TEORIA AKTÓW MOWY
Pragmatyka - zajmuje się użyciem języka, wypowiedzią w szerszym sensie niż semantyka.
Jak naprawdę używamy języka?
Komunikacja językowa (np. komunikat niebezpośredni)
Co ma wpływ na użycie języka?
Akt mowy - wypowiedzenie czegoś w określonych warunkach i w określonej sytuacji.
John L. Austin
Lokucja (akt lokucyjny) - akt powiedzenia czegoś.
Pomijając psychicznie chorych i niektóre kobiety, zwykle mówimy po coś.
szumy i zakłócenia
NADAWCA kanał informacyjny ODBIORCA
kod
+ subkody
znaczenie
kontekst
RZECZYWISTOŚĆ
znak
jęz.
NADAWCA ODBIORCA
Cele komunikacyjne
poinformowanie kogoś o czymś
dowiedzenie się czegoś
itp.
Illokucja - moc (siła) sprawcza wypowiedzi.
nadanie zdaniu charakteru oznajmującego, pytającego, charakteru obietnicy, stwierdzenia
coś stwierdzamy, mówimy - konstatywy (nie są aktem dokonania czegoś) - odnoszą się do rzeczywistości, świata, stanowią opis rzeczywistości
coś robimy - performatywy - zmieniają rzeczywistość
czasowniki typu „prosić” w 1. os. lp. (w zbiorowości - 1 os. l.mn.)
akt przeprosin
obietnica
prośba
zachowania religijne, rytualne
dziękowanie
Perlokucja (efekt) - zmiany mentalne w nastawieniu odbiorcy, wywołana percepcja komunikatu
najmniej przewidywalny czynnik, zależny od wielu rzeczy (np. wychowania, preferencji, sytuacji itd.)
każdy sens można przedstawić różnymi środkami
każdy tekst może być różnie interpretowany
Asercja - to, co jest przekazywane w wypowiedzi wprost, stwierdzenie.
Presupozycja - element znaczenia, który znajduje się poza asercją, tzn. nie jest bezpośrednio w zdaniu stwierdzany, natomiast wynika z sensu zdania i nie podlega negacji.
Obecny król Francji jest łysy.
(B. Russell)
to zdanie nie spełnia wymogów wartościowania logicznego - presupozycja zdania: „Francja ma króla” fałsz
Ewa jest ładna.
presupozycja: „istnieje Ewa”
Ewa nie jest ładna.
presupozycja: „istnieje Ewa”
Żeby Polska rosła w siłę, a ludzie żyli dostatniej.
Presupozycje: musi już być żyją dostatnie
jakaś siła
PYTANIA I OBIETNICE
Pytania i obietnice nie podlegają wartościowaniu logicznemu.
Np.:
Jak spędziłaś weekend?
Dominika, jak masz na imię?
Dominika, ile litrów wody ma Bałtyk?
Co jest konieczne, by zaistniało pytanie?
nadawca nie wie X
nadawca sądzi, że odbiorca wie X
nadawca chce uzyskać odpowiedź
WARUNKI PYTANIA
treść propozycjonalna (propozycja)
musi wynikać ze składu i znaczenia elementów wypowiedzi
suma składników
ma być zrozumiałe
warunki wstępne
nadawca nie wie X
warunki istotne
nadawca sądzi, że odbiorca wie X
warunki szczerości
nadawca chce się dowiedzieć X
WARUNKI OBIETNICY
warunki wstępne
chęć uczynienia czegoś dobrego dla odbiorcy, deklaracja
warunki istotne
nadawca może to uczynić
warunki szczerości
nadawca chce to uczynić
TYPY AKTÓW MOWY
konstatywy
performatywy
dyrektywy
asertywy
ekspresywy
LOGIKA A KONWERSACJA
istnieją lub wydają się istnieć rozbieżności znaczeniowe między co najmniej niektórymi spośród środków, które nazwano formalnymi - ~, ^, v, (x), ∫(x) - a tym, co jest traktowane jako ich analogony (odpowiedniki) w języku naturalnym
