Istota (definicja) publicznego prawa gospodarczego
Pojęcie prawa gospodarczego - jest częścią prawa handlowego i cywilnego. Jest to prawo cywilne materialne, procesowe, handlowe, karne gospodarcze.
Prawo gospodarcze - zbiór norm odnoszących się do działalności gospodarczej, a w szczególności regulujący stosunek państwa do gospodarki (chodzi o zakres regulacji).
Geneza prawa gospodarczego. Powstało po I WŚ w Niemczech, kontynuowane w ZSRR. Już w średniowieczu władcy oddziaływali na kupców. Rozwijało się na przełomie XIX/XX w. państwo przeciwdziałało konfliktom gospodarczym.
Podział na prawo prywatne i publiczne.
Definicja prof. Teresy Rabskiej
PPG - prawo, którego głównym przedmiotem są funkcje państwa w gospodarce. Obejmuje ono sferę stosunków prawnych obejmującą przestrzeń między państwem a podmiotem gospodarczym, regulowana normami prawa administracyjnego. Podmioty gospodarcze są nie tylko adresatami działań ze strony państwa ale także ich wnioskodawcami.
Przepisy PPG adresowane są do:
organów państwa
przedsiębiorców/ podmiotów gospodarczych
Przepisy PPG:
materialne (treść stosunku między organami a przedsiębiorcami; zadania i kompetencje organów oraz prawa i obowiązki jednostki; gwarancje, warunki realizacji oraz formy ochrony prawnej)
ustrojowe
proceduralne/ procesowe.
Podstawowe zasady społecznej gospodarki rynkowej
Koncepcja społecznej gospodarki rynkowej powstała w Niemczech po II WŚ. Pojawiła się w 1947r w programie partii CDU. Autorem pojęcia jest Alfred Muller - Armack (prof. Ekonomii politycznej) oraz Ludwig Erhard (późniejszy minister gospodarki i kanclerz RFN). Chodziło o ustrój gospodarczy który akceptuje zasady liberalizmu gospodarczego i gospodarkę rynkową oraz nadaje szczególna rangę celom społecznym powiązanym z procesem gospodarczym wprowadzając w tym celu odpowiednie regulatory przebiegu procesów gospodarczych. Społeczna gospodarka rynkowa stanowiła „trzecią drogę” między komunizmem a kapitalizmem. Mechanizmem kształtującym gospodarkę jest rynek uzupełniony elementami społecznymi. Założono więc pewną ingerencję państwa. CELE:
osiągnięcie możliwie wysokiego dobrobytu gospodarczego
zabezpieczenie sprawnego gospodarczo i sprawiedliwego społecznie porządku pieniężnego (?)
osiągnięcie bezpieczeństwa społecznego, sprawiedliwości społecznej i postępu społecznego.
Wyróżnia się bezpośrednie i pośrednie narzędzia kierowania.
Polska od 1990 zmieniła ustrój gospodarczy z gospodarki planowanej na rynkową. Dla tych celów społeczna gospodarka rynkowa wydawała się idealna. Zawarto ją w art. 20 KRP. Znaczenie tej konstytucyjnej zasady leży przede wszystkim w procesie stanowienia i stosowania prawa regulującego funkcjonowanie gospodarki. Np. problem bezrobocia, państwo nie może nakazać zatrudniać przedsiębiorstwu (gosp. rynk.), które działają w oparciu o wolność gospodarowania i własność prywatną. Państwo ma jednak inne instrumenty do rozwiązania tego problemu.
Zasady:
wolność działalności gospodarczej => podejmowanie, wykonywanie ale też zakończenie działalności gospodarczej
własność prywatna
solidarność, dialog, współpraca partnerów społecznych
Wymienione w art. 20 wartości, ustrojodawca traktuje kompleksowo -> ujmuje je w całość i żadnej nie wyróżnia i komplementarnie -> wartości te są powiązane ze sobą w ten sposób, że mogą się wzajemnie wspierać i ograniczać
Ad.2
Z art. 20 nie wynika wprost, że chodzi o ochronę własności prywatnej. Chodzi raczej o wskazanie, że gospodarka rynkowa ma się na niej opierać. KRP odrębnie normuje kwestie ochrony własności w art. 21 (RP chroni własność i prawo dziedziczenia). W ust. 2 określa sytuacje, w których możliwe jest wywłaszczenie (na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem).Podobnie w art. 64 gwarantuje prawo do własności. W ust. 3 jednak stwierdza, że może być ograniczona tylko w drodze ustawy i w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności.
W art. 20 nie chodzi również o własność jednostki samorządu terytorialnego (nie jest to własność prywatna) - kwestie ureg. w należy. 165. Podobnie SP - uregulowany w należy. 218.
Należy odnieść się do art. 1 - dyrektywa przedłożenia w razie potrzeby dobra ogólnego ponad dobro indywidualne czy partykularny interes grupowy. Dyrektywa ta powinna być podstawowym kryterium działania w modelu społecznej gospodarki rynkowej.
Wyrok TK z 30 I .....
Ad. 3
Pojęcia te są użyte w konstytucji - preambuła.
Źródeł tych wartości należy szukać w filozofii społecznej - solidaryzmie społecznym. Oparcie społecznej gospodarki rynkowej na tych wartościach zakłada koncepcję równowagi interesów uczestników rynku i zarazem poszanowania ich autonomii (wyr. TK). Dzisiaj odwołanie się do solidarności (art. 20) oznacza konstytucyjny obowiązek wspólnego ponoszenia przez partnerów społecznych (a więc też pracodawców) kosztów transformacji społecznej (wyr. TK).
Należy uwzględnić art. 1 KRP => wypływa z niego postulat solidarności oraz art. 2 => postulat dialogu wypływającego z zasady demokratycznego państwa prawnego.
zasada solidarności -> pewne wzajemne powinności obywateli względem siebie
dialog negocjacyjna metoda ustalania celów i ich realizacji
współpraca aktywna forma działania, wspierania działalności.
Odzwierciedlenie instytucjonalne tych haseł:
Trójstronna komisja do Spraw Społ.-Gosp. (ust. Z 2001)
(reprezentacja rządu, pracodawców i pracowników)
Wojewódzka Komisja Dialogu społecznego
Organizacje pożytku publicznego - działalność społecznie użyteczna w sferze zadań publicznych prowadzona przez organizacje pozarządowe spełniające zadania administracji państwa, wymienione enumeratywnie, np. wspieranie przedsiębiorczości.
Działalność gospodarcza.
Zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Pojęcie przedsiębiorcy.
zostało wprowadzone do systemu przez ustawę KRS z 1997r osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Wolność gospodarcza
W myśl tej zasady podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej dozwolone każdemu na równych prawach, ale z zachowaniem warunków określonych w przepisach prawa.
Konstytucyjne ujęcie wolności
Art. 1
Rzeczpospolita jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli
Art. 2
Rzeczpospolita jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.
Art. 8
1 Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.
2 Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej.
Art. 20
Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 22
Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.
Wolność gospodarcza w sensie ekonomicznym jest uważana za warunek funkcjonowania gospodarki rynkowej. Nie może ona jednak mieć charakteru absolutnego. Nie można z niej czynić użytku wbrew np. prawu podaży i popytu, prawu konkurencji.
KRP w art. 20 określa gwarancje wolności gospodarczej:
o charakterze formalnoprawnym ograniczenie tylko w formie ustawy
o charakterze materialnoprawnym ważne przyczyny ograniczania tj. ważny interes publiczny
Oznacza to, że gospodarka jest domeną obywateli: każdy może podjąć i wykonywać działalność gospodarczą w sposób wolny od ingerencji państwa. Nie musi występować o zgodę organów państwowych na podjęcie działalności gospodarczej.
Art. 31 ust 3, ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw i wolności (tylko ustawa i tylko gdy:
dla bezpieczeństwa państwa i jego porządku publicznego
ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej
wolności i praw innych osób)
art. 65 wolność wyboru i wykonywania zawodu oraz wolność wyboru miejsca pracy. Wykonywanie zawodu nie zawsze oznacza wykonywanie działalności gospodarczej.
Przeciwieństwem tej zasady jest reglamentacja, polega ona na uzależnieniu podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej od zgody organu - taka sytuacja wyjątkiem w systemie.
Przyjmuje się, że ma ona na celu ochronę interesów obywateli oraz interesu gospodarczego państwa.
Przyczyny reglamentacji nie są jednolite:
zagrożenie wynikające z niektórych rodzajów działalności gospodarczej
przyczyny subiektywne
względy polityczno-społeczne (wychowanie w trzeźwości)
względy polityczno-gospodarcze (regulacja rozmiarów eksploatacji zasobów naturalnych)
względy m-nar (umowy m-nar)
Rola zasad:
wytyczne dla ustawodawcy dla interpretacji
ukierunkowanie działalności administracyjnej
normy konstytucyjne stosuje się bezpośrednio
determinuje treść aktów prawotwórczych np. SDG
wyznacza granice stanowienia i stosowania prawa
Ingerencja w wolność gospodarczą jest uzasadniona, gdy podjęte środki są przydatne i niezbędne - nie ma do dyspozycji żadnego innego środka - orzecz.
Wolność gospodarcza przysługuje każdemu na równych prawach/ zasada równego traktowania.
Podmiot wolności nie został określony w konstytucji, ale podlega konkretyzacji w ustawodawstwie zwykłym.
2.7. Zasada równości (prowadzenie działalności gospodarczej na równych prawach).
Oznacza ona, że podmioty prowadzące działalność gospodarczą, niezależnie od typu własności, na równych warunkach płacą podatki, korzystają z kredytów bankowych i zaopatrują się w środki produkcji.
3. Wpis do rejestru. Krajowy Rejestr Sądowy.
Krajowy Rejestr Sądowy
3.3.2. Rejestr przedsiębiorców.
Przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi podlegają jedynie zgłoszeniu do ewidencji działalności gospodarczej. Pozostali przedsiębiorcy, by zalegalizować swoją działalność, muszą zarejestrować się w rejestrze przedsiębiorców. Obowiązkiem tym są objęte następujące podmioty:
- prawa handlowego
- spółdzielnie
- przedsiębiorstwa państwowe
- jednostki badawczo-rozwojowe
- towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych
- publicznych zakładów opieki zdrowotnej
- oddziały przedsiębiorców zagranicznych działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
- główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń
- europejskie zgrupowania interesów gospodarczych
- spółki europejskie
3.3.3. Rejestr stowarzyszeń i innych organizacji nie będących przedsiębiorcami.
Do tego rejestru wpisuje się między innymi następujące podmioty:
- stowarzyszenia,
- fundacje
- samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej i kolumny transportu sanitarnego
- kółka rolnicze,
- cechy rzemieślnicze
- związki zawodowe i związki pracodawców
- stowarzyszenia kultury fizycznej i polskie związki sportowe
- nieposiadające osobowości prawnej organizacje pożytku publicznego
3.3.4. Rejestr dłużników niewypłacalnych.
Służy on gromadzeniu danych, o dłużnikach z którymi prowadzenie czynności handlowych narażone jest na duże ryzyko, ze względu na sposób ich dotychczasowego postępowania lub sytuację ekonomiczną. Do tego rejestru wpisowi podlegają:
- osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, jeżeli ogłoszono ich upadłość
- wspólnicy ponoszący odpowiedzialność całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, jeżeli ogłoszono ich upadłość
- dłużnicy (zobowiązani do wyjawienia majątku w trybie przepisów KPC)
- osoby, które zostały pozbawione prawa wykonywania działalności gospodarczej na własny rachunek, oraz pełnienia funkcji reprezentanta lub pełnomocnika przedsiębiorcy
- osoby fizyczne, które w terminie 30 dni od daty wezwania do spełnienia świadczeń, nie zapłaciły należności stwierdzonej tytułem wykonawczym (wpis na wniosek wierzyciela).
Ewidencja Działalności Gospodarczej.
ewidencja osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą (również na podstawie koncesji i zezwoleń). Ewidencja ta jest jawna i prowadzą ją gminy. Organem ewidencyjnym jest: wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Dokonuje on wpisu do ewidencji działalności gospodarczej
Wpis do ewidencji. Decyzja o wpisie
Zgodnie z ustawą o dz. gosp. Osoba fizyczna lub spółka cywilna musi zgłosić podjęcie działalności gospodarczej do ewidencji działalności gospodarczej. Zgłoszeniu do ewidencji nie podlega jednak
* uboczne dodatkowe zajęcie zarobkowe, np. sprzedaż nie przetworzonych produktów rolnych, ogrodniczych lub sadowniczych:
* podjecie działalności wytwórczej w rolnictwie:
* podjęcie działalności gospodarczej, która na podstawie innych przepisów wymaga uzyskania koncesji lub zezwolenia.
Ewidencja działalności gospodarczej jest prowadzona przez urzędy gmin. Wpis do ewidencji jest dokonywany na podstawie zgłoszenia, które powinno zawierać:
* oznaczenie podmiotu, tzn. nazwę
* imiona i nazwiska pełnomocników, jeżeli zostali oni ustanowieni:
* określenie przedmiotu działalności gospodarczej:
* wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej:
* wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej.
Oddziały przedsiębiorców zagranicznych-
ich sytuacje prawną określają przepisy art. 35- 52 Ustawy Prawo działalności gospodarczej. Przedsiębiorca zagraniczny - to osoba zagraniczna wykonującą działalność gospodarczą za granicą,
osoba zagraniczna to:
a) osoba fizyczna mająca stałe miejsce zamieszkania za granicą,
b) osoba prawna z siedzibą za granicą,
c) nie mająca osobowości prawnej spółka osób fizycznych lub prawnych z siedzibą za granicą.
Przedsiębiorcy zagraniczni mogą na podstawie umów międzynarodowych i na zasadzie wzajemności prowadzić działalność gospodarczą na terenie RP. W tym celu mogą powołać oddziały przedsiębiorców zagranicznych. Działalność gospodarcza może dotyczyć wyłącznie zakresu przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. Tworząc oddział przedsiębiorca zagraniczny jest obowiązany do wyznaczenia osoby upoważnionej w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego może podjąć działalność po uzyskaniu wpisu do KRS.
Obowiązki oddziału, oddział jest obowiązany do:
1) używania nazwy przedsiębiorcy zagranicznego w języku państwa jego siedziby wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”,
2) prowadzenia oddzielnej rachunkowości w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości,
3) zgłaszania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkich zmian stanu faktycznego i prawnego w zakresie zmiany okoliczności.
Cofnięcie zgody przez ministra właściwego ds. gospodarki, na prowadzenie działalności przez przedsiębiorcę zagranicznego następuje w 3 przypadkach:
W przypadku, gdy oddział rażąco narusza prawo.
W przypadku otwarcia likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego lub gdy przedsiębiorca utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej lub prawo do rozdysponowania własnym majątkiem.
Jeżeli działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu i obronności państwa, ochronie tajemnicy państwowej lub innemu ważnemu interesowi publicznemu.
Cofnięcie zgody następuje w formie decyzji administracyjnej (zakaz). Likwidacja oddziału następuje w świetle przepisów KSH o likwidacji spółki z o.o. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego upada jako przedsiębiorca, a nie jako oddział.
Przedstawicielstwo zagraniczne.
Przedmiotem działalności przedstawicielstwa jest prowadzenie promocji i reklamy przedsiębiorcy zagranicznego. Utworzenie przedstawicielstwa wymaga wpisu do ewidencji przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych. Wpis jest prowadzony przez ministra właściwego ds. gospodarki.
Wniosek o wpis do ewidencji przedstawicielstw, powinien być sporządzony w języku polskim i zawierać:
- Nazwę, siedzibę i formę prawną przedsiębiorcy zagranicznego tworzącego przedstawicielstwo,
- Wysokość kapitału lub innych funduszy założycielskich przedsiębiorcy zagranicznego tworzącego przedstawicielstwo,
- Przedmiot działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego tworzącego przedstawicielstwo,
- Imię, nazwisko oraz adres w Polsce osoby upoważnionej w przedstawicielstwie do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego,
- Adres przedstawicielstwa w Polsce.
Do wniosku należy również dołączyć:
1) akt założycielski (umowę, statut) przedsiębiorcy zagranicznego,
2) wypis z rejestru handlowego lub jego odpowiednika,
3) oświadczenie przedsiębiorcy zagranicznego o ustanowieniu przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4) oświadczenie przedsiębiorcy zagranicznego będącego spółką, jaka część kapitału zakładowego (akcyjnego) została wpłacona, jeżeli prawo miejsca siedziby spółki zezwala na częściowe wniesienie kapitału. Dokumenty dołączone do wniosku, a sporządzone w języku obcym, należy przedstawić wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. Wpis do ewidencji ma charakter konstytutywny.
Obowiązki przedstawicielstwa, przedstawicielstwo jest obowiązane do:
- Używania nazwy przedsiębiorcy zagranicznego w języku państwa jego siedziby wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „przedstawicielstwo w Polsce”,
- Prowadzenia oddzielnej rachunkowości zgodnie z przepisami o rachunkowości,
- Zgłaszania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkich zmian stanu faktycznego i prawnego w zakresie danych, oraz o rozpoczęciu likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego i jej ukończeniu, a także o utracie przez przedsiębiorcę zagranicznego prawa wykonywania działalności gospodarczej lub rozporządzania swoim majątkiem, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia tych zdarzeń.
Zakaz prowadzenia przedstawicielstwa
Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym ze względu na przedmiot prowadzonej działalności przedsiębiorcy zagranicznego, wydaje decyzję o zakazie wykonywania działalności przez przedstawicielstwo w przypadku, gdy:
1) przedstawicielstwo rażąco narusza prawo polskie lub nie dokonało zawiadomienia o zmianach stanu faktycznego i prawnego ministrowi właściwemu ds. gospodarki.
2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył przedstawicielstwo, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej lub rozporządzania swoim majątkiem,
3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego lub przedstawicielstwa zagraża bezpieczeństwu i obronności państwa, ochronie tajemnicy państwowej lub innemu ważnemu interesowi publicznemu.
Po zakończeniu likwidacji przedstawicielstwa minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze decyzji, wykreśla przedstawicielstwo z ewidencji
KONCESJE I ZEZWOLENIA W DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ.
Zezwolenia
wydawane są na czas oznaczony, lub nieoznaczony, lecz jedynie na wniosek przedsiębiorcy pod warunkiem, warunkiem, że odrębne przepisy tak stanowią. Wydanie lub odmowa wydania oraz cofnięcie zezwolenia odbywa się w drodze administracyjnej.
Zezwolenia wymagane są m.in. na:
- prowadzenie działalności ubezpieczeniowej,
- przemysł spirytusowy
- obrót środkami ochrony roślin,
- prowadzenie apteki ogólnodostępnej, wytwarzanie środków farmaceutycznych materiałów medycznych oraz hurtowy obrót tymi środkami i materiałami,
- utrzymywanie chartów rasowych lub ich mieszańców,
- zarządzanie lotniskiem,
- wykonywanie czynności agent ubezpieczeniowego,
- działalność polegającą na wykorzystywaniu, usuwaniu i unieszkodliwianiu odpadów komunalnych,
- obrót zwierzyną żywą (w kraju i za granicą
- sprzedaż usług turystycznych
- zarobkowy krajowy przewóz osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami,
- zarobkowy przewóz osób taksówką,
- prowadzenie magazynu lub składu celnego,
- organizację imprez turystycznych oraz pośredniczenie w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych,
- świadczenie usług detektywistycznych,
- produkcję i dystrybucję tablic rejestracyjnych,
- wytwarzanie i przetwarzanie środków odurzających i substancji psychotropowych, przywóz i wywóz z zagranicy tych środków oraz hurtowy obrót nimi,
- produkcję i wprowadzanie do obrotu dietetycznych środków spożywczych i odżywek,
- prowadzenie schronisk dla bezdomnych zwierząt, grzybowisk i spalarni zwłok i części zwierząt,
- eksploatację publicznej sieci telefonicznej lub sieci przeznaczonej do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów telewizyjnych lub radiofonicznych oraz na używanie urządzeń radiowych do nadawania i transmisji,
- prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych,
- urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych,
- zezwolenia wydawane na podstawie przepisów o nasiennictwie,
- uprawę maku i konopi włóknistych,
- działalność związaną z wykorzystaniem energii atomowej.
Tryb i zasady udzielania koncesji.
Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin, wydobywania kopalin ze złóż,
bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych;
2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i
technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i
energią;
4) ochrony osób i mienia;
5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych;
6) przewozów lotniczych.
Koncesji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 5 lat i nie dłuższy niż 50 lat, chyba że przedsiębiorca wnioskuje o udzielenie koncesji na czas krótszy.
Organ koncesyjny ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"
W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6 miesięcy.
Promesa koncesji.
przyrzeczenie wydania koncesji okres ważności nie krótszy niż 6mies
Do postępowań koncesyjnych stosuje się kpa
Na decyzje koncesyjna przysługuje skarga do NSA
Organ koncesyjny.
jest minister - właściwy ze względu na przedmiot działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu.
HANDEL ZAGRANICZNY.
Pojęcie handlu zagranicznego.
o odpłatna wymiana towarów lub usług z partnerami posiadającymi stałą siedzibę poza granicą celną państwa. Handel zagraniczny w wąskim znaczeniu odnosi się jedynie do dóbr materialnych sprzedawanych za granicę lub zakupywanych za granicą.
W szerokim znaczeniu handel zagraniczny obejmuje obroty majątkowo-kredytowe oraz obroty bieżące, na które oprócz wymiany składają się zakup i sprzedaż za granicę usług, dóbr niematerialnych oraz zobowiązania wynikające z ruchu ludności poza granicę, utrzymywania własnych placówek dyplomatycznych za granicą i inne.
Ogólne Porozumienie w Sprawie Taryf i Handlu (GATT).
międzynarodowe porozumienie handlowe podpisane 30 października 1947 w Genewie przez 23 państwa członkowskie ONZ. Zaczęło obowiązywać od 1 stycznia 1948.
Celami organizacji były:
- likwidacja ograniczeń hamujących rozwój wymiany handlowej,
- obniżenie maksymalnych stawek celnych,
- ocena sytuacji w handlu międzynarodowym, rozstrzyganie sporów pomiędzy członkami.
- głównym celem jest liberalizacja handlu międzynarodowego
- stworzenie warunków zbliżonych do wolnej konkurencji.
W latach 80. pojawiły się głosy o potrzebie rewizji porozumienia. W 1994 rozpoczęła działalność Światowa Organizacja Handlu w 1995 GATT został do niej włączony jako tzw. GATT 94. Dotychczasowy układ (GATT 47) funkcjonował do 1996. Polska należy do GATT od 1967.
