1 ISTOTA ORGANIZACJI
Potocznie pod pojęciem organizacji rozumie się ład, porządek, logikę w jakiejkolwiek dziedzinie działalności lub w zbiorach
przedmiotów czy pojęć. Prakseologiczny nurt teorii organizacji i zarządzania wyodrębnił 3 znaczenia organizacji:
-czynnościowe-procesy organizowania
-atrybutowe-ozn. cechę rzeczy czyli układ powiązanych ze sobą elementów składających się na określoną całość
-rzeczowe- rzecz zorganizowana, istniejąca w wymiarach przestrzennym i w zmieniającym się czasie, złożona z ludzi i innych elementów połączonych ze sobą we współdziałaniu dla osiągnięcia określonego celu.
Organizację w znaczeniu atrybutowym i rzeczowym (organizacja jako cecha rzeczy i procesów zorganizowanych oraz jako sama rzecz której przysługuje ta cecha). J. Zieleniewski nazywa organizację w znaczeniu rezultatowym.
Organizacja jest pewnym rodzajem całości ze względu na stosunek jej własnych elementów ,a mianowicie taką całość, której wszystkie składniki współprzyczyniają się do pochodzenia całości. Organizacja to także całość która, przyczynia się do powodzenia swych części.
2. PRZYCZYNY TWORZENIA INSTYTUCJII ORGANIZACJI-podniesienia sprawności poprzez wykorzystanie efektu synergicznego.
SYNERGIA-to takie zestawienie 2 lub więcej elementów by ich oddziaływanie(w przypadku podmiotów działania) dawało skutek wiekszy
niż suma skutków wywołanych przez każdy z elementów oddziaływania (efekt 2+2=5)Na efekt synergiczny składaja się efekty:
-organizacyjny-związany z podziałem pracy
-efekt facylitacyjny -związany z kontaktem wzrokowym i słuchowym
Facylitacja - społeczna obecność widzów lub współdziałających prowadzi do nasilenia występowania u człowieka reakcji dominującej
Afiliacja-czyli przynalęzność
CECHY ORGANIZACJI
1.Ma jasno określony cel swojego istnienia i funkcjonowania (całość wyodrębniona celowo)
2.Organizacja składa się z części
3.Między częściami org. występują powiązania
4.Jedną z niezbędnych części do funkcjonowania jest człowiek
5.Z org. mamy do czynienia wtedy, jeżeli wszystkie jej elem. przyczyniają się do prowadzenia całości.
System jest to celowo wyodrębniony zbiór elem. wraz z powiązaniami między nimi.
Każda org. jest systemem ale nie każdy system jest org.
3 PRZEDSIĘBIORSTWO-ze względu na wyodrębnienie z otoczenia przedsię. jest jednostką prowadzącą działal. gosp. o
charakterze wytwórczym, budowlanym lub usługowym w celach zarobkowych wyodrębniona ze swojego otoczenia pod względem organizacyjnym ,ekonimicznym i prawnym obejmujące jeden zakład produkcyjny, usługowy bądź większą ich liczbą.
ODRĘBNOŚĆ ORGANIZACYJNA polega na tym ,że zatrudnione w przeds. osoby podlegają wspólnemu kierownictwu (temu samemu).
ODRĘBNOŚC EKONIMICZNA polega na dysponowaniu posiadanymi zasobami na własne ryzyko oraz na pokrywaniu swoich wydatków z własnych przychodów uzyskanych ze sprzedaży wytwarzanych produktów lub usług
PRZEDSIĘBIORCA-jest to właściciel środków produkcji tworzący przedsiębiorstwo i zarządzając nim
PRAWNA PODMIOTOWOŚĆ polega na identyfikacji przedsiębiorstwa z przedsiębiorcą który jest podmiotem praw i obowiązków. podlega
wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego.
PODMIOT PRAWA I OBOWIĄZKÓW-podmiot obrotu cywilnego z prawem zawierania umów i zaciągania zobowiązań.
Do małych i średnich przedsiębiorstw w UE zalicza się przeds. które zatrudniaja mniej niż 250 osób, wartość dochodu rocznego nie przekracza 20mln euro oraz suma bilansu mniejsza jest niż 10 mln euro. Małe ma mniejszy obrót niż 10 mln euro a suma bilansu mniejsza niż 2 mln euro.
Kryterium własności kapitału zakładowego traktuje iż jeśli więcej niż 25 % kapitału zakładowego przeds. znajduje się w posiadaniu duzych firm nie może być ono uznane za małe lub średnie przeds.
4 Cykl działania zorganizowania - elementy
Każda org. Jest strukturalnie wyodrębniona z otoczenia. Wyodrębnione obiekty mogą mieć różnorodny charakter i prowadzić różną działalnośc (gospodarczą,społeczną,polityczną ,religijną) Organizacja jest instrukturalizowanym,czyli uporządkowanym w pewien sposób systemem społeczno-technicznym
Organizacja stanowi wewn. zintegrowaną całośc (system) złożona z czterech podstawowych elementów (podsystemów):
-celów realizowanych przez organizację i wynikajacych stąd konkretnych zadań
-ludzi wraz z ich indywidualnymi i zbioromymi dązeniami i wzorcami zachowania
-wyposażenia materialno-technicznego i technologicznego oraz określonych zasad posługiwania się nim
-formalnej struktury czyli przyjętych zasadpodziału zadań i odpowiedzialności za nie, władzy i związanej z nią odpowiedzialnością oraz informacji.
CELE dziei się wg 3 kryteriów:
-hierarchia -dziedzina działalności -horyzont czasu (gługo okresowe,krótko)
Ze względu na hierarchie dzielim cele na:
-misję org. tj. słormułowanie podstawowego celu org. wyrażającego sens jej istnienia
-cele strategiczne na najwyższych szczeblach hierarchii dla menadżerów tych szczebli
-cele operacyjne wyznacza na wyższych szczebli hierarchii dla menadżerów tych szczebli
ze względu na horyzont czsy cee dzielimy na: okres długi, średni, krótki
Dziedzina działalności-cele dot.produkcji,finansów i logistyki
CELE najwyższego rzędu :
-Przetworzebie i rozwój:
-zrównoważone funkcjonowanie (dostęp do zasobów koniecznych dla istnienia i rozwoju):
-maksymalizacja zysku(org. rynkowe)
-maksymalizacja budżetu (w org. non-profit):
-wytwarzanie społecznie użytecznych dóbr i usług(realizacja funkcji na rzecz otoczenia):
--realizacja konkretnych zamierzeń(działań,zadań,przedsięwzięć)
CYKL DZIAŁANIA ZORGANIZOWANEGO
-postawienia jasnego,ścisle określonego celu
-zbadanie środków i warunków które trzeba zastosować aby osiągnąć cel zamierzony
-przygotowanie środków i warunków
-urzeczywistnienie czyli wykonanie zamierzonych czynności stosownie do powzietego planu
-kontrola otrzymanaych wyników i wyciaganie z nich wniosków
STRUKTURA ORG. to zbiór elementów danego systemu (pojedynczych stanowisk pracy,komórek i jednostek organizacyjnych)oraz powiązań między nimi.P owiązania te zwane są więziami organizacyjnymi.
