1 Histogram to wykres słupkowy przedstawiający rozkład różnych wartości tonalnych obrazu. Po lewej stronie wykresu znajdują się tony ciemne, a po prawej stronie tony jasne. Wartości skrajne 0 i 255 odpowiadają kolejno czerni i bieli.

2 Obrazy bitmapowe, zwane również rastrowymi, składają się z siatki ­ czyli rastra ­ małych kwadracików zwanych pikselami. Każdy piksel w obrazie bitmapowym ma swoje miejsce i kolor. Na przykład koło na rysunku obrazu bitmapowego jest zbiorem pikseli położonych w tym miejscu i zabarwionych tak, by sprawiały wrażenie koła. Pracując z obrazami bitmapowymi modyfikuje się grupy pikseli, a nie obiekty i kształty.

3 Światłomierz - urządzenie stosowane w fotografii mierzące natężenie światła (padającego lub odbitego), umożliwiając dobranie prawidłowych parametrów ekspozycji naświetlenia materiału światłoczułego.

Konwerter - układ optyczny mocowany pomiędzy obiektywem a korpusem aparatu lub w formie nasadki na obiektyw zmieniającej ogniskową obiektywu. Konwertery przedłużające ogniskową to telekonwertery.

Adapter - to element urządzenia umożliwiający zastosowanie go do innych celów niż zostało przewidziane. Umożliwiające połączenie elektryczne różnych standardów, połączenie mechaniczne urządzeń różnych standardów np. zastosowanie w aparacie fotograficznym z bagnetem obiektywu z mocowaniem M42. Istnieją także adaptery do filmów (np. rollkaseta do filmów zwojowych) i filtrów (specjalny pierścień pozwalający mocować filtr o innych wymiarach).

4 Czułość (tzw ISO) to wielkość określająca stopień reagowania filmu fotograficznego na światło. Znajomość czułości umożliwia określenie prawidłowej ekspozycji. Im wyższa światłoczułość, tym krótszy czas potrzebny do naświetlenia danej klatki. Możemy w ten sposób uniknąć stosowania statywu do wykonywania zdjęć w słabym oświetleniu. W aparatach cyfrowych często mamy możliwość wybrania czułości ISO.

Niestety, zbyt wysoka czułość ISO w technice analogowej skutkuje zwiększonym ziarnem, w technice cyfrowej będzie zwiększała możliwość powstania na wykonanym zdjęciu szumów.

5 Filtr polaryzacyjny - filtr ten pochłania światło o polaryzacji liniowej w wybranym kierunku. Efekt dla fotografii jest taki, że pochłania on światło rozproszone w atmosferze w przypadku fotografowania nieba. Błękit nieba staje się ciemniejszy, a chmury pozostają białe (jest to efekt podobny, choć nie identyczny, jak działanie filtru czerwonego w przypadku fotografii czarno-białej). Pozwala on również na zwiększenie nasycenia barw powierzchni matowych (np. zieleni roślin, bądź kolorów tkanin) w słoneczny dzień. Filtr najmocniej działa, gdy obiektyw skierowany jest pod kątem 90 stopni od kierunku padania światła. Z tym wiąże się również jedna z niedogodności polaryzatora - w przypadku obiektywu szerokokątnego może być widać, że np. pas nieba jest ciemniejszy a dalej od niego już nie. Główną wadą polaryzatora jest to, że zabiera on część światła (zwykle około 1 - 1,5 EV, czyli wymaga od 1 do 1,5 mniejszej przysłony lub dłuższego czasu naświetlania). Filtr polaryzacyjny umożliwia też wyeliminowanie odbić od szyby lub powierzchni wody.

6 Autofocus (AF) system automatycznego ustawiania ostrości w aparatach fotograficznych.

Istnieją dwa rozwiązania umożliwiające automatyczne nastawienie ostrości w aparacie:

* Aktywny - dalmierz mierzy odległość aparatu od obiektu przy pomocy wiązki promieni podczerwonych lub ultradźwięków, a następnie przekazuje tę informację do aparatu, który ustawia odpowiednio obiektyw.

* Pasywny - polega na mierzeniu kontrastu lub przesunięcia fazowego pomiędzy detalami w kadrze. Maksimum kontrastu oznacza prawidłowe ustawienie ostrości. Ten rodzaj ustawiania ostrości nazywany jest też "AF z detekcją kontrastu lub fazy TTL".

* Dynamiczny AF - Punkt AF jest automatycznie zmieniany w celu śledzenia poruszającego się obiektu.

