nr cwicz. 1 |
data
|
Krzysztof Pittner |
Wydzial Technologii chemicznej |
Semestr II |
grupa IPC |
|
przygotowanie |
wykonanie |
ocena ostatecz. |
Skala pH
Wstęp teoretyczny:
Zgodnie z definicją kwasów i zasad według Bronsteda kwasem jest substancja zdolna do oddania protonów a zasadą substancja do przyłączenia protonu i związane są zależnością:
gdzie HA to kwas a
sprzężona z nim zasad. Reakcja odszczepienia protonu może przebiegać tylko wtedy gdy w środowisku reakcji znajduje się zasada zdolna te proton przyjąć. Dużą rolę w określaniu siły kwasu lub zasady ma rozpuszczalnik. Rozróżniamy 4 typy rozpuszczalników:
- protonoakceptorowe: są to rozpuszczalniki zasadowe, które łatwo przyłączają protony a wiec w ich środowisku kwas będą dobrze dysocjowane
- protonodonorowe: są to rozpuszczalniki o charakterze kwaśnym. W ich środowisku zasady są dobrze dysocjowane
-rozpuszczalniki amfoteryczne np. woda: są to rozpuszczalniki, które mogą zachowywać się jak kwas bądź zasady w zależności od tego z czym reagują.
- rozpuszczalniki aprotonowe: są to rozpuszczalniki nie zdolne do przyłączenia protonu.
Podczas reakcji autoprotolizy wody zachodzi następująca reakcja:
której stechiometryczną równowagę można zapisać jako:
ponieważ wartość
jest stałą i wynosi
=55,5 otrzymuje się:
. Wyrażenia te określa się jako iloczyn jonowy wody, który w warunkach normalnych wynosi
.
Po zlogarytmowaniu wyrażenie otrzymujemy
a wiec pKw= pH + pOH. Analizując powyższe równania można wyciągnąć wniosek, że w roztworze obojętnym jakim jest woda pH= pOH=7 stąd wniosek, że roztwory o pH<7 mają odczyn kwaśny a o pH>7 zasadowy.
Wykonanie ćwiczenia
Skala pH
Do kolbki miarowej o pojemności 25 cm3 wprowadzić pipetą 2,5 cm3 1 M roztworu
HCl i dopełnić wodą destylowaną do kreski i po wymieszaniu roztwór wylać do zlewki na 25 cm3. Z tak przygotowanego 0,1 M roztworu HCl pobrać 2,5 cm3 i przenieść roztwór do kolbki miarowej na 25 cm3 i uzupełnić wodą destylowaną do kreski; otrzymujemy roztwór o stężeniu 0,01 M. W ten sam sposób przygotować roztwory o następujących stężeniach 0,001 M; 0,0001 M; 0,00001 M HCl.
Przed przystąpieniem do pomiarów należy pH-metr skalibrować ( do zlewki na 25 cm3 wlać około 20 cm3 roztworu wzorcowego pH; opuścić elektrodę do zlewki i ustawić pH na wartość pH roztworu wzorcowego).
Te same czynności powtórzyć z roztworem 1 M NaOH ( do rozcieńczeń używać tylko wody świeżo destylowanej i schłodzonej do temperatury pokojowej).
pH zmiany barwy wskaźników :błękitu tymolowego, oranżu metylowego, fenoloftaleiny i czerwieni metylowej.
Do zlewki o pojemności 50 cm3 wprowadzić 10 cm3 roztworu 0,1 M HCl i 5 kropli odpowiedniego wskaźnika. Następnie mieszając dodawać powoli roztwór 0,1 NaOH początkowo po 2 cm3, później mniejsze porcje jednocześnie mierząc pH roztworu w pobliżu punktu zmiany barwy wskaźnika. Dla usprawnienia wykonania ćwiczenia, przeprowadzić próbę wstępną, dodając wodorotlenek sodu w sposób ciągły kroplami i odczytać objętość wodorotlenku przy której nastąpiła zmiana barwy wskaźnika.
Opracowanie wyników
Cw 1
Stężenie molowe kwasu:HCl |
0,1 |
0,01 |
0,001 |
0,0001 |
0,00001 |
|
pH |
1,6 |
2,3 |
3,2 |
4,3 |
5,4 |
|
Stężenie molowe zasady:NaOH |
0,1 |
0,01 |
0,001 |
0,0001 |
0,00001 |
|
pH |
12,2 |
11,6 |
10,6 |
9,06 |
7,3 |
|
Stężenie molowe kwasu: CH3COOH lub (COOH)2 |
0,1 |
0,01 |
0,001 |
0,0001 |
0,00001 |
|
pH |
2,75 |
3,42 |
4,08 |
4,73 |
5,5 |
Ćw 2
Nazwa wskaźnika |
Barwa w roztworze |
Barwa w roztworze |
Przedział pH zmiany |
Błękit tymolowy |
żółty |
niebieski |
8,3-10 |
Oranż metylowy |
czerwony |
żółty |
3,3-5,1 |
Fenoloftaleina |
bezbarwna |
malinowa |
8,4-10,3 |
Czerwień metylowa |
czerwony |
żółty |
9-9,5 |
Mieszanina kwasów o różnej mocy zachowują się podobnie jak kwasy wielozasadowy ponieważ jednocześnie w roztworze istnieją substancje na różnym stopniu dysocjowania
Wnioski:
Jak widać na zamieszczonych wykresach stopień rozcieńczenia kwasu lub zasady ma wpływ na wartość pH. Wraz z zmniejszanie się stężenia wartość pH dla kwasów rośnie a dla zasad maleje.
W doświadczeniu 2 określaliśmy przydatność wskaźników. Jak widać każdy wskaźnik odbarwia się w wąskim przedziale pH i tak dla oznaczania roztworu zasadowego najbardziej przydatne są błękit tymolowy, fenoloftalein oraz czerwień metylowa, natomiast do oznaczania roztworów roztworów o charakterze kwaśnym należy użyć oranżu metylowego.