CECHY WSPÓŁCZESNYCH PRZEDSIĘBIORSTW. Współczesne przedsięb.

wykorzystujące mechanizmy rynku kapitałowego w swoich decyzjach i działaniach

cechuje: Wyróżnienie kategorii wartości w strukturze celów działania , działanie w

warunkach ryzyka i niepewności, konieczność podejmowania procesów adaptacyjnych

do zmieniających się warunków otoczenia, uwzględnianie w dokonywanych wyborach

konfliktów interesów różnych uczestników rynku.

KATEGORIA WARTOŚCI W STRUKTURZE CELÓW P. We współczesnych

teoriach formułuje się cel przedsięb. jako maksymalizację jego wartości, a tym samym

majątku dla właścicieli. Pojawia się też pojęcie wartości dla akcjonariuszy w

rozumieniu maksymal. ich stopy zwrotu z kapitału zaangażowanego w finansowanie

przeds. Pojęcie wartości przedsięb. nie jest w literaturze definiowane w sposób

jednoznaczny. Tradycyjne podejście majątkowe uwzględniające wartość księgową

przeds.oraz ocenę retrospektywną nie jest wystarczające.

OBSZARY DECYZYJNE PRZ. Pozyskaniem kapitału i kształtowaniem struktury

kapitału, alokacją kapitału, efektywnym jego wykorzystaniem wpływającym między

innymi na zakres i sposób kapitałowego powiązania z innymi podmiotami rynku,

zarządzaniem ryzykiem i wykorzystaniem instrumentów rynku kapitałowego zarówno

do ograniczenia negatywnych jego konsekwencji jak i zwiększenie wartości przeds.

poprzez świadome wchodzenie w ryzykowne transakcje.

KONFLIKTY INTERESÓW. Kapitałodawca-kapitałobiorca - biorca dąży do jak

najefektywniejszego wykorzystania pozyskanego kapitału, aby zyski pokryły koszty

poniesione na zdobycie kapitału, z kolei kapitałodawca pragnie ograniczać ryzyko by

odzyskać pożyczony kapitał z określonymi odsetkami. Wierzyciel- właściciel -konflikt

pomiędzy akcjonariuszami a obligatariuszami przeds. akcjonariusze mając prawo do

wartości rezydualnej przedsięb. pozostającej po spłaceniu długów faworyzują działania

zmierzające do zwiększenia wartości akcji, najczęściej kosztem większego ryzyka, z

kolei obligatariusze wolą chronić bezpieczeństwo firmy, ponieważ otrzymują stałe, z

góry określone dochody z tytułu posiadanych pap.dłużnych. Właściciel - zarządzający -

część właścicieli przez wywieranie wpływu na zarządzających może uzyskać

uprzywilejowaną pozycję i podejmować decyzję odpowiadające ich indywidualnym

interesom, bez zabezpieczenia praw właścicieli mniejszościowych. Oddzielenie

własności od funkcji zarządzania jest przyczyną powstania agencji oraz konfliktu ag.

Wł. mniejszośc.- strategiczny np. przedmiotem konfliktu mogą być rozstrzygnięcia w

zakresie utrzymania lub wyłączenia prawa poboru. Problem z narzuceniem udziałowc.

mniejszościowym wyłączenia prawa poboru mogą być tym większe im mniejsze jest

rozproszenie akcji, i im większa jest chęć do uczestnictwa w Walnych Zgromadz.

PRZESŁANKI KONFLIKTU INTERESÓW: Zróżnicowany dostęp do informacji i

związana z tym asymetria informacji, oddzielenie własności od funkcji zarządzania i

związany z tym problem agencji, różny poziom akceptowanego ryzyka przez różne

grupy interesów, występowanie pierwszorzędnych i drugorzędnych grup interesów.

KONSEKWENCJE KONFLIKTU INTERESÓW Nieefektywnym podziałem

ryzyka pomiędzy uczestników rynku wpływającym na kształtowanie się ich

oczekiwanej stopy zwrotu, a tym samym na koszt kapitału, wyborem struktury i

instrumentów pozyskiwania kapitału, niedostosowanych do rzeczywistych warunków

działania przeds. i możliwości realizacji oczekiwań kapitałodawców, sposobem

gospodarowania wolnymi przepływami pieniężnymi w tym związanych z polityką

dywidendy, występowaniem różnicy pomiędzy wartością ekonomiczną, a wartością

rynkową przeds. związanej z różną oceną przez inwestorów wewnętrznej wartości akcji.

ASYMETRIA INFORMACJI - występuje, gdy część z podmiotów biorących udział

w procesach wymiany znajduje się w posiadaniu większej ilości informacji istotnych

niż inne podmioty. Wpływa to na podejmowanie przez podmioty doinformowane

odmiennych decyzji i pozwala im osiągnąć przewagę. Asymetria informacji między

podmiotami występuje w odniesieniu do pewnego zdarzenia, na którego wystąpienie,

ani na prawdopodobieństwo wystąpienia te podmioty nie mają żadnego wpływu.

