1. glucagon proszek i rozp. do sporz. roztw. do wstrzykiwań, 1 fiol. z proszkiem + 1 strzykawka z rozp. 1 ml, 1 ml sporządzonego roztworu zawiera 1 mg glukagonu
   antidotum, diagnosticum, hormonum

W przypadku ciężkiej hipoglikemii wywołanej przedawkowaniem insuliny bądź hipoglikemii, gdy podanie glukozy jest niemożliwe: dzieci powyżej 20 kg mc. i dorośli, po rozpuszczeniu bezpośrednio przed podaniem (w wodzie lub zwykle dołączonym do zestawu rozpuszczalniku w stężeniu nieprzekraczającym 1 mg/ml) i uzyskaniu klarownego roztworu, s.c., i.m. lub i.v. 0,5 mg - 1 mg preparatu.

Dzieci do 20 kg: 10-20 g/kg mc. (zwykle połowę dawki dla dorosłych, tj. 0,5 mg). W razie opóźniającej się reakcji dawkę można powtórzyć po 20 minutach, jednak zwykle wobec braku efektu do 15 min zaleca się podanie glukozy i.v.

Po wybudzeniu należy podać węglowodany celem uzupełnienia wątrobowego glikogenu.

W zatruciu beta-adrenolitykami: dorośli początkowo bolus 5-10 mg, następnie wlew i.v. 2-10 mg/h; dzieci początkowo bolus 15-150 mikrog/kg mc. a następnie wlew i.v. 1-5 mg/h.

2. aspiryna, aspirin, polopiryn, tabletki p.o 300 mg

kwas acetylosalicylowy

Ostry zespół wieńcowy 300 mg rozgnieciona lub rozgryziona

Pc/wsk. Nadwrażliwość na salicylany, astma aspirynozależna, choroba wrzodowa żołądka, krwawienie z przew. pokarm. Nie wolno podawać u dzieci poniżej 12 roku życia!!!!!!! (zespół Rey'a)

Osłabia działanie moczopędne furosemidu.

Objawy zatrucia:

• Szum w uszach, utrata słuchu, hiperwentylacja, wzrost temperatury ciała, pocenie,

• Zasadowica oddechowa z kwasicą metaboliczną,

• Hipokaliemia, hipoprotrombinemia, obrzęk płuc,

• Leczenie: alkalizacja moczu, w ciężkich przypadkach hemodializa.

• Odtrutki brak.Odtrutki brak.

3. Adrenalina,Epinefryna handlowa:Adrenalini,Adrenalinum,Anapen, Fastjekt

międzynarodowa:Epinephrinum forma leku: amp 1mg/ml.

W NZK 1 mg i.v, co 3-5 min dotchawiczo dawki 2-3 razy większe - do rurki zazwyczaj 2-3 mg adrenaliny rozcieńczone 10 ml wody do wstrzyknięć.

W anafilaksji 0,5 mg domięśniowo.

W ciężkiej astmie lub stanie astmatycznym 0,3 mg podskórnie - może być powtarzana 3 krotnie co 20 min.

W bradyarytmiach opornych na atropinę we wlewie 2-10 mikrog/min

We wstrząsie kardiogennym jako lek drugiego rzutu.

Dzieci. Dawka w zależności od masy ciała.

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa i.v. 10 mikrog/kg mc. co 3-5 min. Doszpikowo 10 mikrog/kg mc. lub dotchawiczo 100 mikrog/kg mc. co 3-5 min.

W opiece poresuscytacyjnej wlew ciągły i.v. 0,1-1 mikrog/kg mc./min.

We wstrząsie anafilaktycznym i.v. 10 mikrog/kg mc. (10 mikrog = 1 ml w rozcieńczeniu 1:100 000), nie przekraczać jednorazowej dawki 0,1 mg.

Reakcje anafilaktyczne z wyrównanym krążeniem, astma oskrzelowa - 10 mikrog/kg mc. s.c., maksymalnie 0,5 mg. W razie potrzeby dawkę powtarzać co 20 min-4 h.

Objawy uboczne: tachykardia, zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa (zwiększenie zużycia tlenu przez mięsień sercowy), wzrost ciśnienia tętniczego, wzrost ciśnienia wypełniania lewej komory, obkurczenie naczyń krezkowych i nerkowych, niepokój, drażliwość, bezsenność, bóle i zawroty głowy, bladość powłok, drżenia.

3. Amiodaron Cordarone ampułki 0,15 g/3ml

W ZK w VF/VT opornym na defibrylację przed 4 defibrylacją - 300 mg dożylnie rozpuszczone w 20 ml 5% glukozy w bolusie.

W tachyarytmiach niestabilnych po 3 nieskutecznej kardiowersji 300 mg dożylnie rozpuszczone w 5% glukozie w czasie 10 - 20 min.

W tachyarytmiach stabilnych z szerokimi, miarowymi zespołami QRS i wąskimi niemiarowymi zespołami QRS (gdy migotanie przedsionków trwa krócej niż 48h) 300 mg dożylnie rozpuszczone w 5% glukozie w czasie 20 - 60 min.

Częstoskurcz nadkomorowy związany z zespołem WPW (Wolffa- Parkinsona- White`a) 150-300 mg dożylnie rozpuszczone w 5% glukozie w czasie 10 - 20 min.

Dzieci:

dożylnie 5 mg/kg m.c.;

Interakcje: Amiodaron może zwiększać działanie warfaryny oraz zwiększać stężenie digoksyny.

Objawy uboczne: bradykardia, hipotonia

Postępowanie w zatruciu:

Płukanie żołądka, podanie leków pobudzających receptory β- adrenergiczne (izoprenalina) lub glukagonu - w bradykardii.

NIE podawać w WIELOKSZTAŁTNYM CZĘSTOSKURCZU KOMOROWYM!!!

4. Atropina Atropinum sulfuricum, Atropini sulphas - amp 0,5mg/1ml, 1mg/1ml

Bradykardia: 0,5 mg dożylnie powtarzane do łącznej dawki 3 mg co 3-5 min.

W ZK asystolia i PEA z częstością zespołów QRS<60/min. w jednorazowej dawce 3 mg i.v., dotchawiczo dawka 2-3 razy większa rozcieńczona 10 ml wody do wstrzyknięć.

W zatruciu środkami fosfoorganicznymi - do tzw. wysuszenia pacjenta.

