Opracowanie wyników:

1. Konforontacja danych uzyskanych w doświadczeniu z danymi tablicowymi zawarta została na wykresie poniżej. Podczas pomiaru nie otrzymaliśmy szereg lini wyraźnie podanych w tablicach (402,6nm 438,8nm 504nm)). Dane pochodzą z tablic American Physics Handbook.

Wykres nr 1 1

2. Korzystając z danych zawartych na wykresie możemy aproksymować niedokładności pomiaru długości fali:

Długość fali (nm)	1/długość fali (nm-1)	Natężenie (jednostki.względne)	1/n^2
655,9994	0,001524	2747,44	0,111111	5,0695E-06
587,6497	0,001702	4698,217	0,0625	4,36492E-06
486,4905	0,002056	887,627	0,04	2,15262E-06
462,725	0,002161	877	0,027778	1,28451E-06
417,1743	0,002397	615	0,020408	1,00154E-06
655,9994	0,001524	2747,44	0,111111	5,0695E-06

3. Korzystając z tej zależności możemy uzupełnić dane w tabelce.
Z prawa przenoszenia błędu:

4. Przez punkty prowadzimy prostą wyznaczoną metodą najmniejszych kwadratów. Powinna ona spełniać poniższe równanie:

z równania podanego poniżej obliczamy stałą Rydberga (R), pamiętając że jednostką stałej jest 1/m, a współczynniki naszej prostej są w jednostce: 1/nm:

5. Korzystając ze wzoru na średni błąd kwadratowy obliczamy niepewność otrzymanej wartości:

Energię jonizacji obliczamy przekształcając równanie:

,(gdzie
numer orbity z która elektron zmienia na n-tą)

Dane:
R =	stałą Rydberga
h = 6,62491⋅10^34 J⋅s	stałą Plancka,
c = 299 860 ± 80 km/s	prędkością światła.

Korzystamy z zależności
,

otrzymujemy
czyli

,

E - wyznaczana energia jonizacji

5. Inne badane widma:

---