274


5 przejawów mądrości

1.wiedza deklaratywna (faktograficzna) dotycząca pragmatyki życiowej (natury ludzkiej, rozwoju w okresie całego życia, relacji interpersonalnych, norm społecznych, indywidualnych różnic rozwojowych)

2.

2.wiedza proceduralna dotycząca pragmatyki życiowej (strategii i heurystyk dotyczących określania i oceny ważności celów życiowych, sposobów rozwiązywania konfliktów, alternatywnych strategii awaryjnych)

3.

3.wiedza kontekstualna zdobyta w trakcie życia (odnosi się do różnych wątków i kontekstów ludzkiego życia <edukacji, pracy, rodziny, przyjaźni, itp.> ale też obejmuje perspektywę całego życia)

4.

4.relatywizm wartości i tolerancja (uznanie indywidualnych i kulturowych różnic w zakresie wartości, otwarte dążenie do stanu równowagi między interesem własnym a grupowym)

5.

5.świadomość braku pewności i radzenie sobie z nim (dotyczy wiedzy n.t. ludzkich ograniczeń, niskiej przewidywalności zdarzeń i ich następstw)

Niektóre czynniki sprzyjające mądrości

Czynniki związane z właściwościami osoby:

styk aspektów inteligencji i osobowości (myślenie postformalne, siła ego, kreatywność, styl poznawczy oceniający <skłonność do oceniania i porównywania> oraz progresywny <gotowość do wychodzenia poza określone reguły i tolerancja dwuznaczności>)

wiek (największy wzrost w okresie dorastania i wczesnej dorosłości; rozkwit - 6-7 dekada życia)

Czynniki związane z kontekstem doświadczania:

zawód związany ze stałym kontaktem z różnym trudnymi sytuacjami życiowymi (w skali 1-7 psycholodzy byli „mądrzy” na: 3,8 *),

rodzicielstwo

krytyczne doświadczenia życiowe

Czynniki związane ze znawstwem

bogate doświadczenie życiowe i zawodowe

przewodnictwo mentorów

zainteresowanie różnymi aspektami życia, dążenie do doskonałości

Jak rozwijać mądrość

Współdziałanie

mentoring

dialogi zewnętrzne (interakcje społeczne)

Refleksja

organizacja czasu do namysłu (sprzyja poszerzaniu zakresu świadomości i uwagi - a tym samym zdolności do różnicowania informacji i uwzględniania ich kontekstu)

dialogi wewnętrzne (interakcje wyobrażone)

tworzenie umysłowych skryptów związanych z mądrością (wskazówek koordynujących <aktywizujących i współorganizujących znaczną część wiedzy w zasadzie dostępnej ale na ogół nie wykorzystywanej jako strategia przewodnia> rozwijanych przy pomocy technik wizualizacyjno-pamięciowych)

Zaburzenia adaptacyjne

Definicja:

Stan subiektywnego dystresu

przeszkadzający w społecznym funkcjonowaniu lub działaniu

pojawiający się w okresie adaptacji do istotnych zmian życiowych lub następstw stresującego wydarzenia życiowego

Przebieg:

Początek: w okresie 1 miesiąca od narażenia na rozpoznawalny stresor psychospołeczny

Koniec: objawy nie utrzymują się dłużej niż 6 miesięcy po ustąpieniu stresu lub jego następstw

Objawy zaburzeń adaptacyjnych

nastrój depresyjny

lęk

zamartwianie się

poczucie niemożności poradzenia sobie, zaplanowania czy pozostawania nadal w obecnej sytuacji

w pewnym stopniu ograniczona zdolność do skutecznego wykonywania codziennych czynności

czasem:

skłonność do (rzadkich) dramatycznych, gwałtownych zachowań

u młodzieży: zachowania agresywne, dyssocjalne

u dzieci: przejawy regresji w postaci np. moczenia nocnego, „dziecinnego sposobu mówienia”, ssania palca