* Dynamiczny AF ze śledzeniem najbliższego obiektu - System AF automatycznie wybiera najbliższy obiekt i na nim dokonuje pomiaru odległości.

* Pojedynczy AF - Za pomocą nastaw w aparacie fotograf może ręcznie wybrać odpowiedni czujnik AF.

* Szeroki obszar AF - Umożliwia ustawienie ostrości na obiekcie nie znajdującym się w dokładnie w centrum kadru. Jest przydane do robienia zdjęć poruszających się obiektów.

* Punktowy pomiar AF - Czujnik AF jest umieszczony centralnie. Służy do ustawienia ostrości na wybranym przedmiocie, który przy użyciu Szerokiego pola AF mógłby nie zostać wzięty pod uwagę.

7 Skrót ASA pochodzi od nazwy organizacji American Standards Association, której system pomiaru ekspozycji stał się podstawą do okreslania czułości nośników fotograficznych według ISO.

ISO Czułość filmów i aparatów cyfrowych wyrażana jest w jednostkach ISO. Skrót ISO pochodzi od nazwy międzynarodowej federacji zajmującej się ustaleniem standardów - International Organization for Standardization.
Jednostki ISO były i są stosowane do oznaczania czułości filmów fotograficznych. Im mniejsza liczba ISO, tym mniej czuły film. Im większa liczba ISO (czułość filmu), tym gorsza jakość zdjęć.

ISO w aparatch cyfrowych

Te same jednostki ISO wykorzystuje się do oznaczania czułości aparatów cyfrowych. Czyli czułość ISO 100 w paracie cyfrowym oznacza DOKŁADNIE to samo, co zastosowanie filmu ISO 100 a aparacie analogowym. Obowiązują tu te same reguły - im niższa czułość, tym lepsze zdjęcie.
Aparat cyfrowy pozwala na ustawienie jednej z kilku dostępnych czułości lub sam ustawia ją automatycznie, zależnie od warunków świetlnych.

8 Lustrzanka dwuobiektywowa - prosty, dwuobiektywowy, matówkowy, aparat fotograficzny charakteryzujący się zwartą i sztywną konstrukcją.

Górny obiektyw z lustrem i matówką służy do celowania a dolny do robienia zdjęć. Obiektywy najczęściej są identyczne, ale górny nie ma migawki i przysłony. Funkcjonalnie zbliżony jest do lustrzanki jednoobiektywowej, ale oddzielenie części zdjęciowej od części celowniczej daje prostszą i mniej zawodną konstrukcję (odpada problem synchronizacji migawki z ruchomym lustrem). Zastosowanie dwóch obiektywów podraża aparat i utrudnia stosowanie obiektywów wymiennych.

9 Aparat panoramiczny - rodzaj aparatu fotograficznego o specjalnej konstrukcji umożliwiającego wykonywanie zdjęć panoramicznych. W aparatach cyfrowych do wykonania takich zdjęć służy specjalna funkcja, program. Można też dokonać montażu w programie graficznym odpowiednio wykonanych wcześniej ujęć.

10 Polaroid - to znak towarowy firmy Polaroid Corporation, który pierwotnie był nazwą płytki wykonanej z przezroczystego tworzywa sztucznego, posiadającego zdolność polaryzacji światła.

11 Migawka - jest częścią aparatu fotograficznego służącą do odsłaniania na odpowiedni czas a następnie zasłaniania z powrotem materiału światłoczułego (lub przetwornika optoelektronicznego) w celu jego prawidłowej ekspozycji czyli dostarczenia odpowiedniej ilości światła padającego przez obiektyw.

12 Fotografia cyfrowa - polega na utrwaleniu obrazu w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na chemicznym nośniku światłoczułym. Do wykonywania zdjęć, w odróżnieniu od tradycyjnej (nazywanej czasem, choć niezbyt słusznie, jako przeciwieństwo cyfrowej, określeniem analogowa), służy sprzęt o odmiennej konstrukcji - cyfrowy aparat fotograficzny.

13 Fotografia tradycyjna (inaczej fotografia analogowa, w odróżnieniu od cyfrowej) to taka, gdzie nośnikiem obrazu sa chemiczne materiały światłoczułe (filmy, błony, płyty czy papiery itp.). W fotografii tradycyjnej dominującą jest fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta o światłoczułe związki srebra zwane jego halogenkami.

