3541


1. GOSPODARKA TURYSTYCZNA JAKO ELEMENT POLITYKI REGIONALNEJ - HISTORIA, RELACJE, AKTUALNE ZAGADNIENIA

GT jest bardzo ważnym elem PR dla wielu obszarów, zwłaszcza o charakterze rolniczym o odpowiednich walorach przyrod-kulturowych, Tam usługi tur służą ożywieniu gospod lokalnej, polepszeniu standardu życia mieszkańców i postępu cywilizacyjnego.

2. POLITYKA REGIONALNA W POLSCE W LATACH 90 - ZAŁOZENIA I GŁÓWNE PROBLEMY.

Polityka regionalna w Polsce to jeden z najważniejszych celów UE. Cel to wzrost znaczenia i kompetencji władzy lokalnej. Polityka reg sprzyja rozwojowi konkurencyjności w regionach, wzmacnia lokalne gminy i województwa, które więcej inwestują, aby być lepszym od innych regionów. Polityka reg w Pl niestety nadal jest jedynie deklarowana. Trzeba wniknąć w każdy region. Istotna jest tu wieś, która bez polityki reg upada. Polityka reg to dofinansowanie wsi, to dawanie zatrudnienia, to rozwój agroturystyki, agrobiznesu. Główne problemy wsi: słaba infrastruktura techniczna (brak węzłów komunikacyjnych, tel, kanalizacji), gospodarcza (brak lekarza, apteki, banku), społeczna (likwidacja szkół, ośrodków kultury, bezrobocie). Pol reg chroni środowisko, zapewnia pracę bezrobotnym, daje szansę rozwoju małym przedsiębiorstwom

Politykę regionalną państwo prowadzi w stosunku do wszystkich województw - pol interregionalna, której celem jest poprawa stanu życia ludności, rozwój gospodarczy danego regionu i społeczny i technologiczny. Założenia to: inwestycje i podtrzymywanie wzrostu gospodarczego. Przyspieszenie urbanizacji, podniesienie wykształcenia, postęp kulturalny, zaangażowanie społeczeństwa, wzrost techniki

Nowy rozwój samorządów w Polsce nie jest układem hierarchicznym. Powstał aby regulować funkcjonowanie struktur mających się uzupełniać a nie nakładać. Zreformowany samorząd jest w istocie:

3. Turystyka czynnikiem ograniczenia bezrobocia - uwarunkowania realizacyjne na przykładzie wybranych województw

Usługi tur mają wpływ na wiele dziedzin życia społeczności lokalnej i spełniają dużą rolę w kreowaniu nowych miejsc pracy. Udostępnienie regionów atrakcyjnych turystycznie przez: nowe połączenia komunikacyjne, rozbudowę podstawowych urządzeń infrastrukturalnych, zagospodarowanie turystyczne. Uruchomienie i eksploatacja obiektów noclegowych, gastronomicznych, świadczących usługi dodatkowe (sportowo-rekreacyjne, rozrywkowe), rozwój hotelarstwa, gastronomii, działalności biur podróży, firm transportowych wpływa na rozwój usług telekomunikacyjnych, bankowych, ubezpieczeniowych, informatycznych i reklamowych i jest czynnikiem zwiększającym zakres przedsięwzięć: komunikacyjnych, komunalnych i sportowych. Rozwój agroturystyki - forma modernizacji terenów wiejskich w krajach UE.

4. PROMOCJA - POBUDZANIE LOKALNEJ PRZEDSIĘBIORCZOŚCI

23. REGIONALNA I LOKALNA ORGANIZACJA

Trzystopniowy system promocji turystycznej: POT, ROT, LOT. Przesłanki stworzenia POT i 3-stopniowego systemu promocji:

Największy nacisk należy kłaść na reg i lok organizacje - ROTy i LOTy. Umożliwiają one współpracę samorz teryt i lokalnej branży tur. Tworzy się je, aby skutecznie i profesjonalnie promować region. Możliwe jest lepsze wykorzystanie rozproszenie środków finan, lepsza organizacja, sprawniejsze funkcjonowanie. Powołanie tych struktur jest zapisane w strategii wojew i rozw tury 2001-2006.

ROT udział mają: LOTy, związki gmin, samorz, regionalne izby tury.

ROT - zadania: stworzenie regionalnego syst IT, promocja walorów tur w kraju i za granicą, tworzenie produktu tury w regionie, dostęp komun, wspieranie tworzenia Lotów w powiatach i gminach, doskonalenie kadr w tur, prowadzenie badań i analiz marketing w dziedzinie tur.

ROT-cele: kreowanie pozytywnego wiz wojew w kraju i za granicą, promocja i rozwój woj., współpr z rządem, stowarzyszeniami tur, prowadzenie dzial wydawniczej, organiz stoisk na targ.

LOT -to organy współpracy samorządów z lokalną branżą turystyczną.

Zadania LOT ów;

-integracja samorządów lokalnych z branżą turystyczną.

-tworzenie i rozwój produktu turystycznego

-promocja lokalnych produktów tur.

-utrzymanie i prowadzenie punktów Informacji Turystycznej

-Członkami LOTów są - gminy, powiaty ,właściciele lokalnych hoteli, pensjonatów, restauracji

-LOTy będą mogły korzystać ze środków od UE.

-Warunkiem istnienia LOTu jest podpisanie porozumienia z Regionalnym Ośrodkiem Turystycznym i współpraca.

5. MIEJSCE SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO W ROZWOJU LOKALNYM I REGIONALNYM.

Samorząd terytorialny - stanowi fragment administracji rządowej. Składa się z

gminy - podst jednostka, powiatu, województwa.

Do zadań samorządu należy:

6. NOWY PODZIAŁ TERYTORIALNY CZYNNIKIEM INTENSYFIKACJI POLITYKI REGIONALNEJ

Region - podporządkowana bezpośrednio szczeblowi centralnemu jednostka terytorialna posiadająca reprezentacje polityczną. Układ zorganizowany celowo, powołany do realizacji celów społ-ekon, wyodrębniony z otoczenia, obejmuje fragment przestrzeni spol-ekon, jest wypełniony wzajemnie powiązanymi podmiotami gospodarczymi. Przesłanką stworzenia nowego podziału teryt jest chęć stworzenia jednostek teryt odpowiadających regionom UE. Nowe województwa spełniają kryteria układu regionalnego.