Wybrane zaburzenia dysocjacyjne

amnezja dysocjacyjna - niemożność przypomnienia sobie ważnych życiowo wydarzeń

fuga dysocjacyjna - uogólniona niepamięć połączona z oddalaniem się od swego środowiska (w obliczu bardzo nieprzyjemnych sytuacji postrzeganych jako „bez wyjścia”), połączona często z przyjmowaniem częściowo / zupełnie nowej tożsamości

dysocjacyjne zaburzenia ruchu - utrata możliwości poruszania się w ogóle (paraliż) lub poruszania jakąś częścią ciała

dysocjacyjne znieczulenia i utrata czucia zmysłowego - utrata lub znaczne osłabienie czucia, węchu, smaku czy wzroku

osobowość mnoga (wg. DSM IV-T-R dysocjacyjne zaburzenie osobowości) - zaburzenie, w którym pacjent w odpowiedzi na rozpoznawalne czynniki stresowe, przejawia minimum dwa mniej / bardziej kompletne systemy tożsamości (wierzy, że jest więcej niż jedną osobą)

TYPY ZABURZEŃ NASTROJUEPIZOD DEPRESYJNY (występuje aktualnie)

łagodny, umiarkowany, ciężki bez objawów psychotycznych, ciężki z objawami psychotycznymi (spójnymi / nie spójnymi z nastrojem)

z objawami somatycznymi, bez objawów somatycznych

ZABURZENIE DEPRESYJNE NAWRACAJĄCE (epizod depresji występuje aktualnie i występował w przeszłości)

j.w.

ZABURZENIE AFEKTYWNE DWUBIEGUNOWE

I (aktualnie występuje epizod manii i nie ma znaczenia, czy w przeszłości występował epizod depresyjny)

II (aktualnie występuje epizod depresji i w przeszłości występował epizod manii, hipomanii lub mieszany)

DYSTYMIA (przewlekła i łagodna depresja - min. 2 lata, remisja nie dłużej, niż 2 m-ce)

CYKLOTYMIA (okresy przewlekłej i łagodnej depresji oraz hipomanii - przez min. 2 lata)

Wzrost posttraumatyczny
(postraumatic growth)

DEFINICJA:

pozytywna psychologiczna zmiana doświadczana jako rezultat zmagania się z wysoce wymagającymi warunkami życia

Po moim pierwszym nowotworze, nawet najmniejsze radości zyskały szczególne znaczenie - oglądanie pięknych zachodów słońca, przytulenie mojego dziecka, śmiech Doroty. Takie poczucie nie opuszczało mnie. Po moim drugim i trzecim nowotworze proste radości życia są wszędzie i są nieograniczone, ponieważ przywiązuję wielką wagę do mojej rodziny i przyjaciół oraz kontempluję resztę mojego życia … życia, które oczywiście nie jest dla mnie czymś pewnym.

Po śmierci Aarona [syna] jestem wrażliwszym oraz bardziej skutecznym pastorem i życzliwym doradcą, niż kiedykolwiek przedtem. Jednak w okamgnieniu oddałbym to wszystko za syna. Gdybym mógł wybierać, zrzekłbym się całego mojego duchowego wzrostu, które wyniknęło z tego doświadczenia … Lecz nie mogę wybierać.

Komentarz do modelu
posttraumatycznego wzrostu (PW)

Jakie właściwości osobiste towarzyszą PW? Wystąpił związek PW z ekstrawersją, otwartością na doświadczenie, optymizmem, otwartością na uczucia, pozytywnymi emocjami - ale nie z neurotyzmem!

Poznawcze przetwarzanie doświadczenia traumy, niezbędne dla PW, jest uruchamiane przez dysonans między reprezentacją psychiczną traumy a dotychczasowym naszym „światem założeń” (n.t. siebie, innych ludzi, świata).

Dysonans ten powoduje ruminacje (powracające myśli, związane z traumą), które początkowo mają charakter zautomatyzowany i intruzywny, ale z czasem - nieco bardziej zamierzony i refleksyjny (podobnie jak w procesie twórczym)

Co dzieje się podczas powolnego przechodzenia od ruminacji „raczej zautomatyzowanych” do „raczej refleksyjnych”? M.in. uporczywe myślenie kontrfaktyczne, przeżywanie trudnych uczuć (żalu, złości, etc.) związanych z traumą, powolne godzeniem się z utratą.