14 Preselekcja czasu - półautomatyczny tryb pracy aparatu fotograficznego w którym do wybranego przez użytkownika czasu naświetlania automatycznie dobierana jest przysłona zgodnie ze wskazaniami światłomierza

15 Preselekcja przysłony - jeden z trybów doboru ekspozycji. Użytkownik wybiera odpowiadającą mu przysłonę (określa w ten sposób głębię ostrości), a automatyka aparatu tak oblicza czas otwarcia migawki, aby otrzymać prawidłowo naświetlone zdjęcie.

16 Zoom Obiektyw zmiennoogniskowy, transfokator - rodzaj obiektywu fotograficznego, w którym możliwa jest płynna regulacja długości ogniskowej, zwykle bez zmiany perspektywy i płaszczyzny ogniskowania.

17 Paralaksa w fotografii - w fotografii paralaksą nazywana jest niezgodność, niepokrywanie się obrazu widzianego w celowniku z obrazem fotograficznym. Wolne od tego błędu są aparaty fotograficzne, w których celowanie odbywa się poprzez obiektyw, np. lustrzanki jednoobiektywowe i niektóre aparaty studyjne. Błąd paralaksy maleje ze wzrostem odległości od fotografowanego motywu.

18 Winietowanie - wada obrazu uzyskiwanego w urządzeniu optycznym polegająca na niedoświetleniu brzegów kadru, spowodowana niedoskonałością optyki urządzenia, zakłóceniem brzegów toru optycznego innymi elementami urządzenia, lub też wywołana nieodpowiednim oświetleniem.

19 Through the lens, TTL - (ang. przez obiektyw) - stosowany w lustrzankach, jak również w bardziej zaawansowanych aparatach kompaktowych (zarówno analogowych jak i cyfrowych) pomiar światła odbitego od fotografowanego przedmiotu, przez obiektyw, światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny.

Istotą pomiaru TTL jest mierzenie światła odbitego od obszaru, który znajdzie się na zdjęciu. Pomiar ten uwzględnia również wpływ filtrów, konwerterów i innych nakładek mających wpływ na prawidłową ekspozycję.

20 Pomiar punktowy

Pomiar punktowy, zazwyczaj kojarzony z bardziej zaawansowanymi modelami aparatów, dawniej dostępny był tylko w lustrzankach pół- i profesjonalnych. Obecnie znajduje się w większości aparatów. Jednak jest pewne ale... "Prawdziwy" pomiar punktowy, jaka sama nazwa wskazuje, powinien umożliwiać dokonanie pomiaru w jednym punkcie. Tylko ile to jest ten jeden punkt? Aby określić jego wielkość można posiłkować się procentami, czyli określić ile procent kadru obejmuje pole pomiarowe. I tak właśnie zostało to zrobione.

Pomiar selektywny

Pomiar selektywny, czasem też określany mianem skoncentrowanego, jest to w pewnym sensie rozszerzona wersja pomiaru punktowego. Różnica polega na znacznie większym polu, w którym dokonywany jest pomiar światła. W aparatach pozbawionych pomiaru punktowego jest to jego namiastka. A gdy pomiar punktowy znajduje się w aparacie, można pomiar selektywny traktować jako precyzyjniejszą wersję pomiaru centralnie ważonego.

Pomiar centralnie ważony
Pomiar światła najstarszy stażem w fotografii i chyba taki, który ma najwięcej terminów go określających. Nazywany bywa także pomiarem uśredniającym, pomiarem z uwypukleniem środka, środkowo ważonym.
Ogólna zasada jego działania jest taka, że pomiar jest dokonywany w całym kadrze, jednak powierzchnia kadru nie jest "równo cenna". Spójrzmy na poniższą ilustrację, która pokazuje przykładowy rozkład tego pomiaru spotykany w starszych aparatach na tradycyjny film.

Pomiar matrycowy
Ten rodzaj pomiaru jako ostatni pojawił się w aparatach fotograficznych, po raz pierwszy zastosowano go w połowie lat 80-tych ubiegłego stulecia. Obecnie jest najpopularniejszy, występuje w zdecydowanej większości aparatów. Aparaty posiadające tylko jeden rodzaj pomiaru mają najczęściej właśnie matrycowy pomiar światła.
Bywa nazywany pomiarem wielosegmentowym, wielostrefowym czy analizującym.
Porównywany jest do plastra miodu.
Ale bez względu na nazwę ogólna zasada działania jest taka sama. Powierzchnia kadru jest podzielona na pola pomiarowe. Tych pól może być od kilku aż do 1005 (to chyba obecny rekord), w zależności od modelu aparatu. W każdym z tych pól dokonywany jest pomiar światła i następnie te dane spływają do komputera, który według specjalnych algorytmów analizuje zebrane dane, dokonuje uśrednienia i podaje wynik w postaci parametrów ekspozycji. I tu warto sie zatrzymać na dłużej, gdyż to jest ten moment, gdzie zauważymy różnicę w stosunku do pozostałych pomiarów. Mianowicie w pomiarach punktowym, selektywnym i centralnie ważonym następowało proste uśrednienie zebranej informacji przez czujnik. Natomiast w pomiarze matrycowym dokonywana jest analiza. Pola pomiarowe nie są równo cenne i może zostać im przypisana różna waga, co więcej niektóre z ich mogą zostać odrzucone, a inne mogą mieć decydujące znaczenie.