Cechy regionu:

Ze względu na różnice strukturalne regiony dzieli się na:

Kryteria podziału regionów:

  1. Ze wzgl PKB na 1 mieszkańca:

  1. Ze wzgl na tempo wzrostu PKB

Planowanie, zarządzanie, statystyki to przesłanki do stworzenia wyraźnych granic regionów. Do 99 roku w PL był 3-szczeblowy podział na gminy, powiaty, województwa, a obecnie jest podział na woj (powiaty), a lokalnie na powiaty i gminy.

Rozwój regionalny to wszystkie zmiany zachodzące w regionie: rozwój progresywny (pozytywny) i regresywny (negatywny), agregacja indywidualnych preferencji i decyzji efektywnych społecznie.

Elementy rozwoju regionalnego:

7. TERYTORIALNA ADMINISTRACJA PUBLICZNA W POLSCE

Samorząd jako pewna instytucja życia społecznego ma bardzo głęboko sięgające korzenie. Jest instytucją, która przeżywała w poszczególnych krajach zróżnicowana ewolucję. Samorząd jest wspólnotową formą organizacji życia publicznego, lokalnego bez interwencji władzy państwowej. Najpowszechniejszą jednostką samorządową jest gmina jako wspólnota mieszkańców. Gmina jest formą organizacji życia lokalnego, jest zinstytucjonalizowanym sąsiedztwem. W świetle prawa polskiego nasze uczestnictwo w gminie ma charakter obligatoryjny - nie możemy się z gminy wypisać. Sejm zadecydował, że wszyscy jesteśmy członkami pewnej wspólnoty gminy.

W systemie funkcjonowania samorządu podział ról jest następujący:

Podział terytorialny wprowadzony ustawą z 1998 r. W wyniku czego powstają jednostki: Gmina - rola podstawowa, Powiat - rola pomocnicza, Województwo-rola pomocnicza

Prawne uwarunkowania działalności jednostek to: konstytucja, umowy międzynarodowe, ustawy o samorządzie gmin powiatów województw

Powiat zatem nie jest w stosunku do gminy jednostką nadzorczą, nadrzędną. Tak samo województwo nie sprawuje nadzoru w stosunku do powiatu i jednostki te działają niezależnie od siebie, ale mogą ze sobą współpracować dla dobra mieszkańców, tworzyć różnorodne porozumienia, wzajemne polegające na wykonywaniu określonych zadań publicznych czy też mogą tworzyć związki o charakterze międzygminnym, międzypowiatowym czy zadań wojewódzkich.

8. ROLA CENTRUM W KSZTAŁTOWANIU POLITYKI REGIONALNEJ - REGULACJE PRAWNE

Polityka interregionalna uprawiana jest przez szczebel centralny wobec układu terenowego. W polityce intraregionalnej podmiotem jest województwo a treścią jest odwoływanie się na szczebel powiatowy i wojewódzki.

Region to układ ekonomiczno-przestrzenny. W praktyce działania w UE mocno eksponuje się definicję regionu na tę okoliczność, że jest to struktura bezpośrednio uporządkowana szczeblowi centralnemu.

Istotą polityki regionalnej jest zdynamizowanie wzrostu gospodarczego regionów, zwłaszcza odstających. Istotą tego wzrostu jest zharmonizowanie, wyrównanie rozpiętości. Ten wzrost gospodarczy ma wielorakie skutki: społeczne, techniczne, ekologiczne. Sprawą nr 1 są w tym wzroście inwestycje, są jakby „kołem zamachowym” gospodarki. Występuje tu efekt mnożnikowy (nowe rozwiązania strukturalne, nowe dworce lotnicze, autostrady, instalacje wodociągowe, kanalizacyjne - to wszystko profituje).

Strategiczne cele polityki regionalnej:

  1. wyrównywanie rozpiętości rozwojowych

  2. konkurencyjność regionów

Rozwój regionalny to proces wielowymiarowy, miejsce w kreowaniu tej polityki znajdują struktury szczebla centralnego i terenowego.

Szczebel centralny - można analizować w kilku płaszczyznach jak funkcjonowanie parlamentu, rządu, ministrów oraz wydzielonej struktury w układach rządowych odpowiedzialnej za politykę regionalną. We wszystkich krajach takie struktury istnieją, w niektórych samodzielnie. Jest to bardzo znaczący element struktur centralnych, ponieważ tak się ukształtowała praktyka, że środki pomocowe przedakcesyjne i strukturalne są absorbowane przez poszczególne państwa za pośrednictwem sektora polityki regionalnej czyli tam trzeba koncentrować swoją aktywność, aby te środki dostać a następnie skonsumować. W najbliższych latach 70% celów polityki regionalnej będzie realizowanych z funduszy pomocowych.

Parlament tworzy fundamenty polityki regionalnej decydując o określonych treściach ustaw, które w całości są poświęcone temu problemowi.np. Ustawę o Planowaniu Przestrzennym z 1995 r., Ustawę o Wspieraniu Rozwoju Regionalnego z 1999 r. (jej treścią jest sprawa kontraktów wojewódzkich czyli podpisywane między rządem a marszałkami województw umowy o zakresie pomocy władz centralnych w finansowaniu rozwoju regionalnego)

Sejm kreując ustawy formułuje cały szereg dyspozycji związanych z konkretyzacją niektórych kwestii. Dzieje się to metodą tzw. delegacji ustawowych czyli rząd albo minister musi wydać uchwałę czy rozporządzenie, które konkretyzuje określone, ważne dla tego odcinka zagadnienie.

Proces rozwoju regionalnego wymaga aktywności szczebla centralnego, poczynając od parlamentu. Prawidłowością na rynku jest, że kapitał przepływa tam, gdzie znajduje najbardziej efektywne możliwości pomnażania, gdzie przynosi największe zyski.

Prognozy dot. zagranicznego kapitału: w tym roku będzie zainwestowane ok. 7 mld USD,
(3 mld mniej niż w ubiegłym roku). Nie rokuje się w województwie podlaskim czy lubelskim (bardzo ubogie) tylko w mazowieckim, wielkopolskim - efekt jest taki, że te prawa efektywnościowe sprawiają iż rozwój polega na bogaceniu się bogatych i ubożeniu biednych. Dlatego polityka regionalna zakładająca cele wyrównawcze, konkurencyjne musi polegać na interwencji państwa, która może się objawić
w najprostszym wyrazie w postaci nowych dotacji, różnych form zasilania budżetowego albo preferencyjny w traktowaniu w sensie instrumentu określonego regionu (np. większa część podatku dochodowego od uprawy zostaje w dyspozycji terenowej). Przyjęte zostały przez rząd bardzo znaczące dla rozwoju polityki regionalnej decyzje jak:

  1. Program Modernizacji Wsi i Rolnictwa do 2006 r. (ma szczególny ładunek regionalny)

  2. Program Rozwoju Przemysłu Paliwowego do 2006 r.

W związku z tym rośnie znaczenie decydowania o układzie przedstawicielstw mieszkańców określonych regionów. Cały ten trend związany z polityką regionalną to jest upodmiotowienie społeczeństwa. Nie urzędnicy a mieszkańcy będą decydować o swoich sprawach - to jakby „karta moralności” nowoczesnej cywilizacji. Poza tym w jakimś sensie proces wzmacniania regionów jest jakby przeciwwagą procesu globalizacji. Te uwarunkowania strategiczne wyznaczają miejsce polityki regionalnej. UE ponad 50% swego budżetu przeznacza na rozwój regionów. Pomoc zewnętrzna, poważne źródło zasilania rozwoju będzie przechodziło właśnie przez sprawy regionalne.

