7095


CHLEWNIE

Budynki dla trzody chlewnej

Chlewnie:

  1. ściółkowe

  2. zamknięte

  1. półwolnowybiegowe

  2. wolnowybiegowe

  1. jednorzędowe

  1. dwurzędowe

  2. czterorzędowe

  3. wielorzedowe

Poidła dla trzody chlewnej: miskowe, smoczkowe

Poidła dla drobiu: dzwonowe, kropelkowe, pływakowe, przepływowe

OBORY

Poidła dla bydła: miskowe pływakowe, miskowe z przyciskiem, wannowe z zaworem pływakowym, izolowane, pastwiskowe

System chowu bydła:

Syst. utrzymania bydła:

Budynki dla bydła:

Pomieszczenia specjalne:

Typy obór: (utrzymanie zwierząt)

  1. obory uwięziowe

  1. ściółowe

  1. głebokie

  2. płytkie

  1. bezściółowe

  1. obory wolnostanowiskowe

  1. boksowe

  2. kombiboksowe

Obory wolnostanowiskowe

Zalety :

-naturalne potrzeby zwierząt

-poród w specjalnie wydzielonym, higienicznym miejscu

-łatwa rozbudowa i możliwość powiększenia stada

Wymagania:

Wyposażenie budynków inwentarskich:

Obory

Stanowiska długie zalecane jako stanowiska:

wady:

Stanowiska średnie

Możliwie łatwa mechanizacja usuwania obornika

Stanowiska krótkie:

Zalety:

wady: zbyt krótkie stanowiska,

-Schorzenia kończyn ( zapalenie stawów skokowych)

Stanowiska w oborach bezściółkowych najczęściej stanowiska krótkie

Część legowiskowa- materac gumowy, nawozowa- metalowy ruszt

Zalecenia przy urządzaniu:

-tylne kończyny w końcu legowiska

-większa część kału i moczu na ruszcie gnojowym

-wymię podczas leżenia krowy na płycie legowiskowej

-leżące zwierze powinno jak najmniejszą powierzchnią dotykać metalowego rusztu - mniejsza strata ciepła

Korzyści legowisk.

Rodzaje uwięzi:

Żłoby w oborach:

żłób powinien być łatwy do czyszczenia, bez żadnych szpar

drabiny paszowe

drabiny paszowe zamykane:

palisadowe drabiny paszowe ( obory wolnostanowiskowe)

WENTYLACJA

Wentylacja w budynkach inwentarskich

Mikroklimat to zespół warunków klimatycznych występujących lub sztucznie wytworzonych niewielkiej określonej przestrzeni otwartej, w pomieszczeniu lub jego części.

Mikroklimat kształtuje średnie temp. Powietrza, temp. Otaczających powierzchni, stopień nasłonecznienia, zawartość wilgoci, w powietrzu nasilenie ruchów powietrza, jego jonizacji.

Czynniki składowe mikroklimatu:

do czynników wpływających na mikroklimat zalicza się:

- warunki przyrodniczo- klimatyczne panujące w otoczeniu budynku, przede wszystkim temp. I wilgotność powietrza oraz wiatr i nasłonecznienie

- cechy techniczne budynku i właściwości termiczne przegród budowlanych ( zawartość bryły budynku, szczelność, opór i przenikanie ciepła i jego akumulacja)

- obsada zwierzęca jako źródło energii ciepła, ale także zanieczyszczenia fizyczne i chemiczne ( para wodna, dwutlenek węgla, siarkowodór)

- niezbędna wymiana powietrza

Mikroklimat jest jednym z najważniejszych czynników środowiskowych wpływających na produkcyjność zwierząt. Odpowiednia temp. I wilgotność powietrza zapewnia zwierzętom konieczny im komfort. Właściwa jego wymiana w połączeniu z prawidłowym żywieniem warunkuje ujawnienie genetycznego potencjału produkcyjnego.

Wpływ wybranych czynników mikroklimatu w budynkach na organizmy zwierząt.

*Nadmiar dwutlenku węgla:

-powoduje pogarszanie procesów utleniających w organizmie

-wzmaga demineralizację kości

- wywołuje „kwasicę” czyli zaburzenia równowagi kwasowo- zasadowej

*Nadmiar amoniaku powoduje:

- zapalenie spojówek, błon śluzowych jamy nosowej, krtani, tchawicy i oskrzeli

- ogólne zatrucie organizmu i porażenie układu nerwowego

- anemię i spadek odporności organizmu zwierząt

- ciągłe niedotlenienie organizmu ludzi obsługujących zwierzęta

*Zbyt niska temp. I wysoka wilgotność:

*Zbyt wysoka temp:

Wentylacja - wymiana powietrza wewnątrz pomieszczenia mająca na celu zapewnienie odpowiedniego stanu środowiska powietrznego.

Wentylacja zespół urządzeń służących do realizacji procesu wentylacji.

W. naturalna- w. Powstająca na skutek różnicy temp. Oraz ciśnień na zewnątrz i wewnątrz pomieszczenia.

w. grawitacyjna

w. nadciśnieniowa

w. podciśnieniowa

w. mechaniczna

w. nawiewna

w. wywiewna

w. nawiewno-wywiewna

Następstwem braku wentylacji jest:

- wzrost temp. I wilgotności powietrza

- wzrost stężenia toksycznych gazów jak np. amoniaku, oraz pyłów i drobnoustrojów w powietrzu, wzrost zawilgocenia ściółki, podług oraz przegród konstrukcyjnych pomieszczenia inwentarskiego.

Rezultatem nadmiernej wentylacji jest;

- wyziębienie pomieszczenia w okresie zimowym

- przeciągi i zapylenie, nadmierne wysuszenie ściółki i podłóg

Na skutek braku dobrej wymiany powietrza obniża się produkcyjność zwierząt, wzrasta liczba zachorowań np. wymion narażonych na przeciągi, a człowiek pracuje w szkodliwych i uciążliwych warunkach.

Ogrzewanie

Zasada ich samoogrzewalności ( głównym źródłem ciepła są zwierzęta). Instalacje ogrzewcze w budynkach inwentarskich stosowane są tylko w niezbędnych przypadkach określonych przez rachunek ekonomiczny ( głównie dla małych zwierząt)

Sposoby ogrzewania budynków:

- ciepło wprowadzone z powietrzem wentylacyjnym ( nagrzewnica w układzie wywiewnym)

- systemy miejscowego ogrzewania ciepłym powietrzem ( agregaty nagrzewcze)

- ogrzewanie miejscowe : powietrza- promienniki, podłoże- ogrzewanie elektryczne i wodne)

Czynniki zależne od woli człowieka:

  1. cechy techniczne budynku

  2. obsada zwierzęca

Oświetlenie naturalne i sztuczne. Od oświetlenia zależy zdrowie i samopoczucie zwierząt, wydajność zwierząt, personel obsługujący.

