1. Podstawowe pojęcia używane w górnictwie

1. Deformacje ciągłe - zniekształcenia przypowierzchniowej warstwy górotworu spowodowane podziemną eksploatacją

2. Deformacje nieciągłe - zniekształcenia przypowierzchniowej warstwy górotworu przy płytkiej eksploatacji (do 80m) są to szczeliny, zapadliska, leje, progi, spękania

3. Wpływy bezpośrednie - przemieszczenie się górotworu do pustki poeksploatacyjnej i związane z nim odkształcenia

4. Wpływy wtórne - wynik aktywizacji (ponownego ujawnienia się) wpływów nieujawnionych w pełni wcześniej

5. Wpływy pośrednie - zjawiska towarzyszące wpływom bezpośrednim a także wyniki zmian warunków wodnych (mogą występować poza terenem pojawienia się wpływów bezpośrednich)

6. Deformacje nieustalone - są zależne od czasu, występują po rozpoczęciu eksploatacji, w czasie jej trwania i po zakończeniu

7. Deformacje ustalone - występują po ustaniu ruchów powierzchni, po zakończeniu eksploatacji

8. Profilaktyka górnicza - zespół działań dążących do zmniejszenia deformacji i drgań terenu

9. Profilaktyka budowlana - zespół działań dążących do uzyskania wymaganej odporności konstrukcji na wpływy podziemnej eksploatacji

10. Oddziaływania górnicze - wymuszone przemieszczenia konstrukcji, spowodowane eksploatacją górniczą

2. Co to jest uskok - związane z tym efekty na powierzchni tereny

1. Uskok - utrata ciągłości warstwy górotworu, uskok składa się ze: skrzydła wiszącego i zrzuconego, uskoki występują w warstwach złożonych

2. Efekt uskoku, - jeśli warstwa „rozcięta uskokiem” nie posiada nakładu warstw nośnych dochodzi do deformacji nieciągłych typu: progi, fleksury, szczeliny (ogólnie nieciągłości)

3. Deformacje są związane z charakterystyką uskoku (kąt pochylenia, miejsce eksploatacji - skrzydło wiszące lub zrzucone)

3. Przekrój pionowy deformującego się górotworu - charakterystyczne warstwy i ich głębokość występowania

1. Obniżenie punktów na powierzchni terenu wynoszą 60-80% grubości eksploatacyjnej warstwy

2. Przy płytkich eksploatacjach zamiast 3 stref (ugięcie, spękanie, zawału) mogą wystąpić 2 (spękanie, zawału) lub 1-zawału

5. Niecka osiadań

4. Strefa obniżeń ciągłych

3. Strefa spękań (do ok.150m ponad pokład)

2. Strefa zawału (do ok.80m ponad pokład)

1. Eksploatacja pokładu węgla

4. Efekty eksploatacji górniczej na powierzchni terenu

1. Zachwianie równowagi w górotworze - przemieszczenie się sąsiednich warstw w rejonie pustki poeksploatacyjnej

2. Powstanie niecki obniżeniowej, - która stopniowo przemieszcza się w kierunku powierzchni terenu (wielkość niecki zależy od wielkości pola wybieranego pokładu)

3. Strefa zwiększonych ciśnień pionowych w pobliżu krawędzi eksploatacyjnej - powoduje poziome przemieszczenie się warstw w kierunku pustek poeksploatacyjnych

4. Wpływy eksploatacji dzieli się ze względu na

1. Rodzaj (bezpośrednie, pośrednie, wtórne)

2. Sposób (formę) deformacji (ciągłe, nieciągłe)

3. Czas powstania (ustalone, nieustalone)

5. Parametry opisujące ciągłe deformacje terenu

W - obniżenie [m] przemieszczenie pionowe (osiadanie)

T - pochylenie [‰] lub [mm/m]

U - przemieszczenie poziome [m]

K - krzywizna terenu [1/km] dodatnia - wypukła, ujemna - wklęsła

ε - odkształcenie poziome [‰] lub [mm/m] dodatnie - rozciąganie, ujemne - ściskanie