Minister Gospodarki odpowiada z ramienia rządu za politykę regionalną. Resort ten:

Konfrontacja polskich realiów z rozstrzygnięciami dotyczących pomiarów poziomu rozwoju prowadzi do wniosku, że w Polsce tylko 1 region - województwo mazowieckie - nie będzie kwalifikowało się do pomocy z funduszy strukturalnych. Wszędzie indziej będzie poniżej 75%. To pokazuje z jednej strony dystans cywilizacyjny a z drugiej ogrom zadań, jakie musi polityka regionalna w Polsce rozwiązywać.

Ministerstwo Gospodarki jest w całości odpowiedzialne za realizację zadań interregionalnych. Jest jednak wydzielona struktura w postaci 2 departamentów
w Ministerstwie, które zajmują się problemami regionalnymi:

  1. departament mający aspekt krajowy a więc przełożenie zadań ze skali narodowej na województwa

  2. departament współpracy z UE - chodzi o finansowanie zadań regionalnych ze środków pomocowych

Ten zespół ma za zadanie:

9. BUDŻET I FINANSE SAMORZĄDU

15. GOSPODARKA BUDŻETOWA JEDNOSTEK SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO.

Gospodarka budżetowa to

11. DOCHODY SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO Z TYTUŁU PODATKÓW I OPŁAT

Kryteria podziału:

  1. ekonomiczne - eksponuje, akcentuje źródło ich pochodzenia, źródłem zasadniczym dochodu samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa) jest wypracowany w kraju PKB, PKB stanowi źródło dochodów budżetu państwa a także źródło budżetu jednostek samorządu terytorialnego; samorząd jest zupełnie samodzielną strukturą, odrębną od państwa, dlatego źródła jego finansowania muszą być bardzo precyzyjne wg przepisów aby zachować podmiotowość wobec struktur państwowych samorządu,

  2. organizacyjne - jest szczebel gminny, powiatowy, wojewódzki i tu można rozważać np. partycypację w podatku dochodowym od osób fizycznych na poszczególnych szczeblach,

  3. prawne - na podstawie tej klasyfikacji można mówić o dochodach przymusowych (z mocy ustawy).

Fundamentalne regulacje dot. źródeł dochodu samorządu terytorialnego z uwagi na rangę samorządu są ujęte w:

W Konstytucji wymienia się 3 źródła dochodów jednostek samorządowych:

Jest jeszcze jedno źródło nie ujęte w Konstytucji ale istotne - dotacje z funduszy celowych; Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska, mamy 11 funduszy, są środki pozabudżetowe i na pewno jest tendencja aby je zlikwidować ale z różnych powodów one istnieją i są rzeczywistym źródłem dopłacania do potrzeb lokalnych.

W ustawie ustrojowej o powołaniu samorządu na poszczególnych stopniach zawierają przepisy dotyczące dotacji z państwowych funduszy celowych oraz tzw. subwencję wyrównawczą.

Dochody uzyskiwane w formie dotacji lub subwencji są przekazywane na własność samorządu. Są wydatkowane przez jednostki samorządu terytorialnego jako właściciela tych środków. Nie są to zatem dochody obce chociaż źródło jest spoza systemu.

Dochody jednostek samorządowych:

  1. publiczno-prawne

  2. prywatno-prawne

Ten podział występował w okresie 20-lecia międzywojennego, kiedy była jeszcze własność komunalna, którą wprowadziła ustawa z marca 90 roku (?).

Dochody publiczno-prawne przypadają gminom na podstawie stosunku prawnego o charakterze publicznym, prawo do ich wykorzystywania samorządy otrzymują bezpośrednio z samej ustawy przydzielającej im określone podatki (niektóre podatki są tylko dla gmin), udziały w podatkach gminnych, opłaty, dotacje, subwencje.

Zaliczamy tu:

  1. podatki pobierane przez organy gminy (inną część podatku pobierają organy państwowe, rządowe, izby i urzędy skarbowe jako organy Ministra Finansów)

  1. podatki pobierane przez rządowe organy finansowe (urzędy skarbowe)

Udział gminy w podatkach i opłatach państwowych - Prawie 28% podatku dochodowego od osób fizycznych zostaje w gminach, Pozostaje również 5% podatku doch. od osób prawnych.

Są 2 odrębne ustawy o podatkach dochodowych: od osób fizycznych i od osób prawnych.

Udział powiatu i województwa w podatku dochodowym od osób fizycznych:

powiat nie partycypuje w ogóle w podatku od osób prawnych, natomiast województwo dostaje 0,5%. Są to rozstrzygnięcia ustawowe, to źródła dochodu samorządu.

Opłaty, kary, grzywny pobierane przez samorząd zasilają kasy, różne opłaty administracyjne (np. zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych), opłaty związane z działalnością usługowa i gospodarczą samorządowych jednostek organizacyjnych np. zakładów budżetowych jak ośrodki sportu i rekreacji-baseny, siłownie -opłaty z tego tytułu zasilają potrzeby gminy, bo jest to własność komunalna, to co straż miejska pobiera to w całości zasila budżet gminy).

Subwencje państwo polskie przeznacza na sfinansowanie zadań, które kiedyś realizowało państwo. Przede wszystkim dotyczą oświaty, ponad 60-80% związane jest ze szkolnictwem - do powiatu należy szkolnictwo średnie, zawodowe średnie, ponadmaturalne. Należą również drogi. Subwencja ogólna dla województwa dotyczy też części oświatowej - szkolnictwo wyższe. Również problem dróg wojewódzkich.

Dotacje przekazywane z budżetu państwa nie mają systemowego charakteru jak subwencje, przekazywane są na realizacje zadań zlecanych ustawami, ustawy podejmują określone decyzje i przeznacza się na to środki, aparatem realizującym jest układ samorządowy, który ma własne zadania i zadania zlecone.