Kryteria epizodu depresyjnego (ICD-10)

Czas trwania - co najmniej 2 tygodnie

A. Objawy psychopatologiczne (co najmniej 2):

Nastrój obniżony w stopniu wyraźnie nieprawidłowym dla danej osoby, utrzymujący się przez większość dnia i prawie każdego dnia, w zasadzie nie podlegający wpływowi wydarzeń zewnętrznych

Utrata zainteresowań lub zadowolenia w zakresie aktywności, które zwykle sprawiają przyjemność

Zmniejszona energia lub zwiększona męczliwość

B. Dodatkowe objawy (co najmniej 2):

Spadek zaufania lub szacunku do siebie

Nieracjonalne poczucie wyrzutów sumienia lub nadmiernej a nieuzasadnionej winy

Nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie

Skargi na zmniejszoną zdolność myślenia lub skupiania się, albo jej przejawy, takie jak niezdecydowanie

Zmiany w zakresie aktywności psychoruchowej w postaci pobudzenia lub zahamowania

Zaburzenia snu wszelkiego typu

Zmiany łaknienia wraz z odpowiednią zmianą wagi

Depresja maskowana - odmiana epizodu depresyjnego / z. d. nawracającego

Charakterystyka:

większość objawów typowych dla dużej depresji jest słabo nasilona lub trudna do wykrycia

na pierwszy plan obrazu klinicznego wysuwają się tylko niektóre objawy typowe dla dużej depresji lub objawy nietypowe, które „maskują” przebieg dużej depresji

Najczęstsze maski dużej depresji:

bezsenność lub nadmierna senność

lęk przewlekły lub napadowy

różne zespoły bólowe (m.in. bóle głowy, „nerwobóle”)

zespół natręctw

jadłowstręt psychiczny

okresowe nadużywanie alkoholu lub leków nasennych

Leczenie:

leki przeciwdepresyjne (np. trójpierścieniowe)

Kryteria manii (ICD-10)

Dominacja nastroju wzmożonego, ekspansywnego lub drażliwego i wyraźnie nieprawidłowego dla danej osoby

Przejawy zaburzeń funkcjonowania w codziennym życiu (co najmniej 3):

Wzmożona aktywność lub niepokój fizyczny

Wzmożona rozmowność

Gonitwa myśli lub subiektywne odczuwanie ich przyśpieszenia

Utrata normalnych zahamowań społecznych, prowadząca do zachowań niedostosowanych do okoliczności

Zmniejszona potrzeba snu

Wzmożona samoocena lub poczucie wyższości

Łatwa odwracalność lub stałe zmiany aktywności lub planów

Zachowanie bezceremonialne lub lekkomyślne, z niedocenianiem ryzyka

Wzmożona energia seksualna lub seksualny nietakt

„Depresja sezonowa” - odmiana zaburzenia afektywnego dwubiegunowego

Charakterystyka:

Epizody depresyjne o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu nawracają regularnie na przełomie jesieni i zimy lub zimy i wiosny)

W okresie wiosny i lata mogą pojawiać się epizody hipomanii

Specyficzne objawy:

hipersomnia (nadmierna senność),

nadmierne łaknienie,

przyrost masy ciała,

znaczne obniżenie aktywności

Czas trwania: 3-4 tygodnie / miesiące

Leczenie: fototerapia, leki przeciwdepresyjne

Etiologia zaburzeń afektywnych

CZYNNIKI BIOLOGICZNE:

genetyczne - zgodność zachorowań u bliźniąt jednojajowych 30% w depresji, 70% w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym

biochemiczne - symptomy depresji wywołuje niedobór serotoniny i noradrenaliny, natomiast manii - ich nadmiar

CZYNNIKI PSYCHOSPOŁECZNE:

stresory psychospołeczne (podobnie jak w depresji reaktywnej)

nieprawidłowości w myśleniu i przeżywaniu

w ujęciu psychoanalitycznym - depresji sprzyja doświadczenie rzeczywistej lub symbolicznej utraty obiektu; z kolei mania traktowana jest jako mechanizm obronny wobec ukrytej depresji

w ujęciu poznawczym: depresji sprzyja zespół negatywnych przekonań o sobie, świecie i przyszłości (poznawcza triada depresyjna Becka) i brak zdolności do sprawowania kontroli nad bieżącymi wydarzeniami (wyuczona bezradność - Abramson, Seligman)

