Wiadomości ogólne:
Powierzchnia: 45 226 km²
Ludność: 1 307 600
Graniczy z: Rosją i Łotwą
Największe miasta: Tallinn, Tartu, Narwa, Kohtla-Järve, Pärnu, Viljandi, Sillamäe, Rakvere, Maardu, Valga, Kuressaare, Võru, Jõhvi, Haapsalu, Paide
Podział administracyjny:
15 prowincji (est. maakonnad; lp. - maakond; powiat)
227 gmin dwóch rodzajów: 33 miejskie (linn) i 194 wiejskie (vald)
Skład etniczny ludności Estonii to:
67,9% Estończycy
25,6% Rosjanie
2,1% Ukraińcy
1,3% Białorusini
0,9% Finowie
2,2% inni
Religia:
protestantyzm 13,8% (głównie Estończycy, a także fińskie i łotewskie mniejszości narodowe)
prawosławie 12,7% (w większości rosyjskojęzyczne mniejszości narodowe)
katolicyzm 0,3%
inni 0,4%
bezwyznaniowi 72,8%
Prezydent - Toomas Hendrik Ilves
Premier - Andrus Ansip
Niepodległość: 20 sierpnia 1991
Konstytucja:
28 czerwca 1992r. - przyjęcie Konstytucji Republiki Estońskiej w referendum:
Tekst opracowany przez Zgromadzenie Konstytucyjne powołane przez Radę Najwyższą Estońskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej:
30 przedstawicieli delegowanych przez Radę Najwyższą
30 przedstawicieli delegowanych przez Kongres
61% uprawnionych do głosowania ZA
Weszła w życie 3 lipca 1992r.
Struktura konstytucji:
168 paragrafów
15 rozdziałów:
Postanowienia ogólne
Podstawowe prawa, wolności i obowiązki
Naród
Parlament (Zgromadzenie Państwowe)
Prezydent Republiki
Rząd Republiki
Legislacja
Finanse i budżet narodowy
Stosunki i umowy międzynarodowe
Obrona narodowa
Państwowy Urząd Audytu
Kanclerz Sprawiedliwości
Sądy
Władze lokalne
Zmiany w konstytucji
Preambuła
Zasady ogólne:
Zwierzchnictwo narodu
Podział władzy
Republikańska forma państwa
Przedstawicielski charakter władz
Prawo wyborcze:
20 grudnia 1989r. - ustawa związkowa O zmianach i uzupełnieniach Konstytucji ZSRR w sprawie systemu wyborczego. Na jej podstawie Rada Najwyższa ESRR uchwaliła nową ordynację wyborczą:
Zakaz ograniczania praw wyborczych ze względu na poglądy polityczne
Dopuszczenie wysuwania kandydatur zarówno przez obywateli, jak i grupy obywatelskie
Korzystanie z praw wyborczych powiązano z cenzusem osiadłości
Ustawa miała charakter przejściowy
6 kwietnia 1992r. - Ustawa o wyborach do Zgromadzenia Państwowego
1999r. - zakaz tworzenia bloków wyborczych
12 czerwca 2002r. - Ustawa o wyborach do Riigikogu:
Wybory wolne, powszechne, bezpośrednie, równe, tajne
Czynne prawo wyborcze 18 lat
Bierne prawo wyborcze 21 lat, pozbawieni go są:
Osoby uznane przez sąd za niezdolnych do czynności prawnych oraz odbywające karę pozbawienia wolności
Wysuwanie kandydatur:
Kandydatów wysuwają organizacje partyjne zarejestrowane przez ministra sprawiedliwości
O mandat mogą ubiegać się kandydaci niezależni
Kandydaci są rejestrowani przez Państwową Komisję Wyborczą
12 wielomandatowych okręgów wyborczych
Materialna równość głosów - liczba mandatów w okręgu zależy od liczby ludności
Oddawanie głosów:
W miejscu zamieszkania, w zakładach zamkniętych, szpitalach, poza granicami państwa, na statkach, za pomocą osoby upoważnionej lub poczty internetowej oraz przedterminowo za pomocą poczty, osoby, które nie mogą stawić się w osobiście mogą głosować w miejscu swojego pobytu
Przeliczanie głosów na mandaty:
System proporcjonalny
Obliczenie liczby prostej:
Mandat otrzymuje kandydat, który otrzymał więcej głosów niż liczba prosta
Resztę mandatów przydziela się za pomocą zmodyfikowanej metody d'Hondta (dzielniki 1; 2,09; 3,09 itd.)
