Sierpień 2008
N	P	W	Ś	C	P		S
					1		2
3	4	5	6	7	8		9
10	11	12	13	14	15		16
17	18	19	20	21	22		23
24	25	26	27	28	29		30
31
STYCZEŃ							Przygotowanie pomieszczeń do odchowu królicząt.
LUTY							Początek rozmnoży królików. Unikać kojarzeń w bliskim pokrewieństwie.
MARZEC							Przygotować dla królic pomieszczenia do wykotu. Usunąć sztuki słabe, kalekie, niedorozwinięte.
KWIECIEŃ							W piątym tygodniu po wykocie ponownie kryć samice. W szóstym tygodniu odłączyć króliczęta od matek.
MAJ							Wykastrować samce przeznaczone na rzeź. Przygotować pomieszczenia do drugiego wykotu.
CZERWIEC							Pod koniec miesiąca kryć samice po raz trzeci i odsadzić króliczęta urodzone w maju.
LIPIEC							Chronić króliki przed upałami. Pod koniec miesiąca przygotować pomieszczenia do trzeciego wykotu.
SIERPIEŃ							Najlepsze sztuki z drugiego wykotu przeznaczyć na zwierzęta hodowlane. Skarmiać odpady z sadów i ogrodów. Zbywać sztuki na rzeź o ciężarze nie mniejszym niż 2,5 kg.
WRZESIEŃ							Odsadzić od matek króliczęta z trzeciego miotu. Pod koniec miesiąca przygotować pomieszczenia do wykotu.
PAŹDZIERNIK							Króliczęta z ostatniego miotu pozostawić dłużej przy matce, wpłynie to korzystnie na ich rozwój.
LISTOPAD							Wyremontować i ocieplić pomieszczenia dla królików na zimę, a zwłaszcza znajdujące się na wolnym powietrzu, gruntownie skontrolować, poprawić dachy, uszczelnić szpary powstałe w lecie. Króliki hodowlane można przez zimę przetrzymywać w pomieszczeniach na wolnym powietrzu, należy jednak zabezpieczyć je przed przeciągami, przewiewami i zasypywaniem przez śnieg. Trzymanie królików na wolnym powietrzu wpływa dodatnio na ich zdrowotność i na jakość okrywy włosowej. Jedynie młode z ostatniego wykotu potrzebują ocieplonych pomieszczeń oraz intensywnego i wysoko kalorycznego żywienia, aby w okresie chłodu mogły szybko zyskiwać na wadze. Dla całego stada wprowadzać stopniowo żywienie zimowe, skarmiać jeszcze resztki zielonek.
GRUDZIEŃ							Przeprowadzić ostateczną selekcję stada podstawowego. Usunąć samice, które po czterech wykotach są osłabione. Dokonać ostatecznej selekcji stada podstawowego, usunąć sztuki stare i samice, które wskutek intensywnej eksploatacji (cztery wykoty w sezonie) wykazują pewne oznaki osłabienia. Uzupełnić stado podstawowe młodymi z pierwszych wykotów, pozostałe przeznaczyć na rzeź. Z królików bitych na własny użytek starannie zdejmomać skórki. Oczyścić je z tłuszczu i błon, naciągnąć na prawidełka i wysuszyć. Skórki królików z uboju zimowego są cenne pod względem futrzarskim. Skompletowane stado hodowlane przenieść do dobrze przygotowanych i wydezynfekowanych pomieszczeń. Młode żywić intensywnie, stado zaś podstawowe tak, aby nie dopuścić do nadmiernego otłuszczenia, które jest niekorzystne ze względu na zdolność rozpłodową.

1. Szczepionka przeciw pomorowi królików RHD
   
   CUNIVAC - szczepimy podskórnie lub domięśniowo w ilości 0,5 ml. dla królików w wieku 6 - 12 tyg. i masie ciała do 1 
   kg. a następnie po upływie 4 - 6 tyg. zaszczepić stosując 1 ml. szczepionki.
   Zwierzęta starsze należy zaszczepić dawką 1 ml.
   Odporność utrzymuję się przez około 9 miesięcy, a pojawia się po upływie 14 dni.
   