γG - kąt zasięgu wpływów górniczych

H - głębokość eksploatacji

R - promień krzywizny (odwrotność k)

Parametry dodatkowe:

m - miąższość pokładu [m]

η - sposób eksploatacji

W_max = m*η - max osiadanie

r=H/ γG - promień zasiągu wpływów

B=0,4r - współczynnik odkształcenia

poziomego

6. Teorie ruchów górotworu - podstawy teorii Budrysa - Knothego

1. Funkcja wpływów opisująca obniżenia jest funkcją rozkładu normalnego Gaussa

2. Przemieszczenia poziome są proporcjonalne do nachyleń zgodnie z hipotezą Awierszyna

3. Ośrodek jest nieściśliwy

4. Nastąpiły pełne deformacje terenu (dla naszych potrzeb)

5. Przedstawione poniżej wzory są ważne dla pochylenia (upadu) pokładu do 15 stopni

7. Sposoby profilaktyki górniczej

Profilaktyka górnicza - zespół działań dążących do zmniejszenia deformacji i drgań terenu

1. zaleca się eksploatację ciągłą ze stałą prędkością

2. sposoby eksploatacji

1. z zawałem stropu bez wypełnienia pustki / przestrzeni poeksploatacyjnej

2. z posadzką hydrauliczną lub pneumatyczną

3. regulowanie kształtów i wielkości pola eksploatacyjnego

4. regulowanie prędkości frontu eksploatacyjnego, kierunek eksploatacji, krotności eksploatacji, kolejność wybierania pokładów, czystości eksploatacji (nie powinno się pozostawiać reszty złoża, filarów oporowych, filarów ochronnych - zagrożenie stąpnięciami i wstrząsami)

Elementy profilaktyki górniczej:

1. filary ochronne

2. zmniejszenie intensywności eksploatacji (ograniczenie prędkości)

3. kształtowanie frontów eksploatacyjnych

4. sposób likwidacji wolnych przestrzeni po eksploatacji

5. eksploatacja ścianowa z podziałem na pasy, warstwowa itp.)

Filary ochronne:

1. wyznaczanie filarów pod obiektem

1. trzeba znać kategorię odporności obiektu i odpowiadający im kąt ψ

2. trzeba znać ε_dop i T oraz kąt rozchodzenia się wpływów β

Likwidacja wolnych przestrzeni

1. hydrauliczna - materiał wypełniający - piasek

2. sucha - skała płonna z kopalni

3. sucha dmuchana - żużel hutniczy i popioły z elektrowni

4. wymaganiem dla posadzki jest ograniczenie osiadania przez stosowanie odpowiedniego materiału (niewielka ściśliwości)

5. wyższe koszty wydobycia przez stosowanie posadzek, ale najlepsze efekty

Eksploatacja ścianowa

optymalny sposób usytuowania frontu eksploatacyjnego względem obiektu - krawędź niecki powinna przemieszczać się prostopadle do osi podłużnej obiektu

Pozostawienie filarów oporowych pomiędzy

ścianami powoduje zintensyfikowanie deformacji

powierzchni

Eksploatacja częściowa może mieć kształt pasów (prostokątów lub kwadratów)

Deformacja na powierzchni wywołuje większe odkształcenia (grunt nie ma czasu na dostosowanie się do deformacji)

8. Powody powstania nieciągłych deformacji terenu

1. Zbyt płytka eksploatacja pokładów (do 150 m ppt)

2. Nieciągłości górotworu przy głębokiej eksploatacji (progi terenowe)

3. Pęknięcia górotworu spowodowane wadliwym przygotowaniem projektu eksploatacji

4. Przemieszczenia mas ziemi do pustych przestrzeni w górotworze

5. Wypłukiwanie ziaren gruntu

6. Wyeksploatowanie dużego pasa pokładu

7. Eksploatacja z zawałem stropu na niewielkich głębokościach

8. Naruszenie stanu równowagi górotworze w rejonie płytko zalegających pustek

9. Eksploatacja wychodni pokładów

10. Eksploatacja w strefach uskoków

11. Pożary w resztkach pokładów

12. Tzw. Skarpy eksploatacyjne - pokrywające się krawędzie eksploatowane na kilku pokładach

13. Sufozje mechaniczne i chemiczne

14. Zmienne warunki wodne

15. Obniżenie wytrzymałości skał

16. Obciążenia statyczne

17. wstrząsy górotworu

9. Wpływy deformacji podłoża na budowle - klasyfikacja obiektów budowlanych

Kształt rzutu poziomego:

