Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii

Nagroda Nobla w dziedzinie ekonomii jako jedyna spośród wszystkich pozostałych nie została przewidziana w testamencie fundatora. Jest to Nagroda Banku Szwecji w dziedzinie nauk ekonomicznych dla uczczenia pamięci Alfreda Nobla (The Bank of Sweden Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel). Ufundował ją w 1968 roku Centralny Bank Szwedzki (Sveriges Riskbank) z okazji 300-lecia swojego istnienia, a Komitet do spraw Nagrody Nobla wyraził zgodę na tę inicjatywę i od 1969 roku systematycznie takie wyróżnienie przyznaje. Jest to najbardziej prestiżowa nagroda, jaką można przyznać ekonomiście.

Laureaci Nagrody Nobla za działalność w sferze ekonomii otrzymują - podobnie jak nagrodzeni z innych dziedzin - nagrodę z rąk króla Szwecji na wspólnej uroczystości 10 grudnia, w rocznicę śmierci Alfreda Nobla.

2001-2010

2001
George A. Akerlof	Stany Zjednoczone
Joseph E. Stiglitz	Stany Zjednoczone
A. Michael Spence	Stany Zjednoczone

2002
Daniel Kahneman	Stany Zjednoczone, Izrael
Vernon L. Smith	Stany Zjednoczone

2003
Robert F. Engle III	Stany Zjednoczone
Clive W. J. Granger	Wielka Brytania

2004
Finn E. Kydland	Norwegia
Edward C. Prescott	Stany Zjednoczone

2005
Robert J. Aumann	Izrael
Thomas C. Schelling	Stany Zjednoczone

2006
Edmund S. Phelps	Stany Zjednoczone

2007
Leonid Hurwicz	Stany Zjednoczone
Roger B. Myerson	Stany Zjednoczone
Eric S. Maskin	Stany Zjednoczone

2008
Paul Krugman	Stany Zjednoczone

2009
Elinor Ostrom	Stany Zjednoczone
Oliver E. Williamson	Stany Zjednoczone

2010
Peter Diamond	Stany Zjednoczone
Dale Mortensen	Stany Zjednoczone
Christopher Pissarides	Wielka Brytania, Cypr

2007: Roger B. Myerson

ROGER B. MYERSON, Stany Zjednoczone
laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 2007 r.

Profesor Myerson jest jednym z trzech naukowców wyróżnionych w roku 2007 nagrodą Nobla w dziedzinie ekonomii, za prace nad teorią określoną jako mechanism design theory. Jednej z dziedzin teorii gier. Mechanism design theory pozwala odróżnić sytuacje, w których rynki funkcjonują dobrze od tych, w których działają źle. Pomaga ona określić ekonomistom skuteczne mechanizmy rynkowe, schematy regulacji i procedury wyborów. Teoria ta odgrywa obecnie główną rolę w wielu dziedzinach ekonomii oraz w naukach politycznych. 
 

Podstawowe fakty z życia i działalności:
Rogera B. Myerson urodził się w Bostonie w  1951 roku. Jest profesorem  University of Chicago. Pracuje nad teorią gier i modelami decyzji ekonomicznych.

Na uroczystości wręczania Nagrody Nobla dnia 8 grudnia 2007 roku Roger Myerson wygłosił wykład okolicznościowy: Perspectives on  mechanism design in economic theory (Perspektywy `mechanism design' w teorii ekonomii).

Najważniejsze publikacje:

Książki:

1. Game theory: analysis of conflict. London: Harvard Univ. Press, 1991. -568 s.
   [w zbiorach B-ki SGH sygnatura 612.870]

2. Design for the World. Londyn: Foreign and Commonwealth Office, 2001. -28 s.
   [w zbiorach B-ki syganatura G. 5505]

3. Probability models for economic decision. Belmont,CA: Thomson /Brooke /Cole, 2005 .-397 s.

Artykuły w czasopismach i wydawnictwach zbiorowych:
(pełne teksty dostępne są za pośrednictwem bazy JSTOR):

1. Utilitarisation, egalitarianism, and the timing effect in social choice problems // Econometrica, 49, 1981 nr 4, s. 883-897

2. Mechanism design by an informed principal // Econometrica, 51, 1983 nr 6, s. 1767-1797

3. Efficient and durable decision rules with incomplete information / B.Holmstrỡm, … // Econometrica, 51, 1983 nr 6, s. 1799-1819

4. Two-person bargaining problems with incomplete information // Econometrica, 52, 1984 nr 2, s. 461-488

5. An example of a repeated partnership game with discounting and with uniformly inefficient equilibria / R. Radner, …, E. Maskin [wspólny artykuł  dwu  noblistów] // Review of  Economic Studies, 53, 1986 nr 1, s. 59-69