Zaburzenia afektywne - rokowania

70% chorych - pełna remisja i powrót do funkcjonowania przedchorobowego;
5-10% chorych - utrzymywanie się nasilenia depresji na tym samym poziomie przez około 2 lata pomimo leczenia

Czynniki niekorzystne:

starszy wiek

płeć żeńska

współistniejące zaburzenia osobowości

uzależnienie od substancji psychoaktywnych

przebieg jednobiegunowy

późne rozpoczęcie leczenia

nieodpowiednie leczenie

liczne wydarzenia stresowe (utraty)

Ogólna charakterystka ZO (Millon, Davis)
wyrazistość

trwałość

sztywność (strategii radzenia sobie ze stresem, sposobów adaptacji do otoczenia)

eskalacja transakcyjna (cechy jednostki stają się siłą napędzającą patologię)

egosyntoniczność

osłabiona zdolność do empatii

fiksacja rozwojowa - niedojrzałość

konflikty interpersonalne w związkach emocjonalnych (głównie) i w pracy (choć zdarza się, że funkcjonowanie w sferze zadaniowo-praktycznej jest dobre lub nawet wybitne)

podatność na występowanie innych zaburzeń psychicznych

Epidemiologia i etiologia ZOEpidemiologia:

6-9% populacji

z podobną częstotliwością u kobiet i mężczyzn

Etiologia:

czynniki biologiczne (np. genetyczne, uraz okołoporodowy, zapalenie mózgu, uraz głowy)

czynniki psychospołeczne (trudności i kryzysy w rodzinie, związane niekiedy z b. poważnym obciążeniem psychicznym - np. maltretowaniem, kazirodztwem)

Szerzej o czynnikach psychospołecznych

Millon i Davis (1995): Najważniejszą rolę w etiologii zaburzeń osobowości odgrywa wzajemne niedopasowanie dziecka i opiekunów, które może mieć zarówno uwarunkowania biologiczne, jak i psychospołeczne

Uwarunkowania psychospołeczne można m.in. rozumieć w kategoriach:

frustracji tzw. potrzeb narcystycznych * osobowość narcystyczna (Kohut, 1984)

frustracji potrzeby bezpieczeństwa * osobowość antysocjalna (Bandura i Walters, 1963)

nadmiaru negatywnych doświadczeń w relacji z opiekunami * osobowość typu borderline (Kernberg, 1980)

mistyfikacji uczuć dziecka * osobowość schizoidalna i schizotypowa (Laing, 1967)

ZO - trudności diagnostyczne

Kryteria mało precyzyjne i trudne do stosowania w praktyce, np. pacjent

„posuwa się zbyt daleko w celu uzyskania opieki i wsparcia innych”

„ma trudności w podejmowaniu codziennych decyzji bez wyraźnych zapewnień o ich słuszności i rad osób trzecich”

Kryteria specyficznych ZO nie wykluczają się nawzajem => diagnozuje się więcej niż jedno ZO

Kiedy cecha jest przystosowawcza,
a kiedy jest właściwością zaburzenia?

Np. osoby z zaburzeniem osobowości anankastycznej (kompulsyjnej) mogą być postrzegane jako pracowite

cecha przystosowawcza

Wierzę w etykę zawodową

cecha mniej przystosowawcza

Rzadko biorę wolne, aby oddać się rozrywce lub spędzić czas z rodziną

sugestia zaburzenia

Dostaję świra, jeśli coś jest nie ukończone. Nigdy nie miałam wakacji

sugestia głębszego zaburzenia

Wpadam w panikę jeśli zostawiam jakąś niedokończoną pracę w biurze. Pracuję do tak późnych godzin, że zazwyczaj zostaję tam w końcu na noc

OSOBOWOŚĆ ANTYSPOŁECZNA
„Zrobię co zechcę, kiedy zechcę”

impulsywna, nieodpowiedzialna, nie podporządkowująca się normom, nie do opanowania

działa bez namysłu

spełnia społeczne oczekiwania, o ile służy to jej samej

lekceważy społeczne obyczaje, reguły i standardy

spostrzega siebie samą jako wolną i niezależną

psychopatia? socjopatia?

