Rozwój muzyczny dzieci w wieku przedszkolnym
3-4 r.ż.
- dziecko słucha muzyki i niekiedy reaguje na nią ruchowo
- próbuje kojarzyć niektóre przebiegi muzyczne z ruchem
- próbuje śpiewać (powtarzać kawałki piosenek) - intonacyjnie niepoprawnie
- okres zaznaczania się indywidualnych predyspozycji muzycznych
- dzieci lepiej dysponowane muzycznie od innych rozróżniają pojedyncze dźwięki określonej wysokości, potrafią powtarzać je głosem, rozeznają wiele melodii oraz znajdują zadowolenie w skoordynowanych z nimi ruchach
- wpływ muzyki na dziecko w tym okresie jest wyraźny a nie ciągły
- rozwój dziecka następuje skokami
- wychowanie muzyczne powinno być bardziej indywidualne, uchwycone w „podatności rozwojowej”
4 r.ż.
- śpiewa piosenki w miarę poprawnie
- chętnie eksperymentuje z dźwiękiem na klawiaturze
- chętnie eksperymentuje z dźwiękiem na instrumentach perkusyjnych i strunowych
- lubi zabawy muzyczne ze śpiewem nauczycielki
- zabiera głos na temat zjawisk muzycznych
5 r.ż
- dziecko tańczy
- wystukuje określone dźwięki
- uczy się łatwych melodii na instrumencie
- dziecko interesuje się instrumentem jako ciekawym przedmiotem wydającym dźwięki, a mniej jako środkiem muzycznego wyrazu
- gra na instrumencie powinna być zabawą a nie programem dydaktycznym
- najlepszą formą wykorzystania instrumentów są zajęcia muzyczno- ruchowe i inscenizacja
- piosenka w tym okresie jest niezbędna przez cały czas
6 r.ż.
- lubi słuchać muzyki- preferuje radiowe audycje z tłem muzycznym
- wyraźnie zaczyna kształtować się słuch melodyczny (wysokościowy)
- dziecko trafnie reaguje na dobitne zjawiska muzyczne: dysonans, kontrast dynamiczny, zmiana tempa, różnice wysokości dźwięków
- najefektywniejszy rozwój muzyczny
- aprobata wszelkich form kontaktu z muzyką, rozumienie stawianych poleceń i ich sensu muzycznego
- dziecko zaczyna pasjonować się własnym wykonawstwem i muzykowaniem wraz z innymi
- stabilizuje się u dziecka poczucie tonalne, utrwala słyszenie wysokościowe i prawidłowa intonacja
- stabilizuje się pamięć muzyczna, wyraźnie ujawniają się zdolności muzyczne
- moment selekcji dzieci uzdolnionych do szkół muzycznych
Plan współpracy z rodzicami dzieci 3- letnich
w roku szkolnym 2008/2009
„ Dorosły to nie ktoś, kto „ulepi” dziecko
wg jakiegoś wzoru lub ideału,
ale ktoś, kto pomaga mu rozwijać się,
ujawniać swoje możliwości.”
opracowała:
Małgorzata Klimek
WSTĘP
Współdziałanie wychowawców, nauczycieli z rodzicami i opiekunami dzieci jest jednym z istotnych czynników prawidłowego funkcjonowania przedszkola i rodziny. Warunkuje harmonijny rozwój dzieci. Daje szansę ciągłego doskonalenia się nauczycieli i rodziców jako wychowawców odpowiedzialnych za wielostronny rozwój dzieci.
Współpraca ta nie dotyczy tylko rodziców. Jeżeli dzieckiem zajmują się dziadkowie lub dorastające rodzeństwo, wówczas ich także trzeba traktować jak partnerów. Jeśli do przedszkola trafiają dzieci z domu dziecka, należy z ich wychowawcami nawiązać bliskie porozumienie.
Przedszkole i rodzina to dwa podstawowe środowiska wychowawcze, dlatego powinno istnieć między nimi świadome i celowo zorganizowane współdziałanie. Współpraca rodziców i nauczycieli jest wspólnym działaniem dla osiągnięcia dobra poszczególnych dzieci w procesie nauczanie i wychowania.