1. zwarte - budynki mieszkalne, użyteczności publicznej (zbiorniki, magazyny)

2. liniowe - drogi, rurociągi, linie kablowe

3. powierzchniowo - rozległe - hale, składowiska, magazyny

Zdolność odkształcania się obiektu:

4. sztywne - budynki murowane, betonowe, żelbetowe (prefabrykowane, monolityczne) - nie zmieniają znacząco kształtu pod wpływem deformacji podłoża

5. odkształcalne - np. hala przemysłowa mająca możliwość odkształcenia w obrysie poziomym i pionowym

10. Podział budynków w zależności od ich wrażliwości na wpływy deformacji terenu

Wrażliwość funkcjonowania obiektu - zależne od pochylenia, drgań podłoża:

1. wysoko wrażliwe - fundamenty pod magazyny, zbiorniki, osadniki o przepływie poziomym itp.

2. Mało wrażliwe - budynki mieszkalne, hale przemysłowe, ulice, drogi

3. Niewrażliwe - sieci, przewody wodociągowe, większość budynków inżynierskich

Zachowanie bezpieczeństwa użytkowania i użytkowalności obiektów:

4. odporne - zapewniają bezpieczeństwo użytkowania w całym okresie użytkowania (budynki mieszkalne i użyteczności publicznej)

5. częściowo odporne - okresowo mogą zastać obniżone walory użytkowania obiektu (obiekty przemysłowe)

6. nieodporne - okresowo mogą wykazywać obniżony zapas nośności (obiekty, które można okresowo wyłączyć z użytkowania)

Zakres zastosowania:

7. masowe

8. unikalne

11. Kategorie przydatności terenu do zabudowy - parametry używane w określeniu kategorii i ich granice

Budynki zabezpiecza się na maksymalne możliwe deformacji podłoża dla danej kategorii.

kategoria	T [mm/m]	R [km]	ε [mm/m]
0	T≤0,5	|R| ≥40	|ε|≤0,3
I	0,5<T≤2,5	40>|R|≥20	0,3<|ε|≤1,5
II	2,5<T≤5	20>|R|≥12	1,5<|ε|≤3
III	5<T≤10	12>|R|≥6	3<|ε|≤6
IV	10<T≤15	6>|R|≥4	6<|ε|≤9
V	15<T	|R|<4	9<|ε|

12. Wpływ deformacji podłoża na obiekty kubaturowe, - jakie parametry wpływają, co wywołuje i w jakich stadiach przejścia krawędzi niecki

	I	II	III	IV	V
Wx	0	0<Wmax≤0,5	0,5 Wmax	0,5 Wmax<	Wmax
εx	0	εmax	0	-εmax	0
Rx	∞	+Rmin	∞	-Rmin	∞
Kx	0	Kmax	0	Kmin	0
Tx	0	0<Tx≤ Tmax	Tmax	0<Tx≤ Tmax	0

