7,Przewodnicy turystyczni otrzymują uprawnienia następujących rodzajów:

1)  przewodników górskich dla określonych obszarów górskich;(beskidzcy, sudeccy, tatrzańscy, bieszczadzcy)

2)  przewodników miejskich dla poszczególnych miast;

3)  przewodników terenowych dla poszczególnych województw, regionów oraz tras turystycznych.

2. Uprawnienia przewodników górskich dzielą się na trzy klasy w zależności od stopnia trudności tras i wycieczek.

3. Uprawnienia przewodnika terenowego obejmują również miasta położone w obrębie województwa lub regionu.8,Obowiązki:

1. Przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która posiada uprawnienia określone ustawą.

2. Do zadań przewodnika turystycznego należy oprowadzanie wycieczek oraz fachowe udzielanie ich uczestnikom informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach.

3. Do zadań pilota wycieczek należy sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy, czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy oraz przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług, a także reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy.

4. Pilot wycieczek ma obowiązek potwierdzić klientowi przyjęcie reklamacji, a w wypadku jej niezałatwienia, przekazania jej niezwłocznie organizatorowi turystyki.

5. W wypadku odmowy uwzględnienia reklamacji organizator turystyki jest obowiązany szczegółowo uzasadnić na piśmie przyczyny odmowy.

6. Jeżeli organizator turystyki nie ustosunkuje się do reklamacji na piśmie, w terminie 30 dni od dnia zakończenia imprezy turystycznej, a w wypadku zgłoszenia tej reklamacji po zakończeniu imprezy turystycznej w terminie 30 dni od jej złożenia, uważa się, że uznał reklamację za uzasadnioną.9.W odniesieniu do podróżnych, przybywających z terytorium państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty, zwolnione z należności przywozowych są towary znajdujące się w ich bagażu osobistym, pod warunkiem, że wwożone towary nie mają charakteru handlowego. Bagaż osobisty oznacza cały bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym przy wjeździe na obszar celny Wspólnoty, jak również każdy bagaż przedstawiony tym samym organom w późniejszym terminie, pod warunkiem, że możliwe jest przedłożenie dowodu na to, że przy wyjeździe podróżnego bagaż został zarejestrowany, jako bagaż towarzyszący, przez przedsiębiorstwo, które dokonało jego przewozu do Wspólnoty z państwa trzeciego, z którego przybył. Przywóz rzeczy znajdujących się w bagażu osobistym podróżnego Zgodnie z art. 41 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1186/2009 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, towary znajdujące się w bagażu osobistym podróżnych przyjeżdżających z państw trzecich są zwolnione z należności celnych przywozowych, jeżeli przywożone towary są zwolnione z podatku od wartości dodanej (VAT) na mocy przepisów prawa krajowego przyjętych zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 2007/74/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zwolnienia towarów przywożonych przez osoby podróżujące z państw trzecich z podatku od wartości dodanej i akcyzy. Powyższe kwestie zostały uregulowane w art. 56 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).
Zgodnie z tym przepisem, import towarów przywożonych w bagażu osobistym podróżnego przybywającego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju zwalnia się od VAT (a co za tym idzie od należności celnych przywozowych) według następujących norm:
a) w transporcie lądowym - do równowartości 300 EUR;
b) w transporcie lotniczym i morskim - do równowartości 430 EUR.
Do ww. wartości nie wlicza się wartości produktów leczniczych niezbędnych do spełnienia potrzeb podróżnego, paliwa znajdującego się w standardowym zbiorniku dowolnego pojazdu silnikowego oraz paliwa znajdującego się w przenośnym kanistrze, którego ilość nie przekracza 10 litrów, a także wartości tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz napojów alkoholowych przywożonych według niżej określonych norm. 10. Wywóz zabytków

W dalszym ciągu wydawane są pozwolenia jednorazowe i wielokrotne czasowe na wywóz zabytków oraz na stałe przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zależy to jednak od rodzaju przedmiotu i kryteriów związanych z czasem powstania i wartością materialną, określoną w wyżej cytowanej Ustawie.

Jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę wymagają zabytki zaliczane do jednej z następujących kategorii:

- zabytków archeologicznych, które mają więcej niż 100 lat i wchodzą w skład zbiorów archeologicznych lub zostały pozyskane w wyniku badań archeologicznych bądź przypadkowych odkryć;

- elementów stanowiących integralną część zabytków architektury, wystroju wnętrz, pomników , posągów i dzieł rzemiosła artystycznego, które mają więcej niż 100 lat;

- wykonanych dowolną techniką i na dowolnym materiale dzieł malarstwa , nieobjętych kategoriami wskazanymi w pkt 4 i 5, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa 40 000 zł;

- wykonanych na dowolnym materiale akwareli, gwaszy i pasteli, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 16 000 zł;

- mozaik, nieobjętych kategoriami wskazanymi w pkt 1 i 2, oraz wykonanych dowolną techniką i na dowolnym materiale rysunków, które maja więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 12 000 zł;

- oryginalnych dzieł grafiki i matryc do ich wykonania oraz oryginalnych plakatów, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 16 000;

- oryginalnych rzeźb, posągów lub ich kopii wykonanych tą samą techniką co oryginał, nieobjętych kategorią wskazaną w pkt 1, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 20 000 zł

- pojedynczych fotografii, filmów oraz ich negatywów, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 6 000 zł;

- pojedynczych lub znajdujących się w zbiorach rękopisów, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 4 000 zł;

- pojedynczych lub znajdujących się w zbiorach książek, które mają więcej niż 100 lat i ich wartość jest wyższa niż 6 000 zł;

- pojedynczych map drukowanych i partytur, które mają więcej niż 150 lat i ich wartość jest wyższa niż 6 000 zł;3. Zabytki, o których mowa w ust. 1 i 4 mogą być czasowo wywożone za granicę po uzyskaniu:
1) jednorazowego pozwolenia na czasowy wywóz zabytku za granicę albo
2) wielokrotnego pozwolenia indywidualnego na czasowy wywóz zabytku za granicę, albo
3) wielokrotnego pozwolenia ogólnego na czasowy wywóz zabytku za granicę

4. Zabytki:, nie mogą być wywożone za granicę na stałe

- wpisane do rejestru

- wchodzące w skład zbiorów publicznych, które stanowią własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek organizacyjnych zaliczanych do sektora finansów publicznych ,

- znajdujące się w inwentarzach muzeów lub narodowym zasobie bibliotecznym

Pozwolenia na wywóz za granicę nie wymagają:

- zabytki nieobjęte kategoriami wskazanymi w art. 51 ust. 1;

- zabytki przywiezione z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, które były objęte procedurą odprawy czasowej lub procedurą uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów prawa celnego;

- zabytki przywiezione z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, które były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu ze zwolnieniem od należności celnych przywozowych, jeżeli wywóz tych zabytków następuje przed upływem 5 lat od dnia dopuszczenia do obrotu;

- zabytki przywiezione z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na okres nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli wywozu tych zabytków dokonuje się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

- zabytki przywiezione z zagranicy przez osoby korzystające z przywilejów lub immunitetów dyplomatycznych, w tym przywiezione w celu urządzenia wnętrz przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych;

- dzieła twórców żyjących

- zabytki przemieszczane przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej jeżeli ich wartość jest niższa od progów finansowych wymienionych w pkt B tego załącznika;

- zabytki, które posiadają potwierdzenie wwozu wystawione przez organ celny lub Straż Graniczną zgodnie z art. 59 ust. 3 pkt 4. 11. Co nazywamy okazem ?

Okazem w myśl przepisów jest - każde zwierzę lub roślina (gatunku chronionego), żywe lub martwe, każda jego część lub produkt pochodny, zawarty w innych towarach lub nie oraz wszelkie inne towary, które zgodnie z dołączonym dokumentem, opakowaniem lub oznakowaniem lub etykietą, lub wszelkimi innymi okolicznościami mają zawierać lub zawierają części lub produkty pochodne zwierząt lub roślin należących do tych gatunków, chyba że na podstawie wyraźnego wyłączenia takie części lub produkty pochodne nie podlegają przepisom niniejszego rozporządzenia lub przepisom odnoszącym się do załącznika, w którym dane gatunki są wymienione, poprzez wskazanie odnośnie do tego w przedmiotowych załącznikach - art. 2 lit. t rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97*¹).

  Czyli w myśl rozporządzenia Rady (WE) Nr 338/97 okazem będą między innymi :

-    żywe rośliny i zwierzęta,

-    wypchane zwierzęta i trofea myśliwskie,

-    wyroby z kości, rogów, zębów zwierząt (kość słoniowa),

-    naszyjniki, pierścionki i inne wyroby które zawierają części roślin i zwierząt chronionych,

-    torebki, buty, portfele, paski do spodni wykonane ze skór węży, krokodyli, waranów itp.,

-    lekarstwa zawierające sproszkowane fragmenty zwierząt lub roślin (tzw. medycyna orientalna),Przywóz lub wywóz takich okazów jest zabroniony jeżeli nie zostały spełnione odpowiednie warunki, czyli osoba która przewozi takie okazy, nie posiada odpowiednich zezwoleń lub świadectw - potocznie nazywanych dokumentami CITES.