Wiele zadań własnych samorządu jest dofinansowywane z dotacji z budżetu. Takie zadania jak powiatowe służby inspekcji i straży (jest ich dużo). Realizowane są z tego wieloletnie programy rozwoju rolnictwa, podpisywane są tzw. kontrakty wojewódzkie (ministerstwo odpowiedzialne za rozwój z wojewodą). Są dotacje na usuwanie bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa czy porządku publicznego. Są dotacje celowe z funduszy celowych..

Dochody prywatno-prawne samorząd jako właściciel użytkując majątek komunalny czy jego mienie, poszczególne składniki tego majątku wydzierżawia, oddaje w użytkowanie wieczyste, wnosi jako udział w spółce lub w spółdzielni, może też sprzedać pewien składnik mienia komunalnego. Dochody te są konsekwencją zawieranych umów cywilno-prawnych lun czynności prywatno-prawnych na podstawie prawa cywilnego lub kodeksu spółek handlowych.

Zalicza się tu:

Najbardziej rozbudowany jest system dochodów gmin. Gminy są wyłącznym dysponentem podatków i opłat od usług. Powiaty i województwa nie maja własnych podatków. Decydującą w nich rolę mają dochody transferowane z budżetu państwa w formie subwencji i dotacji. Jest to bardzo skomplikowany i rozbudowany system. Władze samorządowe korzystają oczywiście z innych instrumentów jak pożyczki, kredyty, obligacje komunalne. W gospodarce budżetowej samorządu określona rolę odgrywają również fundusze mające charakter uzupełniający w finansowaniu wzrastających zadań samorządu.

Podatki i opłaty - domena gmin, zostały wyodrębnione z dochodów budżetowych i przekazane do wyłącznej dyspozycji gmin (kiedyś były to opłaty z budżetu państwa, powołanie gmin zmieniło tą sytuację).

Podatki i opłaty lokalne zasilają bezpośrednio w całości budżety samorządu gminnego.

PODATEK OD NIERUCHOMOŚCI stanowi decydujące źródło dochodów lokalnych. Zalicza się go do grupy podatków majątkowych. Nie jest on uzależniony od dochodów uzyskiwanych z nieruchomości. Podatek ten ma charakter majątkowy a jednocześnie opodatkowanie wynika z samego posiadania nieruchomości, niezależnie od tego czy uzyskujemy dochód czy nie z tego władania. Wpływy z tego podatku w całości zasilają budżet gminy i w znacznym zakresie są kształtowane przez organy samorządu - samorząd może ustalić stawki, górne pułapy określa Minister Finansów. Obowiązek podatkowy zgodnie z zasadami obowiązującymi od dziesiątek lat w Polsce ciąży przede wszystkim na:

  1. osobach fizycznych i prawnych, tych które są właścicielami lub samodzielnymi posiadaczami nieruchomości lub obiektów budowlanych

  2. posiadaczach nieruchomości lub obiektów budowlanych, które są własnością skarbu państwa

  3. posiadaczach nieruchomości lub obiektów budowlanych, które należą do skarbu państwa ale nie jest sformalizowany stan prawny (jeżeli użytkuje się bez formalnego tytułu)

  4. posiadaczach wieczystości nieruchomości

Za podstawę opodatkowania przyjmuje się powierzchnię użytkową budynku i powierzchnię gruntu. Prawie nie uwzględnia się wartości. Dopiero gdy będzie wprowadzony podatek katastralny - wówczas będziemy płacić w sposób zróżnicowany. Podatek od nieruchomości dotyczy tych gruntów, które nie podlegają podatkowi rolnemu lub leśnemu. W celach podatkowych przyjęto, że gospodarstwem rolnym w Polsce są użytki o powierzchni 1 ha (poniżej płaci się podatek od nieruchomości a powyżej rolny). Podstawę opodatkowania oraz wysokość stawek podatkowych jest zróżnicowana i zależy od rodzaju nieruchomości bądź obiektu budowlanego i sposobu jego wykorzystania. W podatku od nieruchomości w Polsce są stosowane stawki kwotowe i procentowe (większa budowla). Dla budynków podstawą opodatkowania jest powierzchnia użytkowa. W ubiegłym roku podatek:

Te stawki są mocno zróżnicowane, np. użytki rolne wchodzą w skład gospodarstw-podatek w wysokości 0,05% za 1 ha powierzchni, do gruntów pod jeziorami zajętych pod zbiorniki wodne zastosowano stawkę od 1 ha powierzchni. Są odpowiednie tabele, kraj został podzielony na 3 strefy i uwzględnione są różne okoliczności pobierania podatku od osób fizycznych, wysokość ustala w decyzji wójt, burmistrz albo prezydent właściwy ze względu na położenie nieruchomości. Osoby prawne, jednostki organizacyjne bez osobowości prawnej są zobowiązane samodzielnie obliczać i wpłacać należny podatek na rachunek właściwej gminy, bez wezwania czyli bez konieczności otrzymania decyzji ustalającej wysokości podatku. Podatek od nieruchomości płaci się w 4 ratach (15.III, V, IX, XI). Osoby prawne maja obowiązek comiesięcznego wpłacania należnej kwoty na rachunek właściwej gminy ze względu na położenie nieruchomości. Do 15. każdego miesiąca trzeba wpłacić podatek od nieruchomości.

We wszystkich podatkach ustalono sytuację, kiedy obowiązek podatkowy nie istnieje albo przewidziano możliwość zastosowania ulg. Zwolnienia podatkowe dzielą się na:

  1. ustawowe z mocy prawa

  2. uznaniowe wprowadzane uchwałą przez gminę

Zwolnienia wprowadzane przez gminę są wiążące tylko na obszarze działania gminy.

Przykłady zwolnień ustawowych o charakterze generalnym i obowiązujące na terenie całego kraju (nie płaci się od):

  1. nieruchomości, które w całości lub w części używane są przez organy administracji samorządu terytorialnego

  2. nieruchomości będące własnością państw obcych lub organizacji międzynarodowych

  3. budowle dróg publicznych i gruntów zajętych przez te drogi wraz z ......................

  4. budowle wykorzystane wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego i zajęte grunty na potrzeby kolejnictwa

  5. grunty pod ...............................................