Przed indukcją znieczulenia domięśniowo, podskórnie lub dożylnie: 0,3-0,6 mg,

Jako lek zmniejszający napięcie mięśni gładkich przy kolce jelitowej, żółciowej, nerkowej.

W okulistyce do rozszerzenia źrenicy i porażenia akomodacji.

Dzieci - 20 µg/kg m.c./dobę dożylnie - jednak dawka nie powinna być mniejsza niż 100mikrog - paradoksalna bradykardia. Dotchawiczo 30mikrog/kg.

Pc/wsk: Jaskra. Przerost gruczołu krokowego. Zwężenie odźwiernika, tachykardia, choroba niedokrwienna serca. Leczenie bradykardii u pacjentów po przeszczepie serca.

Objawy zatrucia (dzieci 10 mg, dorośli 100 mg - śmiertelne zatrucie; śmierć z powodu porażenia ośrodka oddechowego): szerokie źrenice, sucha skóra i błony śluzowe, czerwona skóra, tachykardia, pobudzenie psychoruchowe, podwyższenie temperatury ciała, halucynacje, śpiączka. Podawać fizostygminę, neostygminę - leki pobudzające układ przywspółczulny.

5. CLEMASTINUM amp 2mg/ml

Leczenie wspomagające we wstrząsie anafilaktycznym , obrzęku naczynioruchowym: podawać dożylnie lub domięśniowo.

Przed podaniem dożylnym należy zawartość ampułki rozcieńczyć pięciokrotnie (1:5) 0,9% NaCl lub 5% roztworem glukozy. Wstrzykiwać powoli w ciągu 2-3 min. 2 ml (1 ampułka)

Zapobiegawczo przed zabiegiem mogącym wywołać uwolnienie histaminy: dożylnie, 2 ml bezpośrednio przed zabiegiem.

Należy unikać jednoczesnego stosowania leku, z innymi, które działają hamująco na OUN np. barbituranami, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, lekami stosowanymi w parkinsonizmie.

Inhibitory monoaminooksydazy (MAO) przedłużają i nasilają działanie klemastyny.

6. DIAZEPAM (RELANIUM) Roztwór do wstrzykiwań 10 mg/ 2 ml

Domięśniowo podawać w duże grupy mięśniowe. Dożylnie podawać do dużych żył, powoli z szybkością 2,5-5 mg/min; Lek rozcieńczyć 0,9% NaCl lub 5% roztworu glukozy.

Dawkowanie i.v.; i.m.

Dorośli:

Stany lękowe 2-10 mg 2-4 razy na dobę.

Objawy nagłego odstawienia alkoholu:10 mg 3-4 razy przez pierwszą dobę, następną dawkę można zmniejszyć do 5 mg 3-4 razy na dobę.

Lek przeciwdrgawkowy:(dorośli) 2-10 mg 2-4 razy,(dzieci) 0,5 mg/kg mc.

Sedacja: 5-10mg

Dawka dobowa 60 mg.

Nadwrażliwość na diazepam, inne pochodne benzodiazepiny lub inny składnik preparatu.

Nie należy prowadzić pojazdów przez co najmniej 24h od zażycia leku. Nie należy spożywać alkoholu do 36h po przyjęciu leku.

Synergizm działania w trakcie równoległego stosowania z lekami o działaniu depresyjnym na OUN (barbiturany, leki przeciwdepresyjne, inhibitory MAO, neuroleptyki, leki przeciwdrgawkowe, znieczulające, przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym, opioidowe leki przeciwbólowe), etanolem i lekami zwiotczającymi mięśnie.

Przedawkowanie/zatrucie

Objawy: senność, zaburzenia świadomości i koordynacji ruchowej, niewyraźna mowa, tachykardia, zahamowanie czynności ośrodka oddechowego.

Leczenie: monitorowanie oddechu, tętna i ciśnienia tętniczego, płukanie żołądka do 6 godz, podawanie płynów, zachowanie drożności dróg oddechowych. Podanie dożylnie swoistego antagonisty pochodnych benzodiazepiny - flumazenilu (Anexata) - wybudzanie pacjenta po kilku, kilkunastu min.

• Flumazenil (Anexate) - amp. 1 mg/10 ml, dożylnie, w dawce 0,3-0,5 mg podaje się pacjentom nieprzytomnym, którzy wybudzają się już w ciągu 2-5 min. Podawać do 2 godz. od zatrucia. Ostrożnie u pacjentów stosujących trójcykliczne antydepresanty - ryzyko drgawek.

6. Midazolamum (dormicum, midanium, sopodorm) amp stężenia 1mg/ml, 5mg/ml, 2,5mg/ml, 7,5mg/ml

Sedacja, premedytacja.

Należy zachować szczególną ostrożność, podając midazolam chorym z grupy dużego ryzyka: chorym w podeszłym wieku oraz wyniszczonym, chorym z POChP, przewlekłą niewydolnością nerek, zastoinową niewydolnością serca, u chorych z organicznym uszkodzeniem mózgu lub w złym stanie ogólnym.

Równocześnie stosowany z opioidowymi lekami przeciwbólowymi nasila działanie uspokajające, może spowodować wystąpienie depresji oddechowo-krążeniowej. Podanie midazolamu z dużą dawką fentanylu może wywołać znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego; dotyczy to zwłaszcza noworodków.

Midazolam wytrąca się w obecności wodorowęglanu sodu.

Dawkowanie: sedacja 2,5 mg i.v. 5-10 min, Dawka całkowita nie przekracza zwykle 5 mg.

7. Flumazenil, Anexate  0,5 mg/5 ml

Diagnostyka i leczenie przedawkowania pochodnych benzodiazepiny lub zatrucia nimi.

Całkowite lub częściowe odwrócenie działania pochodnych benzodiazepiny w okresie okołooperacyjnym, podczas zabiegów diagnostycznych i leczniczych.

Dorośli. Anestezjologia. Początkowo 0,2 mg i.v. przez 15 s. Po minucie można podać dawkę 0,1 mg, można ją powtarzać co minutę do dawki całkowitej 1 mg. Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 0,3-0,6 mg.