Miernikiem oświetlenia naturalnego jest stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi.

Zalety zamgławiania - skuteczne chłodzenie, stała wilgotność powietrza, zmniejszenie zakurzenia, rozprowadzanie środków dyzenfeujacych, niskie spożycie wody, moczenie budynków, sterowanie komp.klimatycznym

PASZE, KISZONKI

Żywienie

1)Pasza

  1. pasze objętościowe

  2. zielonki

  3. kiszonki

  4. śruty- pasze treściwe

- przechowywanie

- przygotowanie

- mielenie

- mieszanie

- zadawanie

2)Woda

  1. pojenie

  2. czyszczenie

  3. usuwanie ścieków

Co należy uwzględnić przy wyborze systemu zadawania pasz?

-Wielkość stada krów i spodziewaną wydajność mleczną

-Możliwość podziału stada na grupy żywieniowe

-Możliwości technologiczne gospodarstwa:

-System utrzymania krów (wolnostanowiskowy, uwięziony)

-Rodzaj i konstrukcja budynków inwentarskich

=Organizację bazy paszowej

-Rodzaj stosowanych pasz

-Sposoby magazynowania pasz (konstrukcje silosów)

-System produkcji pasz objętościowych

-Możliwości ekonomiczne gospodarstwa

---Cenę systemów

---Koszty siły roboczej

Maszyny i urządzenia do zadawania pasz mokrych.

Zalety:

-Lepsza przyswajalność składników pokarmowych

-Lepsze wykorzystanie pasz własnych gospodarstwa

-Umożliwiają zastosowanie alternatywnych składników pasz

-Właściwie złożona mieszanka pasz

-Straty pasz z koryt są minimalne

-Lepszy mikroklimat w budynkach

-Potrzeba utrzymania wymaganego stopnia higieny zwierząt

Kiszenie w pryzmie:

-Łatwo kiszące surowce

-Dobre rozdrobnienie zielonki

-Dokładne ugniecenie zakiszonej masy

-Prawidłowe i szczelne okrycie pryzmy

-Krótki okres sporządzania (1-3 dni)

-Unikanie zanieczyszczenia ziemią

-Odprowadzenie powstających soków

-Nie zakiszanie pasz wodnistych

Silosy poziome:

Warunki tech

-Zapewnienie trwałej szczelności i dna silosu

-Ukształtowanie spadków w dnie silosu

-Ukształtowanie terenu wokół silosu

-Odporność płyty dennej na obciążenia środkami transportu

-Wytrzymałość ścian silosu

System zadawania pasz powinien:

-Zapewniać możliwość częstego pobierania pasz

-Możliwość podawania dawek pokarmowych, które w pełni pokrywają zapotrzebowanie krowy w różnych okresach produkcyjnych

-Uwzględniać przemiany zachodzące w przewodzie pokarmowym

-Uniemożliwić zagrzewanie się pasz

-Uniemożliwić konkurencję w stadzie

-Zapewnić możliwość utrzymania czystości żłobów, koryt i stołów paszowych

Urządzenia mobilne:

-Prosta budowa, eksploatacja

-Niskie koszty inwestycyjne urządzeń

-Możliwość wykorzystania do innych celów

-Możliwość łatwego zastąpienia

-Konieczność budowy specjalnych drzwi i korytarzy

-Konieczność częstego otwierania drzwi

-Powstawanie w pobliżu zwierząt hałasu i zanieczyszczeń

Wozy paszowe:

+możliwość całkowitej mechanizacji pobierania i zadawania pasz

+możliwość cięcia i mieszania bel słomy, siana, kiszonki

+zapewniają podanie zbilansowanej dawki paszy treściwej

+zapewniają większą dokładność w normowaniu dawki żywieniowej

-wysoka cena maszyn i urządzeń

-konieczność podzielenia stada na grupy technologiczne

Maszyny i urządzenia stacjonarne:

+łatwość zmechanizowania paszy

+zapewniają lepsze warunki technologiczne i produkcyjne

+nie ma potrzeby stosowania szerokich korytarzy

-brak możliwości indywidualnego żywienia zwierząt

-konieczność przystosowania obiektów do zastosowanych urządzeń

-kosztowniejsze inwestycyjnie w porównaniu z mobilnymi

(żłób wózkowy, ż. przenośnikowo-ślimakowy, przenośnik zgarniakowy, prze. taśmowy, urządzenia nad żłobowe przenośnikowe, urz ze stałym przenośnikiem mechanizmem wywrotkowym)

Urządzenia do żywienia indywidualnego

+obniżenie kosztów żywienia

+zwiększenie rentowności mleka

+dostosowanie zadawania paszy do aktualnych potrzeb i kalendarza krowy

+możliwość traktowania każdej krowy indywidualnie

+zmniejszenie pracochłonności obsługi

+zwiększenie zakresu informacji

+usprawnienie zarządzania

-wysokie koszty inwestycyjne

-potrzeba wysokiej wiedzy technicznej obsługi

Stacje paszowe:

+możliwość rozłożenia dziennych dawek paszy treściwej dla wysoko dojnych krów

+krowa otrzymuje paszę „na żądanie”, ale tylko w pewnych okresach czasowych

-jedna stacja nie może obsłużyć 20-30 krów

Konserwacja pasz zielonych:

- polega ona na zachowaniu w jak największym stopniu ich składu chemicznego i wartości pokarmowej

- suszenie (zaw.suchej masy powyżej 75%) naturalne, z dosuszeniem zimnym lub gorącym powietrzem , gorącymi gazami)

- kiszenie (zaw. S.m. 30-40%) stworzenie takich warunków, w których odpowiednie mikroorganizmy zdolne będą wyprodukować kwas mlekowy w ilości niezbędnej do uzyskania pH ok. 4

Ze względu na zaw. S.m. wyróżnia się kiszonki:

Straty w kiszonkach

- suszenie na polu przy różnej pogodzie- s.masy 15-45%, białka 20-79%,energii 30-80 %, karotenów 90-100%

- Dosuszenie zimnym powietrzem- s.m. 19-36%, białka 29-32 %, energii --, karotenów 61-75 %

- suszenie w suszarni - s.m. 6-20 %, białka 10-29%, energii ---, karotenów 20-30%

- kiszenie s.m. 10-40%, białka 20-60%, energii 10-50%, karotenów 30-60%

Zasady sporządzania kiszonek:

- minimum cukrowe w roślinach ( najmniejsza niezbędna ilość cukrów umożliwiających fermentację mlekową prowadzącą do obniżenia pH, zapewniająca trwałą konserwację paszy: kukurydza,, słonecznik- łatwe kiszenie, motylkowe- trudne)

duża zawartość cukru - wczesna faza wegetacyjna, czas koszenia ( rano, wieczór)

- pojemność buforowa roślin ( wynika z zawartości kwasów organicznych i ich soli , aminokwasów. Im większa poj. Buforowa tym trudniejsze zakiszenie : (25-35g. Kwasu mlekowego /kg. S. Masy kukurydza, zboża, 70-80g/kg koniczyna, lucerna)

metody zakiszania zielonek:

Dodatki kiszonkarskie mają na celu przyśpieszenie procesu fermentacji kw. Mlekowego w początkowym etapie kiszenia.

