8049


MIKROSOCJOLOGIA STRUKTURALNA - przedmiotem badań są grupy, zbudowane z jednostek - grupy determinują jednostki.

POZIOMY RZECZYWISTOŚCI SPOŁECZNEJ:

  1. jednostek

  2. mikrostruktur

  3. makrostruktur

  4. społeczeństwa, życia społecznego

STRUKTURA SPOŁECZNA - sieć trwałych i regularnych powiązań między składnikami jakiejś dziedziny rzeczywistości, która istotnie wpływa na przebieg obserwowanych zjawisk. Składnikami są jednostki, ludzie (jednostki w relacjach z innymi jednostkami). Życie społeczne obejmuje wszystkie wymiary zbiorowego życia ludzi.

  1. wymiar normatywny - zasady, normy, wartości, nakazy zewnętrzne, ich instytucje; „co powinno być w życiu społecznym?, jak postępować?”

  2. wymiar idealny - sieć idei, poglądów, wizji świata, które tworzą horyzont myślowy danego społeczeństwa, tworzą samoświadomość społeczeństwa

  3. wymiar interakcyjny, organizacyjny - sieć działań typowa dla danej zbiorowości, wpływa na szanse jednostki podjęcia przez nią interakcji; „z kim jesteśmy w stanie pracować?”

  4. wymiar interesów, szans życiowych - dostęp jednostki do dóbr powszechnie pożądanych: władzy, prestiżu, wiedzy, dobra materialne

POZYCJA SPOŁECZNA - wynika z 4 wymiarów życia społecznego, miejsce w społeczeństwie:

  1. do każdej pozycji przypisany jest zespół praw i obowiązków; rola społeczną jaką jednostka pełni

  2. mentalność społeczeństwa, nawyki, stereotypy właściwe dla określonych grup, warstw

  3. każdą pozycję otacza „wiązka” kanałów interakcyjnych, możliwych kontaktów z innymi

  4. pozycja daje nam dostęp do swoistej puli środków, wartości powszechnie cenionych

POZIOMY ANALIZY ŚWIATA SPOŁECZNEGO:

MAKROSTRUKTURY - samoistne; są większe od każdej mikrostruktury; złożone z mniejszych części, które różnią się między sobą

MIKROSTRUKTURY - liczebnie małe; niesamoistne; mogą istnieć w polu życia makrostruktur, np. plemię - małe, a samoistne (makrostruktura); rodzaje małych struktur społecznych:

RELACJE MIĘDZY MAKRO- I MIKROSTRUKTURAMI:

POZIOMY INTEGRACJI SPOŁECZNEJ:

Każdy poziom ma własne teorie wyjaśniające, każdy poziom jest autonomiczny, emergentny - cechy tego poziomu są jednorodne, specyficzne tylko dla niego, a poziom wyższy nie jest sumą cech poziomów niższych.

STATUS ONTOLOGICZNY MAŁYCH GRUP SPOŁECZNYCH:

HOLIZM METODOLOGICZNY - całość determinuje naturę części; części są dynamicznie ze sobą powiązane i zależne od siebie; części nie mogą być zrozumiane jeśli rozważa się je w izolacji od całości (przeciwieństwo - indywidualizm: przedmioty jednostkowe istnieją)

CO RÓŻNI SPOŁECZEŃSTWO OD ZBIORU?
Społeczeństwo ma wewnętrzną strukturę, której cechy i sposób funkcjonowania trudno przewidzieć na podstawie analizy cech jednostek ludzkich. Całości społeczne są ulokowane w określonym czasie i przestrzeni. Społeczeństwo ma zdolność wpływu i oddziaływania oraz samo jest przedmiotem wpływu i oddziaływania. Natomiast zbiór to tylko zlepek jednostek.