Intensywna terapia. Dawka wstępna 0,3 mg i.v., jeżeli w ciągu 60 s nie uzyskano zadowalającego powrotu stanu świadomości, można podać kolejne dawki flumazenilu, łącznie nie więcej niż 2 mg. Jeżeli senność nawraca, można podawać wlewy i.v. z prędkością 0,1-0,4 mg/h

Zbyt szybkie podanie flumazenilu pacjentom leczonym przez dłuższy czas dużymi dawkami pochodnych benzodiazepiny może wywołać objawy ich odstawienia.

Nie podawać pacjentom leczonym pochodnymi benzodiazepiny z powodu stanów zagrażających życiu, np. stanu padaczkowego lub zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Nie należy podawać flumazenilu, jeśli pacjent pozostaje pod wpływem środków zwiotczających mięśnie.

8. Furosemid, Furosemide, Furosemidum ampułki 20 mg/2ml

Ostra niewydolność krążenia z obrzękami, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia nerkowego i wątrobowego, przełom nadciśnieniowy, przewodnienie.

20 - 40 mg i.v., można powtarzać

Może spowodować zaburzenia gospodarki sodowej i potasowej, wzrost hematokrytu przy agresywnej terapii.

9. Metoclopramid , Metoclopramidum amp 0,01 g/2 ml

Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów.

Przeciwwskazania: Krwawienie, niedrożność lub perforacja przewodu pokarmowego.

W przypadku przedawkowania: senność, dezorientacja, objawy pozapiramidowe. W razie wystąpienia objawów pozapiramidowych stosuje się leki przeciwcholinergiczne, przeciwparkinsonowe lub przeciwhistaminowe o składowej działania przeciwcholinergicznego. Objawy przedawkowania ustępują zwykle w ciągu 24 h. Opisano przypadki wystąpienia methemoglobinemii u wcześniaków i noworodków, które otrzymywały metoklopramid w dużych dawkach (1-4 mg/kg mc./d) p.o. przez 1-3 dni lub dłużej. W przypadku methemoglobinemii podaje się i.v. błękit metylenowy.

Nie stosować w okresie karmienia piersią.

wstrzykując powoli w ciągu 1-2 min i.v. w jednorazowej dawce 10 mg, można podać mniejszą dawkę.

10. Ketonal, ketoprofen amp 100 mg/2ml

Lek przeciwbólowy, przeciwzapalny

100 - 200 mg im., i.v.

Objawy uboczne: zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego( zaburzenia żołądkowo jelitowe, ból w nadbrzuszu, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia), nawrót choroby wrzodowej, owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy, rzadziej - ból i zawroty głowy, skórne reakcje uczuleniowe.

11. Morphinum, Morphinum hydrochloricum amp 10mg/1ml i 20 mg/1ml

Dożylnie: 5-10 mg

Silne bóle nie ustępujące po podaniu innych leków przeciwbólowych,

obrzęk płuc wywołany ostrą niewydolnością lewokomorową,

ostre zespoły wieńcowe (MONA),

ostre i długotrwałe bóle nowotworowe.

Działa depresyjnie na ośrodek oddechowy, wywołuje senność, zwężenie źrenic, trudności w oddawaniu lub zatrzymanie moczu.

Wzmagają działanie: alkohol, pochodne fenotiazyny, inhibitory MAO, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne.

Nie stosować: u ciężarnych - przenika przez łożysko, u rodzących poza tym hamuje czynność skurczową macicy; w bólach kolkowych - kolka żółciowa, nerkowa ze względu na wywoływany skurcz zwieraczy.

Odtrutka: Narcan (Naloxon) 0,4 mg dożylnie lub doszpikowo.

12. Narcan (Naloxon) amp 0,4 mg/1ml

Ostre zatrucia lub przedawkowanie opiodów.

I.v. w dawce pojedynczej stosuje się po 0,1 mg; we wlewie i.v 0,4 mg; 0,4 mg domięśniowo, podskórnie; następna dawka po 5 min., powtarzać 3-4 razy;

W razie podejrzenia przedawkowania narkotyków, jeśli nie ma możliwości podjęcia skutecznej wentylacji, podaje się 0,01-0,015 mg/kg mc., zazwyczaj 0,4-1,2 mg i.v.

U dzieci w razie podejrzenia zatrucia narkotykami i.v. 0,005-0,01 mg/kg mc., w przypadku braku poprawy - w kolejnych dawkach frakcjonowanych 0,01 mg/kg mc. i.v. U noworodków stosuje się dawkę 0,01 mg/kg mc. i.v., i.m. lub s.c., najlepiej w stężeniu 0,02 mg/ml.

U uzależnionych może powodować objawy odstawienne.

13. Adenozyna Adenocor amp 6mg/2ml

U pacjentów stabilnych z częstoskurczem z wąskimi miarowymi zespołami QRS.

Dożylnie dawka wstępna 6mg, jeśli nieskuteczna 12mg i następna 12mg.

Podawać pod kontrolą EKG.

Uprzedzić pacjenta o objawach ubocznych: silne szarpnięcie w klatce piersiowej, nudności, wymioty, zawroty głowy, mroczki, skurcz oskrzeli.

Szczególne zasady podania: tzw. na dwie ręce: jednoczasowe do tej samej kaniuli podanie leku i „popychacza” (0,9% NaCl).

14. Dopamina Dopaminum Hydrochloricum 1% roztwór do wlewu i.v. 0,01 g/ml amp 5ml

Dopaminum Hydrochloricum 4% roztwór do wlewu i.v. 0,04 g/ml amp 5ml

Zwiększenie przepływu nerkowego i przesączania kłębuszkowego u chorych z oligurią (po wyrównaniu hipowolemii). W dawkach większych niż 5 µg/kg mc./min stosowana jest jako lek inotropowy (zwłaszcza u pacjentów z niskim ciśnieniem tętniczym) we wstrząsie septycznym, kardiogennym, pourazowym, w dekompensacji przewlekłej niewydolności serca.