Opuszcza się tyle pierwszych rzędów, ile mandatów zostało obsadzonych
W podziale mandatów biorą udział listy, które przekroczyły próg 5% głosów w skali kraju
Deputowanego, który zawiesza lub któremu przedterminowo wygasł mandat, zastępuje członek rezerwowy
Władza ustawodawcza:
Zgromadzenie Państwowe - Riigikogu:
Skład:
101 deputowanych
Kadencja 4 lata
Deputowani mają mandat wolny
Deputowani posiadają immunitet - w sprawach karnych wniosek złożony przez kanclerza sprawiedliwości
Struktura:
Zarząd Zgromadzenia Państwowego
Komisje stałe
Komisje specjalne
Komisje tymczasowe
Frakcje - co najmniej 6 deputowanych z jednej listy partyjnej lub sojusz wyborczy
Grupy parlamentarne
Funkcje:
Ustrojodawcza:
zasady ustrojowe i tryb zmiany konstytucji wymagają obligatoryjnego referendum o charakterze ratyfikacyjnym
Zarządzenie referendum dotyczącego zmiany innych przepisów konstytucji:
Inicjatywa ustrojodawcza - 1/5 deputowanych
Decyzja - deputowani większością 3/5 w trzecim czytaniu
Referendum ma charakter wspomagający
Ustawodawcza:
Zarządzenie referendum w celu uchwaleniu ustawy - większość głosów deputowanych biorących udział w głosowaniu, jeśli projekt ustawy poddany pod referendum nie zostanie przyjęty, prezydent zarządza przedterminowe wybory
Ustawy są przyjmowane w co najmniej 2 czytaniach większością głosów „za”
Inicjatywa ustawodawcza:
Deputowani
Frakcje
Komisje
Rząd
Parlament decyduje o ratyfikowaniu umów międzynarodowych
Uchwalanie ustawy budżetowej:
Ścisłe narzucenie terminów określonych procedur
Nie może być poddana pod referendum
Inicjatywa ustawodawcza wyłącznie rządu
Obowiązkowe 3 czytania
Uchwalana większością członków parlamentu
Parlament nie może zmniejszyć w budżecie wydatków przewidzianych we wcześniejszych ustawach
Parlament dzieli kontrolę nad wykonaniem budżetu z kontrolą państwową, której wniosek jest niezbędny do rozpatrzenia sprawozdania rządowego
7 procedur ustawodawczych:
Podstawowa
Przewidziana do równoczesnego rozpatrzenia kilku projektów regulujących te same stosunki
Projektu zgłoszonego przez rząd i związanego z wotum zaufania
Rozpatrzenie ustawy zawetowanej przez prezydenta
Rozpatrzenie wniosku kanclerza sprawiedliwości o doprowadzenie ustawy do zgodności z konstytucją
Wprowadzenie zmian i uzupełnień do konstytucji
Procedura wykorzystywana przy uchwalaniu ustawy budżetowej
Kreacyjna:
1/5 deputowanych wskazuje kandydata na prezydenta, którego potem izba wybiera większością 2/3 składu i przyjmuje od niego przysięgę, nie może jednak go odwołać
Na wniosek Riigikogu powoływani są:
Przewodniczący Sądu Państwowego
Przewodniczący Banku Estonii
Kontroler państwowy
Kanclerz sprawiedliwości
Dowódca sił zbrojnych
Współdziałając z przewodniczącym Sądu państwowego, deputowani wybierają jego sędziów
Powoływanie członków Zarządu Banku Estonii
Kontrolna:
Interpelacje i zapytania pod adresem premiera i ministrów
Debata nad ustawą budżetową, zatwierdzanie jej
Przyjmowanie sprawozdań rządu z wykonania budżetu
Wotum nieufności:
Wniosek 1/5 deputowanych
Decyzja większością składu izby co najmniej 3 dni od wniosku, chyba że rząd nalega na skrócenie terminu
