Grupa laboratoryjna nr I	Inżynieria Ruchu Morskiego gr. A, rok I, semestr II
Paweł Chmielewski Jakub Miszczyszyn	Ćwiczenie nr 2 Elementy półprzewodnikowe
^Data wykonania: 1998-03-14	^Ocena:	^Podpis:

Badanie diody. Kierunek zaporowy.

Kierunek przewodzenia.

Powyższe schematy różnią się położeniem amperomierza, woltomierza, dlatego, że rezystancja diody w kierunku zaporowym osiąga wartości od kilkuset kiloomów wzwyż (wymaga więc układu do pomiaru dużych oporów), natomiast w kierunku przewodzenia rezystancja zmienia się zwykle w przedziale od kilkudziesięciu do kilku omów, co pociąga za sobą zastosowanie układu do pomiaru małych rezystancji.

Badanie diody Zenera. Kierunek zaporowy.

Zdejmowanie charakterystyki.

Tranzystor

Wnioski:

Przez diodę prostowniczą spolaryzowaną w kierunku zaporowym płynie pewien prąd. Patrząc z punktu niektórych zastosowań jest on tak mały iż można go pominąć, zaś patrząc z innej strony istotne jest aby pamiętać o jego istnieniu. Gdy podłączymy diodę w kierunku przewodzenia to przed pewną wartością wzrost natężenia jest niewielki. Jednak po przekroczeniu tej wartości następuje gwałtowny, stromo nachylony przyrost wartości płynącego prądu. W diodzie Zenera spolaryzowanej w kierunku zaporowym prądy są początkowo małe, lecz po przekroczeniu napięcia przebicia , w wyniku jonizacji Zenera lub jonizacji lawinowej (to, który z procesów przebiega, zależy od stopnia domieszkowania) następuje bardzo gwałtowny, prawie pionowy wzrost wartości prądu. Wykres prostego stabilizatora z diodą Zenera pokazuje, że początkowo prostoliniowy wzrost napięcia zostaje „wygięty” i jego przyrost ulega wydatnemu zmniejszeniu. Charakterystyka tranzystora pozwala sądzić iż duże zmiany w prądzie kolektora towarzyszą małym zmianą napięcia U_CE w zakresie od 0 do 0,3-0,4V. Później przyrosty U_CE dają znikomy wzrost wartości prądu płynącego przez kolektor.

---