  6. budynki gospodarcze w części związane z działalnością leśną

  7. budynki gospodarcze zajęte na prowadzenie działów specjalnej produkcji rolnej

  8. budynki gospodarcze w rolnictwie albo częściowo związane z tą rolę

  9. nieruchomości lub ich część zajęte na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia (np. TPT, PTTK) działalności dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki, kultury fizycznej, rekreacji, turystyki

  10. grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dla dzieci i młodzieży (za campingi się płaci, jest to jedna z przyczyn ich upadku)

  11. budynki i grunty wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, trzeba jednak o nie dbać, utrzymywać je i konserwować zgodnie z przepisami o zabytkach

Istnieją zwolnienia od podatku na podstawie odrębnych ustaw. Zakres przedmiotowy zwolnień dotyczy nieruchomości uczelni wyższych (chyba że prowadzą ożywioną działalność gospodarczą), nieruchomości szkolne.

Wszędzie tam gdzie gmina odnotowuje uszczerbek we własnych wpływach z uwagi na zwolnienia ma rekompensatę budżetową.

Gmina może jednak modyfikować zakres zwolnień ale wtedy kiedy jest to problem jej swobodnego uznania, nie otrzymuje dotacji.

Podatek od nieruchomości jest typowym podatkiem komunalnym, najwydajniejszym dla gmin miejskich. W wysoko rozwiniętych krajach Europy Zachodniej podatek ten stanowi najznaczniejsze i stabilne źródło dochodów lokalnych. W krajach anglojęzycznych oraz Holandii w podatku tym uzyskuje się ponad 50% wszystkich wpływów. We Włoszech, Francji, Hiszpanii, Japonii, Niemczech i Austrii podatek ten ma nieco mniejsze znaczenie, chociaż jest to bardzo ważne źródło dochodów. W niektórych krajach turystycznych jak Grecja podatki od nieruchomości w całości odprowadzane są do budżetu państwa.

Podatek od nieruchomości obecnie średnio w Polsce zapewnia wpływy do gminnego budżetu w 11%, w niektórych gminach miejskich 30%. Wysokość ta uzależniona jest od wielkości i stopnia zurbanizowania gminy. Gdyby wprowadzono podatek katastralny to jego udział wynosiłby na poziomie 40% wpływów gminy. W 1998 r. w Ministerstwie Finansów utworzono departament podatków lokalnych i tam się koncentrują prace. Wprowadzenie nowego podatku (katastralnego) zastąpiłoby podatek od nieruchomości, rolny i leśny. Stawka podatku byłaby określona procentowo od wartości nieruchomości.

PODATEK ROLNY ma duże znaczenie dla gmin wiejskich, jest na wsi istotnym źródłem dochodów budżetowych. W całości wzbogaca on budżet gmin. Ciąży na osobach fizycznych, prawnych, które są właścicielami, posiadaczami lub dzierżawcami gospodarstw rolnych. W odróżnieniu od podatku od nieruchomości ma charakter produkcyjny, związany jest z produkcją rolną, jej wydajnością, efektywnością oraz strukturą i rozmiarami. Opodatkowaniu podlegają grunty gospodarstw rolnych. Za gospodarstwo dla celu podatku rolnego przyjęło się powszechnie obszar, którego powierzchnia użytków rolnych (użytki rolne to nie tylko grunty rolne ale i łąki, pastwiska, grunty pod stawami, zabudowaniami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa) przekracza 1 ha.

Aby zakwalifikować grunt jako gospodarstwo muszą być spełnione 2 warunki:

  1. grunt musi być przeznaczony do działalności rolniczej

  2. obszar powyżej 1 ha

Obowiązek podatkowy ciąży na osobach fizycznych, prawnych, jednostkach organizacyjnych bez osobowości prawnych, które są właścicielami lub samoistnymi posiadaczami gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych. Obowiązek podatkowy nie dotyczy skarbu państwa i gmin. Podstawę opodatkowania stanowi liczba ha przeliczeniowych ustalanych na podstawie powierzchni i rodzajów, klas, użytków rolnych. Na terenie kraju mamy 4 okręgi podatkowe obejmujące w całości granice województw. W jednych rejonach są lepsze gleby-inna stawka a w innych gorsze. Hektar przeliczeniowy jest jednostką umowną, która odzwierciedla możliwość osiągania dochodów z gospodarstwa rolnego. Trzeba w związku z tym posługiwać się tą jednostką przeliczeniową, ponieważ część gruntów jest pod zabudowaniami służącymi rolnictwu, są łąki, pastwiska, sady, grunty pod stawami zarybionymi lub nie. Przeliczniki do gruntów rolnych są wyższe a w innych przypadkach niższe. Wyróżnia się 6 klas użytków rolnych (ostatnie klasy V, VI są z mocy prawa zwolnione z podatku rolnego). Zaliczenie poszczególnych gmin i miast do jednego z 4 okręgów podatkowych w kraju dokonuje Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Wojewoda na wniosek rady gminy może w szczególnych przypadkach zaliczyć niektóre gminy do innego okręgu podatkowego. Podatek nie jest wymierzany w pieniądzu (dopiero później). Stawka tego podatku określana jest w ustawie jako relacja do aktualnie stosowanej ceny żyta. Należna za dany rok kwota podatku rolnego płaconego od 1 ha przeliczeniowego odpowiadać ma pieniężnej równowartości 2,5 kwintala średniej ceny skupu zboża za 3 pierwsze kwartały roku poprzedzającego. Relacja jest problemem urodzaju. Rady gminy mogą dla celów obliczania podatku przyjmować ceny skupu żyta jako średnie ustalone przez GUS. Podatek rolny od osób fizycznych ustala w drodze decyzji wójt, burmistrz lub prezydent w zależności od położenia gruntu. Podatek ten płaci się w 4 ratach. Osoby prawne, jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa do 15. stycznia składają w gminie deklarację na podatek rolny.

Zwolnienia i ulgi:

  1. klasa V, VI, grunty położone w pasie drogi granicznej

  2. grunty rolne, łąki, pastwiska, na których prowadzone są prace melioracyjne

  3. grunty nabywane w celu utworzenia nowego lub powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego (przez pewien czas się nie płaci)

  4. grunty powstałe z zagospodarowania nieużytków (przez pewien czas się nie płaci)

  5. podatnicy prowadzący gospodarstwo rolne powołani do odbycia służby wojskowej

  6. podatnicy gospodarstw rolnych na terenach podgórskich i górskich

  7. ulgi w związku z klęskami żywiołowymi

  8. ulgi dla tych, którzy dokonali modernizacji budynku albo wybudowali jakiś obiekt służący środowisku naturalnemu (np. zainstalowanie urządzeń zapewniających wsi wodę, produkcja naturalnej energii, biogazu, baterie słoneczne, energia wiatrowa)

Jest to próba stymulowania pewnych procesów, zachęcania do nich.