5 MODEL 7SMcKNSEYA
WSPÓLNE WARTOŚCI(najbardziej powszechne„podzielane przez większość” pracowników opinie o właściwych i pożądanych zachowaniach (zbiorowych lub indywidualnych)
-struktura (schemat organizacyjny firmy wraz z podległością służbową działów i obowiązków)
-systemy (proces i procedury codziennych zadań operacyjnych)
-kwalifikacje(sprawność całej organizacji a nie poszczególnych pracowników.Niektóre firmy zatrudniające zupełnie przecietnych ludzi jako całość potrafią dokonąc cudów)
-personel (ludzie w strukturze organizacyjnej i w kontekście stanu zatrudnienia a nie cech osobowości)
-styl (sposób zachowania menedzerów pod względem poświecania czasu i uwagi pracownikom oraz symbolicznych gestów)
-strategia ( spójne działani zmierzające do osiągniecia trwałej przewagi konkurencyjnej)
Bardzo popularnym w teorii modelem organizacji jest model tzw. „7S” firmy doradczej McKinsey. Wyodrębnia on 7 elementów (podsystemów) organizacji (typu przedsiebiorstwa) istotnych dla dla procesów zarządzania. Są to:
-strategia- koncepcja funkcjonowania organizacji w dłuższym okrsie,zawierająca zprecjonalizowane główne cele,sposoby działania i reguły zachowania się.
-struktura-zbiór formalnych relacji (powiązań) pomiedzy realnie istniejącymi składnikami organizacji tj. ludzmi i aparatura działania(materiały i narzędzia)
-wartości-ideały i normy zachowań uznawane za obowiązujące w danej organizacji i w dłuższym okresie
-kwalifikacje-umiejętności całej organizacji i poszczególnych jej członków w zakresie realizowania określonych zadań
-style- kierownicze zachowanie się w stosunku do podwładnych
-pracownicy-ludzie,uczesticy organizacji , sprawcy działań,kluczowy element organizacji
-systemy-formalne procedury okreslające zasady i sposoby działania dotyczące głównie standardowych problemów zarządznia.
6 Cykl życia organizacji:
W teorii istnieje wiele modeli cyklu życia organizacji. R.E. Quinn i K. Cameron zintegrowali dziewięć z nich w jeden model sumaryczny. Wyróżnia on:
Etap I - przedsiębiorczość - kładący nacisk na innowację, twórczość pozyskanie niezbędnych zasobów
Etap II - zespołowość - akceptuje zawartość, zaangażowanie, współpracę i osobiste przywództwo
Etap III - formalizacja i kontrola - w którym organizacja staje się bardziej konserwatywna; zwraca się uwagę na sprawność oraz opracowuje reguły i procedury sprzyjające stabilizacji
Etap IV - dopracowanie struktury - charakteryzuje się ponownym dostosowaniem się do otoczenia, samoodnową, dywersyfikacją działalności; nast. Decentralizacje struktury z równoczesną dbałością o integrację
Alternatywą dla ETAPU IV jest organizacyjny schyłek i śmierć organizacji. Tabela przedstawia zintegrowany model cyklu życia organizacji (etap rozwoju - jego charakterystyka):
przedsiębiorczość - gromadzi i porządkuje się zasoby; jest dużo pomysłów; podejmuje się działania przedst.; potrzeba niewiele planowania i koordynacji; organizacja znajduje własne miejsce; władzę ma „sprężyna sprawcza;
zespołowość - struktura i komunikacja mają cechę nieformalnych; istnieje poczucie kolektywu jako całości; zaangażowani pracownicy pracują ponad normę; pracownicy mają poczucie misji; trwa innowacja;
formalizacja i kontrola - formalizowanie reguł; struktura jest stabilna; nacisk na sprawność i utrzymanie; organizacja staje się bardziej konserwatywna; instytucjonalizuje się procedury;
dopracowanie i dostosowanie struktury - dopracowuje się strukturę; następuje decentralizacja; rozszerza się domenę działalności; następuje dostosowanie; organizacja odnawia się;
7 Zarządzanie i kierowanie
W „Encyklopedii organizacji i zarządzania” stwierdza się m. in. „… zarządzanie to działalność kierownicza polegająca na ustalaniu celów i poddawaniu ich realizacji”. A Czermiński np. uważa, że zarządzanie przedsiębiorstwem to dysponowanie majątkiem przedsiębiorstwa i wyznaczanie mu celu gospodarczego. Możliwości zakresu koordynowania grupowego funkcjonowania z wyeksponowaniem roli celu, są podstawą do wyróżnienia takich rodzajów kierowania jak: zarządzanie, administrowanie i rządzenie.
Kierowanie w organizacji jest to powodowanie, aby ktoś lub coś zachowywało się zgodnie z celem organizacji. Biorąc za punkt wyjścia wł. organizacyjną przyjmujemy następującą definicję zarządzania, jest to taki rodzaj kierowania, w którym podstawowym źródłem władzy organizacyjnej jest osobista własność środków produkcji, bądź też delegacja właściciela środków produkcji.
Popularne jest łączenie pojęć kierowania z bezpośrednim stosunkiem i kontaktem kierownika z zespołem ludzkim lub jego członkami. Zarządzanie natomiast wiąże się bardziej z kierowaniem całością organizacyjną (przedsiębiorstwo, instytucja), rzeczami, procesem, maszynami ( zarz. produkcją).
Proces sterowania dot. zarówno człowieka, jak i maszyny oraz zwierzęcia. Jest ono określone jako działanie zmierzające do zmiany jednego wyróżnionego stanu układu na inny stan wyróżniony, bardziej odpowiadający sterującemu.
8 Źródła władzy organizacyjnej:
charyzma oparta na wierze w niezwykłe cechy przywódcy
tradycja będąca akceptacją historycznej ciągłości
przymus- akceptacja wynika z obawy przed represjami
własność ludzi (niewolnictwo)
własność rzeczy, środków produkcji , umożliwia organizację działalności gosp
umowa- kontrakt - dobrowolna forma podporządkowana się władzy przełożonego
autorytet faktyczny- osobiste kwalifikacje przełożonego
emocjonalna akceptacja władzy
W praktyce spotykamy różne połączone formy źródeł władzy, np. własność środków produkcji, uczuciem sympatii i akceptacja faktycznego autorytetu.