Pomiar wielopunktowy
Pomiar wielopunktowy można uznać za pewną modyfikację pomiaru matrycowego. Różnica polega na tym, że pomiar nie jest dokonywany w polach, które są później analizowane, a w punktach rozmieszczonych w obszarze kadru.

21 Rybie oko - obiektyw fotograficzny o nieskorygowanej dystorsji objawiającej się w tym przypadku beczkowatymi zniekształceniami obrazu. Wyróżniane są dwa rodzaje tego typu obiektywów: kołowe (obraz stanowi koło w kadrze) i pełnoklatkowe (obraz zajmuje całą powierzchnię kadru). Jako rybie oko wykonywane są najczęściej obiektywy o bardzo szerokim kącie widzenia rzędu 180° - 220°.

22 Teleobiektyw - to rodzaj wąskokątnego obiektywu fotograficznego, który ze względu na specjalną budowę optyczną ma odległość ogniskową znacząco większą niż długość jego obudowy.

23 Temperatura barwowa - temperatura ciała doskonale czarnego, w której wysyła ono promieniowanie tej samej chromatyczności co promieniowanie rozpatrywane. Innymi słowy, jest to obiektywna miara wrażenia barwy danego źródła światła

24 Głębia ostrości (dawniej "głębokość ostrości") - parametr stosowany w optyce i fotografii do określania zakresu odległości, w którym obiekty obserwowane przez urządzenie optyczne sprawiają wrażenie ostrych.

Duża głębia ostrości zapewnia ostrość większości elementów na zdjęciu, natomiast mała głębia ostrości (czyli precyzyjne ustawienie i nieostre tło) bywa wielce pożądana przy zdjęciach portretowych i artystycznych, ponieważ wyodrębnia fotografowany obiekt na tle otoczenia. Na zakres głębi ostrości mają wpływ następujące czynniki:

* przysłona - im mniejszy otwór względny jest pozostawiony (czyli: czym wyższa liczba przysłony, np. 16 lub 22), tym większa głębia;

* budowa obiektywu fotograficznego - im dłuższa ogniskowa, tym mniejsza głębia ostrości;

* odległość na jaką ustawiona jest ostrość obiektywu (odległość między przemiotem a aparatem) - im odległość ta jest mniejsza, tym głębia ostrości również.

* wymiary błony światłoczułej lub sensora używanych do rejestracji obrazu.

25 Ekspozycja to ilość światła padającego na film (lub na sensor elektroniczny w przypadku aparatu cyfrowego) konieczna dla prawidłowego zrobienia zdjęcia fotograficznego. Uzyskuje się ją poprzez ustalenie wartości przysłony i czasu naświetlania w stosunku do wybranej czułości filmu (lub jej odpowiednika w aparacie cyfrowym), lub też czułości materiału odbitkowego (papier fotograficzny, kopia diapozytywowa), a także poprzez odpowiednie dozowanie oświetlenia (lampy błyskowe, lampy o świetle ciągłym, odbłyśniki, ekrany, żaluzje, rozpraszacze światła itp.).

Rodzaje ekspozycji w przypadku pracy z urządzeniem rejestrującym obraz (np. aparat fotograficzny, kamera filmowa).

* półautomatyczna - wskazania światłomierza (za mało - dobrze - za dużo) widoczne w polu widzenia celownika, lub matówki i reagujące na ręczne obracanie pokręteł czasu i przysłony.

* automatyczna - urządzenie automatycznie dobiera czas do ustawionej ręcznie przysłony, przysłonę do ręcznie ustawionego czasu, lub oba parametry jednocześnie wg zadanego programu.