Jednakże podmiot doinformowany jest w stanie lepiej przewidzieć to zdarzenie na

podstawie tylko jemu dostępnych, dodatkowych informacji.

TEORIA AGENCJI rozbieżności interesów między właścicielem a zarządzającym.

Występuje wówczas, gdy jakaś osoba lub grupa z powodu niedostatecznej informacji

nie jest w stanie sprawić aby działania występującej w jej imieniu innej osoby bądź

grupy osób służyły jej najlepiej pojętym interesom. Relacje te określa się często jako

"agent - pryncypał" i są one charakterystyczne zwłaszcza dla działalności w ramach

przeds. ale występują również pomiędzy jednostkami współpracującymi na rynku.

KOSZTY AGENCJI: Koszty monitorowania pracy przedstawiciela - ponoszone

przez mocodawcę w związku z obserwowaniem zachowań agenta i wprowadzeniem

właściwych bodźców, np. polityka premiowania, Koszty zobowiązania- ponoszone

przez przedstawiciela, celem zagwarantowania, że nie podejmie działań na szkodę

mocodawcy, albo że mocodawca uzyska rekompensatę w przypadku podjęcia przez

niego takich działań, Straty rezydualne - to koszty alternatywne oznaczające utratę

użyteczności przez pryncypała na skutek rozbieżności jego interesów z interesami

agenta, Koszty transakcyjne - tj. nadmierne wydatki menedżerów na luksusowe usługi

czy koszty związane z nieetycznymi transakcjami na swoją korzyść.

3 MODELE TEORII PRZEDSIĘBIORSTWA

Finansowy -z perspektywą wartości dla właścicieli, w warunkach oddzielenia funkcji

własności od funkcji zarządzania, z możliwością konfliktu interesów; przeds.jest częścią

gospodarki składającej się z aktywów i pasywów, podlega z różnymi ograniczeniami

transakcjom kupna i sprzedaży, celem przeds. jest wzrost wartości, kluczową rolę w

przeds. odgrywa innowacyjność finansowa oraz przedsiębiorczość menedżerów, relacje

menedżerów i właścicieli są mocno uzależnione od aktywności rynków finansowych i

rynku menedżerów. dużą rolę odgrywa zewnętrzny rozwój przeds. przez atrakcyjność

sprzedaży i zakupu innych przeds., zwiększanie w ten sposób wartości przedsiębiorstw.

Behawioralny zwraca uwagę na indywidualną sytuacje podmiotów o różnych

oczekiwaniach z indywidualnym podejściem do odpowiedzialności, ładu społecznego i

wartości stycznych. Wskazuje na złożony proces alokacji zasobów wewnątrz firmy,

Przeds. postrzegane jest jako organizacja bądź instytucja o charakterze koalicyjnym,

koncentrującym grupy ludzi o podobnych celach i interesach. Sprzeczność interesów

interesariuszy sprawiają trudności w określeniu właściwej wiązki celów, które zostaną

zrealizowane w poszczególnych przedsiębiorstwach. Społeczny z perspektywą wartości

dla interesariuszy i dominacją społecznej odpowiedzialn podmiotów.

Problem społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstwa: Jest to obowiązek wyboru

przez kierownictwo takich decyzji i działań, które przyczyniają się zarówno do dbałości

o interes własny, jak i do ochrony i pomnażania dobrobytu społecznego. Ochrona-

nacisk położony jest na powstrzymanie się przez przeds. od działań, które są szkodliwe

społecznie, nawet jeżeli przynoszą one zyski. Natomiast przeds. powinny podejmować

działania, ukierunkowane na zapobieganie i likwidowanie różnych negatywnych zjawisk

społecznych. Nacisk na twórczą rolę biznesu, w kreowaniu dobrobytu społecznego.

STRATEGIA - cele i misja przeds. wzorce działań i decyzji, sposoby realizacji celów i

związana z tym alokacja zasobów. CECHY STRATEGII: horyzont czasu - odległy z

punktu widzenia wykonania czynności i występowania ich efektów, skupienie wysiłków

na danym zadaniu, układ decyzji- podejmowanie wielu decyzji określonego typu w

czasie, muszą się one wspierać, tworzyć konsekwentny układ, wszechobecność -

obejmuje szerokie pasmo działań, podlega ocenie przez wskaźniki, uwzględnia zasoby

konkurencji. STRATEGIA FINANSOWA - zbiór kryteriów i zasad postępowania

związanych z rozumianym zarządzaniem kapitałem. Strategie związane z pozyskaniem

kapitału, jego alokacją i ryzykiem.

ROZWÓJ PRZEDSIĘB. pozytywne zmiany jakościowe, dokonujące się w czasie.