Zarządzanie -jest procesem oddziaływania na zasoby organizacji dla osiągnięcia jej celów . Zarządzanie to proces planowania , organizowania , przewodzenie, kontrolowania oraz wykorzystania zasobów do realizacji celów organizacji
9. Sprawność -podstawowymi pojęciami sprawnego dziania , zapobiegającemu zjawisku chaotyczności i nieuporządkowanie którego miarą jest entropia są : skuteczność, korzystność, i ekonomiczność. Inne postacie sprawności ( czystość, dokładność, prostota, energiczność niezawodność,) mają znaczenie dodatkowe
Skutecznym nazywamy takie działanie , które prowadzi do skutku zamierzonego jako cel. Skuteczność działania ograniczona do faktów zamierzonych jako cel - to in. celowość działania. Stąd nieskuteczność to niecelowość a przeciw skuteczność - przeciw celowość, działanie zaś obojętne ze wzg. na cel jest jest ani celowe, ani przeciw celowe.
Korzystność - różnica między wynikiem użytecznym a kosztami działania
W- wynik użyteczny K - koszty działania
W>K -działania korzystne W=K -działanie obojętne pod wzgl. korzyści W>K działanie niekorzystne.
Powiązania między skutecznością a korzystnością
Działanie skuteczne ale niekorzystne spowodowało niezamierzone skutki , oceniane negatywnie, których wartości łączne z zamierzonymi i zrealizowanymi elem. kosztu przekroczyła 100% wartości osiągniętego wyniku użytkowego.
Działanie nieskuteczne ale korzystne. Cel nie został osiągnięty ale skutki niezamierzone pozytywnie oceniane przekraczają wartość celu nieosiągniętego
Działanie skuteczne i korzystne- przykład działania sprawnego
Działanie nieskuteczne i niekorzystne- w pełni niesprawne
Ekonomiczność- trzecia forma sprawności , miarą jest stosunek wyniku użytecznego użytecznego do kosztów działania , należy zaznaczyć że jest to pojęcie inne niż w ekonomi
W - wynik użyteczny K- koszty
W/K >1- działanie ekonom W/K=1 działanie obojętne z punktu widzenia ekonomiczności W/K< 1 działanie nieekonomiczne
Ekonomizacja działań- ma postać 2 alternatywnych i 1 nie alternatywnej . Zwiększenie ekonomiczności , czyli znalezienie bardziej ekonom. sposobu działania - ekonomizacja działań jest to max wcześniej przedstawionego stosunku . Bywa przedstawiona w formach:
W max/ K const - przy stałych kosztach , max wynik użyteczny -wydajność
W const/ K min przy stałym wyniku użytecznym min koszty - oszczędność
WMax/K min - Max wyniku, min koszty -zwiększona wydajność i oszczędność
Dwie pierwsze formy są alternatywne a trzecia nie alternatywna , trzecia forma jest tzw. formą niealternatywną.
Działanie jest sprawne w znaczeniu metodologicznym, gdy przedmiot działania w granicach swej wiedzy i możliwości uczynił wszystko by zapewnić maxsprawności. Sprawność rzeczywista bywa mniejsza na skutek nieprzewidywalnych działań lub siły wyższej.
Działanie jest sprawne, gdy podejmujemy działanie gdy jest skuteczne , korzystne i ekonomiczne. Musi być w minimalnym stopniu skuteczne. Bez tego inne walory skuteczne nie odgrywają roli.
Inne postacie skuteczności działania prostota, energiczność, dokładność, czystość, udatność.
10 Ogólne wytyczne sprawnego dziania- oprócz sprawnego działania , których określenie służy głównie ocenie projektowego projektowego zrealizowanego działania a więc stanowi tzw. prakseologiczny system ocen są jeszcze wytyczne dyrektywy sprawnego działania. Wytyczne sprawnego działania obejmują pary następujących dyrektyw w obrębie których należy znaleźć złoty środek
Specjalizacja- uniwersalizacja
Aktywizacja - ograniczanie działania
Kunktacja -oczekiwanie właściwej chwili
Pełne wykorzystanie zasobów
Koncentracja sił- zabezpieczenie kierunków działania
Para przeciwstawnych dyrektyw sprawnego działania
Specjalizacja-Uniwersalizacja-W pewnych
przypadkach specjalizacja zawodowa ( wg. zasady podziału pracy) usprawnia działania w czasie i przestrzeni i innych zaś - usprawnia kumulowanie w czasie na mniejszej przestrzeni i rozszerzanie specjalizacji . W modelu budowy organizacji najpierw dokonujemy dzielenia celów a później kumulujemy stanowiska pracy w zespoły i kom. organizacyjne. Nadmierna specjalizacja może obniżać sprawność działania
Aktywizacja- ograniczenie działania=>
potencjalizacja=> Machinalizacja=> Instrumentalizacja => Inwigilacja czysta
Aktywizacja działania -polega na jak najbardziej czynnym zachowaniu się z wykorzystaniem swojej całej energii . Przeciwstawieniem jest ograniczenie działań które w pewnych sytuacjach dają lepszy efekt prakseologiczny . Występują różne formy ograniczenia działania:
Potencjalizacja- zastąpienie samego, działania ujawnieniem możliwości działania. Typowe sytuacje tego działania występują czasem w działalności politycznej- demonstracja sił
Machinalizacja- zastępowanie działań świadomych wszędzie tam gdzie to możliwe , działaniami zrutynizowanymi
Instrumentalizacja- wykorzystanie do działania urządzeń i maszyn a przez automatyzację procesu uzyskuje się zmniejszenie wysiłku fiz
Inwigilacja czysta- skrajna forma interwencji a więc sytuacji w której zostawiamy sprawy własnemu biegowi zajmując pozycje obserwatora . Zakłada wkroczenie z działaniem w syt. awaryjnych
3) Antycypacja- oczekiwanie właściwej chwili- kunktacja polega na zwlekaniu z załatwieniem czegoś , przeciąganiem działania w czasie, oczekując właściwej chwili działania. Antycypacja polega na uprzedzaniu okoliczności , które mogłyby spowodować zmniejszenie sprawności w przyszłości
4) Utrzymanie określonego poziomu zasobów- pełne ich wykorzystanie - posiadanie rezerw może mieć decydujący wpływ na sprawność działania. ta zasada znajduje potwierdzenie w syt. nagłego wzrostu produkcji. Pełne wykorzystanie zasobów a więc i rezerw może zapewnić przyśpieszoną skuteczność i ekonom. działania. Z obu tych wytycznych wynika dyrektywa złotego środka.