   
   2. Szczepionka przeciw myksomatozie królików
   
   MYXOVAC  M - szczepimy podskórnie króliki w wieku powyżej 4 tyg. a więc młode proponuję najpierw zaszczepić 
   przeciwko myksomatozie, a następnie po 2 tyg. przeciw pomorowi.
   Dawkowanie jest jedno 1 ml. bez względu na masę, płeć, czy rasę. Zalecam stosowanie w każdym przypadku oddzielnej
    igły i strzykawki. Szczególne środki ostrożności są niezbędne podczas tego szczepienia. Nie zalecam szczepić samic 
   ciężarnych,bo w 90% skończy się to poronieniem. Jeżeli planujemy pokryć samicę, to nalęży ją zaszczepić najpuźniej 2
    tyg. przed kryciem.Odporność utrzymuje się przez około 6 miesięcy, a pojawia się po upływie 2 tyg. od daty 
   szczepienia.
   
   
   3. Szczepionka przeciw pasterelozie królików
   
   CUNIPASTIVAC  E - szczepionka skutecznie ogranicza śmiertelność spowodowaną ostrą formą pasterelozy.Można 
   szczepić od 1 tyg. życia. Stopień odporności królików przeciwko tej chorobie uwarunkowany jest przede wszystkim 
   nieprawidłowym żywieniem, jak również warunkami zoohigienicznymi, na skutek czego mągą występować chroniczne 
   formy zakaźnego nieżytu nosa.Szczepimy podskórnie w dawce 1 ml. po 0,5 ml. po obu stronach szyi.
   Króliki o mniejszej masie ciała niż 1 kg. powinny otrzymać odpowiednio zmniejszoną dawkę: 0,5 - 1 ml. podzieloną po
    połowie po obu stronach szyi np. masa ciała 0,5 kg. czyli 0,5 ml. szczepionki po 0,25 ml. po obu stronach szyi.
   Odporność utrzymuje się przez około 3 miesiące, a pojawia się po uplywie 2 tyg.
   
   WAŻNE !!! KAŻDE ZE SZCZEPIEŃ IMMUNIZUJEMY W ODSTĘPACH NIE KRÓTSZYCH NIŻ 2 TYGODNIE.
   WTEDY TO KAŻDE ZE SZCZEPIEŃ BĘDZIE SKUTECZNE.

Choroby

Myksomatoza

Choroba wirusowa. Wirus jest przenoszony przez owady kłujące /komary, muchy, kleszcze/, a także wraz z paszą i sprzętem fermowym. Objawy: zapalenie spojówek, obrzęk powiek, a także głowy, uszu, węzłów chłonnych i narządów płciowych. Zwierzęta szybko chudną i padają. Po wystąpieniu pierwszych objawów, należy natychmiast skontaktować się ze służbą weterynaryjną. Choroba bardzo groźna. Śmiertelność zwierząt dochodzi do 90%.

Pomór

Jedna z groźniejszych chorób królików, zwana także pomorem chińskim, ponieważ pierwsze przypadki tej choroby zanotowano w 1984 roku w Chinach. W Polsce występuje od roku 1987. Niezwykle groźna choroba o nad ostrym przebiegu. W ciągu 48 godzin, a czasami nawet wcześniej może dojść do zejść śmiertelnych. Na krótko przed śmiercią u królików występują gwałtowne osłabienie i duszności oraz wysięk z nosa.

Zakaźne zapalenie błony śluzowej jamy ustnej

Na tę chorobę zapadają przede wszystkim króliki młode. Objawy: obfity ślinotok, a także na wargach, języku i podniebieniu pojawiają się bardzo bolesne pęcherzyki utrudniające zwierzęciu pobieranie pokarmu. Wskazany kontakt z weterynarzem. Można także królikom płukać jamę ustną 0,1% roztworem nadmangnianu potasu.