 Jakie gatunki są zagrożone wyginięciem ?

Gatunków zagrożonych wyginięciem, ujętych na specjalnych listach *³, jest około 30 tys., z czego około 10 tysięcy to zwierzęta. Poniżej wskazano grupy zwierząt i roślin, które zostały objęte kompleksową ochroną (wszystkie gatunki zwierząt lub roślin z tych grup są objęte ochroną). Są to również gatunki, z których najczęściej wykonywane są różnego rodzaju pamiątki sprzedawane turystom w czasie wycieczek zagranicznych, a na przywóz, których niezbędne jest posiadanie odpowiednich dokumentów.

12. W razie odwołania lotu lub odmowy przyjęcia na pokład pasażerowie mają prawo do: - zwrotu kosztów biletu w terminie 7 dni lub biletu powrotnego do miejsca, z którego przylecieli („miejsce pierwszego wylotu"), lub biletu na innej trasie, w porównywalnych warunkach transportowych, do planowego miejsca przylotu (art.8);
- bezpłatnej opieki, w tym posiłków, napojów, noclegu w hotelu, transportu pomiędzy lotniskiem a hotelem, dwóch rozmów telefonicznych, faksu, poczty elektronicznej (art. 9);
- wypłaty odszkodowania (z wyłączeniem wypadku odwołania lotu i poinformowania o tym fakcie pasażerów z co najmniej dwutygodniowym wyprzedzeniem lub w razie poinformowania pasażerów z wyprzedzeniem krótszym niż dwa tygodnie wraz z zaoferowaniem biletu na innej trasie przelotu do planowanego miejsca przylotu) w następującej wysokości:
- 250 euro dla lotów na trasie nie dłuższej niż 1500 km,
- 400 euro dla lotów  wewnątrzunijnych na trasie dłuższej niż 1500 km lub lotów na innych trasach powyżej 1500 km, ale nie dłuższych niż 3500 km; - 600 euro dla pozostałych lotów.
Opóźnienia Zgodnie z art. 6 rozporządzenia, w razie:
- dłuższego niż dwie godziny opóźnienia lotu na trasach poniżej 1500 km,
- opóźnienia minimum trzygodzinnego na trasach wewnątrzunijnych dłuższych niż 1500 km lub na każdej innej trasie dłuższej niż 1500 km i krótszej niż 3500 km,
- w razie opóźnienia o co najmniej cztery godziny na pozostałych trasach,
pasażerom przysługuje prawo do darmowych posiłków i napojów, dwóch bezpłatnych telefonów, dostępu do faksu lub poczty elektronicznej.
W razie gdy oczekiwany czas odlotu przypada na następny dzień po pierwotnie planowanym dniu odlotu, przewoźnik zapewnia nocleg i transport z lotniska do miejsca noclegu.
W sytuacji, gdy opóźnienie wynosi co najmniej 5 godzin - pasażerom przysługuje prawo do zwrotu pełnej ceny biletu i ewentualnie prawo do bezpłatnego biletu powrotnego do miejsca pierwszego wylotu.Zgodnie z postanowieniami konwencji nie ma górnej granicy odpowiedzialności przewoźnika za Konwencja reguluje ponadto zagadnienia związane ze zniszczeniem, opóźnieniem lub utratą bagażu. Zgodnie z nią, pasażer może domagać się odszkodowania w wysokości do 1000 SDR Należy jednocześnie podkreślić. W braku możliwości wykazania wysokości szkody przez pasażerów (co jest bardzo częstym przypadkiem), linie lotnicze same ustalają wysokość odszkodowania, często na podstawie wagi samego bagażu, co zazwyczaj jest niekorzystne dla samego pasażera.

13. Ubezpieczenie OC to jest obowiązkowe dla właścicieli wszystkich pojazdów mechanicznych, a więc pojazdów samochodowych, ciągników rolniczych, motorowerów, motorów, przyczep, pojazdów wolnobieżnych (z wyjątkiem pojazdów wolnobieżnych, będących w posiadaniu rolników i użytkowanych w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego). W ramach umowy ubezpieczenia zakład ubezpieczeń gwarantuje Tobie pokrycie roszczeń finansowych osób, które zostały poszkodowane wskutek ruchu Twojego pojazdu.