6. Nash equilibrium and the history of economic theory // Journal of Economic Literature, 37, 1999 nr 3, s. 1067-1082

7. Analysis of  democratic institutions: structure, conduct and performance // Journal of Economic Perspectives, 9, 1995 nr 1, s.77-89

Paul Krugman

Paul Krugman

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews na temat Nobel z ekonomii dla Paula Krugmana

Paul Robin Krugman (ur. 28 lutego 1953 w Nowym Jorku) - ekonomista amerykański, twórca tzw. Nowej Geografii Ekonomicznej - teorii wyjaśniającej m.in. zjawiska związane z procesem globalizacji - a także Nowej Teorii Handlu Międzynarodowego. Za jej opracowanie otrzymał w 2008 r. Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii^[1].

Krugman pochodzi z amerykańskiej klasy średniej, jego ojciec był menedżerem w branży ubezpieczeń, dziadek - żydowskim imigrantem z Polski. W roku 1977 uzyskał doktorat na Massachusetts Institute of Technology i objął profesurę na Uniwersytecie Yale. W roku 1982 pracował ponadto jako doradca gospodarczy w administracji prezydenta Ronalda Reagana. Podczas kampanii prezydenckiej w 1992 r. był doradcą Billa Clintona, po wygranych wyborach nie otrzymał jednak żadnego stanowiska rządowego i podjął pracę profesora na Uniwersytecie Princeton.

Oprócz kontynuacji swoich badań naukowych zajął się też pisaniem książek i felietonów w prasie branżowej i codziennej. Na łamach dziennika New York Times, publikuje regularnie felietony na bieżące tematy ekonomiczne, w których m.in. ostro krytykował politykę gospodarczą rządu prezydenta Busha. Jest też autorem poczytnego bloga.

Krugman zajmował się takimi zjawiskami jak wolny handel, globalizacja czy rozwój miast. W swoich pracach na przełomie lat 70. i 80. wykazał, że produkty mogą być tańsze, jeśli produkowane są w dużych ilościach przez wyspecjalizowane firmy (teoria ekonomii skali). Krugman jest autorem teorii tłumaczącej przyczyny światowej urbanizacji.

W 2007 r. wydał książkę The Conscience of a Liberal (Sumienie Liberała), w której zebrał przegląd rezultatów skutków decyzji makroekonomicznych rządów Stanów Zjednoczonych na przestrzeni ostatnich 80 lat, które jego zdaniem doprowadziły do współczesnej skrajnej nierówności ekonomicznej społeczeństwa amerykańskiego. Nierówność ta zdaniem Krugmana musi spowodować poważny światowy kryzys ekonomiczny, który będzie wymagał współczesnej formy interwencjonizmu państwowego podobnego nieco do New Deal, tylko rozciągniętego na całą kulę ziemską.

Wraz z Mauricem Obstfeldem napisał popularny podręcznik "International Economics", w Polsce wydane pod tytułami "Ekonomia międzynarodowa" i "Międzynarodowe stosunki gospodarcze", ze swoją drugą żoną Robin Wells (również profesorem w Priceton), podręcznik Economics (2005).

Paul Robin Krugman  - ekonomista amerykański, twórca tzw. Nowej Geografii Ekonomicznej - teorii wyjaśniającej m.in. zjawiska związane z procesem globalizacji - a także Nowej Teorii Handlu Międzynarodowego. Za jej opracowanie otrzymał w 2008 r. Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii.

W 2007 r. wydał książkę The Conscience of a Liberal (Sumienie Liberała), w której zebrał przegląd rezultatów skutków decyzji makroekonomicznych rządów Stanów Zjednoczonych na przestrzeni ostatnich 80 lat, które jego zdaniem doprowadziły do współczesnej skrajnej nierówności ekonomicznej społeczeństwa amerykańskiego. Nierówność ta zdaniem Krugmana musi spowodować poważny światowy kryzys ekonomiczny, który będzie wymagał współczesnej formy interwencjonizmu państwowego podobnego nieco do New Deal, tylko rozciągniętego na całą kulę ziemską.

9 czerwca 2009, 08:46

Kategorie: Gospodarka, Przegląd prasy

Krugman: Koniec recesji w lecie tego roku

Cieszący się szerokim uznaniem na Wall Street noblista z dziedziny ekonomii, Paul Krugman, stwierdził w swojej wypowiedzi, że w lecie tego roku powinno dojść do oficjalnego zakończenia recesji w USA.

Nie byłbym zdziwiony, gdyby oficjalny koniec recesji w USA nastąpił tego lata. (...) Gospodarka wydaje się stabilizować - powiedział, cytowany przez Bankier.pl Krugman podczas wykładu na London School of Economics. Zaznaczył jednak, że w najbliższym czasie bezrobocie nadal będzie rosło, a gospodarka będzie poważnie osłabiona.