Ze względu na mechanizm oddziaływania dodatki kiszonkarskie można podzielić:

- wspomagające początkowy okres fermentacji ograniczając straty w 1 fazie kiszenia

- polepszające stabilność kiszonki po otworzeniu silosu lub pryzmy ( ograniczają rozkład tlenowy i zagrzewanie się kiszonki)

Dodatki kiszonkarskie:

- preparaty ( pasze węglowodanowe- kukurydza, melas, zboża)

- inokulanty- stymulator fermentacji mlekowej zawierające bakterie kw. Mlekowego, sprzyjają szybkiemu namnożeniu się bakterii kw. Mlekowego oraz przyśpiesza obniżaniu pH ( mikrorosl, laktosil)

inokulanty wzbogacone w enzym, który rozkładając węglowodany strukturalne do cukrów prostych zwiekszają podaz surowca do fermentacji ( Bactozym, goldyzm,Cornsil,Feedlte TM)

Stosowanie dodatków kiszonkarskich:

- w czasie złych warunków pogodowych

- przy kiszeniu roślin motylkowych ( melasa+ inokulant lub melasa+ kw. Organiczne)

- przy zakiszaniu zielonek intensywnie nawożonych azotem ( >100kgN/ha- melasa inokulant, preparaty na bazie kw. Organicznych)

- przy niedoskonałej technice wybierania kiszonki, szczególnie wiosną i laetm ( kw. Organiczne)

- podczas długiego przygotowania pryzmy i napełnianiu silosu ( k.org. lub inokulanty

- przy słabym rozdrobnieniu zielonki (kw. Org. Lub inokulanty)

Sposoby dozowania dod. Kiszonkarskich:

- na polu, w czasie załadunku i układania roślin w silosie- opryskiwacze, rozsiewacze, wozy aseminazyjne

- podczas zbioru roślin- sieczkarnie, przyczepy zbierające, prasy zbierające

Dozowniki

Podział ze wzgl. Na rodz. Dodatków:

Ze wzgl. Na sposób podawania:

- dozowniki opadowe ( grawitacyjne) podawanie cieczy różne, w zależności od ilości preparatu w zbiorniku

- z pompą wirową ( wydajność pompy od kilku do kilkudziesięciu l/min)

- dozowniki ciśnieniowe sprężone powietrze instalacji pneumatycznej ciągnika ( 0,1-0,1 Mpa)

Magazynowanie pasz objętościowych:

Dobra kiszonka:

Silosy poziome ( przejazdowe)

Warunki techniczne dla sil. Przejazdowych:

- ukształtowanie spadków w dnie silosu, umożliwiających spadek soków kiszonkowych do szczelnego silosu

- ukształtowanie terenu wokół silosu, zabezpieczającego przed spływem wód opadowych do wnętrza silosu

- odporność płyty dennej na obciążenia środkami transportu w trakcie napełniania i opróżniania silosu

- wytrzymałość ścian silosu

- zastosowane do budowy silosów materiały oraz ich użytkowanie nie może pogorszyć stanu środowiska i zdrowia ludzi

Prasy silosowe- bele mogą być prostokątne lub okrągłe . Ważna jest data zbioru materiału na kiszonkę s.m. 30-35%

Rozwiązania konstrukcyjne wozów paszowych

Pasze pełnoporcjowe:

Korzyści stosowania TMP

- mniejsze dolegliwości układu pokarmowego, szybsza fermentacja w żuwaczu

- zapobieganie wybierania przez zwierzęta smakowitszych składników paszy

Wozy paszowe

  1. kołowe

  1. ciągnikowe

  2. samojezdne

  1. szynowe

podział wozów pasz. Ze wzgl. Na rodzaj zespołów rozdrabniająco- mieszajacych

  1. z zespołem pionowym

  1. z zesp. Poziomym

  2. jednowałowe

  3. wielowałowe

wóz paszowy z zesp. Łopatkowym

1.zdolny do mieszania paszy i przenoszenia jej od przodu do tyłu dzięki łopatom wykonanym w kształcie spirali. Przestrzeń wokół ślimaka wykorzystywana do mieszania. Ślimak zapobiega powstawaniu bitek lub grud paszy. Dolna część podłogi wyłożona powłoka „ Ultra- Glide” tworz. Sztuczne odporne na zawilgocenia kwas.

2,Zalety:

- możliwość sodowania ziarna do bezpośredniego skarmiania

3.poprzecznie ustawiony wał centralny

8 ramion za skośnie umocowanymi łopatkami

zalety:

przeznaczony dla małych i średnich gosp.

Wóz paszowy z zesp. Ślimakowym:

1, Poziome wały

zespół roboczy 4 -wałowy

wały dolne:

ciecie

mieszanie

przemiszczanie paszy

Wały górne

różna prędkość górnych i dolnych ślimaków powoduje:

poj. 8-10 m3 zapotrzebowanie mocy: 50-90KM

przystosowanie do mieszania słomy i siana

3 wałowe zespoły robocze: dolny wał tnie i miesza paszę (φ 80-90 cm, obroty 17 obr/min) górne wały przemieszczają paszę)

2. Wały poziome

b. dobry efekt ciecia i mieszania, intensywnośc cięcia dostosowana do struktury paszy. Poj. 5-18 m3, zapotrzebowanie mocy: 40-100KM, maszyna rozdrabnia bele prostopadłościenne i okrągłe

URZĄDZENIA DO WYBIERANIA KISZONKI

Wg sposobu oddzielenia porcji kiszonki wybieraki można podzielić:

1.wybieraki do silosów poziomych

2.wybieraki do silosów wieżowych: Górne, dolne

Urządzenia wyszarpujące

- ładowarka czołowa z chwytakiem widłowym.