o. antyspołeczna a pograniczna i histrioniczna - niektóre różnice

MANIPULACJA

antyspołeczna - przejaw potrzeby dominacji

pograniczna - desperacka próba uzyskania wsparcia i opieki od innych

histrioniczna - zdobycie i utrzymanie pozycji w centrum uwagi)

IMPULSYWNOŚĆ

antyspołeczna - wyraz nastawienia na szybką, krótkotrwałą gratyfikację

pograniczna - wynik indukującego lęk poczucia pustki

histrioniczna - przejaw chaotycznego stylu poznawczego

o. antyspołeczna - uwarunkowania

Wyjaśnienia biologiczne:

deficyty aktywności w płacie czołowym (odpowiedzialnym za dostrzeganie moralnych aspektów sytuacji) (Hare, 1993)

słabsze pobudzenie korowe i silniejsze rozhamowanie motoryczne => skłonność do działań bez namysłu (Siever i in., 1985)

większe trudności z osiąganiem stanu fizjologicznego pobudzenia (przy pojawieniu się bodźców awersyjnych < np. głośnego dźwięku, uderzenia prądem > tętno pozostaje bez zmian a rośnie dopiero w ostatniej chwili) (Hare, 1978)

Wyjaśnienia psychospołeczne:

przemoc we wczesnym dzieciństwie (wyjaśnia antyspołeczną agresję - czynnik mniej specyficzny)

zaniedbywanie dziecka + sporadyczna surowa dyscyplina (wyjaśnia potrzebę autonomii oraz niechęci wobec zewnętrznej kontroli - czynnik bardziej specyficzny) (Benjamin, 1996)

Cel terapii:

rozwój przywiązania

Przykładowe strategie:

traktowanie pacjenta z pozycji życzliwej władzy (zapewnienie konstruktywnych doświadczeń socjalizacyjnych opartych na podporządkowaniu komuś i doznawaniu ciepła)

stawianie pacjenta w roli potencjalnego opiekuna

Pułapki:

terapia jako gra z siłami reprezentującymi społeczeństwo

manipulacje terapeutą

OSOBOWOŚĆ HISTRIONICZNA
„Skoncentruj na mnie całą swoją uwagę”
o teatralnym zachowaniu, uwodzicielska, płytka, poszukująca wrażeń, próżna

reaguje z przesadą na najdrobniejsze nawet zdarzenia

zachowuje się ekshibicjonistycznie, aby zyskać uwagę i przychylność innych ludzi

spostrzega samą siebie jako atrakcyjną i pełną uroku

o. histrioniczna a pograniczna i narcystyczna
- niektóre różnice

PRAGNIENIE BYCIA W CENTRUM UWAGI

histrioniczna - bardziej chce wzbudzać pożądanie / aktywnie kreuje swój obraz, aby przyciągnąć uwagę innych

narcystyczna - bardziej chce wzbudzać podziw / ludzie mają ich podziwiać takimi jakimi są (kreowanie własnego obrazu ujawnia słabość)

ZWIĄZKI KAZIRODCZE I PRÓBY SAMOBÓJCZE

histrioniczna - częściej związki z rodzicem bliskie relacji kazirodczej i manipulacje próbą samobójczą

pograniczna - częściej rzeczywiste związki kazirodcze i realne próby samobójcze

o. histrioniczna - chaotyczny styl poznawczy

Przejawy:

ogólnikowość myślenia, chaos, „impresyjność”, rozproszenie

Funkcja:

ochrona przed tym, co: zbyt szczegółowe, abstrakcyjne, egzystencjalne (swoisty filtr poznawczy)

Konsekwencje:

słabo wykształcone i luźno ze sobą powiązane struktury poznawcze

trudności z klasyfikacją i uporządkowaniem świata

brak wiedzy na temat własnej tożsamości

brak dalekosiężnych celów i szczegółowych planów życiowych

o. histrioniczna - uwarunkowania biologiczne

Osobowość antyspołeczna i histrioniczna mają wiele cech wspólnych (brak kontroli nad impulsami, ciągłe poszukiwanie stymulacji, niedorozwój sumienia), które wyrażają w odmienny sposób ten sam problem: psychopatię