Naczelnym celem współpracy z rodzicami jest dążenie do usprawnienia pracy wychowawczej z dziećmi. Nie chodzi tylko o doskonalenie działań wychowawczych jedynie w stosunku do dzieci tzw. trudnych czy zaistniałych w grupie sytuacji konfliktowych. Stosowane w praktyce różnorodne formy współpracy, dotyczą spraw związanych z wychowaniem wszystkich dzieci bez wyjątku. Należą one do codziennych oddziaływań wychowawczych przedszkola i domu i przysługuje im taka sama ranga jak zajęciom dydaktycznym.
Środowisko rodzinne w sposób dominujący wpływa na rozwój dziecka, stąd konieczne jest ujednolicenie oddziaływań wychowawczych przedszkola i domu. Zadaniem wychowawcy jest pomoc, wspieranie i troska o spójność wysiłków wychowawczych domu i przedszkola oraz pomoc dziecku w pokonywaniu trudności w procesie jego rozwoju.
Nauczyciel znając dziecko i posiadając odpowiednią wiedzę psychologiczno - pedagogiczną, ukierunkowuje pracę rodziców, ukazując wszelkie nieprawidłowości i nowe metody wychowawcze.
Wpływów rodziny nie można ignorować. Któż inny jak nie rodzic jest „kopalnią wiedzy” o własnym dziecku, z której nauczyciel czerpie informacje niezbędne do indywidualnej pracy z dzieckiem. Od współdziałania tych dwóch środowisk zależą efekty rozwojowe dzieci.
Aby przedszkole zyskało miano „naszego przedszkola” konieczne staje się wypracowanie takiego modelu współpracy z rodzicami, gdzie obie współpracujące strony będą miały poczucie współdecydowania w sprawach ważnych dla wychowania i kształcenia dziecka. Różne formy współpracy z rodzicami powinny być więc najkorzystniejsze z punktu widzenia potrzeb dzieci, w zakresie poznawania świata, rzeczy, ludzi, przeżywania wartości.
CEL OGÓLNY :
wdrażanie rodziców do współpracy z przedszkolem i umożliwienie im udziału w tworzeniu warunków do wszechsrtonnego i harmonijnego rozwoju dzieci.
CELE SZCZEGÓŁOWE :
dążenie do jednolitości oddziaływań dydaktyczno - wychowawczych przedszkola i środowiska rodzinnego
wszechstronny rozwój dziecka
nawiązanie dobrego kontaktu z rodzicami
wzmacnianie więzi rodzinnych i relacji międzypokoleniowych
włączenie rodziców dzieci do życia grupy i przedszkola
zaangażowanie rodziców w prace na rzecz przedszkola
podnoszenie świadomości edukacyjnej rodziców poprzez pedagogizację
przekazanie wiedzy na temat funkcjonowania dziecka w przedszkolu
Punktem wyjścia do napisania programu były wnioski z obserwacji, wywiadów i rozmów przeprowadzanych z rodzicami.
Zadania |
Formy realizacji |
Termin realizacji |
Uwagi |
1. Organizacja spotkań z rodzicami. |
|
wrzesień cały rok
|
|
2. Pedagogizacja rodziców. |
|
wrzesień
luty wrzesień luty
|
|
3. Współpraca z rodzicami w celu podnoszeniu poziomu nauczania. |
|
w ciągu roku szkolnego w ciągu roku szkolnego
aktualizowanie co miesiąc
na bieżąco
na bieżąco
|
|
4. Współudział nauczyciela i rodziców w rozwiązywaniu problemów wychowawczych dzieci. |
|
w zależności od potrzeb |
|
5.Współudział rodziców w pracach na rzecz przedszkola. |
|
w ciągu roku szkolnego styczeń, maj styczeń, luty czerwiec
|
|
6. Udział członków rodziny w uroczystościach przedszkolnych. |
|
styczeń
czerwiec |
|
PLAN MIESIĘCZNY
pracy wychowawczo-dydaktycznej w przedszkolu z dziećmi 3 - letnimi na miesiąc
WRZESIEŃ
ZAMIERZENIA WYCHOWAWCZO - DYDAKTYCZNE:
Ufne i bezpośrednie odnoszenie się do wychowawczyni troszczącej się wspólnie z rodzicami o dobro i bezpieczeństwo dziecka.