PODATEK LEŚNY w swej konstrukcji jest bardzo podobny do rolnego i w całości zasila budżety gmin. Płacą go osoby fizyczne i prawne, i wszystkie jednostki organizacyjne będące właścicielami bądź posiadaczami lasów. Wszystkie lasy z wyjątkiem tej części zajętej na ośrodki turystyczno wypoczynkowe, działki budowlane czyli wyłączone decyzjami administracyjnymi z gospodarki leśnej na inne cele są opodatkowane. Nie ma podatku od drzewostanu do 40. roku (po 40 latach trzeba płacić). Wszystkie zwolnienia m.in. drzewostany do 40 lat, drzewostany wpisane do rejestru zabytków są przesłanką opłat a przy zwolnieniach - zwolnienia są niesamoistną decyzją władz lokalnych w skali kraju i w związku z tym utracili wpływy budżetowe nie otrzymując z tego tytułu z budżetu państwa rekompensaty. Podstawa opodatkowania podatkiem leśnym to jest powierzchnia lasu wyrażona w hektarach przeliczeniowych, np. na 1 ha lasu dębowego czy świerkowego czy topolowego - to jest inny las, w zależności od jakości, zajmowanej powierzchni, gatunku. Stawka tego podatku nie jest określona wprost jak np. w przypadku podatku rolnego ale jest relatywizowana. Podatek leśny za 1 ha przeliczeniowy lasu wynosi równowartość pieniężną 0,2 m kubicznego drewna za 3 pierwsze kwartały roku poprzedzającego. Inna jest stawka dla lasów ochronnych, które wchodzą w skład rezerwatów, parków narodowych. Podatnicy inni niż osoby fizyczne są zobowiązani do składać deklaracje wg ustalonego wzoru na każdy rok podatkowy. Podatek ten jak i rolny płacony jest w 4 ratach a inkasują go gminy. Wpływ tego podatku na kasę gminną jest dosyć mały.

PODATEK OD ŚRODKÓW TRANSPORTOWYCH w całości zasila budżet gminy, pobierany jest przez gminę. Do końca 1997 r. miał bardzo znaczącą rolę jako samoistne źródło zasilania budżetu ale od 1998 z tego podatku zostały wyłączone samochody osobowe. Płacimy ten podatek w cenie benzyny. Przedmiotem opodatkowania, obecnie jest źródło gminnych dochodów są następujące: samochody ciężarowe od ładowności powyżej 2 t, ciągniki siodłowe, przyczepy i naczepy, autobusy

Obowiązek podatkowy ciąży na osobach fizycznych i prawnych. Stawki podatkowe uchwala Rada Gminy ale górne ich granice określa Minister Finansów (górne pułapy większości podatków i kiedy ich ostateczny kształt uzależniony jest od decyzji samorządowych -pułapy określa Minister Finansów). Podatek ten płacony jest w 2 ratach, płaci się go bez wezwania/zawiadomienia. Zwolnienia od 1998 r. dotyczą pojazdy dyplomatyczne na zasadach wzajemności, wojskowe środki transportu, ponadto są inne zwolnienia możliwe w oparciu o delegację ustawową możliwe do zadecydowania przez władze gmin.

PODATEK OD POSIADANIA PSÓW (śladowej rangi), w wielu gminach koszty jego poboru są większe niż jego wpływy. Osoby powyżej 70 lat mogą mieć psa (rolnicy), osoby kalekie mogą nie płacić podatku. Minister Finansów określa górna stawkę - ok. 37 zł za ubiegły rok za jednego psa.

OPŁATA TARGOWA ma bardzo duże znaczenie jeżeli chodzi o układy lokalne jako źródło dochodów. Jest ważna szczególnie dla budżetów gmin miejskich, ma charakter powszechny. Pobierana jest od osób fizycznych, prawnych i innych jednostek organizacyjnych sprzedających na targowiskach. Interpretacja targowisko jest szeroka: w bramie, na chodniku. W całości zasila budżet gminy. Sam fakt prowadzenia sprzedaży jest wystarczającą okolicznością aby każde miejsce, w którym jest ona prowadzona uznać za targowisko. W kształtowaniu tego podatku dużą role odgrywają gminy ale górna granica dziennej opłaty targowej podobnie jak inne ustalona jest przez Ministra Finansów.

OPŁATA MIEJSCOWA pobierana jest w gminach o korzystnych właściwościach klimatycznych, krajobrazowych. Nie sama miejscowość rozstrzyga - miejscowości te wyznacza wojewoda na wniosek Rady Gminy zwykle po uzgodnieniu z Ministrem Środowiska. Stawki ustalane są kwotowo, muszą mieścić się w ramach limitów Ministra Finansów. Opłaty te pobiera się tylko od osób fizycznych czasowo przebywających w celach wypoczynkowych, zdrowotnych czy turystycznych za każdy dzień pobytu (opłata klimatyczna). Przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (to jest tu źródło prawa) przewidują szereg zwolnień o charakterze: podmiotowym - przede wszystkim dyplomatyczne, socjalnym - osoby niewidome, zorganizowane grupy dzieci i młodzieży. Rady Gminy mogą znosić zwolnienia lub zawężać ich katalog. W praktyce stosują jeszcze szerszy zakres zwolnień aby pewne środowiska przyciągnąć, np. wiele gmin podjęło decyzje o zwolnieniu rencistów i emerytów. Ta opłata pomimo ukierunkowanej sugestii nazwy nie jest opłata lecz raczej podatkiem uiszczanym przez ludność przebywającą w celach wypoczynkowych, turystycznych w miejscowościach o określonych walorach. Opłata wiąże się ze swej historii ze wzajemnym świadczeniem, wzajemnie jest to rodzaj podatku.

SAMOOPODATKOWANIE MIESZKAŃCÓW to podatek na cele publiczne. Przeprowadza się to z inicjatywy samej Rady na wniosek 1/10 mieszkańców w drodze referendum - ważne przy udziale przynajmniej 30% uprawnionych a za samoopodatkowaniem opowie się 1/3. Jest to instytucja świadcząca o autonomii samorządów ale niezbyt często praktykowana, ponieważ fiskus i różne fundusze celowe wzięły to co można i trudno się spodziewać, że jeszcze przedstawiciele gminy zadecydują o kolejnym podatku. Są to sporadyczne sytuacje.