przeznaczony wyłącznie do podawania i.v., po uprzednim rozcieńczeniu 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem NaCl. Trwałość roztworu wynosi 24 h. Podawać do dużych naczyń żylnych lub żyły centralnej, w ciągłym wlewie za pomocą pompy infuzyjnej, stale kontrolując EKG i tętno. Stany wstrząsowe: dzieci i młodzież do 18. rż. dawka początkowa 2-5 µg/kg mc./min; dawkę można stopniowo zwiększać do 10 µg/kg mc./min. Dorośli: dawka początkowa 1-5 µg/kg mc./min; dawkę można stopniowo zwiększać do osiągnięcia dawki optymalnej, przy której osiąga się wzrost ciśnienia tętniczego i pojawienie się diurezy. Zastoinowa niewydolność serca. Dorośli. Dawka początkowa 0,5-1 µg/kg mc./min, optymalna dawka - 1-3 µg/kg mc./min; w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do maksymalnej 5 µg/kg mc./min. Ostra niewydolność nerek: dzieci i dorośli: dawka początkowa 1-5 µg/kg mc./min, dawkę można stopniowo zwiększać do maksymalnej 5 µg/kg mc./min. Znaczne niedociśnienie tętnicze: wcześniaki i noworodki: zalecana dawka początkowa wynosi 10 µg/kg mc./min (dawki mniejsze wywierają krótkotrwały efekt); do 17. rż.: dawka początkowa 2-3 µg/kg mc./min; w razie potrzeby można zwiększyć do 20 µg/kg mc./min; dorośli: dawka początkowa 2-10 µg/kg mc./min; w razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać do 25 µg/kg mc./min, wyjątkowo do dawki maksymalnej 50 µg/kg mc./min.

W czasie leczenia monitorować ciśnienie tętnicze i diurezę. W razie przedostania się leku poza naczynia natychmiast ostrzyknąć okolicę 10-15 ml 0,9% roztworu NaCl z rozpuszczonym w nim α-adrenolitykiem (fentolamina).

Po przedostaniu się leku poza żyłę dochodzi do martwicy tkanek.

Inne działania niepożądane: kołatania serca, bóle wieńcowe, zaburzenia rytmu serca (przedwczesne pobudzenia komorowe, skurcze dodatkowe), niepokój, drżenia. Zawroty i bóle głowy, nudności, wymioty, bladość powłok, nadciśnienie tętnicze, potliwość. Niedokrwienie obwodowe może być przyczyną np. zgorzeli stopy. Duże dawki mogą powodować zastój w krążeniu małym na skutek wzrostu oporu obwodowego. Reakcje alergiczne ze wstrząsem anafilaktycznym włącznie, spowodowane są zwykle nadwrażliwością na wodorosiarczyn sodu i częściej występują u chorych na astmę oskrzelową.

15. Dobutamina Dobuject 0,05 g/ml (0,25 g/5 ml)

Ostra niewydolność serca (zawał, zapalenie m. sercowego, prawo- lub lewokomorowa niewydolność serca), zespół małego rzutu, niedociśnienie oraz krótkotrwale w opornej na dotychczasowe optymalne leczenie przewlekłej zastoinowej niewydolności serca. W przypadku migotania przedsionków z szybką czynnością komór i małym rzutem należy najpierw włączyć preparaty naparstnicy, a potem rozważyć konieczność podania dobutaminy.

Dawkę początkową 2,5-10 µg/kg mc./min można zwiększać co 10-30 min, nie przekraczając dawki maksymalnej 40 µg/kg mc./min. Optymalne działanie terapeutyczne osiąga się, stosując dawkę 7-15 µg/kg mc./min. Po dawce większej niż 15 µg/kg mc./min zwiększa się ryzyko wystąpienia tachykardii i zaburzeń rytmu serca.

U dzieci rozpoczynać od małych dawek, które w razie potrzeby można stopniowo zwiększać do 1-15 µg/kg mc./min. Dawka maksymalna wynosi 40 µg/kg mc./min.

Podawać wyłącznie w ciągłym wlewie kroplowym, za pomocą pompy infuzyjnej, kontrolując stan chorego (stałe monitorowanie EKG i ciśnienia tętniczego). Nie należy szybko przepłukiwać drenów, przez które jest podawana dobutamina. Przed rozpoczęciem podawania dobutaminy należy wyrównać stan nawodnienia.

Objawy przedawkowania:

tachykardia, niedokrwienie m. sercowego (powiększenie obszaru martwicy w zawale serca), migotanie komór. Poza tym może wystąpić duszność, ból w klatce piersiowej, brak łaknienia, nudności, wymioty, drżenia, bóle głowy, hipokaliemia, hipertermia, wybroczyny i martwica w miejscu wkłucia, skórne reakcje alergiczne (rumień, świąd, zapalenie miejscowe żył).

16. Noradrenalina Levonor amp 0,001 g/ml po 1 i 4ml

Ostra obwodowa niewydolność krążenia, wstrząs anafilaktyczny, septyczny, pourazowy (po wyrównaniu hipowolemii). Reakcje anafilaktyczne polekowe i poprzetoczeniowe.

Przeciwwskazania: Wstrząs hipowolemiczny, choroby zakrzepowe, stosowanie anestetyków wziewnych, ciężkie niedotlenienie lub hiperkapnia (może wywołać ciężkie zaburzenia rytmu serca). Nie stosować w czasie porodu. Należy zachować ostrożność u chorych przyjmujących inhibitory MAO.

Podawać wyłącznie i.v., za pomocą pompy infuzyjnej, kontrolując ciśnienie i EKG. Indywidualnie, w zależności od stanu chorego. Dorośli zwykle 4-8 µg/min, najczęściej 2-10 µg/min; dzieci 0,05-0,1 µg/kg mc./min w ciągłym wlewie i.v.

Pozanaczyniowe podanie leku może spowodować obkurczenie naczyń zaopatrujących daną okolicę i martwicę tkanki. Miejsce to należy natychmiast obstrzyknąć roztworem fentolaminy (5-10 mg w 15 ml 0,9% NaCl).

17. Digoxin amp 0,5 mg/2ml

Zaawansowana skurczowa, przewlekła, zastoinowa niewydolność serca w skojarzeniu z innymi lekami (diuretyki, ACE inhibitory, β-adrenolityki). Migotanie lub trzepotanie przedsionków z przyspieszoną czynnością komór (w celu kontroli częstotliwości rytmu komór) w przebiegu niewydolności serca oraz innych przyczyn, napadowe częstoskurcze nadkomorowe w mono- i politerapii z werapamilem, diltiazemem lub β-adrenolitykami. Im bardziej zaawansowana niewydolność serca, tym bardziej skuteczne jest leczenie glikozydami naparstnicy.

przeciwwskazania: Nadwrażliwość na glikozydy nasercowe, prawdopodobieństwo przedawkowania, zespół niewydolnego węzła SA, bradykardia zatokowa, blok AV II i III°, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, zespół WPW, hipokaliemia, hiperkalcemia, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu, tętniak aorty, choroba beri-beri, zaciskające zapalenie osierdzia, guzy przedsionków, nadciśnienie tętnicze, zatrucie glikozydami naparstnicy, planowana kardiowersja elektryczna w ciągu najbliższych 1-2 dni, ostra faza zawału (ryzyko groźnych zaburzeń rytmu).

