Temat 1: Wyznaczanie położenia środka masy.

Cel: taki sam jak temat.

Pojęcie środka masy Środkiem masy układu punktów materialnych nazywamy taki punkt C którego promień-wektor r_c, poprowadzony z dowolnie obranego bieguna O, określony jest za pomocą następującego równania: ___

gdzie: rc = x_c i + y_c j + z_c k

twierdzenie o ruchu środka masy- Środek masy układu punktów materialnych porusza się tak, jakby do tego punktu przyłożone były wszystkie siły zewnętrzne działające na układ.

Zgodnie z powyższym twierdzeniem siły wewnętrzne układu nie mają wpływu na nich jego środka masy. W szczególnym więc przypadku, gdy na układ nie działają siły zewnętrzne, środek masy porusza się ruchem jednostajnym po linii prostej albo pozostaje w spoczynku.

Metody wyznaczania położenia środka masy ciała człowieka wyznaczamy na podstawie zasad:

- Aby wyznaczyć położenie środka masy danej części ciała, należy określić, w jakich proporcjach dzieli on długość części ciała na dwa odcinki.

-wymiarem dominującym każdej części ciała jest jej długość,

-pod względem kształtu części ciała przypominają bryły obrotowe, zatem mają oś symetrii,

-rozkład materii wewnątrz każdej z nich jest symetryczny względem geometrycznej osi symetrii,

-wobec powyższego środki mas tych bryl będą leżeć na ich osi symetrii,
-środek masy dzieli zatem długość danej części ciała na dwa odcinki, czyli jego lokalizacja wymaga określenia tylko jednej współrzędnej: odległości środka masy od któregoś z końców odcinka będącego jej długością.

Wyznaczanie środka masy ciała człowieka za pomocą dźwignie jednostronnej

Główne zalety metody wyznaczania środka masy ciała człowieka za pomocą dźwigni jednostronnej to jej prostota oraz możliwość zastosowania w odniesieniu do konkretnego, żywego człowieka. W trakcie wykonywania pomiarów należy utrzymać nieruchomą pozycję badanej osoby, co może być trudne do spełnienia i jest niewątpliwie wadą tej metody.

Dźwignia jednostronna to sztywna belka podparta w jednym punkcie, w ten sposób może ona wykonywać względem niego tylko ruchy obrotowe na skutek działających na nią momentów sił. Dźwignia jednostronna znajduje się w równowadze, jeśli momenty te równoważą się, czyli ich suma jest równa zeru. Tę właściwość dźwigni wykorzystuje się do wyznaczania położenia środków ciężkości ciał na niej ułożonych.

Temat 2: Badania stabilograficzne

Cel ćwiczenia zapoznanie się z metodą wyznaczania podstawowych parametrów stabilografi.

stabilografia - .analiza położenia wypadkowej sił nacisku stóp na podłoże w czasie stania. Badania stabilograficzne opierają się na teście Romberga tj. oceniającym równowagę podczas spokojnego stania na dwóch kończynach dolnych z oczami otwartymi i zamkniętymi. Nogi rozstawiona na szerokość miednicy ramiona ułożone swobodnie wzdłuż ciała.

Posturografia - zespół cech badawczych pozwalających ocenić jakość kontroli postawy. jest to obiektywna i powszechnie stosowaną metoda oceny stabilności układu równowagi. Określa się ją na podstawie obserwacji przemieszczania się rzutu środka ciężkości badanej osoby podczas stania na platformie sil. Platforma posiada, umieszczone w narożnikach, czujniki tensometryczne rejestrujące centralny nacisk stóp na podłoże, oraz jego przemieszczenia w osi strzałkowej X tj. lewo-prawo i czołowej Y tj. przód-tył.|

