AKCEPTUJĘ Załącznik nr 2

...........................................................

PLAN-KONSPEKT

do przeprowadzenia zajęcia z szkolenia taktycznego z ...... plutonem w okresie podstawowego szkolenia wojskowego

TEMAT: „DZIAŁANIE ŻOŁNIERZA NA POLU WALKI”

CEL :

• uczyć żołnierzy zachowania się na polu walki w zależności od warunków terenowych oraz rodzaju ognia przeciwnika;

• doskonalić dowódców drużyn w umiejętnościach metodycznych z zakresu szkolenia indywidualnego.

FORMA : musztra bojowa.

CZAS : 3 x 45'

MIEJSCE : plac ćwiczeń taktycznych.

ZAGADNIENIA SZKOLENIOWE:

Rozpoczęcie zajęcia (przemarsz na PĆT). - 20'

1. Padanie i odczołgiwanie się. - 10'

2. Pokonane terenu w postawie wyprostowanej i chyłkiem. - 10'

3. Wykonywanie skoków. - 15'

4. Pokonywanie terenu czołganiem: - 60'

1. na brzuchu. - 20'

2. na czworakach. - 20'

3. na boku. - 20'

Zakończenie zajęcia (powrót do rejonu zakwaterowania). - 20'

POMOCE NAUKOWE:

1. Poradnik metodyczny do szkolenia taktycznego w szkolnych pododdziałach piechoty. Sygn. WAT R - 5400, s. 31-35.

1. Poradnik metodyczny do szkolenia taktycznego pododdziałów piechoty. Syg. WAT R-5558, s. 42-46.

1. Regulamin działań taktycznych wojsk lądowych. Cz.II. Syg. WAT R-6537, s. 159-163.

POTRZEBY MATERIAŁOWE :

• am. 7,62 mm wz. 43 śl. - 200 nb.

• am. 7,62 mm wz. 1908 śl. - 150 nb.

• granaty dymne - 5 szt.

• petardy z lontem - 5 szt.

• odrzutniki do kbk AK - 12 szt.

• odrzutnik i ramkę do km PK - 1 szt.

• chorągiewki sygnalizacyjne - 1 kpl.

• wyposażenie i uzbrojenie - etatowe.

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:

• Zajęcia prowadzić w oparciu o ustalenia przekazane dowódcom drużyn na instruktażu;

• Plan-konspekt przedstawić do akceptacji dowódcy kompanii nie później niż tydzień przed zajęciami;

• Plany-konspekty dowódców drużyn sprawdzić, ocenić i akceptować nie później niż 2 - 3 dni przed zajęciami;

• Zajęcia rozpocząć przed rejonem zakwaterowania od przyjęcia meldunku o gotowości pododdziału do zajęcia, następnie sprawdzić obecność, wyposażenie plutonu oraz zabezpieczenie materiałowe;

• Zajęcia prowadzić równolegle w trzech drużynach;

• Szczególną uwagę w czasie zajęcia zwrócić na przestrzeganie przez dowódców drużyn podstawowego modelu instruowania;

• Pozoracją kierować osobiście;

• Ponieważ są to pierwsze zajęcia żołnierze nie otrzymują środków pozoracji;

• Przemarsz na PĆT wykorzystać na doskonalenie elementów biernej obrony przeciwlotniczej.

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA:

• zabraniam się prowadzenia ognia z broni strzeleckiej amunicją ślepą do ludzi na odl. mniejszą niż 50 m;

• granaty dymne i petardy natychmiast po zapaleniu lontu odrzucać na odl. nie mniejszą niż 25 m od stanu osobowego oraz nie na kierunku działania;

• w przypadku kiedy petarda nie wybuchnie nie podchodzić do niej wcześniej niż po upływie 15';

• broń odbezpieczać tylko podczas prowadzenia ognia;

• zwrócić uwagę na nierówności terenu podczas działania, gdyż niekontrolowany upadek może doprowadzić do kontuzji lub uszkodzenia ciała,

• przed zajęciami i po ich zakończeniu sprawdzić broń i wyposażenie drużyny.

SPOSÓB POZOROWANIA POLA WALKI:

• granat dymny - zasłona dymna;

• wybuch petardy - ogień artylerii;

• krótkie serie - ogień karabinu maszynowego;

• ogień pojedynczy - strzelec.