DIADY - zagrożone przez śmierć (utrata jednego z członków powoduje rozpad grupy); nie stanowi dla członków zewnętrznej całości; możliwa jest intymność we wzajemnych relacjach; brak zjawisk delegacji obowiązków i odpowiedzialności (podział po połowie); pojawienie się kozła ofiarnego powoduje dezintegracje; rozbieżności mogą prowadzić do rozpadu grupy

TRIADY - zagrożone przez śmierć (triada przekształca się w diade); stanowi dla członków zewnętrzną całość; intymność jest kontrolowana i ograniczona do części; istnieje zjawisko delegacji obowiązków i odpowiedzialności (dystans wobec innych członków); pojawienie się kozła ofiarnego stanowi o początku przebudowy strukturalnej grupy; obecność 3 elementów pozwala przezwyciężyć rozbieżności lub zasymilować całość

WIĘZI SPOŁECZNE - element konstruktywny grupy, bez niego grupa nie istnieje; ogół stosunków, które wiążą (jednoczą) grupę; świadomość grupy;

Comte - to naturalne dążenie do współdziałania

Durkheim - świadomość zbiorowa, zespół idei, wierzeń, uczuć, które trwają pomimo wymiany pokoleń (przedstawienia zbiorowe)

Znaniecki - interakcjonalne współdziałanie; zbiorowość staje się grupą, gdy pojawi się świadomość łączności społecznej, uwidoczniona w działaniu; więź dystrybutywna - jednostka identyfikuje się z członkami grupy; więź kolektywna - jednostka identyfikuje się nie tyle z członkami grupy, ile z celami, zadaniami, które grupa postawiła

Ossowski - składa się na nią aprobująca świadomość przynależności do grupy, tendencja do zachowania najważniejszych konformizmów grupowych; kult wspólnych wartości, świadomość wspólnych interesów, gotowość przedkładania interesów grupowych nad interesy własne; zjawiska są i świadomościowe i społeczne; więzi zachodzą w świadomości ludzi, ale obiektywizują się w różnych zinstytucjonowanych działaniach

Spencer - podział funkcji w organizmie społecznym warunkuje powstanie więzi społecznej

Mc Iver - więź to ogół stosunków łączących jednostki w grupie

Rybicki -więź społeczna przejawia się na dwóch płaszczyznach: wspólności: (kraj pochodzenia, terytorium, kultura, język) i stany i akty świadomości (poczucie łączności z człowiekiem, manifestacja tego poczucia, działanie); jest to ogół stosunków społecznych wiążących członków w danym zbiorze ludzi oraz ogół postaw członków tego zbioru do grupy jako całości

TYPOLOGIA WIĘZI SPOŁECZNYCH:

  1. WG RYBICKIEGO

  1. WG SZTOMPKI

CZYNNKI TWORZĄCE WIĘŹ: styczność przestrzenna; styczność i łączność psychiczna (powoduje zainteresowanie cechami partnera interakcji); styczność społeczna (wymiana wartości: cechy trwałe/przelotowe, potrzeby prywatne/publiczne, forma bezpośrednia/pośrednia); wzajemne oddziaływania (wpływ partnerów na swe opinie i postawy); tworzenie się uporządkowanych stosunków i zależności (stosunki mogą być symetryczne/asymetryczne)(ZALEŻNOŚCI: zwykle ze względu na przedmiot lub możliwość działania ważne środki dla jednostki A, a znajdujące się w mocy działania B, często są środkami zapewniającymi władze, dominację)

INSTYTUCJA SPOŁECZNA:

KONTROLA SPOŁECZNA - element więzi społecznej; zespół środków, za pomocą których grupa zmusza jednostkę do zachowań zgodnych z normami, schematami postępowania (skodyfikowana bądź nie) (zewnętrzna wobec jednostki, bądź samokontrola)(zwyczaje i obyczaje); SANKCJE: prawne, religijne, obyczajowe, satyryczne, etyczne, formalne/nieformalne, pozytywne/negatywne

ORAGNIAZACJA SPOŁECZNA - polega na kierowaniu ludźmi, aby wspólnie wykonali cel; ludzie są zorganizowani, grupa; zespół ludzi oraz odpowiednio dobrane metody do wykonania zadania (więź w tym rozumieniu jawi się jako zorganizowany system stosunków, instytucji i środków kontroli społecznej skupiający jednostki i podgrupy oraz inne elementy składające w całość zdolną do trwania i rozwoju

WIĘŹ MORALNA - ma charakter subiektywny, normatywny, powinnościowe relacje; obowiązki względem innych ludzi opierające się na pewnych normach

