6228


Szkoła Policji w Pile

Zakład Prewencji

Arkadiusz Bajerski

Pomoc lub asysta przy czynnościach egzekucyjnych.

Maj 2008



Redakcja językowa i korekta

Waldemar Hałuja

Skład komputerowy

Arkadiusz Bajerski

Waldemar Hałuja

Druk

Lilla Bukłaha

Zatwierdzam i wprowadzam

Do użytku jako materiał pomocniczy do zajęć

Kierownik

Zakładu Prewencji

mł. insp. Wiesław Cejmański

Powielono w pracowni poligraficznej

Szkoły Policji w Pile

0x08 graphic
Nakład ............. egz., zam. nr ................


SPIS TREŚCI

  1. Pojęcie i cele postępowania egzekucyjnego.

  2. Uczestnicy postępowania egzekucyjnego w administracji.

  3. Uczestnicy postępowania egzekucyjnego sądowego.

  4. Egzekucja obowiązków o charakterze niepieniężnym

  5. Egzekucja obowiązków o charakterze pieniężnym.

  6. Pojęcia z zakresu udzielania pomocy lub asysty.

  7. Dokumenty stanowiące podstawę udzielania pomocy i asysty

  8. Tryby udzielania pomocy i asysty

  9. Postępowanie policjanta w przypadku wyznaczenia do udzielenia pomocy lub asysty

  10. Obowiązki policjanta

  11. Postępowanie policjanta w sytuacjach, w których osoby utrudniają lub uniemożliwiają przeprowadzenie egzekucji

  12. Postępowanie policjanta w przypadku osobistego wezwania uprawnionego podmiotu.

  13. Dokumentowanie wykonanych czynności

  14. Przykładowe dokumenty.

  15. Wybrane akty prawne.

Literatura1. Pojęcie i cele postępowania egzekucyjnego.

Policja jest obowiązana udzielić pomocy lub asysty właściwym podmiotom przy wykonywaniu czynności zarówno egzekucji administracyjnej, jak i sądowej.

Egzekucja administracyjna polega na stosowaniu przez organy egzekucyjne środków przymusu służących doprowadzeniu do wykonywania przez zobowiązanych ich obowiązków.

Obowiązki te mogą mieć charakter pieniężny, np. nakaz zapłacenia podatku od nieruchomości, uiszczenie należności celnych, obowiązek zapłaty mandatu karnego. Obowiązki zobowiązanych przyjmują również charakter niepieniężny, np. rozebranie postawionej bez zezwolenia budowli, usunięcie nieczystości, opuszczenie zajmowanego lokalu. Tryb prowadzenia egzekucji, stosowane środki służące doprowadzeniu do wykonania obowiązków określone są w Ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Celem egzekucji sądowej jest wyegzekwowanie wykonania przez dany podmiot obowiązku wskazanego zachowania się. To zachowanie określone jest jako świadczenie
i może polegać na przekazaniu pieniędzy, albo rzeczy, wykonaniu określonej czynności, zaniechaniu pewnej czynności lub nie w przeszkadzaniu w czynności drugiego podmiotu. Egzekucja sądowa swoje umocowanie ma w Ustawie Kodeks Postępowania Cywilnego z dnia 17 listopada 1964r.

2. Uczestnicy postępowania egzekucyjnego w administracji.

Art. 1a ustawy postępowaniu egzekucyjnym w administracji. wskazuje następujących uczestników postępowania egzekucyjnego w administracji:

1. wierzyciel - to podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym np.

skarb państwa odnośnie podatków od osób fizycznych. Komendant wojewódzki policji w sprawach związanych z wydawaniem pozwoleń na broń palną.

2. zobowiązany - to osoba prawna albo jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej albo osoba fizyczna, która nie wykonała w terminie obowiązku o charakterze pieniężnym lub obowiązku o charakterze niepieniężnym, a w postępowaniu zabezpieczającym - również osoba lub jednostka, której zobowiązanie nie jest wymagalne albo jej obowiązek nie został ustalony lub określony, ale zachodzi obawa, że brak zabezpieczenia mógłby utrudnić lub udaremnić skuteczne przeprowadzenie egzekucji,
a odrębne przepisy na to zezwalają

Mówiąc krótko wierzyciel to Ten, który żąda spełnienia obowiązku a zobowiązany to Ten który ten obowiązek ma spełnić.

3. organ egzekucyjny - to organ uprawniony do stosowania w całości lub w części określonych w ustawie środków służących doprowadzeniu do wykonania przez zobowiązanych ich obowiązków o charakterze pieniężnym lub obowiązków o charakterze niepieniężny oraz zabezpieczenia wykonania tych obowiązków.

Obok organu egzekucyjnego w postępowaniu mogą ponadto uczestniczyć:

egzekutor - to pracownik organu egzekucyjnego wyznaczonego do dokonywania czynności egzekucyjnych,

poborca skarbowy - to pracownik organu egzekucyjnego wyznaczonego do dokonywania czynności egzekucyjnych w egzekucji obowiązku o charakterze pieniężnym

organ nadzoru - jest to organ sprawujący nadzór nad egzekucją administracyjną wyższego stopnia w stosunku do organów właściwych do wykonywania tej egzekucji (art. 23 ustawy postępowaniu egzekucyjnym w administracji)

organ asystencyjny (asystujący) - jest to organ udzielający pomocy lub asysty egzekutorowi. (np. Policja, Straż Graniczna, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu)

3. Uczestnicy postępowania egzekucyjnego sądowego.

Uczestnikami postępowania egzekucyjnego sądowego są:

1. wierzyciel - to ten, który żąda spełnienia określonego świadczenia.

2. dłużnik - to ten, który świadczenie ma spełnić a jego spełnienie może polegać na działaniu bądź zaniechaniu.

3. organ egzekucyjny - to sądy rejonowe i działający przy tych sądach komornicy.

4. Egzekucja obowiązków o charakterze niepieniężnym

Organ egzekucyjny w celu egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym w myśl Ustawy postępowaniu egzekucyjnym w administracji może stosować następujące środki:

1. Grzywnę w celu przymuszenia (art. 119 - 122 ustawy o p.e.w a.)

Grzywnę w celu przymuszenia nakłada się, gdy egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku znoszenia lub zaniechania albo obowiązku wykonania czynności, a w szczególności czynności, której z powodu jej charakteru nie może spełnić inna osoba za zobowiązanego.