26 Rodzaje aparatów

* Aparat dalmierzowy

* Aparat kompaktowy

* Aparat małoobrazkowy

* Aparat mieszkowy

* Aparat przeziernikowy

* Aparat skrzynkowy

* Aparat studyjny

* Aparat wielkoformatowy

Cyfrowy aparat fotograficzny

Klasyczny aparat fotograficzny

Lustrzanka

* Lustrzanka dwuobiektywowa

* Lustrzanka hybrydowa

* Lustrzanka jednoobiektywowa

27 Rodzaje światła

ŚWIATŁO PADAJĄCE 

ŚWIATŁO ODBITE

ŚWIATŁO BŁYSKOWE

28 FILTRY

barwny do fotografii czarno-białej - filtry w barwach prostych lub czystych, służące do zwiększenia kontrastu wybranych motywów obrazu o wyraźnych barwach, np. filtr czerwony służy do zwiększenia kontrastu zachmurzonego nieba poprzez przyciemnienie niebieskiego nieba przy nienaruszonej bieli chmur, przy małym zachmurzeniu powoduje to miły dla oka kontrast białych chmur i ciemnego nieba, a przy dużym zachmurzeniu - efekt nieba burzowego. Filtry żółte bądź żółto-zielone mogą służyć do rozjaśniania (uwypuklania) roślinności.

barwny do fotografii barwnej - filtry o dowolnych barwach, mające zmienić kolorystykę zdjęcia w celu korekcji barwnej, lub odwrotnie - w celu nadania odpowiedniego nastroju. Filtry korekcyjne mogą służyć do regulacji temperatury bieli. Do nich należą filtry ocieplające, które służą do obniżania temperatury bieli na zdjęciu - w tym filtry serii 81, służące do usuwania lekkiego niebieskiego odcienia, bądź nadania zdjęciu lekko brązowego koloru oraz filtry serii 85 - mocne filtry służące do robienia zdjęć w świetle świetlówek (zimnym) na filmie skalibrowanym do światła dziennego. Odwrotnie działającymi filtrami są filtry ochładzające - czyli podwyższające temperaturę bieli na zdjęciu - seria 80 (delikatne, usuwające czerwony odcień) i 82 (mocne). Mocniejsze filtry korekcyjne czasem zwane są konwersyjnymi bo pozwalają na konwersję światła z dziennego na zimne, oraz odwrotnie, z zimnego na dzienne. Filtry korekcyjne mają głównie (choć niekoniecznie) zastosowanie w fotografii pozytywowej, jako że w przypadku negatywu odcień zdjęcia można zmienić przy wykonywaniu odbitek.

neutralny - niezmieniający barwy (neutralnie szary) filtr przyciemniający. Mimo że w fotografii zwykle zależy nam, żeby tracić jak najmniej światła (stąd walka o jak najjaśniejsze obiektywy), to zdarzają się sytuacje, kiedy chcemy zmniejszyć ilość światła wpadającego do obiektywu. Ma to miejsce wtedy, gdy potrzebujemy wydłużyć czas ekspozycji, nie zmieniając przysłony lub gdy zakres przysłon nie wystarczy do uzyskania wystarczająco długiego czasu w danych warunkach oświetleniowych. Rodzaje efektów, do których uzyskania może być wymagany długi czas, to np.: zdjęcia piorunów w czasie burzy, efekt "welonu" - czyli rozmazanych strug wody na zdjęciach wodospadów bądź fontann, smugi świateł jadących samochodów.

połówkowy - filtr którego efekt ograniczony jest do połowy jego powierzchni, druga połowa natomiast jest zupełnie przezroczysta. Zwykle przejście między częścią przezroczystą, a częścią efektową jest płynne. Najwygodniejszymi filtrami połówkowymi okazują się filtry systemu Cokin, ponieważ pozwalają na dowolną regulację wielkości powierzchni na której występuje efekt (można je przesuwać względem mocowania). Filtry na gwint nie dają tej możliwości i granica między obszarem efektu, a obszarem bez efektu musi zawsze przebiegać przez środek zdjęcia.

połówkowy neutralny - służy do przyciemnienia połowy (bądź w przypadku filtrów typu Cokin, części) zdjęcia. Potrzeba taka może zajść wtedy, gdy część obszaru zdjęcia jest wyraźnie jaśniejsza od drugiej - np. przy fotografowaniu zachodu słońca nad morzem, gdy niebo jest zwykle o jedną przysłonę (wartość EV) jaśniejsze niż powierzchnia morza - dzięki zastosowaniu neutralnego filtru połówkowego - unikniemy w takiej sytuacji prześwietlenia nieba, bądź niedoświetlenia wody.