Cloninger i Guze (1975): histeria jest powszechna w rodzinach, w których ojciec jest psychopatyczny

Hamburger, Llinenfeld i Hogben (1996): istnieje związek cech osobowości antyspołecznej i histrionicznej z płcią biologiczną (ale nie z rolą męską lub kobiecą) = > o. antyspołeczną i histrioniczną prawdopodobnie są jednym zaburzeniem, którego ekspresja zależy od płci

wyjaśnienie ewolucyjne: w o. antyspołecznej i histrionicznej uwydatnione są cechy typowe dla własnej płci i atrakcyjne dla płci przeciwnej, co sprzyja rozwojowi gatunku

o. histrioniczna - uwarunkowania psychospołeczne

Istotną wartość w systemie rodzinnym są „dobry wygląd i walory reprezentacyjne”

Matka zostaje symbolicznie usunięta z relacji małżeńskiej a córka staje się nową ukochaną tatusia

Ojciec nagradza córkę nie za zachowania typowe dla pełnej roli kobiecej, ale za jej wygląd i wdzięk

Dziewczynka uczy się, że dzięki ładnemu wyglądowi i czarującemu zachowaniu może kontrolować sytuacje zagrożenia (np. uwodząc, może chronić rodzinę przed przemocą ojca)

Z czasem lęk i panika związane z przewidywaniem zagrożenia bezpieczeństwa generalizują się na inne sytuacje, w których poziom uwagi i aprobaty innych wydaje się być zbyt niski

o. histrioniczna - wskazówki terapeutyczne

Pułapki terapii:

pozorna otwartość emocjonalna

pozorny wgląd

formułowanie celów terapii, atrakcyjnych dla terapeuty

Wskazówki:

szczegółowe strukturalizowanie sesji, odtwarzanie tego, co było na poprzedniej

dobieranie celów atrakcyjnych dla pacjenta (ale zarazem sensownych i jego własnych)

ukierunkowanie na rozwój indywidualnej tożsamości, wykraczającej poza relacje

wyraźne wzmacnianie niezależności i zachowań wolnych od podtekstów seksualnych

USILNE PRÓBY UNIKNIĘCIA OPUSZCZENIA

pograniczna - na groźbę opuszczenia reaguje gniewnymi żądaniami w celu wymuszenia na partnerze opieki

zależna - reaguje na groźbę opuszczenia paniką i jeszcze większą uległością, dogadzaniem partnerowi

histrioniczna - partner potrzebny jest do tego, żeby czuć się atrakcyjnie fizycznie, być w centrum uwagi, idealizowanym przez towarzystwo

IMPULSYWNOŚĆ

pograniczna - impulsywność służy raczej łagodzeniu poczucia pustki i bezwartościowości

antyspołeczna - zaspokajanie impulsu częściej jest celem samym w sobie

o. pograniczna a PTSD

większość osób z osobowością pograniczną (borderline) doświadczyła przemocy, traumy w dzieciństwie

dawne obrazy i wspomnienia powracają w najmniej odpowiednich momentach w całości, fragmentach lub zniekształconej postaci

ciągi skojarzeń, w których jedna przykra myśl przywodzi następną, wzbudzają silne stany afektywne (zgodnie z następującą sekwencją):

1) podziw dla nieznajomego

2) nieznajomy ma specyficzny nawyk, który przypomina kogoś z przeszłości, z kim dana osoba jest w konflikcie

3) nieznajomy staje się piorunochronem dla negatywnych emocji, które niechcący sam wywołał

o. pograniczna - uwarunkowania biologiczne

nasilona reaktywność emocjonalna

„temperament cyklotymiczny”

nieprawidłowości w zakresie działania neuroprzekaźników: niedobór serotoniny, nadmiar noradrenaliny

o. pograniczna - uwarunkowania psychospołeczne

Chaos rodzinny

kłótnie, niewierność, awantury pijackie, próby samobójcze morderstwa, wyrzeczenie się dziecka, więzienie, etc.