Propriocepcja -zmysł orientacji ułożenia części własnego ciała (bez patrzenia), umożliwiający czucie z receptorów aparatu ruchu oraz błędnika. Układ równowagi przyjmując bodźce z otaczającego środowiska poprzez, proprioreceptory oraz narząd wzroku, umożliwia spełnienie podstawowych zadań, tj: natychmiastowa, zapobiegająca upadkowi reakcja, dostarczenie aktualnych danych o pozycji ciała w przestrzeni oraz kontrola ruchu gałek ocznych. jest funkcją czuciową pozwalającą na dokładne określenie ułożenia

poszczególnych części naszego ciała w przestrzeni oraz rozpoznawanie ich wzajemnego

przemieszczania się

Badania stabilograficzne, które polegają na rejestracji sił reakcji podłoża podczas utrzymywania równowagi przez człowieka w różnych sytuacjach eksperymentalnych, są jednymi z najpowszechniej stosowanych obiektywnych testów motorycznych, zarówno w laboratoriach badawczych jak i w warunkach klinicznych.

Możliwości zastosowania: przy rehabilitacji (sprawdzanie postępów)

Platformy dynamometryczne - Urządzenia umożliwiające ocenę i diagnostykę chodu, biegu, skoków i innych działań ruchowych na podstawie zmierzonej siły reakcji podłoża. Urządzenia umożliwiające ocenę i diagnostykę chodu, biegu, skoków i innych działań ruchowych na podstawie zmierzonej siły reakcji podłoża.

Zasada działania: wykorzystuje cztery pizoelektryczne przetworniki, znajdujace sie na rogach platformy do mierzenia oddziaływujacych sił. Platformy te umożliwiają pomiar trzech składowych sił reakcji podłoża oraz wyznaczenie wektora siły wypadkowej.

PRZEBIEG ĆWICZENIA

1. Przygotować pacjenta

2. Przygotować sprzęt komputerowy

3. Dokonać pomiaru stabilograficznego w różnych pozycjach

4. Odczytać z przebiegu charakterystyczne parametry dla wymienionych pozycji i zestawić je w tabeli pomiarowe

Temat 3: Analiza ruchu z wykorzystaniem systemu BTS Smart

System BTS Smart to specjalistyczny system do trójpłaszczyznowej analizy ruchu człowieka. Stanowi kompletny system do odbierania i analizowania sygnałów wykorzystując
przesyłanie sygnałów w podczerwieni i technologię optoelektroniczną. System może być skonfigurowany z nowoczesnymi kamerami (od jednej do dziewięciu), które mogą pracować z częstotliwościami 50/60/120/240 Hz.

CEL ĆWICZENIA

Celem ćwiczenia jest pomiar wielkości kinematycznych chodu człowieka, przy wykorzystaniu systemu do trójwymiarowej analizy] ruchu BTS Smart oraz pomiar przebiegów
sił reakcji podłoża przy wykorzystaniu platform Kistlera.

WSTĘP TEORETYCZNY

Naturalnymi formami lokomocji człowieka są:

chód (na dwóch nogach) - ta forma lokomocji jest w znacznym stopniu
zautomatyzowana, dowolna i sterowana przez ośrodki układu nerwowego,

bieg - jest wyższą formą lokomocji, która wymaga większego nakładu energetycznego niż chód. ale odznacza się większą sprawnością energetyczną: człowiek może biegać dzięki wykształceniu się zdolności utrzymania ciała w równowadze przy zwiększonych parametrach kinematycznych i dynamicznych, a w szczególności w czasie zmiany prędkości i kierunku ruchu.

chód można zdefiniować jako formę lokomocji polegającą na przemieszczaniu
w przestrzeni masy ciała, skupionej w środku ciężkości w taki sposób, aby zużycie energii
było jak najmniejsze. Podczas chodu kończyny dolne u człowieka pełnią funkcję podporowo
- napędową, natomiast ruchy kończyn górnych oraz tułowia wspomagają pracę kończyn
dolnych. Chód człowieka charakteryzuje się naprzemiennymi i cyklicznymi ruchami kończyn
dolnych.

