„ … gimnastyka jest uniwersytetem ruchu ze względu na bogactwo ćwiczeń i wielorakie możliwości zastosowania ich w wielu dyscyplinach sportowych, korekcie wad postawy, rehabilitacji i terapii dzieci specjalnej troski - dlatego powinna ona również stanowić podstawę szkolnego systemu kultury fizycznej”.

Prof. dr hab.

Zbigniew Szot

Michał Pietrosiuk

III rok, grupa C 2

Diagnoza - wstępny sprawdzian praktyczny

1		Przewrót w przód	zal
2		Stanie na ramionach	zal
3		Stanie na głowie	niezal
4		Przerzut bokiem	zal
5		Wymyk	zal
6		Skok kuczny przez skrzynię	zal

Piosenka gimnastyczna

Wstęp Raz, dwa

Raz, dwa, trzy 2 razy

Cała klasa ćwiczy

zwrotka I Ćwicz kolego razem z nami

Do ćwiczenia zapraszamy

Gimnastyka dla każdego

Przez cały rok.

ref. Ćwiczy Ola, ćwiczy Jaś

Ach jak przyjemnie płyniesz czas

Bo żeby zdrowe ciało mieć

Trzeba tylko chcieć.

Wspięcie, powrót

Raz, dwa, trzy

Cała klasa ćwiczy.

Przysiad, wyprost

Skłon postawa

Wszyscy ćwiczą fajna sprawa.

zwrotka II Gimnastyka samo zdrowie

Każde dziecko ci to powie

Jak przyjemnie i wesoło

Gdy muzyka gra.

ref. Ćwiczy Ola, ćwiczy Jaś

Ach jak przyjemnie płyniesz czas

Bo żeby zdrowe ciało mieć

Trzeba tylko chcieć.

Ręce w górę

Raz, dwa, trzy

Skurcz i wyprost

Ćwicz i ty.

Skłon w prawo

Skłon w lewo

Równo zgrabnie

Ćwicz kolego.

Marsz sportowy gdańskiej AWFiS

W zieleni traw, w poszumie drzew

Błyszczy w słońcu gdańska AWF

Katedry dzwon budzi nas

Hej, studencie do pracy czas.

W porannej rosie stadion lśni

Dzień dobry słońce mówi ci

Bo dla nas sport to duszy śpiew

A naszą szkołą gdańska AWF.

Wiec naprzód marsz, by sięgnąć gwiazd

Choć daleko jest ich blask

Idziemy w jasną błękitną dal

Wśród gwaru ulic, wśród szumu fal.

Owieje cię morski wiatr

Poniesie myśli twoje w świat

I zapamiętasz po życia kres

Że studiowałeś w gdańskiej AWF i S.

Sentencje dydaktyczno - wychowawcze:

1. Każdy dzień uzupełnij pracą.

2. Zapamiętaj nazwisko swojego nauczyciela.

3. Miej szacunek dla koleżanek i kolegów.

4. Mów pierwszy „ dzień dobry”.

5. Bądź punktualny i dotrzymuj terminów.

6. Miej czysty strój.

7. Szanuj tradycje.

8. Chciej być profesjonalistą.

9. Dbaj o jakość.

10.Troszcz się o dobro wspólne.

11. Myśl, że stać cię na więcej.

Umiejętność przeprowadzenia zbiórki:

Całość na moja komendę - baczność

Czoło na wysokości trzeciej równoważni do strony drabinek, frontem w kierunku luster, w szeregu ( dwuszeregu) zbiórka

Równaj w prawo - w szeregu

Pokryj wyrównaj - w dwuszeregu

Kolejno - odlicz

W prawo - zwrot, w lewo - zwrot, w tył - zwrot, w tył - zwrot

Spocznij

Baczność - „do raportu patrz” / „na prawo patrz”

Panie profesorze student Michał Pietrosiuk melduje grupę C2, III roku do zajęć gimnastycznych, stan grupy…, nieobecnych….

Spocznij - wstąpienie do szeregu.

Najczęstsze błędy przy przeprowadzaniu zbiórki:

1. Niewłaściwe wyjście z szeregu / dwuszeregu/ do wykonania zbiórki ( brak chodu sportowego, brak sprężystości kroku).

2. Niewłaściwy głos ( cichy, rozwlekły, brak intonacji, brak odpowiedniej przerwy miedzy zapowiedzią, a hasłem).

3. Zapomnienie kolejności wydawania komend ( za dużo „baczność”)

4. Nieumiejętne, przestrzenne rozplanowanie ustawienia grupy ( nieprzemyślany wybór miejsca w zależności od liczebności grupy i ustawienia przyrządów).