Konsekwentny noblista

Outsourcing Controllingu Obniżamy koszty controllingu o 50%. www.c-online.pl

Dofinansowanie dla nowych firm Bank Gospodarstwa Krajowego - Ty inwestujesz, spłacamy razem! www.bgk.pl

Uwaga! Ważny Komunikat Srebrny Orzeł USA 2011 już dostępny! Rezerwuj nową monetę inwestycyjną skarbnicanarodowa.pl

Reklamy BusinessClick

Paul Krugman nie pierwszy raz mówi o zbliżającym się zakończeniu kryzysu. Jego słowa są doceniane przez inwestorów ponieważ w ostatnich latach Krugman rzadko bywał optymistą.

Według Krugmana działania amerykańskiego Fedu osłabiły skutki kryzysu. Obniżki stóp procentowych i skup aktywów, w tym hipotecznych papierów dłużnych, a także wydatki stymulacyjne to zdaniem noblisty przełożyły się na skuteczną walką amerykańskiej administracji z dekoniunkturą na rynkach. Jego zdaniem amerykańska gospodarka może nawet lekko wzrosnąć w drugiej połowie tego roku.

W jego przekonaniu istnieje jednak niebezpieczeństwo, że po osiągnięciu dna kryzysu zamiast ożywienia nastąpi stagnacja. Nie można wskazać gdzie pojawią się bodźce pobudzające wzrost - uważa amerykański noblista.

Noblista konsekwentnie w ostatnim czasie wieszczy wybicie amerykańskiego rynku. Załamanie światowej gospodarki mogło dobiec już końca, co być może z kolei zaszkodzi amerykańskiemu dolarowi - mówił już w drugiej połowie maja.

Dolara czeka jeśli nie potężny to co najmniej znaczny spadek - przewiduje Krugman. W jego przekonaniu kryzys tylko przejściowo wzmocnił popyt na amerykańską walutę i gdy sytuacja ustabilizuje się dolar przestanie być potrzebny jako zabezpieczenie na trudne czasy.

ekonomista Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową Maciej Grabowski wyjaśnił, że zgodnie z teorią Krugmana - nową geografią ekonomiczną - należy zwracać uwagę na wewnętrzne czynniki wzrostu gospodarczego, na to, "co jest skumulowane w danym regionie, a nie wyłącznie opierać się na importowanych zasobach, czy to kapitale, czy pracy, czy technologii".

Paul Krugman został laureatem Nagrody Nobla z ekonomii

bci, IAR, PAP

2008-10-13, ostatnia aktualizacja 2008-10-13 00:00

Profesorowie Królewskiej Akademii Nauk uhonorowali amerykańskiego naukowca za "analizę wzorów handlowych i lokalizacji działalności gospodarczej". Krugman jest autorem teorii tłumaczącej przyczyny światowej urbanizacji.

Jego teoria dotycząca lokalizacji działalności gospodarczej mówi m.in. o czynnikach, które wyznaczają korzystne i niekorzystne dla tej działalności obszary geograficzne. Wyjaśnia przewagę, jaka ma dany obszar geograficzny nad innymi. Do tych czynników należą m.in. jakość i wydajność pracy, koszty transportu i komunikacji, zakres interwencjonizmu państwowego, czy stan infrastruktury gospodarczej.

Urodzony w 1953 roku Paul Krugman jest wykładowcą ekonomii i spraw międzynarodowych uniwersytetu Princeton. Jest też felietonistą i blogerem gazety "The New York Times" oraz zagorzałym krytykiem polityki George'a W. Busha. Był doradcą byłego prezydenta USA Ronalda Reagana.

Witold Gadomski

2008-10-13, ostatnia aktualizacja 2008-10-13 20:47

13.10.2008 r

Tegoroczną nagrodę Komitetu Noblowskiego za osiągnięcia ekonomiczne otrzymał wczoraj Paul Krugman, stały felietonista dziennika "The New York Times".

Powyższy tytuł jest prowokacyjny i nie do końca sprawiedliwy. Paul Krugman, profesor ekonomii i stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Princeton, ma dość bogaty dorobek naukowy. Jest między innymi autorem wraz z Mauricem Obstfeldem podręczników "Ekonomia międzynarodowa" i "Międzynarodowe stosunki gospodarcze". W Polsce można też kupić jego popularną książkę o światowej gospodarce pod proroczym tytułem: "Wracają problemy kryzysu gospodarczego". Tyle że Krugman książkę tę napisał w roku 2000, a słowo "kryzys" odnosiło się do zamętu na rynkach azjatyckich. Uchodzi zresztą za doskonałego znawcę gospodarek azjatyckich, a jego artykuł napisany w styczniu 1998 r. "Co się zdarzyło w Azji" był przedrukowywany i cytowany przez media na całym świecie.