Ponowny wniosek z tych samych przyczyn może być zgłoszony dopiero po 3 miesiącach
Parlament decyduje o udzielanych przez państwo pożyczkach oraz zaciąganych zobowiązaniach finansowych
W sytuacji szczególnego zagrożenia parlament może wprowadzić stan nadzwyczajny (wyłączna kompetencja parlamentu):
Stan wyjątkowy (do 3 miesięcy) - wniosek prezydenta lub rządu
Stan wojny - wniosek prezydenta
Zakaz zmian w konstytucji, przeprowadzania wyborów, tymczasowe ograniczenie praw i wolności obywatelskich
Wygaśnięcie mandatu:
Przesłanki:
Naruszenie konstytucji
Niedotrzymanie przysięgi
Popełnienie przestępstwa
Śmierć
Rezygnacja
Zawieszenie mandatu - na czas posiadania stanowiska w rządzie
Wygaśnięcie mandatu:
śmierć posła
zrzeczenie się mandatu
uprawomocnienie się sądowego wyroku skazującego
trwała niezdolność do pełnienia obowiązków orzeczona przez sąd
objęcie stanowiska państwowego
Sesje parlamentu:
2 zwyczajne:
Wiosenna (drugi poniedziałek stycznia - trzeci czwartek czerwca)
Jesienna (drugi poniedziałek września - trzeci czwartek grudnia)
Nadzwyczajne:
Zwołuje przewodniczący parlamentu
na wniosek prezydenta, rządu lub 1/5 parlamentu
kworum - co najmniej połowa deputowanych
Utajnienie obrad - większość 2/3 głosów deputowanych
Posiedzenie uzupełniające - poza regulaminowym grafikiem w celu rozpatrzenia konkretnych spraw
Władza wykonawcza:
Prezydent Republiki Estońskiej:
Wybór:
Kadencja 5 lat (1 reelekcja)
Bierne prawo wyborcze 40 lat, obywatel Estonii (prawo krwi)
Czynne prawo wyborcze 21 lat (bierne prawo wyborcze do parlamentu)
2/3 składu Riigikogu w głosowaniu tajnym - najwyżej 3 tury glosowania
Jeśli parlament nie wybierze prezydenta w 3 turach głosowania, przewodniczący Riigikogu zwołuje Kolegium Wyborców:
Członkowie parlamentu i przedstawiciele rad samorządów terytorialnych
Kandydat na prezydenta musi uzyskać poparcie większości członków Kolegium biorących udział w głosowaniu
Kompetencje:
Inicjatywa ustrojodawcza
Ogłaszanie ustaw
Prawo wetowania ustaw uchwalonych przez parlament
Prawo kierowania ponownie uchwalonych przez parlament ustaw do Sądu Państwowego jako niezgodne z konstytucją
Rozpisanie wyborów parlamentarnych
Zwołanie i otworzenie pierwszego posiedzenie nowo wybranego parlamentu
Prawo zarządzenia nadzwyczajnego posiedzenia parlamentu
Zobowiązany konstytucyjnie do rozpisania przedterminowych wyborów parlamentarnych w sytuacji:
Obligatoryjnie:
Odrzucenie w referendum wniesionego przez Riigikogu projektu ustawy
Nieprzedstawienie prezydentowi do zatwierdzenia przez parlamentarnego kandydata na premiera sładu rządu
Nieuchwalenie przez parlament w ciągu dwóch miesięcy od rozpoczęcia nowego roku budżetowego ustawy budżetowej
Fakultatywnie:
Wniosek premiera zgłoszony po uchwaleniu przez parlament wobec rządu wotum nieufności
Przyjmuje dymisję premiera
Powołuje i odwołuje członków rządu
Zgłasza kandydaturę na przewodniczącego Sądu Państwowego, Rady Banku Estonii, kontrolera państwowego, kanclerza sprawiedliwości i głównodowodzącego sił zbrojnych
Mianuje prezesa Banku Estonii (kandydatura Rady Banku Estonii), sędziów (kandydatury Sądu Państwowego), dowództwo sił obrony (kandydatury rządu i dowódcy sił zbrojnych)
