Prawe oko, punkt na pionowym przekroju broni, lewy. łokieć, lewe kolano i połowa stopy powinny znajdować się na linii pionowej.

Lewa ręka zgięta jest w łokciu pod kątem bardziej ostrym, niż w po­stawie leżącej.

Prawa ręka, oprócz palca wskazującego, nie bierze udziału w strzela­niu, dlatego łokieć jej powinien być opuszczony swobodnie w dół (patrz rys. 36).

środek ciężkości

Pas powinien być ułożony wyżej (pod pachą) i mniej naciągnięty niż w postawie leżącej. Nie może być żadnego odstępu między ostrogą (w bro­ni dowolnej) a pachą, dlatego też ostrogę należy wkładać pod nią prawą ręką.

Nie wolno wprowadzać żadnej siły oddolnej. W wypadku, kiedy po nor­malnym wydechu między linią celowania a ¡spodem celu zaistnieje pewna odległość, należy zmienić postawę i tak ułożyć lewą rękę, by odległość tę zlikwidować.

Jak każdą postawę, tak i klęczącą należy dostosować do indywidualnych właściwości budowy Strzelca (patrz rys. 37).

• Postawa stojąca

Postawa stojąca jest najkorzystniejsza dla wzroku, ale najtrudniejsza dla zachowania statyczności broni i oddania strzału. Pasa nie stosuje się, ponieważ warunkiem dobrej statyczności broni w tej postawie jest bez­władne spoczywanie broni. Ciężar ciała obciąża obydwie nogi, przy czym. strzelec stoi na wewnętrznych krawędziach stóp - (na nasady wielkich palców — większy nacisk, na pięty mniejszy). Wielkość rozkroku, w za­sadzie odpowiadającą szerokości ramion, reguluje się indywidualnie. Im