Grzywnę nakłada się również, jeżeli nie jest celowe zastosowanie innego środka egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym. Może być nakładana zarówno na osoby fizyczne, jak i osoby prawne, a także na jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Gdy zobowiązanym jest osoba fizyczna działająca przez ustawowego przedstawiciela, przedsiębiorstwo państwowe lub inna państwowa jednostka organizacyjna, organizacja spółdzielcza, samorządowa, zawodowa lub inna społeczna osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, grzywnę nakłada się na ustawowego przedstawiciela zobowiązanego lub na osobę, do której należy bezpośrednie czuwanie nad wykonywaniem przez zobowiązanego obowiązków tego rodzaju, jakim jest egzekwowany obowiązek. Jednocześnie może być nałożona grzywna na zobowiązaną osobę prawną lub jednostkę organizacyjną, jeżeli jest to niezbędne dla przymuszenia wykonania obowiązku.

Grzywna w celu przymuszenia może być nakładana kilkakrotnie w tej samej lub wyższej kwocie. Każdorazowo nałożona grzywna nie może przekraczać kwoty 5.000 zł,
a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej kwoty 25.000 zł.

Grzywny nakładane wielokrotnie nie mogą łącznie przekroczyć kwoty 10.000 zł, a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej - 100.000 zł.

Jeżeli egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku wynikającego z przepisów prawa budowlanego lub z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, grzywna w celu przymuszenia jest jednorazowa. Wysokość tej grzywny stanowi - w przypadku obowiązku przymusowej rozbiórki budynku lub jego części - iloczyn powierzchni zabudowy budynku lub jego części, objętego nakazem przymusowej rozbiórki, i 1/5 ceny 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ogłoszonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów do obliczania premii gwarancyjnej dla posiadaczy oszczędnościowych książeczek mieszkaniowych.

Grzywnę w celu przymuszenia nakłada organ egzekucyjny, który doręcza zobowiązanemu:

  1. odpis tytułu wykonawczego,

  2. postanowienie o nałożeniu grzywny.

3. Wykonanie zastępcze (art. 127 ustawy o p. e. w a.)

Wykonanie zastępcze stosuje się, gdy egzekucja dotyczy obowiązku wykonania czynności, którą można zlecić innej osobie do wykonania za zobowiązanego i na jego koszt.

W postanowieniu o zastosowaniu wykonania zastępczego organ egzekucyjny może wezwać zobowiązanego do wpłacenia w oznaczonym terminie określonej kwoty tytułem zaliczki na koszty wykonania zastępczego, z pouczeniem, że w przypadku nie wpłacenia kwoty w tym terminie zostanie ona ściągnięta w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych. Może również nakazać zobowiązanemu dostarczenie posiadanej dokumentacji, a także posiadanych materiałów i środków przewozowych, niezbędnych do zastępczego wykonania egzekwowanej czynności, z zagrożeniem zastosowania odpowiednich środków egzekucyjnych w razie uchylenia się zobowiązanego od dostarczenia tych dokumentów, materiałów i środków przewozowych.

3. Wydanie rzeczy i odebranie rzeczy ruchomej (art. 136 - 138 ustawy o p. e. w a.)

Jeżeli zobowiązany uchyla się od obowiązku wydania oznaczonej rzeczy ruchomej, rzecz ta może być mu przez organ egzekucyjny odebrana w celu wydania jej wierzycielowi. Dotyczy to również obowiązku wydania rzeczy na określony okres czasu.

Organ egzekucyjny stosuje ten środek egzekucyjny również, gdy podlegająca odebraniu rzecz ruchoma znajduje się we władaniu innej osoby, jeżeli rzecz ta nie została wyłączona spod egzekucji.

4. Odebranie nieruchomości. Opróżnienie lokalu i innych pomieszczeń
(art. 141 i art. 142 ustawy o p.e. w a.)

Jeżeli egzekwowany jest obowiązek wydania nieruchomości albo opróżnienia lokalu mieszkalnego lub użytkowego albo innego pomieszczenia, stosuje się środek egzekucyjny prowadzący do odebrania zobowiązanemu nieruchomości albo usunięcia zobowiązanego
z zajmowanego lokalu lub pomieszczenia, w celu wydania tej nieruchomości lub opróżnionego lokalu (pomieszczenia) wierzycielowi. Dotyczy to również obowiązku wydania nieruchomości na oznaczony okres czasu.

Egzekucję prowadzi się przeciw zobowiązanemu, członkom jego rodziny
i domownikom oraz innym osobom zajmującym nieruchomość lub lokal (pomieszczenie), które mają być opróżnione i wydane.

Odebrania nieruchomości lub opróżnienia lokalu i pomieszczeń dokonuje egzekutor, wyznaczony przez organ egzekucyjny.

5. Przymus bezpośredni (art. 148 ustawy o p. e. w a.)

Przymus bezpośredni polega na doprowadzeniu do wykonania obowiązku podlegającego egzekucji drogą zagrożenia zastosowania lub drogą zastosowania bezpośrednio skutecznych środków, nie wyłączając siły fizycznej, w celu usunięcia oporu zobowiązanego
i oporu innych osób, które stoją na przeszkodzie wykonaniu obowiązku.

W szczególności przymus bezpośredni stosuje się w celu doprowadzenia do wykonania przez zobowiązanego opuszczenia nieruchomości, lokalu (po­mieszczenia), wydania rzeczy, zaniechania czynności lub nie przeszkadzania innej osobie (np. egzekutorowi) w wykonaniu jej praw, a także w przypadku, gdy ze względu na charakter obowiązku stosowanie innych środków egzekucyj­nych nie jest możliwe.

5. Egzekucja obowiązków o charakterze pieniężnym.

Organ egzekucyjny w celu egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym w myśl Ustawy postępowaniu egzekucyjnym w administracji czyli w celu zaspokojeniu roszczeń wierzyciela może przeprowadzić egzekucję z następujących praw:

6. Pojęcia z zakresu udzielania pomocy lub asysty.

POMOC - to rodzaj służby policyjnej, podczas której policjant ma obowiązek towarzyszyć egzekutorowi i umożliwić mu przeprowadze­nie czynności egzekucyjnych.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 stycznia 2002 r. w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Policję lub Straż Graniczną przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych, Policja udziela pomocy komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych, jeżeli w toku wyko­nywania tych czynności komornik natrafi na opór, który utrudnia lub uniemoż­liwia mu wykonywanie tych czynności, albo, jeżeli istnieje uzasadnione, przy­puszczenie, że na taki opór natrafi.

Organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych udzielają asysty właściwe ze względu na miejsce prowa­dzenia egzekucji:

  1. organy Policji - w obrębie budynków zajmowanych przez Policję,

  1. organy Straży Granicznej - w obrębie budynków zajmowanych przez Straż Graniczną, oraz odpowiednio Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu lub organy wojskowe, w przypadku, gdy egzekucja prowa­dzona jest w obrębie budynków zajmowanych przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu lub organy wojskowe.

ASYSTA - to rodzaj służby policyjnej polegającej na towarzyszeniu egzekutorowi podczas wykonywania przez niego czynności egzeku­cyjnych w obrębie budynków zajmowanych przez Policję, w celu umożliwienia mu przeprowadzenia tych czynności.

Art. 50 § 2 ustawy o p.e.w.a.:

„W obrębie budynków wojskowych i zajmowanych przez Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu lub Straż Gra­niczną oraz na okrętach wojennych można dokonywać czynności egzeku­cyjnych tylko po uprzednim zawiadomieniu właściwego komendanta i w asyście wyznaczonego organu wojskowego lub organu Policji, Agencji Bez­pieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu lub Straży Granicznej."

Artykuł 50 § 2 dotyczy sytuacji, gdy egzekucja prowadzona jest w obiek­tach (w budynkach, pomieszczeniach itp.) wojskowych, w tym również na okrę­tach wojennych oraz w obiektach zajmowanych przez organy spraw wewnętrz­nych (Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Straż Graniczną). Egzekucja może być prowadzona przeciwko osobom zatrudnionym (od­bywającym służbę) w ww. jednostkach organizacyjnych, jak również przeciwko innym osobom. W takich przypadkach organy asystencyjne udzielają egzekuto­rowi asysty (a nie pomocy).

O zamiarze prowadzenia egzekucji organ egzekucyjny ma obowiązek po­wiadomić właściwego komendanta danej jednostki. Wyznacza on funkcjonariu­sza (funkcjonariuszy), który będzie asystować przy egzekucji. Ma to na celu zapobieżenie naruszeniu normalnego funkcjonowania wyżej wymienionych jedno­stek organizacyjnych, w jakich prowadzi się egzekucje oraz naruszeniu tajem­nicy państwowej czy służbowej.

Komendanci obiektów i pomieszczeń, w których ma być przeprowadzona egzekucja, nie mogą egzekutorowi wydawać żadnych poleceń, co do prowadze­nia egzekucji ani jej utrudniać. Przeciwnie, powinni przedsięwziąć odpowiednie kroki w celu jej ułatwienia.

Udzielenie pomocy i asystowanie Policji przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych przez komornika polega na zapewnieniu mu:

  1. bezpieczeństwa osobistego,

  2. dostępu do miejsca wykonywania tych czynności,

  3. porządku w tym miejscu.

Policja udzielając pomocy lub asystując komornikowi, zapewnia bezpie­czeństwo również innym uczestnikom postępowania, mając w szczególności na względzie poszanowanie godności osób biorących udział w tych czynnościach.

Funkcjonariusz udzielający pomocy lub asystujący dokonuje sprawdzenia, czy komornik jest uprawniony do prowadzenia egzekucji. W tym celu może on żądać okazania właściwego dokumentu, a zwłaszcza legi­tymacji służbowej.




7. Dokumenty stanowiące podstawę udzielania pomocy i asysty

Podstawą do wszczęcia postępowania egzekucyjnego jest wystawiony przez wierzyciela dokument urzędowy, stwierdzający istnienie i wymagalność obowiązku, który określa się mianem tytułu wykonawczego. Jeżeli wierzyciel jest równocześnie organem egzekucyjnym, to tytuł wykonawczy wystawia on działając jako organ egzekucyjny.

Tytuł wykonawczy - to dokument urzędowy stwierdzający, że obowiązek wynikający z mocy prawa, aktu administracyjnego lub innej decyzji, postanowienie albo orzeczenie stał się wymagalny i podlega egzekucji. Tym samym tytuł wykonawczy jest dokumentem stanowiący podstawę wszczęcia egzekucji administracyjnej.

Podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Tytułem wykonawczym jest tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności. Struktura tytułu wykonawczego i jej elementy są określone, w art. 27 § 1 Ustawy Postępowanie Egzekucyjne w Administracji.

Tytuł wykonawczy zawiera:

  1. oznaczenie wierzyciela,

  2. wskazanie imienia i nazwiska lub firmy zobowiązanego i jego adresu, a także określenie zatrudniającego go pracodawcy i jego adresu, jeżeli wierzyciel posiada taką informację,

  3. treść podlegającego egzekucji obowiązku, podstawę prawną tego obowiązku oraz stwierdzenie, że obowiązek jest wymagalny, a w przypadku egzekucji należności pieniężnej - także określenie jej wysokości, terminu, od którego nalicza się odsetki z tytułu niezapłacenia należności w terminie, oraz rodzaju i stawki tych odsetek,

  4. wskazanie zabezpieczenia należności pieniężnej hipoteką przymusową albo przez ustanowienie zastawu skarbowego lub rejestrowego lub zastawu nieujawnionego w żadnym rejestrze, ze wskazaniem terminów powstania tych zabezpieczeń,

  5. wskazanie podstawy prawnej pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej, jeżeli należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia należności pieniężnej,

  6. wskazanie podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej,

  7. datę wystawienia tytułu, podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego podpisującego oraz odcisk pieczęci urzędowej wierzyciela,

  8. pouczenie zobowiązanego o skutkach nie zawiadomienia organu egzekucyjnego
    o zmianie miejsca pobytu,

  9. pouczenie zobowiązanego o przysługującym mu w terminie 7 dni prawie zgłoszenia do organu egzekucyjnego zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego,

  10. klauzulę organu egzekucyjnego o skierowaniu tytułu do egzekucji administracyjnej,

  11. wskazanie środków egzekucyjnych stosowanych w egzekucji należności pieniężnych.

Jeżeli tytuł wykonawczy dotyczy należności spółki nieposiadającej osobowości prawnej, w tytule wykonawczym podaje się również imiona i nazwiska oraz adresy wspólników.

Do tytułu wykonawczego wierzyciel dołącza dowód doręczenia upomnienia, a jeżeli doręczenie upomnienia nie było wymagane, podaje w tytule wykonawczym podstawę prawną braku tego obowiązku.