możliwe jest skonstruowanie na podstawie owych środków formalnych systemu b. ogólnych formuł, których znaczna liczba będzie mogła być potraktowana jako wzory wnioskowań wyrażonych za pomocą niektórych lub wszystkich środków. Taki system mógłby się składać z pewnego zbioru prostych formuł, które muszą być akceptowalne, jeżeli środki formalne mają takie znaczenie, jakie się im przypisało, oraz z pewnej, bliżej nieokreślonej, liczby dalszych formuł, po większej części akceptowalnych w sposób nie tak rzeczywisty, których akceptowalność można jednak wykazać, jeżeli elementy pierwszego zbioru są akceptowalne
wyrażenia nasze, tak jak są one używane w mowie, mogą się okazać nie w pełni zrozumiałe, nie mogą być uznane za ostatecznie akceptowalne
właściwa droga: wymyślić i zacząć konstruować jakiś idealny język obejmujący omawiane środki formalne, którego zdania byłyby jasne, określone co do prawdziwości i w dający się poświadczyć sposób wolne od implikacji metafizyki
IMPLIKATURA
Implikatura - to, z czego coś wynika (niebezpośredni akt mowy)
Implikatum - to, co z czegoś wynika
Implikatury konwersacyjne
Zasada kooperacji:
Uczyń swój udział konwersacyjny w przewidzianym dla niego momencie takim, jakiego wymaga zaakceptowany cel lub kierunek rozmowy, w którą jesteś zaangażowany. |
Kategorie podlegające zasadzie kooperacji wg H. Grice'a:
kategoria ilości - dotyczy ilości dostarczanej informacji
uczyń swój udział tak informatywnym, jak to jest wymagane (z punktu widzenia aktualnych celów rozmowy)
nie czyń swego udziały bardziej informatywnym, niż to jest wymagane
kategoria jakości
staraj się uczynić swój udział takim, by był zgodny z prawdą
nie mów tego, o czym sądzisz, że jest fałszem
nie mów tego, dla czego nie masz należytego uzasadnienia
kategoria odniesienia
mów na temat
kategoria sposobu - dotyczy tego, jak to, co się mówi jest powiedziane
mów zrozumiale
unikaj niejasności wysłowienia
unikaj niejednoznaczności
mów zwięźle
mów w sposób uporządkowany
Uczestnicy konwersacji
mają pewien wspólny bezpośredni cel
ich udział powinien być zależny, powinien się zazębiać
między nimi istnieje pewien rodzaj porozumienia
Język naturalny - język, którym się posługujemy, ma wbudowaną polisemię.
Język sztuczny - język wymyślony przez człowieka.
Język formalny - unika polisemii, jest jednoznaczny, opiera się na prawach logiki.
np. język matematyki, logiki itp.
Postkartezjaniści zajmowali się stosunkiem logiki do języka. Byli zwolennikami naginania gramatyki do logiki. Chcieli, żeby język był logiczny.
idea stworzenia idealnego systemu próby gramatyki generatywnej
Wniosek: język jest symboliczny,
a nie logiczny.
Sir LEECH, Pryncypiał pragmatyki
reguła przetwarzalności
nie stosować np. okresów retorycznych z orzeczeniem na końcu zdania
uporządkowanie tekstu
tekst ma być możliwy do odbioru na bieżąco
reguła jasności
unikać dwuznaczności
reguła ekonomii
tekst jak najkrótszy (bez utraty informatywności)
reguła ekspresywności
jeśli coś jest ekspresją - można naruszyć regułę ekonomii
tekst ma być estetyczny, nie może być nudny, monotonny
Inne reguły:
reguła współpracy
kategoria ilości, jakości, odniesienia, sposobu
reguła uprzejmości
korzyść (nadawca lub odbiorca) odbiór komunikatu może być różny
zasada ironii
to, co mówi nadawca, jest uprzejme w stosunku do odbiorcy, ale nie jest prawdą
zasada żartu
zasada Pollyanny
omówienia, peryfrazy
o rzeczach miłych mówi się bezpośredni, dosłownie, o niemiłych - nie
- Może pójdziemy na kolację do nowej restauracji arabskiej?
- Nie jadam mięsa.
implikatura: w arabskich restauracjach raczej nie podają dań wegetariańskich.
- Spotkajmy się na rogu Traugutta i Mierniczej o północy.