Wybieraki wycinające

- z biernymi nożami - można go zastosować również do wyższych pryzm montując na ciągniku

- z aktywnymi nożami

Urządzenia wycinające

- z nożami poziomymi (noże poprzeczne, noże wzdłużne - blok kiszonki jest wycinany za ich pomocą)

ELEMENTY: pozioma rama przesuwna, widły stałe, elementy napędowe, rama podnoszenia, itd.

Wybierak frezujący - ładujący (dostarcza materiał do dmuchawy, a stamtąd do wozu paszowego)

Wybierak górny - podnoszenie materiału, pobieranie za pomocą elementu frezującego, który dostarcza materiał do dmuchawy, a potem do zbiornika lub na przyczepę. Zespół frezujący może przesuwać się po obwodzie i wycinać.

Wybierak dolny - znajduje się w dnie, objętość paszy wspiera się na tym dole. Jest ramię z łańcuchem, który wycina pasze i transportuje do przenośnika poprzecznego, który wyładowuję ją na zewnątrz.

Maszyny i urządzenia do przygotowywania pasz: Do rozdrabniania: sieczkarnia, śrutowniki, siekacze, gniotowniki do ziemniaków, uniwersalne urządzenia zespołowe

do mieszania: mieszalniki i urządzenia zespołowe 3.doczyszczenia i mycia: otrząsacze, płuczki. urządzenia zespołowe

4.do aglomeracji ciśnieniowej: brykieciarki, granulatory, exstrudery 5.do obróbki cieplnej: parniki, kolumny parnikowe, urządzenia zespołowe

Cele prowadzenia zabiegów przygotowania pasz:

- zwiększenie zysku-wartość pasz można średnio poprawić o 10%, zmiana wymiarów cząstek dla poprawy strawnosci wykorzystania i celów technologicznych, zmiana wilgotności prowadząca do zmian zachowania się materiału w procesach obróbczych, zmiana gęstości - zagęszczenie do form wygodnych w obrocie i żywieniu, zmiana stopnia akceptacji(smakowitości) paszy np.: przez dodanie melasy, tłuszczu, aromatów, wzrost dostępności składników żywieniowych, zmiana zawartości (i kompozycji) składników żywieniowych - uzyskanie lepszej paszy niż surowiec, detoksykacja i usunięcie składników niepożądanych, eliminacja lub obniżenie skażenia mikrobiologicznego, poprawa warunków magazynowania, redukcja powierzchni składowych, ułatwienie mechanizacji i automatyzacji transportu i zadawania

Sieczkarnie są:toporowe i bębnowe. Zmianę rozdrobnienia dokonujemy przez zmianę prędkości

Rodzaje walców ugniatających:

- zębaty

- gwiaździsty

- rowkowaty

- gładki

Śrutownik tarczowy (pionowy, poziomy) - ( pracują na zasadzie rozłupywania i rozcierania materiału. Zespołem roboczym są dwie płaski tarcze ustawione pionowo lubpoziomo, przy czym jedna obraca się, a druga jest nieruchoma. regulacja stopnia rozdrobnienia zmieniając odległość między tarczami

Śrutownik walcowy - tu rozdrabnianie materiału następuje w wyniku rozerwania i rozłupywania między dwoma rowkowanymi walcami obracającymi się przeciwbieżnie z różną prędkością obrotową.

Śrutownik walcowy posiada dwa stalowe lub żeliwne walce: szybkobieżny 5 i wolnobieżny 4, posiadające na swoim obwodzie rowki na­cięte skośnie lub wzdłuż linii śrubowej. Kierunek na­chylenia rowków w walcach jest przeciwny, co ułatwia rozdrabnianie i pozwala uzyskać produkt o cechach korzystnych ze względów żywieniowych.

stopień rozdrobnienia zmieniamy przez zmianę odległości między walcami, rozdrobnienie polega na ścieraniu.

rozdrabniacz bijakowy - ). Ziarno, zasypy­wane do kosza 1, przedostaje się przez regulo­wany otwór za pomocą dźwigni 2 do komory 3, w której znajduje się wirnik. Komorę stanowią ściany boczne oraz dwuczęściowe sito, które tworzy cylindryczną powierzchnię. Średnica

otworów w sitach decyduje o stopniu rozdrobnienia materiału, przez które wyrzuca­na jest śruta do workownika (rozdrobnienie za pomocą uderzenia) regulacja- zmiana średnicy sita, pochłania najwięcej energii

rozdrabniacz uniwersalny - służy do śrutowania ziarna zbóż, rozdrabniania makuchów i siana, wykonywania przecieru z zielonek i buraków oraz siekania okopowych regulacja zmiana średnicy sitaRozdrabniacze bijakowe

Zalety: prosta budowa, niska cena, uniwersalne zastosowanie (zboże i strączkowe), możliwość zasysania zboża do 30 m, transport pneumatyczny śruty do 10m, mała wrażliwość na podwyższoną wilgotność ziarna Wady: pomimo zgodności z normą, rozdrobniony materiał zawiera dużo cząstek drobnych i pylistych przy jednoczesnej obecności dużej ilości niedokładnie rozbitych ziaren, są źródłem hałasu, często przekraczające normy BHP co przy dłuższej pracy jest uciążliwe, bijaki szybko się zużywają, duże zużycie energii, od 10-15 kWh/t co wpływa na wzrost kosztu eksploatacji, sita łatwo się wycierają

Rozdrabniacze walcowe

Zalety: 1.możliwość uzyskania kontrolowanego stopnia rozdrobnienia przy niskim jednostkowym zużyciu en. 3-4 kWh/t

2.można rozdrabniać surowce pochodzenia organicznego (zboża) jak i nieorganicznego 3.duża wydajność 4..długi czas eksploatacji (duża trwałość) i niskie koszty eksploatacji

Wady: wysoka cena

Rozdrabniacze tarczowe

Zalety: prosta budowa, łatwa obsługa, niezbyt wygórowana cena, dobry stopień rozdrobnienia Wady: tarcze robocze wykonywane są z żeliwa, kwarcu, korundu, po wytarciu trzeba je regenerować

Gniotowniki Zalety:prosta budowa, cena zakupu porównywalna z innymi typami, rozdrobniony materiał ma postać płatków

brak frakcji pylistej, duża wydajność przy małym zużyciu en 3-4 kWh/t

Wady gniotowniki nie nadają się do przygotowania pasz dla drobiu

Sieczkarnie

z tarczą płaską pionową, z tarczą płaską poziomą, z bębnem walcowym, z bębnem stożkowym, z bębnem dwustożkowym

Nie mogą być gładkie , grzebieniowe, piłowe, łyżeczkowe.