Optymalne stężenie digoksyny wynosi 1-2 ng/ml (1,3-2,6 nmol/l).

Hipokaliemia, hipomagnezemia i hiperkalcemia nasilają działanie glikozydów naparstnicy i zwiększają ich toksyczność. U chorych z hipokaliemią objawy przedawkowania mogą wystąpić nawet przy prawidłowym stężeniu digoksyny w surowicy. Podczas stosowania digoksyny należy kontrolować stężenie potasu i wapnia w surowicy.

Dorośli: szybkie nasycenie: pierwsza dawka 0,4-0,6 mg, później 0,1-0,3 mg co 4-6 h do uzyskania poprawy klinicznej. Według innego schematu 1. dzień 1-1,5 mg w 2 dawkach podzielonych, 2. dzień 0,5-1 mg w 2 dawkach podzielonych. Powolne nasycanie 0,25-0,5 mg raz na dobę. Stan stacjonarny następuje wówczas nie wcześniej niż po 7-11 dniach.

Przedawkowanie objawia się:

• bradykardią

• nudnościami, wymiotami

• bólem brzucha, biegunką

• zaburzeniami percepcji barw (widzenie "na żółto")

• zaburzeniami świadomości, splątaniem

• zaburzeniami rytmu:

• pobudzenia dodatkowe pochodzenia komorowego

• częstoskurcz komorowy

• częstoskurcz przedsionkowy z blokiem A-V

Objawy przedawkowania terapeutycznego często ustępują po odstawieniu leku. Poważniejsze przedawkowanie i zatrucie jest wskazaniem do hospitalizacji. Za cechę bardzo ciężkiego zatrucia uważa się stężenie digoksyny w surowicy przekraczające 15 ng/mL. Zaleca się następujące postępowanie terapeutyczne:

• uzupełnienie niedoborów jonów - kroplówka z Mg i K

• w bradykardii podaje się atropinę

• w blokach dystalnych konieczne jest wprowadzenie elektrody endokawitarnej

• w bardzo ciężkich zatruciach stosuje się fragmenty Fab swoistych przeciwciał, wiążące digoksynę w osoczu.

Forsowana dializa i hemodializa są bezskuteczne w zatruciu glikozydami naparstnicy.

18. Betaloc metoprolol amp 5mg/5ml

U pacjentów stabilnych z tachykardią z wąskimi niemiarowymi zespołami QRS (najczęściej migotanie przedsionków) oraz z wąskimi miarowymi zespołami QRS bez reakcji na pobudzanie nerwu błędnego i trzykrotne podanie adenozyny (najprawdopodobniej trzepotanie przedsionków). Ostry zawał serca w celu zmniejszenia obszaru zawału, ryzyka migotania komór i ryzyka zgonu.

Przeciwwskazania: Wstrząs kardiogenny, blok przedsionkowo-komorowy II i III°, zespół chorego węzła zatokowego, niewyrównana zastoinowa niewydolność serca, istotna klinicznie bradykardia. U chorych na dławicę Prinzmetala podawanie β-adrenolityków może wywołać ból dławicowy; stosować ze szczególną ostrożnością. Astma oskrzelowa.

Jednoczesne stosowanie z antagonistami wapnia z grupy fenyloalkiloaminy (werapamil) lub benzotiazepiny (diltiazem) oraz lekami przeciwarytmicznymi (m.in. amiodaron, dizopiramid, chinidyna, propafenon) może powodować wystąpienie ciężkich zaburzeń automatyzmu i przewodnictwa przedsionkowo-komorowego lub nasilać działanie kardiodepresyjne; z glikozydami naparstnicy - bradykardię i nadmierny spadek ciśnienia tętniczego.

W skojarzeniu z opioidowymi lekami przeciwbólowymi może dojść do nasilenia bradykardii.

Zaburzenia rytmu serca. Początkowo 5 mg z szybkością 1-2 mg/min; dawkę można powtarzać co 5 min aż do uzyskania pożądanego efektu; zwykle wystarcza łączna dawka 10-15 mg; dawki większe niż 20 mg nie zwiększają efektu terapeutycznego. Świeży zawał serca: leczenie należy rozpocząć w ciągu 12 h od wystąpienia bólu w klatce piersiowej; podaje się 3 razy po 5 mg (1-2 mg/min) co 2 min i.v. (niezbędna kontrola ciśnienia tętniczego, czynności serca i EKG);

W przypadku przedawkowania lub zatrucia podać glukagon.

19. Isoptin werapamil amp 5mg/2ml

Leczenie dławicy piersiowej (postać stabilna przewlekła, postać niestabilna - gdy przeciwwskazany jest lek β-adrenolityczny, postać naczynioskurczowa - Prinzmetala).

U pacjentów stabilnych z tachykardią z wąskimi niemiarowymi zespołami QRS (najczęściej migotanie przedsionków) oraz z wąskimi miarowymi zespołami QRS bez reakcji na pobudzanie nerwu błędnego i trzykrotne podanie adenozyny (najprawdopodobniej trzepotanie przedsionków).

Przeciwwskazania: niedociśnienie lub wstrząs kardiogenny, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy II i III°, niewydolność węzła zatokowego, zespół tachykardia-bradykardia, z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym stymulatorem, migotanie i trzepotanie przedsionków towarzyszące zespołom preekscytacji, częstoskurcz komorowy, zatrucie glikozydami naparstnicy, ciężka niewydolność serca (z wyjątkiem niewydolności w przebiegu częstoskurczu). Ostrożnie w przypadku: bloku przedsionkowo-komorowego I°, niewydolności serca, zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego.

Spożycie alkoholu podczas stosowania werapamilu prowadzi do zwiększenia stężenia alkoholu we krwi i wydłużenia czasu jego działania. Sole wapnia podane i.v. osłabiają lub neutralizują działanie werapamilu.