Traumatyczne opuszczenie

pozostawienie bez opieki i odpowiedniej ochrony (nierzadko molestowanie seksualne)

dziecko nigdy nie wie, kiedy opiekunowie powrócą (przekaz: „Opuściliśmy cię, bo jesteś niedobre”)

Kontrola popędów konstruktywnych

rodzina uważa autonomię za coś złego, natomiast zależność i wspólne dzielenie nieszczęścia za coś dobrego (autentyczna radość i konstruktywne dążenia są przejawem nielojalności = > ilekroć w życiu zacznie się dobrze układać, osoba pograniczna zacznie to sabotować <także terapię>)

o. pograniczna - charakterystyka psychodynamiczna

Pograniczny poziom organizacji osobowości:

dyfuzja osobowości

silne wybuchy pierwotnych emocji

problemy z kontrolą impulsu

Dostępne prymitywne mechanizmy obronne:

rozszczepienie - rozszczepione są dobre i złe obrazy „ja” i obiektów

projekcja - każdy z tych obrazów może być rzutowany na siebie bądź na otoczenie zewnętrzne

Psychoterapia skoncentrowanej na przeniesieniu pacjentów z o. Pograniczną

Cele terapii w fazie wczesnej:

ustabilizowanie relacji w ramach rozwijającego się przeniesienia

ustalenie z pacjentem takich ram terapii (na podstawie kontraktu terapeutycznego), które określą warunki konieczne do bezpiecznego odtwarzania w relacji z analitykiem rozszczepionych reprezentacji dobrych self-obiektów i złych self-obiektów

Cele terapii w fazie późniejszej:

integrowanie, ujawniających się w procesie przeniesienia, zintrojektowanych pozytywnych i negatywnych reprezentacji części self i części obiektu

Efekty medyczne i psychospołeczne operacyjnej zmiany płci

Poprawa w ocenie subiektywnej transseksualistów

Poprawa funkcjonowania psychologicznego (np. obniżenie poziomu lęki i depresji, stresu związanego z autopercepcją płci)

Problematyczne efekty w zakresie funkcjonowania społecznego (osiągnięcia społeczne, stabilizacja w związku, kontakty z rodziną pochodzenia)

Ogólnie kobiety lepiej funkcjonują po operacji niż mężczyźni

Problematyczne efekty psychoterapii (ukierunkowanej na leczenie dysforii płciowej)

Jakość rezultatów zależy w dużej mierze od staranności w klasyfikowaniu na zabieg

Przeciwskazania
do operacyjnej zmiany płci

tendencje samobójcze

skłonność do manipulacji

agresja na tle seksualnym

poniżej 21 roku życia

schizofrenia lub inne zaburzenia psychotyczne

upośledzenie umysłowe

bezpośrednio po stracie rodziców lub partnera

pod presją partnera

preferencje nie-homoseksualne

zaburzenia osobowości (np. osobowość antyspołeczna)

zaburzenia emocjonalne

Jeszcze nie minęły 2 lata życia w roli osoby o odmiennej płci

Kwestia
orientacji homoseksualnej
ICD-10

F66: Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną („preferencje seksualne same w sobie nie stanowią trudności ani nieprawidłowości”)

F66.0 Zaburzenia dojrzewania seksualnego (niepewność co do własnej tożsamości płciowej lub orientacji seksualnej, która prowadzi do wystąpienia lęku lub depresji),

F66.1 Orientacja seksualna niezgodna z ego (pragnienie i poszukiwanie sposobu zmiany płci lub orientacji seksualne),

F66.2 Zaburzenie związków seksualnych (trudności w nawiązaniu i utrzymaniu związku z partnerem seksualnym)

DSM-IV-TR

302.9 Zaburzenia seksualne nieokreślone (m.in. „uporczywy i znaczny dystres związany z orientacją seksualną”)

Osoby o orientacji homoseksualnej / biseksualnej, w porównaniu z osobami heteroseksualnymi, częściej

ulegają zaburzeniom lękowym i depresyjnym

nadużywają substancji psychoaktywnych

podejmują próby samobójcze

Uwarunkowania biologiczne homoseksualności

zbyt słabe lub silne stężenie androgenów w krytycznym okresie rozwojowym

Dőrner (1992)

1.We wcześniejszym okresie płodowym, w którym następuje różnicowanie i rozwój wewnętrznych i zewnętrznych narządów płciowych, wydzielanie androgenów jest wystarczające

2.