Zakres i przedmiot ubezpieczenia
Istota ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych polega na tym, że w razie wyrządzenia innym osobom (przez posiadacza lub osobę kierującą jego pojazdem) szkody, polegającej na śmierci, uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczeniu lub uszkodzeniu mienia, odszkodowanie wypłaca za sprawcę szkody zakład ubezpieczeń.

Autocasco (AC) - ubezpieczenie pojazdów mechanicznych od skutków uszkodzenia, zniszczenia i kradzieżyUsługa assistance - nieobowiązkowa usługa ubezpieczeniowa z towarzystwem ubezpieczeniowym (TU) zarówno osób prywatnych jak i firm, mająca na celu świadczenie usługi dla zapewnienia komfortu i poczucia bezpieczeństwa w różnych sytuacjach życiowych (np. naprawa pojazdu na miejscu zdarzenia, holowanie pojazdu, zapewnienie pojazdu zastępczego, organizacja dalszej podróży, hotel dla kierowcy i pasażerów, pomoc w przypadku awarii ogumienia, rozładowania akumulatora, przepalonej żarówki, zatrzaśnięcia kluczyków czy braku paliwa, opieka nad dziećmi i przewożonymi zwierzętami, transport medyczny, itp.). 14. Ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW); Kolejnym ubezpieczeniem przeznaczonym dla osób wyjeżdżających za granicę jest ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków. Ubezpieczenie to gwarantuje świadczenie na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci. Procentowy uszczerbek na zdrowiu jest ustalany przez lekarzy, a wysokość świadczenia zależy od wybranej przez Ubezpieczonego sumy ubezpieczenia. Ubezpieczenie kosztów leczenia Umowa ubezpieczenia zapewnia, w przypadku nagłego zachorowania lub nieszczęśliwego wypadku, zwrot kosztów poniesionych na badania i zabiegi lekarskie, zakup lekarstw, transport ubezpieczonego do szpitala, pobyt w szpitalu, transport do kraju, zwrot kosztów leczenia stomatologicznego do wysokości 100 USD. Ubezpieczenie obejmuje również zwrot dodatkowo poniesionych kosztów podróży i pobytu osoby towarzyszącej, jeśli jej obecność jest niezbędna do załatwienia spraw związanych z powrotem Ubezpieczonego do kraju oraz zwrot kosztów transportu zwłok . 15.. Ubezpieczenie OC osób fizycznych w życiu prywatnym skierowane jest do wszystkich osób fizycznych, zwłaszcza dla posiadaczy nieruchomości i osób, które wynajmują lub są najemcami nieruchomości. Ubezpieczenie OC w życiu prywatnym chroni Ciebie, Twoje dziecko i osoby przez Ciebie zatrudnione, na przykład opiekunka do dziecka od konsekwencji finansowych wynikających z wyrządzenia szkód osobom trzecim. Ubezpieczenie OC w życiu prywatnym obejmuje odpowiedzialność cywilną ubezpieczonego za szkody wyrządzone osobom trzecim w życiu codziennym. Należą do nich m.in. spowodowanie śmierci, uszkodzenie ciała lub rozstroju zdrowia oraz uszkodzenie lub zniszczenie mienia. 16. Ubezpieczenie bagażu podróżnego (BP);

Przedmiotem ubezpieczenia są przedmioty należące do Ubezpieczonego, wchodzące w skład jego bagażu podróżnego, to jest wyłącznie: walizy, torby, nesesery, plecaki oraz podobne przedmioty wraz z ich zawartością w postaci odzieży i rzeczy osobistych . Przedmiotem ubezpieczenia jest również sprzęt elektroniczny należący do Ubezpieczonego lub powierzony Ubezpieczonemu przez Ubezpieczającego lub na jego zlecenie w celu wykonywania przez Ubezpieczonego obowiązków służbowych. W razie udokumentowanego opóźnienia w dostawie ubezpieczonego bagażu na miejsce pobytu Ubezpieczonego o co najmniej 24 godziny, Allianz refunduje Ubezpieczonemu na podstawie oryginałów rachunków koszty poniesione na zakup przedmiotów pierwszej potrzeby (odzież, przybory toaletowe) do równowartości 120 euro. 17. Przedmiot ubezpieczenia