• Uwaga: Pozoracja otwiera ogień na sygnał kierownika zajęcia i prowadzi go samodzielnie do chwili wyczerpania limitu środków pozoracji przewidzianego na dane zagadnienie. Obowiązuje jednak zasada, że grupa pozorująca prowadzi ogień w tym momencie, kiedy ćwiczący żołnierze działają nieprawidłowo i w związku z czym stanowią łatwy cel dla potencjalnego przeciwnika. Na sygnał przerwij ogień - pozoracja w żadnym przypadku nie może pozorować w dalszym ciągu przeciwnika, chociaż nie wyczerpie wszystkich środków pozoracji określonych w limicie.

ORGANIZACJA ZAJĘCIA:

Temat: DZIAŁANIE ŻOŁNIERZA NA POLU WALKI

1 drp szkoli dowódca drużyny

2 drp szkoli dowódca drużyny

3 drp szkoli dowódca drużyny

dowódca plutonu

SYTUACJA BOJOWA :

Przed nami w oparciu o fałdę terenową broni się przeciwnik . Przedni skraj jego obrony przebiega: ...............,

............... Wykryto: BWP : ....................... , grupę strzelców: ....................... , SO km : .......................

PRZEBIEG ZAJĘCIA

Lp	ZAGADNIENIA	CZAS	CZYNNOŚCI DOWÓDCY PLUTONU	CZYNNOŚCI DOWÓDCÓW DRUŻYN I ĆWICZĄCYCH	POZORACJA
1	2	3	4	5	6
	ROZPOCZĘCIE ZAJĘCIA (przemarsz na PĆT)	20'	Przed rejonem zakwaterowania: przyjmuję meldunek o gotowości plutonu do zajęcia; sprawdzam wyposażenie i zabezpieczenie materiałowe; przemarsz plutonu na PĆT (wykorzystuję na doskonalenie biernej obrony przeciwlotniczej). Na placu ćwiczeń taktycznych: sprawdzam broń; podaję temat, cel i zagadnienia; zadaję pytania kontrolno-sprawdzające; omawiam zasady bezpieczeństwa, sposób pozoracji, organizację zajęcia oraz wprowadzam w sytuację bojową; nakazuję odprowadzić drużyny w rejon ćwiczeń i rozpocząć 1 zagadnienie; wysyłam pomocnika dowódcy plutonu +2 na pozorację.	Dowódca drużyny: sprawdza stan, wyposażenie i sprzęt żołnierzy drużyny; melduje gotowość drużyny do zajęcia; dowodzi drużyną i wykonuje czynności i komendy dowódcy plutonu podczas przemarszu na plac ćwiczeń taktycznych; bierze udział w rozpoczęciu zajęcia przez dowódcę plutonu; na polecenie dowódcy plutonu wykonuje zbiórkę drużyny w wyznaczonym na instruktażu punkcie nauczania. Żołnierze: doskonalą czynności nakazane przez dowódcę plutonu podczas przemarszu na plac ćwiczeń taktycznych; na PĆT wykonują komendy i czynności nakazane przez dowódcę plutonu, odpowiadają na pytania kontrolno-sprawdzające.
1.	PADANIE I ODCZOŁGIWANIE SIĘ	10'	wydaję polecenie rozpoczęcia nauczania 1 zagadnienia; znajduję się przy 1 drużynie, kontroluję sposób nauczania żołnierzy; notuję uwagi; w przypadku stwierdzenia rażących błędów, przerywam ćwiczenie w danej drużynie, wzywam dowódcę drużyny, udzielam mu dodatkowego inatruktażu; reguluję czas szkolenia; nakazuję przerwać ćwiczenie i wykonać zbiórki w drużynach: „Uwaga dowódcy drużyn! Kończyć zagadnienie, wykonać zbiorki w drużynach! biorę udział przy omówieniu w 1 drużynie.	Dowódca drużyny: na polecenie dowódcy plutonu: Uwaga dowódcy drużyn! Rozpocząć szkolenie 1 zagadnienia odpowiada - ROZKAZ! występuje przed ugrupowanie drużyny i wykorzystując podstawowy model instruowania przystępuje do nauczania podając: temat zagadnienia; podkreśla, że jest to zasadnicza czynność, którą każdy żołnierz musi opanować, aby mógł wykonać jakiekolwiek inne działanie na polu walki; podaje komendę na jaką czynność się wykonuje: Szer. Kowalski - Padnij! (lub - STÓJ!); pokazuje i omawia sposób wykonania tej czynności (na tempa i bez temp); przystępuje do praktycznego ćwiczenia przestrzegając