Podatki pobierane przez urzędy skarbowe (urzędy skarbowe, urzędy kontroli, nadzoru nie są aparatem samorządowym, to oddzielony aparat Ministra Finansów)

KARTA PODATKOWA to forma podatku dochodowego - zryczałtowany podatek dochodowy opłacany przez osoby fizyczne i spółki. Opodatkowanie w tej formie dochodzi do skutku na podstawie decyzji administracyjnej zwykle na wniosek zainteresowanego podatnika. Podatnicy w tej formie opodatkowani są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania, zeznań podatkowych, deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Ta forma opłacania podatku stosowana jest przede wszystkim w działalności usługowo-wytwórczej, gdy zatrudnionych jest nie więcej niż 5 osób zwłaszcza w handlu detalicznym artykułami spożywczymi, rolniczymi, ogrodniczymi, obnośnym i obwoźnym handlu detalicznym, kapitale przemysłowym - ponad 100 różnego rodzaju działalności może być opodatkowane w formie karty podatkowej. Zastosowanie tej formuły oznacza rezygnację ze strony państwa z określenia dochodu podatnika, stałych kwotach i opodatkowani niezależnie od dochodów. Wysokość podatku w formie karty podatkowej ustala się w miesięcznych stawkach. Elementy ustalania podstawy opłat w ramach karty podatkowej: rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej, liczba zatrudnionych pracowników (max 5), liczba mieszkańców miejscowości, w której prowadzona jest działalność (im większa tym mniejszy jest podatek). Rola tego podatku, zasilania finansowych podstaw gmin jest nieduża. W ostatnich latach jego udział w dochodach budżetów wszystkich gmin w Polsce kształtuje się na poziomie ok. 1%.

PODATEK OD SPADKÓW I DAROWIZN w całości zasila budżet właściwej gminy a pobierają go urzędy skarbowe. Temu opodatkowaniu podlega faktyczne lub prawne nabycie własności rzeczy w spadku lub darowizny. Podstawowym elementem konstrukcji tego podatku jest podział podatników na 3 grupy podatkowe: rodzina najbliższa (stawki najniższe), zstępni: rodzeństwo rodziców, małżonków itd., pozostali

Różnica między grupami podatkowymi występuje pod względem skali podatkowej i stopnia progresji kwoty wolnej od opodatkowania i wyrażania się również w zakresie ulg podatkowych. Podatek ten w odróżnieniu od innych podatków o charakterze lokalnym nie jest lokalnie kształtowany, jego stawki ustalane są jednolicie dla całego kraju i rady gminy nie mogą ich obniżyć. W małych gminach o charakterze rolniczym (faktyczne znaczenie jako źródło zasilania budżetów gminnych tego podatku) wpływy są znikome. Nabycie gospodarstwa rolnego jako spadku lub darowizny jest zwolnione z podatku. Natomiast duże znaczenie podatek ten ma w miastach i większych gminach gdzie lokalne stosunki własnościowe mają spore znaczenie finansowe.

OPŁATY SKARBOWE oparte na ustawie z IX.2000 r. o opłacie skarbowej. Organem właściwym do decydowania o tym jest wójt i burmistrz w dużych miastach. Opłata ta w decydującym stopniu związana jest z funkcją podatku od płatnego nabycia praw majątkowych. W pewnej części ma charakter opłaty administracyjnej. Wpływy gmin z tej opłaty są znacznie większe niż z podatku rolnego (ok.5% wpływów gmin). Zakres podmiotowy opłaty skarbowej jest szeroki, dotyczy osób fizycznych i prawnych, również innych jednostek nie posiadających osobowości prawnej. Płacimy za:

Ustawa z 2000 r. wymienia również te rodzaje spraw za które nie można pobierać opłat skarbowych:

zaświadczenia i czynności urzędowe w sprawach bezpieczeństwa społecznego, zdrowotnego, obowiązku obrony, sprawami zatrudnienia, nauki, szkolnictwa wyższego oraz w sprawach alimentacyjnych

Stawki są opłaty są stawkami:

Maksymalne stawki opłaty określa lista „szczegółowe stawki”, główne granice Minister Finansów. Organy gminy nie mają tu żadnych praw. Opłata pobierana jest w różny sposób: przez zakup znaczków opłaty skarbowej, przez płacenie należnej kwoty do kasy lub na rachunek urzędu skarbowego. Płatnikami w poważnym stopniu są notariusze, przewoźnicy, sekretarze sądowi i nabywcy rzeczy. Jest to bardzo znaczący element zasilania gmin miejskich.

Inne opłaty gminne o znaczeniu jako źródło zasilania budżetu

OPŁATA ZA WYDANIE ZEZWOLENIA NA SPRZEDAŻ NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH pobiera się, ponieważ chodzi o środki pieniężne na realizację zadań związanych z rozwiązaniem problemów alkoholowych, na walkę z alkoholizmem. Opłatę ustala się w rocznej wysokości za jednorazowy pobyt w izbie wytrzeźwień. To ustalenie związane jest z ceną detaliczną określonych napojów alkoholowych, np. jeśli ktoś zabiega o sprzedaż piwa (napój niskoalkoholowy) wnosi roczną opłatę jako równowartość 5 l spirytusu luksusowego a jeżeli wódkę (napój alkoholowy ponad 18%) to roczna opłata to równowartość 20 l spirytusu.

OPŁATA ZA PARKOWANIE POJAZDÓW (decyduje lokalna władza) jest zgodna z ustawą o drogach publicznych. Jest wprowadzona w miastach, o maksymalnych stawkach decyduje wojewoda. Istotą jest większa lokacja parkujących pojazdów, usprawnienie ruchu. Firma zajmująca się tym inaczej na to patrzy, przyświeca jej cel efektywności ekonomicznej.

17. SUBWENCJE I DOTACJE - ŻRÓDŁA DOCHODU SAMORZĄDU TER.

Istotnym źródłem zasilania budżetów terenowych jest partycypacja w podatkach zabieranych przez państwo. Przekazywana jest część z budżetu państwa do budżetu samorządowego. Ta praktyka występuje w krajach europejskich i pozaeuropejskich. Do 1998 r. w ¼ gminy były sfinansowane przez dopłacanie z budżetu. Udział gmin w podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych ulegał w ostatnich latach znacznemu przekształceniu, był systematycznie podwyższany, 1996-15%, 2000-28,1%.

Od 1.01.2000 obowiązuje nowy system partycypacji terenu podatku od osób fizycznych - chodzi o gminy, powiaty i województwa. Stosowane są 2 wskaźniki:

  1. udział ludności gminy w liczbie ludności województwa,

  2. udział podatków ściąganych w gminie w stosunku do podatków w całym województwie.