Przedmiotem ubezpieczenia kosztów rezygnacji z imprezy turystycznej w zależności od wariantu ubezpieczenia może obejmować koszty rezygnacji ubezpieczonego z uczestnictwa w imprezie turystycznej oraz koszty wcześniejszego powrotu ubezpieczonego z imprezy turystycznej. Zakres ubezpieczenia

Zakłady ubezpieczeń ściśle określają w jakich przypadkach ubezpieczony może uzyskać zwrot kosztów rezygnacji z imprezy turystycznej. Przede wszystkim ubezpieczony musi udokumentować poniesione koszty. Ponadto rezygnacja musi być spowodowana okolicznościami niezależnymi od ubezpieczonego takimi jak:

- nagłe zachorowanie ubezpieczonego;

- nieszczęśliwy wypadek ubezpieczonego;

- nagłe zachorowanie lub nieszczęśliwy wypadek osób pozostających z ubezpieczonym we wspólnym gospodarstwie domowym lub za które ponosi odpowiedzialność oraz osób bliskich;

- nagle powstały stanu chorobowy lub nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące czasową niezdolność do pracy;

- śmierć osoby bliskiej;

- popełnienie przestępstwa przez osoby trzecie na szkodę ubezpieczonego lub osób bliskich oraz pozostających z ubezpieczonym we wspólnym gospodarstwie domowym, w następstwie którego powstała konieczność osobistego dokonania czynności faktycznych i prawnych, uniemożliwiających wyjazd na imprezę turystyczną;

- zdarzenie którego skutki bezpośrednio dotknęły mienie ubezpieczającego powodując konieczność dokonania przez niego osobiście odpowiednich czynności faktycznych i prawnych( np. włamanie, pożar, uderzenie pioruna, wybuch, huragan, upadek statku powietrznego, powódź, grad, deszcz nawalny, zapadnięcie lub usuwanie się ziemi, lawinę ,wylew wód podziemnych);

- kradzież lub utrata dokumentów niezbędnych w podróży. 18. Ubezpieczenie ryzyk związanych z amatorskim uprawianiem narciarstwa, narciarstwa wodnego i windsurfingu. Ubezpieczenie to obejmuję :Utratę, Uszkodzenie, Zniszczenie sprzętu takiego jak np.: Narty, Deskę do snowboardu, Deskę do windsurfingu, Wiązania, Kije, Buty, Gogle, Koszty ratownictwa, odpowiedzialność cywilną za szkody wyrządzone osobom trzecim, Czasami obejmuje także koszty leczenia następstw nieszczęśliwych wypadków .

W ramach kosztów ratownictwa mieszczą się : koszty poszukiwań ubezpieczonego powstałe w trakcie uprawiania sportu, koszty udzielenia mu doraźnej pomocy lekarskiej, koszty transportu z miejsca wypadku do najbliższego punktu opieki medycznej

