin życia są bardzo ruchliwe. W tym czasie umiej ścawiają się~~ na roślinie żywicielskiej i przytwierdzają się kłujką. W tym czasie tracą oczy, czułki i nogi, a w miarę wzrostu na ich grzbietowej stronie tworzy się coraz większa tarczka ze zrzucanych kolejno wylinek i wydzielin gruczołów. Pewna częśc larw zachowuje oczy, czułki i nogi z czasem wytwarza 1 parę skrzydeł przekształcając się w samce. Samce są nieliczne i żyją bardzo krótko. W miejscach żerowania widoczne są plamy po nakłuciach.
Przy silnym wystepowaniu tworzy się na liściach warstewka rosy miodowej.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- |
Usuwać silnie porażone liście. |
- |
Przy masowym wystąpieniu spryskiwać powierzchnię roślin preparatami |
zawierającymi olej parafmowy.
- |
W przypadku pojedynczego wystąpienia szkodnika można zdejmować go |
mechanicznie np. szczoteczką do zębów i miejsca po oderwaniu smarować
olejem co doprowadzi do uduszenia larw.
Welnowiec cytrusowiec
Planocoecus citri
Systematyka:
Pluskwiaki równoskrzydłe (Homoptera)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Szeroko rozpowszechniony na Swiecie. W Polsce częsty w uprawach
szldamiowych lub domowych gatunków roślin egzotycznych, szczególnie częsty w uprawach kaktusów i roślin cytrusowych.
Opis:
Ciało samic szerokoowalne, barwy różowej, niekiedy zielonkawej, pokryte białą mącznistą wydzieliną woskową, boki ciała okolone krótkimi szczecinkami. Długość ciała 3-5 mm. Samiec występuje rzadko, jest mniejszy delikatnie zbudowany, ma oczy, czułki i skrzydła, porusza się szybko i żyje krótko.
Szkodliwość:
Opanowane rośliny są zwykle bardzo osłabione, w miejscach wysysania soków tkanki ulegają odbarwieniu, wreszcie całe rośliny żółkną, tracą liście i stopniowo usychają. Ze względu na sposób żerowania polegający na nakłuwaniu tkanek długą kłujką sięgającą do głębokich tkanek roślinnych, często nawet do wiązek przewodzących, bardzo trudno jest prowadzić skuteczną walkę ze szkodnikiem. Dodatkowo wszystkie zabiegi są utrudnione ze względu na przebywanie szkodników na starszych fi~agmentach rośliny oraz często na spodach liści.
Rozwój i objawy żerowania:
Samice składają jaja luzem między kłębkami wydzieliny woskowej, z nich wykluwają się czerwce, które wysysają sok z tkanek rośliny. Na ogonkach liściowych oraz w kącikach nerwów blaszki liściowej oraz w rozwidleniach gałązek obserwować można białe woskowate wydzieliny pod którymi znajduje się szkodnik. W ciągu sezonu w optymalnych warunkach rozwinąć się może kilka pokoleń.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- Usuwać zaatakowane rośliny z hodowli.
- Opryskiwać zaatakowane miejsca olejem parafinowym, co doprowadza do uduszenia czerwców.
- Skuteczne jest metoda biologiczna polegająca na przeciwstawieniu
szkodnikom ich wrogów naturalnych. Są to organizmy zarówno pasożytnicze jak i drapieżne. Można je nabyć w sklepach specjalistycznych.
Zastosowanie jedynie w pomieszczeniach zamkniętych.
Wciornastek mieczykowiec
Taeniot/irips simplex
Systematyka:
Przylżeniec (T/iysanoptera) z rodziny wciornastkowatych (T/iripidae)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Szeroko rozpowszechniony w Europie. W wielu krajach szkodnik objęty jest przepisami kwarantanny roślin. W Polsce powszechny. Szkodnik głównie
mieczyka, jednak występuje również na frezji, kosaćcu oraz narcyzie.
Opis:
Postać dorosła o d~ługości 1,3-1,7 mm, barwy ciemnobrunatnej do czarnej, z
dobrze widocznym poprzecznym paskiem jaśniejszym na złożonych skrzydłach.