ROZWÓJ (CECHY): Pozytywnie oceniane zmiany o charakterze jakościowym,

uporządkowane zmiany w czasie, zmiany innowacyjne, zwiększone ryzyko. Rozwój

dokonuje się w sytuacji gdy zmiany jakościowe i ryzyko realizowane w dłuższej

perspektywie powodują: Wzrost stopy zwrotu z zaangażowanego kapitału,

zabezpieczenie oczekiwanej stopy zwrotu dla kapitałodawców z uwzględnieniem

akceptowanego ryzyka, dostosowanie wysokości zaangażowanego kapitału do

prawidłowo ocenianych potrzeb przedsiębiorstwa. strategia defensywna -

celem jest utrzymanie płynności finansowej i wysokie bezpieczeństwo finansowe;

akceptuje się w niej wyższy poziom kosztów utrzymania płynności zarówno poprzez

wzrost aktywów obrotowych, jak i dobór bezpiecznych źródeł ich finansowania,

Strategia ofensywna - uwzględnia się ograniczenie kosztów utrzymania płynności z

równoczesną akceptacją znacznego poziomu kontrolowanego ryzyka utraty płynności

CZYNNIKI WYBORU STRATEGII FIN.: Ekonomiczny cykl życia przedsięb.,

indywidualny profil ryzyka przeds, indywidualne ryzyko projektów inwestycyjnych,

oczekiwania i motywacja różnych grup interesów w przeds. i związane z tym konflikty

interesów, stopień rozwoju rynku finansowego.

TEORIE STRUKTURY KAPITAŁU Teorie substytucji - podejmowały problem

pomiędzy kapitałem własnym a kapitałem pożyczkowym, mówiły jaka jest rola, co to

jest optymalna struktura kapitału, nie interesowała jej w jaki sposób właściciele

wprowadzają kapitał do przeds. Teoria hierarchii wyboru źródeł finansowania - przeds.

w pierwszej kolejności wybiera wewnętrzne źródła finansowania, później wejdzie na

rynek finansowy, ograniczenie wpływu rynku finansowego na wybory, ograniczenie

kosztów asymetrii informacji, możliwość zwiększenia kosztów agencji.

Strategia defensywna - Model preferencji dla kapitału własnego i udziałowej metody

finansowania, Strategia ofensywna - Model preferencji dla wykorzystania kapitału

pożyczkowego i kredytowej metody finansowania Strategia umiarkowana - Model

dywersyfikacji źródeł finansowania z preferencją dla instrumentów hybrydowych i

założeń kapitału ryzyka

Dywidenda- część zysku spółki akcyjnej za dany rok operacyjny przeznaczony przez

walne zgromadzenie do podziału między akcjonariuszy odpowiednio do posiadanych

przez nich akcji. Polityka dywidendy- jest wyborem między zatrzymaniem zysku, a

wypłatą środków pieniężnych i pozyskaniem dodatkowo kapitału z zewnątrz.

Optymalna polityka dywidendy powinna zapewnić stan równowagi między bieżącą

kwotą dywidendy a przyszłym wzrostem zysku kapitałowego ceny rynkowej akcji, co

wymaga zachowania właściwych relacji: Ryzyko-zysk, Dywidenda-cena akcji,

Wypłata dywidendy - finansowanie rozwoju POLITYKA DYWIDENDY

UWZGLĘDNIA OCZEKIWANIA TRZECH GRUP INTERESÓW

1. Przedsiębiorstwo jako podmiot gospodarczy: Potrzeby kapitałowe i faza cyklu

rozwoju (korzystać powinno głównie z zysku netto + amortyzacja), Struktura kapitału -

albo mamy taki wysoki poziom zadłużenia ze zbliżamy się do granic, będziemy

wykorzystywać wewnętrzne źródła, albo model struktury kapitału z dominacją

właścicieli, Płynność-możliwość realizacji zobowiązań wobec właścicieli- wypłata

dywidendy właścicielom, Struktura własnościowa - relacja między inwestorami

strategicznymi a mniejszościowymi 2.Aktualni akcjonariusze: Preferencje korzyści

bieżących i korzyści przyszłych, Stopień identyfikacji inwestorów indywidualnych z

interesami spółki, Istotność informacji o podziale zysku 3. Potencjalni inwestorzy:

Zróżnicowane preferencje dla spółek dochodowych i wzrostowych, Istotność informacji

o stopie dywidendy

OCZEKIWANIA WŁAŚCICIELI A PROGRAMY ROZWOJU PRZEDS.

-Właściciele mogą oczekiwać wypłaty dywidendy, bez oceny przewidywanych

projektów inwestycyjnych,ich efektywności i budżetów kapitałowych-Właściciele

oczekują wypłaty dywidendy nie akceptując programu rozwojowego przeds. i nie

wyrażając zgody na przeznaczenie wolnych środków pienięż. na ich finansowanie z

przekonaniem braku zysków kapitałowych w przyszłości- Właściciele w pełni

akceptują program rozwoju i wykorzystanie wewnętrznych źródeł w ich finansowaniu z

ewentualnym zastosowaniem realizacji dywidendy w systemie polityki rezydualnej.