Może zainicjować pociągnięcie do odpowiedzialności karnej kanclerza sprawiedliwości - po akceptacji parlamentu
Polityka zagraniczna:
Reprezentuje państwo na zewnątrz
Podpisuje dokumenty ratyfikacyjne (ratyfikuje parlament)
Mianuje i odwołuje dyplomatów (na wniosek rządu)
Nadaje tytuły dyplomatyczne oraz przyjmuje listy uwierzytelniające
Posiada prawo łaski
W sytuacjach nadzwyczajnych:
Wprowadzenie stanu wojennego
Ogłasza mobilizację
Mianuje głównodowodzącego sił obrony
W sytuacji pilnej konieczności, w okresie międzysesyjnym, gdy nie ma możliwości zwołania parlamentu:
Prawo wydawania dekretów z mocą ustawy - kontrasygnata premiera i przewodniczącego parlamentu
Dekrety muszą zostać rozpatrzone na najbliższym posiedzeniu parlamentu
Dekrety nie mogą dotyczyć zmiany konstytucji, podatków, budżetu oraz ustaw organicznych
Odpowiedzialność:
Brak politycznej
Konstytucja nie wspomina o odpowiedzialności konstytucyjnej
kanclerz sprawiedliwości może wystąpić do parlamentu o zgodę na pociągnięcie prezydenta do odpowiedzialności karnej:
decyzję o postawieniu w stan oskarżenia podejmuje parlament większością swoich członków
o naruszeniu praw orzeka Sąd Państwowy wyrok skazujący oznacza wygaśnięcie pełnomocnictw prezydenta
Wygaśnięcie pełnomocnictw prezydenta:
Wyrok skazujący Sądu Państwowego
Rezygnacja prezydenta
Śmierć
Prezydenta zastępuje przewodniczący parlamentu - na okres do 14 dni, następnie wybory prezydenckie
Sąd Państwowy może orzec też:
Trwałą niezdolność do pełnienia obowiązków - Prezydenta zastępuje przewodniczący parlamentu na okres do 14 dni, następnie wybory prezydenckie
Czasową niezdolność do pełnienia obowiązków - nie dłużej niż 107 dni (3 miesiące), po upływie tego czasu zarządza się w czasie 14 dni nowe wybory prezydenckie
Rząd:
Kompetencje:
Polityka wewnętrzna:
Wdrażanie ustaw i uchwał Zgromadzenia Państwowego
Wdrażanie aktów prezydenta
Zgłasza projekty ustaw (z własnej inicjatywy lub na prośbę parlamentu)
Koordynuje pracę urzędów państwowych
Polityka finansowa państwa:
Opracowywanie projektu ustawy budżetowej oraz sprawozdanie z jej wykonania
Możliwość wystąpienia z wnioskiem o uchwalenie budżetu uzupełniającego
Polityka zagraniczna państwa:
Kontakty z innymi państwami
Przedkłada parlamentowi zawarte umowy międzynarodowe do ratyfikacji
Aktywność w sytuacjach nadzwyczajnych:
Wnioskowanie o wprowadzenie stanu wyjątkowego w przypadku:
Stanu klęski żywiołowej
Katastrofy
Działań prewencyjnych mających na celu zapobieżenie rozprzestrzeniania się epidemii
Inne:
Prawo wydawania aktów podstawowych - uchwał i rozporządzeń
Skład:
Prezes Rady Ministrów
Ministrowie resortowi - ich liczbę ustala parlament w ustawie
Ministrowie bez teki - powołuje ich premier
łączna liczba ministrów nie może przekroczyć 15 (obecnie 13 resortowych)
niepołączalność stanowiska z urzędami państwowymi oraz samorządowymi, z zasiadaniem w zarządach lub radach podmiotów gospodarczych, a także z inną działalnością przynoszącą dochód, z wyjątkiem pracy naukowej i pedagogicznej
