Terapia dzieci ryzyka dysleksji program autorski, dla dzieci, dysleksja


Terapia dzieci ryzyka dysleksji program autorski

Skuteczność interwencji, czyli odpowiedniej terapii jest zależna od tego, jak szybko zidentyfikujemy problem i dostrzeżemy dziecko ryzyka dysleksji. Rozpoznając trudności dziecka, zadbamy o to, aby mogło odnosić w szkole sukcesy.

Zaprezentowane w programie materiały dotyczące pracy z uczniem ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu, zestawy ćwiczeń nie wyczerpują oczywiście wszystkich możliwości oddziaływania terapeutycznego. Proponowane ćwiczenia można wykorzystywać w sposób indywidualny dla każdego dziecka - zatrzymywać się dłużej na jednych jeszcze je wzbogacając, mniej uwagi poświęcać innym, które nie sprawiają uczniom większych trudności. Można też łączyć ze sobą ćwiczenia usprawniające różne funkcje, bądź wprowadzać ćwiczenia wzajemnie się uzupełniające.

“Mów dziecku, że jest dobre,
że może, że potrafi...
Janusz Korczak Wstęp

     Powszechną tendencją w świecie jest dążenie do możliwie wczesnego wyposażenia dzieci w umiejętność czytania i pisania, gdyż opanowanie tych czynności stymuluje rozwój umysłowy oraz rozszerza możliwości zdobywania wszelkiej wiedzy. Nauka czytania i pisania przenosi się więc ze szkoły do przedszkola, tj. obniża się granice wiekowe kształtowania tych umiejętności. Granice te nie mogą być traktowane dowolnie: czytania i pisania możemy bowiem uczyć dzieci dopiero wówczas, gdy opanują one w zadawalającym stopniu mowę werbalną oraz osiągną niezbędny poziom dojrzałości psychofizycznej i intelektualnej.

     Z obserwacji pedagogicznych i psychologicznych wynika, iż w klasach młodszych istnieje określony procent uczniów mających trudności z opanowaniem umiejętności czytania i pisania. Trudności te tkwią między innymi we fragmentarycznych deficytach rozwojowych w zakresie procesów poznawczych i funkcji ruchowych /przy poziomie rozwoju umysłowego w normie/. Badania różnych autorów / m.in. H. Spionek, M. Bogdanowicz/ wykazują, że specyficzne trudności, jakie maja dzieci w klasach młodszych z opanowaniem czytania, pisania i liczenia związane są z niedoborem funkcji sensomotorycznych - analizy i syntezy wzrokowej, słuchowej kinestetyczno - ruchowej, a także odchyleniami w przebiegu procesu lateralizacji. Czytanie i pisanie angażuje bowiem zespół podstawowych funkcji psychofizycznych: słuchową, artykulacyjną, wzrokowo - przestrzenną, motoryczną, które wspólnie zapewniają ich prawidłowy przebieg.

     W ostatnich latach dużo uwagi poświęca się dzieciom, u których stwierdza się specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu uwarunkowane właśnie fragmentarycznymi zaburzeniami funkcji percepcyjno - motorycznych. Powodem tego zjawiska jest znaczny wzrost dzieci, u których stwierdza się niemożność nabycia umiejętności czytania - dysleksję; - niemożność nabycia umiejętności poprawnego z zasadami pisowni pisania - dysortografię; - trudność osiagnięcia dobrego poziomu graficznego pisma - dysgrafię / M. Bogdanowicz 1994/.

     Wobec młodszych dzieci wykazujących wybiórcze zaburzenia w rozwoju psychoruchowym, które mogą warunkować specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu stosuje się termin ryzyko dysleksji. Termin ten stosuje się również w odniesieniu do uczniów, którzy napotykają na pierwsze , lecz nasilone trudności w nauce - pomimo inteligencji w normie, dobrze funkcjonujących narządów zmysłu, właściwej opieki wychowawczej i dydaktycznej w domu oraz szkole.