3 PODSTAWOWE GRUPY POLITYKI DYWIDENDY:

Polityka stałej wielkości dywidendy na akcję -strumień wypłat przeznaczonych na

dywidendę ,a więc dywidenda na akcję jest względnie stała. Polityka stałej wielkości

wskaźnika wypłat dywidendy- utrzymanie stałego poziomu wskaźnika wypłat

dywidendy, a więc procentowo określonej części zysku netto osiągniętego w danym

roku wypłacanego na dywidendy. Model stałej dywidendy z dywidendą „extra”,

Rezydualna polityka dywidendy - poziom wypłacanej dywidendy jest wielkością

rezydualną, czyli zależną od potrzeb inwestycyjn. Wprowadza nadrzędność potrzeb

inwestycyjnych w stosunku do wypłat dywidend. Wykorzystanie dla spółek

rozwojowych z projektami inwestycyjnymi o dodatnim NPV. Konieczność ustalenia

optymalnego budżety kapitałowego i oceny kosztu kapitału, Akceptacja polityki

przez inwestujących długoterminowo o optymistycznych oczekiwaniach,

Konieczność akceptacji przez rynek przyszłych zysków kapitałowych.

FORMY REALIZACJI POLITYKI DYWIDENDY Dywidenda gotówkowa:

Ograniczenie płynności przeds. Ocena źródła pokrycia wypłat dywidendy, Możliwość

indywidualnego wyboru sposób wykorzystania środków przez właścicieli. Dywidenda

w postaci akcji nowej emisji:Operacja neutralna wobec zmian płynności, Utrzymanie

stabilnej polityki dywidendy, Możliwość zatrzymania zysku, Poprawia płynność akcji

na wtórnym rynku, Nabycie akcji bez kosztów transakcyjnych.

3 MOŻLIWOŚCI WYKUPU WŁASNYCH AKCJI 1.Skierowana do wybranych

inwestorów, 2.Wykupienie akcji na rynku otwartym gdy ceny akcji są niższe co

spowoduje poprawę sytuacji, 3.Ogłoszenie wykupu własnych akcji skierowana do

właścicieli z podaniem ceny która będzie korzystniejsza dla nich od ceny rynkowej.

KONFLIKTY INTERESÓW W POLITYCE DYWIDENDY 1.Właściciel -

zarządzający (zarządzający chce zatrzymać zysk, właściciel wypłacić) 2.Akcjonariusze

mniejszościowi - akcjonariusze większościowi 3.Wierzyciele - właściciele

Przesłanki konfliktu interesów: Asymetria informacji, Oddzielenie własności od funkcji

zarządzania, Występowanie pierwszorzędnych i drugorzędnych grup interesów, Różny

poziom długu i zdolność do jego obsługi, Rozbieżność interesów indywidualnych i

celów strategicznych przedsiębiorstwa, Obawy przed nieefektywnym wykorzystaniem

zatrzymanych środków pieniężnych przez zarządzających.

Czy elementy psychologii rynków finansowych ograniczają możliwość realizacji

optymalnej polityki dywidendy? TAK - BO RYNKI FINANSOWE CECHUJE:

Nieracjonalne zachowanie inwestorów działających w warunkach ograniczeń

poznawczych, informacyjnych i motywacyjnych, Nadmierny konserwatyzm poznawczy

inwestorów słabo reagujących na nowe informacje, Niestałość preferencji, zależnych od

wyników wyboru dokonywanych w przeszłości, Awersją do ryzyka, wybór rozwiązań

satysfakcjonujących a nie koncepcji wyborów optymalnych, Kierowanie się w wyborach

emocjami, sentymentem, z możliwością presji zachowań zbiorowych

Wybór kapitału pożyczkowego w strukturze kapitału wymaga oceny:

1.Pojemność zadłużenia, kwoty zadłużenia w stosunku do progu granicznego do

jakiego momentu przeds. może zwiększyć zadłużenie, aby nie powstało zawyżenie

kosztu kapitału. Jeżeli przeds. ma rezerwy zadłużenia, to można by je wykorzystać

2.Zmian poziomu ryzyka finansowego 3.Kosztu kapitału- wzrost ryzyka wpłynie na

koszt kapitału obcego i własnego. 4.Zmian w efektywności działalności przeds. czy i w

jakim stopniu wzrost kapitału pożyczkowego spowoduje wzrost rentowności kapitału

własnego. Efekt dźwigni finansowej- związek między zadłużeniem a kapitałem

własnym. 5.Oceny poziomu płynności finansowej- realizowana przez przepływy

pieniężne z działalności operacyjnej.