Larwa żółtopomarańczowa.
Szkodliwość:
Powoduje uszkodzenie bulwocebul w przechowalniach oraz znaczne obniżenie plonów i wartości zdobniczej kwiatów.
Rozwój i objawy źerowania:
Najpierw na liściach potem na kielichach kwiatowych ukazują się liczne małe plamki srebrzystobiałe, później powstają żółtawoszare plamy i smugi, z czasem jasnobrunatne i cienmobrunatne. Na płatkach kwiatowych widoczne są wypłowiałe plamki białe do żółtawobrunatnych. Kwiaty słabo się rozwijają, często pozostają w paj<u. Liście i kwiaty pokryte są czarnymi, zeschniętymi grudkami kału na których nierzadko rozwijają się grzyby saprofityczne. W przechowalniach na bulwocebulach widać skorupiaste, pomarszczone, brunatne ślady po nakhiciach. Takie bulwocebule kurczą się i na wiosnę źle kiełkują.
Samice składaj ąjaja w tkanki liści i płatków kwiatowych. W ciągu roku rozwija się kilka pokoleń szkodnika. W naszym klimacie przezimowuje tylko w bulwocebulach w przechowalniach.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- W szerokim zakresie przestrzegać zasad higieny roślin w uprawie, stosować
bezwzględnie przepisy kwarantannowe.
- Przed wysadzeniem bulwy mieczyka zanurzać w emulsji wodnej preparatów
metyloparationowych.
- Zagrożone rośliny spryskiwać co 10-14 dni preparatami zawierającymi w/w
substancję.
- W czasie zbioru bulwocebule oczyszczać z łodyg, które należy bezwzględnie
natychmiast palić. Następnie bulwy co ok. 14 dni opylać preparatami
nietyloparationowymi.
Bruzdownica pędówka
Ardis bruniyentris
Systematyka:
Błonkówki (Hymenoptera)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Powszechnie występujący na terenie kraju, również w uprawach szldarniowych.
Atakuje wszystkie gatunki róż
Opis:
Mała błonkówka długości 5-6 mm. Imago ma kształt wydłużony, cylindryczny, ciało koloru czarnego z białymi plamkami i obrzeżeniami, pokryte szarymi włoskami. Przedpiecze z tyłu głęboko półkolisto wcięte. Skrzydła szaro przydymione z obfitym ciemnobrunatnym użyłkowaniem i ciemnobrunatną plamką brzeżną (znamieniem) na przedniej krawędzi pierwszej pary skrzydeł. Odwłok całą swoją szerokościąpołączony jest z tułowiem i zwęża się ku tyłowi. Larwa o długości do 12 mm, ciało wydłużone o powierzchni matowo połyskującej barwy żółtawobiałej. Głowa żółtobrunatna, wyraźna, oczy czarne.
Szkodliwość:
Może doprowadzić do szkód o charakterze klęski. Spotyka się krzaki róż na których szkodnik opanował wszystkie pędy kwiatowe. Roślina broniąc się przed owadem wytwarza na wierzchołkach nowe odbicia w kształcie miotły.
Rozwój i objawy żerowania:
Lot owadów rozpoczyna się pod koniec kwietnia lub na początku maja. Samica składa jaja w delikatne, zdrowe i soczyste pędy róż w pobliżu ich wierzchołka. Po wylęgu larwa wgryza się w pęd i drąży w nim chodnik o długości 3-5 cm, posuwając się w dół, przez co koniec pędu wygina się ku dołowi, ciemnieje i obumiera. Larwa usuwa kał i skórki wylinek przez otwór na górze. Dojrzała larwa na przełomie czerwca i lipca wygryza z boku pędu okr~ły otwór, przez który wychodzi i przedostaje się do ziemi. Tam wytwarza brunatny oprzęd i w nim zimuje. W ciągu roku jest tylko 1 pokolenie.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- |
Szczególną uwagę należy zwrócić na usuwanie i niszczenie uszkodzonych |
wierzchołków roślin.
