Podział procesów obróbki plastycznej

Kształtowanie materiału w temperaturze równej lub wyższej od temperatury rekrystalizacji nazywa się obróbką plastyczną na gorąco.

Procesy kształtowania przebiegające w temperaturze niższej od temperatury rekrystalizacji zaliczane są do obróbki plastycznej na zimno.

Obrуbka plastyczna na gorąco

Obrуbkę plastyczną na gorąco stosuje się w celu:

• zmniejszenia naciskуw jednostkowych niezbędnych do kształtowania,

• zwiększenia plastyczności materiału tj. wartości odkształcenia granicznego, po przekroczeniu ktуrego następuje pękanie.

Zakres temperatur obróbki plastycznej na gorąco ograniczony jest

od góry:

• utlenieniem,

• odwęgleniem,

• tworzeniem gruboziarnistej struktury,

od dołu:

• wartością naprężeń uplastyczniających,

• zdolnością materiału do odkształceń granicznych.

Dla stali węglowych górna granica temperatury obróbki plastycznej na gorąco leży na linii a (rys. 1) - 100Ⴘ150ºC poniżej linii solidusu. Dolna granica wynosi ok. 800 ºC (linia b).

Zakres temperatury obróbki plastycznej na gorąco dla stali węglowych

Obrуbka plastyczna na zimno

W procesach kształtowania na zimno na skutek umocnienia otrzymuje się wyroby o wysokich własnościach wytrzymałościowych.

Materiał posiada jednak niskie własności plastyczne (szybko traci spуjność - pęka) oraz niezbędne jest wywołanie dużych naciskуw do wywołania odkształcenia.

---