Efekt dźwigni finansowej 1.Pozytywny efekt dźwigni finansowej - występuje gdy stopa

zysku mierzona zyskiem operacyjnym do całości kapitału jest większa od kosztu

kapitału obcego, dodatni efekt - dopuszczalny poziom zadłużenia, struktura optymalna;

2.Negatywny (ujemny) efekt dźwigni finansowej - stopa zwrotu oczekiwana przez

wierzycieli jest wyższa niż stopa zysku mierzona zyskiem operacyjnym. Gorzej

wykorzystujemy kapitał. Oznacza to, że przeds. przekroczyło próg graniczny, ma

nieprawidłową strukturę kapitału. 3.Zerowy efekt dźwigni finansowej- stopa zysku

zrównuje się z kosztem kapitału obcego.

OBLIGACJE: 1.Z odroczonym kuponem 2.Z karencją płatności odsetkowych i

rosnącym kuponem, 3.Z kuponem hybrydowym, 4.Powiązane z zyskiem emitenta.

ZABEZPIECZENIA EMISJI OBLIGACJI: 1.Klasyczne (ustawowe), z możliwością

emisji obligacji niezabezpiecz. 2.Dodatkowe klauzule, w tym: Ograniczenia możliwości

zaciągania nowego długu i ewentualnej wypłaty dywidendy, Zobowiązania do tworzenia

dodatkowych funduszy zabezpiecz., Złożenie określonej sumy u powiernika, Gwarancje

i ubezpieczenia, Przekazanie obligatariuszom opcji sprzedaży majątku.

Instrumenty hybrydowe pozwalają na: Zabezpieczenie przed konsekwencjami

ryzyka i niepewności, Większą elastyczność działania, reakcje na zmiany sytuacji

rynkowej i wiarygodności emitenta, Zmianę pozycji wobec emitenta w zależności od

zmian w sposobie i efektywności realizowanych przedsięwzięć rozwojowych, Zajęcie

bezpieczniejszej pozycji przez emitentów w zależności od oceny wewnęt. i zewnęt.

warunków działania, Zwiększenie atrakcyjności instrumentu na rynku kapitałowym,

Zabezpieczenie interesów wierzycieli przed dodatkowymi elementami ryzyka,

Ograniczenie niepewności możliwości pozyskania kapitału w przyszłości głównie dla

projektów inwest., których realizacja zależy od przyszłych zdarzeń o rezultatach

trudnych do prognozowania, Przekroczenie klasycznych granic zadłużenia.

Instrumenty te mogą być przeznaczone dla przeds.: Z dużymi perspektywami

rozwoju, ale znacznym ryzykiem inwestycyjnym, Prowadzących procesy

restrukturyzacji pozwalających podjąć nowe przedsięwzięcia rozwojowe, Posiadających

ograniczony dostęp do kapitału na rynku finansowym,

INSTRUMENTY HYBRYDOWE, FORMY: Obligacji zamiennych, Obligacji

łączonych z warrantem, w tym obligacyjne warranty subskrypcyjne, Obligacji

połączonych z długoterminowym kontraktem na kurs walutowy, Obligacji z

indeksowaną główną należnością, Obligacji połączonych z instrumentami pochodnymi,

w tym: obligacji z opcjami na wiarygodność kredytową emitenta, Obligacji

wymiennych i odtworzonych obligacji zamiennych Obligacja zamienna - prawo do

wyznaczania momentu wymiany ma inwestor, są one niżej oprocentowane, zyska na

różnicy konwersji ceny rynkowej. Odwrotna obligacja zamienna - to jest obligacja w

której z prawa zamiany i z wyznaczeniem momentu zamieniamy ma nie inwestor a

emitent. Emitent musi zachęci inwestora do nabywania tego typu instrumentów

finansowych relatywnie wysokim oprocentowaniem. WYKUP OBLIGACJI Emitent

decyduje o tym w którym momencie wykupi swoje obligacje i da w zamian akcje. Przy

zwykłej obligacji prawo do zamiany ma inwestor, są niżej oprocentowane. W zamiennej

też jest ustalana cena konwersji . Emitent musi zachęcić inwestora do nabywania takich

p.w. tym, że da wysokie oprocentowanie, wkomponuje w nią cenę opcji sprzedaży.

Emitent liczy na to, że wykupi dług emisją akcji o cenie niższej niż rynkowa.

STOSUNEK KONWERSJI relacje miedzy nominalną wartością obligacji i liczbą

akcji na które obligacje mogą być zamienione, Podstawą wyznaczenia tego stosunku

jest przyjęta ocena konwersji akcji , decydująca nie tylko o powodzeniu emisji

atrakcyjności tego papieru wart. ale pozycji aktualnych akcjonariuszy wobec przyszłych

właścicieli CENA KONWERSJI jest to efektywna cena jaką spółka uzyskuje za jedną

akcję zwykłą w momencie dokonywania konwersji. O wysokości ceny konwersji akcji

mogą decydować: Aktualne ceny rynkowe akcji, Spodziewany wzrost ceny akcji

wynikający z rozwoju kapitałowego spółki po emisji obligacji, Ryzyko przedsięb.