- Życie ci niemiłe?
implikatura: róg Traugutta i Mierniczej nie jest o północy bezpiecznym miejscem.
- Czy często chodzisz na basen do szkoły?
- Mam uczulenie na chlor.
implikatura: woda w szkolnym basenie ma za dużo chloru.
- Ile ci jestem teraz winien?
- Któż to wie?
implikatura: długi osoby II wobec osoby I są znaczne, trudno je obliczyć.
Dawanie czegoś do zrozumienia nie wprost jest możliwe poprzez zawieszenie reguł komunikacji.
Przykłady
- Która godzina?
- Nie mam zegarka. nie na temat
- Czy masz zegarek?
- Jest piąta. nie na temat
- Czy masz zegarek?
- Mam. na temat, ale nienaturalne
- Właśnie wybieraliśmy się na wycieczkę, a tu taki pech! Złapałem gumę.
- Na sąsiedniej ulicy jest warsztat rowerowy.
implikatura: warsztat jest otwarty i mogą tam na poczekaniu naprawić dętkę; zawieszona reguła relewancji („mów na temat”)
- Z czego Wojtek pisze pracę magisterską?
- Nie z językoznawstwa.
implikatura: odbiorca pytania nie wie, z czego Wojtek pisze pracę; zawieszenie reguły ilości (informacyjnego wkładu w konwersację) i reguły relewancji
- Czy umyłeś już zęby i sprzątnąłeś pokój?
- Umyłem zęby.
implikatura: odbiorca pytania nie sprzątnął pokoju; zawieszenie reguły ilości
- Co to za facet, z którym rozmawiałaś?
- To był mąż mojej matki.
implikatura: aktualny mąż matki odbiorcy pytania nie jest jego ojcem; zawieszenie reguł ilości i sposobu („unikaj niejasności”)
- Czy jest Ania?
- Palą się światła w jej pokoju.
implikatura: światła w pokoju ani są sygnałem jej obecności lub nieobecności; zawieszenie reguł sposobu, ilości, relewancji
PERSWAZJA
Warunek wstępny - konflikt, przymus
konflikt
nadawca odbiorca (nie ma wyboru)
przymus
Perlokucja - działanie odbiorcy zgodne z oczekiwaniem nadawcy.
jednostronność
NADAWCA ODBIORCA (ma wybór)
jeśli odbiorca jest świadomy działań nadawcy perswazja
jeśli odbiorca jest nieświadomy tych działań manipulacja
dwustronność
NADAWCA ODBIORCA (ma wybór)
refleksja
dyskusja
Perswazja - akt mowy
przedmiot perswazji można wartościować etycznie (pozytywnie lub negatywnie)
każde zjawisko nie jest jednoznacznie pozytywne lub negatywne
mechanizm perswazji ma na celu ustalenie jednoznaczności zjawiska lub przekonanie do tego kogoś
Przykład
REKLAMA
Określić: |
Manipulacja |
Perswazja |
kiedy się zaczyna |
nie można |
można |
co ma na celu |
nie można |
można |
czy ma się wybór (np. kupić / nie kupić) |
nie można |
można |
Czynniki peryferyjne:
opakowanie
nazwa
promocje
logo firmy
przyzwyczajenie
cena
odruch, intuicja
Perswazja - akt mowy mający na celu wywarcie wpływu na kogoś.
odbiorca jest zainteresowany tematem (np. chce coś kupić)
argumentacja logiczna (fakty)
chwilowe zainteresowanie (czynniki akcydentalne)
odbiorca nie jest zainteresowany tematem
SŁOWO-PERSWAZJA - KULTURA MASOWA
Główny nurt krytyki kultury masowej - „krytyka arystokratyczna”
Nietsche
Ruskin
Ortega y Gasset
Spengler
Dwight MacDonald
Hauser
„Kultura masowa“ - gorsze wydanie kultury „wysokoarystycznej“, „ambitnej“, „elitarnej“. Przejmując jej ogólne wzorce, usiłuje je przystosować na użytek społeczeństwa masowego, a powodowana gł. komercjalnymi bodźcami, wybiera takie metody owego przystosowania, które zapewniłyby wytworowi kultury możliwie najpowszechniejszą akceptację.