5) Koncentracja sił- Pierwsza wytyczna zakłada oddziaływanie na 1 lub małą liczbę elem., wybieranie pola działania i koncentracja na nim całej uwagi i zasobów. Przeciwstawieniem tego jest działanie szerokim frontem . W każdym przypadku stosowanie antynomii sprawnego dziania trzeba ocenić , która wytyczna dominuje i ustalić konkretny sposób działania leżący miedzy dwoma skrajnościami. Przez analizę automatycznie następuje wdrożenie do myślenia organizatorskiego - decyzja o max możliwości
11 Funkcje i subfunkcje zarządzania
Zarządzanie -jest procesem oddziaływania na zasoby organizacji dla osiągnięcia jej celów . Zarządzanie to proces planowania , organizowania , przewodzenie, kontrolowania oraz wykorzystania zasobów do realizacji celów organizacji Oddziaływanie to funkcja planowania
Planowanie-obmyślanie celów i sposobów
ich osiągnięcia popartego decyzja wykonania
gromadzenie informacji
prognozowanie
programowanie
bilans i optymalizacja planów
pomoc podległym organizacją
organizowanie- tworzenie struktur składników organizacji
grupowanie czynności i pracowników
przydzielanie zadań
kształtowanie więzi miedzy komórkami
delegowanie i rozgraniczanie uprawnień
dobór kadr kierowniczych
Motywowanie- skłanianie ludzi do współpracy w osiąganiu celów organizacji
dobór i instruowanie pracowników
ustalanie zadań i miar ich spełnienia
wyznaczanie wynagrodzeń
ocena i rozwój kadr
stosowanie bodźców pozapłacowych
kontrola- porównywanie stanów rzeczywistych organizacji z jej stanami przewidywalnymi
identyfikacja zadań i ustalenie procedur kontroli
Kontrola merytoryczna zadań
kontrola przez system finansowy
formułowanie zaleceń pokontrolnych
12 Funkcje rzeczowe, organizacyjne a funkcje zarządzania
Funkcje zarządzania w anglosaskiej literaturze: planowanie, organizowanie, zabezpieczanie kadr, kierowanie w wyższym znaczeniu, kontrola.
Przedstawione funkcje zarządzania znajdują się w komplementarnym stosunku do pierwotnych funkcji jak zakup, produkcja sprzedaż. Kojarząc pierwotne funkcje rzeczowe, będące konsekwencją podziału przy pracy w przedsiębiorstwie funkcjami zarządzania, otrzymujemy przestrzeń potencjalnych czynności kierowniczych. W każdej organizacji można wyróżnić podstawowe i pomocnicze rodzaje działalności. Te pierwsze zw. domenami, stanowią dominującą część oferty rynkowej, głównym źródłem dochodów, kreują image, tożsamość firmy. Domeny dotyczą sfer wytwórczości produkcji i handlu.
Najczęściej wymienianymi funkcjami rzeczowymi ( rodz., ograniczonymi, pierwotnymi) są:
produkcja- działalność podstawowa w obrębie domen
badanie i rozwój produktu
zaopatrzenie techniczno-materialne
marketing i spedycja
gospodarowanie kadrami
inwestycje rzeczowe i gosp środkami trwałymi
działalność pomocnicza- transport wew i zewnętrzny.
przekazywanie i gospodarowanie zasobami finansowymi
ewidencja i sprawozdawczość
13 KLASYFIKACJA INDYWIDUALNA STYLÓW KIEROWANIA
Odpowiednie kwalifikacje kierownika są ważną zmienną indywidualną personelu. Nie potwierdza się w praktyce tzw. teoria cech kierowniczych, zakładająca konieczność posiadania przez dyrektorów określonych cech charakteru. Od kandydatów na przewodników przedsiębiorstw należy wymagać studiów w zakresie
zarządzania i wykształcenia kierowniczego i praktycznego- w zakresie specjalizacji zakładu pracy.
Wyróżniamy następujące przykłady klasyfikacji indywidualnych stylów kierowania:
-Klasyfikacja J.A. Browna dzieląca kierowników na:
1) autokratów: surowych, życzliwych, nieudolnych
2) demokratów: sprawnych przełożonych
3) wyznających zasadę laisser-faire, nie zdolnych do sprawowania władzy.
-Schemat R, Tannenbauma i W.H. Schmidta wyr. 7 stylów kierowania począwszy od kier. skoncentrowanego na osobie kierownika do kierownika skoncentrowanego na podwładnych.
-G.S. Sarnie odnosi styl kierowania osobowości kierownika wyr. style negatywne: osobisty i osobisty impulsywny oraz pozytywne: bezosobowy, zbiorowy, spokojny.
-W.J.Reddin ogranicza się do 2 typowych stylów: elastycznego i impulsywnego, preferuje styl elastyczny, kieruje się altruizmem, tolerancją, brakiem dogmatyzmu i nadwrażliwością na ludzi władzy.
TEORIE:
D. Mac. Gregor przedstawia 2 style: X i Y. Styl X nawiązując do podejścia formalnego w zarządzaniu, zakłada że człowiek jest leniwy, nie ma ambicji i wymaga ostrej kontroli i autokratyzmu ierownika. Styl Y typowy dla podejścia demokratywnego, zakłada, że praca jest naturalną potrzebą człowieka, tak jak odpoczynek i rozrywka, że człowiek woli być kierowanym i kontrolowanym przez siebie samego, że nie tylko nie unika dpowiedzialności, ale jej poszukuje. W związku z tym ingerencja kierownictwa powinna się zmniejszać, a zwiększać możliwość samodzielnego kierowania i samodzielnej kontroli swego działania przez pracownika.
Nawiązując do teorii X i Y w 1972r. opracowano teorię Z, która jest próbą dostosowania niektórych elementów japońskiej filozofii zarządzania do warunków amerykańskich. Występowały tam niektóre elementy teorii Y, nawiązując głównie do pełnej ingerencji całego zespołu i upowszechnionej świadomości misji przedsiębiorstwa, z jednoczesnym wprowadzeniem partycypacji nawiązującej do idei „consensusu” w przedsiębiorstwach
japońskich. Zakładano jednakże wysoki stopień autonomicznej autodyscypliny opartej na identyfikacji emocjonalnej ze swoim przedsiębiorstwem.