Analizując chód człowieka ważny jest pojedynczy cykl chodu, który trwa od chwili
postawienia pięty jednej z kończyn do chwili następnego kontaktu pięty z podłożem tej samej
kończyny. Na cykl chodu składają się dwie następujące po sobie fazy: faza podporowa i faza wymachowa. Chód człowieka charakteryzuje się tym, iż występuje faza dwupodporowa,
w której obydwie stopy jednocześnie stykają się z podłożem.

W cyklu chodu człowieka można wyróżnić następujące fazy ruchu:

• kontakt początkowy,

• oderwanie palców nogi przeciwnej,

• uniesienie pięty,

• kontakt początkowy nogi przeciwnej,

• oderwanie palców,

• Stopy „sąsiadujące”

• Piszczel „w pozycji pionowej”

Powyższe fazy ruchu dzielą cykl chodu na siedem okresów; pierwsze cztery przypadają na
fazę podporową (stopa pozostaje w kontakcie z podłożem), natomiast pozostałe na fazę
wymachową (stopa nie ma kontaktu z podłożem - w tej fazie stopa zostaje przeniesiona z
położenia tylnego krańcowego do położenia przedniego).

Faza podporowa, trwająca od kontaktu początkowego do oderwania palców, jest podzielona na kilka okresów funkcjonalnych:

• przejęcie ciężaru (reakcja obciążenia) - okres podporu na pięcie,

• środkowa faza podparcia (śródpodparcie) - okres podporu na całej stopie,

• końcowa faza podparcia - okres podporu na przodostopiu i palcach,

• przedwymach (reakcja odciążenia).

Faza wymachową, trwającą od momentu oderwania palców do następnego kontaktu
początkowego, można podzielić na:

• wymach początkowy - w tej fazie występuje okres przyspieszenia kończyny,

• śródwymach - w tej fazie występuje okres przeniesienia kończyny,

• wymach końcowy - w tej fazie występuje okres hamowania kończyny.

Pomiar parametrów czasowo-przestrzennych

cykl lub okres kroku - jest to okres pomiędzy tymi samymi charakterystycznymi
fazami mchu tej samej nogi (np. kontakt początkowy), który wyrażany jest w sekundach.

częstotliwość kroczenia - jest odwrotnością cyklu kroku i wyrażana jest w Hz (liczba
kroków na sekundę),

rytm lokomocji - jest również odwrotnością cyklu kroku, jednakże dla przejrzystości i
dokładności wyników podawany jest jako liczba kroków przypadających na minutę,

długość kroku - jest to odległość pomiędzy kolejnymi punktami podparcia tej samej
nogi, a wartość długości kroku podawana jest w metrach: prawidłowy chód człowieka
charakteryzuje się równością długości kroku zarówno dla prawej jak i dla lewej nogi,

długość wykroku - jest to odległość pomiędzy dwoma punktami podparcia lewej i
prawej nogi podczas fazy podwójnego podparcia: wartość długości wykroku podawana jest w
metrach.

prędkość chodu - wielkość tę można obliczyć wg poniższej zależności: v=(L*c)/120 [m/s] v-sr. Pręd. Chodu; L-dł. Kroku[m]; c-rytm lokomocji[krok/min]

Pomiar wielkości kinematycznych W tym przypadku dokonuje się oceny parametrów kinematycznych ruchów kończyn lub
innych części ciała, takich jak pomiar przemieszczeń, prędkości i przyspieszeń wybranych punktów (segmentów) ciała pacjenta w przestrzeni w czasie chodu oraz bezpośredni lub
pośredni pomiar kątów pomiędzy segmentami w stawach.

Pomiar wielkości dynamicznych polega na bezpośrednim lub pośrednim pomiarze sil i momentów sił w czasie chodu (np. siły reakcji podłoża, siły mięśniowe, momenty sił w poszczególnych stawach).