immunitet - zgoda na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej wymaga wniosku kanclerza sprawiedliwości i zgody parlamentu
mogą zostać powołane komisje lub rady do rozpatrzenie konkretnych spraw
prace rządu obsługuje Kancelaria Stanu - na jej czele stoi sekretarz stanu, korzystający z praw ministrów resortowych (uczestniczy z prawem głosu w posiedzeniach rządu)
Powoływanie:
Procedura podstawowa:
Kandydata na premiera wskazuje prezydent
Wotum zaufania dla kandydata na premiera - większość głosów „za”
Premier tworzy rząd, którego skład musi zaakceptować prezydent
Po złożeniu przysięgi kandydat na premiera staje się premierem, a kandydaci na ministrów zostają ministrami
Procedury awaryjne:
W sytuacji niepowodzenia procedury podstawowej - prezydent wskazuje drugiego kandydata na premiera (dalej to samo co w procedurze podstawowej)
Niepowodzenie w pierwszej procedurze awaryjnej lub rezygnacja z niej przez prezydenta - parlament ma obowiązek wyłonienia kandydata na szefa rządu i udzielenia mu pełnomocnictw do stworzenia rządu, jeśli się to nie uda prezydent rozwiązuje parlament
Premier:
Kieruje pracami rządu
Reprezentuje rząd na zewnątrz
Ustala skład personalny rządu
Ma prawo wraz z parlamentem odwołać ministrów
Decyduje zastępstwach ministrów
Ustala porządek posiedzeń rządu i ma decydujący głos podczas głosowania
Na jego wniosek mogą być rozpisane przedterminowe wybory parlamentarne
kontrasygnuje decyzje prezydenta i ponosi za nie odpowiedzialność
Ministrowie resortowi:
Kierowanie ministerstwem
Rozstrzyganie w kwestiach należących do zakresu działania ministerstwa
Wykonywanie innych obowiązków powierzonych im na podstawie i w trybie ustawowym
Ministrowie finansów i sprawiedliwości mogą opóźnić podjęcie decyzji przez rząd, niezależnie od kwestii, której ona dotyczy
Odpowiedzialność:
Solidarna lub indywidualna:
Wotum nieufności dla rządu i wotum nieufności dla premiera prowadzi do dymisji całości rządu (większość członków Riigikogu)
Podanie się do dymisji:
zwołanie nowej kadencji parlamentu
podanie się do dymisji premiera
śmierć premiera
uchwalenie wotum nieufności wobec szefa rządu lub rządu i odrzucenie powiązanej ustawy
odwołanie:
odwołanie przez prezydenta, wraz z objęciem urzędu przez nowy gabinet, który podał się wcześniej do dymisji
odwołanie ministra po uchwaleniu wobec niego wotum nieufności albo na wniosek premiera
z mocy prawa rząd lub minister, który podał się do dymisji lub został odwołany prowadzi działalność do chwili powołania następnego
wyrażenie przez parlament braku zaufania wobec poszczególnych członków rządu (z wyłączeniem premiera)
prezydent odwołuje ministrów, wykonując decyzję parlamentu - wotum nieufności
zastępstwo premiera lub ministra:
wyłącznie inny minister
premiera zastępuje dwóch wyznaczonych przez niego na początku kadencji ministrów - nie są oni wicepremierami, przejmują jego prawa z wyjątkiem podania rządu do dymisji, dokonywania amina kadrowych w rządzie oraz wiązania projektów ustaw z wotum zaufania
Posiedzenia rządu:
Prowadzi je premier lub zastępujący go minister
Decyzje rządu są prawomocne w obecności premiera lub zastępującego go ministra oraz minimum połowy pozostałych członków rządu