Natomiast celem egzekucji sądowej jest wyegzekwowanie wykonania przez dany podmiot obowiązku wskazanego zachowania się. To zachowanie się, określo­ne jest jako świadczenie i może polegać na przekazaniu pieniędzy. Aby można było wyegze­kwować ten obowiązek w drodze egzekucji, jego istnienie musi być ustalone w odpowiednim akcie, który w prawie egzekucyjnym zwany jest tytułem wykonawczym.

Tytułem wykonawczym zwykłym jest tytuł wydawany przez sąd w postępowaniu cywilnym lub karnym. Tytuł wykonawczy składa się z tytułu egzekucyjnego (tytułem egzekucyjnym jest np.: orzeczenie sądu, ugoda zawarta przed sądem) i klauzuli wykonalności. Klauzula wykonalności jest to akt sądowy zawierający stwierdzenie, że tytuł wykonawczy uprawnia do egzekucji, oraz w razie potrzeby - oznaczenie jej zakresu. Tytuł wykonawczy jest podstawą do wszczęcia i prowadzenia egzekucji sądowej.

Tytułami egzekucyjnymi są:

  1. orzeczenie sądu prawomocne lub podlegające natychmiastowemu wykonaniu, jak również ugoda zawarta przed sądem,

  2. wyrok sądu polubownego lub ugoda zawarta przed takim sądem,

  3. inne orzeczenia, ugody i akty, które z mocy ustawy podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej,

  4. akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub uiszczenia rzeczy oznaczonych, co do gatunku, ilościowo w akcie oznaczonych, albo też obowiązek wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej, lokalu, nieruchomości lub statku wpisanego do rejestru, gdy termin zapłaty, uiszczenia lub wydania jest w akcie wskazany,

  5. akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje obowiązek zapłaty sumy pieniężnej do wysokości w akcie wprost określonej albo oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, gdy akt określa warunki, które upoważniają wierzyciela do prowadzenia przeciwko dłużnikowi egzekucji na podstawie tego aktu o całość lub część roszczenia, jak również termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli wykonalności,

  6. akt notarialny, w którym właściciel nieruchomości albo wierzyciel wierzytelności obciążonych hipoteką, nie będący dłużnikiem osobistym, poddał się egzekucji z obciążonej nieruchomości albo wierzytelności, w celu zaspokojenia wierzyciela hipotecznego, jeżeli wysokość wierzytelności podlegającej zaspokojeniu jest
    w akcie określona wprost albo oznaczona za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, i gdy akt określa warunki, które upoważniają wierzyciela do prowadzenia egzekucji
    o część lub całość roszczenia, jak również wskazany jest termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli wykonalności.

Oświadczenie dłużnika może być złożone także w odrębnym akcie notarialnym.

Tytułem egzekucyjnym jest również akt notarialny, w którym nie będący dłużnikiem osobistym właściciel ruchomości lub prawa obciążonych zastawem rejestrowym albo zastawem, poddaje się egzekucji z obciążonych składników w celu zaspokojenia zastawnika.

8. Tryby udzielania pomocy i asysty

Policja udziela pomocy lub asysty:

  1. komornikowi po otrzymaniu pisemnego wezwania, co najmniej 7 dni przed terminem czynności, oraz odpisu tytułu wykonawczego sporządzonego przez komornika, na którego podstawie egzekucja jest prowadzona,

  2. komornikowi na podstawie jego pisemnego powiadomienia oraz odpisu tytułu wykonawczego sporządzonego przez komornika, na którego podstawie egzekucja jest prowadzona,

  3. komornikowi również na jego ustne wezwanie - w pilnych przypadkach, zwłaszcza gdy zwłoka groziłaby udaremnieniem egzekucji.

W ostatnim przypadku Policja nie wstrzymując udzielenia pomocy lub asy­stowania, żąda okazania tytułu wykonawczego, na którego podstawie egzekucja jest prowadzona oraz nadesłania po zakończeniu czynności egzekucyjnych od­pisu tytułu wykonawczego, sporządzonego przez komornika i potwierdzenia wezwania na piśmie.

Pomoc lub asysta jest udzielana przez wyznaczonego funkcjonariusza Policji, który ustala, czy komornik jest uprawniony do prowadzenia egzekucji. W tym celu może on żądać okazania właściwego dokumentu, a zwłaszcza legitymację służbową.






9. Postępowanie policjanta w przypadku wyznaczenia do udzielenia pomocy lub asysty.

W ramach udzielanej pomocy (asysty) policjant ma obowiązek zapewnić egzekutorowi dostęp do miejsca, w którym mają być wykonywane czynności egzekucyjne.

W związku z powyższym powinien:

Policjant wzywa osobę, która ukryła przedmioty, by je wyjęła z miejsca ukrycia,
a w razie odmowy informuje o tym egzekutora i wskazuje miejsce ukrycia tych przedmiotów (por. art. 47 i 48 ustawy o p.e.w a.).

W ramach udzielonej pomocy (asysty) policjant ma obowiązek - w razie potrzeby na uzasadnione żądanie organu egzekucyjnego i egzekutora - zapewnić mu niezbędną pomoc w zastosowaniu środków egzekucji administracyjnej.

W związku z powyższym powinien:

W ramach udzielonej pomocy (asysty) policjant ma obowiązek zapewnić egzekutorowi osobiste bezpieczeństwo. Policjant nie może dopuścić do tego, by egzekutorowi została wyrządzona krzywda. W szczególności, gdy między zobowiązanym a egzekutorem dochodzi do ostrych spięć, policjant udzielający pomocy musi bacznie obserwować prowadzone czynności i zachowanie osób. W przypadku, gdy zobowiązany dopuści się przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego (art. 222 k.k.), czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego (art. 223 k.k.), stosowania przemocy lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej, tzw. czynnego oporu (art. 224 § 2 k.k.), znieważenia funkcjonariusza publicznego (art. 226 k.k.) - policjant, powinien w sposób umiejętny i zdecydowany podjąć interwencję z zastosowaniem, w razie potrzeby, zgodnych z prawem i adekwatnych do sytuacji środków przymusu bezpośredniego. Ponadto należy pamiętać, iż są to przestępstwa ścigane z urzędu. W związku z powyższym policjant ma również obowiązek przeprowadzić czynności procesowe w niezbędnym zakresie w trybie art. 308 k.p.k. - w granicach koniecznych dla zabezpieczenia śladów i dowodów przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem.