Aglomeracja ciśnieniowa - jest procesem w którym powstaje aglomerat (brykiet, granula, tabletka) dzięki działaniu ciśnienia na porcję materiału rolno-spożywczego, ziarnistego i włóknistego (lub mieszaniny) zamkniętą w przestrzeni (komorze) utworzone przez elementy konstrukcyjne maszyny

Zalety aglomeracjii ciśnieniowej:

-lepszą konserwację magazynowanej paszy

- zmniejszenie powierzchni magazynów i pojemności skrzyni ładunkowych w transporcie ( kilkakrotne zmniejszenie objętości paszy)

- polepszenie warunków transportu

- zmniejszenie strat pzez pylenie, kurzenie, wyrzucanie lub pozostawienie w korytach

-ułatwienie mechanizacjii i automatyzacjii transportu i zadawania pasz

Wadą jest natomiast wysoka energochłonność procesu

Aglomeratory z komorą zamkniętą

1.tłokowe: komora jest zamknięta po otrzymaniu odpowiedniego ciśnienia otwiera się

2.walcowe: są dwa walce między króre dostaje się materiał i zostaje sprasowany

3.taśmowe: 2 taśmy zaopatrzone w łopatki

Aglomeratory z komorą otwartą

1.tłokowe: materiał jest tu przeciskany przez matrycę

2.walcowe: koła zębate, mają one otworki materiał dostający się między zęby przechodzi przez te otwory

3. ślimakowe: przenośnik ślimakowy zakończony matrycą

4.rolkowe: różna powierzchnia , matryca pierścieniowa lub płaska , 2-3 rolki

Ekstrudery- pasze przygotowane są dla psów, kotów dzięki ekstruderom ciśnienie bardzo duże

Ekspondery- polega na tym że zostaje ekspandowany materiał

W przypadku granulowania surowców trudnych lub ekspandowanych można z powodzeniem stosować ślimaki wlotowe które mogą być dostarczone do wszystkich rodzajów granulatorów

Komora granulatora wykonana jest ze stali nierdzewnej dźwiękochłonna utrzymująca ciepło

Wyposażenie dodatkowe: kruszarki, chłodziarki, dozowniki płynów, wagi taśmowe które stanowią część procesu i które przyczyniaja się do właściwego działania i elastyczności działania

Parametry matrycy:

szerokość wewnętrzna, całkowita szerokość matrycy, perforacja, efektywna szerokość robocza

Komory mogą być do:
- drobnego granulatu, - gubego granulatu

- brykietu

Rolki prasujące

otworkowe, rowkowe

GNÓJ

Od czego zależy dobór rodzaju urządzeń do usuwania odchodów

-Wielkości stada (ilości odchodów)

System utrzymania zwierząt (ściółkowy, bezściółkowy)

Możliwość technicznych i ekonomicznych gospodarstw

Maszyny i urządzenia do usuwania obornika z budynków inwentarskich

1 łopaty mechaniczne i zgarniaki typu delta

2 przenośniki skrobakowe o ruchu posuwisto-zwrotnym i ciągłym

3 spychacze

4 inne: ślimakowe, taśmowe

Maszyny i urządzenia do usuwania gnojowicy z budynków inwentarskich

1 Hydrauliczne (syst śluzowy, sys recyrkulacyjny i recyrkulacyjno-śluzowy, sys samospływu)

2 Mieszane (s pneumatyczno-hydrauliczne, mechaniczno-pneumatyczno-hydrauliczny, mechaniczno hydrauliczny)

Samospływ

+wykonanie prostokątnego kanału jest łatwiejsze i prostsze

+system nie wymaga żadnych nakładów robocizny w czasie eksploatacji

+ usuwanie gnojowicy odbywa się bez dodawania wody

Kierunki unieszkodliwiania i wykorzystania gnojowicy:

-rolnicze zagospodarowanie gnojowicy surowej

-rolnicze zagospodarowanie gnojowicy wstępnej uzdatnionej

-biologiczne unieszkodliwianie gnojowicy za pomocą osadu czynnego

-beztlenowa fermentacja gnojowicy

-wykorzystanie kompostu

Mieszadła do gnojowicy:

-pompowe

-pneumatyczne

-śmigłowe

-zanurzeniowe

Łopata mechaniczna: stosowana w budynkach do 25m. Jest kanał gnojowy, który jest oczyszczany saniami. Pod płytą gnojową znajduje się zbiornik na gnojowicę. Formowana jest pryzma obornika. Zapotrzebowanie na moc wynosi 1,1 kW.

Zgarniaki typu delta: w zależności od szerokości kanałów mogą być różne rodzaje zgarniaków. Zgarniak przesuwa się cykliczne, z prędkością mniejszą niż 1m/s. Zwierzęta mogą spokojnie się poruszać. Przy ruchu roboczym skrzydła zgarniaka są rozsunięte, a przy zgarnianiu się zsuwają. Odchody są przesuwane w kierunku kanału poprzecznego. Przenośnik ten stosowany jest w oborach, gdzie jest mało ściółki i do usuwania gnojowicy. Stosowany w oborach do 200m. Napędzany jest silnikiem hydraulicznym. Skok siłownika ma długość ok.2m.

Przenośniki o ruchu posuwisto-zwrotnym: Jedno cięgno umieszczone jest przy ściance kanału i do niego są zamocowane zgarniaki. Przesuwa się i zgarnia część obornika, a przy ruchu powrotnym zgarniaki się zsuwają. W końcowej fazie jest wyrzutnik, aby można było uformować pryzmę. Jest możliwość wychylania się na boki wyrzutnika. Zastosowano w nim siłowniki hydrauliczne. Skok siłownika wynosi ok.2m. Stosowany w oborach do 80m.Następuje tu dodatkowe zagęszczanie obornika przez przeciskanie go przez komorę za pomocą tłoka.

Przenośniki dwustronne o ruchu posuwisto-zwrotnym: Cięgno przebiega pośrodku. Długość zgarniaków jest mniejsza, ale mogą za to tworzyć szersze kanały. Stosowany do stad o większej wydajności.

Przenośniki skrobakowe (zgarniakowe) o ruchu ciągłym: Występuje łańcuch, do którego przymocowane są pod kątem prostym zgarniaki. Stosuje się w pętlach 60-80m, a nawet do 120m(rzadko). Jeśli łańcuch pęknie, to cały przenośnik jest nieczynny. Zapotrzebowanie na moc wynosi 2,2kW.

Maszyny i urządzenia do usuwania gnojowicy z budynków inwentarskich:

1)sposoby hydrauliczne

-system śluzowy

-system recylkulacyjny i recylk-śluzowy

-system samospływu

2)sposoby mieszane

-system pneumatyczno-hydrauliczny

-system mechaniczno-hydrauliczny

-system mechaniczno-pneumatyczno-hydrauliczny.