STYLE KIEROWANIA WG. R. LIKERTA: -autorkatyczny- dbałość o personel-żadna, stosunki przełożony-
podwładny -zupełny brak zaufania, partycypacja-decyzje podejmuje kierownik, system motywacyjny-strach, sankcje, okazyjne nagrody, atmosfera solidarności-nie istnieje.
-autokratyczny życzliwy- dbałość o personel-postawa paternalistyczna, stosunki przełożony -podwładny-z dystansem,
partycypacja-kierownik akceptuje, sugeruje, system motywacyjny-system premiowania, trochę obawy przed sankcjami, atmosfera solidarności-słaba -konsultacyjny- dbałość o personel-dbałość średnia,, stosunki
przełożony -podwładny-bardzo dobre, partycypacja-decyzje konsultowane, system motywacyjny-nagradzanie, sankcje okazjonalne, atmosfera solidarności-dość silna. -partycypacyjny- dbałość o personel-wysoki poziom dbałości, stosunki przełożony -podwładny-serdeczne pełne zaufania, partycypacja-wymiana idei, współudział w decyzjach, system motywacyjny-nagradzanie na podstawie partycypacji, atmosfera solidarności-bardzo silna.
W stylu konsultacyjnym dyrektor przedstawia problem i opinię o nim, prosząc o zdanie podwładnych. Analizuje zebrane opinie i podejmuje decyzje zgodne ze swoją ostateczną oceną. W stylu partycypacyjnym dyrektor przedstawia problem i prosi o jego rozwiązanie. Podwładni nie znają opinii dyrektora.
14 STRUKTURA ORGANIZACYJNA ( komórka, więzi) w ujęciu tradycyjnym, str. org. to zbiór różnych elementów organizacyjnych, czyli pojedynczych stanowisk pracy, komórek organizacyjnych, i jednostek org., oraz powiązań
między nimi. Komórka organizacyjna to zespół ludzi składających się z kierownika i podporządkowanych mu członków zespołu , realizujący cel działania, zharmonizowany z celem danej organizacji. Komórka
organizacyjna jest najmniejszą jednostką organizacyjną. Zwykle jednostka org. jest zbiorem komórek organizacyjnych, kierowanym przez jego zwierzchnika. Powiązania- występujące w def. struktury organizacyjnej nazywane są więzami organizacyjnymi. Są to relacje współzależności, mające charakter interakcji zasileń materialnych lub informatycznych. Wg. J. Zieleniewskiego wyróżnia się następujące typy więzi organizacyjnych: 1 służbowe (hierarchiczne), wynikające ze stosunków pomiędzy przełożonym a podwładnym. Ich
istotą są uprawnienia przełożonego do określenia zadań podwładnych.2 funkcjonalne, wyróżniające się pomaganiem, doradzaniem przy wykonywaniem zadań związanych z realizacją w
celu organizacji, 3 techniczne związane z wzajemnym uzależnieniem się członków zespołu powstałym na skutek podziału pracy, 4 informacyjne wyznaczone przepływaniem informacji i polegające na obowiązku jednostronnego lub wzajemnego informowania się. W innym, bardziej zagregowanym ujęciu wyróżnia się zależności
organizacyjne, które dzieli się na: zależności typu funkcjonalnego: wynikające z podziału funkcji systemu pomiędzy wykonawców mające przede wszystkim charakter kooperacyjny, przebiegające poziomo, zależności typu hierarchicznego głównie rozkazodawcze i kontrolne, przebiegające pionowo. Odzwierciedleniem struktury organizacyjnej jest dokumentacja organizacyjna obejmująca: -schemat organizacyjny przedstawiający najczęściej w formie graficznie główne zależności (przede wszystkim historyczne) występujące między jednostkami organizacyjnymi.-regulamin organizacyjny, nazywany „Księgą służb” , zawierający opisy podstawowych czynności, wzorcowych zachowań się w jednostkach komórkach organizacyjnych i w ramach pojedynczych
stanowisk pracy oraz opisy pionowych poziomych zależności w stosunku do innych elementów struktury.
-instrukcję obiegu dokumentów oraz inne instrukcje i regulaminy. Opisany w dokumentacji układ zależności pomiędzy elementami systemu nosi nazwę formalnej struktury organizacyjnej. Obok zaplanowanych, zaprojektowanych stosunków pomiędzy elementami systemu, którymi w omawianych organizacjach są przede wszystkim ludzie, są więzi wynikające ze spontanicznych działań pomiędzy sobą uczestników organizacji. Więzi te nazywamy nieformalnymi, a strukturę którą tworzą nazywamy nieformalną strukturą organizacyjną. Ponieważ więzi formalne i nieformalne wzajemnie się przenikają, współistniejąc stanowią układ faktyczny
istniejących więzi zwanych strukturą rzeczywistą. Str. ta obejmuje:-funkcjonujące elementy formalnej struktury organizacyjnej (niektóre elementy formalnej str. organizacyjnej tracą na aktualności i stanowią „martwą” część pierwotnej struktury). „nieformalną”strukturę organizacyjną. „niesformalizowaną” strukturę organizacyjną, świadomie pozostawioną poza formalizacją w imię przyjętej filozofii elastyczności.
15 Wymiary str. org
Struktury organizacyjne można charakteryzować wieloma cechami. W najpopularniejszym ujęciu tzw. grupy Astońskiej są to: konfiguracja, centralizacja, specjalizacja, standaryzacja, formalizacja. Wymiary konfiguracji odzwierciedla kształt struktury ról i pozycji organizacyjnych, czyli usytuowanie oraz liczbę i rodzaj pionów, komórek organizacyjnych, stanowisk pracy a także poziomów hierarchicznych w schemacie organizacyjnym.
Miarą konfiguracji jest stopień pionowego i poziomego rozczłonkowania oraz lokalizacji ról i pozycji organizacyjnych określony: spiętrzeniem (uszczeblowieniem) struktury, rozpiętością kierowania na poszczególnych poziomach hierarchii. Wymiar centralizacji określa wewnętrzną strukturę władzy, czyli
rozmieszczenie na poszczególnych poziomach hierarchii uprawnień decyzyjnych. Wymiar specjalizacji wynika z podziału pracy zarówno w układzie rodzajowym (rzeczowym) przebiegającym w poziomie jak i w układzie hierarchicznym (pionowym).Wymiar standaryzacji określa stopień typowości działań i zachowań, wynikający z przyjętych w organizacji wzorców. Wymiar formalizacji określa zakres i sposób funkcjonowania organizacji
ujęty w dokumentacji organizacyjnej. Spiętrzenie kierowania to włączenie pośrednich kierowników
między kierownika całej jednostki, a pracowników wykonujących wyłącznie nie kierownicze czynności.