OPIS STANOWISKA POMIAROWEGO

Stanowisko pomiarowe do określania parametrów czasowo-przestrzeimych oraz wielkości
kinematycznych składa się z:

• sześciu kamer pracujących w zakresie podczerwieni, służących do rejestracji położenia markerów,

• serwera służącego do rejestracji i synchronizacji sygnału oraz obróbki danych,

• dodatkowych modułów A D służących do synchronizacji sygnału z różnych źródeł
(EMG. platformy, czujniki biomechaniczne),

• kamer do rejestracji obrazu video,

• dwóch platform dynamometrycznych Kistlera ułożonych w drewnianej ścieżce o
długości 4 m.

Analiza ruchu umożliwia między innymi ocenić odchylenia od normy i powiązać je ze zmianami funkcji w określonej patologii.

Pomiar parametrów czasowo-przestrzennych

- cykl lub okres kroku - jest to okres pomiędzy tymi samymi charakterystycznymi fazami ruchu tej samej nogi, wyrażany jest w sekundach,
- częstotliwość kroczenia - jest odwrotnością cyklu kroku i wyrażana jest w Hz (liczba kroków na sekundę),
- rytm lokomocji - jest również odwrotnością cyklu kroku(liczba kroków na minute),
- długość kroku - jest to odległość pomiędzy kolejnymi punktami podparcia tej samej nogi, a wartość długości kroku podawana jest w metrach; prawidłowy chód człowieka charakteryzuje się równością długości kroku zarówno dla prawej jak i dla lewej nogi,
- długość wykroku - jest to odległość pomiędzy dwoma punktami podparcia lewej i prawej nogi podczas fazy podwójnego podparcia; wartość długości wykroku podawana jest w metrach,
- prędkość chodu

Pomiar wielkości kinematycznych

pomiar przemieszczeń, prędkości i przyspieszeń wybranych punktów (segmentów) ciała pacjenta w przestrzeni w czasie chodu oraz bezpośredni lub pośredni pomiar kątów pomiędzy segmentami w stawach.

Pomiar wielkości dynamicznych

bezpośredni lub pośredni pomiar sił i momentów sił w czasie chodu (np. siły reakcji podłoża, siły mięśniowe, momenty sił w poszczególnych stawach).

TEMAT 4: Metody wyznaczania reakcji podłoża (bieżnia, wkładki).

a) WKŁADKI

Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodami pomiarowymi nacisku na stopę w różnych formach lokomocji człowieka, przy wykorzystaniu systemu Medilogic - wkładki.

Wstęp teoretyczny.

Jedną z podstawowych form ruchu jest lokomocja tj. przemieszczanie się człowieka z wykorzystaniem do tego celu kończyn. Zdolność do utrzymania prawidłowej postawy w różnych formach lokomocji opiera się głównie na strukturze i stanie stopy. Urządzeniem do wyznaczania reakcji stóp z podłożem jest system Medilogic.

Opis stanowiska pomiarowego

Stanowisko pomiarowe składa się z dwóch wkładek, które umieszcza się w butach, modemu noszonego na plecach badanej osoby, modemu podłączanego do komputera oraz komputera.

System Medilogic umożliwia bezprzewodowy pomiar siły nacisku stóp na podłoże podczas stania i chodzenia. Zmierzony nacisk przekazywany jest do komputera za pomocą fali radiowych, wyniki pomiaru wyświetlane są na ekranie. Pozwala to na dokonanie natychmiastowych pomiarów bez użycia kabli ograniczających swobodę badanej osoby. Wkładki wyposażone są w czujniki rezystancyjne, co oznacza że obciążenie powoduje nacisk na czujnik zmniejszając jego przewodność elektryczną. Dzięki czujnikom mierzony jest rozkład sił nacisku stóp na powierzchnię podparcia w płaszczyźnie strzałkowej (do przodu i do tyłu) i w płaszczyźnie czołowej (w prawo i w lewo).