     Nasza szkoła w roku szkolnym 2003/2004 przystąpiła do programu realizowanego przez Szczeciński Oddział Polskiego Towarzystwa Dysleksji “Dziecko ryzyka dysleksji nie musi zostać uczniem dyslektycznym. Jednym z najważniejszych celów programu było wczesne rozpoznanie uczniów z ryzykiem dysleksji i możliwie szybkie udzielenie im pomocy. W ramach kontynuacji programu w II semestrze roku szkolnego 2004/2005 dokonano badań przesiewowych uczniów klas pierwszych w kierunku ryzyka dysleksji.

     W wyniku badań wyłoniono 6 uczniów ryzyka dysleksji / kl. 1a - 3 uczniów, kl. 1b - 3 uczniów /. Uczniowie ci potrzebują wsparcia oraz pomocy pedagogicznej. Opracowałam więc program dostosowany do ich możliwości i ograniczeń. Mam również nadzieję, że program ten przyczyni się do zapobiegania niepowodzeń szkolnych i ich ujemnym konsekwencjom.

Cele i założenia programu

     Celem nadrzędnym terapii pedagogicznej jest stworzenie możliwości wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego dzieciom z utrudnieniami rozwojowymi, rozwoju na miarę ich możliwości.

Terapia dzieci ryzyka dysleksji zmierzać będzie do:

Cele operacyjne

Uczeń potrafi:

Metody i formy pracy

      Dobór form i metod pracy uzależnia się przede wszystkim dostosowaniem ich do aktualnych dyspozycji ucznia, rodzaju, stopnia i rozległości zaburzeń oraz zaawansowania w czytaniu i pisaniu. W pracy z dzieckiem ryzyka dysleksji najbardziej skuteczne jest uczenie polisensoryczne. Należy maksymalnie wykorzystać te zmysły, które funkcjonują prawidłowo z jednoczesnym ćwiczeniem tych słabych.

      Ponadto zajęcia muszą być różnorodne, aby uczeń miał okazję odpocząć od typowych obowiązków szkolnych, a znalazł dziedzinę, w której “poczuje smak sukcesu”. Tak więc obok metod tradycyjnych, opartych na pracy z tekstem, obrazkiem, historyjką obrazkowa pojawią się elementy kinezjologii edukacyjnej oraz czytanie metodą “ślizgania” według prof. B. Rocławskiego. Wykorzystywane zostaną również rebusy, krzyżówki i zagadki. Metody odtwórcze będą przeplatane metodami twórczymi, które pobudzają inicjatywę dzieci.

      Nie zabraknie także oddziaływań psychoterapeutycznych na dziecko. Pomogą one zmienić stosunek dziecka do samego siebie, swoich możliwości i otoczenia. Zagadnienie to będzie realizowane poprzez ćwiczenia odprężające, zabawy relaksujące, zabawy ruchowe, bajki terapeutyczne oraz przez ćwiczenia oparte o karty kreatywne “Żywioły” proponowane przez J. Bonar i K. Szmidt'a.
Podstawowa formą pracy podczas zajęć terapeutycznych będzie praca indywidualna.
Proponowana zostanie również praca w formie zespołowej i grupowej.

Zasady prowadzenia zajęć

     Terapia pedagogiczna jako działalność dydaktyczna i wychowawcza wymaga sformułowania zasad postępowania, którymi powinien kierować się nauczyciel terapeuta, aby zrealizować założone cele. W pracy z dziećmi ryzyka dysleksji uwzględniać będę następujące zasady terapii pedagogicznej /według i. Czajkowskiej, K. Herdy/:

Tematyka zajęć

  1. Doskonalenie sprawności grafomotorycznej - korygowanie nieprawidłowych nawyków ruchowych występujących w czasie pisania:

  • Usprawnianie percepcji wzrokowej