Gnojówka- mieszanina kału i moczu.

Gnojowica- mieszanina kału,moczu, wody i resztek paszy.

Gnojowica przechodzi przez ruszt i gromadzi się w różnych zbiornikach, a następnie jest odprowadzana przez różne systemy.

Gnojowica jest dobrym nawozem, ale czasem trzeba poczekać na jej fermentację. Przedawkowanie powoduje zanieczyszczenie gleby.

System śluzowy- in. samospływ okresowy- gnojowica gromadzi się w śluzach, w systemie kanałowym, skąd jest później odprowadzana.

System recylkulacyjny-gnojowica jest mieszana aby nie nastąpiło jej rozwarstwienie. W takiej postaci jest łatwiejsza do usunięcia. Mieszamy za pomocą wirnika, pompy lub powietrznego wietrzenia.

Samospływ ciągły-

Spływ odbywa się w sposób ciągły. System posiada odpowiednie spadki i ogranicza się do obór 20-25m.Na końcu kanału znajduję się próg, który zapewnia utrzymanie na dnie cienkiej warstwy cieczy co jest niezbędnym warunkiem prawidłowego spływu gnojowicy.

Unieszkodliwianie gnojowicy osadem czynnym: Usunięcie z gnojowicy zw mineralnych i organicznych występujących w postaci resztek produktów, będących wynikiem procesów fizjologicznych zwierząt; zwiazki te po właściwej przeróbce mogą być użyte jako nawóz organiczny. Oczyszczalnie muszą zapewnić taki stopień oczyszczania gnojowicy, aby można było płynną jej frakcję odprowadzić do gruntu bez obawy degradacji środowiska naturalnego.

Sposoby oczyszczania gnojowicy:

-mechaniczne-polegają na wykorzystaniu procesu cedzenia, filtracji i sedymentacji. Do tego celu służą:kraty, filtry mechaniczne, wirówki sedymentacyjne i osadniki.

-fizyko-chemiczne- polegają na wykorzystaniu procesów koagulacji oraz chlorowania. Do tego służą: komory do magazynowania i przygotowywania roztworów oraz urządzenia do chlorowania.

-biologiczne- polega na wykorzystaniu procesów biochemicznych, związanych z działaniem mikroorganizmów. Do tego służą: komory do napowietrzania z osadem, pola nawadniane, filtry gruntowe bądź stawy oraz zamknięte zbiorniki fermentacyjne (beztlenowe).

Separator -dzięki separacji mech można uzyskać zagęszczenie frakcji stałej do ok.30-40%. Frakcja ciekła jest magazynowana w zbiornikach.

DOJENIE

Czynności związane z dojem:

-oczyszczenie wymienia i stryków

-masaż wymienia

-przeddój

- dój właściwy

-podój

-zanurzenie stryków po doju w płynie dezynfekcyjnym

-mycie instalacji udojowej

Mechanizacja doju umożliwia :

-efektywne odbieranie mleka z wymienia

-uzyskanie mleka o najwyższych walorach higienicznych

-ochronę zdrowia zwierzęcia

-poprawę jakości mleka

-zmniejszenie pracochłonności doju

-zwiększenie wydajności pracy

Dojarki mechaniczne:

1 Konwiowe (wózkowe, stacjonarne)

2 Bezkonwiowe (z łącznym transp mleka i powietrza, bez mierników ilości udojonego mleka, z rozdzielnym transportem mleka i powietrza, z miernikiem stanowiskowym ilości mleka)

Elementy dojarek mechanicznych:

-kolektor mleczny

-pulastor

-aparaty udojowe

-przewody i armatura

-agregat próżniowy

-urządzenia do mycia i dezynfekcji instalacji udojowej

Wymagania stawiane kolektorom

-możliwość doju przemiennego

-w zależności od szybkości oddawania mleka przez krowę muszą przemieszczać większą ilość mleka

-minimalne wahania podciśnienia

-krótki czas doju

-muszą zapobiegać krzyżowym zakażeniom ćwiartek wymienia

Zadaniem pulsatora w aparacie udojowym jest sterowanie podciś wytworzonym przez pompę próżniową i ciś atmosferycznym, do komór międzyściennych kubków udojowych. Warunkuje on powstawanie taktu ssania i masażu w kubku udojowym.

Zalety pulsatorów hydraulicznych:

-mniejsze obciążenie wymion

-stabilne i precyzyjne parametry pracy

-możliwość regulacji parametrów pracy

-wysoka trwałość i niezawodność

Zalety pulsatorów elektrycznych

-bardzo cicha praca

-małe wahania podciśnienia

-konstrukcja z trwałych elementów (bezproblemowe działanie przez wiele lat)

-brak (minimum) zawodnych części mechanicznych

-sygnalizacja nieprawidłowej pracy (np. diodami daje możliwość zapobiegania nierównomiernemu dojeniu)

-funkcje „losowego startu” pozwala na pracę większej liczby pulsatorów w jednym rytmie i zapewnia stabilny poziom podciśnienia w całej instalacji

-możliwość dostosowania (zaprogramowania) urządzeń zależnie od rasy zwierząt bez konieczności wymiany części

Kubek udojowy: sklada się z cylinderka i gumy strzykowej pomiędzy, którymi powstaje tzw komora miedzyścienna. W komorze tej panuje podciśnienie, które wywołuje takt ssania. Jeśli do komory dopuścimy powietrze atm to mamy takt masażu. Częstotliwość taktów masażu i ssania można regulować. Ciśnienie w kubkach nie może być zbyt duże, ponieważ może uszkadzać strzyki. Gdy chcemy zdjąć kubki należy odciąć podciśnienie.

Kolektory:

-dwukomorowe

-trzykomorowe

-czterokomorowe (dla każdej komory oddzielna pulsacja)

Zadaniem kolektora w aparacie udojowym jest odbiór mleka z 4 komór podstrzykowych i rozdział pulsacji wytworzonej przez pulsator do czterech komór międzyściennych.

Do kolektora mogą dostawać się opary i obce zapachy co jest później wyczuwalne w mleku.

Hala udojowa inaczej dojarnia, jest to pomieszczenie pozwalające na przeprowadzenie udoju poza oborą. Pomieszczenie to wyposażone jest w stanowiska do doju umieszczone na stałe lub zainstalowanie na konstrukcji przewoźnej.