metodycznego nakazu szkolenia indywidualnego. W tym celu nakazuje zwiększyć odległości między żołnierzami do ok. 3 m oraz rozpoczyna ćwiczenie na tempa (wykonują wszyscy żołnierze równocześnie) a następnie bez temp, lecz tylko 2, 3 żołnierzy, tak abym mógł zauważyć i skorygować wszystkie błędy popełniane przez szkolonych; w ten sposób ćwiczy do pełnego opanowania tej podstawowej umiejętności każdego żołnierza na polu walki; w przypadku błędnego działania wydaje komendę: Szer. Kowalski - powstań, na linię wyjściową biegiem - Marsz! - omawia przyczynę przerwania ćwiczenia zwracając uwagę na konsekwencje nieprawi-dłowego zachowania się żołnierza (w taki sposób, aby słyszeli uwagi pozostali żołnierze), po czym poleca kontynuować ćwiczenie; na komendę dowódcy plutonu: Uwaga dowódcy drużyn - kończyć 1 zagadnienie! - wykonuje zbiórkę drużyny na lini wyjściowej i omawia przebieg szkolenia 1 zagadnienia. Żołnierze: słuchają omówienia sposobu wykonywania danej czynności; dokładnie obserwują wzorowy pokaz demonstrowany przez dowódcę drużyny; na komendę dowódcy drużyny wykonują czynność na tempa: Drużyna padnij ! (ćwiczenie na tempa wyjątkowo cała drużyna wykonuje równocześnie, gdyż dowódca drużyny jest w stanie wychwycić wszystkie błędy u każdego żołnierza); tempo raz! - na tę komendę: żołnierze zdejmują broń z ramienia przekładając ją do prawej ręki, równocześnie energicznie wykonują wykrok prawą nogą w prawo skos; tempo dwa! - lewą rękę opierają na wysokości czubka prawego buta jednocześnie uginając lewą rękę w łokciu. Broń trzymają za łoże w prawej ręce, lewa noga wyprostowana, kolano nie może dotykać podłoża ( w momencie kiedy cała drużyna wykona tempo drugie i znieruchomieje dowódca drużyny podaje); tempo trzy! - żołnierze padając na bok przyjmują postawę strzelecką zwracając uwagę na prawidłowe ułożenie ciała (kąt między tułowiem a przedłużeniem osi broni wynosi 30-45 stopni); komendę powstań także wykonują na tempa: po opanowaniu czynności na tempa, na komendę dowódcy drużyny ćwiczą bez temp, do pełnego opanowania.
2.	POKONYWANIE TERENIU W POSTAWIE WYPROSTOWANEJ I CHYŁKIEM	10'	wydaję polecenie rozpoczęcia nauczania 2 zagadnienia; znajduję się przy 2 drużynie, kontroluję sposób nauczania żołnierzy; notuję uwagi; wywołuję działanie pozoracji; w przypadku stwierdzenia rażących błędów, przerywam ćwiczenie w danej drużynie, wzywam dowódcę drużyny, udzielam mu dodatkowego inatruktażu; reguluję czas szkolenia; podaję sygnał od przerwania ognia przez pozorację; nakazuję przerwać ćwiczenie i wykonać zbiórki w drużynach: „Uwaga dowódcy drużyn! Kończyć zagadnienie, wykonać zbiorki w drużynach! biorę udział przy omówieniu w 2 druęynie ogłaszam przerwę.	Dowódca drużyny: po komendzie dowódcy plutonu do rozpoczęcia drugiego zagadnienia podaje następującą sytuację taktyczną: Przeciwnik broni się na rubieży fałdy terenowej z wiatrakiem. Wykryto: SO km ............... wyjaśnia, że żołnierz może zbliżyć się do przeciwnika różnymi sposobami, w zależności od ukształtowania trenu i jego oddziaływania ogniowego. Jeżeli ukształtowanie (pokrycie) terenu chroni żołnierza przed obserwacją i bezpośrednim ogniem przeciwnika, wówczas może on się poruszać w postawie wyprostowanej lub chyłkiem; podaje komendę: szer. Kowalski kierunek złamana sosna, na wysokość kępy brzóz w postawie wyprostowanej (chyłkiem) - NAPRZÓD! demonstruje i omawia prawidłowy sposób pokonywania terenu, najpierw w postawie wyprostowanej a następnie