Podczas badań rejestrowany jest rozkład sił nacisku na stopy w płaszczyźnie strzałkowej i czołowej. Zarejestrowane w pamięci komputera sygnały sił, wykorzystano do obliczenia wartości średnich, odpowiednio dla stopy lewej i prawej. Na rysunkach 1-2. przedstawiono typowe uśrednione wyniki przeprowadzonych badań oraz charakterystyczne parametry:

• Maksi
mum fazy przeciążenia - Fp;

• Minimum fazy odciążenia - Fo;

• Maksimum fazy propulsji - Fpr;

• Czas kontaktu lewej i prawej stopy z podłożem - t1, t2;

• Czas fazy dwupodporowej - td;

Linie czerwone odpowiadają obciążeniom dla nogi lewej, niebieskie dla nogi prawej. Składowa pionowa posiada dwa wierzchołki: jeden (faza hamowania) w momencie postawienia pięty i drugi (faza przyspieszenia) w chwili odbicia, oraz fazę odciążenia tj. czas podporu na całej stopie, w której to obciążenie jest najmniejsze.

Przy niewielkich prędkościach trudno wyodrębnić poszczególne fazy (brak spadku siły między nimi). Dopiero kiedy prędkość chodu jest duża a czas podparcia stopy krótki maksimum fazy przeciążenia i propulsji jest wyraźnie zaznaczone. Podczas biegu nie występuje również faza podwójnego podparcia - zastąpiona jest fazą lotu

b) BIEŻNIA

Lokomocja jest jedną z podstawowych form ruchu. "Lokomocja jest to ruch prowadzący do zmiany miejsca zajmowanego przez obiekt w stosunku do przyjętego układu odniesienia".

cykl chodu - trwa od chwili kontaktu pięty jednej kończyny z podłożem do chwili  ponownego kontaktu z podłożem pięty tej samej kończyny, obejmuje dwa kroki

W ramach badań przeprowadzono serię pomiarów sił reakcji oraz nacisków przy chodzie i biegu o różnej prędkości (średnio od 3km/h do 12 km/h). Wykorzystano bieżnię ZEBRIS, sprzężoną z komputerem.

Temat 5 i temat 6: Topografia momentów mięśniowych. Pomiary momentów sił mięśnowych w warunkach skurczu izokinetycznego:

Stanowisko pomiarowe: * stacja robocza z panelem kontrolnym z urządzeniami peryferyjnymi (komputer, monitor dotykowy, drukarka, głośniki, klawiatura, mysz),
* regulowany elektrycznie (wysokość), obrotowy, przesuwany na podstawie fotel zapewniający pełną stabilizację w trakcie oceny/ćwiczenia,
* dynamometr elektryczny regulowany w 3 płaszczyznach przesuwany na podstawie zsynchronizowanej z regulacją fotela pacjenta,
* komplet akcesoriów do oceny i treningu stawów: barkowego, łokciowego, nadgarstkowego, biodrowego, kolanowego, skokowego.

Mięsień zbudowany jest z brzuśca i ścięgna. Trzy rodzaje mięśni: gładkie (niezależne od naszej woli, powolne), poprzecznie prążowane(szybkie, zależne od naszej woli) i sercowy(poprzecznie prążkowany niezależny od naszej woli)

Mięśnie poprzecznie prążkowane: długie ( w konczynach, kilka warstw), szerokie (sład ścian wielkich jam ciała), krótkie(dookoła kręgosłupa).

Mięśnie przyczepione ścięgnami do układu szkieletowego. Ścięgno nie ma możliwości kurczenia się, ma właściwości sprężyste umożliwiające powrót po rozciągnięciu.