Do określenia tej partycypacji stosowany jest wzór matematyczny. System przyjęty od 1.01.2000 - praktyka pokazuje, że znacznie bardziej służy on gminom bogatym. Metoda ta została później przeniesiona w obliczenie wysokości udziałów jednostek samorządowych szczebla powiatowego i wojewódzkiego, jeśli chodzi o podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jeśli chodzi o osoby prawne (zarejestrowane na terenie gminy) to gminy partycypują w tym podatku na wysokości 5% i jest to trwała wartość, tylko w 1992 z uwagi na kłopoty budżetu państwa Sejm przychylił się do 2% partycypacji. Nie korzysta z tego podatku w ogóle powiat. Natomiast województwo partycypuje w podatku od osób prawnych 1,5%. Udział samorządu powiatowego w podatku od osób fizycznych zamieszkałych na terenie powiatu wynosi 1%.

Konieczność dotowania samorządowych struktur lokalnych:

w Polsce w latach 1991-98 udział w dotacji kształtował się na poziomie od 25% do 40% dochodów gmin ogółem. W 2000 r. subwencje i dotacje dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego przekroczyły 50%.

Różnice między subwencją a dotacją - z ekonomicznego punktu widzenia subwencja podobna jest do dotacji. W obu przypadkach istotą jest dofinansowanie samorządu. Jest wspomożeniem pieniężnym samorządu z budżetu państwa. Te dwa rodzaje zasilania pełnią jednak odmienne funkcje, mają różne miejsce w systemie dochodów i różna konstrukcję prawną.

Subwencja przeznaczona jest na finansowanie jakiejś części zadań własnych a przede wszystkim zleconych. Ma charakter ogólny i jest skierowana na finansowanie ogółu zadań własnych. Traktuje się ją jako własne źródło zasilanie. Kto daje subwencje ma związane ręce a dając dotację ma dużo do powiedzenia. Ogólny charakter oznacza powszechność subwencji ale również możliwość przeznaczenia na różne cele, niewyspecyfikowane, chociaż wysokość subwencji jest konsekwencją przyjęcia pewnych parametrów, jest duża możliwość elastycznego kształtowania wydatków. Subwencja z reguły uzupełnia własne dochody samorządowe.

Dotacje są związane z finansowaniem określonych grup celów (np. finansowanie zadań z zakresu administracji rządowej zlecone gminie, opieka społeczna, domy rencistów, dzieci upośledzone).

Subwencje i dotacje ograniczają swobodę zarządzania organów lokalnych i regionalnych a zwłaszcza dotacje, subwencje w mniejszym zakresie. Niezależnie od tego, że ograniczają, władze bardzo zabiegają i chcą dostać - to jest realność pewnych zamierzeń. Mówiąc o ograniczaniu należy mieć w świadomości inne uwarunkowania, że w innych okolicznościach centrum może wpływać na lepsze, tzn. bardziej racjonalne wykazywanie zadań funkcji spełnianych przez jednostki terenowe.

Inne opłaty gminne o znaczeniu jako źródło zasilania budżetu

OPŁATĘ ZA WYDANIE ZEZWOLENIA NA SPRZEDAŻ NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH pobiera się, ponieważ chodzi o środki pieniężne na realizację zadań związanych z rozwiązaniem problemów alkoholowych, na walkę z alkoholizmem. Opłatę ustala się w rocznej wysokości za jednorazowy pobyt w izbie wytrzeźwień. To ustalenie związane jest z ceną detaliczną określonych napojów alkoholowych, np. jeśli ktoś zabiega o sprzedaż piwa (napój niskoalkoholowy) wnosi roczną opłatę jako równowartość 5 l spirytusu luksusowego a jeżeli wódkę (napój alkoholowy ponad 18%) to roczna opłata to równowartość 20 l spirytusu.

OPŁATA ZA PARKOWANIE POJAZDÓW (decyduje lokalna władza) jest zgodna z ustawą o drogach publicznych. Jest wprowadzona w miastach, o maksymalnych stawkach decyduje wojewoda. Istotą jest większa lokacja parkujących pojazdów, usprawnienie ruchu. Firma zajmująca się tym inaczej na to patrzy, przyświeca jej cel efektywności ekonomicznej.

13. ŹRÓDŁA DOCHODÓW SAMORZĄDOWYCH - DOCHODY Z MAJĄTKU SAMORZĄDÓW

Każda jednostka samorządu osiąga dochody z tytułu posiadanego majątku czyli mienia komunalnego. Jest to grupa dochodów prywatno-prawnych (poprzednie były publiczno-prawne). Są one uzyskiwane na podstawie zawieranych umów cywilno-prawnych lub czynności prywatno-prawnych wynikających z przepisów kodeksu cywilnego lub kodeksu spółek handlowych.

Do dochodów majątku samorządu należą:

14. ORGANIZACYJNO-PRAWNE FORMY GOSP. FINANSOWEJ JEDN. SAMORZĄDU

20. ROLA WOJEWÓDZTWA W ROZWOJU GOSP. TUR. - ZNACZENIE STRATEGII ROZWOJU WOJEWÓDZTW.

Województwo prowadzi politykę wobec powiatów i gmin - polityka interegionalna .

Polityka interregionalna uprawiana jest przez szczebel centralny wobec układu terenowego. W polityce intraregionalnej podmiotem jest województwo a treścią jest odwoływanie się na szczebel powiatowy i wojewódzki.

Region to układ ekonomiczno-przestrzenny. W praktyce działania w UE mocno eksponuje się definicję regionu na tę okoliczność, że jest to struktura bezpośrednio uporządkowana szczeblowi centralnemu.

Istotą polityki regionalnej jest zdynamizowanie wzrostu gospodarczego regionów, zwłaszcza odstających. Istotą tego wzrostu jest zharmonizowanie, wyrównanie rozpiętości. Ten wzrost gospodarczy ma wielorakie skutki: społeczne, techniczne, ekologiczne. Sprawą nr 1 są w tym wzroście inwestycje, są jakby „kołem zamachowym” gospodarki. Występuje tu efekt mnożnikowy (nowe rozwiązania strukturalne, nowe dworce lotnicze, autostrady, instalacje wodociągowe, kanalizacyjne - to wszystko profituje).

Strategiczne cele polityki regionalnej:

  1. wyrównywanie rozpiętości rozwojowych

  2. konkurencyjność regionów

Rozwój regionalny to proces wielowymiarowy, miejsce w kreowaniu tej polityki znajdują struktury szczebla centralnego i terenowego.

22. POT - JAKO CZYNNIK POBUDZANIA AKTYWNOŚCI WŁADZ TERENOWYCH NA RZECZ ROZWOJU USŁ. TURYSTYCZNYCH.

Pot- Zadania

1

15


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
3541
200404 3541
3541
3541
3541
3541
laboratorium artykul 2006 08 3541

więcej podobnych podstron