1. Obciążeń praktyce dla budynków zwartych istnieje konieczność zabezpieczenia wpływu obciążeń

2. pochylenie obciążeń dotyczy budynków wrażliwych

3. przemieszczenie obciążeń dotyczy jedynie obiektów liniowych

4. osiadanie obciążeń dla obiektów wykorzystujących spadki naturalne

5. obciążeń wyniku krzywizny - zarysowanie górnej części obiektu

6. obciążeń - przyrost długości podłoża - zarysowania w fundamentach

1. rzadkie, duże - w budynkach niezabezpieczonych

2. gęste małe - obciążeń budynkach zabezpieczonych

3. rozciąganie spowodowane przez krzywiznę będą równaniem przez rozpełzanie

13. Kombinacje obciążeń dla SG - jak uwzględniane są wpływy deformacji podłoża

1. Deformujące się podłoże opisuje 5 parametrów:w,T, K(R), u, ε

2. Projektując obiekty zwarte wystarczy przyjąć ε i K (R)

3. W wyniku tych odkształceń budowla zostaje dodatkowo obciążona tymi oddziaływaniami

4. Stosuje się zasadę Stanów Granicznych - wszystkie oddziaływania traktuje się jako charakterystyczne. Do obliczenia SG Nośności przyjmuje się obciążenia obliczeniowe

5. Do obliczeń statyczno - wytrzymałościowych przyjmuje się najbardziej niekorzystne kombinacje obciążeń

6. Zakłada się następujące obciążenia

1. Stałe (ciężar własny konstrukcji)

2. Zmienne (obciążenia technologiczne oraz wpływy górnicze - deformacje ciągłe podłoża)

3. Wyjątkowe (obciążenia uderzeniami pojazdów, wybuchy, wstrząsy górotwórcze)

7. wszystkie podstawowe wielkości są charakterystyczne

8. oddziaływania deformacji terenu na obiekt przyjmuje się jako obciążenia zmienne w całości krótkotrwałe a oddziaływania wstrząsów jako wyjątkowe

9. nie wprowadza się współczynnika γ dla ukośnego kierunku eksploatacji

G_ki - wartość charakterystyczna i-tego oddziaływania stałego

Q_ki - wartość charakterystyczna i-tego oddziaływania zmiennego

γ_fi - częściowe współczynniki dla oddziaływań

ψ_oi - współczynnik kombinacji obciążeń

m - liczba oddziaływań stałych

n - liczba oddziaływań zmiennych

A_d - wartość obliczeniowa oddziaływania wyjątkowego

Σ G_ki* γ_fi + Σ Q_ki* ψ_oi * γ_fi - podstawowa

Σ G_ki* γ_fi + 0,8 Σ Q_ki * γ_fi + A_d - wyjątkowa

14. Naprężenia styczne w podstawie fundamentu od odkształceń poziomych terenu - faza przed i po poślizgu

1. W wyniku poziomych deformacji terenu występują naprężenia styczne τ w miejscu styku podłoża z fundamentem

2. Przy niezmiennej długości fundamentu i niewielkich deformacjach podłoża ε nie następuje przesuw pomiędzy podeszwą fundamentu i podłożem

3. Strefa zaburzenia „a” zależna jest od naprężeń normalnych pod fundamentem i właściwości gruntu

4. przy dłuższych fundamentach może nastąpić przesuniecie cząstek podłoża w stosunku do dolnej powierzchni fundamentu (od pkt A)

5. w takich przepadkach naprężenia styczne osiągają wartość graniczną

6. naprężenia styczne na powierzchni ław bocznych „τ_b”

7. charakter naprężeń τ i τb jest jednakowy, ale wielkości są różne ze względu na inne naprężenia normalne do tych powierzchni

8. naprężenia styczne na powierzchni ław bocznych przyjmuje się jedynie, gdy ławy wykonano bez deskowania bezpośrednio na gruncie

9. wielkości naprężeń stycznych na odcinku od środka ławy fundamentowej do miejsca przesuwu w miejscu styku można opisać zależnością

τ = EεBη

E - moduł sprężystości podłoża

ε - wielkość odkształceń poziomych podłoża

η - Parametr zależny od naprężeń normalnych pod fundamentem, od szerokości ławy i warstwy amortyzującej

B - parametr wyznaczony z zależności odległości punktu od środka fundamentu grubości warstwy amortyzującej

15. Rzeczywista wielkość naprężeń stycznych pod podeszwą fundamentu naprężeń

Podstawowe założenia:

1. obciążenia poziome od górniczych deformacji podłoża, są jedynymi obciążeniami poziomymi fundamentu

2. kierunek rozpełzania zmienia zwrot pod środkiem ciężkości rusztu fundamentu

3. w przypadku nieznanego kierunku eksploatacji węgla rozpatruje się takie przypadki

4. ze względu na amortyzację właściwości gruntu naprężenia styczne θ nie osiągają wartości granicznej „τ_pr” (τ_pr>θ)

θ = f * σ

σ - naprężenia normalne pod fundamentem

θ = największe naprężenia styczne

f - współczynnik empiryczny

5. przyjmuje się skokową zmianę kierunku naprężeń pod fundamentem

6. dla obciążeń należy przyjmować naprężenia styczne θ pod fundamentami

θ = K_i (σ tgφ+c)

K₁ - współczynnik przeliczeniowy - stosuje się do obliczeń tych fundamentów, których osie są równoległe do kierunku rozpełzania

K₂ - współczynnik przeliczeniowy - stosuje się do obliczeń tych fundamentów, których osie są prostopadłe do kierunku rozpełzania

7. poziome odkształcenia powodują powstanie obciążeń - naprężeń normalnych do powierzchni pionowych ław - jedynie w ławach, których oś jest prostopadła do kierunku deformacji. Napór na te powierzchnie nie może przekraczać parcie tzw. granicznego P_b

16. Rodzaje sił wewnętrznych powstające w przykładowym ruszcie fundamentowym przy nieznanym kierunku eksploatacji węgla - ruszt wg przykładu

1. przy nieznanym kierunek eksploatacji uwzględniamy wszystkie usytuowania budynku w niecce, prowadzące do najbardziej niekorzystnych obciążeń konstrukcji

- rozciąganie lub zginanie

- rozciąganie i zginanie

2. środek rozpełzania znajduje się w środku ciężkości rusztu fundamentowego

3. w ruszcie oprócz naprężeń stycznych równoległych do osi ław ( w kierunku odkształceń poziomych) występują naprężenia na ławy prostopadłe

4. na równolegle działające naprężenia styczne w podstawie oraz naprężenia normalne do powierzchni tych ław siły powstałe od tych naprężeń oznaczono odpowiednio I oraz H

17. Odręczny wykres zmienności siły osiowej ławy rozciąganej wg przykładu

18. Sposoby postępowania przy wyznaczaniu siły osiowej dla niesymetrycznego układu ław przyległych

1. ława symetryczna - osiowa siła N z jednej i drugiej strony osi jest taka sama

2. ława niesymetryczna - przyjmuje środek rozpoznania w środku długości ławy, obliczamy z lewej i prawej strony

Maksymalne wartości siły rozciągającej

N=0,5(N_L+N_P)

N=Z+Z_b+J+H

Z- siła wywołana naprężeniami stycznymi w podstawie ławy

Z_b - siła wywołana naprężeniami stycznymi na powierzchnie boczne ławy

J - siła wywołana naprężeniami stycznymi pod powierzchnią ław przyległych

H - siła naporu na powierzchnię ław przyległych

Siła od naprężeń stycznych pod ławami przyległymi

Z_x=b(0,5L-x)θ

I = Σ I_i s_i

Ii = b_i*θ

Naprężenia styczne pod ławą poprzeczną obliczone ze współczynnika K_z

b_i - szerokość ławy poprzecznej

s_i - odcinek ławy poprzecznej, który przyjmujemy

Siła naporu na powierzchnie pionowe

H = Σ H_i*s_i

H_i - zależne od F_j, V_j, D_j

F_j = 0,85 σ_o (x_i,j-x_z,j-1)

x_i,j , x_z,j-1 - odległości pomiędzy ławami poprzecznymi

σ_o - naprężenia normalne w polach międzyławowych σ_o = p+γ₁h₁+ γ₂h

V_j = (σ_otgφ+c) (x_i,j-x_z,j-1)