Zgłaszanie przez dzieci potrzeb i napotykanych trudności w czasie zabaw i wykonywanych czynności.
Wdrażanie do szanowania wspólnych zabawek i odkładania ich na wyznaczone miejsce.
Ostrożne zachowanie się w zabawie, nie wyrządzanie szkody sobie i innym, np. nie popychamy się.
Utrzymanie właściwej postawy w czasie siedzenia przy stole podczas posiłków.
Treści programowe |
Temat kompleksowy |
Metody pracy, przewidziane efekty pracy wychowawczo-dydaktycznej |
Środki dydaktyczne, literatura |
Zabawy poranne: „Droga do przedszkola” „Zgadnij, gdzie jesteśmy i co robimy” Zestaw zabaw ruchowych nr 1: „Przedszkolacy” |
POZNAJEMY NASZE PRZEDSZKOLE |
|
|
|
|
Kartki, kredki świecowe w pojemniczkach, karteczki z imionami. |
|
|
|
|
|
|
|
Pacynka, wiersz I. Salach - bibliografia; ilustracje: sali, szatni, umywalni. |
|
|
|
Kaseta z nagraniem magnetofonowym. |
|
Zabawy poranne: „Balonik” „Marsz dzieci” Zestaw zabaw ruchowych nr 1: „Przedszkolacy” |
JA W PRZEDSZKOLU |
1. Słuchanie wiersza I. Suchorzewskiej „Mam trzy lata” - dzieci potrafią zapamiętać wiersz; wiedzą, co robią dzieci w przedszkolu; potrafią naśladować czynności ( zjadanie z talerzyka, zmienianie pantofelków...). |
Rekwizyty do wiersza, tj. talerzyk, łyżeczka; wiersz I. Suchorzewska - bibliografia |
|
2. Odbijanie dłoni maczanej w przygotowanej przez nauczyciela farbie, na teczce przeznaczonej do prac plastycznych - kolor farby dziecko wybiera samo. |
Teczka papierowa dla każdego dziecka, wydrukowane imię i nazwisko dziecka do naklejenia na teczkę, farby |
|
|
3. Zabawa relaksująca „Kołysanie ramionami” - dzieci potrafią rytmicznie kołysać wybraną zabawką z zamkniętymi oczyma; śpiewają swoje imiona. |
Piosenka (A, a, a - kotki dwa) bibliografia; misie, lalki, maskotki |
|
|
4. Ćwiczenia logorytmiczne „Oto ja” - dzieci poznają nazwy i potrafią pokazać niektóre części ciała podczas zabawy; zabawa „Śpiące dzieci” - dzieci naśladują określone czynności (dzieci śpią, budzą się, ziewają itp.). |
Instrument muzyczny |
|
|
5. Rozmowa z dziećmi na temat obrazka „Rodzina Kasi” - dzieci odszukują na obrazku nazywanych przez nauczycielkę członków rodziny. Zabawa paluszkowa „Rodzinka”- dzieci pokazują kolejne palce ręki jednocześnie wypowiadając tekst; ozdabiają (malują) palcami piłkę. |
Ilustracja „Rodzina Kasi”, wiersz „Rodzinka”, ksero piłki dla każdego dziecka |
Zabawy poranne: „Szukamy samochodu” „Odkładamy zabawkę na swoje miejsce” Zestaw zabaw ruchowych nr 1: „Bawimy się wspólnie” |
NASZE ZABAWKI |
1. Teatrzyk „Kto posprząta” I. Salach - uświadomienie dzieciom konieczności porządkowania miejsca zabawy; dzieci uważnie słuchają treści i wiedzą, dlaczego należy dbać o wspólne zabawki, dlaczego należy je odkładać na swoje miejsca. |