Mogą uczestniczyć inne osoby z mocy prawa (sekretarz państwa i kanclerz sprawiedliwości) lub na zaproszenie albo wezwanie rządu - głos doradczy
Władza Sądownicza:
System sądownictwa w Estonii:
Sądy pierwszej instancji:
Sądy powiatowe
Sądy miejskie
Sądy administracyjne
Sądy drugiej instancji:
Sądy okręgowe - rozpatrują w trybie apelacyjnym orzeczenia sądów pierwszej instancji
Sąd Państwowy:
Funkcja sądu kasacyjnego
Pełni zadania sądu konstytucyjnego wraz z kanclerzem sprawiedliwości - niezawisła osoba, realizująca nadzór nad hierarchiczną zgodnością aktów prawnych, nieposiadająca jednak możliwości unieważnienia aktów prawnych:
Zwraca się o usunięcie niezgodności prawnych do organu, który wydał dany akt
W wypadku braku reakcji w ciągu 20 dni, wnioskuje do Sądu Państwowego o orzeczenie nieważności aktu
Wybory i system partyjny:
Jesień 1991r. - rozdrobnienie polityczne, powoływanie bloków wyborczych.
27 września 1991r. - powołanie bloku o nazwie Ojczyzna (Koalicja Narodowa „Pro Patria”):
konserwatywna Partia Narodowa, Partia Chrześcijańsko Demokratyczna, Ruch Chrześcijańsko-Demokratyczny i Zjednoczona Partia Republikańska.
20 września 1992r. - pierwsze wybory parlamentarne do VII Riigikogu (kontynuowanie numeracji kadencji z czasów sprzed II wojny światowej) po ponownym odzyskaniu przez Estonię niepodległości:
według mieszanej większościowo - proporcjonalnej ordynacji
Szesnaście bloków wyborczych i partii politycznych zgłosiło 633 kandydatów.
Wyniki (101 mandatów):
Koalicja Narodowa „Pro Patria” („Isamaa” - RKI) 20,8% 29 mandatów
Sojusz Wyborczy „Bezpieczny Dom” („Kindel Kogu”) 14,0% 17 mandatów
Sojusz Wyborczy „Front Ludowy” (ER) 12,0% 15 mandatów
Sojusz Wyborczy „Umiarkowani” („Mõõdukad”) 9,9% 12 mandatów
Partia Niepodległości Narodowej Estonii (ERSP) 8,4% 10 mandatów
Unia Obywateli Estonii (EKL) 8 mandatów
Sojusz Wyborczy „Niezaleæni Rojalici” („Sõltumatud Kuningriiklased”) 8 mandatów
Partia Przedsiębiorców Estonii (EEE) 1 mandat
Sojusz Wyborczy „Zieloni Estonii” („Eesti Rohelised” - ER) 1 mandat
Premierem został Mart Laar („Isamaa” - RKI)
Koalicja rządowa:
„Isamaa” - RKI + ERSP + „Mõõdukad”
Frekwencja 67,84%
1994r. - Akt o Partiach Politycznych:
partia polityczna jest to dobrowolne, polityczne stowarzyszenie obywateli Estonii, którego przedmiotem działalności jest wyrażenie politycznych interesów swoich członków i osób popierających; oraz zdobycie i wykonywanie lokalnej i państwowej władzy, organizacja non-profit, sformowana na podstawie określonego terytorium.
Partie nie mogą tworzyć swoich jednostek w instytucjach, przedsiębiorstwach, czy organizacjach
Konstytucja z 1992 roku gwarantuje każdemu wolność poglądów i stowarzyszania się. Zakazane jest jedynie tworzenie stowarzyszeń, związków i partii, których cel lub działalność jest skierowana na zmianę przemocą ustroju konstytucyjnego Estonii lub w inny sposób wchodzą w sprzeczność z ustawodawstwem karnym
Członkiem partii politycznej może zostać obywatel Estonii, który ukończył 18 lat
Partię polityczną założyć może grupa co najmniej 1000 członków.