D_j = K_b*P_b

P_b - parcie bierne gruntu

19. Określenie wielkości momentu zginającego w ławie fundamentowej - miejsca umieszczenia zbrojenia

Wraz z siłami osiowymi w czasie występowania zjawisk odkształceń poziomych na ławy poprzeczne działają naprężenia I i H powodujące zginanie

Przyjmuje się

M = (H_i + I_i )/ 16 l_i²

Zbrojenie:

1. ze względu na działanie momentu zginającego A^M lub obciążenia mimośrodowego rozciągania A^R umieszcza się przy pionowych powierzchniach ścian ławy

2. w danej części ławy - zbrojenie na rozciąganie A^N : ΔA= A^N-2 A^M

3. gdy zginanie jest duże nie będzie zbrojenia w dolnej partii ławy

Lub, gdy nie ma zginania - wystarczą jedynie wkładki narożne i

przeciwko rozciąganiu dolnej partii

20. Ściągi fundamentowe - miejsce umieszczenia, sposób wyznaczania sił wewnętrznych, zbrojenie

1. Ściągi kotwiczne - przy rzutach fundamentów powodujących konieczność zastosowania znacznej ilości zbrojenia ze względu na zginanie

2. Ściągi przekątniowe - ze względu na konieczność zabezpieczenia przed odkształceniem postaciowym rzutu fundamentów

3. Ściągi - oblicza się na obciążenia z głównych ław fundamentowych, ściągi nie są obciążone bezpośrednio odkształcającym się podłożem

4. Każdą ławę oblicza się na rozciąganie - max N

5. Ściągi pracują tylko na rozciąganie

b,c - wymiary usztywnionego pola rusztu

Sl, Sb - obciążenia ław zewnętrznych rusztu siłami Ji, Hi przy wystąpieniu poziomych odkształceń podłoża prostopadłych do osi tych ław

21. przepona kotwiczna - przeznaczenia miejsce umieszczenia, sposób wyznaczania sił wewnętrznych, zbrojenie

1. przepona żelbetowa - płyta żelbetowa pomiędzy fundamentami i ścianami fundamentowymi mająca za zadanie przejęcie sił rozciągających wywołanych deformacjami podłoża

2. warunki konstrukcyjne wykonania:

1. płyta żelbetowa o grubości 10 cm pod całym rusztem budynku

2. zbrojenie ułożone w jednej warstwie (w połowie grubości płyty) krzyżowo (przenosi jedynie rozciąganie)

3. minimalne zbrojenie to fi 6 w odległości, co 25 cm

4. ławy fundamentowe pod przeponą zazwyczaj są niezależne i odizolowane od siebie (mogą być prefabrykowane)

5. miedzy ławami a przeponą jest warstwa poślizgowa

6. przepona może spełniać rolę posadzki w piwnicy

7. należy uwzględnić warunki gruntowo - wodne i odpowiednio zaizolować fundamenty

3. siły osiowe w przeponie - obliczanie prowadzi się w dwóch kierunkach: prostopadłym do eksploatacji i równoległym. Dwa rodzaje stref działania sił w każdym kierunku przepony (nad ławami i między ławami)

4. siła w pasmach ławowych T=Gf ≤Z

G - obciążenie ciężarem własnym oraz użytkowym w poziomie warstwy poślizgowej

F - współczynnik tarcia

Z - siła wywołana poziomymi odkształceniami podłoża w podstawie fundamentu

e. siła w pasmach międzyławowych

T=Gmf ≤H_i + J_i

Gm - obciążenie ścian poprzecznych do kierunku rozpełzania

H_i, I_i - siły naporu i tarcia w podstawie ław prostopadłych

f. zbrojenie przepony

A_Sl = T / f_yd

22. Pośrednie posadowienie obiektu (pale) - sposoby posadowienia obiektów na terenach górniczych

1. Jeżeli konieczne jest posadowienie obiektu na słabym gruncie (nienadającym się do posadowienia bezpośredniego) to należy zastosować posadowienie pośrednie za pomocą pali fundamentowych

