Sprawozdanie z dendrometrii

Część I Pomiar drzewa leżącego

Ćwiczenie II

Wykonał: Maciej Kiebała

1. Obliczyć miąższość kłody odziomkowej (0-8m) i środkowej (8-16m) w korze wzorami: środkowego przekroju, Smailana, Hossfelda oraz wzorem sekcyjnym środkowego przekroju.

1. środkowego przekroju

-kłoda odziomkowa

l = 8

d₄ = 17,55

g_l/2 = 0,0242

V = 0,1935 m³

-kłoda środkowa

l = 8

d₁₂ = 12,7

g_l/2 = 0,0127

V = 0,1013 m³

2. Smailana

-kłoda odziomkowa

l = 8

d₀ = 24,5

g₀= 0,0471

d_l = 15

g_l= 0,0177

V = 0, 2591 m³

-kłoda środkowa

l = 8

d₀ 15

g₀= 0,0177

d_l = 9,0

g_l= 0,0064

V = 0,0962 m³

3. Hossfelda

-kłoda odziomkowa

l/3 = 2,67

d_l/3 = 18,132

g_l/3 = 0,0258

d_l = 15

g_l= 0,0177

V = 0,1902m³

-kłoda środkowa

l/3= 10,67

d_10,67 = 13,32

g_l/3 = 0,0140

d_l = 9,0

g_l= 0,0064

V = 0,0966 m³

4. Sekcyjny środkowego przekroju

2. Ocenić dokładność wzorów na drodze empirycznej obliczając błąd absolutny i procentowy wtórny.

3. Porównać dokładność wzorów:

1. dla strzały w korze i bez kory

Korzystając z obliczeń z poprzedniego sprawozdania przytaczam wartości błędów przy obliczaniu miąższości strzały kolejnymi wzorami:

Jak widać powyżej dla całej strzały najmniejsze błędy daje wzór środkowego przekroju. Następnie klasuje się wzór Hossfelda, który jednak daje błędy niewiele większe niż poprzedni. Różnice te są szczególnie małe w przypadku kłody bez kory. Natomiast trzeci z wzorów zarówno dla strzały w korze jak i bez daje olbrzymie błędy.

2. dla strzały i kłód w korze

Obliczając miąższość kłody odziomkowej popełniamy zauważalne błędy nie zależnie od wzoru jakiego użyjemy. Jednak w przypadku użycia wzoru środkowego przekroju lub Hossfelda błędy te będą stosunkowo niewielkie i nie przekraczające 8 procent. Natomiast przy obliczaniu tej samej wartość wzorem Smailana popełniamy błąd wielokrotnie większy.

Jeśli natomiast chodzi o kłodę środkową to żaden z wzorów nie popełnia dużego błędu i wszystkie te błędy są do siebie podobne. Najmniejszy tym razem błąd popełniamy znowu przy użyciu wzoru środkowego przekroju i błąd ten wyniesie zaledwie 0,19%. Co ciekawe wzór Smailana daje błąd poniżej 3% i jest on mniejszy większe niż uzyskany wzorem Hossfelda który do tej pory był wyraźnie lepszy.

3. wyciągnąć wnioski

Z powyższego porównania można łatwo wywnioskować, że najgorzej dopasowanym do kształtu strzały jest wzór Smailana. Za jego pomocą popełniamy największe błędy jednak jednocześnie jest on najmniej pracochłonny i wymaga najmniejszej ilości danych. Jeżeli w ogóle można dopuścić do jego wykorzystywania to tylko i wyłącznie do obliczania miąższości kłód środkowych, których kształt jest najbardziej zbliżony do walca. Wzory Smailana i środkowego przekroju dają wyniki obarczone niewielkimi błędami, ale z racji wyraźniej dominacji wzoru środkowego przekroju i łatwiejszego określenia potrzebnych danych, należy częściej wykorzystywać właśnie wzór środkowego przekroju.

---