KATEGORIE WIĘZI MORALNEJ:

(KATEGROIA „MY” - ważne, żeby miała szerokie znaczenie, aby jak największą grupę objąć tymi trzema elementami)

PATOLOGIA WIĘZI SPOŁECZNE:

GRUPA SPOŁECZNA - zbiorowość o wykrystalizowanych strukturach wewnętrznych wymierających przymus strukturalny na jednostki, o trwałym kryterium świadomościowym, specyficznej kulturze i systemie normatywnym, gidze występują trwałe, powtarzalne interakcje

WŁAŚCIWOŚCI GRUPY SPOŁECZNEJ - struktura wewnątrzgrupowa powoduje, że grupa trwa nadal, nawet jeżeli członkowie grupy się wymieniają; przymus strukturalny - relacja między członkami a grupą jako całością; relacja oparta na normach, zakazach, nakazach; jednostka musi się dopasować do nakazów stworzonych przez grupę; świadomość odrębności - wytworzona na podstawie zasobu spraw wspólnych; świadomość rodzi się bez przymusu, samoczynnie; samo kategoryzacja - autoidentyfikacja jednostki opierająca się na różnicach obserwowalnych w życiu społecznym tworzy pojęcie „my” i „oni” i lokuje siebie wewnątrz kategorii „my”; interakcje lub świadomość że taka możliwość istnieje; trwałe powtarzalne; konsekwencja członkowstwa w grupie; trwałość grupy - jest rezultatem wewnątrzgrupowych struktur; struktura pokazuje możliwości, z kim możemy tworzyć interakcje; system normatywnych (kultura)

PODSTAWOWE STRUKTURY GRUPOWE:

  1. członkowie grupy mają tendencję do naśladowania tych osób, które posiadają wyższą pozycję w grupie

  2. osoby posiadające władzę inicjują więcej zachowań, których celem jest kontrola innych i są one bardziej skuteczne niż podobne zachowania inicjowane przez osoby o niższych pozycjach

  3. grupy szybciej akceptują kontrolę przez osoby o wyższych pozycjach

  4. osoby z wysokich pozycji są bardziej aktywne społecznie niż te osoby, które zajmują niższe pozycje

  5. osoby które zajmują wysoką pozycję w grupie mają tendencję do wywierania bezpośredniego wpływu, zaś osoby o niższych pozycjach wywierają ten wpływ poprzez sugestię (czy mógłbyś…) i prośbę

POWODY DZIAŁANIA, TWORZENIA SIĘ GRUP SPOŁECZNYCH:

TEORETYCZNE ZAŁOŻENIA MIKROSOCJOLOGII:

METODY BADAWCZE MIKROSOCJOLOGII:

EKSPERYMENT - w pewnych warunkach wpływamy lub próbujemy wpłynąć na stan rzeczy i zmieniając jakiś jeden znany nam czynnik (warunek) w celu, aby zaobserwować jak wraz z jego zmianą zmienił się tok tych wydarzeń, stan rzeczy

PROCESY SOCJALIZACJI:

  1. obiektywizacja - to, co wyznaliśmy „zastyga”, staje się elementem świata społecznego, obiektywizuje się, staje się powszechne, uniezależnia się od nas

  2. internalizacja - przyjmowanie wzorców zachowań; jednostki ze środowiska w którym istniejemy uznawanie ich za swoje; stopniowo nabywamy kompetencji do poruszania się w rzeczywistości społecznej

  3. eksternalizacja - proces odwrotny; przejawienie się efektów internalizacji na zewnątrz; uczymy innych; wszystkie przejawy aktywności społecznej

INTERNALIZACJA - pojęcie węższe od socjalizacji; socjalizacja to całokształt procesów wchodzenia w rzeczywistość, internalizacja to bardziej szczegółowy mechanizm i jeden z elementów procesu socjalizacji

FILOZOFIA SOCJOMETRII (JAKUB MORENO):

  1. oficjalny, sztywny, formalny, zinstytucjolizowany

  2. społeczno - afektywny: odnosi się do emocji; porządek ukryty, głęboki, spontaniczny, rzeczywisty