Rekwizyty do teatrzyku, tj. lalki, klocki, samochody; opowiadanie - bibliografia |
|
2. Zabawa „Układamy klocki” - dzieci potrafią układać klocki jeden na drugim i zbudować małe wieże i budowle; potrafią położyć klocek z uwzględnieniem poleceń „Połóż klocek za krzesełkiem, obok misia....; potrafią segregować klocki do odpowiednich pojemników. |
Różne rodzaje klocków w pojemnikach |
|
|
3. Słuchanie piosenki „Dom dla lalek” połączone z budowlą z klocków; dzieci zapamiętują słowa piosenki, śpiewają i budują wspólnie z nauczycielką; umieszczają w domkach 2 misie i 1 lalkę. |
Piosenka - bibliografia; klocki, 2 misie, 1 lalka |
|
|
4. Zabawa dydaktyczna „Poszukaj pieska” - Dzieci zapoznają się ze słowami określającymi położenie przedmiotów „na”, „pod', „obok”, „za”; potrafią stosować te pojęcia w zabawie. |
Maskotka piesek, eksponaty w sali |
|
|
5. Lepienie z plasteliny na temat dowolny - dzieci zapoznają się z właściwościami plasteliny poprzez dzielenie jej na części, ugniatanie, spłaszczanie, toczenie, drążenie otworów; próbują uformować jakieś kształty, zachowują porządek w miejscu pracy. |
Plastelina, podkładki dla każdego dziecka |
Zabawy poranne: „Zanieś śniadanie” „Pokonaj przeszkodę” Zestaw zabaw ruchowych nr 3: „Jesteśmy w łazience” |
DBAMY O CZYSTOŚĆ |
1. Słuchanie opowiadania nauczycielki „Ręcznikowa bajeczka” na podstawie utworu M. Kownackiej - dziecko rozumie konieczność mycia rąk i utrzymywania w czystości swojego ciała; poznaje kolejne etapy mycia rąk w połączeniu z praktycznym działaniem, wiedzą, że należy zakręcać wodę. |
M. Kownacka „Ręcznikowa bajeczka”, ilustracje
|
|
2. Malowanie farbą plakatową na temat dowolny - dziecko poznaje technikę malowania pędzlem; potrafi zachować czystość w miejscu pracy. |
Farby plakatowe, pędzle, kartki, gąbki do wycierania pędzelka, pojemniki z wodą |
|
|
|
Akcesoria z otoczenia wydające odglosy |
|
|
4. Słuchanie wiersza „Kotek czyścioszek” inscenizowanego maskotką - dzieci uważnie słuchają wiersza, potrafią zapamiętać treść wiersza, ilustrują ruchem. |
Maskotka kotka, wiersz - bibliografia |
|
|
5. Śpiewanie z nauczycielką piosenek „Marsz dzieci” „Dom dla la- lek” - Dzieci wyklaskują, wytupują rytm, inscenizują treść piosenek, śpiewają wspólnie z nauczycielką. |
Nagranie magnetofonowe piosenek, „Kalendarz muzyczny w przedszkolu” U. Nachtman Smoczyńska |
„Trzylatku”
Mój mały trzylatku Usiądź z nami w kole. Pani ci pokaże Twoje przedszkole. W szatni schowaj butki A zabawki w sali, W umywalni powieś ręcznik, Zuch jesteś - choć mały! |
„Marsz dzieci”
Idzie Jaś, idzie Staś, Idzie też Marysia. Wszyscy dziś grzeczni są, i nie tylko dzisiaj.
