specjalna, pedagogika specjalna


Osoba niepełnosprawna wg. W.Dykcik

To osoba, która z powodu urazu, choroby lub wady wrodzonej ma poważne trudności, lub nie jest zdolna wykonywać czynności, które osoba w tym wieku jest zdolna wykonywać, czyli jest to osoba, która w skutek upośledzenia, napotyka na trudności w szkole normalnej, wykonywaniu czynności dnia codziennego, pracy , życiu społecznym oraz w zajęciach w czasie wolnym od pracy.

Niepełnosprawną jest osoba, której stan fizyczny lub psychiczny trwale lub okresowo utrudnia, albo uniemożliwia wypełnienie czynności życiowych lub ról społecznych.

Rewalidacja (na nowo doprowadzanie do siły)

-Działalność pedagogiczna, całokształt oddziaływań. Przywrócenie chorego ( niepełnosprawnego) do zdrowia, stanu pełnej sprawności. Kompleksowe działanie mające na celu przywrócenie ( doprowadzenie) dziecka lub dorosłego przez złożone oddziaływania fizyczne, psychologiczne, społeczne i pedagogiczne do stanu umożliwiającego samodzielne ( względnie samodzielne) życie wśród osób pełnosprawnych.

Resocjalizacja ( na nowo do społeczeństwa)

- działalność wychowawcza, przezwyciężenie ze stanu osobowości albo zaniedbań wychowawczych i warunków środowiskowych wychowanka, który w sposób analogiczno- destrukcyjny ustosunkowuje się do stanu społecznego, obyczajowego i moralnego.

Podmiot

Osoba niepełnosprawna z problemami rozwojowymi, skierowana jest na niego działalność pedagoga specjalnego

Przedmiot

Działalność na osobę niepełnosprawną: rewalidacyjna, resocjalizacyjna, dydaktyczna, terapeutyczna. Skierowana jest również na środowisko rodzinne. Rodzice sami mają problemy jako rodziców dziecka niepełnosprawnego, w 90% są oni nadopiekuńczy. Nie można rozpoczynać rewalidacji dziecka nie pamiętając o rewalidacji środowiska.

Dykcik :

Głównym przedmiotem PS w wymiarze praktycznym jest konsekwentne poprawianie korzystnych kontaktów jednostek niepełnosprawnych ze środowiskiem, adaptacja środowiska, a także sytuacyjny wpływ na środowisko umożliwiający uprawnioną samodzielność i autonomię osób niepełnosprawnych.

Podmiotem PS są ludzie których rozwój jest lub może być utrudniony w stopniu w którym jednostka za pomocą własnych mechanizmów psychicznej regulacji, ani rutynowe metody postępowania pedagoga nie są w stanie tych utrudnień wyeliminować owe szczególne utrudnienia ograniczające rozwój jednostki mogą dotyczyć wyłącznie lub jednocześnie:

  1. sfery funkcjonowania fizycznego ( niepełnosprawność motoryczna i somatyczna)

  2. sfery funkcjonowania psychicznego (niepełnosprawność sensoryczna i umysłowa)

  3. sfera funkcjonowania społecznego ( niepełnosprawność w realizacji zachowań zgodnych z normami współżycia społecznego)

Treść PS

    1. PS dotyczące treści teoretycznych:

  1. PS jako nauka ( jest subdyscypliną). Metoda ośrodków pracy (nauczanie zintegrowane w młodszych klasach) rozszerzanie humanizmu peda, rozszerzano metody wych na osoby z głębokim upośledzeniem umysłowym ( od 1997, powstają grupy rewalidacyjne)

  2. powiązania z innymi dyscyplinami. psych, medycyna, socjologia, prawo, informatyka, zdobycze techniki

  3. uwarunkowania i kierunki rozwoju. Jest uwarunkowany stacją społeczna , potrzebami społecznymi( jaka jest sytuacja w społeczeństwie).

  4. osoba niepełnosprawna i co się z nią łączy (diagnoza rewalidacja), systematyka ( konieczność dostosowania metod do dziecka niepełnosprawnego.

  5. teoria P resocjalizacyjnej i rewalidacyjnej. Nie tylko obejmuje osoby niepełnosprawne środowiskiem, ale też pedagoga specjalnego ( pedautologia specjalna- nauka o pedagogu specjalnym)

II PS dotyczące treści praktycznej

problematyka PS obejmuje;

Działy PS

Wg M.Grzegorzewskiej

  1. rewalidacyjna

-oligofrenopedagogika (mały umysł) teoria i praktyka dzieci z upośledzeniem

-tyflopedagogika( osoby niewidome i slabowidzące)

  1. resocjalizacja( peda niedostosowanych spol)

Wg W.Dykcik

    1. dział zdolnych i uzdolnionych

  1. wybitne zdolności ogólne

  2. zdolności kierunkowe

    1. peda rewalidacyjna (rehabilatacyjna)

