PLAN PRACY

do przeprowadzenia zajęć ze szkolenia taktycznego

ZAGADNIENIE: SKRYTE PODCHODZENIE DO OBIEKTÓW.

CZAS: Regulowany przez kierownika zajęć.

MIEJSCE: Pas taktyczny

ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE:

7,62 mm kbk AKMS na stan

ubiór polowy na stan

hełm na stan

oporządzenie na stan

torba sanitarna 1 szt.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

L.P.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH	CZAS
1. 2.	BACZNOSĆ uczył Was będę podchodzenia do budynków . SPOCZNIJ Ma to na celu zapoznać was z sposobami zdobywania budynków oraz poruszania się w nich podczas natarcia w mieście.	Stoją na zbiórce	1 min
3.	Przechodzę do omówienia zagadnienia oraz przygotowania drużyny do natarcia na budynek. Czynności te wykorzystuje się podczas zdobywania budynków zajętych przez przeciwnika oraz podczas walki wewnątrz budynku. Do budynku podchodzi się zachowując odstępy między żołnierzami 8-10 m. w sposób skryty, zachowują wszystkie elementy ubezpieczenia wykorzystując ukrycia zasłony i inne elementy umożliwiające skryte podejście. W odpowiedniej odległości od budynku wykorzystując odpowiednie ukrycie bądź wykonując stanowisko ogniowe pozostawi się ubezpieczenie(KMPK,PKM ,RPG-7W) którego zadaniem jest krycie ogniem stanowisk ogniowych przeciwnika. Pozostali krótkimi skokami i czołganiem zbliżają się do budynku na odległość ok. 25-30 m wzajemnie się ubezpieczając. Najczęściej zadanie zaczepne w rejonie zabudowanym to atak na budynek. Drużyna otrzymuje zadanie zniszczenia przeciwnika i opanowania budynku. Natarcie obejmuje izolację budynku w celu uniemożliwienia ucieczki lub wsparcia obrony (zwykle jest to skoordynowane na szczeblu kompanii), obezwładnienie obrony ogniem czołgów, karabinów maszynowych; wejście do budynku w najsłabiej bronionym miejscu lub przez wyłom wykonany ogniem czołgów i oczyszczenie budynku. W celu oczyszczenia budynku żołnierze szybko wchodzą na najwyższe piętro i oczyszczają budynek z góry na dół. Wymaga to ścisłego współdziałania między nacierającym a elementami wspierającymi. Jeśli pluton atakuje budynek samodzielnie, powinien być zorganizowany w następujące podgrupy: Atakująca; Wspierająca; Ubezpieczająca (skrzydła i tyły). Oprócz swojego własnego elementu wsparcia pluton może być wspierany przez czołgi, moździerze i inne elementy kompanii i batalionu. Jeżeli atakuje jeden pluton, jest on wówczas wspierany przez resztę plutonów kompanii. Natarcie przebiega wówczas w trzech fazach: Izolacja budynku; wejście do budynku; oczyszczanie budynku systematycznie pomieszczenie po pomieszczeniu, piętro po piętrze. Oczyszczanie wykonują drużyny zmechanizowane działając skokami (jedna ubezpiecza, druga oczyszcza). Plutony oczyszczające budynki powinno wzmocnić się saperami, którzy pomagają w usuwaniu ładunków wybuchowych i min. Najważniejszym zadaniem plutonu i drużyny w walce na terenie miasta jest atakowanie i oczyszczanie budynków. Aby atakować budynek muszą być spełnione wymogi: wsparcie ogniowe; ruch; szturm; przegrupowanie. Właściwe stosowanie tych wymogów pozwala zmniejszyć liczbę ofiar i przyspieszyć wykonanie zadania. Ogień oraz inne działania mające na celu pomóc podchodzącym do ataku siłom, prowadzone są przez pododdziały wsparcia. Pomoc ta obejmuje: obezwładnienie strzelców przeciwnika w obrębie budynku oraz sąsiednich konstrukcji; izolowanie budynków ogniem pośrednim i bezpośrednim oby uniemożliwić odwrót; wykonywanie przejść w murach oraz ścianach budynku; ubezpieczenie opanowanych części budynku; uzupełnienie sił atakujących; dowóz amunicji i materiałów wybuchowych; ewakuacja ofiar i jeńców. Wielkość pododdziału wsparcia zależy od: typu i rozmiaru budynku; terenu - odkryte czy osłonięte podejścia; organizacji i siły obrony przeciwnika. W zależności od sytuacji pododdział wsparcia może stanowić jedną grupę ogniową piechoty, posiadającą karabiny maszynowe PK (PKS), oraz karabinki granatniki kbkg wz. 74 „Pallad”. Pododdziały atakujące unikają skutecznego ognia broniącego się przeciwnika przez: wykorzystanie osłoniętych przejść; poruszanie się tylko po zdławieniu lub obezwładnieniu ognia obrony; poruszanie się w nocy lub innych warunkach ograniczonej widoczności; wybieranie przejść, które nie zasłaniają własnego ognia; szybkie pokonywanie otwartych przestrzeni pod osłoną dymną i dławiącego ognia sił wsparcia; poruszanie się po drogach które nie są przykryte bezpośrednim ogniem przeciwnika. W rejonach słabo bronionych, wymóg szybkości może podyktować poruszanie się po ulicach i alejach bez uprzedniego oczyszczania wszystkich budynków. Atak w rejonach zabudowanych wymaga opanowania podstawowych umiejętności bezpośredniej walki. Żołnierze muszą: być wyszkoleni w niezbędnych do pokonania przeciwnika sposobach walki wręcz; utrzymywać wysoką sprawność fizyczną; posiadać zaufanie w swoje siły, które wynika z długotrwałego treningu i wysokiego morale. Skład bojowy pododdziału atakującego będzie zależał od sytuacji. Siły atakujące powinny składać się z kilku dwu - trzy osobowych zespołów, wyposażonych tylko w niezbędne uzbrojenie i jak największą ilość amunicji zwłaszcza granatów. Zespoły łączą technikę ognia i ruchu, osłaniając jeden drugiego i kolejno oczyszczając pomieszczenia. Karabiny maszynowe są używane przez pododdział wsparcia lecz mogą być również użyte przez pododdział atakujący. Wejście do budynku z góry i prowadzenie walki w dół należy do preferowanych metod oczyszczania budynku. Łatwiej oczyszcza się budynki poczynając z górnych pięter ponieważ siła grawitacji oraz konstrukcja budynku stają się cennymi dla atakujących przy rzucaniu granatów i przechodzeniu z pietra na piętro. Metoda ta jest do zastosowania tylko wówczas, gdy można uzyskać dojście do górnych pięter lub dachu przez okna przystających i zabezpieczonych budynków, lub jeśli zostanie obezwładniona obrona przeciwlotnicza, pododdziały mogą być przetransportowane na dach śmigłowcem. Stosując tą metodę, żołnierze za pomocą materiałów wybuchowych dokonują wyłomu w dachu lub murze i za pomocą lin dostają się na niższe piętra. Nawet jeśli nie korzysta się ze schodów, należy je ubezpieczać i bronić. Jeżeli nie można się dostać do budynku przez górne piętra, należy wejść przez parter. W tej sytuacji, atakujący usiłują przedostać się na skrzydła lub tył budynku, oczyszcza się wszystkie pomieszczenia na parterze, a następnie rozpoczyna systematyczne oczyszczanie pozostałych pięter. Wykorzystuje się wejścia w murze wykonane za pomocą materiałów wybuchowych lub ogniem artylerii. Zespoły atakujące unikają okien i drzwi jako punktów wejścia, gdyż są one zazwyczaj pod ostrzałem lub zaminowane. Tuż przed atakiem wzmaga się ogień obezwładniający, który trwa do chwili podejścia wojsk. Następnie ogień zostaje przeniesiony na górne