5. Wadliwe ustawienie grupy w szeregu lub dwuszeregu ( np. nie według wzrostu).

6. Nie przyjmowanie postawy zasadniczej przy wydawaniu komend ( najczęściej złączone stopy, RR w tył zamiast w dół).

7. Wadliwe wykonywanie zwrotów ( przez prawy bark, bez synchronizacji pracy stóp, pięta - palce).

8. Brak egzekwowania wydawania komend ( w lewo, w prawo, w tył zwrot). Odległość pomiędzy ćwiczącym w szeregu, odległość pomiędzy szeregami w dwuszeregu).

9. Niedopuszczalna odległość pomiędzy zdającym, a przyjmującym raport (3 kroki).

10. Zapomnienie przy meldowaniu stanu osobowego grupy.

11. Brak umiejętności wstępowania do szeregu, do dwuszeregu.

Wydawanie i egzekwowanie pierwszych komend:

Gimnastyka jest dyscypliną sportową, w której najczęściej w zajęciach szkolnych używa się komend. Począwszy od wykonywania zbiórek, zwrotów, przemarszów, korowodów, kolumn ćwiczebnych, ustawienia do ćwiczeń na przyrządach, zmiana zastępów, a skończywszy na wymarszu z sali gimnastycznej.

Komenda składa się z zapowiedzi i hasła. Zapowiedz to informacja o mającej nastąpić czynności, a hasło to ostateczny sygnał do jednolitego i jednoczesnego wykonywania tej informacji. Wydawanie komend do rozpoczęcia zbiórek, przemarszów, tworzenia i zmian zastępów zawsze odbywa się w formie rozkazującej - całość na moją komendę baczność…

Aby komenda ta była właściwa i dobrze zrozumiała należy I człon „całość na moją komendę” powiedzieć wolno, doniosłym głosem bez przerwy miedzy słowami. Po 3 - 4” przerwy wydać hasło „baczność”, po kilkusekundowej przerwie „w szeregu”, dłuższa przerwa i dalej „zbiórka”. Po ustawieniu się dwóch pierwszych ćwiczących pada komenda „spocznij” i po kilkunastu sekundach „równaj w prawo”

Według tego schematu uczniowie wykonali zbiórkę, ale trwała ona zbyt długo, dlatego trzeba ją kilkakrotnie powtórzyć poprawiając błędy popełnione przez uczniów. Zbyt powolne poruszanie się, ustawienie według wzrostu, popychanie łokciami, równanie w przypadku dwuszeregu - za małe odstępy miedzy ćwiczącymi, równanie, krycie w przypadku 2, 3 szeregu. Jeżeli w trakcie realizacji komendy nastąpiło kilka uchybień, to komendę należy powtórzyć. Za każdym razem należy poprawić błędy.

Drugi rodzaj komend wydaje się do wykonania ćwiczeń: „Uwaga - ćwicz”. Pomiędzy słowami musi wystąpić mała przerwa konieczna do skoncentrowania się ćwiczących. Komenda ta wypowiedziana szybko nie daje pożądanych efektów. Uczniowie z opóźnieniem i nierówno zaczynają wykonywać polecenia.

Zwrócić należy uwagę na to iż nawet najlepszy opis i sposób wydawania komend nie nastąpi w tym wypadku - praktyka nauczyciela. Z doświadczeń wiadomo, że u studentów i studentek zaliczone komendy do zbiórek z wyegzekwowaniem zaliczeń w roku studiów. Nie chodzi tu tylko o słowne opanowanie komend, ale również o intonację głosu, kierowanie zespołem, widzenie niedoskonałości i błędów popełnianych w szeregu i dwuszeregu, wreszcie meldowanie - podejście do raportu, odpowiedni marsz sportowy w kierunku szeregu, umiejętność wstąpienia do szeregu. Już samo występowanie przed grupą, powoduje zachowanie utrudniające swobodne wydawanie komend i ich egzekwowanie, jednak doświadczenie jest ważnym elementem przygotowania nauczyciela do przyszłej pracy wychowawcy fizycznego, pozwalającym podporządkować grupę już na pierwszych zajęciach.

Przewrót w przód z przysiadu podpartego

Technika wykonania: z przysiadu podpartego skłon głowy w przód z jednoczesnym wznosem bioder ( ciężar ciała przenieść na ręce), ugięcie ramion w stawach łokciowych, oparcie karku o podłoże i wykorzystując odbicie nogami - przetoczenie na plecach do przysiadu podpartego. W ostatniej fazie przetoczenia, nogi powinny być ugięte, a kolana i podudzia przyciągnięte do klatki piersiowej.