połówkowy barwny - służy do uzyskania zmiany barwy na połowie zdjęcia.

efektowe:

gwiazdkowy

zwielokrotniający obraz

zmiękczający (soft focus) - filtr nadający zdjęciu lekko "senny" nastrój. Powoduje on, że jasne obszary rzucają lekką poświatę na obszary sąsiadujące. W bardzo prymitywny sposób można też taki efekt uzyskać umieszczając przed obiektywem napiętą pończochę.

polaryzacyjny - filtr ten pochłania światło o polaryzacji liniowej w wybranym kierunku. Efekt dla fotografii jest taki, że pochłania on światło rozproszone w atmosferze w przypadku fotografowania nieba. Błękit nieba staje się ciemniejszy, a chmury pozostają białe (jest to efekt podobny, choć nie identyczny, jak działanie filtru czerwonego w przypadku fotografii czarno-białej). Pozwala on również na zwiększenie nasycenia barw powierzchni matowych (np. zieleni roślin, bądź kolorów tkanin) w słoneczny dzień. Filtr najmocniej działa, gdy obiektyw skierowany jest pod kątem 90 stopni od kierunku padania światła. Z tym wiąże się również jedna z niedogodności polaryzatora - w przypadku obiektywu szerokokątnego może być widać, że np. pas nieba jest ciemniejszy a dalej od niego już nie. Główną wadą polaryzatora jest to, że zabiera on część światła (zwykle około 1 - 1,5 EV, czyli wymaga od 1 do 1,5 mniejszej przysłony lub dłuższego czasu naświetlania). Filtr polaryzacyjny umożliwia też wyeliminowanie odbić od szyby lub powierzchni wody.

liniowy - najprostszy filtr polaryzacyjny. Efekt działania ma taki sam jak polaryzator kołowy, jednak może zakłócać działanie elementów światłoczułych bądź automatykę ostrości w nowoczesnych aparatach.

kołowy - bardziej zaawansowany rodzaj polaryzatora. Można go stosować z każdym rodzajem aparatu.

skylight - pozwala wyeliminować niebieską dominantę powstającą zwykle przy zdjęciach plenerowych w cieniu. Zalecany jest do zdjęć w cieniu przy słonecznej pogodzie i bezchmurnym niebie. Maksimum absorpcji filtra leży w zakresie koloru zielonego. Zastosowanie filtra gwarantuje uzyskanie właściwej równowagi barwnej w każdych warunkach oświetleniowych i neutralny odcień skóry. Pozwala uniknąć dominant barwnych wywołanych na przykład przez liście drzewa.

Dzięki swemu lekko różowemu zabarwieniu redukuje przeniebieszczenie powodowane przez światło dzienne i nadaje zdjęciu przyjemny, nieco cieplejszy odcień. Równocześnie odcina promienie ultrafioletowe i zmniejsza zamglenie kadru. Podobnie jak UV, może być na stałe zamocowany na obiektywie jako filtr ochronny.

UV - filtr zalecany do fotografowania aparatem analogowym na zewnątrz na wysokości pow. 1500 m n.p.m., gdzie promieniowanie ultrafioletowe jest na tyle duże, że może mieć wpływ na materiał światłoczuły. Dzięki temu, że filtry te praktycznie nie mają widocznego efektu na zdjęciu w normalnych warunkach, w praktyce są one najpopularniejszymi filtrami obiektywowymi, ale w zastosowaniu jako ochrona przedniej soczewki obiektywu przed czynnikami mechanicznymi.

IR - filtr stosowany do fotografii w zakresie podczerwieni.

29 Barwy ciepłe - subiektywne określenie barw przesuniętych w widmie barwnym w stronę czerwieni. Określenie to może być bezwzględne (dotyczyć wyłącznie odcieni czerwieni, pomarańczu i żółci) jak i względne: może dotyczyć właściwie każdej barwy chromatycznej bardziej przesuniętej w stronę czerwieni niż barwa subiektywnie odbierana jako "czysta". Np. zieleń o odcieniu oliwkowym jest uznawana za ciepłą, a o odcieniu szmaragdowym - za zimną, przy czym to przyporządkowanie może się znacznie różnić w zależności od indywidualnych cech percepcji obserwatora.