wynikające z jego aktualnej sytuacji finansowej i ewentualnej oceny ratingowej oraz

spodziewanych zmian strukturalnych w przyszłości MODELE SAMOFINANSOW.:

Wybór relacji między zewnętrznymi i wewnętrznymi źródłami finansowania, Rola

rynku finansowego a wewnętrzne uwarunkowania wyboru źródeł finansowania,

Potencjalne możliwości samofinansow.a realne możliwości samofinansowania, Ocena

czynników decydujących o poziomie samofinan., Amortyzacja jest wewnętrznym

źródłem finansowania, ale niepozyskanym. Wynik finansowy jako źródło samofinan.

zależy od: Strategii produktowej, kosztowej, cenowej, Strategii podatkowej, Strategii

dywidendowej STRATEGIE RYNKOWEGO POZYSKANIA KAPITAŁY

WŁASNEGO: Wybór formy subskrypcji akcji i struktury własnościowej, Wybór

właściwego momentu pozyskania kapitału, Powiązanie momentu pozyskania kapitału ze

sposobem jego wykorzystania, Zabezpieczenie oczekiwanej przez inwestora stopy

zwrotu, Spełnienie warunków organiz-prawnych instytucji rynku kapitałow. FORMY

SUBSKRYPCJI AKCJI NOWEJ EMISJI: Subskr.zamknięta - taka, która stwarza

aktualnym akcjonariuszom możliwość zapisania się na emisję nowych akcji poprzez

realizację prawa poboru. Subs. skierowana do aktualnych akcjonar. Subs.prywatna-

złożenie subskrypcji dla wybranego inwestora. S. otwarta - pozyskiwanie kapitału do

nieoznaczonego adresata na otwartym rynku finansowym.

PRAWO POBORU to ustawowe prawo, które gwarantuje aktualnym akcjonariuszom

utrzymanie ich obecnej pozycji na rynku. Zarówno subskrypcja otwarta jak i prywatna,

które zmieniają strukturę własnościową, wymagają decyzji walnego zgromadzenia,

które musi wyrazić zgodę na zmianę struktury własność. rezygnacji z prawa poboru.

RELACJE INWESTORSKIE stanowią element zarządzania strategicznego dotyczący

zagadnień finansowych, komunikacji oraz marketingu z długoterm. zabezpieczeniem

właściwego kształcenia kontaktów między rynkowo zorientowanymi przedsięb. a

uczestnikami rynku finansowego. Głównym elementem łączącym cele finansowe i

komunikację jest właściwa polityka informacyjna.

WŁAŚCIWA POLITYKA INFORMACYJNA PRZEDSIĘBIORSTWA W

OBSZARZE RYZYKA POZWALA NA: Zapewnienie długotermin. bezpieczeństwa

różnych grup interesariuszy, Właściwą ocenę premii za ryzyko, Zmianę strategii

inwestowania jako odpowiedź na zwiększone ryzyko, Ograniczenie luki miedzy

oczekiwaniem zewnętrznych interesariuszy a rzeczywistą silą ekonomiczną przedsięb.,

Ocenę wrażliwości przeds. na różne rodzaje ryzyka rynkowego, Ograniczenie konfliktu

interesów między skłonnością do ryzyka menedżerów a oczekiwaniem interesariuszy,

Zwiększenie efektywności alokacyjnej rynku, Wczesną ocenę utraty zdolności

przedsiębiorstwa do kontynuowania działalności.

KAPITAŁ RYZYKA (Venture) - forma zasilenia finansowego, gdzie inwestor

udzielając wsparcie finansowego niepewnym przedsięwzięciom liczy w przyszłości na

dochody wyższe od innych lokat kapitałowych. Specyficznymi cechami kapitału

ryzyka są: Inwestowanie w przedsięb. o dużym potencjale wzrostu, wysokim ryzyku i

możliwości uzyskania ponadprzeciętnego zysku, Ograniczony w czasie charakter

inwestycji, Wsparcie organizacyjne i dostarczenie know-how w zakresie zarządzania,

Dezinwestycja i reinwestycja zysków w celu osiągnięcia przyrostu wartości przedsięb.

PROCES INWESTOWANIA VENTURE CAPITAL:1. Aktywizacja kapitału i

projektów inwestycyjnych Tworzymy fundusz (szukamy projektów godnych

inwestowania), Mamy projekt (szukamy V.C.) 2. Inwestowanie kapitału, 3. Kontrola i

wsparcie w zarządzaniu Możliwe konflikty uczestników (zarząd - właściciele funduszu

v.c. - konflikty pomysłów zarządzania) 4.Dezinwestycja Ocena sposobów dezinwestycji

METODY WYJŚCIA Z INWESTYCJI: Wprowadzenie akcji spółki na giełdę,

Sprzedaż udziałów inwestorowi branżowemu, Odsprzedaż udziałów inwestorowi

finansowemu, Odsprzedaż udziałów zarządowi lub pozostałym właścicielom,

Umorzenie akcji funduszu, Likwidacja spółki.