Katar zakaźny

Chorobę wywołują pałeczki posocznicy krwotocznej. Uaktywniają się one u zwierząt hodowanych w niesprzyjających warunkach chowu, a także podczas transportu. Objawy to: zaczerwienienie spojówek, kichanie, kaszel, wodnisty wyciek z nosa, świszczący oddech. Wszystko to powoduje zapalenie płuc, brak apetytu, biegunki i chudnięcie. Szczególnie narażone na tą chorobę są króliki młode, przetrzymywane w pomieszczeniach narażonych na duże zmiany temperatury.

Kokcydioza

Pasożyt wywołujący tę chorobę należy do pierwotniaków i osiedla się w jelitach i w wątrobie. Stąd też wyróżnia się dwa typy tej choroby: kokcydioza jelitowa i kokcydioza wątrobowa. Na tę pierwszą zapadają przeważnie króliki młode do 8 tygodnia życia, a jej objawy to brak apetytu wzdęcia, cuchnący kał, osłabienie. Kokcydioza wątrobowa występuje w błonie przewodu żółciowego. Po dostaniu się do wątroby powoduje jej obrzęk. Zapobieganie: należy zwrócić się do weterynarza, który zaleci podawanie preparatu kokcydiostatycznego. Kokcydioza jest jedną z najczęściej występujących chorób u królików.

Świerzb

Pasożyty umiejscawiają się w zewnętrznych przewodach słuchowych królika. Objawy to wypływ żółto brązowej mazi o nieprzyjemnym zapachu. Króliki odczuwające dokuczliwy świąd rozdrapują sobie do krwi uszy. Należy zwrócić się do weterynarza, który zaleci czyszczenie przewodów słuchowych królików środkami leczniczymi. Należy także poprawić warunki sanitarne fermy.

Grzybice skóry

Na skórze królików tworzą się strupy, które mają woń podobną do zapachu pleśni. Króliki drapią się, tracą apetyt i chudną. Leczyć tą chorobę można tylko w początkowym stadium i to przez lekarza weterynarii.

Zatrucia

Podawanie królikom pasz sfermentowanych, nadgniłych, zatęchłych, zanieczyszczonych chemicznymi środkami ochrony roślin, nawozami sztucznymi, środkami dezynfekcyjnymi to najczęstsze przyczyny tych chorób. Króliki karmione takimi paszami padają bez objawów, lub też występuje u nich brak apetytu, wymioty, wzdęcia, biegunki, porażenie kończyn. Należy natychmiast zmienić paszę i do picia podawać przegotowaną wodę.

Początek formularza

Dół formularza

Budowa klatek
Do budowy klatek używa się : drewno, papę, i siatki oraz drut. Drewno na budowę klatek powinno być możliwie tanie, można użyć: obrzynki desek, odpady tartaczne (króciaki), kawałki dykty i płyty pilśniowej a nawet stare beczki i skrzynki. Papę używa się do uszczelniania dachów i podłóg. Drutu (siatki) używa się do obicia drzwi klatki.
Wyróżnia się dwa rodzaje klatek:
-jednokondygnacyjne, przypominają bardziej kwadratowe pudełko na nóżkach. Są łatwiejsze do wykonania ale zajmują więcej miejsca i więcej zużywa się na nie materiału. Zamiast robić podłogę z drewna lepiej użyć siatki o oczku nie przekraczającym 2* 2 cm. Rozwiązanie to, uwalnia nas od dość nie miłego wybierania kału z klatek, i jest zdrowsze dla królików.
Przykłady budowy takich klatek:




-wielokondygnacyjne, zajmują mniej miejsca i tańsze jest ich wykonanie, choć powinno być dokładniejsze. Podłoga powinna być szczelnie pokryta papą i do tego pochyła, tak by mocz zamiast spływać na niższe kondygnacje spływał do rynienki. Na uszczelnioną podłogę nakłada się siatkę odgradzającą króliki od kału.
Klatki piętrowe mogą mieć 2 - 3 kondygnacji o 4 lub 6 tak zwanych oczkach, czyli przedziałach. Takie "szafy" w dużych króliczarniach ustawia się w długie rzędy, podobne do tych w supermarkecie z półek.
Wykonanie klatek powinno być staranne. Dach powinien być okryty papa i wystawać z przodu aby osłonić klatkę przed opadami. Ściany robi się z drewna bądź obija papą ewentualnie płytą pilśniową. Pożądane jest Aby cała przednia ściana była obita siatką.
Oto pomocne szkice tych wielopoziomowych klatek:

Wyposażenie klatek
Drabinka- służy do zadawania pasz objętościowych, chroni je przed rozrzuceniem i zanieczyszczeniem. Drabinek nie należy robić z drewna ponieważ szybko się niszczą. Należy je wykonać z grubego drutu, w postaci koszyka zawieszonego na jednej z ścian wewnątrz klatki. Należy je tak umieścić aby króliki nie miały dostępu do ich wnętrza.
Oto wygląd przykładowych drabinek:



Karmidła- służą do zadawania pasz sypkich, miękkich i płynnych. Powinny być wewnątrz gładkie , a także dostatecznie ciężkie aby zwierzęta nie mogły ich przesuwać ani przewracać. Najlepiej jest użyć grube naczynia kamionkowe bądź żeliwne, choć można je zastąpić kaflami piecowymi. Nie należy używać pojemników z ostrą krawędziom.
Oto przykład karmidła:


Skrzynki gniazdowe- wstawia się je do klatek pokrytych samic, aby zbudowały sobie w nich gniazda i wydały tu potomstwo. Pojemniki te wykonuje się z cienkich deseczek bądź płyty pilśniowej. Taki pojemnik powinien umożliwiać łatwy przegląd miotu, powinien mieć otwór wejściowy, na wysokości 10 centymetrów. Wielkość pojemnika jest uzależniona od rasy, rozmiary klatek zależne od rasy ilustruje tabelka i rysunek:

Rasa:	Długość	Szerokość	Wysokość	Średnica otworu wejściowego:
Rasy duże:	50 cm	40 cm	35 cm	17 cm
Rasy średnie i małe:	45 cm	35 cm	30 cm	15 cm

Wymagania środowiskowe królików
Przestrzeń
Królik nie musi mieć dużo pszesztreni ale nie zaleca się klatek za małych. Wielkość klateg jest uzależniona od wielkości królików co ilustruje tabelka.

Rasy królików	Wymiary klatek w cm.
		Długość	Szerokość	Wysokość
Duże	100	80	60
Średnie	80	80	55
Małe	60	80	50

Światło
Wywiera ono kożystny wpływ na rozwój i zdrowie zwierząt, dlatego konstrukcja i ustawienie klatek powinny umożliwiać łatwy dostęp światła do wewnątrz. Jednak bezpośrednie działanie słońca powoduje wyblaknięcie włosów zwierząt. Pewne ograniczenie dostępu światła wpływa też pozytywnie na króliki rzeźne.
Wentylacja
Odpowiednia wymiana powietrza wpływa pozytywnie na króliki. Aby zapewnić dobrą wentylacje w dzwiczkach klatek umieszcza się siakę. Trzeba jednak zadbać by ścianki klatki były odpowiednio dopasowan, by nie było przeciągów, które wpływają negatywnie na zdrowie królików.
WIlgotność pomieszczenia
Wilgotność klatki ma wielkie znaczeni dla zdrowia królików. Klatki powinny być tak urządzone by nie dostawała się do nich wilgoć (descz i śnieg) a także by mocz nie był zatrzymywany w klatce.
Temperatura
Ma ona znikome znaczenie dla zdrowia królika. Gęste futro chroni te zwierzęta przed chłodem. Należy unikać przegrzania klatek, ponieważ ma to ujemny wpływ na zdrowie królików.
Szkodniki
Klatki powinny być szczelne, oczka siatki użytej do budowy klatek nie powinny być większe niż 2 * 2 cm. Uchroni to żwierzęta przed różnymi drapieżnikami. Umieszczenie klatek
Klatki powinny być odsłonięte od wiatru i opadów. Można je trzymać wewnątrz bydunków ale też na dworze, gdzie powinny znajdować sę w miejscu osłoniętym. Morzna też trzymać klatki w okresie wiosenno - jesiennym na dworze i przenosić je na zimę do pomiesczeń.