10. Obowiązki policjanta

Obowiązki policjanta udzielającego pomocy, czy asysty egzekutorowi w czasie egzekucji, są takie same: zarówno pomoc, jak i asysta organów Policji polegają na umożliwieniu przeprowadzenia czynności egzekucyjnych, w szczególności poprzez zapewnienie:

  1. dostępu do miejsca, w którym mają one być wykonywane,

  2. porządku w miejscu przeprowadzania egzekucji administracyjnej,

  3. osobistego bezpieczeństwa organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi,

  4. w razie potrzeby - na uzasadnione żądanie organu egzekucyjnego i egzekutora - niezbędnej pomocy w zastosowaniu środków egzekucji administracyjnej.

Policjant nie jest uprawniony do dokonywania jakichkolwiek czynności wykraczających poza zakres udzielania pomocy i asysty, a w szczególności, takich jak:

  1. otwieranie (wyważanie) drzwi, zamków, skrytek itp.,

  2. wynoszenie lub przenoszenie przedmiotów, przeszukiwanie pomieszczeń, odzieży, rzeczy itp.

Uprawnienia i obowiązki przysługujące organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi w trakcie prowadzonych czynności egzekucyjnych normuje ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Po przybyciu na miejsce egzekucji policjant powinien:

  1. sprawdzić, czy osoba prowadząca czynności egzekucyjne (egzekutor) jest upoważniona do tych czynności, w tym celu może żądać okazania właściwego zaświadczenia lub legitymacji służbowej (może od tego odstąpić, gdy egzekutor jest znany osobiście funkcjonariuszowi),

  2. sprawdzić, czy osoba prowadząca egzekucję posiada tytuł wykonawczy stanowiący podstawę przeprowadzenia egzekucji,

  3. sprawdzić, czy zobowiązanym jest osoba wymieniona w tytule wykonawczym,

  4. ustalić, czy tytuł wykonawczy ma nadal moc obowiązującą.

11. Postępowanie policjanta w sytuacjach, w których osoby utrudniają lub uniemożliwiają przeprowadzenie egzekucji

Zdarzają się sytuacje, gdy egzekutor napotyka na trudności w stosowaniu środków egzekucyjnych (w szczególności dotyczy to odebrania nieruchomości lub opróżnienia lokalu i innych pomieszczeń oraz odebrania rzeczy ruchomej). Przyczyną takiego stanu rzeczy jest zachowanie zobowiązanego lub innych osób uniemożliwiające lub utrudniające przeprowadzenie egzekucji.

Uniemożliwienie przeprowadzenia czynności egzekucyjnych może pole­gać m.in. na:

Utrudnienie czynności egzekucyjnych to wszelkie działania, które nie czynią egzekucji niewykonalnej, ale stanowią poważną przeszkodę w jej reali­zacji, np.:

Postępowanie policjanta w przypadku wystąpienia sytuacji uniemożliwia­jących lub utrudniających przeprowadzenie egzekucji powinno być następujące:

Otwarcie pomieszczenia następuje na podstawie pisemnego zarządzenia organu egzekucyjnego (por. art. 47 § l ustawy o p.e.w a.). Jeżeli osoba znajduje się w pomieszczeniu, egzekutor wzywa ją do otwarcia pomieszczenia z zagrożeniem si­łowego wejścia i obciążenia kosztami wyrządzonej szkody. W przypadku bezsku­tecznego wezwania wykonuje czynności zmierzające do otwarcia pomieszczenia, np. wzywa ślusarza. Jeżeli zobowiązanego nie ma w zamkniętym pomieszczeniu i nie ma możliwości doprowadzenia go do miejsca wykonywania czynności eg­zekucyjnych - egzekutor może wykonywać czynności egzekucyjne pod nie­obecność zobowiązanego. W takim przypadku ma obowiązek przywołać, co najmniej dwóch świadków (świadkami mogą być także pełnoletni członkowie rodziny i domownicy zobowiązanego), chyba, że zachodzi obawa, iż wskutek upływu czasu potrzebnego na przywołanie świadków egzekucja będzie udarem­niona (por. art. 51 § 2 i 3 ustawy o p.e.w a.).

Pomoc lub asysta policjanta w sytuacji, gdy osoba zamknęła pomieszcze­nie, w którym znajdują się przedmioty podlegające egzekucji, polegać będzie przede wszystkim na utrzymaniu porządku i zapewnieniu egzekutorom osobi­stego bezpieczeństwa w miejscu egzekucji.

12. Postępowanie policjanta w przypadku osobistego wezwania uprawnionego podmiotu.

Policja w pilnych przypadkach, zwłaszcza, gdy zwłoka groziłaby udaremnieniem egzekucji, udzielenie pomocy następuje na ustne wezwanie komornika. W takim przypadku policjant żąda okazania tytułu wykonawczego, wykonawczego także legitymacji służbowej. Należy pamiętać, że w trakcie postępowania policjanta w przypadku wyznaczenia do udzielania pomocy lub asysty bądź w przypadku osobistego wezwania uprawnionego podmiotu, funkcjonariusz powinien:

13. Dokumentowanie wykonanych czynności

Z przebiegu czynności udzielonej pomocy lub asystowania funkcjonariusz sporządza notatkę urzędową oraz dokonuje zapisu w no­tatniku służbowym.

Po zakończeniu czynności egzekucyjnych funkcjonariusz biorący w nich udział zgodnie z § 6 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 sierpnia 2001r. w sprawie sposobu udzielania przez Policję lub Straż Graniczną pomocy lub asysty organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych sporządza notatkę urzędową, którą następnie przekazuje swojemu bezpośredniemu przełożonemu niezależnie od czynności, które wykonywał na miejscu i czy egzekucja miała miejsce.

Elementy, jakie muszą być zawarte w notatce urzędowej sporządzanej przez organ asystencyjny:

Niezależnie od notatki, funkcjonariusz powinien również dokonać zapisu w notatniku służbowym. Zapis ten powinien uwzględniać:

14. Przykładowe dokumenty.

Zapis w notatniku

Data i godzina

Treść

10.10

A

L1

spr/bu

UP

L2

spr/bu

UP

Udzielenie pomocy poborcy skarbowemu, ul. Bydgoska 42/3 Piła

Z polecenia Kierownika OPI KPP w Pile udałem się pod ww adres. Na miejscu zastałem Adama Pająk, s. Romana i Ewy Pesel 64072102478 z US w Pile, legitymacja służbowa seria AS 1234567. Wymieniony okazał tytuł wykonawczy nr 3245/08 z dnia 06 - 06 - 2008 r. wystawiony przez Urząd Wojewódzki w Poznaniu. Zobowiązanym był Andrzej Nowak, zam. Piła ul. Bydgoska 42 m.3. Przedmiot egzekucji to nieuiszczony mandat karny kredytowany na kwotę 200 zł. Pod wskazanym adresem zastano Andrzej Nowak s. Adama Danuty z d. Król ur. 23.08.1970 r. w Pile Pesel. 70082301478. Po wejściu do mieszkania Andrzeja Nowaka pouczyłem o sposobie zachowania podczas prowadzenia czynności egzekucyjnych. W mieszkaniu nikogo więcej nie ujawniono. Czynności przebiegły bez zastrzeżeń. Osoby leg. Zostały pouczone o możliwości złożenia zażalenia na sposób przeprowadzenia czynności do PR w Pile

10.30

Zakończono czynności - notatka.

