zabezpieczy palec wskazujący nie dotykający łoża. Im broń jest lżejsza, tym większą trzeba zwracać uwagę na prostopadłe ściąganie języka spu­stowego (patrz rys. 30). Po wielu ćwiczeniach i- uzyskaniu podczas ścią­gania dość dobrej statyczności" broni, należy przenieść uwagę głównie na pracę palca wskazującego. Przy nauce ściągania języka' spustowego chro­nić trzeba grot igliczny i komorę nabojową, używając gumowych pod­kładek lub nabojów ćwiczebnych.

Rys. 30

• Po odpowiedniej ilości ćwiczeń „na sucho” i uzyskaniu dobrej sta­tyczności broni, należy dalsze ćwiczenia przeprowadzać — od czasu do czasu — na rzeczywistą odległość na strzelnicy, amunicją ostrą i przera­biać je kolejno w poszczególnych postawach, dążąc do uzyskiwania coraz to mniejszych rozrzutów. Ocena wyników nie ma tu znaczenia (strzelanie na skupienie a nie na wynik). Czas między wycelowaniem a ściągnięciem, języka spustowego w postawie leżącej i klęczącej nie powinien przekra­czać 6—7 sekund, a w postawie stojącej 4 sekund. Strzelcom wyczynowym, radzę uregulować spust w taki sposób, aby odpalenie następowało przy najmniejszej odległości między grotem iglicznym a spłonką. Odległość mię­dzy nimi powinna być taka, by iglica nie zbijała spłonki mocniej, niż jest to potrzebne do odpalenia. Dalszy ruch języka spustowego do tyłu, po. odpaleniu, jest niepotrzebny i szkodliwy, dlatego należy go ograniczyć.

Przygotowanie Strzelca do strzelania z broni długiej powinno obejmo­wać:

—• wypracowanie poszczególnych postaw strzeleckich przez trening sta­tyczny odpowiednich grup mięśniowych, dla utrzymania bez dodatkowego, wysiłku ciężaru danej broni (bez strzelania);

—■ znalezienie w danej postawie równowagi strzelec — broń;

• indywidualne wypracowanie statyczności broni.

Procentowy stosunek czasu pracy treningowej nad poszczególnymi po­stawami powinien się kształtować następująco: leżąca — 15%, klęcząca — 35%, stojąca —r 50%.