2.Jednak pod koniec okresu płodowego, w którym kształtują się ośrodki nastawienia psychoseksualnego - jest zbyt słabe (w przypadku chłopców) lub zbyt nasilone (w przypadku dziewczynek).

Uwarunkowania psychospołeczne h. (1)

Exotic - becomes - erotic

Bem (1996)

1.Poczucie „bycia innym” w dzieciństwie, uwarunkowane biologicznie i temperamentalnie (np. słabszy poziom agresji i aktywności u niektórych chłopców)

2.

2.Permanentne doświadczanie „inności” wytwarza stan podwyższonego napięcia wobec rówieśników tej samej płci

3.

3.Transfer pobudzenia fizjologicznego na erotyczne we wczesnym okresie dojrzewania seksualnego („przypadkowa” atrybucja społeczna niespecyficznego pobudzenia fizjologicznego)

Uwarunkowania psychospołeczne h. (2)

obronne odłączenie od płci”

Moberly (1986)

1.Fizyczna lub emocjonalna (np. na skutek traumy) separacja od rodzica (opiekuna pełniącego rolę rodzica) tej samej płci w krytycznym okresie rozwojowym

2.

2.Postawa „obronnego dystansu” wobec możliwości odrzucenia przez rodzica tej samej płci, zgeneralizowana na innych przedstawicieli tej samej płci

3.

3.Dychotomiczność postaw: - z jednej strony wrogość, nieufność, wyobcowanie wobec osób tej samej płci, z drugiej - głęboka potrzeba zbliżenia się, ulegająca erotyzacji

Terapia afirmacyjna

Założenie n.t. kluczowego problemu: zinternalizowana homofobia

dotyka osób homoseksualnych i heteroseksualnych

utrudnia osobom homoseksualnym kształtowanie się spójnej koncepcji siebie

Podejście w terapii: najczęściej behawioralno - poznawcze

oparte na akceptacji homoseksualności

podstawowe kierunki:

„Wygaszanie” homofobii w oparciu m.in. o desensytyzację

Organizacja grupy wsparcia (najpierw homoseksualnej, z czasem heteroseksualnej)

Budowanie tożsamości geja / lesbijki (kluczowy: „Coming out”)

Założenie n.t. kluczowego problemu: dystans obronny wobec osób tej samej płci

na skutek fizycznej / emocjonalnej separacji od rodzica tej samej płci w krytycznym okresie rozwoju

prowadzi do deficytu tożsamości płciowej

Podejście w terapii: najczęściej psychodynamiczne

oparte na kontrowersyjnej tezie o możliwości reorientacji seksualnej

podstawowe kierunki:

korekta deficytu tożsamości płciowej w oparciu procedury terapeutyczne oparte na przeniesieniu i doświadczenia korektywne w relacji z terapeutą tej samej płci

organizacja grupy wsparcia (homoseksualnej, z czasem heteroseksualnej)

budowanie tożsamości męskiej / kobiecej



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
274
274
Foucault Nadzorować i karać Część I S 14 157, 274 385
274 i 275, AP
Rozw�j fizyczny i poznawczy w wieku od 6-12 lat, s.274-283
274 , Na podstawie zapamiętanych lub zaobserwowanych podczas nauki szkolnej sytuacji wychowawczo-dyd
274 00, Uchwała Nr
274-282, materiały ŚUM, IV rok, Patomorfologia, egzamin, opracowanie 700 pytan na ustny
274 formularze
highwaycode pol c14 awarie, wypadki (s 91 95, r 274 287)
P Czapli˝ski 274 275
plik (274)
274.Trwale wartosci epoki staropolskiej
274 zadania funkcje kwadratowe
Pratkanis, Aronson Wiek propagandy str 263 274 id
1 (274)
274
274 Linz Cathie Cygańska szkatułka
274

więcej podobnych podstron