chyłkiem, podkreślając różnice. Pokazuje również sposób prowadzenia ognia w ruchu oraz czynności po zatrzymaniu się, to jest padania i odczołgiwania się; nakazuje żołnierzom przystąpić do praktycznego wykonania pokazanych czynności (najpierw w postawie wyprostowanej a następnie chyłkiem); żołnierzom popełniającym błędy zwraca uwagę na przyczyny ich popełniania i poleca powtórne wykonanie czynności z rubieży wyjściowej; obserwuje sygnały i zwraca uwagę na komendy podawane przez dowódcę plutonu; na komendę dowódcy plutonu: Uwaga dowódcy drużyn, kończyć zagadnienie! - wykonuje zbiórkę drużyny i omawiam przebieg 2 zagadnienia. Żołnierze: słuchają wprowadzenia w sytuację taktyczną i obserwują przedpole; słuchają i obserwują pokaz demonstrowany przez dowódcę drużyny; zadają pytania; podczas pokonywania terenu w postawie wyprostowanej (chyłkiem), żołnierz prowadzi ogień z biodra lub strzałem podchwytowym z krótkich przystanków; po osiągnięciu określonej rubieży żołnierz samoczynnie wykonuje komendę: Padnij! - odczołgowuje się, następnie „prawidłowo” wykonuje komendę: Powstań! - w tył zwrot! - poprawia oporządzenie i obserwuje działanie kolegów; na żądanie dowódcy drużyny żołnierze, którzy obserwują działanie kolegi wypowiadają się o błędach przez nich popełnianych; słuchają omówienia.	- 50 szt. nb. wz. 43; - pojedyncze. strzały; przerwij Ogień!
3.	WYKONYWANIE SKOKÓW	15'	wydaję polecenie rozpoczęcia nauczania 3 zagadnienia; znajduję się przy 3 drużynie, kontroluję sposób nauczania żołnierzy; notuję uwagi; w przypadku stwierdzenia rażących błędów, przerywam ćwiczenie w danej drużynie, wzywam dowódcę drużyny, udzielam mu dodatkowego inatruktażu; reguluję czas szkolenia; kieruję pozoracją; nakazuję przerwać ćwiczenie i wykonać zbiórki w drużynach: „Uwaga dowódcy drużyn! Kończyć zagadnienie, wykonać zbiorki w drużynach! biorę udział przy omówieniu w 3 drużynie.	Dowódca drużyny: po komendzie dowódcy plutonu przystępuje do realizacji następnego zagadnienia; wyjaśnia, że teren równinny będący pod ogniem przeciwnika można pokonywać skokami; podaje komendę na jaką się wykonuje się skok: Szeregowy X i szer. Y, kierunek pojedyncze drzewo, na wysokość krzaka, skokami - NAPRZÓD! dokonuje pokazu wykonywania skoku, padania i odczołgiwania się, a następnie szczegółowo omawia wszystkie czynności podkreślając, że wówczas, gdy jeden żołnierz wykonuje skok , drugi go ubezpiecza; przystępuje do ćwiczenia skoków, w pierwszej kolejności pojedynczo a następnie parami; zwraca uwagę na dokładność i szybkość wykonywania wszystkich czynności, eliminuje błędy popełniane przez szkolonych; omawia stopień opanowania pokonywania terenu skokami. Żołnierze: słuchają omówienia, obserwują pokaz; w czasie praktycznego ćwiczenia zwracają uwagę na odczołganie się po wykonaniu skoku, odbezpieczanie broni i obserwowanie przedpola, będąc w gotowości do niszczenia wykrytych środków przeciwnika (dopiero w tym momencie ruchem ręki dają znać koledze, że może wykonać swój skok); na zapowiedź komendy do wykonania skoku żołnierz odpowiada: Jestem! - zabezpiecza broń, wybiera drogę i kolejne swoje stanowisko ogniowe, na hasło: Naprzód! - energicznie wstaje, schylony szybko biegnie (zakosami) w kierunku wybranego stanowiska, pada obok, wczołgowuje się na SO i przygotowuje się do prowadzenia ognia. Jeżeli rubież, którą ma osiągnąć jest za daleko, aby ją osiągnąć jednym skokiem, żołnierz przebiega 20-40 kroków, zatrzymuje się, poda lub chowa za ukryciem, odczołgowuje się i powtórnie wykonuje skok na określoną rubież. Podczas skoku żołnierz trzyma broń jak podczas biegu; podczas omówienia stoją na zbiórce drużyny.	50 szt. nb wz. 1908 - ogień km przeciwnika - 50 szt. nb. wz. 43; krótkie serie; ogień km; przerwij -Ogień!