Skurcz mięśnia - zmiana długości lub napięcia mięśnia, wywierająca siłę mechaniczną na miejsca przyczepu mięśnia lub wokół narządu otoczonego przez mięsień okrężn

Rodzaje skurczów mięśni:

-izotoniczny - gdy zmienia się długość mięśnia przy stałym poziomie napięcia mięśniowego
-izometryczny - wzrasta napięcie mięśnia przy stałej długości
-auksotoniczny - zmiana długości i napięcia mięśni

-izokinetyczny - stała prędkość

Czynniki wpływające na siłe mięsniową:

• grubość mięśnia ( ilość włókien i ich grubość)

• aktualna długość mięśnia

• częstotliwość pobudzania

• czas od pierwszego impulsu pobudzenia

• prędkość skurczu

Metody pomiarów:

Fotel oporowy - fotel, karta pomiarowa i komputer. W Skład fotela wchodzi siedzisko, regulowane podparcie i układ pomiarowy.

Krzywa Hilla

TEMAT 7: Badania chodu z wykorzystaniem ultradźwiękowego systemu ZEBRIS

Metody badań ruchu

Ogólnie metody analizy ruchu można podzielić na on-line i off-line. W metodzie on-line detektor, np. kamera cyfrowa, o częstotliwości 60 ÷ 120 Hz, rejestruje jedynie położenie poszczególnych znaczników, które wcześniej umieszcza się na badanym obiekcie. Znaczniki pasywne aktywowane są przez zewnętrzne źródła promieniowania (np. podczerwonego lub ultradźwiękowego) i wysyłają promieniowanie odbite. Znaczniki aktywne same emitują promieniowanie. Dalsze trajektorie ruchu oraz pochodne jej wartości wyznaczane są za pomocą programów komputerowych. Systemy off-line do rejestracji używają standardowych kamer video. Rejestrują one obraz całego obiektu, który następnie jest przenoszony na komputer. Tam obraz obrabiany jest z wykorzystaniem zaawansowanych metod przetwarzania. Następnie, dzięki procesowi digitalizacji możliwe jest ustalenie znaczników do wybranych części obiektu. Niestety kosztowny sprzęt i oprogramowanie a także ilość czasu potrzebna na przygotowanie osoby i stanowiska pracy idą w parze z takimi wadami jak błędy pomiarowe, zaistniałe przy np. złym naklejeniu markerów lub ruchów skóry czy tkanek miękkich. Dlatego cały czas poszukuje się usprawnień oraz nowych metod pomiarowych.

TEMAT 8:

Badania postawy ciała oraz mobilności kręgosłupa z wykorzystaniem systemu ZEBRIS.

Celem ćwiczenia jest ocena poprawności postawy oraz określenie ruchomości kręgosłupa przy wykorzystaniu ultradźwięków, za pomocą urządzenia Zebris APGMS Pointer.

Ultradźwięki są falami mechanicznymi rozchodzącymi się w ośrodku sprężystym o częstotliwości od 16 kHz do100kHz. Ultradźwięki charakteryzują się one niewielkimi długościami fal i dużą energią niesioną przez falę, przez co znalazły zastosowanie m.in. w technice, mechanice oraz medycynie. Wykorzystanie ultradźwięków można podzielić na bierne oraz czynne, które uzupełniają sposoby bezpośredniego wzmacniania drgań ultradźwiękowych. Do ich wytwarzania służą generatory ultradźwięków inaczej przetworniki nadawcze a do odbioru zaś różnego rodzaju przetworniki odbiorcze jak np. radiometry ultradźwiękowe czy przetworniki piezoelektryczne.

Budowa kręgosłupa

Kręgosłup: prawidłową postawę ciała, podstawowym narządem ruchu człowieka, połączenie czaszki z dolnym końcem tułowia. Podstawowymi elementami kręgosłupa są kręgi, gdzie każdy z nich jest osobną kością. Na całość składa się 33-34 kręgów. 5 części [2,5].