Barwy zimne - subiektywne określenie barw przesuniętych w widmie barwnym w stronę fioletu. Określenie to może być bezwzględne (dotyczyć wyłącznie odcieni fioletu, błękitu i zieleni), jak i względne: może dotyczyć właściwie każdej barwy chromatycznej bardziej przesuniętej w stronę fioletu niż barwa subiektywnie odbierana jako "czysta". Np. zieleń o odcieniu oliwkowym jest uznawana za ciepłą, a o odcieniu szmaragdowym za zimną, przy czym to przyporządkowanie może się znacznie różnić w zależności od indywidualnych cech percepcji obserwatora, a przede wszystkim od otoczenia barwnego, czyli bezpośredniego sąsiedztwa innej barwy. Odbieranie przez obserwatora barwy jako ciepłej lub chłodnej jest więc względne.

30 RGB - jeden z modeli przestrzeni barw, opisywanej współrzędnymi RGB. Jego nazwa powstała ze złożenia pierwszych liter angielskich nazw barw: R - red (czerwonej), G - green (zielonej) i B - blue (niebieskiej), z których model ten się składa.

Jest to model wynikający z właściwości odbiorczych ludzkiego oka, w którym wrażenie widzenia dowolnej barwy można wywołać przez zmieszanie w ustalonych proporcjach trzech wiązek światła o barwie czerwonej, zielonej i niebieskiej (zob.promieniowanie elektromagnetyczne).

31 Barwy dopełniające - pary barw, które połączone z sobą w równych proporcjach dają (w zależności od metody łączenia) - czerń, biel, lub szarość. Barwy dopełniające to pary barw dopełniające się do achromatyczności. Najczęściej są przedstawiane jako barwy leżące naprzeciwko siebie w kole barw.
· w addytywnej metodzie łączenia barw - barwy dopełniające dają biel (nakładanie świateł, zastosowanie w monitorach i telewizorach kolorowych)
· w subtraktywnej metodzie łączenia barw - barwy dopełniające dają czerń (nakładanie kolorowych transparentnych filtrów) lub szarość o jasności równoważnej barwom dopełniającym (mieszanie barw)

Przykłady par barw dopełniających
· czerwona + zielona = szara
· fioletowa + żółta = szara
· niebieska + pomarańczowa = szara

32 Temperatura barwowa:

2800 K - barwa bardzo ciepłobiała (żarówkowa)

4000 K - barwa biała

6500 K - barwa dzienna

33 Fotograf działając światłem powoduje wrażenie przestrzenności obrazu

34 Punkt widzenia ma najważniejszy wpływ na kompozycję fotografii. Zmieniając pozycję aparatu, możemy więc w prosty sposób poprawić wygląd naszego zdjęcia. Sposób, w jaki podczas fotografowania komponujemy ujęcie, rozmieszczenie elementów w kadrze, relację między różnymi obiektami i planami na zdjęciu, w dużej mierze stanowią o jakości fotografii. Jednym z elementów wpływających na kompozycję ujęcia ma punkt widzenia. To właśnie zmiana pozycji aparatu ma bowiem najważniejszy wpływ na układ kadru, gdyż wpływa na takie cechy zdjęcia jak: zawartość kadru, zmianę proporcji obiektów na zdjęciu, siłę oddziaływania poszczególnych planów fotografii, czy też układ linii w obrazie.

Np. widok obiektu po środku obiektywu

35 Aberracja optyczna - wada pojedynczej soczewki, układu optycznego, obiektywu a także zwierciadła niepłaskiego, polegająca na deformacji uzyskanego obrazu, a w szczególności zniekształceniu jego kształtu, ostrości lub kolorów. Aberrację zmniejsza się stosując zamiast pojedynczej soczewki zespół soczewek wykonanych z różnych gatunków szkła.

Np. nieostrość w jakimś punkcie na fotografii

36 Camera obscura (Camera obscura z łac. ciemna komnata), zwana także kamerą otworkową - składa się z poczernionego wewnątrz pudełka (dla zredukowania odbić światła). Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór (średnicy 0,3 - 1 milimetra zależnie od wielkości kamery) spełniający rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba (matówka), lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór rysują na matówce odwrócony i pomniejszony obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną otrzymamy zdjęcie.

37 PPI (ang. pixels per inch) - liczba pikseli przypadająca na cal długości. Jednostka stosowana do określania rozdzielczości obrazów bitmapowych.

obrazek o rozdzielczości 72 ppi można wydrukować na drukarce atramentowej w rozdzielczości 600 dpi - co w dużym uproszczeniu oznacza, że każdy piksel obrazu będzie na wydruku reprezentowany przez 8,3333 wydrukowanych "plamek".

