Kolokwium I, Fizjoterapia, Psychologia


CAŁOSCIOWE ZABURZENIA ROZWOJU

Całościowe zaburzenia rozwojowe charakteryzują się początkiem w okresie wczesnego rozwoju, jakościowymi odchyleniami w zakresie interakcji społecznych, komunikacji, zachowania i zainteresowań. Do grupy tych zaburzeń zaliczamy:

AUTYZM DZIECIĘCY

Autyzm wczesnodziecięcy został opisany przez Leo Kannera w 1943 roku. Autyzm Kannera odnosi się do zespołu objawów i oznacza przede wszystkim brak zdolności do kreowania rzeczywistości.

Definicja autyzmu

Autyzm dziecięcy rozwija się do trzeciego roku życia, jest całościowym zaburzeniem rozwojowym. Jakościowe zmiany dotyczą trzech obszarów psychoterapii:

  1. funkcjonowania społecznego

  2. zachowania

  3. zainteresowań

Wycofanie z reakcji społecznych jest charakterystycznym zaburzeniem w sferze społecznego funkcjonowania. Język mówiony i ekspresja niewerbalna są opóźnione lub niewykształcone. Mowa nie służy do komunikacji. Wzorce zachowania i zainteresowań mają sztywny, ograniczony charakter. Upośledzona jest umiejętność zabawy w „udawanie”. Autyzm dziecięcy jest zespołem niejednorodnym zarówno pod względem etiopatogenezy, jak i głębokości zaburzeń funkcji rozwojowych.

Współczesna psychiatria opiera się na dwóch systemach klasyfikacyjnych:

  1. DSM wydany i aktualizowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne

  2. ICD wydany i aktualizowany przez Światową Organizację Zdrowia

W pierwszej i drugiej edycji DSM (1952, 1968) autyzm dziecięcy opisany był w kategorii schizofrenii dziecięcej. W trzeciej edycji (1980) autyzm zaistniał jako odrębna kategoria diagnostyczna, w grupie rozległych zaburzeń rozwojowych. Objawy diagnostyczne dla autyzmu oceniane były w trzech obszarach zaburzeń:

  1. jakościowe uszkodzenia związków społecznych

  2. jakościowe zaburzenia komunikacji werbalnej oraz niewerbalnej a także wyobraźni

  3. znaczne ograniczenie repertuaru aktywności i zainteresowań

W trzeciej edycji DSM nie określono granicy wieku zaburzenia jako ważnej cechy diagnostycznej, dopiero kryterium to przyjęto w edycji czwartej

W ICD autyzm dziecięcy zaliczono do nietypowej schizofrenii dziecięcej. W wydaniu z 1977 roku autyzm włączony był do kategorii psychoz specyficznych dla okresu dziecięcego. Czynnikiem różnicującym był wiek rozwoju zaburzeni, dla autyzmu dziecięcego przed 30 miesiącem życia.

KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE DLA AUTYZMU DZIECIĘCEGO (ICD -10 1998)

  1. Nieprawidłowy lub upośledzony rozwój wyraźnie widoczny przed trzecim rokiem życia w co najmniej jednym z następujących obszarów

  • W sumie występuje co najmniej sześć objawów spośród wymienionych w punktach wcześniejszych :

  • 1. Jakościowe nieprawidłowości wzajemnych interakcji społecznych i przejawianie co najmniej dwóch z następujących obszarów:

    2.Jakościowe nieprawidłowości w porozumiewaniu się przejawiane w co najmniej jednym z następujących obszarów:

    3.Ograniczone, powtarzające się i stereotypowe wzorce zachowania , zainteresowań i aktywności przejawiane w co najmniej jednym z następujących obszarów: