|
|
|
Prostowniki sterowane jednofazowe
|
I Teoria:
Wszystkie urządzenia elektryczne muszą być zasilane. Najdogodniejsze jest zasilanie wprost z sieci energoelektrycznej, bezpośrednio lub za pośrednictwem transformatora. Znaczna część urządzeń wymaga jednak zasilania napięciem stałym. Używa się wtedy zasilaczy napięcia (bądź prądu) stałego. Zasilacz taki składa się zazwyczaj z transformatora sieciowego, prostownika i filtru. Na tych zajęciach laboratoryjnych z energoelektroniki skupiliśmy się na jednej z tych grup urządzeń, a mianowicie na prostownikach, a w szczególności na prostownikach sterowalnych tyrystorowych.
W wielu układach regulacji automatycznej lub sterowania urządzeń przemysłowych, głównie dużej mocy, istnieje konieczność ciągłego nastawiania wartości wyjściowego napięcia bądź prądu. W poprzednim ćwiczeniu zmienić te wartości mogliśmy tylko poprzez zmianę przekładni transformatora lub poprzez dołączanie dodatkowych rezystorów łączonych szeregowo z obciążeniem. Najdogodniejszą metodą zmiany tych parametrów wyjściowych jest zastosowanie elementów sterowanych np. tyrystorów.
Prostowniki tyrystorowe budowane są w tych samych konfiguracjach co prostowniki diodowe, ale z tą różnicą, że te oparte na tyrystorach można sterować i zmieniając chwilę załączenia tyrystora, regulować można wartość średnią napięcia wyprostowanego. Dodatkowo do zasilania odbiorników o charakterze rezystancyjno-indukcyjnym lub indukcyjnym stosowane są często prostowniki z diodą zerową. Dioda zerowa włączana jest równolegle do obciążenia, tak, aby była spolaryzowana w kierunku zaporowym.
II Układ pomiarowy:
III Wyniki:
Obciążenie R
Lp. |
P1 |
V1[d] |
A1[d] |
A2[d] |
A3[ŚR] |
A4(d] |
A5[ŚR] |
V2(ŚR] |
V3(d] |
P2 |
1 2 3 4 5 6 |
440 420 300 140 50 20 |
220 |
4.3 4 3.2 2.2 1.5 1.1 |
4.7 4.5 3.8 2.5 1.2 0 |
2.8 2.4 1.6 0.8 0.1 0 |
4.9 4.5 3.8 2.5 1 0 |
2.9 2.7 1.85 1 0.35 0 |
21 20 17 12 5 0 |
52 47 33 17 6 0 |
380 340 240 100 40 0 |
Obciążenie RL
Lp. |
W1 |
V1~ |
A1~ |
A2~ |
A3 - |
A4~ |
A5 - |
V2- |
V3~ |
W2 |
1 2 3 4 |
300 220 100 20 |
220 |
3.5 3 2 1.5 |
3.7 3.2 1.9 0.7 |
2 1.8 0.8 0.2 |
3.5 3.1 1.9 1.1 |
2.25 1.8 0.9 0.1 |
21 19 14 7 |
40 33 17 7 |
200 180 40 0 |
Obciążenie RL+D
Lp. |
W1 |
V1~ |
A1~ |
A2~ |
A3 - |
A4~ |
A5 - |
V2- |
V3~ |
W2 |
1 2 3 4 5 |
380 320 200 100 40 |
220 |
3.7 3.6 2.7 1.9 1.3 |
4 3.8 2.9 1.9 0.6 |
2.4 2.2 1.4 0.6 0.1 |
4.1 3.9 3 1.9 0.6 |
2.9 2.7 1.9 1.1 0.35 |
21 21 18 13 5 |
52 49 34 20 6 |
280 260 160 60 0 |
Współczynnik mocy:
Gdzie P - moc czynna, S - moc pozorna liczona
Współczynnik tętnień jest charakteryzowany poprzez współczynnik kształtu napięcia i jest to stosunek wartości skutecznej do średniej napięcia wyprostowanego.
Obliczenia:
Moc czynna P |
Moc pozorna S |
Wsp. Mocy zasilania ψ |
Wsp. Kształtu ku |
Wsp. Kształtu ki |
R |
||||
380 340 240 100 40 |
102.9 90 64.6 30 5 |
3.7 3.77 3.7 3.33 8 |
2.48 2.35 1.94 1.42 1.2 |
1.68 1.66 2.05 2.5 2.8 |
RL |
||||
200 180 40 |
73.5 58.9 26.6 |
2.72 3.05 1.50 |
1.90 1.73 1.21 |
1.4 1.72 2.1 |
RL+D |
||||
280 260 160 60 |
86.1 81.9 54 24.7 |
3.25 3.17 2.96 2.42 |
2.48 2.33 1.88 1.53 |
1.41 1.44 1.57 1.72 |
Wzór na obliczanie wartości średniej napięcia
Wzór na obliczanie wartości skutecznej napięcia
U w obliczeniach jest równe Uzas/4.
|
|
|
|
|
dany |
Mierzone |
Liczone |
||
0 |
21 |
52 |
38,89087 |
24,77126 |
|
20 |
47 |
37,93427 |
22,40813 |
|
17 |
33 |
32,3931 |
16,2205 |
|
12 |
17 |
21,5362 |
8,569517 |
|
5 |
6 |
8,558907 |
2,374728 |
|
0 |
0 |
0 |
0 |
Wnioski
Porównując wyniki uzyskane w poszczególnych układach można zauważyć, że napięcia skuteczne wyprostowane wypunktowane od największych wartości występują kolejno w układzie RL+D, R i RL, napięcia średnie w kolejności RL, RL+D, R. Największe moce wydzielały się na układzie z obciążeniem R, później RL+D i RL. Współczynniki kształtu prądu przebiegają dokładnie odwrotnie do współczynników kształtu napięcia. Kolejne uzyskane wartości dla R, RL i RL+D przebiegają coraz mniej stromo. Wartości napięć skutecznych i średnich mierzonych oraz obliczonych nieznacznie odbiegają od siebie. Jak widać na wykresach, wartości co prawda nie pokrywają się, ale przebiegają w niewielkiej odległości. Wprowadzenie diody w obwód prostownika znacznie poprawia jego przebieg, oraz powoduje „bezpieczniejszą” i bardziej stabilną pracę układu. Układ z obciążeniem rezystancyjnym mógł pracować w większym zakresie kąta wysterowania niż pozostałe układy.