Laboratorium fizyki
Laboratorium: Zasada zachowania pędu.					Symbol ZZP
Rok i kierunek studiów: nnn
Nazwisko i imię		Ocena sprawozdania		Zaliczenie
1. bb
2. nn
3.
Zespół: 4	Grupa laboratoryjna: L2		System studiów (dzienne/zaoczne)
Data wykonania ćwiczenia: nn	Data oddania ćwiczenia: nn		Data poprawy ćwiczenia:

1. Wstęp teoretyczny

Zasadę zachowania pędu przedstawia II zasada dynamiki, która mówi, że

jeśli siły działające na ciało nie równoważą się, to ciało porusza się ruchem przyspieszonym (opóźnionym), w którym przyspieszenie (opóźnienie) jest wprost proporcjonalne do wartości siły wypadkowej, a odwrotnie proporcjonalne do masy tego ciała:

- Gdy siła
ma zwrot zgodny ze zwrotem prędkości, to zwiększa prędkość ciała i wówczas ruch jest przyspieszony.

- Gdy zwrot siły
jest przeciwny do zwrotu prędkości ciała, to siła zmniejsza prędkość ciała i wtedy ruch jest opóźniony.

- Ruch jest jednostajnie przyspieszony (jednostajnie opóźniony), gdy wartość siły
jest stała.

Zasada zachowania pędu wynika z uogólnionej postaci II zasady dynamiki

II zasada dynamiki w postaci ogólnej:

Powyższy wzór prowadzi do wniosku, że gdy układ jest odizolowany od otoczenia, czyli F_w=0, to ∆p=0, a to oznacza, że
= const. Jest to zasada zachowania pędu, która można wyrazić słowami w następujący sposób:

Jeśli na ciało lub na układ ciał nie działają żadne siły zewnętrzne, lub działające siły równoważą się, to pęd ciała pozostaje stały.

Zgodnie z zasadą zachowania pędu, zmianie pędu jednego ciała należącego do układu towarzyszy taka zmiana pędu pozostałych ciał, przy której ich całkowity pęd nie zmieni się.

Pęd punktu materialnego jest równy iloczynowi masy [m] i prędkości [v] punktu. Pęd jest wielkością wektorową; kierunek i zwrot pędu jest zgodny z kierunkiem i zwrotem prędkości.

2. Przebieg doświadczenia

Doświadczeni polega na umieszczeniu 2-ch ciał na środku toru powietrznego.

Następnie uruchamiamy tor powietrzny i mierzymy czas jaki jest potrzebny do pokonania drogi przez ciało do określonego punktu toru. Droga dla jednego jak i dla drugiego ciała powinna być taka sama, a czas mierzymy dla każdego z nich z osobna. Ćwiczenie to przeprowadzamy dla dwóch stanów ciał to znaczy, gdy oba ciała mają tę samą masę oraz gdy jedno z nich jest 2 razy cięższe od drugiego. Każde z tych doświadczeń przeprowadzamy 3 razy, zapisując stosowne wyniki w tabeli pomiarów.

3. Opracowanie wyników

Nr	s [m]	m1 [kg]	m2 [kg]	t1 [s]	t2 [s]			p1	p2
1.	0,65	0,5	0,5	3,759	3,859	0,158	0,155	0,079	0,078	0,001
2.	0,65	0,5	0,5	4,369	4,451
3.	0,65	0,5	0,5	4,175	4,246
1.	0,65	0,5	1,0	4,869	6,850						0,147	0,096	0,074	0,096	0,022
2.	0,65	0,5	1,0	4,513	6,681
3.	0,65	0,5	1,0	3,914	6,706

Obliczenia do tabeli:

Pomiar 1 gdy m₁ = m₂

Pomiar 2 gdy m₁ < m₂

4. Rachunek błędów

Pomiar 1

gdy m₁ = m₂

Pomiar 2 gdy m₁ < m₂

Przy rachunku błędów jako błąd wynikający z pomiaru czasu przyjęto czas reakcji człowieka tj. 0,2s. Błędu ciężaru masy nie uwzględniono tzn. za błąd ciężaru masy przyjęto 0.

1 | Strona

---