  1. niepełnosprawność intelektualna

  2. wady słuchu

  3. wady wzroku

  4. niepełnosprawność sprzężona

    1. peda terapeutyczna

  1. choroby przewlekłe

  2. niepełnosprawnośc ruchowa

  3. odmienność somatyczna

  4. autyzm i zespoły psychopodobne

  5. starość

    1. peda resocjalizacyjna

  1. niedostosowanie społeczne

  2. demoralizacja

  3. przestępczość

    1. peda korekcyjna

  1. trudności w uczeniu się

  2. parcjalne zaburzenia rozwoju

  3. zaburzenia mowy

  4. zaburzenia emocjonalne

Zadania pedagoga specjalnego

Cele pedagoga specjalnego ( świadoma działalność, jak osiągnąć cele )

  1. Cel humanitarny. Wychowanie dla wychowanka, pomoc w akceptacji swojej niepełnosprawności

  2. cel ekonomiczny ( społeczny). Osoba niepełnosprawną przygotować do przyszłych sytuacji, aby uniezależnić od pomocy społecznej, usamodzielnienie.

  3. cel- wychowywać tak, aby umożliwić najbardziej optymalny rozwój i najlepsze przygotowanie do wykonywania swojej roli społ

Cele edukacyjne dla dzieci z różnym upośledzeniem..

M. Grzegorzewska

Zasady oddziaływania PS:

  1. dynamizowanie mechanizmów przystosowawczych i kompensacyjnych u osób niepełnosprawnych i niedostosowanych ( akceptacja samego siebie)

  2. korygowanie nieprawidłowych wyobrażeń i pojęć i motoryki

  3. „Odwarunkowanie” i zwolnienie napięć nastawionych na stres

  4. defrustracja- kształtowanie pozytywnych mechanizmów obronnych

  5. aktywizowanie poprzez wyzwalanie motoryzacji i aspiracji do kształcenie się, samorealizacji i udziału w życiu społ

  6. rewaloryzuje środowisko osoby niepełnosprawnej, kształtowanie akceptujących postaw społ , umożliwiające integrację osoby niepełnosprawnej

Stosunek PS do peda ogólnej;

PS a psychologia

PS a medycyna

PS a prawo

PS a nauki społeczne

-badanie środowiska

pomoc społ

PS a technika

-aparaty słuchowe

Etyczne obowiązki pedagoga specjalnego:

Diagnoza - im szybciej tym działania rehabilitacyjne będzie można podjąć

ETAPY BADANIA

  1. poznanie dziecka w jego środowisku (dom, szkoła)

  2. poradnia psychologiczna ze zgromadzonych materiałów obserwacji nauczyciela, sytuacji rodziny, orzeczenia lekarskiego (neuropsychiczna) orzeka czy były podjęte działania kompensacyjne, dokumentuje prace dziecka.

DIAGNOZA I JEJ WCZESNA INTERWENCJA

HANZELMAN XIX/XX W. KLASYFIKACJA PEDAGOGIKI SPECJALNEJ I OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

  1. pedagogika jednostek z upośledzeniami w zakresie percepcji:

  1. pedagogika jednostek z upośledzeniami centralnego układu nerwowego, endokrynologicznymi i zahamowaniami rozwoju:

  1. pedagogika jednostek z upośledzeniem aparatu percepcji:

GRZEGORZEWSKA- STOPIEŃ NIEPEŁNOSPRWANOŚCI I WYMAGANIA SZKOLNE

  1. upośledzenia umysłowe:

  1. głusi:

  1. niewidomi:

  1. społecznie niedostosowani:

  1. kalecy:

  1. przewlekle chorzy

Diagnozując niepełnosprawność trzeba wziąć pod uwagę wiele kryteriów.

  1. psychologiczne: lekkie upośledzenie, badanie testem

  2. pedagogiczne: jakie są możliwości uczenia się, tempo, jak funkcjonuje w środowisku szkolnym

  3. medyczne: przyczyny jak funkcjonuje w sferze rozwoju

  4. socjologiczne: środowisko życia, warunki rozwoju, dojrzałość społeczna

Obecnie funkcjonuje klasyfikacja DYCHCIK I SĘKOWSKIEJ

  1. niewidomi i słabowidzący

  2. głusi i niesłyszący

  3. głuchoniewidomi

  4. oligofrenicy (osoby z nieprawidłowością intelektualną)

  5. przewlekle chorzy

  6. osoby z uszkodzeniami narządu słuchu

  7. z trudnościami uczenia się

  8. społecznie niedostosowani

PROBLEMY RODZINY WYCHOWUJĄCEJ DZIECKO NIEPEŁNOSPRAWNE

Funkcje rodziny:

  1. biologiczna

  2. ekonomiczna

  3. psychologiczna

  4. kształtuje się tu obraz samego siebie

  5. kształtuje się tożsamość, akceptacja samego siebie

Informacja o dziecku niepełnosprawnym:

Tak powinno być:

  1. w miejscu przyjemnym, gdzie rodzice mogą pokazać swoje emocje

  2. obojgu rodzicom jednocześnie

  3. osoba, która udziela informacji powinna być kompetentna, mówi np. jakie będą możliwości takiego dziecka, należy dać nadzieje rodzicom

ETAPY KRYZYSOWE RODZICÓW DZIECKA NIEPEŁNOSPRAWNEGO

    1. KRYZYS NOWOŚCI