- |
Skuteczna walka z owadem wymaga użycia insektycydów. |
Mszyca różano-szczeciowa
Macrosip/ium rosae
Systematyka:
Pluskwiaki równoskrzydłe (Homoptera), rodzina mszycowatych (Aphididae)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Gatunek kosmopohtyczny znany w Polsce na róży, jabłoni oraz na truskawkach w rejonach tradycyjnej uprawy.
Opis:
Duża mszyca o wielkości 4-6 mm, w zależności od rasy o zabarwieniu różowym lub zielonym. Syfony długie, ciemne, z charakterystycznym, siatkowatym wzorkiem. Ogonek długi palcowaty. Czułki długie, głowa ciemna.
Szkodliwość:
Zasiedla zwykle najmłodsze f~agmenty pędów i liści powodując ich deformację przy masowych pojawach. Mszyce są wektorami wirusów zwłaszcza związanych z truskawką, co przy zmianie żywicieli w ciągu sezonu wegetacyjnego ma spore znaczenie.
Rozwój i objawy żerowania:
Zimuje na różach w postaci jaj z których na wiosnę wylęgają się dorosłe mszyce. W ciągu sezonu rozwija się wiele pokoleń z których część pozostaje na różach a część przelatuje na inne rośliny, jak: jabłoń, truskawka, szczeć, świerzbnica, kozłek. Jesienią uskrzydlone samice wracają na róże i składają zimujące jaja. Największe nasilenie pojawu ma miejsce w maju do połowy czerwca oraz w okresie jesiennym we wrześniu.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- Sadzonki pobierać tylko z plantacji matecznych wolnych od szkodnika.
- Mszyce naturalnie ograniczane są przez biedronki oraz złotooki.
- Na zasiedJony~h plaptaęjach można zwalczać mszyce środkami chemicznymi
w okresie ich Żerowania na liściach.
Obnażacz różówka
Argae rosae
Systematyka:
Błonkówki (Hymenoptea)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Gatunek pospolity, szczególnie duże nasilenie występowania w środkowej i zachodniej części Polski. Związany jest z wieloma gatunkami róż.
Opis:
Imago o wielkości do 10 mm. Głowa czarna, tułów żółto zabarwiony. Larwa do 20 n-im długości, barwy niebieskozielonej z czarnymi brodawkami na całym ciele, posiada 9 par nóg. Dorosłe żerujące larwy łatwo poznać, gdyż przednimi odnóżami przytwierdzone są do liścia, natomiast tylna cześć ciała jest esowato wygięta i wzniesiona ku górze.
Objawy żerowania i rozwój:
Od V do VII samica składa jaja na pędach kilka centymetrów poniżej wierzchołka. Nacina skórkę pędu, pod którą umieszcza jaja w rzędach obok siebie. W wyniku tych cięć wytwarza się widoczny gołym okiem szew. W jednym złożu może się znajdować 16-18 jajeczek. Larwy żerują gromadnie wygryzając od brzegów liścia zatokowe dziury. Dorosłe larwy przepoczwarczają się w oprzędach na liściach lub schodzą na Ziemię a następnie przepoczwarczają i w miesiącach sierpień - wrzesień dają II pokolenie.. Larwy z II pokolenia schodząc do ziemi otaczają się brunatnymi oprzędami i tak zimują.
Szkodliwość:
Powoduje uszkodzenia pędów. Pędy na których znajdują się złoża jaj, w krótkim czasie ulegają zdeformowaniu i skrzywieniu, z reguły nie wydają kwiatów. Największe szkody wyrządzają larwy, które zjadają całe liście powodując gołożery.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- |
Konieczne jest wycinanie pędów ze złożami jaj, łatwo rozpoznawalne po |
nacięciach skórki na wierzchołkach pędów.
- |
W okresie rozwoju larw stosować należy zabiegi insektycydami. |
|
|
Psowacz różany
Allanthus cinctus
Systematyka:
Błonkówki (Hymenoptera)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Gatunek znany w Europie w Polsce powszechny ale większe nasilenie
występowania jedynie lokalne. Atakuje głównie róże szlachetne ale również i dzikie, a także truskawkę i malinę, szczególnie w ogrodach.