Finansowanie partii jest jawne.
Ponadto partie zobowiązane są do składania kwartalnych raportów dotyczących funduszów przez nie pozyskanych.
Partie nie mogą być finansowane przez następujące podmioty: agencje rządowe, nastawione na zysk agencje państwowe, samorządy lokalne i ich agencje, mniejszości kulturowe i narodowe oraz ich agencje, osoby prawne, fundacje, których członkiem jest skarb państwa, państwa obce i anonimowych dawców
Partie reprezentowane w Zgromadzeniu Parlamentarnym Riigikogu mają prawo do dofinansowania z budżetu państwowego, w stopniu proporcjonalnym do miejsc zdobytych w Riigikogu
5 marca 1995r. - wybory parlamentarne do VIII Riigikogu:
udział wzięło 13 ugrupowań, z których 7 znalazło się w parlamencie
Wyniki (101 mandatów):
Koalicyjna i Wiejska Unia Ludowa (KMÜ) 32,22% 41 mandatów
Estońska Partia Reform (ER) 16,18% 19 mandatów
Estońska Partia Centrowa (EKE) 14,17% 16 mandatów
Blok „Pro Patria”/ERSP („Isamaa” ja ERSP Liit) 7,85% 8 mandatów
Sojusz Wyborczy „Umiarkowani” („Mõõdukad”) 5,98% 6 mandatów
„Naszym Domem Estonia” (MKE - mniejszość rosyjska) 5,0% 6 mandatów
Republikańska i Konserwatywna Partia Ludowa (Parempoolsed - VKRP) 5,0% 5 mandatów
Premierem został Tiit Vähi (KMÜ)
Koalicja rządowa:
KMÜ + EKE
Frekwencja 69,06%
7 marca 1999r. - wybory parlamentarne do IX Riigikogu:
Wyniki (101 mandatów):
Estońska Partia Centrowa (EKE) 23,4% 28 mandatów
Unia „Pro Patria” (Isamaaliit) 16,1% 18 mandatów
Estońska Partia Reform (ER) 15,9% 18 mandatów
Sojusz Wyborczy „Umiarkowani” („Mõõdukad”) 15,2% 17 mandatów
Koalicyjna Partia Estonii (EK) 7,6% 7 mandatów
Krajowa Partia Ludowa (EME) 7,3% 7 mandatów
Estońska Zjednoczona Partia Ludowa (EÜRP) 6,1% 6 mandatów
Premierem został Mart Laar (Isamaaliit)
Koalicja rządowa:
Isamaaliit + ER + Mõõdukad
Frekwencja 57,43%
2 marca 2003r. - wybory parlamentarne do X Riigikogu:
Wyniki (101 mandatów):
Estońska Partia Centrowa (EKE) 25,4% 28 mandatów
Unia „Res Publica” (ERP) 24,6% 28 mandatów
Estońska Partia Reform (ER) 17,7% 19 mandatów
Estońska Partia Ludowa (Rahvaliit) 13,0% 13 mandatów
Estońska Partia Ojczyźniana (Isamaaliit) 7,3% 7 mandatów
Ludowa Partia Umiarkowanych (Mõõdukad) 7,0% 6 mandatów
Premierem został Juhan Parts (ERP)
Frekwencja 58,2%
13 czerwca 2004r. - wybory do Europarlamentu:
Wyniki (6 mandatów):
Partia Socjaldemokratyczna (SDE) 36,8% 3 mandaty
Estońska Partia Centrum (EKE) 17,5% 1 mandat
Estońska Partia Reform (ER) 12,2% 1 mandat
Unia „Pro Patria” i „Res Publica” (IRL) 10,5% 1 mandat
Frekwencja 26,89%
4 marca 2007r. - wybory parlamentarne do XI Riigikogu:
pierwsze wybory w Europie Wschodniej, podczas których głosowanie odbywało się także przez internet
Wyniki (101 mandatów):
Estońska Partia Reform (ER) 27,8% 31 mandatów
Estońska Partia Centrum (EKE) 26,1% 29 mandatów
Unia „Pro Patria” i „Res Publica” (IRL) 17,9% 19 mandatów
Partia Socjaldemokratyczna (SDE) 10,6% 10 mandatów
Estońska Partia Ludowa (Rahvaliit) 7,1% 6 mandatów
Estońscy Zieloni (EER) 7,1% 6 mandatów
Premierem został Andrus Ansip (ER)
Frekwencja 61,91%
Partie:
Estońska Partia Centrum (Eesti Keskerakond - EKE):
usytuowana w centrum systemu partyjnego
stworzona 12 października 1991 roku.