Ubezpieczenie - koszty i zakres Koszty ubezpieczenia w przypadku uprawiania sportów ekstremalnych czy wysokiego ryzyka mogą wprawdzie wzrosnąć nawet do 300 procent w stosunku do ubezpieczenia standardowego (w zależności od oferty, zakresu oraz sumy ubezpieczenia, na jaką się zdecydujemy), jednak w razie konieczności i nieprzewidzianego wypadku ubezpieczenie obejmie również bardzo istotne aspekty z punktu widzenia turysty, jak koszty akcji ratowniczej, poszukiwań przez wyspecjalizowane służby ratownicze, w tym koszty helikoptera, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Z informacji przekazanych przez jedno z towarzystw ubezpieczeniowych wynika, że: - koszt transportu rannego narciarza z gór do najbliższego szpitala to ok. 2-3 tys. Euro, - rozległe akcje poszukiwawcze z wykorzystaniem śmigłowca i wielu ratowników to koszty rzędu kilkunastu, a czasami i kilkudziesięciu tysięcy Euro, - „lepiej poświęcić kilka złotówek niż znacznie uszczuplić portfel i wpędzić się w poważne kłopoty finansowe w razie wypadku”. 20. Rodzaje paszportów, zasady wydawania - Paszporty wydaje oraz dokonuje w nich zmian w kraju - wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego osoby ubiegającej się o paszport a za granicą - konsul.
Za zgodą ministra właściwego do spraw administracji publicznej wojewoda może również wydać paszport albo dokonać w nim zmian z pominięciem właściwości miejscowej.
W przypadku gdy przemawia ważny interes osoby uprawnionej do otrzymania paszportu, minister właściwy do spraw administracji publicznej, może wydać paszport albo dokonać w nim zmian. - Paszporty dyplomatyczne i - paszporty służbowe Ministerstwa Spraw Zagranicznych wydaje, wznawia ich ważność oraz dokonuje w nich zmian minister właściwy do spraw zagranicznych. Do wznowienia ważności paszportów dyplomatycznych i służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz dokonywania w nim zmian za granicą uprawniony jest konsul.- Paszporty tymczasowe wydaje konsul w celu umożliwienia powrotu do kraju obywatelom polskim przebywającym czasowo za granicą, którzy nie posiadają paszportu polskiego, oraz obywatelom polskim przebywającym na stałe za granicą na czas oczekiwania przez nich na doręczenie paszportu wykonanego w kraju.
Paszporty i paszporty tymczasowe wydaje się po przedstawieniu złożeniu następujących dokumentów i uiszczeniu stosownych opłat tj:
1. wypełnione podanie- kwestionariusz paszportowy,
2. dwie aktualne, wyraźne fotografie, przedstawiające osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami, w taki sposób aby ukazywały głowę w pozycji lewego profilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy,
3. odpis skrócony lub zupełny aktu urodzenia - w przypadku ubiegania się o wydanie paszportu po raz pierwszy, jeżeli nie jest możliwe ustalenie na podstawie innych dokumentów tożsamości osoby ubiegającej się o wydanie paszportu,
4. odpis skrócony aktu małżeństwa, jeżeli zawarła związek małżeńskie za granicą,
5. pisemny wniosek przedstawiciela ustawowego, jeżeli o paszport ubiega się osoba nie posiadająca zdolności do czynności prawnych,
6. pisemna zgodę rodziców lub opiekunów prawnych albo jednego z rodziców, gdy z orzeczenia sądu nie wynika, że prawo decydowania w sprawie wydania paszportu drugiemu z rodziców nie przysługuje, albo orzeczenie sądu opiekuńczego, w przypadku braku zgodności stanowisk rodziców lub niemożności uzyskania zgody któregoś z rodziców,
7. dowód uiszczenia opłaty paszportowej. Osoba ubiegająca się o wydanie paszportu dyplomatycznego lub paszportu służbowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych składa wypełniony kwestionariusz paszportowy, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia, oraz fotografię, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 3.§ 9. 1. Od osoby ubiegającej się o paszport, paszport dyplomatyczny lub paszport służbowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych pobiera się odciski palców wskazujących obu dłoni za pomocą elektronicznego urządzenia do pobierania odcisków palców. 