piętra dopóki atakujący nie wedrą się do budynku. W tym czasie ogień przenoszony jest na sąsiednie budynki, aby uniemożliwić odwrót lub podejście odwodów przeciwnika. Zespoły szybko zbliżają się do budynku. Najpierw przez wyłom w murze wrzuca się granaty. Natychmiast po wybuchu do środka wskakują zespoły nacierające prowadząc ogień wewnątrz pomieszczeń. Gdy tylko zespół znajdzie się w budynku, najważniejszym zadaniem jest przykrycie ogniem schodów prowadzących na górne piętra i do suteren oraz zajęcie pomieszczeń, które górują nad podejściem do budynku. Działania te mają na celu odizolowanie sił przeciwnika w budynku i uniemożliwienie podejścia pomocy z zewnątrz. Zespoły oczyszczają każde pomieszczenie na parterze, a następnie sutereny. Pomieszczenia powinny oczyszczać zespoły w składzie minimum dwóch żołnierzy. Do pomieszczeń dostają się przez drzwi wywarzając je jeśli zachodzi taka konieczność. Przed wkroczeniem do pomieszczenia wrzuca się granat. Po wybuchu jeden z żołnierzy szybko wkracza do pomieszczenia kierując się w jedną lub drugą stronę od wejścia, prowadzi ogień, a następnie zajmuje miejsce z którego może obserwować całe pomieszczenie. Należy unikać pokazywania się w drzwiach. W tym czasie zespół atakujący musi być przygotowany na instynktowne reagowanie w pomieszczeniu na każdą sytuację. Drugi żołnierz przed wejściem do środka krzyczy „WCHODZĘ” i po wejściu przeszukuje pokoje unikając pokazywania się w oknie. W podobny sposób, żołnierz wychodzący z pomieszczenia przez wyjście, które ubezpiecza inny żołnierz powinien krzyknąć „WYCHODZĘ”. Ważne jest aby żołnierze przez cały czas byli świadomi swojego wzajemnego położenia. Należy unikać oczyszczania pomieszczeń zawsze w ten sam sposób. Trzeba zmieniać technikę tak, aby przeciwnik nie mógł przygotować się do skutecznego przeciwdziałania. Po oczyszczeniu pomieszczenia drzwi należy zostawić otwarte i zrobić na nich wcześniej określony znak (kredą, taśmą, farbą). Jeżeli w budynku jest suterena, należy oczyścić ją jak najszybciej, najlepiej w tym samym czasie co parter. Sposoby przeszukiwania sutereny są takie same jak w przypadku innych pomieszczeń. Sutereny posiadają często wejścia do tuneli takich jak: kanalizacyjne lub komunikacyjne i dlatego powinny być oczyszczone i zabezpieczone, aby uniemożliwić przeciwnikowi przenikanie do rejonów już oczyszczonych. Jeżeli pododdziały przygotowują się do oczyszczania budynku z góry w dół, powinny zdobyć wejście przez ścianę lub dach przystającego budynku. Dostęp na niższe piętra można uzyskać przez dziury w podłogach, przez które żołnierze skaczą lub opuszczają się na linach. Schody można wykorzystać jeżeli uprzednio zostały oczyszczone. Jeżeli wykonuje się otwór w podłodze w celu uzyskania dostępu do niższych pięter, należy najpierw wrzucić przez niego granat, a następnie ostrzelać pomieszczenie z broni automatycznej. Chociaż zaleca się oczyszczanie budynku metodą „z góry w dół”, szturmowanie dolnych pięter, a następnie oczyszczanie w górę będzie powszechne w każdym rejonie. Przechodzę do praktycznego wykonania natarcia ze mną włącznie jako dowódcą drużyny.	Stoją na zbiórce słuchają omówienia zagadnienia oraz przygotowują się do natarcia Wykonują moje komendy ćwiczą praktycznie	....min
5.	Zarządzam zbiórkę wskazuje najlepiej ćwiczących omawiam popełnione błędy przez podchorążych	Stoją na zbiórce i słuchają	5 min

4.

---