Lider - Edgar Savisaar
stworzenie niezbędnych warunków do rozwoju klasy średniej
wzmacnianie niepodległości i samodzielności Estonii
budowa demokratycznego państwa i społeczeństwa obywatelskiego
Estońska Partia Ludowa (Eesti Maarhava Erakond - EME):
Stworzona w 1994 roku
Lider - Arnold Rüttel
wchodzi w skład sojuszu wyborczego Koalicja i Unia Ludowa (KMÜ
charakter ugrupowania agrarnego, aktywnego wśród ludności wiejskiej
konserwatyzm
zachowanie narodowego charakteru wsi, kultury i języka
Estońska Partia Reform (Eesti Reformierakond - ER):
Liberalizm
stworzona w listopadzie 1994 roku
lider - Siim Kallas
Koalicja i Unia Ludowa (Koonderakond ja Maarahva Ühendus - KMÜ:
koalicja wyborcza, skupiająca partie znajdujące się w centrum systemu partyjnego
stworzona 2 grudnia 1995 roku
lider - Tunne Kelam
konserwatyzm
idee narodowe i chrześcijańsko-demokratyczne
Unia „Pro Patria” i „Res Publica” (Isamaa ja Res Publica Liit - IRL):
Założona została 4 czerwca 2006 roku
Lider - Mart Laar
Chrześcijańska demokracja
konserwatyzm
Partia Socjaldemokratyczna (SDE):
Założona 15 kwietnia 1994 roku
Lider - Ivari Padar
Socjaldemokracja
Estońska Partia Umiarkowanych (Mõõdukad Rahvaerakond):
założona w maju 1999 roku
partia równowagi socjalnej
dbanie o ludzi, ich zdrowie, otoczenie i całokształt środowiska
Koalicyjna Partia Estonii (Eesti Koonderakond - EK):
założona w grudniu 1991 roku
lider - Tiit Vähi
Unia Ojczyzna:
centroprawicowe przymierze wyborcze
stworzona w grudniu 1994 roku
Prezydenci Estonii:
Lennart Meri 6 października 1992 8 października 2001 Unia Pro Patria
Arnold Rüütel 8 października 2001 9 października 2006 Unia Ludowa Estonii
Toomas Hendrik Ilves 9 października 2006 nadal Partia Socjaldemokratyczna
Premierzy Estonii:
Edgar Savisaar 20 sierpnia 1991 29 stycznia 1992 (tymczasowy)
Tiit Vähi 29 stycznia 1992 21 października 1992 (tymczasowy)
Mart Laar 21 października 1992 8 listopada 1994
Andres Tarand 8 listopada 1994 17 kwietnia 1995
Tiit Vähi 17 kwietnia 1995 17 marca 1997
Mart Siimann 17 marca 1997 25 marca 1999
Mart Laar 25 marca 1999 28 stycznia 2002
Siim Kallas 28 stycznia 2002 10 kwietnia 2003
Juhan Parts 10 kwietnia 2003 12 kwietnia 2005
Andrus Ansip 12 kwietnia 2005 nadal
ESTONIA
1 | Strona