W przypadku wystąpienia objawów zatrucia - leczenie objawowe. Antidotum stanowi podanie i.v. 10-20 ml 10% roztworu glukonianu wapnia, w razie konieczności dawkę należy powtórzyć lub zastosować wlew kroplowy z prędkością 5 mmol/h. Wskazana dostępność sprzętu i leków reanimacyjnych. Hemodializa jest nieskuteczna.

i.v. 0,075-0,15 mg/kg mc. (5-10 mg) w ciągu 2 min. U chorych w podeszłym wieku lek należy podawać w ciągu 3 min. Jeśli potrzebna powtórna dawka 5-10 mg w ciągu 15-30 min. Dawka podtrzymująca we wlewie wynosi 5-10 mg/h. Średnia dawka dobowa wynosi 100 mg. U chorych z niewydolnością wątroby dawki należy zmniejszyć.

20. Urapidyl Ebrantil amp 0,025 g/5 ml

Przełom nadciśnieniowy, ciężkie i bardzo ciężkie nadciśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze oporne na leczenie innymi lekami.

I.v. Chory w trakcie podawania leku powinien znajdować się w pozycji leżącej. Dorośli: w stanach ciężkich oraz przełomie nadciśnieniowym 10-50 mg we wstrzyknięciu i.v. Zmniejszenie ciśnienia tętniczego występuje zwykle w ciągu 5 min. W razie potrzeby można wstrzyknięcia powtórzyć do dawki łącznej 100 mg/d. Jeśli zachodzi potrzeba utrzymania stałego zmniejszenia ciśnienia, podawać i.v. we wlewie kroplowym lub w pompie infuzyjnej początkowo 2 mg/min, a po osiągnięciu pożądanego zmniejszenia ciśnienia podawać w dawce podtrzymującej 9 mg/h. Maksymalne stężenie leku w roztworze do wlewu - 4 mg/ml.

21. Captopril tabl. 12,5 mg, 25mg, 50mg

Monoterapia i leczenie skojarzone pierwotnego nadciśnienia tętniczego. Zastoinowa niewydolność serca. Dysfunkcja lewej komory po zawale serca.

Doraźnie podjęzykowo; dawkę dostosowując do wartości ciśnienia tętniczego i oczekiwanego efektu terapeutycznego.

22. Salbutamol amp 0,5mg/ml roztwór do wstrzykiwań

 roztwór do nebulizacji amp 0,0025 g/2,5 ml; 0,005 g/2,5 ml

Ventolin płyn do inhalacji z nebulizatora  amp 0,001 g/ml (0,1%) 2,5ml; 0,002 g/ml (0,2%) 2,5ml

Ventolin płyn do inhalacji z respiratora lub nebulizatora 0,005 g/ml (0,5%) 20ml

Doraźnie w przerywaniu napadów astmy oskrzelowej, zapobieganie napadom astmy wysiłkowej, leczenie innych stanów przebiegających ze skurczem oskrzeli, jak przewlekła obturacyjna choroba płuc.

Leczenie ciężkiej hiperkaliemii > 6,5 mmol/l

W obturacji oskrzeli i w hiperkaliemii: 5mg w nebulizacji, można powtarzać co 15 - 20 min.

23. Siarczan magnezu amp 20% roztwór 2g/10ml

Ciąża powikłana nadciśnieniem tętniczym (gestoza EPH), stany przedrzucawkowe i rzucawka, ostra hipomagnezemia w zespole upośledzonego wchłaniania, alkoholizmie, marskości wątroby, ostrym zapaleniu trzustki, stany drgawkowe wywołane niedoborem magnezu w przebiegu padaczki, napady astmy oskrzelowej nie podające się leczeniu nebulizacją z beta-mimetyków i parasympatykolityków, zaburzenia rytmu - wielokształtny częstoskurcz komorowy zarówno bez tętna jak i z tętnem(zgodnie z algorytmem), zatrucie solami baru, przedawkowanie jonów wapnia.

Działanie niepożądane: Osłabienie mięśni, zaburzenia OUN, senność, śpiączka, zmniejszenie odruchów, niedowład, potliwość, zaburzenia rytmu serca, bradykardia, niedociśnienie, depresja oddechowa, zaburzenia czynności nerek, zaczerwienienie twarzy, hipotermia. W przypadku przedawkowania obserwuje się nasilone działania niepożądane. Antidotum: sole wapnia i.v. oraz sztuczna wentylacja płuc.

Rzucawka i stany zagrożenia rzucawką: i.m. 3 razy co 4 h po 6 g siarczanu magnezu (30 ml roztworu 20%),

Zatrucie solami baru: 1-2 g i.v.

torsade de pointes 2g 10 - 20 min. i.v.

Podczas pareneteralnego podawania magnezu konieczna jest obserwacja chorych i oznaczanie stężenia magnezu. Przed każdym kolejnym podaniem magnezu należy kontrolować odruch kolanowy. Jego zanik jest objawem zatrucia magnezem. Leczenie należy przerwać, kiedy stężenie magnezu wróci do normy (1,5-3 mEq/l). Podczas stosowania leku kontrolować liczbę oddechów - przed podaniem kolejnej dawki liczba oddechów nie powinna być mniejsza niż 16/min. Leczenie należy przerwać w przypadku, gdy ilość wydalanego moczu w ciągu 4 h spadnie poniżej 100 ml.

24. Nitrogliceryna tabl. podjęzykowe 0,5 mg; aerozol 0,4 mg/dawkę;

roztwór do infuzji i.v. amp 0,01 g/10 ml, 0,05 g/50 ml (w obu stężenie 0,001g/ml), 0,01 g/5 ml (stężenie 0,002g/ml)

Tabletki podjęzykowe i aerozol stosuje się do przerywania napadów dławicy piersiowej, a także w skurczu przełyku, ostrym zatruciu kokainą i epinefryną. Nitroglicerynę podawaną i.v. stosuje się w niestabilnej dławicy piersiowej, zawale serca, zastoinowej niewydolności serca, obrzęku płuc, przełomie nadciśnieniowym.

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, niedociśnienie w przebiegu zawału serca (szczególnie zawał prawej komory, zawał ściany dolnej), kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu, zaciskające zapalenie osierdzia, tamponada serca, nadciśnienie płucne o nieznanej etiologii, jaskra z zamykającym się kątem przesączania, toksyczny obrzęk płuc. Nie stosować równolegle z inhibitorami 5-fosfodiesterazy (np. sildenafilem VIAGRA). Ostrożnie stosuje się w urazach czaszkowo-mózgowych, krwotokach mózgowych.