STRATEGIA PŁYNNOŚCI FINANSOWEJ mieści się w sekwencji ocen i

wyborów w zakresie: Utrzymania długoterminowej płynności finansowej i spełnienie

strukturalnych warunków realizacji zobowiązań przyszłości, Wyboru źródeł

finansowania aktywów obrotowych i zachowania zdolności podmiotu do realizacji

bieżących (wymagalnych) zobowiązań. Kształtowania wartości i struktury aktywów

obrotowych z uwzględnieniem zróżnicowanego stopnia ich płynności i kosztów

utrzymania; działania w tym obszarze dotyczą: zapasów, polityki kredytowej

przedsiębiorstwa i zarządzania gotówką.

STRATEGIE PŁYNNOŚCI 1.konserwatywna (defensywna) - cel - utrzymanie

płynności finansowej za wszelką cenę, nawet dużym kosztem, duże rezerwy płynności;

duże bezpieczeństwo 2.agresywna (ofensywna) - ogranicza bezpieczeństwo

finansowe, oscylacja wokół granicy utraty płynności finansowej; koszty rezerw

mniejsze, większe ryzyko. 3.umiarkowana (pomiędzy)

W wyborze strategii uwzględnia się wiele czynników: Elastyczność na rynku

(strategia może być bardziej agresywna), Kapitałochłonność (dużo - lepiej

konserwatywne), Ryzyko operacyjne (duże - lepiej konserwatywne)

POLITYKA KREDYTOWA - zespół decyzji i działań, związanych z wyznaczaniem

zasad i warunków udzielania kredytu handlowego z wykorzystaniem podstawowych

instrumentów. Strategie polityki kredytowej cele i sposoby realizacji polityki kredytowej:

Strategia konserwatywna (ugruntowana pozycja przedsiębiorstwa, mamy już

kontrahentów), Strategia agresywna (pozyskanie nowych kontrahentów, działania

marketingowe)

ZARZĄDZANIE ŚRODKAMI PIENIĘŻNYMI: Ocena czynników decydujących o

wysokości gotówki i zmianach w tym zakresie, Preliminowanie środków pieniężnych,

Wyznaczenie optymalnego poziomu gotówki, Analiza i ocena konwersji gotówki,

Równoważenie zasobów pieniężnych i zbywalnych papierów wartościowych.

	Strategia defensywna	Strategia ofensywna	Strategia umiarkowana
Cechy modelu	­pełne wykorzystanie wewnętrznych źródeł finansowania ­preferencje dla konserwatywnych metod zarządzania finansowania ­wzrost rezerw zdolności pożyczkowej ­stabilizacja źródeł finansowania	­angażowanie kapitału obcego na granicy utraty płynności finansowej ­preferencje dla agresywnych metod zarządzania finansami ­bieżące sterowanie terminami wymagalności i angażowania kapitału	­ścisłe powiązanie struktury kapitału ze strukturą aktywów ­optymalizacja poziomu zadłużenia ­elastyczne kształtowanie struktury kapitału w zależności od zmian wewnętrznych i zewnętrznych warunków działania
Warunki wykorzystania	­akceptacja ze strony właścicieli ryzyka spadku rentowności kapitału własnego ­łatwy dostęp do kapitału własnego	­akceptacja wysokiego poziomu ryzyka finansowego ­wysoka zdolność kredytowa przedsiębiorstwa ­niski poziom ryzyka operacyjnego ­stabilne wpływy gotówkowe z działalności operacyjnej ­bieżące oceny kierunku zmian stopy procentowej ­struktura aktywów z przewagą materialnych, łatwo zbywalnych składników majątkowych	­dostęp do informacji rynkowej z akceptacją kosztu pozyskania ­duża zdolność adaptacji do zmiennych warunków otoczenia ­możliwość dywersyfikacji kierunku działania przedsiębiorstwa ­znaczna dojrzałość przedsiębiorstwa
Szanse	­utrzymanie rezerwy zdolności płatniczej ­wzrost bezpieczeństwa wierzycieli i właścicieli ­zabezpieczenie długoterminowej płynności finansowej ­wzrost pozycji na rynku finansowym ­małe ryzyko występowania trudności finansowych i kosztów z tym związanych	­pełne wykorzystanie efektu dźwigni finansowej w danych warunkach rynkowych ­minimalizacja średniego kosztu kapitału	­elastyczne wykorzystanie efektu dźwigni finansowej ­optymalizacja średniego kosztu kapitału ­ograniczenie ryzyka niewypłacalności przedsiębiorstw
Zagrożenia	­spadek rentowności kapitału własnego ­brak możliwości realizacji zobowiązań wobec właścicieli ­rezygnacja z możliwości uzyskania efektu dźwigni finansowej i wykorzystania tarczy podatkowej ­rozproszenie ośrodków decyzyjnych, zagrożenie interesów mniejszościowych akcjonariuszy ­ wzrost kosztów agencji	­pogorszenie zdolności pożyczkowej przedsiębiorstwa ­brak zabezpieczenia realizacji zobowiązań wobec wierzycieli w przepływach z działalności operacyjnej ­duże ryzyko powstania trudności finansowych ­ryzyko spadku wartości rynkowej	­zmiana pozycji rynkowej przedsiębiorstwa ograniczająca możliwości dostosowania się do zmiennych warunków otoczenia ­kierunki zmian parametrów rynku niezgodne z oczekiwaniami ­wzrost ryzyka operacyjnego i finansowego