4	POKONYWANIE TERENU CZOŁGANIEM: na brzuchu:	60' 20'	wydaję polecenie rozpoczęcia nauczania 4 zagadnienia; znajduję się przy 1 drużynie, kontroluję sposób nauczania żołnierzy; notuję uwagi; w przypadku stwierdzenia rażących błędów, przerywam ćwiczenie w danej drużynie, wzywam dcę drużyny, udzielam mu dodatkowego inatruktażu; kieruję pozoracją; reguluję czas szkolenia; nakazuję przerwać ćwiczenie i wykonać zbiórki w drużynach: „Uwaga dowódcy drużyn! Kończyć zagadnienie, wykonać zbiorki w drużynach! biorę udział przy omówieniu w 1 drużynie; ogłaszam przerwę.	Dowódca drużyny: na rozkaz dowódcy plutonu przystępuje do szkolenia; wyjaśnia, że na wybór określonego sposobu czołgania się zależy od ukształtowania terenu, wysokości zasłony (trawy, krzaków) a przede wszystkim rodzaju i natężenia ognia przeciwnika; podaje komendę: Szer. Kowalski, kierunek WIATRAK, na rubież czarnej drogi, czołganiem na brzuchu - NAPRZÓD! demonstruje i omawia czołganie na brzuchu; przystępuje do szkolenia przestrzegając metodyki nauczania indywidualnego żołnierza. W tym celu nakazuje 2-3 żołnierzom pokonywać teren pod ogniem km czołgając się na brzuchu. Jeżeli wykonują poprawnie wówczas uruchamia działanie kolejnej grupy; obserwuje sposób pokonywania terenu czołganiem na brzuchu przez każdego żołnierza i na bieżąco usuwa wszystkie zauważone błędy; Żołnierze: słuchają i obserwują sposób czołgania się na brzuchu; wyznaczony żołnierz czołga się na komendę. Na zapowiedź komendy zabezpiecza broń, wybiera drogę przemieszczania się. Na hasło rozpoczyna czołganie. Należy bez przerwy obserwować przedpole. Ogień otwierać tylko wówczas, gdy zaistnieje taka konieczność. Tempo w pierwszym ćwiczeniu powolne, lecz dokładne, w kolejnych ćwiczeniach należy tempo zwiększać; czołgając się na brzuchu żołnierz ściśle przylega do ziemi, prawą ręką ujmuje pas broni przy przednim strzemieniu i kładzie ją na prawym przedramieniu. Podciąga bokiem prawą (lewą ) nogę, trzymając palce stopy na zewnątrz, wysuwa jednocześnie jak najdalej lewą (prawą) rękę, odpycha się zgiętą nogą i przesuwa ciało do przodu. Następnie podciąga drugą nogę i wysuwa jednocześnie przeciwną rękę, dalej przemieszcza się na określoną rubież; na zbiórce drużyny słuchają omówienia.	- 50 nb wz. 1908; ogień km; - 50 nb. wz. 43 krótkie serie ogień km; przerwij -Ogień!
	na czworakach;	20'	wydaję polecenie rozpoczęcia nauczania kolejnego zagadnienia; znajduję się przy 2 drużynie, kontroluję sposób nauczania żołnierzy; notuję uwagi; w przypadku stwierdzenia rażących błędów, przerywam ćwiczenie w danej drużynie, wzywam dowódcę drużyny, udzielam mu dodatkowego inatruktażu; kieruję pozoracją; reguluję czas szkolenia; nakazuję przerwać ćwiczenie i wykonać zbiórki w drużynach: „Uwaga dowódcy drużyn! Kończyć zagadnienie, wykonać zbiorki w drużynach! biorę udział przy omówieniu w 2 drużynie.	