Wybór królików do rozpłodu- Rozmnażanie
Króliki używane do rozpłodu muszą być dojżałe płciowo i dostatecznie wyrośniente. Króliki duże najlepiej pokrywać po ukończeniu 8 miesięcy, średnie po 7 a małe po 6 miesiącach. Wartościowy materiał do hodowli użytkuje się do rozpłodu przez: samice 2 -3 lata a samce przed 3- 4 lata.
W normalnych warunkach należy kojażyć zwierzętra tej samej rasy, kierując się zasadą najlepsze z najlepszymi. Należy też unikikać sytuacji kiedy króliki są kojażone w bliskim pokrewieństwie, ponieważ grozi to różnymi zwyrodnieniami.
Wybierając króliki do rozpłodu należy się kierować wartością użytkową i hodowlaną.

Terminy i techniki krycia
Króliki mogą się rozmnażać przed cały rok, chociaż pobudliwość płciowa w okresie wiosennym - letnim jest większa niż w pozostałym okresie. Terminy krycia ustala się przeważnie tak aby odchów młodzieży przypadł na okres lata i jesieni, kiedy znacznie łatwiej jest zapewnić królikom dostateczną ilość taniej paszy w postaci świeżych zielonek. Ubój młodych królików przypada wówczas w okresie zimowym kiedy ich futro ma największą wartość. Najtrudniejsze do odchowania są wykoty w styczniu i lutym ze względu na możliwość przemarznięcia młodych.
Przebieg krycia jest najlepszy, jeśli odbywa się on w okresie rui. Stan ten u samicy poznaje się po niespokojnym zachowaniu się, nabrzmieniu i zaczerwienieniu zewnętrznych narządów rodnych oraz tym że łatwo daje się pokryć. Stan ten utrzymuje się u króliczych od 12 godzin do 36.
W celu przeprowadzenia krycia samicę z reguły przenosi się do klatki samca, a nie odwrotnie. Przebieg kopulacji powinien być obserwowany przez hodowcę. Jeśli samica w ciągu kilku pierwszych minut nie daje się pokryć, należy ją natychmiast zabrać z klatki samca, ponieważ może zostać pogryziona przez samca. W tym przypadku należy ponowić próbę pokryci po kilku godzinach. Jeśli i ta próba nie zakończy się sukcesem, należy spróbować po kilku dniach. Próbę uważa się za udaną kiedy samiec przewraca się na bok wydając charakterystyczny pomruk. A by sprawdzić czy samica została pokryta należy spróbować ją pokryć powtórnie po 8 - 9 dniach, jeśli samica nie daje się pokryć znaczy to że została zapłodniona.
Samice które, pomimo kilku prób, nie dają się pokryć należy zbadać w celu ustalenia przyczyny. Dla skuteczności krycia duże znaczenie ma właściwa eksploatacja samca. Samice natychmiast po pokryciu powinny być zabierane z klatki, samiec nie powinien być używany do krycia więcej niż 2 razy dziennie z tym że w czasie tygodnia powinien mieć 2 dni wolnego.