Szczebel kierowania to poziom w hierarchii organizacyjnej. Rozpiętość kierowania to liczba osób, formalnie, bezpośrednio podporządkowana jednemu kierownikowi. Dot. Kierowania bezpośredniego. Potencjalny zasięg kierowania to liczba osób, którymi w danych okolicznościach może on skutecznie kierować. Rzeczywisty zasięg kierowania to liczba osób, którymi dany kierownik rzeczywiście kieruje. Zasięg to ogół bezpośrednich i pośrednich podwładnych danego kierownika.Menedżer lub kierownik ma do czynienia z 3 rodzajami interakcji:
1)bezpośrednimi, czyli osobne stosunki menedżera z bezpośrednimi podwładnymi, 2)krzyżowymi, pomiędzy samymi podwładnymi, 3)grupowymi, pomiędzy grupami podwładnych.
16 Rozpiętość a zasięg kierowania, determinanty struktury organizacyjnej
Rozpiętość - jest to liczba osób formalnie bezpośrednio podporządkowana jednemu kierownikowi.
Zasięg - jest to ogół bezpośrednich i pośrednich podwładnych danego kierownika.
Rzeczywisty zasięg kierowania - jest to liczba osób, którym w danych okolicznościach może kierownik skutecznie kierować (rzeczywiście), odwrotność potencjalnego
Czynniki determinujące strukturę organizacyjną:
Str. Org. Przed. Jest funkcją jednoczesnego oddziaływania wielu różnych czynników i okoliczności. W klasycznych jego ujęciach do najważniejszych zaliczano: cele organizacji, specyfikę bliższego i dalszego otoczenia, , niektóre cechy sterowanej technologii, wielkość organizacji, system ukształtowanych przez historię wartości firmy, kwalifikacje i cechy osobowej kadry kierowniczej, kwalifikacje i cechy pozostałych pracowników, stopień dostępności zasobów
17 Rodzaje struktur organizacyjnych-Z punktu widzenia stopnia spiętrzenia i rozpiętości kierowania wyróżnia się struktury płaskie i wypukłe , w strukturach płaskich istnieje niewielkie spiętrzenie kierowania, niewielka ilość szczebli przy stosunkowo dużej rozpiętości kierowania, w wypukłych odwrotnie- istnieje duże spiętrzenie kierowania, duża liczba szczebli kierowania przy stos. Małej rozpiętości kierowania Zalety struktur smukłych-1- Łatwiejsza koordynacja współdziałania niewielu pracowników w ramach jednej komórki organizacyjnej 2-Występowanie pewnych rezerw kier. Co zwiększa elastyczność ustalania nietypowych zadań kierowniczych i terminów realizacji 3- Większe możliwości wykorzystania awansów jako elementów motywacji 4- Łatwiejsza koordynacja pozioma na poszczególnych szczeblach zarządzania Wady str. Smukłych - 1-Dłuższe drogi i czas przepływu informacji w kierunku pionowym 2-Większe zniekształcenia przekazywanych informacji w kierunku pionowym 3- Mniejsze możliwości „przebicia” innowacji emitowanych na niższych szczeblach i wymagających akceptacji na wyższych 4- Mniejsze możliwości wyzwalania inicjatywy podwładnych i kreowania ich samodzielności 5-Niepełne wykorzystania współdziałania licznych jednostek organizacyjnych 6- Wyższe koszty kierowania 7- Trudności koordynacji współdziałania licznych jednostek organizacyjnych 8-Sprzyja nadmiernej centralizacji. Zalety str. Płaskiej- 1-Krótkie drogi przepływu informacji w kierunku pionowym 2-Mniejsze zniekształcenie przekazywanych informacji 3- Większa podatność na innowacje emitowane na szczeblach niższych 4-Lepsze war. Dla wyzwalania inicjatywy dolnej 5-Pełniejsze wykorzystanie możliwości kierowników 6- Łatwiejsze koordynacja pionowa 7-Lepsze warunki dla decentralizacji decyzji 8-Sprzyja bardziej globalnemu postrzeganiu działalności gospodarczej Wady str. Płaskich- 1- Trudności w koordynacji poziomej 2-Brak większych rezerw kadry kierowniczej, mniejsza elastyczność w ustalaniu nietypowych zadań kier. I terminów ich realizacji 3- Konieczność dokładnej regulacji zastępstw aktywnych i pasywnych 4- Mniejsze możliwości wykorzystania awansów jako elementów motywacji. Przykłady obszarów zmian strukturze org. -Zmiana podległości komórek organizacyjnych - stworzenie nowych komórek organ. - stworzenie nowych stanowisk - zmiana zakresu zadań komórek org. W strukturach liniowych- dominują więzi służbowe, wszystkie pozostałe są do nich dostosowane. W str. Tej mogą występować doradcy funkcjonalni( tzw sztaby) na różnych szczeblach zarządzania , jednak swoje role doradcze odgrywają wobec właściwym im przelożonym. Silnie respektowana jest zasada od jednego przełożonego przed którym jest odpowiedzialny za realizację powierzonych zadań. Struktury tego typu cechuje zwykłe znaczny stopień centralizacji decyzji i silne uzależnienie pomiędzy najwyższymi i najniższymi szczeblami zarządzania. Strukt. Funkcjonalan- odznacza się przewagą więzi funkcj. Nad więziami służbowymi. Specjalizacja funk. Kier. Dla tych struktur prowadzi wyodrębnienie specjalistycznych(funkcj) stanowisk kier., którym przypisane są określone uprawnienia do wydawania dyspozycji i kierowania w odniesieniu do pracowników niższych szczebli, co prowadzi do sytuacji, że poszczególni pracownicy podlegają większej liczbie ośrodków dyspozycyjnych. Ze wzgl. Na rygorystyczność przestrzegania wyróżnia się str. Funk. Typu wspomagania Strukt. liniowe i funkcjonalne są przeciwstawne sobie ze wzgl. Na dominację określonego rodzaju więzi. Mają więc przeciwstawny sobie układ wad i zalet . Pewnym kompromisem są tzw SZTABOWE- . Na te więzi nalożone są w. Funkcjonalne w taki sposób, że doradcy funkcjonalni występujący na różnych szczeblach zarządzania, podporządkowani są bezpośrednio tylko organom, którym mają doradzać. Pomiędzy stanowiskami liniowymi i sztabowymi oraz pomiędzy stanowiskami sztabowymi różnych szczebli występują więzi funkcjonalne.