PRAWO SOCJODYNAMIKI (EFEKT SOCJODUNAMICZNY): osoby lubiane, wybierane w grupie monopolizują wysokie stanowiska, a osoby rzadziej wybierane, mniej popularne są na niższych stanowiskach; rozkład wyborów dokonywanych w grupie ulega zniekształceniu, gdyż preferowane są osoby już popularne, a osoby rzadko wybierane są jeszcze bardziej marginalizowane; rozwarstwienie społeczne, skutkiem jest przywództwo

PRAWO GRAWITACJI SPOŁECZNEJ (RUCHLIWOŚCI SPOŁECZNEJ): dwie grupy ludzi P1 i P2 wykazują skłonności do wzajemnego zbliżenia się, proporcjonalnie do okazywanej atrakcyjności i odwrotnie proporcjonalnie do okazywanej lub odrzucanej niechęci, jak również odwrotnie proporcjonalnie do dystansu fizycznego dzielącego miejsce X od miejsca Y, w którym ulokowane są odpowiednio grupy P1 i P2

PRAWO SOCJOGENEZY (SOCJOGENETYCZNE): najwyższe (wielkie) formy organizacji grupy wyłaniają się z form prostych

KONFLIKT - sprzeczność interesów; grupa A uniemożliwia wykonanie danego zadania grupie B, gra o sumie celowej: jedna grupa zdobędzie cel albo druga; w grupie jednostki lub podgrupy mają różne cele, np. rodzina

KATEGORIE KONFLIKTU:

FAZY KONFLIKTU:

  1. konflikt utajony - coś się dzieje ale nikt głośno o tym nie mówi; istnieją przyczyny; świadomość jednej ze stron; nierówność zasobów powoduje konflikt

  2. konflikt postrzegany - obie strony dostrzegają potencjalne źródło zatargu

  3. konflikt odczuwalny - pojawia się napięcie między grupami ale bez „walki”

  4. konflikt manifestowany - obie strony angażują się aktywnie w działania przeciw drugim: „walka”

  5. konflikt zakończony - obejmuje czas bezpośrednio po ustąpieniu napięcia we wzajemnych stosunkach ( niekoniecznie zakończenie konfliktu)

STAN WZGLĘDNEGO UPOŚLEDZENIA (rzeczywiste; wyimaginowane - nierzeczywiste): frustracja prowadzi do agresji - wywołuje agresję (uświadomienie sobie upośledzenia) - przemieszczenie agresji (kierujemy agresję na innych; teoria kozła ofiarnego: taka grupa jest słabsza, lub np. występuje bardzo duża różnica między nią a innymi grupami, grupa obca: często przypisuje niechęć do naszej grupy - wydarzenia agresywne mogą rodzić konflikt

12 KATEGORII INTERAKCJI WG BALESA:

  1. solidaryzowanie się z drugą osobą; pomocna, nagradzanie

  2. rozładowywanie napięcia; żarty, wyrażanie zadowolenia

  3. uleganie sugestiom; wrażanie zgodny, przyjmowanie rad

  4. dawanie sugestii; wskazanie kierunku działania (lub autonomia)

  5. wyrażanie opinii; dokonywanie oceny, wyrażanie uczuć i życzeń

  6. informowanie, wyjaśnianie, orientowanie innych ludzi

  7. pytania o informację; prośby

  8. pytania o możliwe sposoby działania (jak powinienem to zrobić?)

  9. odrzucenie sugestii; niezgadzanie się, odrzucenie pomocy

  10. ujawnianie napięcia

  11. wycofanie się

  12. ujawnianie antagonizmów; obniżanie pozycji danej osoby; obrona własna i domagania się uznania

interakcje w grupie zadaniowej dotyczą: orientacji (6,7), oceny (5,8), kontroli (4,8), negatywnych emocji (10,11,12), pozytywnych emocji (1,2,3)

faza 1 - orientacja na zadanie (dużo informacji)

faza 2 - orientacja na ocenę

faza 3 - orientacja na kontrolę

TYPY KIEROWNIKA GRUPY:

ROLA SPOŁECZNA:

Linton: rola - dynamiczny aspekt statusu

status - pasywny, prawa i obowiązki

pozycja - za niewypełnianie oczekiwać społeczeństwa związanych z wykonywaną rolą spotykają nas sankcje

Hartley: rola to ustrukturyzowany zespół oczekiwać w stosunku do jednostki zajmującą określoną pozycję

Newcomb: rola to wzór zachowania jaki oczekuje się od ludzi zajmujących daną pozycję

TYPY RÓL:

klarowność roli; komplementarność roli (nauczyciel - uczeń); złożoność roli (liczne zadania)

KONFLIKT RÓL:

FUKCJE RÓL SPOŁECZNYCH:

POZYCJA SPOŁECZNA: miejsce osoby w systemie stosunków społecznych (diady: pozycja - kontrapozycja); prawa i obowiązki danej pozycji; inne role społeczne występują w grupach formalnych i nieformalnych: grupy formalne - role ścisłe opisane, sformułowane, wymogi określone, duży poziom zgodności wymogów wobec tej roli

Lewinson - szereg nacisków, które ukierunkowują, organizują działania jednostki na jakiejś pozycji nazywamy rolą; pozycja jest to węzeł stosunków społecznych, który może być rozwiązany jeżeli bierzemy pod uwagę oczekiwania ze spełnienia roli; kary i nagrody: sankcje: jawne, ukryte, bezpośrednie, symboliczne; osiągnięcie/przypisanie roli i pozycji

SYNDROM GRUPOWEGO MYŚLENIA

błędy w pobieraniu informacji:

SYMPTOMY GRUPOWEGO MYŚLENIA:

DLACZEGO WYBIERAMY GRUPY?

  1. wymiana społeczna: ciągle mamy świadomość zjawiska wymienności; odpłacanie za nasze dobre uczynki

  2. rodzaje korzyści: miłość, pieniądze (zyski), status, informacje, usługi, rozliczne dobra

  3. partykularyzm: wartość przypisana danej korzyści, w zależności kto jest dawcą

  4. konkretność: symboliczne znaczenie określonego zysku

  5. zadowolenie z pobytu w grupie: satysfakcja, uczestnictwo

  6. zależy od ilości alternatyw (poziom porównań)

  7. poczucie sprawiedliwości: każda grupa dysponuje pewną sumą dóbr, które powinny być sprawiedliwie rozdzielane (równość, proporcjonalność)

  8. podobieństwo postaw, zainteresowań, wartości

  9. bliskość geograficzna (nie ma innego wyboru)

  10. atrakcyjność fizyczna

PRZED WSTĄPIENIEM DO GRUPY: robimy rekonesans: rozpoznanie; takiego samego rekonesansu dokonuje grupa (szacowanie nagród i kosztów); WSTAPIENIE DO GRUPY: zmiana w pojmowaniu siebie samego, odpowiedź „kim jestem?”; nasze relacje z innymi; identyfikacja grupowa („my” - nowi, „oni” - starzy); jeśli włączymy naszą przynależność do grupy do obrazu własnej osoby, to prestiż, wartości kojarzone z grupą będą miały znaczące implikacje dla naszej samooceny; im wyżej jest oceniana grupa, tym bardziej pozytywnie my będziemy oceniać siebie; RYTUAŁ INICJACJI: obrzędy wejścia do nowej grupy; wpływają na spójność, solidarność grupową; mają różne przebiegi; funkcje rytuałów: ceremonie te mają symboliczną funkcje dla nowicjusza i dla grupy; podczas procedur inicjacyjnych nowicjusze zapoznają się ze standardami normatywnymi grupy i z ważnymi umiejętnościami potrzebnymi do jej funkcjonowania; wzbudzenie w nowym członku uczucia lojalności; im trudniejszy do przejścia rytuał, tym bardziej prawdopodobna jest większa lojalność i przywiązanie do grupy - związane jest to z dysonansem poznawczym: jeśli przeszedłem przez to wszystko, oznacza, że grupa była tego warta; WSPÓŁZALEŻNOŚĆ LOSÓW (ŚWIADOMOŚĆ): doświadczenie, że działania i ich wyniki właściwe dla jednej osoby są powiązane z doświadczeniem, działaniem innych osób; WSPÓŁZALEŻNOŚĆ DZIAŁANIA: pozytywna (sukces jednej osoby przyczynia się do sukcesu całej grupy), negatywna (sukces jednej osoby jest klęską drugiej osoby); REALIZACJA ZADAŃ GRUPY: wyższa spójność grupy prowadzi do lepszego wykonywania zadań, a lepsze wykonywanie zadań prowadzi do wyższej spójności; konflikt między grupami prowadzi do wzrostu spójności grup, a zwłaszcza tej która odnosi sukces (porażka nie musi oznaczać zmniejszenia spójności); wszystkie grupy wypracowują systemy norm, które określają granice zachowań akceptowanych i nieakceptowanych (ład i porządek w środowisku umożliwia przewidzenie zachowania; dzięki normom łatwiej osiągnąć cele grupy (normy mogą się zmieniać)