Światowa Organizacja Handlu (WTO).
organizacja międzynarodowa z siedzibą w Genewie. WTO stanowi kontynuację Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT), została powołana w 1994 w Marrakeszu (Maroko), w ramach tzw. rundy urugwajskiej GATT. Światowa Organizacja Handlu rozpoczęła działalność w roku 1995, a jej siedzibą jest Genewa. Polska była jednym z państw założycielskich - stosowne porozumienie ratyfikowała w roku 1995
Główne cele:
prowadzenie polityki inwestycyjnej wspierającej handel,
rozstrzyganie sporów dotyczących wymiany handlowej,
przestrzegania praw własności intelektualnej.
Porozumienia stanowiące załącznik do porozumienia ustanawiającego Światową Organizacje Handlu
- w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych
- w sprawie tekstyliów i odzieży
- w sprawie środków ochrony
- w sprawie licencjonowania importu
- w sprawie stosowania artykułu VI układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu
- porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej,
- porozumienie w sprawie reguł pochodzenia
- porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej
- mechanizm przeglądu polityki handlowej
- w sprawie rolnictwa
Środkowoeuropejska Umowa o Wolnym Handlu (CEFTA).
utworzona 21 grudnia 1992 w Krakowie organizacja zakładająca
- rozbudowaną współpracę gospodarczą państw członkowskich,
- usuwanie barier celnych we wzajemnym handlu
- tworzenie wspólnego rynku między nimi.
Porozumienie powstało w celu ustalenia zasad i zdynamizowania wymiany gospodarczej pomiędzy krajami Europy Środkowo-Wschodniej po rozwiązaniu RWPG. W 2003 w skład CEFTY wchodziły jej państwa założycielskie - Polska, Czechy, Węgry i Słowacja oraz Słowenia, Rumunia, Bułgaria i Chorwacja.
Ojcowie założyciele.
Konrad Adenauer, Winston Churchill, Alcide De Gasperi, Walter Hallstein, Jean Monnet, Robert Schuman, Paul-Henri Spaak, Altiero Spinelli.
Podstawy prawa wspólnotowego.
Podstawowym podziałem prawa wspólnotowego jest podział na prawo pierwotne - stanowione przez państwa członkowskie jako część prawa międzynarodowego, oraz prawo wtórne - stanowione przez organy wspólnotowe. W razie konfliktu norm prawnych z zakresu prawa pierwotnego i prawa wtórnego, pierwszeństwo przysługuje zawsze prawu pierwotnemu.
Traktat paryski z 1951 r.
Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali
(obowiązywał w latach 1952-2002) Celem tej organizacji międzynarodowej było powołanie do życia wspólnego rynku surowców i produktów przemysłu węglowego i stalowego
Traktaty rzymskie
z 1957 r. (weszły w życie w 1958 r.1 stycznia)
Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą
Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej
Traktat fuzyjny (Merger Treaty) z 8 kwietnia 1965 roku
Traktat ustanawiający Jedną Radę i Jedną Komisję Wspólnot Europejskich)- zawarty w Brukseli traktat scalający instytucje trzech wspólnot:
utworzono
- Radę Ministrów dla wszystkich trzech Wspólnot Europejskich.
Załącznikiem do tego traktatu był Protokół o przywilejach i immunitetach Wspólnot Europejskich.Traktat fuzyjny wszedł w życie 1 lipca 1967 roku. Jego formalne uchylenie nastąpiło w 1999 r. na mocy traktatu amsterdamskiego.
Jednolity Akt Europejski (Single European Act) - SEA. z 1986 r.
jest umową międzynarodową zawartą w ramach Wspólnot Europejskich. Jednolity Akt Europejski (Single European Act, SEA) to pierwsza znacząca modyfikacja Traktatu rzymskiego z 1957 roku.
JAE formalnie ustanowił
powstanie wspólnego rynku europejskiego,
umocnił współpracę polityczną krajów Wspólnoty
nadał kształt organizacyjny Europejskiej Współpracy Politycznej, będącej formą współpracy państw członkowskich Unii od roku 1970. Odtąd Wspólnoty Europejskie i Europejska Współpraca Polityczna miały zachowywać odrębność organizacyjną względem siebie, wspólnie jednak podejmować kroki do urzeczywistnienia Unii.
Traktat o Unii Europejskiej TUE. z Maastricht z 1992 r. (wszedł w życie w 1993 r.)
Zadania:
- tworzenie obszaru bez granic wewnętrznych,
- umocnienie spójności gospodarczej i społecznej (kohezji),
- potwierdzenie tożsamości Unii na arenie międzynarodowej,
- realizacja wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa,
- wzmocnienie ochrony praw i interesów obywateli państw członkowskich (ustanowienie
obywatelstwa Unii),
- rozwój współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych.
Traktat amsterdamski.
Traktat z Amsterdamu zmieniający Traktat o Unii Europejskiej,
Traktaty ustanawiające Wspólnoty Europejskie oraz niektóre związane z nimi akty),
TA, umowa międzynarodowa parafowana 17 czerwca 1997 r., podpisana 2 października 1997 r. w Amsterdamie. TA wszedł w życie 1 maja 1999 roku.
Traktat nicejski.
Traktat z Nicei zmieniający Traktat o Unii Europejskiej,
Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską oraz niektóre związane z nimi akty prawne), TN, umowa międzynarodowa parafowana w grudniu 2000 r., podpisana 26 lutego 2001 r. w Nicei. TN wszedł w życie 1 lutego 2003 roku.
Traktat nicejski był pomyślany przede wszystkim jako mający zreformować Unię Europejską, by mogła sprawnie działać po przyjęciu 10 nowych krajów z Europy Środkowej i Południowej.
Układ z Schengen.
porozumienie, które znosi kontrolę osób przekraczających granice między państwami członkowskimi układu, a w zamian za to wzmacnia współpracę w zakresie bezpieczeństwa i polityki azylowej. Dotyczy również współpracy przygranicznej. Porozumienie to zostało zawarte w miejscowości Schengen w Luksemburgu 14 czerwca 1985. Decyzją Rady Rzeczpospolita Polska weszła do Układu z Schengen 21 grudnia 2007.
Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy. z 2004 r.
(nie weszła w życie)
umowa międzynarodowa podpisana przez państwa członkowskie Unii Europejskiej 29 października 2004 w Rzymie. W związku z brakiem ratyfikacji przez wszystkie strony umowa nie weszła w życie.
Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską;
umowa międzynarodowa zakładająca m.in. reformę instytucji Unii Europejskiej, podpisana 13 grudnia 2007 roku w Lizbonie, opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Seria C Nr 306 z 17 grudnia 2007. Miała wejść w życie 1 stycznia 2009 roku, ale nie została ratyfikowana przez wszystkie strony.
Traktat akcesyjny.
umowa międzynarodowa pomiędzy państwami członkowskimi UE a państwem kandydującym. Jego treścią są warunki uzyskania członkostwa w organizacji.
W przypadku Polski (kandydującej w grupie 10 państw Europy Środkowo-Wschodniej) traktat akcesyjny został wynegocjowany w Kopenhadze w grudniu 2002. Kolejnym krokiem było zatwierdzenie go przez Parlament co miało miejsce na początku kwietnia 2003. Uroczyste podpisanie traktatu przez głowy państw i rządów UE oraz krajów kandydujących nastąpiło 16 kwietnia 2003 w Atenach. W Polsce proces przyjmowania traktatu składał się z dwóch elementów: zatwierdzenie treści traktatu nastąpiło poprzez narodowe referendum unijne, które odbyło się 7-8 czerwca 2003, ratyfikacja traktatu przez prezydenta A. Kwaśniewskiego 23 lipca 2003.
Wtórne prawo wspólnotowe.
Prawo wtórne jest tworzone przez instytucje Wspólnot na podstawie prawa pierwotnego. Składa się ono z ogromnej liczby aktów prawnych, z których każdy należy do jednej z pięciu kategorii:
Rozporządzenia
Swoim charakterem zbliżone są do ustaw polskiego porządku prawnego, pełnią rolę ujednolicającą przepisy prawa w krajach wspólnotowych UE, mają charakter wiążący, zasięg ogólny (adresatami mogą być zarówno państwa, jak i jednostki) oraz abstrakcyjny (dotyczą nieokreślonej liczby przypadków / sytuacji). Podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym UE.
Dyrektywy.
Mają charakter wiążący, zaś adresatami dyrektyw mogą być wyłącznie państwa członkowskie UE. Wiążą wyłącznie co do rezultatu, państwo członkowskie ma swobodę wyboru formy i środków implementacji danej dyrektywy. Dyrektywy podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym UE.
Decyzje ramowe.
Swoim charakterem odpowiadają decyzjom wydawanym w polskim porządku prawnym. Decyzje mają charakter indywidualny i konkretny co oznacza, że każda z nich jest skierowana do ściśle określonego grona adresatów i dotyczą ściśle określonych spraw / sytuacji. Adresatami decyzji są przede wszystkim państwa członkowskie lub osoby prawne / fizyczne. Jeżeli decyzja jest adresowana do wszystkich państw członkowskich, wówczas podlega publikacji w Dzienniku Urzędowym UE, jeżeli zaś skierowana jest do mniejszej liczby adresatów - podlega notyfikacji adresatom, do których jest skierowana.
Zalecenia.
Nie mają mocy wiążącej, sugerują podjęcie określonych działań.
Opinie.
Nie mają mocy wiążącej, zawierają określone oceny, często stosowane w postępowaniu między instytucjami i organami wspólnot
Czynami nieuczciwej konkurencji są w szczególności:
wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa,
fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług,
wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług,
naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa,
nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy,
naśladownictwo produktów,
pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie,
utrudnianie dostępu do rynku,
przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną,
nieuczciwa lub zakazana reklama,
organizowanie systemu sprzedaży lawinowej
prowadzenie lub organizowanie działalności w systemie konsorcyjnym.
Nieuczciwą reklamą jest:
1 reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka
2 reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi;
3 reklama odwołująca się do uczuć klientów przez wywoływanie lęku, wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci;
4 wypowiedź, która, zachęcając do nabywania towarów lub usług, sprawia wrażenie neutralnej informacji;
5 reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę prywatności, w szczególności przez uciążliwe dla klientów nagabywanie w miejscach publicznych, przesyłanie na koszt klienta niezamówionych towarów lub nadużywanie technicznych środków przekazu informacji.” (art. 16, ust.1)
Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu:
nadużycie zaufania (art. 296);
przestępstwa kapitałowe (art. 297);
oszustwa ubezpieczeniowe (art. 298);
pranie pieniędzy ( art. 299);
przestępstwa na szkodę wierzycieli (art.300-302);
naruszenie zasad dokumentowania działalności gospodarczej (art. 303);
lichwa (art. 304);
udaremnienie lub utrudnienie przetargów publicznych (art. 305);
usuwanie, podrabianie lub przerabianie oznaczeń na towarach lub urządzeniach (art. 306).
Zabezpieczenia rzeczowe:
Zastrzeżenie własności rzeczy sprzedanej na zabezpieczenie
Zastaw
Przywłaszczenie
Hipoteka
Kaucja
Blokada rachunku bankowego
Zabezpieczenie osobiste:
Poręczenie
Gwarancja
Przystąpienie do długu
Weksel
Przelew wierzytelności na zabezpieczenie
Jakie ustawy zastąpiły Ustawę Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi z dnia 21 sierpnia 1997 r.
- o obrocie instrumentami finansowymi,
- o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do
zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych,
- o nadzorze nad rynkiem kapitałowym,
Instrumenty finansowe :
papiery wartościowe;
Akcje papier wartościowy łączący w sobie prawa o charakterze majątkowym i niemajątkowym, wynikające z uczestnictwa akcjonariusza w spółce akcyjnej. Także ogół praw i obowiązków akcjonariusza w spółce lub część kapitału akcyjnego.