Notatka urzędowa.

Post. Janusz Kowalski Piła, dnia 19 czerwca 2008r

Ogniwo Patrolowo - Interwencyjne

KPP w Pile

dot. udzielenia pomocy przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych.

W dniu 19 czerwca 2008 r. w godz. Od 10.10 do godz. 10.30 w Pile przy ul. Bydgoskiej 42 m. 3 na polecenie st. sierż. Jana Dąbka Kierownika Ogniwa Patrolowo - Interwencyjnego KPP w Pile udzieliłem pomocy egzekutorowi - poborcy skarbowemu Adamowi Pająk z Urzędu Skarbowego w Pile, legitymacja służbowa seria AS 1234567, który okazał mi tytuł wykonawczy nr 3245/08 z dnia 06 - 06 - 2008 r. wystawiony przez Urząd Wojewódzki w Poznaniu. Zobowiązanym był Andrzej Nowak, zam. Piła ul. Bydgoska 42 m.3. Przedmiotem egzekucji był nieuiszczony w wyznaczonym terminie mandat karny kredytowany wystawiony na kwotę 200 zł.

Czynności egzekucyjne rozpoczęły się o godz. 10.10, do mieszkania położonego w Pile przy ul. Bydgoskiej 42/3 zostaliśmy wpuszczeni przez mężczyznę, którym po wylegitymowaniu okazał się:

Andrzej Nowak

s. Adama i Danuty z d. Król

ur. 23.08.1970 r. w Pile

Pesel. 70082301478

zam. jw.

W mieszkaniu nie ujawniono innych osób.

Andrzej Nowak został poinformowany przez poborcę skarbowego o celu swojego przybycia i wręczył mu kopię ww. tytułu wykonawczego informując jednocześnie, iż zobowiązanie z tytułu niezapłaconej kwoty mandatu może być uiszczone u niego osobiście. Zobowiązany zgodził się zapłacić całą należną kwotę wraz z ustawowymi odsetkami.

Cała egzekucja przebiegła bez zastrzeżeń. W ramach udzielonej pomocy dokonałem legitymowania Andrzeja Nowaka oraz pouczenia go o sposobie zachowania się podczas wykonywanych czynności egzekucyjnych.

sporządził

15. Wybrane akty prawne.

Dz.U.01.101.1106

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

z dnia 29 sierpnia 2001 r.

w sprawie sposobu udzielania przez Policję lub Straż Graniczną pomocy lub asysty organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych.

(Dz. U. z dnia 20 września 2001 r.)

Na podstawie art. 46 § 3 pkt 2 i art. 50 § 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 114, poz. 1193, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315 oraz z 2001 r. Nr 76, poz. 809 i Nr 98, poz. 1068) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) przypadki, w których Policja lub Straż Graniczna udziela pomocy lub asysty organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych,

2) sposób postępowania przy udzielaniu pomocy lub asysty przez Policję lub Straż Graniczną,

3) tryb występowania przez organ egzekucyjny i egzekutora o udzielenie pomocy lub asysty przez Policję lub Straż Graniczną,

4) sposób dokumentowania udzielonej pomocy lub asysty przez Policję lub Straż Graniczną przy czynnościach egzekucyjnych,

5) sposób rozliczania kosztów czynności egzekucyjnych wykonywanych przy udzielaniu pomocy lub asysty przez Policję lub Straż Graniczną.

§ 2. 1. Organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych udzielają pomocy właściwe ze względu na miejsce prowadzenia egzekucji:

1) organy Policji,

2) organy Straży Granicznej - w przypadku gdy przedmiot egzekucji znajduje się na obszarze przejścia granicznego lub w strefie nadgranicznej.

2. Organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych udzielają asysty właściwe ze względu na miejsce prowadzenia egzekucji:

1) organy Policji - w obrębie budynków zajmowanych przez Policję,

2) organy Straży Granicznej - w obrębie budynków zajmowanych przez Straż Graniczną.

§ 3. 1. Organ egzekucyjny i egzekutor wzywa do udzielenia pomocy lub asysty przez Policję lub Straż Graniczną na piśmie, co najmniej 7 dni przed terminem czynności egzekucyjnych.

2. Policja lub Straż Graniczna udzielą pomocy lub asysty niezwłocznie po otrzymaniu pisemnego wezwania od organu egzekucyjnego i egzekutora, w przypadku:

1) oporu uniemożliwiającego lub znacznie utrudniającego prowadzenie czynności egzekucyjnych,

2) uzasadnionego przypuszczenia, że na taki opór natrafią.

3. W pilnych przypadkach, zwłaszcza gdy zwłoka groziłaby udaremnieniem egzekucji, udzielenie pomocy lub asysty, o której mowa w § 2, następuje także na osobiste wezwanie organu egzekucyjnego i egzekutora.

§ 4. 1. Policja lub Straż Graniczna udzielają pomocy lub asysty, o której mowa w § 2, po okazaniu tytułu wykonawczego, stanowiącego podstawę przeprowadzenia egzekucji.

2. W przypadku wezwania ustnego, organ Policji lub Straży Granicznej, nie wstrzymując udzielania pomocy lub asysty, jest obowiązany żądać tytułu wykonawczego, o którym mowa w ust. 1, oraz nadesłania wezwania określonego w § 3 ust. 1, w terminie 3 dni od zakończenia czynności egzekucyjnych.

§ 5. 1. Pomoc lub asysta organów Policji lub Straży Granicznej polega na umożliwieniu przeprowadzania czynności egzekucyjnych, w szczególności poprzez zapewnienie:

1) dostępu do miejsca, w którym mają one być wykonywane,

2) porządku w miejscu przeprowadzania egzekucji administracyjnej,

3) osobistego bezpieczeństwa organowi egzekucyjnemu i egzekutorowi,

4) w razie potrzeby - na uzasadnione żądanie organu egzekucyjnego i egzekutora - niezbędnej pomocy w zastosowaniu środków egzekucji administracyjnej.