GRUPA PIERWOTNA - charakteryzuje się ścisłym zespoleniem jednostek poprzez stosunki twarzą w twarz i współpracę; pierwotność ma kilka znaczeń, najważniejsze podstawowe w tworzeniu społecznej natury jednostki (socjalizacja); stopienie się indywidualnych wartości we wspólną całość do tego stopnia, że jaźnią jednej jednostki staje się wspólne życie grupy: rodzina, grupa rówieśnicza, wspólnota sąsiedzka; zwykle jest pierwsza w doświadczeniu jednostki; dostarcza jednostce podstawowych wartości społecznych, wprowadza jednostkę do życia społecznego, umiejscawia w strukturze społecznej, przygotowuje do życia w społeczeństwie

CECHY GRUPY PIERWOTNEJ nie każda grupa spełniająca te warunki będzie grupą pierwotną):

  1. stosunki między członkami grupy muszą być bezpośrednie, osobiste; wszyscy w grupie muszą się znać, nie może być barier; wzorzec komunikacyjny - każdy z każdym

  2. związki między członkami grupy nie mają charakteru wyspecjalizowanego, celowego ( grupy totalne - organizują całą osobowość uczestnika; należymy do nich nie poprzez cel, zadanie, ale często przez urodzenie)

  3. względna trwałość; struktura nie charakteryzuje się tymczasowością

  4. jest grupą małą, nie może być zbyt liczna

  5. istnieje stopień zażyłości; intymność między członkami

9 TWIERDZEŃ DOTYCZĄCYCH GRUP SPOŁECZNYCH G. HOMANS'A:

  1. osoby, które wchodzą w interakcje ze sobą mają skłonność do wzajemnej sympatii (będą się sympatycznie zachowywać)

  2. im częściej osoby wchodzą w interakcje, tym bardziej podobne stają się ich zachowania

  3. działania podgrupy mogą stać się odmienne od działań innych podgrup, aż do granic wyznaczonych przez system kontroli szerszej grupy, do której podgrupy należą

  4. im wyższa pozycja osoby w grupie tym bardziej konformistyczne są jej zachowania wobec norm panujących w grupie

  5. im wyższa pozycja jednostki w grupie tym szerszy zakres jej interakcji z innymi; najbardziej intensywne interakcje utrzymują osoby równe sobie

  6. spadek częstotliwości interakcji powoduje spadek siły uczuć interpersonalnych

  7. zakres interakcji jednostki zmniejsza się, gdy wchodzi ona rzadziej w interakcje

  8. wzrastająca specjalizacja działań zmniejsza zakres interakcji osoby zaangażowanej w te działania oraz ogranicza pole inicjowanych przez nią interakcji

  9. wzrost wielkości grupy i specjalizacja działań będzie prowadzić do wzrostu liczby pozycji w łańcuchu interakcji między przywódcą a zwykłym członkiem

Wg Homans'a interakcje to czynnik przekształcający zbór jednostek w grupę społeczną, porządkują grupę od wewnątrz. Przy pomocy czynności, interakcji, uczuć możemy zbudować tzw. układ odniesienia, który będzie przydatny przy analizie grup. System zewnętrzny jest to takie zachowanie członków grupy, które umożliwia przetrwanie w środowisku, natomiast system wewnętrzny jest to zachowanie członków grupy będące wyrazem ich wzajemnej sympatii. Mała grupa nie jest tym co się bada, tylko gdzie się bada. Badając zachowanie społeczne musimy badać w konkretnym kontekście.

