Metody badań materiałów
Wydział: IMiIP Metalurgia rok I		Zespół 1 gr.3
Laboratorium nr 3. Dyfrakcyjna rentgenowska analiza fazowa
21.03.2011

Część pierwsza

Cel ćwiczenia:

Określenie faz badanej próbki Bi₂O₃ za pomocą dyfraktometru rentgenowskiego

Podstawy teoretyczne.

Dyfraktometrem nazywamy rodzaj spektrometru rentgenowskiego służącego do badanie ciał krystalicznych drogą dyfrakcji na nich promieniowania rentgenowskiego o znanej długości fali.

Przebieg

1. Przygotowanie próbki Bi₂O₃ (dokładne rozprowadzenie proszku na powierzchni, która ma być obserwowana) i umieszczeni jej w uchwycie dyfraktometru.

2. Skorzystanie z komputerowej bazy danych i określenie faz, które mogły pojawić się w badanym krysztale.

3. Dobranie odpowiedniego kąta θ, tak aby w tym przedziale znajdowały się najbardziej intensywne refleksy (w tym przypadku to 28⁰-68⁰)

4. Włączenie dyfraktometru na czterdziestominutową analizę fazową próbki Bi₂O_3.

5. Porównanie przeprowadzonej analizy fazowej ze wzorcami odczytanymi z bazy danych

Wyniki

Porównując wykres otrzymanej analizy ze wzorcami odczytanymi wcześniej z bazy danych otrzymaliśmy następując wyniki:

• Wzorzec fazy Bi₂O₃ określony numerem karty 14-0699 był najlepiej dopasowany do otrzymanego wykresu.

• Wzorce fazy Bi₂O₃ określone innym numerem nie pokrywały się z wykresem

• Wzorzec fazy BiO nie pokrywał się z wykresem

Wnioski

W kryształach Bi₂O₃ zidentyfikowaliśmy fazę Bi₂O₃ określoną numerem karty 14-0699

Część druga

Zespół 1

Cel ćwiczenia:

Obliczyć wielkość krystalitów

CeO₂ + CuO

0% CuO

Obliczenia:

λ = 1.54 Å = 0.154 nm

B = 5,23 • 10^-3 rad

k = 0.9

θ = 14.3

cosθ = 0.97

B=

D=

D= = 27,32nm

Wyniki:

Wielkość krystalitów wyniosła w przybliżeniu 27,32nm