2. Pomocy lub asysty, o której mowa w ust. 1, udziela wyznaczony policjant lub funkcjonariusz Straży Granicznej, zwany dalej "funkcjonariuszem".

§ 6. 1. Z przebiegu czynności, o których mowa w § 5 ust. 1, funkcjonariusz sporządza notatkę urzędową zawierającą określenie miejsca, terminu, czasu trwania i rodzaju prowadzonej egzekucji, oznaczenie organu egzekucyjnego i egzekutora, a także zakresu udzielonej pomocy lub asysty przez Policję lub Straż Graniczną.

2. Notatkę, o której mowa w ust. 1, funkcjonariusz przekazuje swojemu bezpośredniemu przełożonemu.

§ 7. 1. Koszty poniesione przez Policję lub Straż Graniczną z tytułu udzielonej pomocy lub asysty przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych ustala się w wysokości ryczałtu za konwój wzmocniony, określony w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 sierpnia 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. Nr 111, poz. 705).

2. Koszty, o których mowa w ust. 1, ujmuje się w poszczególnych paragrafach szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków w zestawieniu kosztów asysty lub pomocy, sporządzonym przez właściwego kierownika jednostki organizacyjnej Policji lub Straży Granicznej.

3. Zestawienie kosztów, o których mowa w ust. 2, przesyła się organowi egzekucyjnemu.

4. Organ egzekucyjny i egzekutor przekazuje należności z tytułu poniesionych kosztów, o których mowa w ust. 1, na rachunek właściwej jednostki organizacyjnej Policji lub Straży Granicznej, w terminie 30 dni od dnia otrzymania zestawienia kosztów.

§ 8. Traci moc zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 18 czerwca 1994 r. w sprawie obowiązków organów Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej przy udzielaniu pomocy bądź asysty organom egzekucyjnym (Monitor Polski Nr 37, poz. 321).

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Dz.U.02.10.106

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

z dnia 28 stycznia 2002 r.

w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Policję lub Straż Graniczną przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych.

(Dz. U. z dnia 8 lutego 2002 r.)

Na podstawie art. 765 § 2 pkt 1 oraz art. 811 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) przypadki, w których Policja lub Straż Graniczna udziela komornikowi pomocy, oraz przypadki i miejsca, w których jest wymagana asysta Policji lub Straży Granicznej,

2) sposób udzielania pomocy lub asystowania Policji lub Straży Granicznej przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych,

3) tryb występowania przez komornika do Policji lub Straży Granicznej o udzielenie pomocy lub asystowanie przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych oraz wymagane w tym celu dokumenty,

4) sposób dokumentowania czynności wykonanych przy pomocy lub asystowaniu Policji lub Straży Granicznej,

5) sposób rozliczania kosztów czynności egzekucyjnych wykonanych przy pomocy lub asystowaniu Policji lub Straży Granicznej.

§ 2. Komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych udzielają pomocy lub asystują właściwe ze względu na miejsce wykonywania czynności egzekucyjnych:

1) organy Policji,

2) organy Straży Granicznej.

§ 3. 1. Policja udziela pomocy komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych, jeżeli w toku wykonywania tych czynności komornik natrafi na opór, który utrudnia lub uniemożliwia mu wykonywanie tych czynności, albo jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że na taki opór natrafi.

2. Straż Graniczna udziela pomocy komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych, jeżeli w toku wykonywania tych czynności komornik natrafi na opór stawiany przez funkcjonariusza Straży Granicznej, który utrudnia lub uniemożliwia mu wykonywanie tych czynności, albo jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że na taki opór natrafi, a także w przypadku, gdy przedmiot egzekucji znajduje się na obszarze przejścia granicznego.

§ 4. Policja lub Straż Graniczna asystuje komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych w razie wykonywania tych czynności w obrębie budynków zajmowanych odpowiednio przez Policję lub Straż Graniczną.

§ 5. 1. Udzielenie pomocy i asystowanie Policji lub Straży Granicznej komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych polega na zapewnieniu mu bezpieczeństwa osobistego oraz dostępu do miejsca wykonywania tych czynności i porządku w tym miejscu.

2. Policja lub Straż Graniczna, udzielając pomocy lub asystując komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych, zapewnia bezpieczeństwo również innym uczestnikom postępowania, mając w szczególności na względzie poszanowanie godności osób biorących udział w tych czynnościach.

§ 6. 1. Policja lub Straż Graniczna udziela pomocy lub asysty komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych po otrzymaniu, co najmniej 7 dni przed terminem czynności, pisemnego wezwania oraz odpisu tytułu wykonawczego sporządzonego przez komornika, na podstawie którego egzekucja jest prowadzona.

2. Policja lub Straż Graniczna asystuje komornikowi przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych na podstawie jego pisemnego powiadomienia oraz odpisu tytułu wykonawczego sporządzonego przez komornika, na podstawie którego egzekucja jest prowadzona.

3. W pilnych przypadkach, zwłaszcza gdy zwłoka groziłaby udaremnieniem egzekucji, udzielenie pomocy lub asystowanie następuje również na ustne wezwanie komornika. W takim przypadku Policja lub Straż Graniczna, nie wstrzymując udzielenia pomocy lub asystowania, żąda okazania tytułu wykonawczego, na którego podstawie egzekucja jest prowadzona, oraz nadesłania po zakończeniu czynności egzekucyjnych odpisu tytułu wykonawczego sporządzonego przez komornika i potwierdzenia wezwania na piśmie.

§ 7. Pomoc lub asysta, o której mowa w § 3 i 4, jest udzielana przez wyznaczonego funkcjonariusza Policji lub Straży Granicznej, zwanego dalej "funkcjonariuszem".

§ 8. Funkcjonariusz udzielający pomocy lub asystujący wyjaśnia, czy komornik jest uprawniony do prowadzenia egzekucji. W tym celu może on żądać okazania właściwego dokumentu, a zwłaszcza legitymacji służbowej.

§ 9. 1. Z przebiegu czynności, o których mowa w § 5, funkcjonariusz sporządza notatkę urzędową, zawierającą określenie terminu, miejsca i rodzaju prowadzonej egzekucji, imię i nazwisko osoby, przeciwko której egzekucja była skierowana, imię i nazwisko komornika, a także opis czynności wykonanych w ramach udzielonej pomocy lub asystowania.