TEORIA POLA (KURT LEVIN):

  1. holizm ontologiczny - istota grupy polega podobieństwie lub jego braku członków, jednak nie jest to cecha najważniejsza; najważniejsza jest bowiem wzajemna zależność; grupa jest to dynamiczna całość; zmiana któregokolwiek z elementu wywołuje zmianę pozostałych części; stopień wzajemnego powiązania członków grupy decyduje o tym, czy mamy do czynienia z „ludzką masą” czy zwartą całością

  2. teoria pola - odnosi się do analizowania relacji przyczynowych i budowania naukowych konstruktów pozwalających opisać to, co się dzieje w małej grupie; właściwości każdego zjawiska społecznego są determinowane przez jego relacje z systemem zjawisk (zdarzeń), które to nasze pojedyncze zjawisko jest składnikiem

  3. aspekt czasowy - zjawiska społeczne są uzależni ego od tego co działo się w nieodległej przeszłości (aspekt chronologiczności)

  4. pole - przestrzeń życiowa w skład której wchodzi: jednostka albo grupa oraz jej otoczenie społeczne

  5. grupa społeczna - zorientowana na jakiś cel (postawione zadanie); dokonuje lokomocji w kierunku celu i przemieszcza się w jego kierunku; pokonuje przeszkody, bariery

  6. w przestrzeni życiowej są siły, które mogą doprowadzić do:

  1. swoistość - suma czynników, które oddziałują w kierunku zatrzymania jednostki w grupie; wypadkowa wszystkich sił działających na jednostkę, np.: satysfakcja bycia w grupie, relacje z innymi (poczucie bliskości, więzi, „ciepło odwzajemniane przez członków”), duma z przynależności do grupy

  2. rola społeczna jednostki w grupie - relacja między jednostką a jej życiową sytuacją; postawa (tendencja) do lokomocji o określonym natężeniu

TWIERDZENIA TEORII POLA:

  1. dane zjawisko musi być ujmowane całościowo

  2. poszczególne części analizowanej całości wpływają na siebie (zmiana w jednej części powoduje zmianę w pozostałych)

  3. zmiany lub dążenia do zmian najlepiej przedstawić w postaci sił działających w poszczególnych częściach całości - sił mających wielkość i zwrot za pomocą wektorów (graficznie)

  4. poszczególne części dynamicznej całości mogą mieć dla ludzi będących jej częściami wartość pozytywną lub negatywną

  5. teoria pola sił zakłada, że istnieją dwa rodzaje sił:

KONFORMIZM - zmiana zachowania/opinii pod wpływem rzeczywistego lub wyobrażonego nacisku innej osoby lub grupy; zmieniamy zdanie bo: większość ma zawsze racje; chcemy zyskać sympatię lub uniknąć niechęci; pójście za tłumem

CZYNNIKI WZMACNIAJĄCE/OSŁABIAJĄCE KONFORMIZM:

KATEGORIE:

  1. uleganie: dostosowujemy swoją postawę, zdanie, opinię do innych, gdy chcemy zyskać nagrodę lub uniknąć kary; opiera się na władzy; trwa tak długo jak dostajemy nagrodę lub unikamy kary, trwałość może wzrosnąć, jeżeli jednostka będzie kontynuować interakcje z grupą

  2. identyfikacja: jednostka zmienia zachowanie, bo chce być podobna do osoby, od której oddziaływanie pochodzi (efekt „wuja Karola” - chcemy być tacy jak autorytet); gratyfikacja jest satysfakcją z zadowolenia drugiej osoby; trwałość jest samopodtrzymująca się - wuja Karola może ktoś zastąpić

  3. internalizacja: uzewnętrznianie norm, postaw, wartości, które ktoś nam przekazuje; akceptujemy narzucane nam zdanie i opinie i włączamy do naszego systemu wartości i stają się trwałe i odporne na zmiany; osoba narzucająca nam swoje opinie jest wiarygodna i poważana; wykazuje dużą trwałość


Wyszukiwarka