Asekuracja:

Ustawienie z boku ćwiczącego, dalszą ręką - pomóc pod kark i głowę, bliższą - pod kolana w celu nadania rotacji.

Baza wyjściowa:

Z przysiadu podpartego, przytoczenie w tył na plecy, do leżenia przewrotnego i powrót w zgrupowaniu do przysiadu podpartego.

Ćwiczenia podstawowe:

1. Z przysiadu podpartego , wznos bioder z jednoczesnym wychyleniem w przód i przeniesieniem ciężaru ciała na ramiona ze skłonem głowy w przód.

2. Z klęku na górnej części skrzyni, dłonie oparte poniżej na podłożu, przeniesienie ciężaru ciała na ręce z jednoczesnym skłonem głowy i oparciem karku na materacu, wznosem bioder i odbiciem kolan przetoczenie w przód o tułowiu skulonym do siadu skulonego.

3. Z klęku na górnej części skrzyni, dłonie oparte poniżej na podłożu, przewrót w przód do przysiadu podpartego. Przetaczając się przez plecy, należy zwrócić uwagę na tzw. zgrupowanie tułowia, poprzez dochwyt rękami za podudzia i przyciągnięcie ich do klatki piersiowej.

4. Z przysiadu podpartego przed materacem, przewrót w przód do przysiadu podpartego z pomocą. Ochraniający klęczy z boku, jedną rękę podkłada pod kark, co zabezpiecza skłon głowy w dół, druga nadaję ćwiczącemu ruch obrotowy.

5. Z przysiadu podpartego przed materacem, przewrót w przód do przysiadu podpartego wykonany na ocenę.

Błędy wykonania:

1. Brak skłonu głowy w przód, przewrót wykonany na głowie. Wróć do ćwiczenie E 2. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 1, G 2.

2. Brak skulenia tułowia, padanie na plecy w początkowej fazie przewrotu. Wróć do ćwiczenia E 2, E 3. Dodatkowo wykonaj ćwiczenia G 2, G 3.

3. Brak zgrupowania w końcowej fazie przewrotu. Wróć do ćwiczenia E 3, E 4. Dodatkowo wykonaj ćwiczenia G 4, G 5.

Ćwiczenia pomocnicze:

1. W siadzie skulonym, skłony głowy w przód i w tył.

2. W klęku podpartym, skłony głowy w przód.

3. Z postawy zasadniczej przysiad podparty ze skuleniem i przeniesieniem ciężaru ciała na ramiona.

4. Z leżenia tyłem na podłożu, ugięciem nóg w stawach kolanowych i biodrach, siad skulony.

5. Z siadu skulonego przetoczenie w tył na plecy i powrót do siadu.

Stanie na ramionach z uniku podpartego

Technika wykonania: z uniku podpartego przodem na prawej nodze, lewa w zakroju na palcach, ramiona oparte o podłoże na szerokość barków: zamachem lewą i odbiciem prawą stanie na ramionach. W momencie odbicia barki należy wychylić w przód i unieść głowę, w fazie dojścia nóg do pionu następuje cofnięcie barków w tył.

Asekuracja:

Sposób pierwszy: ustawienie z boku ćwiczącego, bliższą ręką - pomoc pod bark w celu zabezpieczenia przed upadkiem na głowę, dalszą ręką: pomoc pod klatkę piersiową w celu ułatwienia dojścia ciała do pozycji pionowej.

Sposób drugi: w siadzie rozkrocznym, przodem do ćwiczącego a tyłem do drabinki, podtrzymanie pod barki. Ten sposób asekuracji stosuje się wówczas, gdy ćwiczący zaczyna wykonywać samodzielnie stanie na ramionach.

Baza wyjściowa:

( umiejętność chwilowego utrzymania ciężaru ciała w podporze na ramionach)

1. Z uniku podpartego przodem, podskokiem zmiana nóg.

2. Z przysiadu podpartego, wyrzut nóg w tył do podporu przodem i odbiciem przejść do przysiadu podpartego.

3. Z przysiadu podpartego, odbiciem obunóż, unoszenie bioder w górę.

Ćwiczenia podstawowe:

1. Z uniku podpartego przodem, wymachy prostej nogi w górę w tył ( ramiona naprężone ustawione na szerokość barków, głowa nieznacznie uniesiona, wzrok skierowany na dłonie.

2. Z uniku podpartego przodem zamachem zmiana nóg w górze.

3. Z podporu przodem, stanie na ramionach - dwaj współćwiczący chwytają wykonującego ćwiczenie za nogi i podnoszą go do stania na ramionach.