Opis:
Imago iśniąco czarne, długości 8-10 mm. Skrzydła szarożółte z brązowymi żyłkami. Odwłok z białym paskiem. Jajo białe wydłużone około 1 mm. Larwa długości 14-18 mm z jasnobrązową głową, trzema parami nóg tułowiowych i ośmioma brzusznych. Skóra larwy jest gładka, po stronie grzbietowej aksamitna, ciemnozielona poprzecznymi rzędami małych, jasnych brodawek. Po stronie brzusznej szarożółta.
Szkodliwość:
Szkodnik wygryza dziury w liściach, jednak poza obniżeniem wartości estetycznych, nie powoduje większych szkód.
Rozwój i objawy żerowania:
W maju i na początku czerwca po rójce samica składa jaja, około 80, do tkanki liściowej na spodniej stronie liścia, zwylde po 1-2. Górna strona liścia po złożeniu jaja przybiera w krótkim czasie barwę czerwoną tworząc plamę średnicy ok. 1,5 mm. Pozwała to rozpoznać porażone liście. Po 8-14 dniach wylęgają się larwy, które żerują przez 3-4 tygodnie. Młode larwy żerują na spodzie liści, pozostawiają górną stronę nie naruszoną. Starsze larwy zjadają całą blaszkę liściową pozostawiając jedynie grubsze nerwy. Larwy żerujące znajdują się wzdłuż brzegu liścia, spoczywające natomiast znajdują się spiralnie zwinięte na spodzie liści. Dorosłe larwy zchodzą do gleby i tam przepoczwarczają się, trwa to około 23 dni. Larwy II pokolenia żerują od sierpnia do października poczym budują kokony w ziemi i zimują.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- |
Zwalczanie raczej nie jest konieczne, wystarczy dbać o należyty stan sanitarny |
plantacji.
- |
W przypadku liczniejszego pojawienia się larw można je niszczyć gdy żerują |
na liściach.
- |
W razie konieczności należy opryskiwać rośliny preparatami chemicznymi |
stosowanymi do zwalczania innych pospolitych szkodników.
Skoczek różany
Edwardsiana rosae
Systematyka:
Pluskwiaki równoskrzydłe (Homoptera)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Gatunek pospolity na drzewach i krzewach owocowych oraz ozdobnych, zwłaszcza na róży. Dość często spotykany na malinie i truskawce.
Pospolity w całej Europie.
Opis:
Owad dorosły ma długość około 4 mm. Ciało jest jasnozielonożółte. Dwie pary błoniastych skrzydeł ułożone są dachówkowato. Zaniepokojony owad skacze. Jajo wydłużone, larwa bezskrzydła, jasnokremowa podobna do owada dorosłego.
Szkodliwość:
Przy masowym wystąpieniu szkodnika cały liść przebarwia się, a następnie żółknie i opada. Srebrzyste znamiona widoczne po żerowaniu owadów zmniejszają powierzchnię asymilacyjną liścia i obniżają wartość dekoracyjną roślin. Pośrednio owady te są groźne dla roślin gdyż są wektorami wirusów i mikoplazm.
Rozwój i objawy żerowania:
Zimują jaja ukryte najczęściej w spękaniach kory, widoczne na pędzie jako lekkie uwypuklenia. Larwy wylegają się od kwietnia do połowy maja, nakłuwają liście od spodu i wysysają soki. Na wierzchu porażonych liści widoczne są srebrzyste przebarwienia, szczególnie widoczne wzdłuż nerwu głównego. Podobne objawy żerowania powstają po owadach dorosłych w kolejnych pokoleniach w ciągu roku. Rozwój trwa około 3 tygodni. Dorosłe osobniki pojawiają się pod koniec maja i na początku czerwca. W czasie sezonu wegetacyjnego samice składają jaja do nerwów liści. W sprzyjających warunkach skoczek może wydać 3 pokolenia rocznie.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- Zwalczanie przeprowadzamy tylko w sezonie wegetacyjnym. Pierwszy zabieg wykonujemy na wiosnę po wylęgu larw. Dalsze zabiegi wykonujemy zależnie od potrzeb najczęściej co około 14 dni.