W ostrych zespołach wieńcowych 0,5 lub 0,4 mg podjęzykowo (w zależności od postaci).

We wlewach i.v.: pod kontrolą wskaźników hemodynamicznych krążenia: początkowo w dawce 5-10 µg/min, modyfikowanej stopniowo o 5 µg/min w zależności od stanu chorego do 20-200 µg/min. Wlew kontynuować w zależności od potrzeby 24-72 h. W razie podejrzenia rozwoju tolerancji, która w zależności od dawki może się rozwinąć już po około 24 h, zrobić 8-godzinną przerwę w podawaniu leku. Nagłe zakończenie wlewu może wywołać zaostrzenie dolegliwości, dlatego też należy stopniowo zmniejszać dawkę leku. Po zakończeniu leczenia dożylnego możliwie wcześnie należy podać doustnie azotany. U dzieci 0,2-0,5 µg/kg mc./min.

Przedawkowanie: spadek ciśnienia tętniczego, odruchowa tachykardia.

Ciężkie zatrucie: sinica, niepokój, methemoglobinemia, niewydolność krążeniowo-oddechowa. Brak swoistego antidotum. Leczenie objawowe. W przypadku methemoglobinemii 1% stosuje się roztwór błękitu metylenowego i.v. w dawce 1-2 mg/kg mc.

Leku w postaci aerozolu nie wolno wdychać, gdyż u osób wrażliwych może to powodować skurcz oskrzeli!!!!

25. Tramal amp 50mg/1ml, 50mg/2ml, 100mg/2ml

Ostre i przewlekłe bóle pourazowe, pooperacyjne i w chorobach nowotworowych. W premedykacji, analgezji, położnictwie, w bólu wieńcowym.

Przeciwwskazania: Skłonność do nadużywania środków uzależniających. Zatrucie etanolem, lekami nasennymi, psychotropowymi, przeciwbólowymi. Nie stosować u osób leczonych obecnie lub w ciągu ostatnich 14 dni inhibitorami MAO. Ostrożnie u chorych na padaczkę, osób z niewydolnością wątroby lub nerek (w przypadku ciężkiej niewydolności nerek nie zaleca się stosowania leku), w stanach związanych z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym, w zaburzeniach świadomości o nieznanej przyczynie, w przypadku zwiększonego ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności układu oddechowego. Nie zaleca się stosowania u dzieci do 12. rż. Nie stosować w leczeniu uzależnienia od opioidów.

Działanie niepożądane: Zawroty głowy, nudności i wymioty, zaparcie, uczucie zmęczenia i oszołomienia, ograniczenie sprawności psychofizycznej, suchość w jamie ustnej, nadmierne pocenie się. Reakcje skórne (świąd, pokrzywka), zaburzenia ze strony układu pokarmowego. Po zbyt szybkim podaniu i.v. oraz u osób osłabionych lub po wysiłku fizycznym mogą wystapić zaburzenia czynności układu sercowo-naczyniowego (zaburzenia rytmu, tachykardia, hipotonia ortostatyczna, omdlenie).

Pozajelitowo (i.v., i.m., s.c.) dorośli i dzieci po 12. rż. 50-100 mg, dawkę można powtarzać co 4-6 h, dzieci 1.-12. rż. 1-2 mg/kg mc. Nie przekraczać, poza sytuacjami wyjątkowymi, dawki dobowej 400 mg.

26. Pyralginum matamizol amp 1g/2ml, 2,5g/5ml

Bóle różnego pochodzenia, również w przebiegu choroby nowotworowej; stany gorączkowe nieustępujące po innych lekach. U dzieci jedynie w przypadku zagrażających życiu stanów gorączkowych, nieustępujących po podaniu innych leków.

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na metamizol lub inne pochodne pirazolonu; ostra porfiria wątrobowa; ciśnienie tętnicze skurczowe poniżej 100 mm Hg, niewydolność serca;

Działanie niepożądane: Hematologiczne: do najpoważniejszych należy niedokrwistość aplastyczna i agranulocytoza; żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, krwotoczne zapalenie błony śluzowej żołądka, zaostrzenie przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego i Crohna, zapalenie wątroby; dermatologiczne: osutka, rumień guzowaty, rumień wielopostaciowy, zespół Lyella, zespół Stevensa i Johnsona, zaostrzenie tocznia rumieniowatego układowego i zapalenia tętnicy skroniowej; sercowo-naczyniowe: obrzęki, retencja sodu, zastoinowa niewydolność serca, śródmiąższowe zapalenie m. sercowego; nerkowe: białkomocz, krwinkomocz, zespół nerczycowy, ostra martwica cewek nerkowych, śródmiąższowe zapalenie nerek; układ nerwowy: bóle głowy, pobudzenie, senność, splątanie; narządy zmysłów: zapalenie nerwu wzrokowego, odwarstwienie siatkówki, porażenie nerwu okoruchowego.

Głęboko i.m. Dorośli: doraźnie 1 g, w bólu przewlekłym 1 g 2-3 razy na dobę. Maksymalna dawka jednorazowo 1 g, maksymalna dawka dobowa 3 g. I.v. w powolnym wstrzyknięciu 1-2,5 g. Maksymalna dawka jednorazowo 2,5 g, maksymalna dawka dobowa 2,5 g.

27. Hydrocortisonum hemisuccinatum 0,025 g, 0,1g

Anafilaksja, ciężki napad astmy lub stan astmatyczny - 200 mg i.v

28. Solu-Medrol 0,04 g/ 1 fiol. dwukomorowa z liof. + rozp. 1 ml

0,125 g/ 1 fiol. dwukomorowa z liof. + rozp. 2 ml

0,25 g/ 1 fiol. dwukomorowa z liof. + rozp. 4 ml

0,5 g/ 1 fiol. dwukomorowa z liof. + rozp. 8 ml

 1 g/ 1 fiol. dwukomorowa z liof. + rozp. 16 ml

zależnie od stanu klinicznego chorego; dawka początkowa waha się od 10 do 500 mg (dawkę do 250 mg podawać i.v. przynajmniej przez 5 min, a dawki większe przez 30 min).