Ciąża i wykot
Ciąża u królików trwa od 28 do 32 dni, średnio 30 dni. Pogrubienie i ociężałość w czasie ciąży pojawia się dopiero w 3 tygodniu. W okresie ciąży nie należy królików niepokoić ani brać na ręce bądź przenosić.
20 dni po pokryciu do klatki z króliczycą wstawia się skrzynkę gniazdową z ściółką. Na kilka dni przed porodem samica wyścielę sobie w niej gniazdo.
W okresie ciąży samica powinna dostawać duże ilości paszy białkowej, a także, co dziennie, 4 gramy fosforanu wapnia bądź innej mieszanki mineralnej. Zawsze a szczególnie w tym okresie należy pamiętać o systematycznym podawaniu wody do picia. Nawet wówczas kiedy króliczyca dostaje pasze soczyste. Dieta ta zapewni prawidłowy rozwój płodu.
Poród obywa się zazwyczaj bez komplikacji, w uprzednio przygotowanym gnieździe i trwa 10 - 20 minut. W czasie porodu matka powinna mieć dostarczoną wodę, ponieważ odczuwa pragnienie, szczególnie po porodzie i może zagryźć swoje młode. Następnego dnia należy sprawdzić ilość i stan zdrowia nowo narodzonych królicząt. Znalezione podczas przeglądu oseski nie żywe bądź okaleczone należy usunąć.
Jeżeli miot jest bardzo liczny - ponad 7 królicząt- można przenieść nadliczbowe oseski do gniazda innej samicy z młodymi w podobnym wieku. Należy pamiętać by natrzeć przeniesione młode puchem, jaki znajduje się w gnieździe, i położyć je w samy środku miotu. Matkę króliczków dopuszcza się dopiero po godzinie, ponieważ może zagryźć nie swoje młode.
Czasem zdarza się że króliczyca roznosi młode po całej klatce. W tym wypadku należy młode poukładać w gnieździe, które wyścieła się własnoręcznie wyskubanym puchem z okolic sutek, należy wykonywać tę czynność delikatnie. Należy też zwrócić uwagę czy samica nie cierpi na zapalenie gruczołu mlecznego ( silnie nabrzmiałe, zaczerwienione sutek i przy ucisku brak wypływu mleka); jeśli tak, należy przez delikatny masaż spowodować wypływ mleka i następnie jednorazowo dosadzić do sutek młode.
Po przenoszeniu bądź oglądaniu młodych królicząt należy je dokładnie obłożyć znajdującym się w gnieździe puchem. W tydzień po odsadzeniu królicząt, matkę pokrywa się ponownie.

Wychów królicząt przy matce
Młode króliczki rodzą się nie owłosione i ślepe. Futro zaczyna im wyrastać po 3 dniach a zaczynają widzieć po 10 - 11 dniach od urodzenia. Zazwyczaj ich waga waha się od 50 do 60 gramów.
Młode króliczki nie wymagają specjalnej opieki aż do czasu opuszczenia gniazda. W tym okresie uwaga hodowcy powinna być skupiona na zapewnieniu dobrych warunków karmiącej matce. Króliczyca karmiąca powinna być karmiona równie obficie jak w czasie ciąży, szczególnie paszami mlekopędnymi tj. w zimie marchwią, burakami itp. a latem zielonkami. Matkę, do czasu rozpoczęcia dokarmiania młodych, można karmić otrębami pszennymi.
W klatce samicy z młodymi zawsze powinna być świeża woda do picia. Przy dużych miotach zamiast wody można podać świeże przegotowane mleko.
Króliczyca karmi młode tylko w nocy, na dzień przykrywa je puchem z gniazda. Mniejsza lub większa troskliwość zależy od rasy jak i od samej króliczycy. Samice źle odchowujące młode powinny być wybrakowane ze stada.
Dobrze odżywione króliczki powinny mieć kształty zaokrąglone, brzuszki wypełnione mlekiem, i lśniącą różową sierść. W miotach licznych należy zwrócić uwagę na równomierny rozwój młodych, słabiej rozwinięte króliczki należy dostawiać do sutek królicy, umożliwiając im dostateczne najedzenie się.
Młode króliczki odżywiają się wyłącznie mlekiem matki do 16 - 18 dnia życia, później zaczynają przyjmować inne pokarmy. Króliczki opuszczają gniazdo w wieku 3 tygodni, w tym okresie należy usunąć skrzynkę gniazdową.
Przy odchowie króliczków w klatkach z podłogą z siatki może okazać się konieczne jej przykrycie ściółką lub kawałkami płyty pilśniowej bądź cienkimi deskami. Ściółkę w klatkach należy często wymieniać.