4. Z przysiadu podpartego - tyłem do drabinki, wejście nogami w górę po szczebelkach aż do stania na ramionach, powrót tą samą drogą w dół.

5. Z uniku podpartego, zamachem jednej i odbiciem drugiej nogi, stanie na ramionach - z pomocą współćwiczącego.

6. Z uniku podpartego, zamachem jednej i odbiciem drugiej nogi samodzielne stanie na ramionach z oparciem stóp o drabinkę lub ścianę.

7. Z uniku podpartego przy drabince, stanie na ramionach wykonane na ocenę.

Błędy wykonania:

1. Ugięcie rąk w łokciach w czasie stania na ramionach. Wróć do ćwiczenia E4, E5. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 5.

2. Niewłaściwe ustawienie ramion o dłoni. Wróć do ćwiczenia E 1. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 1.

3. Zbyt duże wychylenie barków w przód i skłon głowy w przód. Wróć do ćwiczeń E 4, E 5. Dodatkowo wykonaj ćwiczenia G 2, G 3.

4. Za duże wygięcie tułowia w staniu na ramionach. Wróć do ćwiczenia E 3, E 5. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G4.

Ćwiczenia pomocnicze:

1. Z uniku podpartego przodem opieranie ramion w wyznaczonych na podłożu miejscach.

2. W klęku podpartym wychylanie barków w przód ( przenoszenie ciężaru ciała na ramiona).

3. Z przysiadu podpartego wychylanie barków w przód.

4. Z leżenia przodem, ramiona w górę mocno naprężone w stawach barkowych, dłonie na podłożu - unoszenie ćwiczącego za podudzia na wysokość około 45 stopni i pionowy opust do leżenia przodem.

5. Z postawy zasadniczej, zamachem stanie na ramionach z pomocą. Próba marszu w przód, w staniu na ramionach przy pomocy ochraniającego, który podtrzymuje ćwiczącego za nogi.

Stanie na głowie z przysiadu podpartego

Technika wykonania: z przysiadu podpartego oparcie głowy o podłoże tak, aby wraz z rękami tworzyły trójkąt równoramienny lub równoboczny, palce dłoni skierowane w przód. Odbiciem lub ciągiem wznos bioder i nóg do pionu. Stopy, tułów, nogi i głowa tworzą linię prostą. Przez ugięcie nóg w stawach kolanowych lub tylko przez ugięcie w stawach biodrowych, opust nóg do przysiadu podpartego i wyprost do postawy zasadniczej.

Asekuracja:

1. Po ułożeniu rąk i głowy przez ćwiczącego na podłożu, ochraniający z tyłu pomaga chwytem pod biodra wyprostować tułów i nogi do pionu.

2. Ustawienie z boku w stosunku do ćwiczącego, jedną ręką podtrzymanie pod plecy, drugą pomoc w wyproście nóg do pionu.

Baza wyjściowa:

1. Silnie rozwinięte mięśnie szyi, barków, ramion.

2. Umiejętność opierania głowy i dłoni na materacu tak, aby tworzyły trójkąt równoramienny lub równoboczny.

Ćwiczenia podstawowe:

1. W klęku na podwójnej warstwie materaców, opieranie głowy i ramion w ten sposób, by tworzyły trójkąt równoramienny lub równoboczny.

2. Z przysiadu podpartego z oparciem głowy o podłoże w pozycji skulonej, próby podrywania nóg.

3. Z przysiadu podpartego, oparciem głowy o podłoże, ciągiem - wznos bioder do stania na głowie o nogach ugiętych z pomocą współćwiczącego.

4. Z przysiadu podpartego samodzielne stanie na głowie o nogach podkurczonych.

5. Z przysiadu podpartego stanie na głowie wykonane na ocenę.

Błędy wykonania:

1. Opieranie głowy na ciemieniu. Wróć do ćwiczenia E 1. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 1.

2. Ułożenie głowy zbyt blisko rąk ( brak trójkąta równoramiennego lub równobocznego). Wróć do ćwiczenia E 1. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 2.

3. Za duże wygięcie tułowia w staniu na głowie. Wróć do ćwiczenia E 3. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 4.

Ćwiczenia pomocnicze:

1. Z podporu przodem w rozkroku - opieranie czoła o podłoże ( przed rękami).

2. Z podporu przodem w rozkroku - opieranie czoła o podłoże w wyznaczonym miejscu ( nogi mogą być nieznacznie ugięte w kolanach).