Specjalnością Krugmana są problemy kursów walutowych, kryzysów, handlu międzynarodowego. Jest jednym z twórców tzw. nowej teorii handlu, która za pomocą modeli ekonometrycznych uzasadnia konieczność ochrony przed konkurencją "młodych" gałęzi gospodarki. Teoria ta, w swych zarysach jest bardzo stara, ale jej "nowość" polega na wprowadzeniu kilku dodatkowych założeń, między innymi tak zwanego efektu sieciowego - sytuacji, w której konsumenci dobra odnoszą korzyści z jego upowszechnienia (przykładem jest choćby sieć telefonii komórkowej).

Zapewne jednak nie osiągnięcia na polu teorii ekonomii zadecydowały o przyznaniu Krugmanowi nagrody, lecz jego publicystyka, bardzo krytyczna wobec obecnego ładu ekonomicznego na świecie, a w szczególności wobec polityki Busha. Był jednym z sygnatariuszy listu, jaki w 2003 r. podpisało kilkunastu wybitnych ekonomistów, protestując przeciwko propozycjom obniżania podatków. "Pomysły na obniżenie deficytu są mało wiarygodne - pisał - a republikańska administracja nie potrafi zrezygnować z wydatków wojskowych, tym bardziej że wojna w Iraku idzie nie tak, jak to sobie wyobrażał Bush. W tej sytuacji obniżki podatków muszą prowadzić do dalszego wzrostu deficytu".

Swoje komentarze zamieszcza nie tylko w pismach biznesowych, takich jak "The Fortune" czy "The Harvard Business Review", ale też w popularnych gazetach. Swój stały felieton ma od lat w "The New York Times". Nie zawsze jego krytyka polityki amerykańskiej była sprawiedliwa. W komentarzu "Złudzenie triumfu" z 25 maja 2004 r. tak oceniał dane pokazujące przyrost miejsc pracy za rządu Busha: "Cóż to jest 900 tys. nowych miejsc pracy? W ciągu pierwszych czterech miesięcy roku 2000 przybyło 1,1 mln (...) Gdyby się utrzymał trend z okresu prezydentury Clintona, mielibyśmy w Ameryce o 7 mln miejsc pracy więcej". Podobnie jak inni "antybushyści" miał za złe prezydentowi, że szukał oszczędności w systemie opieki socjalnej. Dowodził, że problemem nie są nadmierne wydatki socjalne, lecz zbyt niskie dochody budżetu, zwalczał pomysły prywatyzacji systemu emerytalnego. We wczesnym stadium tegorocznej kampanii wyborczej popierał kandydaturę Hilary Clinton, zarzucając Obamie, że nie ma programu na wprowadzenie powszechnej opieki medycznej.

Był też jednym z najostrzejszych krytyków byłego szefa Fed Alana Greenspana, któremu poświęcił kiedyś komentarz "Maestro Hucpa" - czyniąc aluzję do książki "Maestro", biografii Greenspana pióra znanego dziennikarza Boba Woodwarda.

Krugman wiele komentarzy poświęcił też obecnemu kryzysowi. Jeden z nich „Rząd USA gra w rosyjską ruletkę” zamieściła przed niespełna miesiącem „Gazeta”. „Dlaczego byliśmy aż tak nieprzygotowani na ten ostatni szok? Kiedy Bear Stearns zbankrutował, mówiło się o potrzebie stworzenia mechanizmu »bezpiecznej upadłości « banków inwestycyjnych. No cóż, to było pół roku temu. I gdzie ten mechanizm?”. Wiele dobrych pytań, ale ani jednej odpowiedzi.

Jak większość noblistów z dziedziny ekonomii Paul Krugman wywodzi się z rodziny żydowskiej. Urodził się i wychowywał na nowojorskiej wyspie Long Island. Ukończył Uniwersytet Yale, doktoryzował się na MIT. Co ciekawe, w bardzo młodym wieku w latach 1982-83 był członkiem Rady Doradców Ekonomicznych prezydenta - wówczas Ronalda Reagana. Gdy kilkanaście lat później prezydentem został Bill Clinton - wiele osób się spodziewało, że Krugman stanie się jednym z czołowych doradców. Jednak po rozmowie, jaką profesor odbył z prezydentem elektem, obaj panowie rozeszli się, zresztą bez urazy. Jak tłumaczył potem Krugman w jednym z wywiadów, w objęciu funkcji przeszkodził mu niewyparzony język.

Źródło: Gazeta Wyborcza

---