Granice między kulturą wysokoartystyczną a masową zacierają się coraz bardziej:
twórcy obiegu „niskiego” dążą do swoistego awansu poprzez naśladowanie „wysokich” wzorców
kultura wysokoartystyczna sięga po środki przekazu związane dawniej z „niskim” obiegiem
Od progu XX w. kultura masowo wykształca zupełnie oryginalne i samoistne kody wypowiedzi oraz ogólne nurty artystyczne, które kulturze „elitarnej” w gruncie rzeczy nic nie zawdzięczają.
„-” |
„+” |
Teksty kultury, które projektowane lub rzeczywiste społeczne oddziaływanie polega na tłumieniu samodzielności odbiorcy, na sprowadzaniu go do roli biernej, bezwolnej, manipulowanej z zewnątrz. |
Teksty kultury, których projektowane lub rzeczywiste społeczne oddziaływanie polega na ożywieniu aktywności i samodzielności umysłowej odbiorcy, na poszanowaniu jego prawa do własnego odbioru, własnej decyzji i własnej oceny. |
UKRYTA RETORYKA
Obserwatora kultury masowej zainteresować muszą te czynniki, które determinują lub usiłują zdeterminować zachowanie (i to w zdeterminować sposób pośredni).
ta funkcja to funkcja perswazyjna
Funkcja perswazyjna wypowiedzi - szczególna odmiana funkcji konatywnej, polegająca na usiłowaniu uzyskania realnego wpływu na sposób myślenia lub postępowania odbiorcy metodą utajoną i pośrednią, tak że w wypowiedzi dominuje z pozoru inna niż konatywna funkcja językowa.
MECHANIZMY PERSWAZJI
Mechanizm emocjonalizacji odbioru, czyli spełnienie warunku bezrefleksyjnej percepcji
swoiste sparaliżowanie możliwości intelektualno-refleksyjnych odbiorcy
spotęgowanie zdolności odbiorcy do odczuwania emocji
odbiór ma się stać irracjonalny i zależny od sympatii czy uprzedzeń istniejących w świadomości lub podświadomości ogółu odbiorców
dziecko, nieszczęście - wywołują ciepłe uczucia, współczucie
estetyka - powoduje pozytywne uczucia
uzasadnienie „dlaczego?... bo...” (choćby było bzdurne)
Mechanizm wspólnoty świata i wspólnoty języka, czyli spełnienie warunku pełnego porozumienia
mogą istnieć teksty, które właśnie poszerzają wiedzę odbiorcy na temat rzeczywistości dotąd mu nieznanej lub znanej zbyt słabo, oraz teksty, które wzbogacają opanowany przezeń system znaków o nowe znaki lub nowe reguły ich kojarzenia
umacnianie poczucia wspólnoty w ramach owego „my”, tzn. nadawca i odbiorca, powoduje jednocześnie, że coraz bardziej agresywnym nastawieniem spotykają się „oni”, tj. ci, którzy pozostają poza obrębem tej wspólnoty
lubimy ludzi, którzy są do nas podobni
im więcej punktów stycznych, tym czujemy się pewniej
szukanie cech wspólnych
wspólnota świata powoduje wzrost lubienia
Mechanizmy symplifikacji rozkładu wartości, czyli spełnienie warunku łatwej orientacji aksjologicznej
perswazja musi się kierować zawsze przeciw czemuś i w imię czegoś
wszystko można różnie interpretować, jak również dopasowywać, naciągać
Mechanizm odbioru bezalternatywnego, czyli spełnienie warunku zwolnienie od decyzji
odbiór jest zaprogramowany przez tekst perswazyjny tak, by odbiorca był zwolniony od samodzielnych interpretacji
WARUNKI PERSWAZJI
warunek wstępny:
konflikt, problem, nadawca chce uzyskać wpływ na odbiorcę
warunek istotny
odbiorca ma wybór
warunek szczerości
odbiorca jest świadomy działań nadawcy
Demagogia - przyjmuje pozory perswazji; odnosząc się do spraw, które już się stały, nie może być perswazją.