- Część szyjna (7 kręgów),oznaczenie C1-C7

- Część piersiowa (12 kręgów), oznaczenie: Th1-Th12

- Część lędźwiowa (5 kręgów), oznaczenie: L1-L5

- Część krzyżowa (5 zrośniętych kręgów), oznaczenie: S1

- Część guziczna (ogonowa), (4-5 kręgów)

Górna część kręgosłupa stanowi połączenie z kością potyliczną. Znajdujący się wewnątrz otwór, który jest nierozerwalną częścią otworów kręgowych tworzy tzw. kanał kręgowy. To w nim znajduje się rdzeń. Główne zadania kręgosłupa to:  Ochrona rdzenia kręgowego.  Podpora dla ciała.  Stanowi narząd ruchu. ; spełnianie funkcji przyczepności dla kończyn;; zapobieganie skracaniu ciała podczas pracy mięśni szkieletowych. Mięśnie są podstawowym elementem utrzymującym kręgosłup w danej pozycji. Składają się na nie prostownik grzbietu, mięśnie brzucha oraz mięśnie międzyżebrowe. Dzięki nim kręgosłup utrzymuje właściwy kształt, a prawidłowe ich napinanie pomaga w utrzymaniu właściwego kształtu oraz chroni przed przeciążeniem.

Dzięki temu łagodzą się wstrząsy występujące przy poruszaniu a nasze ruchy są łagodne i harmonijne.

Ultradźwiękowy system do analizy kręgosłupa firmy Zebris

Jednym z systemów, który bazuje na metodzie ultradźwiękowej jest System Zebris APGMS Pointer. Metoda pomiaru opiera się na impulsach ultradźwiękowych i umożliwia zarejestrowanie ruchu we wszystkich stopniach. System ten pozwala na obiektywną ocenę położenia w przestrzeni charakterystycznych punktów anatomicznych.

Dzięki badaniu można określić stopień niepełnosprawności lub uszkodzenia. Ponadto można wskazać postępy w trakcie leczenia, jak również możliwości obciążenia pacjenta.Systemy te umożliwiają obiektywną ocenę indywidualnych warunków statycznych i mobilności dokonaną w przestrzeni trójwymiarowej.

OPIS STANOWISKA POMIAROWEGO

- Ultradźwiękowego wskaźnika punktowego.

- Potrójnego markera odniesienia umieszczonego na pasie biodrowym.

- Czujnika pomiarowego wraz ze stojakiem.

- Stacji z gniazdami wejściowymi i wyjściowymi.

Ultradźwiękowy wskaźnik punktowy

Na wskaźniku punktowym zamocowane są 2 markery odniesienia, których środek znajduje się w linii prostej z wierzchołkiem sondy. Przesyłają one sygnał ultradźwiękowy do odbiornika, tym samym ich pozycja jest cały czas śledzona i rejestrowana. Całe badanie z użyciem ultradźwiękowego wskaźnika punktowego polega na wskazywaniu nim charakterystycznych punktów anatomicznych na kośćcu pacjenta. Dzięki wskaźnikowi można wprowadzić praktycznie każdy punkt na ciele badanej osoby.Pkt te traktowane są przez oprogramowanie jako pkty pasywne

Potrójny marker odniesienia umieszczony na pasie biodrowym

Potrójny marker odniesienia umieszczony jest na pasku zapinanym na rzep. Umieszcza się go z tyłu pacjenta w takim miejscu, aby nie zakłócał sondowania wyrostków kolczystych kręgosłupa oraz by zapobiec zakryciu ich ręką w trakcie badania. Ma on na celu eliminację zmian pozycji ciała badanego występujących podczas pomiaru wskaźnikiem punktowym.

Czujnik pomiarowy wraz ze stojakiem

Czujnik wyposażony jest w mikrofony, które pozwalają na odbiór sygnału ultradźwiękowego. Dzięki temu możliwe jest określenie współrzędnych w przestrzeni punktów referencyjnych oznaczonych na ciele pacjenta poprzez pomiar opóźnienia pomiędzy emisją impulsu [6].

---