3. Ze skłonu podpartego w rozkroku opieranie czoła o podłoże w wyznaczonym miejscu ( nogi mogą być nieznacznie ugięte w kolanach).

4. Z przysiadu podpartego stanie na głowie przy ścianie lub przy drabinkach.

Przerzut bokiem z postawy zasadniczej

Technika wykonania: z postawy zasadniczej, przodem w kierunku ruchu, wznos ramion w górę i wykrok lewą nogą ( przy przerzucie w lewo), skłon tułowia w przód i przeniesienie ciężaru ciała na ugiętą nogę - prawa noga w zakroju. W tej fazie następuje zamach w tył nogi zakrocznej z kolejnym oparciem lewej i prawej ręki na podłożu ( palce ręki skierowane w lewo) w odległości jednego kroku od lewej nogi. Równocześnie z zamachem prawej nogi następuje odbicie prawej ręki od podłoża. Nie zatrzymując ruchu przerzutu ciała w bok i trzymając nogi w rozkroku, przejście przez stanie na ramionach z ustawieniem prawej nogi na podłożu w odległości jednego kroku od prawej ręki i oderwaniem lewej. Odepchnięciem prawej ręki wyprost do postawy na prawej nodze, ramiona w górze, lewa noga uniesiona w górę w bok, a następnie postawiona na podłożu, ramiona w bok.

Asekuracja:

Równolegle do ćwiczącego, za jego plecami, asekurujący chwyta skrzyżnie pod biodra i podążając z nim pomaga w utrzymaniu pionowej pozycji ciała.

Baza wyjściowa:

1. Z uniku podpartego przodem do drabinki stanie na ramionach z oparciem

2. Z postawy zakrocznej z ramionami w górę, zamachem stanie na ramionach z oparciem.

Ćwiczenia podstawowe:

1. Stanie na ramionach z pomocą współćwiczącego, nogi w rozkroku, kolejne odrywanie rąk od podłoża i przenoszenie ciężaru ciała jednego ramienia na drugie.

2. Z postawy wykrocznej lewą nogą w przód z równoczesnym przeniesieniem ciężaru ciała na ugiętą lewą nogę, kolejne oparcie dłoni przed sobą ( najpierw lewą, potem prawą), palce dłoni skierowane w lewo i odepchnięciem wyprost do postawy, ramiona w górę.

3. Z postawy wykrocznej z ramionami w górę, stanie na ramionach z ćwierć obrotem, z pomocą.

4. Z postawy wykrocznej ramiona w górę, przerzut bokiem z pomocą współćwiczącego. ( Ochraniający stoi z boku, chwyta za biodra i podczas wykonywania przerzutu bokiem prowadzi ciało ćwiczącego po właściwej drodze ) - pionizacja ciała do postawy rozkrocznej.

5. Z postawy wykrocznej z ramionami w górę, przerzut bokiem wykonany na linii.

6. Z postawy wykrocznej z ramionami w górę, przerzut bokiem wykonany na linii, z oparciem dłoni w wyznaczonych miejscach.

7. Z postawy wykrocznej z ramionami w górę, przerzut bokiem nad nisko zawieszoną linką.

8. Z postawy wykrocznej z ramionami w górę, przerzut bokiem wykonany na ocenę.

Błędy wykonania:

1. Nieprawidłowa pozycja wyjściowa, z której rozpoczyna się ćwiczenie np. wypad, ramiona w przód - zamiast ramion w górę. Wróć do ćwiczenia E 2. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 1.

2. Zbyt bliskie oparcie ramion przy nodze. Wróć do ćwiczeń E 5, E 6. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 2.

3. Za duże ugięcie w stawach biodrowych. Brak pionizacji ciała. Wróć do ćwiczeń E 1, E 2, E 3. Dodatkowo wykonaj ćwiczenia G 3, G 4.

4. Łączenie nóg w staniu na ramionach lub zbyt mały rozkrok. Wróć do ćwiczeń E 1, E 6. Dodatkowo wykonaj ćwiczenie G 3.

Ćwiczenia pomocnicze:

1. Tyłem do drabinki lub ściany, wykrok nogą w przód ze wznosem ramion przodem w górę ( ramiona, plecy i noga postawna przylegają do drabinki lub ściany).

2. Z postawy wykrocznej z ramionami w górę, skłon tułowia w przód z kolejnym oparciem rąk o piłki lekarskie ułożone w rzędzie przed sobą.

3. Stanie na ramionach przy drabince, nogi w szerokim rozkroku.

4. Z postawy z ramionami w górę z pomocą stanie na ramionach.

---