Tup, tup, tup, tup, tup, tup Daleko wędrują, Hop. hop, hop, hop, hop, hop, Lekko podskakują. |
„Mam trzy lata”
Mam trzy lata, trzy i pół, Brodą sięgam ponad stół. Do przedszkola chodzę z workiem I mam znaczek z muchomorkiem. Pantofelki ładnie zmieniam, Myję ręce do jedzenia. Zjadam wszystko z talerzyka, Tańczę, kiedy gra muzyka. Umiem wierszyk o koteczku, O tchórzliwym koziołeczku I o piesku, co był w polu, Nauczyłam się w przedszkolu. |
„Rodzinka”
Ten pierwszy to dziadziuś, tuż obok babunia. Największy to tatuś, A przy nim mamunia. I to ja dziecina mała. A to jest rodzinka - Moja ręka cala. |
„Dom dla lalek”
Ty masz klocek, ja mam też, Potrzebny nam trzeci. Zbudujemy dom wspaniały, Zaprosimy dzieci. Jeden dom i drugi dom, już budują dzieci. Te dwa domy to dla misiów, a dla lalek trzeci. |
„Kotek czyścioszek”
Ten nasz kotek to czyścioszek, Co dzień myje łapki, nosek. Chociaż tutaj nie ma mamy, Łapki czyste, spójrzcie sami! |
„Kto posprząta” - I. Salach
Kasia bawi się lalką, usypia ją śpiewając piosenkę. Podeszła do niej Ola:
Co robisz?
Bawię się lalą, jestem jej mamą. Musisz być cichutko, bo ona chce spać.
Zostaw lalkę, zbudujemy wielki dom z klocków.
Z tych nowych.
Z tych nowych - potwierdziła Ola.
Świetnie, bierzmy się do pracy. Może zbudujemy zamek? - rozochociła się Kasia. Rzuciła laleczkę w kąt i z wielką radością buduje domek. Podszedł do nich Marcin:
Co robicie?
Budujemy wielki dom - odrzekły razem.
Ee... Zobaczcie, jakie mam samochody, zbudujcie dla nich garaże to pobawimy się razem - zaproponował.
Doskonale! - odparła Kasia - ale te klocki się nie nadają, weźmy drewniane.
Dzieci porzuciły miejsce zabawy; wyjęły z pudełka drewniane klocki i z zapałem budują ogromne garaże dla samochodów Marcina.
Pani Hania obserwowała dzieci z boku. Nic nie powiedziała, gdy Kasia rzuciła lalkę. Nic nie powiedziała, gdy dziewczynki zostawiły rozsypane klocki. W pewnej chwili stanęła smutna na środku sali i rzekła:
Kto posprząta rozrzucone zabawki?
Dzieci zawstydziły się, pierwszy raz zobaczyły smutną panią. Bez słowa zabrały się za porządki. Kasia posadziła lalę na tapczanie, a Ola i Marcin pozbierali klocki.
Gromadka dzieci podeszła do pani:
Obiecujemy, że będziemy dbać o nasze zabawki - zapewniał Marcin - i zawsze po sobie posprzątamy - dodały zgodnie dziewczynki. Na twarzy pani pojawił się ciepły uśmiech, który dzieci tak bardzo lubią.
„Ręcznikowa bajeczka” - M. Kownacka
Przyszły dzieci do ręcznika i stanęły wkoło:
Powiedz nam nasz ręczniku bajeczkę wesołą.
A ręcznik zajęczał, zasapał, za wieszak się podrapał i mruknął:
O wesołej - szkoda mrugać - smutną powiem!
Więc mów smutną, kiedyś nudny.
Smutną powiem - jestem brudny!
A dlaczego nasz ręczniku?
Ooo, przyczyn jest bez liku! Wszystkich pewnie nie wyliczę: niedomyte ręce wytarł Jaś w ręczniczek; zachciało się Natalce umyć tylko palce - wytarła w ręcznik ręce - widzicie? - czarne obrączki. Ta malutka Weronika myła się na chybcika, mydła nie zmyła, brud zostawiła - zobaczcie sami to czarne plamy. Mam ja białe, śliczne płótno, ale bajkę mówię smutną.
Więc się dzieci zakłopotały - radziły coś przez dzień cały. Rękawy zawinęły po łokcie, wzięły do pomocy mydło, szczotkę do paznokci. Rączka rączkę zręcznie myła, biała piana się pieniła, brudu nic nie zostawiła. Wytrzeć rączki, ani śladu. Gdzie wytarte? - Proszę zgadnij?
-Cha, cha, cha nie ma znaku! - śmieje się wesoło, cieniutko, że bielutkie ma płócienko. Wesołą bajkę plecie:
- Dobrze rączki myją dzieci!