Obligacje papier wartościowy, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.
Prawa do akcji to, na rynku kapitałowym, prawo majątkowe, przysługujące inwestorom giełdowym w odniesieniu do akcji danej spółki akcyjnej, którego wartość (cena) jest ściśle powiązana z wartością (ceną) akcji już objętych przez nich w ofercie publicznej tejże spółki, aczkolwiek niedopuszczonych jeszcze do obrotu giełdowego
Warranty
Kwit depozytowy rozumie się przez to papier wartościowy wystawiony
przez instytucję finansową z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego
lub innego państwa należącego do OECD
Listy zastawne
Certyfikaty inwestycyjne
świadectwa udziałowe,
skarbowe papiery wartościowe,
Opcja (w klasycznym rozumieniu) daje jej posiadaczowi prawo do nabycia lub sprzedaży danego dobra po z góry po określonej cenie
niebędące papierami wartościowymi:
a) tytuły uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania,
b) instrumenty rynku pieniężnego,
c) finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe
rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych,
swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe,
d) opcje kupna lub sprzedaży instrumentów finansowych, opcje na stopy
procentowe, opcje walutowe, opcje na takie opcje, oraz inne równoważne
instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie,
e) prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od
wartości oznaczonych co do gatunku rzeczy, określonych rodzajów
energii, mierników i limitów wielkości produkcji lub emisji zanieczyszczeń
na mocy porozumiem tzw rundy tokijskiej GATT wprowadzono nast. Kodeksy:
A antydumpingowy,
B licencyjny,
D wartości celnej
E antysubwencyjny
F zamówień rządowych
H standaryzacyjny
Narodowy Ban Polski (NBP)
cele działalności NBP jest:
- utrzymanie stabilnego poziomu cen, przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej Rządu, o ile nie ogranicza to podstawowego celu NBP.
- organizowanie rozliczeń pieniężnych,
- prowadzenie gospodarki rezerwami dewizowymi, prowadzenie działalności dewizowej,
- prowadzenie bankowej obsługi budżetu państwa,
- regulowanie płynności banków oraz ich refinansowanie,
- kształtowanie warunków niezbędnych dla rozwoju systemu bankowego,
- opracowywanie statystyki pieniężnej i bankowej,
- bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej.
Prezes NBP
- jest przełożonym wszystkich pracowników NBP
- reprezentuje NBP na zewnątrz.
- reprezentuje interesy Rzeczypospolitej Polskiej w międzynarodowych instytucjach bankowych i finansowych.
- może uczestniczyć w posiedzeniach Sejmu i Rady Ministrów.
- Przedstawa tym organom kwartalne informacje o bilansie płatniczym oraz roczne bilanse należności i zobowiązań płatniczych państwa.
Rada Polityki Pieniężnej (RPP)
W skład Rady Polityki Pieniężnej wchodzi Prezes Narodowego Banku Polskiego jako Przewodniczący i dziewięciu członków, powoływanych po trzech przez Prezydenta, Sejm i Senat na okres 6 lat.
Zadaniem RPP jest
- Składanie Sejmowi sprawozdania z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5
miesięcy od zakończenia roku budżetowego
- Ustalanie wysokości stóp procentowych NBP
- Ustalanie zasady i stopy rezerwy obowiązkowej banków
- Określanie górnej granicy zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i
- Zatwierdzanie planu finansowego NBP oraz sprawozdania z działalności NBP
- Przyjmowanie rocznego sprawozdania finansowego NBP .
- Ustalanie zasad operacji otwartego rynku .
Zarząd
W jego skład wchodzi prezes oraz 6-8 członków, w tym 2 wiceprezesów. Członków powołuje i odwołuje prezydent na wniosek prezesa NBP.
Zadania:
- kieruje działalnością NBP.
- okresowa ocena obiegu pieniężnego i rozliczeń pieniężnych oraz obrotu dewizowego
- nadzorowanie operacji otwartego rynku
- ocena funkcjonowania systemu bankowego
- przygotowanie i rozpatrywanie projektów uchwał i innych materiałów kierowanych do
Rady.
Komisja Nadzoru Finansowego
W skład wchodzą Przewodniczący, dwóch zastępców Przewodniczącego i czterech członków. Przewodniczącego Komisji powołuje Prezes Rady Ministrów na pięcioletnią kadencję. Zastępców Przewodniczącego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Przewodniczącego.
Członkowie Komisji :
Zadania
- Sprawowanie nadzoru nad rynkiem finansowym, ubezpieczeniowym i emerytalnym
ubezpieczeniowego i emerytalnego
- Podejmowanie działań edukacyjnych i informacyjnych w zakresie funkcjonowania rynku
finansowego
finansowym, ubezpieczeniowym i emerytalnym
- Stwarzanie możliwości polubownego i pojednawczego rozstrzygania sporów między
uczestnikami rynku finansowego, w szczególności sporów wynikających ze stosunków
umownych między podmiotami podlegającymi nadzorowi Komisji, a odbiorcami usług
świadczonych przez te podmioty
Giełda papierów wartościowych
prowadzenie giełdy wymaga zezwolenia, które wydaje
minister właściwy do spraw instytucji finansowych, na wniosek zainteresowanego,
zaopiniowany przez Komisję. „miejsce w którym”
- odbywają się transakcje papierami wartościowymi
- wszyscy jej uczestnicy są równi i mają jednakowy dostęp do informacji.
- jest formą rynku,.
Zadania giełdy
- wypełniać ustawowe wymagania stawiane giełdom,
- posiadać wewnętrzny, precyzyjny regulamin określający sposób jej funkcjonowania -
- kryteria doboru instytucji pośredniczących w handlu, np. biura maklerskie,
- zapewniać powszechny i równy dostęp do informacji,
- dbać o przejrzystość rynku,
- zapewniać bezpieczne rozliczenia,
- organizować regularne sesje,
- posiadać szybki i bezawaryjny system informatyczny zapewniający szybkość transakcji,
- dbać o to, żeby spółki nie opuszczały w sposób nagły giełdy wycofując swoje akcje z obrotu.