Psychomanipulacja:
kontrola środowiska społecznego
manipulacja emocjonalna i behawioralna
zgodność zachowania z zasadami technologii
kult spowiedzi
odstępstwo od zasady ideologii jest wykroczeniem
wyznanie - spektakl
zgoda na bezbłędność ideologii
faszyzm
komunizm
manipulacja językiem
nowomowa
reinterpretacja ludzkich przeżyć i wzruszeń w kategorii doktryny
ELM - ELABORATION LIKELIHOOD MODEL
Komunikat perswazyjny
Zmiana przekonań na drodze peryferyjnej
Nowy punkt widzenia jest relatywnie czasowy, nietrwały i nie ma przewidywalnych
konsekwencji w działaniu
Czy istnieje odpowiednia
motywacja?
istotność przedmiotu perswazji dla Tak
odbiorcy; potrzeba zrozumienia; poczucie
osobistej odpowiedzialności etc. Nie
Czy czynniki peryferyjne
Tak wpływają na proces komunikacji?
pozytywne lub negatywne emocje;
atrakcyjność nadawcy; autorytety;
liczba argumentów itd.
Czy istnieje zdolność do podjęcia
procesu komunikacji?
wcześniejsza wiedza; Nie
zrozumiałość i spójność przekazu;
obecność czynników rozpraszających
uwagę itd.
Tak Nie
Natura procesu rozpoznawania
i rozumienia przekazu wstępne nastawienie;
jakość argumentów itd.
dominujące dominujące brak
wstępne wstępne wcześniejszego Pozostanie przy
nastawienie nastawienie nastawienia stanowisku
pozytywne negatywne bądź nastawienie początkowym lub
obojętne
powrót do niego
Zmiana struktury kognitywnej
Czy nowe rozumienie zostało zaadaptowane Nie
i zachowane w pamięci? Czy odmienne
stanowisko w danej sprawie jest istotne
dla procesów myślowych?
Tak (aprobata) Tak (brak aprobaty)
Pozytywna zmiana Negatywna zmiana
przekonań na drodze przekonań na drodze
centralnej centralnej
nowy punkt widzenia jest relatywnie trwały
i ma przewidywalne konsekwencje w działaniu
ZNAKI JĘZYKOWE
Elementy, które nas o czymś informują:
wysoka gorączka - objaw (symptom; to nie znak)
czerwone światło na skrzyżowaniu - sygnał
zdjęcie legitymacyjne
okrzyk: „Aha!”
powiedzenie: „No, dobra!”
powiedzenie: „Z”
powiedzenie: „Mam mało czasu”
napis: „Trąbka”
czarno-biała flaga
zaczerwienione oczy - objaw (symptom; to nie znak)
żółknące liście w październiku - objaw (symptom; to nie znak)
klakson - sygnał-znak (ma odbiorcę i nadawcę, także kontekst - zagrożenie itp.)
płacz niemowlęcia - objaw (symptom; to nie znak)
płacz 9-miesięcznego dziecka - sygnał
ZNAK - element przestrzeni komunikacyjnej.
Znaki semantyczne - przypisywanie pewnym znakom określonego znaczenia.
komunikat
ikonogramy
znaki językowe
KONWENCJONALNOŚĆ ARBITRALNOŚĆ - względna, ograniczona
Nadanie znaczenia wyrazom - arbitralność slangi, żargony, terminologia naukowa
Podstawowy element znaku (przestrzeni komunikacyjnej) - zdanie.
Podwójna artykulacja języka - cecha znaku językowego.
stół
typ
okaz (cechy)
smok - jest pojęcie i wyobrażenie {intensja} odniesienie pojęciowe
Bilateralna koncepcja znaku językowego
ZNAK ELEMENT OZNACZONY
POJĘCIE
ZNAK ELEMENT OZNACZANY
{ekstensja} - zbiór desygnatów, do których znak odsyła, odniesienie przedmiotowe.
Peirce - próba podziału znaków na 3 podstawowe typy:
symbole - konwencjonalna
znaki jęz.
gesty
alegorie, obrazy
ikony - na zasadzie podobieństwa
indeksy - charakter przyczynowo-skutkowy, identyfikatory sytuacji
Perfekcyjna metoda perswazji.
Na podstawie Petty & Cacioppo 1986, s. 126, tłum. Piotr Hubert Lewiński.