72 ppi obrazy wyświetlane na monitorach i wyświetlaczach

38. DIGITALIZACJA archiwizacja zasobów analogowych na zasoby cyfrowe.

Cele digitalizacji:

- Archiwizacja

- ochrona oryginału

- przeglądanie i udostępnianie

- ewidencja zasobu

39 Fotografia - zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne - fotografia otworkowa, rayografia.

40. Szum stały:

● nieregularności w

rozmiarach pikseli

● rozrzut wzmocnienia

foto konwerterów

● prąd ciemny

Liwidowany z użyciem układów elektronicznych redukcji szumów

Szum przypadkowy:

● cieplny

● zanieczyszczenia

struktury krystalicznej

Niemożliwy do usunięcia

41.

42. Nośniki

Jednokrotnego zapisu

● CD

● DVD

Wielokrotnego zapisu

● dyski twarde,

● pamięci taśmowe,

● pamięci półprzewodnikowe

● FRAM, NOVRAM,

● EEPROM, EPROM, flash EPROM

Porównanie własności

● pojemność

● prędkość zapisu i odczytu

● odporność na „użytkownika”

Nośnik CD DVD 200GB dysk flash

koszt 0.5 0.75 250 25

pojemność GB 0.7 4.4 186 1

liczba zdjęć JPEG (6 Mpiks) 250 1,500 70,000 367

liczba zdjęć RAW (6 Mpiks) 80 500 23,000 118

liczba zdjęć JPEG za 1zł 500 750  200 5

liczba zdjęć RAW za 1zł 160 666 66 1,6

43. Ekspozycja zależy od dwóch mechanizmów: przysłony i migawki. Przysłona służy do ograniczania ilości światła przechodzącego przez obiektyw, migawka zaś pozwala ściśle określić czas, przez jaki materiał światłoczuły będzie wystawiony na działanie światła.

44. Parametry przetwornika obrazu

Rozdzielczość:

● liczba pikseli - liczba pikseli w wierszu x liczba wierszy

● piksele - mogą być rozmieszczone w siatce prostokątnej,

heksagonalnej

● od kilku tysięcy do ponad 100mln

np. 5Mpx

Czułość:

● minimalna możliwa do zarejestrowania jasność szczegółów

na obrazie przy zadanej jakości odwzorowania,

● DIN, ISO

● spektralna

np. ISO 100, ISO 1600

45. Atrybuty barwy

Barwę można scharakteryzować trzema atrybutami:

— odcień, kolor, walor - nadaje barwie jej nazwę, a określa go odpowiednia

długość fali elektromagnetycznej z zakresu od około 380 do 780 nm,

— nasycenie - uzyskiwane jest poprzez zmieszanie promieniowania barwnego

z wiązką światła białego; zmieniając ilość światła białego uzyskujemy

wrażenie tego samego koloru ale rozjaśnionego lub przyciemnionego,

— jasność, jaskrawość, natężenie - odpowiada wrażeniu słabszego lub

mocniejszego strumienia światła które nie wpływa na zmianę koloru ani

nasycenia.

46. Porównując JPEG z GIFem, ten pierwszy w kompresji jest znacznie lepszy Potrafi bowiem dokonać kompresji w stosunku 20:1 do kolorowego oryginału. Ponadto w porównaniu do GIF'a kompresuje w wielu przypadkach 4 razy lepiej. Kompresowane kolory mogą osiągać wartość do 24-bitów na jeden piksel. JPEG nie jest jednak w stanie zastąpić GIF'a we wszystkich przypadkach. Dla niektórych typów obrazów GIF osiąga dużo lepsze rezultaty pod względem jakości oraz objętości plików. JPEG nadaje się bardziej do obrazów kolorowych i w odcieniach szarości o dużej liczbie kolorów, czyli np. do skanowanych fotografii. Wszystkie płynne przejścia w kolorach takie jak rozjaśnienia czy cienie będą lepiej reprezentowane w formacie JPEG. Format GIF natomiast jest znacznie lepszy w kompresji tekstu, obrazów w kilku kolorach, wzorów i prostych rysunków posiadających ostre różnice w kształtach. Ponadto można go z powodzeniem stosować do kompresji obrazków, które są małe i nie są zdjęciami. Kompresuje je lepiej pomimo, że jest to kompresja bezstratna. Im bardziej obrazy są skomplikowane tym lepiej zostaną przedstawione w formacie JPEG. GIF dobrze kompresuje dobrze także obrazy w odcieniach szarości do 256 kolorów. Biało-czarne obrazy nigdy nie powinny być kompresowane w formacie JPEG.

---