Dowódca drużyny: omawia i demonstruje czołganie na czworakach; nakazuje ćwiczyć 2, 3 żołnierzom; obserwuje sposób czołgania się każdego żołnierza i natychmiast usuwa zauważone błędy; na zbiórce omawia najczęściej popełniane błędy, zwracając uwagę na ich konsekwencje. Żołnierze: słuchają omówienia i obserwują pokaz; żołnierz podczas czołgania się na czworakach, klęka i opiera się na łokciach. Broń trzyma oburącz, magazynkiem w kierunku czołgania się. Na hasło: Naprzód! - podciąga zgiętą prawą (lewą) nogę pod pierś z jednoczesnym wysunięciem w przód lewej (prawej) ręki, przesuwa ciało do przodu na odległość wyprostowanej prawej (lewej) nogi, następnie podciąga pod siebie drugą nogę i wysuwa do przodu rękę. W ten sposób czołga się na określoną rubież przez cały czas obserwując przedpole. słuchają omówienia.	- 50 nb. Wz.1908; - ogień km; 50 nb. Wz. 43; -krótkie serie - pojedynczy strzelec; - przerwij Ogień!
	na boku.	20'	wydaję polecenie rozpoczęcia nauczania kolejnego zagadnienia; znajduję się przy 3 drużynie, kontroluję sposób nauczania żołnierzy; notuję uwagi; w przypadku stwierdzenia rażących błędów, przerywam ćwiczenie w danej drużynie, wzywam dcę drużyny, udzielam mu dodatkowego inatruktażu; kieruję pozoracją; reguluję czas szkolenia; nakazuję przerwać ćwiczenie i wykonać zbiórki w drużynach: „Uwaga dowódcy drużyn! Kończyć zagadnienie, wykonać zbiorki w drużynach! biorę udział przy omówieniu w 3 drużynie.	Dowódca drużyny: przystępuje do nauczania kolejnego sposobu czołgania się; zwraca uwagę, że sposób ten stosuje się przede wszystkim do wyciągnięcia spod ognia rannego oraz w celu dostarczenia np. amunicji na stanowisko ogniowe znajdujące się pod ostrzałem przeciwnika; demonstruje i omawiam sposób czołgania się na boku; obserwuje sposób ćwiczenia żołnierzy i na bieżąco usuwa zauważone błędy; przestrzega zasad indywidualnego nauczania w okresie szkolenia podstawowego; wykonuje zbiórkę i omawia najczęściej popełniane błędy i ich ewentualne konsekwencje na polu walki; Żołnierze: stoją na zbiórce, słuchają i obserwują pokaz czołgania się na boku; czołgając się bokiem żołnierz kładzie się na lewym boku, podciąga lewą nogę silnie zgiętą w kolanie i opiera się na przedramieniu lewej ręki. Prawą nogę podciąga jak najbliżej do siebie i opiera obcasem o ziemię. Energicznie prostuje prawą nogę i przesuwa się do przodu opierając się na lewym przedramieniu i zgiętej, lewej nodze. Dalej przesuwa się w ten sam sposób. Broń (rannego lub skrzynkę z amunicją) kładzie na udzie lewej nogi i przytrzymuje prawą ręką; w szyku słuchają omówienia.	- 50 nb. wz 1908; - ogień km; - 50 nb. wz. 43 krótkie serie; - ogień km. - przerwij - Ogień!.
	ZAKOŃCZENIE ZAJĘĆ (powrót do rejonu zakwaterowania)	20'	polecam pomocnikowi dowódcy plutonu wykonać zbiórkę plutonu; rozliczam środki pozoracji (podpisuję protokół zużycia); sprawdzam broń; przypominam temat i określam stopień opanowania poszczególnych czynności przez szkolonych; omawiam najczęściej popełniane błędy; wyróżniam żołnierzy najlepiej ćwiczących; określam zakres i termin usunięcia błędów w ramach treningu doskonalącego umiejętności; podaję temat i termin następnego zajęcia; ogłaszam przerwę dla plutonu; udzielam instruktażu dowódcom drużyn do kolejnych zajęć; nakazuję przemarsz na kolejne zajęcia.	Dowódca drużyny: na polecenie dowódcy plutonu pomocnik dowódcy plutonu wykonuje zbiórkę całego plutonu; sprawdza wyposażenie drużyny; słucha omówienia ćwiczenia dokonanego przez dowódcę plutonu; uczestniczy w instruktażu do kolejnych zajęć; Żołnierze: wykonują komendy; biorą udział w omówieniu ćwiczenia przez dowódcę plutonu; uczestniczą w przerwie; maszerują w ugrupowaniu plutonu na kolejne zajęcia.

Opracował:

.......................................

dowódca .... plutonu

2

---