21. Zakres funkcji konsula: 1.konsul dokłada starań, aby uzyskać pełnię informacji odnośnie praw iinteresów obywateli polskich na terenie okręgu konsularnego, w którym wykonuje swoje funkcje, 2. czuwa by nie dochodziło do dyskryminacji obywateli polskich, 3. w wyjątkowych sytuacjach - na podstawie pełnomocnictwa przyjętego za zgodą Ministra Spraw Zagranicznych - z urzędu może podejmować przed sądami lub innymi   władzami państwa przyjmującego czynności niezbędne dla ochrony praw iinteresów obywateli polskich, jeżeli z powodu nieobecności lub innej ważnej przyczyny nie mogą oni w odpowiednim czasie bronić swoich praw i interesów ani nie ustanowili pełnomocników,4. w ramach ochrony praw i interesów obywateli polskich zamieszkałych w Polsce występuje do sądów i innych organów państwa przyjmującego w sprawie uzyskania odpisów orzeczeń sądowych, dokumentów stanu cywilnego, zaświadczeń pracy i innych dokumentów,5. podejmuje interwencje, jeżeli władze państwa przyjmującego traktują zatrudnionych w tym państwie obywateli polskich w niewłaściwy sposób w związku z ich   stosunkiem pracy, uprawnieniami wynikającymi z tych stosunków, w tym również wypadków przy pracy, 6.interweniuje, jeśli państwo przyjmujące nie zapewnia zgodnej z przepisami prawa międzynarodowego i miejscowego realizacji uprawnień alimentacyjnych oraz roszczeń z tytułu ubezpieczeń, 7.podejmuje z urzędu czynności zmierzające do ustanowienia opiekuna dla osób małoletnich oraz kurateli osób częściowo niezdolnych do czynności prawnych, 8.udziela pomocy finansowej na pokrycie kosztów powrotu do Polski (najtańszym środkiem transportu) oraz zapomóg. Pomoc finansowa nie jest udzielana jeśli możliwe jest:
- przekazanie pieniędzy z Polski drogą bankowa, przekazem lub przesyłką wartościową,
- opłacenie należności za świadczenia przelewem bankowym lub ich skredytowanie,
- opłacenie biletu powrotnego „na odległość",
- korzystanie przez wnioskodawcę z kart kredytowych i innych form bezgotówkowych,
- uzyskanie środków na pokrycie kosztów powrotu wnioskodawcy do Polski na podstawie przepisów dot. usług turystycznych; 9. czuwa, by obywatele polscy zatrzymani, aresztowani lub w inny sposób pozbawieni wolności w państwie przyjmującym mieli zapewniona ochronę prawną i traktowanie zgodne z prawem tego państwa, 10. w razie zgonu obywatela polskiego powiadamia w razie potrzeby bliskich zmarłego i udziela im pomocy w załatwieniu sprawy przewozu ciała do Polski lub pochowania na terenie państwa przyjmującego. Konsul nie ma obowiązku uczestniczyć w sekcji zwłok; Konsul nie może: 1. regulować jakichkolwiek zobowiązań finansowych (np. pokrywać kosztów leczenia, wpłacać kaucji, uiszczać grzywien, mandatów, kosztów postępowania sądowego), 2. świadczyć usług, które wykonują biura turystyczne, banki, firmy ubezpieczeniowe oraz firmy transportowe, 3. pośredniczyć w uzyskaniu zgody na zatrudnienie czy uzyskanie zakwaterowania, 4. ingerować w konflikty dotyczące niewywiązywania się z zobowiązań jednej ze stron wynikających z zawartych przez nie umów cywilnoprawnych, 5. pełnić funkcji adwokata lub angażować pełnomocnika w imieniu osoby zainteresowanej (może natomiast udostępnić listę adwokatów). 22. Przepisy wizowe Wiza (z fr. visa) - pisemne zezwolenie na przekroczenie granicy lub pobyt na terenie obcego państwa wystawiane cudzoziemcom przez przedstawicielstwa dyplomatyczne lub konsularne (konsulaty) tegoż państwa. W niektórych wypadkach może być też uzyskana na przejściach granicznych. Wiza ma zazwyczaj postać naklejki umieszczonej w paszporcie lub innym dokumencie podróży, może też mieć postać stempla lub wpisu. Co trzeba zrobić krok 1.Określ jaką wizę potrzebujesz. Istnieje wiele różnych rodzajów wiz od turystycznych po imigracyjne i wszystkie pomiędzy nimi. Są wizy dla studentów, biznesowe, w celu podjęcia leczenia czy też narzeczeńskie. Istnieje wiele typów wiz. Szczegółowe informacje na temat każdej z nich uzyskasz w ambasadzie lub na stronach internetowych ambasady. Ważne jest, by ubiegać się o odpowiedni do sytuacji rodzaj wizy. Jeśli źle określisz rodzaj, wiza najprawdopodobniej nie zostanie przydzielona i trzeba będzie wszystko zaczynać od nowa. Ważne jest zatem, aby najpierw zgromadzić wszystkie niezbędne informacje, a dopiero potem zdecydować, o jaka wizę powinieneś się ubiegać. krok 22Wypełnij odpowiedni wniosek wizowy. Zrób to, gdy zdecydujesz, jaki rodzaj wizy potrzebujesz. Przed rozpoczęciem wypełniania formularza zapoznaj się z instrukcjami i upewnij się, że robisz to prawidłowo. Sprawdź formularz tyle razy, dopóki nie będziesz mieć pewności, że wszystko zrobione