Funkcje giełdy
- alokacyjna - umożliwia przepływ kapitału w kierunku ich najefektywniejszego wykorzystania - np. środki finansowe otrzyma ta spółka, która ma najlepsze perspektywy ich wykorzystania i przyniesie największe potencjalne zyski jej akcjonariuszom,
- wartościująca - ta funkcja giełdy umożliwia dokonanie rynkowej wyceny przewidywanych decyzji ekonomicznych przez podmioty gospodarcze, możemy więc ocenić jak dana spółka gospodaruje w porównaniu z innymi,
- kontrolna - tworzy pośredni mechanizm kontroli przez akcjonariuszy efektów działań spółki i pracy zatrudnionych managerów
- pomnożenia kapitału zarówno podmiotom gospodarczym jak i gospodarstwom domowym,
- wywoływania we wszystkich podmiotach skłonności do oszczędzania.
Organizacja giełdy papierów wartościowych
- regulaminu giełdy:
a. skład i zadania organów giełdy
b. warunki dopuszczania uczestników giełdy
c. warunki dopuszczania papierów wartościowych do obrotu giełdowego
d. zasady ustalania kursów podczas giełdy
e. zasady działania sądu honorowego i rozjemczego
- organów giełdowych
a. zarząd giełdy - reguluje handle giełdowy
b. komisja do spraw dopuszczeń papierów wartościowych do obrotu giełdowego
c. izba maklerów
d. sąd honorowy i rozjemczy
e. izba rozliczeń
- wyposażenia materialnego giełdy
a. pomieszczenia główne - duża hala w centrum, której znajduje się tzw. parkiet (ring oraz świetlna tablica)
b. pomieszczenia pomocnicze - służące pracownikom giełdy oraz uczestnikom giełdy
Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie (1991)
Władzami są:
Walne Zgromadzenie - organ najwyższy
Rada Nadzorcza zwana Radą Giełdy
Zarząd zwany Zarządem Giełdy
- Prawo do udziału w walnym zgromadzeniu mają wszyscy akcjonariusze.
- Do kompetencji walnego zgromadzenia należy m.in. dokonywanie zmian w Statucie oraz wybór członków Rady Giełdy.
- Dwunastoosobowa Rada Giełdy nadzoruje działalność Giełdy, decyduje o nadaniu lub cofnięciu statusu członka giełdy.
- Rada Giełdy składa się z przedstawicieli banków, domów maklerskich, instytucji
finansowych, izb gospodarczych i emitentów.
- Zarząd Giełdy składa się z 4 osób.
- Pracami Zarządu kieruje Prezes Zarządu wybrany przez Walne Zgromadzenie.
Największe giełdy papierów wartościowych na świecie
Londyn, Tokio, Nowy Jork, Paryż, Amsterdam, a także Frankfurt nad Menem.
London Stock Exchange (LSE)
- (Londyńska Giełda Papierów Wartościowych)
- Została założona w 1801 roku w Londynie.
- Jest jedną z największych pod względem wartości obrotów giełdą papierów wartościowych na świecie.
New York Stock Exchange (NYSE)
- (Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych)
Została założona w 1817 r.
- Jest drugą co do wielkości giełdą świata.
- Jej siedziba mieści się w Nowym Jorku,
- Na giełdzie notowanych jest blisko 2.800 spółek
Tokijska Giełda Papierów Wartościowych
- Giełda Tokijska jest jedną z czołowych giełd na świecie obok New York Exchange oraz London Stock Exchange.
- Jest największą w Japonii i Azji Wschodniej.
- Notowanych jest na niej 2 271 japońskich spółek oraz 31 zagranicznych.
- Rynek regulowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje:
1) rynek giełdowy;
2) rynek pozagiełdowy;
3) towarowy rynek instrumentów finansowych.
2. Rynek regulowany określony w:
Art. 17.
1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia:
1) warunki, jakie musi spełniać rynek regulowany, w tym warunki upowszechniania
informacji o transakcjach i obrotach na tych rynkach,
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych uznaje, w drodze rozporządzenia,
rynki regulowane.
2. Jeżeli instrumenty finansowe będące przedmiotem obrotu na rynku regulowanym
są jednocześnie przedmiotem transakcji zawieranych w alternatywnym systemie
obrotu lub przedmiotem transakcji bezpośrednich,
, spółka prowadząca rynek regulowany dla danych instrumentów finansowych
może upowszechniać informacje, , w zakresie
dotyczącym tych transakcji, na podstawie informacji otrzymywanych od firmy
inwestycyjnej organizującej alternatywny system obrotu lub zawierającej
transakcje bezpośrednie.
1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) papiery wartościowe objęte zatwierdzonym prospektem emisyjnym mogą
być przedmiotem obrotu na rynku regulowanym wyłącznie po ich dopuszczeniu
do tego obrotu;
2) dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oferty publicznej albo
obrotu papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi
na rynku regulowanym wymaga pośrednictwa firmy inwestycyjnej;
1. spółka prowadząca rynek regulowany, na żądanie Komisji, wstrzymuje dopuszczenie do obrotu na tym rynku lub r papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi, na okres nie dłuższy niż 10 dni.
3. Na żądanie Komisji, spółka prowadząca rynek regulowany wyklucza z obrotu
wskazane przez Komisję papiery wartościowe lub inne instrumenty finansowe,
w przypadku gdy obrót nimi zagraża w sposób istotny prawidłowemu funkcjonowaniu
rynku regulowanego lub bezpieczeństwu obrotu na tym rynku, albo
powoduje naruszenie interesów inwestorów.
Nie ma charakteru absolutnego
Wyszukiwarka