	Rodzaje strategii
		Strategia defensywna	Strategia ofensywna
Cel główny	Stabilizacja wartości ekonomicznej i rynkowej Przetrwanie	Wzrost wartości ekonomicznej i rynkowej Rozwój
Struktura przedsięb.	Działanie w stabilnej strukturze	Zmiany strukturalne
Postawa wobec otoczenia	Utrzymanie pozycji rynkowej Preferencje dla zachowań adaptacyjnych Minimalizacja zagrożeń otoczenia	Poprawa pozycji rynkowej (przewaga konkurencyjna) Preferencje dla zachowań kreatywnych Wykorzystanie okazji rynkowych Aktywne zmiany otoczenia
Postawa wobec ryzyka	Ograniczenie sytuacji ryzykownych Akceptacja ryzyka mieszczącego się w obiektywnych warunkach działania przedsiębiorstwa Kontrola ekspozycji przedsiębiorstwa na ryzyko	Świadome wchodzenie w sytuacje ryzykowne Aktywna postawa w sytuacjach ryzykownych Akceptacja ryzyka spekulacyjnego Zwiększenie ekspozycji przedsiębiorstwa na ryzyko
Potrzeby kapitałowe	Zabezpieczenie głównie potrzeb w zakresie kapitału obrotowego Akceptacja bezpiecznej struktury kapitału Niski poziom dźwigni finansowej	Pozyskiwanie kapitału długoterminowego Pełne wykorzystanie szans rynku finansowego Akceptacja struktury o wyższym poziomie ryzyka Wysoki poziom dźwigni finansowej
Alokacja kapitału	Akceptacja projektów inwestycyjnych o niskim poziomie ryzyka Bezpieczne portfele lokat kapitałowych	Akceptacja projektów inwestycyjnych o wyższym poziomie ryzyka Akceptacja innowacji finansowych Konstrukcja portfeli lokat o wyższym poziomie ryzyka

Kryteria oceny	Model pośredni	Model bezpośredni
1. Sposób realizacji alokacji funkcji rynku finansowego (czy wykorzystanie tych modeli pod względem makroekonomicznym jest identyczne?)	Zależny od indywidualnych decyzji banku w dostosowaniu do możliwości ekonomicznej oceny przedsiębiorstwa i efektywności realizowanych przedsięwzięć inwestycyjnych	Zależny od indywidualnych ocen inwestora, stopnia preferencji czynników fundamentalnych, efektywności informacyjnej rynku (w znaczeniu stopnia asymetrii)
2. Cele wierzycieli	Preferencje długoterminowego zysku wynikającego z trwałości relacji z klientami przy kontrolowanym poziomie ryzyka	Maksymalizacja stopy zwrotu z każdej transakcji przy założeniu oceny portfela inwestycyjnego i akceptowanego ryzyka.
3. Możliwości zmian zakresu dostępu do kapitału	Duże możliwości reorganizacji warunków dostępu do kapitału w zależności od rezultatów monitoringu kredytowego	Ograniczone szanse reorganizacji warunków dostępu do kapitału
4. możliwość indywidualnego negocjowania warunków dostępu do kapitału	W granicach określonych przez instytucje banku	Ograniczone dla inwestorów strategicznych i gwarantów (subemitentów)
5. Czynniki decydujące o poziomie kosztu kapitału	Rynkowa stopa procentowa, indywidualna ocena ryzyka kredytowego inwestora i poziom elastyczności podejmowanych przedsięwzięć inwestycyjnych	Rynkowa stopa procentowa , sytuacja na rynku pożyczkowych papierów wartościowych, ryzyko transakcji, zakres oferowanych, niepieniężnych korzyści dla inwestora
6. Ryzyko wcześniejszej egzekucji zobowiązań	Zależne od warunków umowy, indywidualnej regulacji i oceny ryzyka przez banki	Ograniczone ryzyko przerucone na inwestora (spadek cen na rynku wtórnym
7. Zakres instrumentów pozyskania kapitału	Ograniczony do struktury kredytów oferowanych przez bank	Zróżnicowany, w zależności od stopnia rozwoju tynku pożyczkowych papierów wartościowych
8. Możliwość wpływu na zakres realizowanych przedsięwzięć	Aktywny udział banku w ustalaniu i kontroli parametrów przedsięwzięć inwestycyjnych	Ograniczone możliwości wpływu na zakres i parametry podejmowanych przedsięwzięć inwestycyjnych

---