jest idealnie. Każdy błąd może spowodować odrzucenie podania. krok 3 Przedstaw odpowiedni formularz, dowody wpłaty, dokumenty tożsamości i zdjęcia o określonych wymiarach. Wiele wiz, jak K1 czy K3, wymaga wstępnej zgody, aby móc umówić się na rozmowę. Istnieją także wizy, jak wizy turystyczne, które wymagają tylko umówienia się na rozmowę. Rodzaj wizy, na która się decydujesz, ma wpływ na to co powinieneś zrobić, aby ją dostać. Cechą wspólną wszystkich rodzajów wiz jest rozmowa, którą musisz przejść. krok 44Umów się na rozmowę. Konsul i ambasadorzy nie mają zbyt wielu wolnych terminów i czas oczekiwania jest dość długi, dlatego musisz umawiać się z większym zapasem czasu, nie tuż przed planowanym wyjazdem. Jak dostaniesz termin spotkania, musisz uiścić opłatę, którą najlepiej wpłacić zaraz po otrzymaniu terminu. krok 5 Weź udział w rozmowie. Przede wszystkim musisz zjawić się o określonej godzinie. Jeśli nie pojawisz się na czas, możesz stracić swoją szansę i pieniądze. Pamiętaj, by na rozmowę zabrać wszystkie niezbędne dokumenty, jak paszport, wyciągi bankowe, akt własności domu i wszystkie inne, bez których nie będziesz mógł otrzymać wizy. Po przejrzeniu twoich informacji twoje podanie zostanie zatwierdzone lub odrzucone. Jeśli nie uzyskasz wizy, w twoim paszporcie zostanie umieszczony znaczek. Jeśli wiza zostanie przyznana, twój paszport może zostać zatrzymany na dzień lub kilka, by wydrukować i umieścić wizę w paszporcie. Po otrzymaniu wizy jesteś gotowy do podróży. LISTA KRAJÓW, W KTÓRYCH OBYWATELE RP SĄ OBJĘCI OBOWIĄZKIEM WIZOWYM Afghanistan, Albania, Algeria, Angola, , Comoros, Congo-Brazzaville, Congo-Kinshasa, Cuba, Djibouti, Dominica, Dominican Republic, Haiti, Honduras, India, Indonesia, Iran, Iraq, Ivory Coast, Jamaica, Jordan, Kazakhstan, Kenya, Kiribati, Maldives, Mali, Marshall Islands, Mauritania, Mauritius, Mikronesia, Moldova, Mongolia, Morocco, Mozambique, Myanmar (Burma), Namibia, Nauru, Nepal, New Zealand, Niger, Nigeria, North Korea, Oman, Pakistan, Palau, Palestinian Autonomy, , Peru, , United Arab Emirates, 24. Przepisy regulujące wykorzystywanie utworów muzycznych w miejscach publicznych Kto musi płacić Puby, restauracje, kluby muzyczne, dyskoteki, obiekty sportowe, hotele, sklepy, również zakłady fryzjerskie i kosmetyczne - a więc każda działalność gospodarcza odtwarzająca utwory muzyczne lub umilająca muzyką czas swoim klientom - muszą uzyskać wcześniej zgodę na jej odtwarzanie. Dotyczy to również organizatorów wydarzeń specjalnych, takich jak bale, widowiska, imprezy sportowe i masowe. W każdym z tych przypadków muzyka spełnia bardzo ważną rolę w działalności danych podmiotów. Przyciąga klientów i tworzy wyjątkową atmosferę lokalu. Trudno sobie wyobrazić bar, restaurację, a tym bardziej dyskotekę pozbawioną miłej dla ucha melodii. Tak samo nie zdarza nam się bywać w hotelach i sklepach, w których nie towarzyszyłaby nam muzyka. Dlatego też nie można się zgodzić z częstym tłumaczeniem się właścicieli firm nie uiszczających stosownych opłat na rzecz Organizacji Zbiorowego Zarządzania, takich jak Związek Producentów Audio Video (ZPAV), że muzyka nie ma wpływu na ich dochody. Taka argumentacja jest tym bardziej bezpodstawna, gdy Ci sami właściciele zakupują odbiorniki radiowe czy telewizyjne oraz odtwarzacze CD lub mp3 na koszt firmy, tym samym potwierdzając, że odtwarzane z tych urządzeń nagrania będą służyły bieżącej działalności. Komu należą się opłaty Na terenie Polski działa kilka instytucji uprawnionych do pobierania opłat za publiczne odtwarzanie muzyki. Są nimi - Związek Producentów Audio Video (ZPAV), reprezentujący prawa producentów, Związek Autorów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS), chroniący prawa autorów oraz stowarzyszenia STOART i SAWP, dbające o interesy samych artystów i wykonawców. jakie konsekwencje mogą spotkać niepłacących Jeśli kontrola ZPAV lub innej tego typu organizacji, wykryje podmiot nie posiadający stosownej umowy i nie wnoszący opłat, jego właściciel będzie zobowiązany bezzwłocznie uregulować wszelkie należności, wynikające z tego tytułu, od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej. Jeśli dany lokal łamał prawo przez wiele lat, to kara za uchylenie się od opłat (w zależności od profilu działalności i jej rozmiarów) może być bardzo wysoka.

---