18 WARUNKI STOSOWANIA STRUKTUR> LINIOWYCH ( małe firmy i przedsiębiorstwa o prostym asortymencie i technologiach produkcji oraz stabilnych warunkach otoczenia , firmy i instytucje realizujące zadania wymagające dyscypliny, autorytetu kierowniczego i posłuszeństwa podwładnych, przy niskiej strukt. Organizac. Prawników i dużych różnicach w kwalifikacjach) FUNKCJONALNE( firmy i przedsiębiorstwa o zróżnicowanym asortymencie produkcji złożonych technologii wytwarzania, firmy funkcjonujące w zmiennym otoczeniu co wymaga fachowości i szybkości w podejmowaniu decyzji, przy braku kierowników o kwalifikacjach wzgl. uniwersalnych, przy wzgl. Wysokiej kulturze organizacyjnej pracowników i umiejętności całościowego postrzegania problemów. SZTABOWA (W średnich i dużych firmach o zróżnicowanym asortymencie produkcji i / lub złożonej technologii, w warunkach dużej zmienności otoczenia, w systemach wymagających klasowości podziału kompetencji i jednoznaczności egzekwowania odpowiedzialności, w systemach wymagających podejmowania złożonych decyzji przekraczających możliwości percepcyjne i analityczne pojedynczych kierowników.
II Klasa rodzajów struktur wyodrębnionych ze względu na dominujące kryteria wyodrębniania podstawowych układów organizacyjnych jest b. bogata. Jednakże większość spotykanych w praktyce kryteriów strukturyzacji wewn., zwykle najwyższych szczebli zarządzania można sprowadzić do kryteriów: FUNKCJONALNE- podst. Układy organ. Wyodrębnia się na podstawowe podobieństwa czynności i zadań przez nie realizowanych, zarówno w sferze realnej i regulacji OBIEKTOWE- podstawą str. Jest podobieństwo specyficznego przedmiotu działalności identyfikowanego nazwą wyrobu i usługi, technologią lub branżą PRZESTRZENNE- wyodrębnienie podstawowych jednostek za wzgl. Na użytkowanie przestrzenne lub specyficzny region, na który zorientowana jest działalność Jeżeli w kształtowaniu dominuje wyrażnie jedno z wymienionych kryteriów mamy do czynienia z tzw. Jednowymiarową str. Organizacji. Jeżeli natomiast określona jest struktura powstała z więcej niż jednego kryterium, mówimy o str. Wielowymiarowych.
19 Holding i koncern:
Ze stosowaniem str. Obiektowych i regionalnych wiąże się proces dywizjonalizacji str. Org., czyli wyodrębnienie w ramach dużych przedsiębiorstw wzgl. Samodzielnych jednostek(dywizji). Proces ten wynika z dużej koncentracji organizacyjnej oraz dążenia do centralizacji zarządzania i zmniejszania rynku działalności gospodarczej . Tworzenie dywizji w przedsiębiorstwie charakteryzują trzy powiązane ze sobą elementy - 1 wielkość dywizji2- redukcja powiązań 3- duża samodzielność dywizji. Wspólne kierownictwo może być organem zarządzającym całością zgrupowania i zarazem jedną z jednostek wewn. , tzn wiodącą, wówczas nosi ono nazwę zarządu nie wydzielonego. Ta forma określania bywa mianem koncernu. Drugą formą jest wspólne kierowanie wyłącznie całością i wówczas przyjmuje ono pozostały zarząd wydzielonego zarząd ten może być tylko organem kierującym bądź przyjął formę przedsiębiorstwa. W tym drugim przypadku mamy do czynienia z HOLDINGIEM- to zazwyczaj zarządza tylko finansami całości, ale bywa, że też sprawuje zarząd na planowanie strategiczne , a nawet operacyjnym nad innymi obszarami działalności zgrupowania, a oprócz tego prowadzi specjalistyczną działalność gospodarczą. W Polsce koncerny- są nazywane holdingami lub obydwu pojęć używa się zamiennie, chociaż mamy do czynienia wówczas , gdy zarząd jest wyodrębniony w postaci odpowiedniej spółki. Struktury wielowymiarowe stanowią kolejny etap w ewolucji str. Organizacyjnej. Są one odpowiedzią na narastające turbulencje otoczenia. Mają zapewnić kreatywność ludzi działających w ich ramach oraz niezbędną elastyczność działania organizacji. Ze względu na liczbę dominujących kryteriów strukturyzacji wyróżnia się struktury macierzowe (dominujące 2 kryteria)i tenzorowe( 3 i wiecej). Kombinacja poszczególnych kryteriów generuje dobre odmiany struktur, np. funkcjonalno-obiektowych, funk.-regionalnych, region.- obiektowych.
20 RESTRUKTURYZACJA- zmiana struktury, termin ten powstał z połączenia słów restruci-zbudować od nowa w nowej formie. Proces ten utożsamia się ze zmianami strukturalnymi w bazie materialnej społeczeństwa, które prowadzą do zwiększenia roli wszystkich tych elementów struktury , które reprezentują nowoczesność i z reguły wyższą efektywność od rozwiązań dotychczasowych. Proces ten jest reakcją na dokonujące się wewn. Przedsiębiorstwa i jego otoczenia przeobrażenia i polega na przeprowadzaniu radykalnych zmian.DEFINICJA Restrukturyzacji - odznacza się od przedsiębiorstwa obejmuje wiązką działań ukierunkowanych na podniesienie efektywności, optymalne wykorzystanie zasobów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu zdobycia przez przedsiębiorstwo dobrej pozycji konkurencyjnej na rynku. Oznacza to proces dostosowania się organizacyjnego, ekonomicznego, finansowego, technicznego, który umożliwia osiągnięcie celów formułowanych na bazie dążenia do poprawy konkurencyjności. Przyczyny i cele restrukturyzacji wewnętrzne(wynikające z procesów zachodzących w przedsiębiorstwie. Zewnętrzne(tkwiące w otoczeniu organizacji) zależne(te na które przedsięb. Ma wpływ.) niezależne(charakter obiektywny, identyczne dla wszystkich organizacji, który pojawienie się nie zależy od konkretnych działań przedsięb.) Wewnętrzne- złe zarządzanie - wynik niekompetencji, jednostkowe podejmowanie decyzji, niedostatek dobrych menadżerów, -nadmierna ekspansywność i/ lub dywersyfikacja - zbyt szerokie i agresywne wchodzenie na nowe rynki i nadmierne dywer. produktowej firmy. Celem tego jest redukcja ryzyka bankructwa, a na plan dalszy szkodzi problem wartości firmy , negatywne skutki to spadek kontroli, brak