40 mg i.v. w obturacji w astmie i POCH.

W urazach rdzenia kręgowego Solu-Medrol powinien być podany w dawce wstępnej tzw. bolus 30 mg/kg przez 15 minut, a następnie, po 45 minutach, we wlewie ciągłym w dawce 5,4 mg/kg przez 23 godziny, najlepiej w pompie infuzyjnej. Wszelkie zmniejszanie lub zwiększanie dawki wpływa negatywnie na skutki leczenia i może nie przynosić zamierzonego efektu terapeutycznego

29. Fentanyl amp. 0,1 mg/2ml, 0,5mg/10ml

Zniesienie bólu i odpowiedzi hemodynamicznej na intubację, składnik analgetyczny premedykacji i neuroleptoanalgezji.

Należy zmniejszyć dawkę u chorych w podeszłym wieku, z hipowolemią i(lub) wyniszczonych. Należy zachować ostrożność u chorych z niewyrównaną niedoczynnością tarczycy, z chorobami płuc, zmniejszoną rezerwą oddechową, chorobą alkoholową, upośledzoną czynnością wątroby i(lub) nerek. Należy zachować ostrożność u chorych ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym, zaburzeniami świadomości, w stanie śpiączki - spadek ciśnienia tętniczego może zmniejszyć przepływ mózgowy, zwolnienie oddechu i następowa retencja CO₂ może doprowadzić do narastania obrzęku mózgu. Lek należy stosować bardzo ostrożnie u chorych z bradyarytmią - fentanyl może wywołać bradykardię lub asystolię, jeśli nie podano wystarczającej ilości środków cholinolitycznych lub jeśli jest stosowany równocześnie ze środkami zwiotczającymi mięśnie, które nie wykazują działania wagolitycznego.

Duże dawki fentanylu mogą spowodować zatrzymanie oddechu, sztywność mięśni. Podawanie fentanylu w okresie porodu może spowodować niewydolność oddechową u noworodka.

Dawki fentanylu powinny być dostosowane do ogólnego stanu pacjenta, wieku, masy ciała, chorób towarzyszących, rodzaju znieczulenia oraz zastosowanych leków.

Leczenie silnego bólu. I.v. dawka początkowa 0,05 mg fentanylu w czasie 1 min. Jeśli ból nie ustąpi, powyższą dawkę można powtarzać co 10 min aż do jego ustąpienia lub zmniejszenia jego nasilenia, lub do dawki łącznej 0,2 mg.

Średnio 1mikrog/kg.

30. Glukoza 5, 10, 20%

główny substrat przemian energetycznych w organizmie, niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania wszystkich tkanek organizmu, szczególnie tych, które są uzależnione od jej metabolizmu, jak np. tkanka nerwowa.

5% ze względu na niską osmolarność roztworu glukozy stosowana jako rozpuszczalnik wielu leków podawanych pozajelitowo, pod warunkiem zgodności farmakochemicznej.

Roztwór 10% i 20% glukozy jest hipertoniczny w stosunku do krwi.

1 ml 5% roztworu dostarcza 0,2 kcal, osmolarność wynosi 278 mosmol/l. 1 ml 10% roztworu dostarcza 0,4 kcal, osmolarność wynosi 555 mosmol/l. 1 ml 20% roztworu dostarcza 0,8 kcal, osmolarność wynosi 1100 mosmol/l.

Wskazania:
Glukoza 5%: rozpuszczalnik do leków i koncentratów podawanych pozajelitowo.

Glukoza 10%: uzupełnienie niedoborów energetycznych poprzez żywienie pozajelitowe, leczenie hipoglikemii oraz jako rozpuszczalnik do koncentratów elektrolitowych i leków podawanych pozajelitowo, nie wykazujących niezgodności.

Glukoza 20%: uzupełnienie niedoborów energetycznych poprzez żywienie pozajelitowe, składnik węglowodanowy w żywieniu pozajelitowym oraz leczenie hipoglikemii.

Przeciwwskazania:
Hiperglikemia, hipokaliemia, kwasica, przewodnienie, odwodnienie hipotoniczne.

Niepożądane efekty:
Podawanie preparatu podczas wyrównania odwodnienia jest jedynie częścią postępowania terapeutycznego i wymaga kontrolowania stężenia elektrolitów w surowicy krwi i korygowania ich zaburzeń. Zbyt szybkie podanie może spowodować obrzęk płuc i hiperwolemię. Podczas podawania może wystąpić zakrzepica żył lub zapalenie żył w miejscu wkłucia, a także wynaczynienie.

Interakcje:
Podanie koncentratów erytrocytów do preparatu powoduje wystąpienie pseudoaglutynacji krwinek. Przed podaniem do preparatu jakichkolwiek leków należy sprawdzić ich zgodność.

Dawkowanie:
Dożylnie, w zależności od wskazań, stanu nawodnienia, stężenia elektrolitów we krwi oraz zapotrzebowania energetycznego organizmu.

Glukoza 5%: maksymalna dawka dobowa wynosi do 40 ml/kg m.c./dobę, co odpowiada 2 g glukozy/kg m.c./dobę; szybkość wlewu - 1,7 kropli/min - 0,25 g/h do 5 ml/h; można podawać we wlewach do naczyń obwodowych.

Glukoza 10%: do naczyń obwodowych, z preferencją do naczyń centralnych; maksymalna dawka dobowa wynosi do 40 ml/kg m.c./dobę, co odpowiada 4 g glukozy/kg m.c./dobę; szybkość wlewu - 0,8 kropli/min - 0,5 g/h do 2,5 ml/h.

Glukoza 20%: wlew dożylny przez żyłę centralną; zalecana dawka dobowa wynosi do 30 ml/kg m.c./dobę, co odpowiada 6 g glukozy/kg m.c./dobę; szybkość wlewu nie powinna przekraczać 1,25 ml/kg m.c./h - 0,25 g/kg m.c./h.
Monitorowanie pacjenta powinno obejmować regularne kontrole stężenia glukozy we krwi, zależnie od stanu metabolicznego i podanej dawki oraz kontrole bilansu płynów i stężeń elektrolitów.

31. Natrium bicarbonicum amp 0,084 g/ml (8,4%)/20ml

Ciężka kwasica pH < lub = 7,1

Zatrucie trójcyklicznymi antydepresantami

Hiperkaliemia > 6,5 mmol/l

---