Zalety dojarni:

+zwierzęta są doprowadzane do urządzenia

+możliwość stworzenia optymalnych warunków higieny pozyskiwania mleka

+wysoka wydajność pracy, przy mniejszej obsłudze

Budynek dojarni:

-pomieszczenie do doju

-zmywalnia

-przechowalnia mleka

-maszynownia

-pomieszczenie higieniczno-sanitarne dla obsługi

Podział hal udojowych:

1 ze względu na mobilność (stacjonarne i przewoźne)

2 ze względu na czas doju (dojarnie z dojem grupowym i indywidualnym)

3 ze względu na usytuowanie stanowisk (szeregowe, jodełkowe, karuzelowe, specjalne)

Hala udojowa szeregowa:

+możliwość zastosowania przy niewielkim stadzie

+stanowiska dojarza na równi lub 30-35 cm poniżej stanowiska zwierzęcia

-kowy przechdząc prze stanowiko pracy dojarza zabrudzają je

-mała wydajność pracy

Hala udojowa tandem:

+możliwość doju indywidualnego

+łatwość wprowadzania i wyprowadzania zwierząt pojedynczo

+wysoka przepustowość hali

+krowy wchodzą do hali we własnym tempie

+stanowisko dojarza jest obniżone ok. 70 cm w stosunku do stanowiska zwierząt

+dojaRnie są niewielkie, dojarz ma czas na obserwację doju każdej krowy

-większe odległości pokonywane przez krowę i dojarza

-możliwość zastosowania przy niezbyt dużych stadach

Hala tandem do doju grupowego:

+stanowiska zajmują małą powierzchnię

+wydajność 30-40 k/h

-grupowe traktowanie krów

-duże odległości między krowami zmniejszają wydajność dojarza

Hala udojowa „rybia ość”:

+grupowe traktowanie krów

+mniejsza długość hali udojowej

+małe odległości między krowami

+dój boczny lub tylny

+dobra widoczność zwierzęcia podczas doju

+odpowiednia do stad różnej wielkości

-możliwość powstawania zatoru przy wprowadzaniu i wyprowadzaniu

-zastosowanie w gospodarstwach ze stadem wyselekcjonowanym

-krowy stoją ciasno, są niespokojne

Hala równoległa:

+grupowe traktowanie krów

+mniejsza długość hali udojowej

+małe odległości między krowami

+tylny dój-łatwy dostęp do wymienia

+szybka wymiana krów dzięki przedniemu uwalnianiu stanowisk

+możliwość uwalniania zwierząt w grupach po 3-4 krowy

-większa szerokość budynku

-dojarz dobrze nie widzi krowy

-wymagany jest automatyczny system identyfikacji krów

Hala karuzelowa rototandem:

+indywidualne traktowanie krów

+spokojne zwierzęta

-mała liczba stanowisk

-stanowiska zajmują dużo miejsca

-większa odległość między krowami

-wydajność 36-80 k/h

Hala karuzelowa wewnętrzna „rybia ość” (od 120 krów)

+dój boczny

+mniejsza odległość między zwierzętami

+wydajność 45-120 k/h

Hala karuzelowa zewnętrzna „bok w bok” (od 250):

+małe odległości między krowami

+tylny dój

+wydajność 50-200 k/h

-krowa wychodząc musi się cofać

-dojarz nie widzi dobrze krowy

-potrzebne urządzenia automatyzujące udój

Wstępna obróbka mleka:

-cedzenie, filtrowanie

-oziębienie mleka

-odwirowanie mleka w celu oddzielenia śmietany

-pasteryzowanie mleka

Schładzarki do mleka

-schładzanie i przechowywanie w konwiach z basenem wodnym

-nurnikowe

-otwarte i zamknięte

-z instalacją dochładzającą

Czynniki wpływające na rozwój bakterii:

-temperatura

-światło

-odczyn środowiska

-obecność lub brak wolnego tlenu

-woda

-obecność środków hamujących wzrost

-dostępność składników odżywczych

Czynniki wyznaczające efektywność doju:

W procesie doju wyróżniają się następujące kierunki rozwoju:

- automatyzacja przygotowania do doju ( mycie, masaż)

- automatyzacja zakładania i zdejmowania kubków udojowych po doju

- mechanizacja i automatyzacja mycia i dezynfekcji dojarki

- polepszenie jakości mleka ( zapobieganie zmaślania, oziębienie)

negatywne strony podczas doju:

rozwiązania zwiększające stabilność podciśnienia w dojarce:

- niskie podciśnienie przedłuża czas doju, powoduje pozostawienie części mleka w wymieniu - przekroczony tzw. Okres gotowości dojonej krowy

Usprawnienia :

- prowadzenie rurociągu mlecznego poniżej poziomu wymion

- rozdzielenie przepływu powietrza i mleka

rozwiązania konstrukcyjne ograniczające i eliminujące pustodój:

Szkodliwe działanie:

Usprawnienia:

- stosowanie wzierników ( przeźroczyste końcówki gumy strzykowej, przeźroczysta komórka mleczne kolektora)

Urządzenia ograniczające i eliminujące pustodój:

- Faza stymulacji- Duovac obniża podciśnienie pulsację zapewniając delikatne masowanie wymienia , stymulujące uwalnianie mleka

- Faza doju właściwego - po przekroczeniu przepływu mleka 200g/min wskaźnik przepływu przekazuje sygnał do Duovaca, który automatycznie zmienia fazę stymulacji w dój właściwy, charakteryzujący się roboczym podciśnieniem i pulsacje , zapewniającą sprawne odbieranie mleka

- Faza końcowa doju - po zmniejszeniu się przepływu mleka do wartości poniżej 200 g/min, Duovac automatycznie zredukuje podciśnienie i pulsację zapewniając delikatne masowanie strzyków.

Parametry pracy ( faza stymulacji)

Podciśnienie 33kPa

Częstotliwość pulsacji 50p/min

Stosunek ssanie/masaż 30/70

Faza doju właściwego

Podciśnienie 50 kPa

Częst. Pulsacji 60p/min

Stos. Ssanie/masaż 65/35

Fza doju końcowego

Podciśnienie 33kPa

Częst. Pulsacji 50p/min

Stosunek ssanie/masaż 30/70

Duovac przeznaczony :

- Do dojarki przewodowej

Urzadz. Zwiększające efektywność masażu strzyków:

Detektor mastitis

Diody informują nas o:

Detektor współpracuje z czujnikiem.

Wstępna obróbka mleka obejmuje:

- oziębienie mleka w celu zahamowania rozwoju mikroorganizmów pogarszających jakość mleka

- pozbawienie mleka zanieczyszczeń mechanicznych częściowo bakteryjnych

- pasteryzowanie mleka w celu zmieszczenia w nim mikroorganizmów

Mleko jest podatne na zakażenia różnymi rodzajami bakterii. Aby mleko mogło uzyskać najwyższą klasę jakości, liczba bakterii w 1 ml nie może przekroczyć 100000. Jakość mleka przechowywanego e gosp. Zależy od szybkiego schłodzenia do temp. Poniżej 4 C.