Wyhów królicząt po odsadzeniu
Króliki odsadza się od matki po 6-8 tygodniach od urodzenia, odsadzenie królicząt kiedy są już dostatecznie rozwinięte, czyli odżywiają się już w pełni paszami roślinnymi wpływa pozytywnie na zdrowie i odporność młodych.
W chwili odsadzenia króliczki powinny zostać oznakowane patrz rozdział dokumentacjia i znakowanie królików
Króliczki po odsadzeniu mogą być trzymane razem aż do 3,5 miesiąca życia. Okres ten decyduje o dalszym rozwoju królicząt; w tym też czasie najwięcej młodych ginie, z powodu większej wrażliwości na nie korzystne zmiany otoczenia.
Prawidłowe żywienie królików w tym okresie jest szczególnie ważne ze względu na ich zapotrzebowanie na białko, węglowodany i sole mineralne. Powinno im się podawać potrawy lekkostrawne, aby nie zalegały w przewodzie pokarmowym, a przy tym pożywne. Młode powinny otrzymywać, dodatki mineralne i witaminowe.
Dojrzałość płciową króliki osiągają już w wieku 3,5 miesiąca. W tym okresie dokonuje się selekcji materiału: lepsze osobniki do przeznacza się na sprzedaż lub wciela się do stada podstawowego a wszystkie pozostałe przeznacza się na ubój.
Wyselekcjonowane króliki umieszcza się w klatkach: samice po 3-4 a samce pojedynczo. Samce przeznaczone na ubój należy wykastrować aby można było trzymać je po kilka w klatce. Są dwa sposoby kastracji: - sposób bezkrwawy, polega na założeniu na każde z dwu jąder oddzielnej pętli z mocnej nitki jedwabnej bądź włosia końskiego poprzez skórę worka mosznowego. Obie nitki należy mocno zaciągnąć. Po trzech dniach podwiązane jądra nabrzmiewają, sinieją a po 12 dniach same odpadają. Tym sposobem można kastrować króliki młodsze niż 3,5 miesiąca.
- sposób chirurgiczny polega na wycięciu jąder. Jest to zabieg bardzo skomplikowany wymagający umiejętności oraz wprawy. Przystępując do jego wykonania, należy przygotować dobrze zaostrzony nóż, odkazić go przez wygotowanie w wodzie i umyciu rąk mydłem. Zabieg rozpoczyna się od odkażenia denaturatem skóry na mosznie królika, po czym po przesunięciu jednego jądra do końca worka mosznowego tak, aby powstało uwypuklenie, dokonuje się przecięcia skóry na szczycie tego uwypuklenia. Przez zrobiony w ten sposób otwór wyciąga się jądro z najądrzem i przewodem nasiennym, który należy przerwać przez skręcenie, przytrzymując jednocześnie silnie tą część która znajduje się w ranie. Następnie przecina się brzegi przeciętej skóry, aby zmniejszyć krwawienie ranę smaruje się wazeliną. Z drugim jądrem postępuje się w ten sam sposób. Już po 4 dniach po zabiegu króliki odzyskują apetyt i zwykłą ruchliwość. Klatki w których umieszcza się świeżo wykastrowane króliki powinna być dokładnie odkażona.
W miarę wzrostu hodowla króliczków staje się coraz bardziej podobna jak hodowla zwierząt dorosłych. Średni przyrost wagi, w czasie jednego miesiąca, młodych wynosi 0,8 kilograma.

Wybór królików do uboju
Króliki należy podawać ubojowi zimom, ewentualnie latem, kiedy osiągną pełną dojrzałość futra. To znaczy w czasie kiedy królik nie linieje. Tylko w tym okresie futro królika przedstawia jakąś wartość.
Wiek królików podanych ubojowi ma małe znaczenie na jakość mięsa, choć najlepiej podawać ubojowi króliki 4,5 miesięczne, po zakończeniu pierwszego linienia. W tym wieku królika najmniej zużywa się paszy by uzyskać jeden kilogram wagi żywej. Można też podawać ubojowi króliki dorosłe.
Dobrym sposobem hodowli jest podawanie wszystkich królików ubojowi zimom, pozostawiając jako materiał rozrodczy kilka najlepszych samic i jednego bądź dwóch samców. Termin uboju każdego królika jest inny, a zależy on od chwili kiedy królik przestanie linieć. W czasie zimy należy sprawdzać stan futra królików codziennie, ponieważ okres dojrzałości futra trwa bardzo krótko (kilka dni). Czasem może się zdążyć że królik zakończywszy jedno linienie od razu rozpocznie drugie, takie osobniki należy podawać ubojowi i nie należy ich rozmnażać.

---