skutecznej reakcji na pogorszenie się sytuacji - niewłaściwa kontrola nad finansami firmy, prowadzi do małej ekonomii skali produktu, wysokich kosztów, wzrostu zapasów, niezależności, niskiej wydajności - inercja organizacyjna- zwolniona reakcja kierownictwa w otoczeniu to rezultat oddziaływania praw entropii, które powoduje ponad to spadek wewn. Spójności, autonomizacją celów i działań, przyczyniając się do obniżenia efektywności ekonomicznej podmiotów ZEWNĘTRZNE- zmiana systemu ekonomicznego, nasilenie konkurencji, zmiany w rynkach produktów, w rynkach kapitałowych, w technice i technologii. Ze względu na charakter zmian dzieli się restrukturyzację na : przedmiotową - obejmuje ona zmiany systemowe w przedsiębiorstwie zwane przekształceniami techniczno- technologicznymi i asortymentowymi podmiotową- obejmuje ona zmiany systemowe w przedsiębiorstwie zwane przekształceniami prawno- organizacyjnymi i ekonomicznymi. Jedną z odmian tej restr. Są przemiany własnościowe. Ze wzgl na sferę działań wyróżniamy: restrukturyzację organizacyjną- dotyczy modyfikacji struktury org,. Pozwalającej na realizację przyjętej strategii - rest. Majątkowa- dotyczy działań na aktywach przedsięb., sprzedaży nie wykorzystanych składników majątkowych, wydzierżawienie lub leasing majątku , pozwalających na pozyskanie gotówki, utworzenie spółek - rest. Finansowa -obejmuje umorzenia i nałożenie w czasie spłaty długu zmianę wierzytelności na akcie, emisję nowych akcji lub obligacji z przeznaczeniem na spłatę długu, uruchomienie wszelkich środków prawnych dla egzekucji możliwości- rest zatrudnienia- wiąże się ze zmianą str. I przekwalifikowania części pracowników, ze zmianą kadry rozporządzającej lub zwolnieniami W praktyce gospodarczej przyczyny podjęcia rest. Mają dwojaki charakter: naprawczy i rozwojowy. NAPRAWCZA- wynika z przymusu wywołanego złą sytuacją ekonomiczną i ma na celu wyjście z sytuacji kryzysowej. Polega ona na opracowaniu oraz realizacji działań umożliwiających osiągnięcie natychmiastowego efektu, dotyczących głównie odzyskania równowagi finansowej. Obejmuje zwłaszcza uprawnienie zarządzania lepszą organizacją pracy, likwidacją lub łączeniem komórek org., wstrzymywaniem realizacji inwestycji, zaostrzeniem wymogów wobec dostawców, zaostrzenie kontroli jakości, opóźnione spłaty zobowiązań, wzmacnianie niektórych służb, wydzielenie z przedsięb. Części organizacyjnych i ich usamodzielnianie ; w ramach outsoursingu odchudzenie organizacji ,pozbywanie się zbędnego majątku produkcyjnego, oddawanie majątku w dzierżawę , wył. Obiektów użytkowych, zwalnianie pracowników nietypowych dla przedsięb., ograniczenie asortymentu REST. ROZWOJOWA jest podejmowana znacznie rzadziej i wynika ze świadomej polityki kierownictwa i realistycznej oceny sytuacji a jaj celem jest przeciwdziałanie zjawiskom kryzysowym i wykorzystanie szans stojących przed przedsięb. A także zdynamizowanie jego rozwoju .polega on na dokonaniu przełomu innowacyjnego poprzez program przebudowy org. Gosp. Na strategicznych działaniach w zakresie technologii, ekonomii i marketingu. Składają się na nią działania w ok. 2-10 lat i mają w efekcie powodować rozwój eksportu, wzrost udziału w rynku, zmiana wyrobów, technologii wytwarzania , ochronę środowiska, .Rest, rozwojowa obejmuje otwieranie nowych biznesów, ochronę asortymentu, nowe kontakty handlowe, nowe rynki, postęp techniczny, technologiczny i organizacyjny.
21 TYP GOSOPODARCZY przedsiębiorstwa ma zasadnicze znaczenie przy ustalaniu zakresu współpracy wewnętrznych jednostek scentrowanych organizacyjnie przedsiębiorstw. Współdziałanie tych jednostek może obejmować wszystkie lub tylko wybrane a realizowanych funkcji organicznych. Jest ono jednak zależne od typu gospodarczego przedsiębiorstwa. Wyróżnia się następujące typy „czyste” : branżowy , kooperacyjny, kombinatowy konglomeratowy .Przedsiębiorstwo może jednak stanowić połączenie różnych typów. BRANŻOWY char. Się podobieństwem jedn. Gosp. wchodzących w jego skład. W przemyśle będą to zakłady lub przeds. Produkujące takie same lub podobne wyroby, stosujące tę samą technologię lub przetwarzające taki sam surowiec. W handlu będą to jednostki zajmujące się sprzedażą podobnego artykułu a w transporcie podobnym rodzajem przewozów. KOOPERACYJNY - char. Się układem pionowym, co oznacza , że jednostki wewn. współpracują ze sobą w zakresie działań pods.Wew zazwyczaj częściowo zasilają w produkty lub usługi w celu uzyskania końcowego efektu. W takim układzie jednostki zasilające są kooperatami czynnymi a zasilane biernymi. Układ może być tak pomyślany, że poszczególne jedn. Występują w podwójnej roli KOMBINATOWY -char. Się też jako układ pionowy, w którym powiązania produkcyjno- gospodarcze mają charakter trwały. Jest to układ zazwyczaj zamknięty, zasilanie możliwe jest tylko od wewnątrz niego. Nie zawsze jest to jednak możliwe do osiągnięcia np. gdy występują niedobory surowca, a równocześnie zachodzi konieczność utrzymania tej samej zdolności kombinatu gosp. jest przeds. Rolne . którego gospodarstwa dostarczają takie same produkty do zakładów produkcyjnej.Wówczas istnieje potrzeba częściowego zasilenia zewn. Typowym przykładem przetwórczych , te zaś zasilają swymi wyrobami inne. Tki układ gospodarczy może się łatwo zmieniać w przedstaw. Komb.-konglometar. Stanie się to jeśli powstaną oddzielne ciągi zasilania i gdy część produktów nie będzie miała wewn. zastosowania. KONGLOMERAT - char. Się tym , że w jego skład wchodzą jednostki zajmujące się odmienną działalnością i pomiędzy którymi nie ma w zasadzie powiązań produkcyjnych.
OTOCZENIE KONKURENCYJNE
Własciciele konkurenci
Organizacja
Związki zawodowe klienci
Otoczenie wew.
-zarząd
-pracownicy
-kultura
regulatory dostawcy
sojusznicy
strategiczni