2. Posadowienie bezpośrednie na oczepie pali nie jest właściwe, bo występuje wtedy zginanie pali (przy obiektach o znacznych wymiarach)

3. Konieczne jest wykorzystanie warstwy poślizgowej - amortyzującej wpływ deformacji terenu

23. Dylatacje budynków kształtowanie bryły budynku, miejsca umieszczenia, określenie szerokości szczeliny dylatacyjnej

1. dylatacja - szczelina w budynku na całej wysokości, zazwyczaj miedzy ścianami lub układami nośnymi sąsiednich segmentów

2. odpowiednia wielkość przerwy dylatacyjnej - podstawowe wymagania dla budynków sąsiadujących ze sobą

3. o właściwiej wielkości przerwy decydują wymiary budynków oraz parametry krawędzi niecki górniczej (odkształcenie poziome i promień krzywizny)

4. w czasie przechodzenia krawędzi niecki osiadań sąsiednie segmenty nie mogą się zetknąć ze sobą w żadnym pkt)

5. zmiany odległości charakterystycznych pkt budynków przedstawia rysunek

	I	II	III	IV	V
góra	s	s+εl+H*l/e	s	s-εl+H*l/e	s
dół	s	s+εl	s	s-εl	s

6. szerokość przerwy dylatacyjnej określa się z warunków zetknięcia się górnych partii segmentów na duże niecki osiadań

s≥0

s - εl - H*l/e ≥ 0

s ≥ εl + H*l/e

s = 0,1 (ε_max + H/R_min) (L₁ + L₂) / 2 + (5 - 10 cm)

s - szerokość szczeliny dylatacyjnej [cm]

ε - odkształcenie poziome terenu [mm/m]

R - promień krzywizny [km]

H - wysokość niższego budynku (od fundamentów do kalenicy)

L₁ , L₂ - długość segmentów [m]

7. gdy istnieje możliwość występowania wstrząsów górniczych konieczne jest zwiększenie szczeliny dylatacyjnej „s” o wartość

s _L= 3 + 0,4 (H - 5)

s _L - dodatek szerokości dylatacji ze względu na wstrząsy [cm]

24. Rozmieszczenie dylatacji w budynku - dylatacje pionowe i poziome

Zasady dzielenia budynków dylatacjami

1. Maksymalne długości pojedynczego segmentu budynku o konstrukcji sztywnej do 30 m (dla kategorii górniczej powyżej II)

2. Maksymalne długości pojedynczego segmentu budynku o konstrukcji odkształcalnej do 36 m (dla kategorii górniczej powyżej II)

3. Maksymalne długości pojedynczego segmentu budynku o konstrukcji odkształcalnej do 48 m (do kategorii górniczej II)

4. W miejscu zmiany wysokości obiektów więcej niż 20 %

5. W miejscu zmiany kształtu rusztu budynku (dzielimy na proste segmenty np. prostokąty)

6. W miejscu wyraźnej zmiany odkształcalności podłoża (E1 = E2)

Zasady kształtowania dylatacji:

7. Najmniejsze odległości między fundamentami segmentów - 5 cm (dla wstrząsów - 8 cm), a ścian 10 cm (dla wstrząsów - 13 cm) o ile z obliczeń nie należy stosować większych szczelin

8. Szczeliny należy osłaniać przed zaśmieceniem, zasypaniem zarówno w czasie budowy, jaki i w czasie eksploatacji

9. Dylatacje należy osłaniać ze względów energetycznych, wilgotnościowych i akustycznych

25. Określenie miejsca położenia i szerokości szczeliny dylatacyjnej dla obiektu wg przykładu

26. Podstawowe założenia przyjmowane przy analizie naprężeń i odkształceń podłoża gruntowego

27. Wytrzymałość gruntu na ścinanie, konstrukcja wykresu wg Coulomba w aspekcie wpływów górniczych

28. Kształtowanie się niecki obniżeń w czasie

29. Określenie zmienności sigma 22 w zależności od deformacji poziomych rozpełzanie i spełzanie

---