Czynniki wpływające na rozwój bakterii:

Bakterie występujące w mleku:

Schładzarki do mleka:

- schładz. I przechow. W konwiach: schładz. Z basenem wodnym

- schładz. I przech. W zbiornikach nie stacjonarnych: schładz. Nurnikowe

- schładz. I przech. W zbiornikach stacjonarnych : schładzarki otwarte i zamknięte

- schładz. W wymiennikach ciepła i przechowywanie w izotermicznych zbiornikach wyposażonych w instalację dochładzającą

Skład shcładz. Do mleka:

  1. sprężarka

  2. przekaźnik

  3. skraplacz

  4. zbiornik na ciekły czynnik chłodzący

  5. filtr/ odwadniacz

  6. zawór elektroniczny

  7. wziernik szklany

  8. termostatyczny zawór rozprężony

  9. parownik

  10. termostat

Schładz. Otwarte

- gromadzenie mleka z 4 dojów - odbiór mleka co 2 dzień

- materiał : blacha kwasoodporna ( dno dopuszcza się z blachy)

- system utrzymania temp. Zapobiegający zamrożeniu

- wyposażenie w zawór wylotowy ( współpraca z cysterną odbierającą mleko)

Schładzarki zamknięte

- szczelne urządzenia pracujące bez kontaktu z powietrzem otoczenia

- gromadzenie mleka z 4 dojów - odbiór mleka co 2 dzień

- materiał: blacha kwasoodporna ( dno dopuszcza się z blachy)

- wyposażenie w zawór wylotowy ( współpraca z cysterną odbierającą mleko)

Mieszadło powinno zapewniać równomierny rozkład tłuszczu. Mleko nie może zamarzać. Mieszadło nie może pracować dłużej niż 2 minuty.

WODA

Zapotrzebowanie na wodę:

-wodociągi

-uzdatnianie wody

Zapotrzebowanie na wodę:

-cele bytowo gospodarcze w gosp. Domowym

-cele hodowlane ( pojenie zwierząt, przygotowanie pasz, higiena pomieszczeń i urządzeń)

-cele bytowo gospodarcze w zakładzie pracy

-cele technologiczne związane z utrzymaniem pojazdów mechanicznych i warsztatów mechanicznych

-cele produkcyjne w zakładach przemysłu rolno-spożywczego

-cele technologiczne przy robotach budowlanych

-cele związane z utrzymaniem zieleńców i upraw przydomowych

-cele własne zakładu wodociągowego

-cele przeciwpożarowe

warunki przy kształtowaniu systemu zapotrzebowania na wodę:

- zapewnienie wydajności ujęć wody z żądanym poziomem pewności jej przekroczenia co najmniej na poziomie max. zapotrzebowanie na wodę na dobę

- zapewnienie zdolności systemu do dostarczenia odbiorcom wody w ilości określonej max. Zapotrzebowaniem godzinowym

Kryteria klasyfikacji wodociągowej.

  1. sposób korzystania z wody

  1. zasięg terytorialny

  1. Struktura hydrauliczna

W zakresie składu chemicznego stężenia w wodzie wodociagowej:

Żelazo Fe<0,5 mg/dm3

Mangam Mn<0,1mg?dm3

Chlorki Cl do 30 mg?dm3

Siarczany SO4 do 200mg/dm3

Azotanów NO3 do 10mg?dm3

Zabiegi uzdatniania wody:

  1. klarowanie ( koagulacja sedymentacja, filtracja)

  2. odbarwianie ( filtracje podwowdne, absorpcje, chlorowanie, ozonowanie)

  3. odżelaźnianie

  4. odmanganianie

  5. dezodoracje ( usuwanie zapachu)

  6. odgazowanie

  7. fluorowanie

  8. zmiękczanie

  9. odkrzemianie

  10. odsalanie

  11. dezaktywację

  12. stabilizację

CIELAKI

podstawy produkcji w odchowie cieląt:

Okres okołoocieleniowy

Okres pojenia siarą:

- siara w porównaniu ze składem chem. Mleka posiada większą zawartość białka i subst. Odpornościowych, albumina, globelina

- pierwsze napojenie ( 1-2 l) w ciągu 3 pierwszych godzin życia

Zasady żywienia:

- Preparaty mlekozastępcze : 100-120 g/l- hodowlane

Zalecenia ogólne dotyczące cielętników i ich wyposażeniu

Cielętnik- zalecenia ogólne

- zalecaną ściółką jest słoma w cielętnikach otwartych stosowana obowiązkowo

- powierzchnia strefy wypoczynku i spacerowej musi wynosić 1,5 m. Na cielę

- cielęta w grupie zbliżone wiekiem, przy pojeniu z automatu liczebność grupy do 30szt

- stosowanie automatów do pojenia nie wymaga zapewnienia każdemu cielęciu miejsca przy żłobie. Cielętniki można planować elastyczniej, zmniejsza się powierzchnię i koszty budynku

Dawka mleka:

Rodz. Dozowników leków i dodatków paszowych:

INTEGROWANE

Celem rolnictwa integrowanego jest wykorzystanie zasobów naturalnych przy zachowaniu jego stałej produktywności i stosowania właściwych zasad gospodarowania.

Działalność rolników powinna być przyjazna środowisku i zrównoważona. Zachowanie w możliwie niezmienionej formie zasobów naturalnych przyrody, krajobrazu oznacza przestrzeganie zasad zrównoważonego, , trwałego rozwoju, co w odniesieniu do gosp. Rolnej określone jest systemem rolnictwa integrowanego.

Koncepcja rolnictwa integrowanego

Obsada zwierząt powinna być skorelowana z produkcją obornika, która jest niezbędna dla utrzymania na niezmienionym poziomie produktywności gleby.

Odpowiednia obsada zwierząt powinna być określona biorąc pod uwagę miejsce i warunki klimatyczne.

Gospodarstwo powinno być w stanie wyprodukować wszystkie niezbędne dla zwierząt pasze pod względem zapotrzebowania pokarmowego i zdrowotności zwierząt.

Zasady stosowane w integrowanym systemie produkcji:

Wytyczne w zakresie produkcji zwierzęcej:

Główne kryteria selekcyjne stosowane w doskonaleniu stada dla potrzeb nowoczesnego chowu integrowanego:

Podczas chowu jałówek następuje selekcja pod kątem łatwości żywienia, szybkiego wzrostu i odpowiedniego zachowania stadnego.

Planowanie fermy krów:

Podczas wybierania wyposażenia dla poszczególnych grup wiekowych powinno zwracać się uwagę na

System żywienia:

19


Wyszukiwarka