2. Notatkę, o której mowa w ust. 1, funkcjonariusz przekazuje swojemu bezpośredniemu przełożonemu.

§ 10. 1. Koszty poniesione przez Policję lub Straż Graniczną z tytułu udzielonej pomocy lub asysty przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych ustala się w wysokości ryczałtu za konwój wzmocniony, określony w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 sierpnia 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. Nr 111, poz. 705).

2. Rachunek zawierający koszty, o których mowa w ust. 1, przesyła się właściwemu komornikowi.

3. Komornik przekazuje należności z tytułu poniesionych kosztów, o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy jednostki organizacyjnej Policji lub Straży Granicznej, wskazanej w rachunku, o którym mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia otrzymania rachunku.

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Dz.U.03.65.611

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI1)

z dnia 1 kwietnia 2003 r.

w sprawie udzielania przez organy Policji, Straży Granicznej, straży miejskich lub organy wojskowe pomocy lub asysty pracownikowi organu podatkowego przy wykonywaniu czynności kontrolnych

(Dz. U. z dnia 16 kwietnia 2003 r.)

Na podstawie art. 286a § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Rozporządzenie określa:

1) szczegółowy zakres obowiązków organów Policji, Straży Granicznej, straży miejskich i organów wojskowych udzielających pomocy lub asystujących przy wykonywaniu czynności kontrolnych przez pracownika organu podatkowego;

2) właściwość miejscową organów, o których mowa w pkt 1, do udzielania pracownikowi organu podatkowego pomocy lub asysty;

3) tryb udzielania przez organy, o których mowa w pkt 1, pomocy lub asysty pracownikowi organu podatkowego;

4) sposób dokumentowania przebiegu pomocy lub asysty udzielanej pracownikowi organu podatkowego przez organy, o których mowa w pkt 1.

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "kontrolującym", należy przez to rozumieć:

1) pracownika organu podatkowego upoważnionego imiennie do przeprowadzenia kontroli podatkowej, o której mowa w art. 283 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa;

2) inspektora kontroli skarbowej albo osobę dokonującą czynności kontrolnych, o której mowa w art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572, z późn. zm.3)).

§ 2. Organami udzielającymi pomocy lub asysty są właściwi ze względu na miejsce wykonywania czynności kontrolnych:

1) komendant powiatowy (miejski) Policji, a w m.st. Warszawie - komendant rejonowy Policji;

2) komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej;

3) komendant straży miejskiej;

4) komendant terenowej jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej, a w miejscowościach, w których nie ma siedziby terenowej jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej - dowódca (komendant) garnizonu.

§ 3. Organy, o których mowa w § 2, są obowiązane - w ramach posiadanych uprawnień - do udzielenia pomocy lub asysty kontrolującemu przy wykonywaniu czynności kontrolnych, polegającej w szczególności na zapewnieniu:

1) dostępu do miejsca, w którym czynności kontrolne mają być wykonywane;

2) porządku w miejscu przeprowadzania czynności kontrolnych;

3) osobistego bezpieczeństwa kontrolującego oraz innych osób biorących udział w czynnościach kontrolnych;

4) użycia środków przymusu bezpośredniego po spełnieniu przesłanek ich zastosowania określonych w przepisach dotyczących użycia środków przymusu bezpośredniego oraz w § 4.

§ 4. 1. Organy udzielające pomocy lub asystujące przy wykonywaniu czynności kontrolnych mogą stosować środki przymusu bezpośredniego jedynie w zakresie niezbędnym do umożliwienia przeprowadzenia czynności kontrolnych, w szczególności w przypadku konieczności odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na kontrolującego oraz inne osoby biorące udział w czynnościach kontrolnych.

2. Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego jest dopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy inne dostępne środki odpowiadające potrzebom wynikającym z zaistniałej sytuacji okażą się niewystarczające.

§ 5. W przypadku oporu uniemożliwiającego lub utrudniającego wykonywanie czynności kontrolnych organy, o których mowa w § 2, udzielają kontrolującemu pomocy niezwłocznie po otrzymaniu wezwania ustnie, telegraficznie, telefonicznie albo przy użyciu innych środków łączności.

§ 6. 1. Organy, o których mowa w § 2, udzielają kontrolującemu asysty przy wykonywaniu czynności kontrolnych po otrzymaniu, co najmniej 7 dni przed terminem wykonywania tych czynności, pisemnego wezwania do jej udzielenia.

2. W pilnych przypadkach, w szczególności gdy zwłoka grozi udaremnieniem czynności kontrolnych, kontrolujący może wezwać asystę ustnie, telegraficznie, telefonicznie albo przy użyciu innych środków łączności. W takim przypadku kontrolujący jest obowiązany przesłać organom, o których mowa w § 2, pisemne potwierdzenie tego wezwania w terminie 3 dni od dnia zakończenia czynności kontrolnych.

§ 7. W przypadkach, o których mowa w § 5 i § 6 ust. 2, kontrolujący, wzywając pomoc lub asystę, jest obowiązany podać następujące dane: imię i nazwisko, stanowisko służbowe, numer legitymacji służbowej lub numer dowodu osobistego oraz nazwę organu wzywającego pomoc lub asystę.

§ 8. Do udzielenia pomocy lub asysty organ, o którym mowa w § 2, wyznacza odpowiednio funkcjonariusza lub żołnierza.

§ 9. Wyznaczony funkcjonariusz lub żołnierz przed udzieleniem pomocy lub asysty wyjaśnia, czy kontrolujący jest uprawniony do przeprowadzenia kontroli; w tym celu może żądać okazania przez kontrolującego:

1) upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej oraz legitymacji służbowej lub dowodu osobistego, jeżeli kontrolujący nie ma obowiązku posiadania legitymacji;

2) legitymacji służbowej w przypadku wszczynania kontroli podatkowej na podstawie art. 284a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

§ 10. 1. Z przebiegu czynności, o których mowa w § 3, wyznaczony funkcjonariusz lub żołnierz sporządza notatkę urzędową zawierającą określenie terminu i miejsca przeprowadzonej kontroli, imię i nazwisko kontrolującego, oznaczenie osoby kontrolowanej oraz opis czynności wykonanych w ramach udzielonej pomocy lub asysty, a także imiona i nazwiska oraz stopnie służbowe funkcjonariuszy lub żołnierzy wyznaczonych.

2. Notatkę, o której mowa w ust. 1, wyznaczony funkcjonariusz lub żołnierz przekazuje swojemu bezpośredniemu przełożonemu.

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Literatura:

21


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
6228
6228
6228
6228
6228

więcej podobnych podstron