- Na krzewach owocowych nie ma potrzeby ich zwalczania, zwykle dzieje się to przy okazji zabiegów przeciwko innym szkodnikom.
Węgorek chryzantemowiec
(Aphelenclioides ritzemabosi)
Systematyka:
Nicienie (Nematoda)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Rozpowszechniony w Europie. W Polsce spotykany na truskawce, porzeczce czarnej, malinie rzadziej na agreście, niektórych roślinach ozdobnych jak ostróżki, astry, bławaty, oraz na chwastach, starce, wilczomlecze, gwiazdnice, przetaczniki.
Opis:
Ciało długości 0,7-1,2 min. Na bokach ciała znajdują się 4 linie. Głowa jest szersza od szyi. Na ogonie samicy wyrastają 4 krótkie szczecinki. Ogon samca jest silnie zagięty (około 180°).
Objawy żerowania i szkodliwość:
Ektopasożyt (żyje na powierzchni żywiciela) żeruje na wierzchołkach wzrostu rośliny. Liście i kwiatostany rośliny są zniekształcone i zredukowane, owoce zdeformowane. Silnie opanowane rośliny karłowacieją, nie owocują a nawet zamierają.
Rozwój:
Zimują wszystkie stadia rozwojowe. W sezonie wegetacyjnym rozwija się killca pokoleń węgorka. Najlepsze warunki rozwojowe to chłodna i wilgotna pogoda. Rozprzestrzenia się porażonymi sadzonkami a na plantacjach z kroplairii deszczu rozpryskującymi się o roślinę. W glebie żyje krótko.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- |
Sądzić zdrowe, kwalifikowane sadzonki, na polu wolnym od porażonych roślin |
- |
Nie ma możliwości zwalczenia węgorka na plantacji. |
Guzak północny
Meloidogyne /„zapla
Systematyka:
Nicienie (Nematoda)
Występowanie i rośliny żywicielskie:
Polifag, powszechnie występujący w wielu siedliskach również w uprawach szklarniowych
Opis:
Samiec oraz larwa inwazyjna mają ciało robakowate, wydłużone 1 do 1,3 mm z
krótkim ogonem. Samica jest biała o kształcie ciała gruszkowatym, wielkość
0,5-1 |
mm. |
Objawy żerowania i szkodliwość:
Porażone rośliny słabo rosną, żółkną i więdną, silnie uszkodzone zamierają. Na korzeniach widoczne są drobne narośla w których znajdują się larwy, smice i jaja nicienia. Straty w plonach mogą sięgać 50 %.
Rozwój:
Zimują przeważnie jaja, ale i inne stadia rozwojowe mogą przetrwać tę porę roku w naszych warunkach. Jaja składane są do galaretowatego woreczka, przytwierdzonego do ciała samicy. Jedna samica składa 300 do 1000 jaj. Larwy wnikają do młodych korzeni i żerują w okolicy stożka wzrostu. Wydzielane przez nie substancje enzymatyczne powodują nadmierne rozrastanie się komórek (Hipertrofia) i tworzenie narośli na korzeniach. Po około 30 dniach od wniknięcia larw w naroślach pojawiają się dojrzałe samice i składająjaja.
W sezonie rozwijają się prawdopodobnie 2 pokolenia.
Czynniki ograniczające, profilaktyka i zwalczanie:
- |
Uprawy zakładać na połach wolnych od nicieni. |
- |
Nie zakładać upraw roślin wrażliwych na nicienie na polach na których |
zachodzi podejrzenie ich wzmożonego występowania.
- |
Ną poląch silnie porażon~rch przez nicienie uprawiać jedynie zboża przez okres |
ok. 4-6 lat.
- |
Możliwości ograniczenia populacji tego gatunku są niewielkie |