RÓŻANIEC - rozważania

Radosne Tajemnice Różańca

I. Zwiastowanie
Dzieje zbawienia w Nowym Testamencie rozpoczynają się od Tajemnicy Wcielenia Słowa. Syn Boży staje się Człowiekiem, Słowo staje się Ciałem za sprawą Ducha Świętego w łonie Dziewicy Maryi poślubionej mężowi imieniem Józef. Tak więc odkupienie dokonuje się naprzód przez rodzinę (Jan Paweł II).
Homilię wygłoszoną w Kielcach podczas IV pielgrzymki do Ojczyzny, Ojciec Święty rozpoczął od słów Ewangelii: Oto Matka Twoja i Twoi bracia (Mt 12,47). Słowa wypowiedziane przez kogoś z rzeszy słuchającej nauczania Chrystusa, przypominają Mu o rodzinie. Przyszedł na świat jak każdy człowiek On, Syn Człowieczy - poczęła i wydała Go na świat Matka. Jej dziewicze macierzyństwo było osłonięte zstąpieniem Ducha Świętego.
Fakt, że odkupienie dokonuje się przez rodzinę, że Odkupiciel żyje i działa przez rodzinę, dodaje nowej mocy i blasku IV przykazaniu: Czcij ojca swego i matkę swoją.

II. Nawiedzenie
W spotkaniu Maryi i Elżbiety dokonuje się spotkanie Starego i Nowego Przymierza. Również na gruncie IV przykazania wzajemne przenikają się oba Testamenty. W homilii na temat tego przykazania Ojciec Święty podkreśla najpierw dziedzictwo Starego Testamentu: Jest ono pierwszym wśród przykazań, które łączą stosunek do Boga ze stosunkiem do człowieka, przykazania pierwszej tablicy i przykazania drugiej... Już to samo wskazuje na kluczowe znaczenie rodziny... Rodzina bowiem znajduje się u podstaw wszystkich ludzkich wspólnot... I myśl, którą koniecznie trzeba zapamiętać: słowa IV przykazania z równą siłą odnoszą się do rodziców: <pamiętaj, abyś prawdziwie zasługiwał na tę cześć>. Bądź godny imienia ojca! Bądź godna imienia matki! Te słowa odnoszą się tak do rodziców młodych, jak Maryja i Józef, jak i do starszych, jak Elżbieta i Zachariasz.

III. Narodzenie
Już od początku swego pontyfikatu Jan Paweł II głosił: Jezus z Nazaretu, Syn Człowieczy, narodzony z Maryi Dziewicy, przyszedł objawić ludzkości Ojcostwo Boga..., aby przywrócić ogromnej ludzkiej rodzinie Ojcostwo Boga...
Na pytanie: Czy trzeba było przywracać ludzkości Ojcostwo Boga? Ojciec Święty odpowiada: Wiemy z rodzimego doświadczenia, że zło pierworodne, które drzemie w duszy każdego człowieka, a które u podstaw łączy się z odrzuceniem Bożego Ojcostwa szczególnie często, szczególnie łatwo daje o sobie znać poprzez naruszenie ładu moralnego małżeństwa i rodziny... Odkupieńczy czyn Syna współistotnego Ojcu przywraca ludzkości Boże Ojcostwo. Przywraca też ludzkość Ojcostwu Boga. Niech czyn ten dokonuje się w rodzinie i przez rodzinę.

IV. Ofiarowanie
Maryja i Józef - ewangeliczni małżonkowie - ofiarują Bogu Syna, który był dla nich największym darem Boga. Prawie każda rodzina zostaje tym największym darem obdarowana i powinna ten dar docenić. Ojciec Święty, tak mówił na ten temat podczas pielgrzymki do Ojczyzny w 1991 roku: Czcij ojca i matkę - powiada czwarte przykazanie Boże. Ale, żeby dzieci mogły czcić swoich rodziców, muszą być uważane i przyjmowane jako dar Boga. Dar to trudny niekiedy do przyjęcia, ale zawsze dar bezcenny... (Dziecko) jest ludzką osobą, zatem ma prawo do tego, aby rodzice nie skąpili mu daru z samych siebie, choćby wymagałoby to od nich szczególnego poświęcenia... Podstawą prawdziwej miłości do dziecka jest autentyczna miłość między małżonkami... Kiedy małżonkowie starają się o to, ażeby samych siebie składać sobie wzajemnie w darze, kształtują w sobie w ten sposób prawdziwe postawy rodzicielskie.
Tajemnica ofiarowania jest uświęconym przez Boga polem realizowania się każdego małżeństwa i każdej rodziny.

V. Znalezienie
Nawet w Świętej Rodzinie pojawiały się trudności i sytuacje kryzysowe. Taką sytuacją było zagubienie dwunastoletniego Jezusa w drodze powrotnej z pielgrzymki do Jerozolimy. Ojciec Święty mówił o kryzysach współczesnych rodzin: Ten kryzys nie ominął rodziny, nie ominął on, niestety, polskiej rodziny! Powoduje tyle obrazy Boga, jest przyczyną wielu nieszczęść i zła. Dlatego jest przedmiotem szczególnej wrażliwości i szczególnej troski Kościoła. Za cyframi wszak, za analizami i opisami stoi tu zawsze żywy człowiek, tragedia jego serca, tragedia jego powołania. Rozwody... wysoka liczba rozwodów. Trwałe skłócenia i konflikty w wielu rodzinach... Dochodzi też do zamykania się rodziny wyłącznie wokół własnych spraw... Znika czasem prawdziwa więź wewnątrz samej rodziny: brakuje niekiedy głębszej miłości nawet między rodzicami i dziećmi, czy wśród rodzeństwa. A ile rodzin choruje i cierpi na skutek nadużywania alkoholu...
Lekarstwem na wszelkie kryzysy jest odnalezienie Jezusa i Jego łaski. I wołam do was, bracia i siostry, abyście rozpalili na nowo Boży charyzmat małżonków i rodziców, jaki jest w was przez sakrament małżeństwa.

Radosne tajemnice Różańca

Zwiastowanie
Maryja, która za sprawą Ducha Świętego poczęła pod swoim sercem Syna Bożego, w tajemniczy sposób godzi dwa powołania. Jest dziewicą, ale jednocześnie staje się matką. Jej dziewictwo było potrzebne Duchowi Świętemu, aby pomogła począć Tego, który jest Synem Bożym. Jej małżeństwo z Józefem było konieczne, by Wcielonemu Synowi Bożemu stworzyć warunki życia i rozwoju w ludzkiej rodzinie. Obecność Boga w rodzinie sprawia, że jest ona święta. Bóg jest w niej obecny od pierwszego momentu przez sakrament małżeństwa. Łączy małżonków i przez cały czas jest więzią między nimi. Módlmy się o poszanowanie sakramentalnej świętości każdej rodziny.
Nawiedzenie
Nawiedzenie domu Elżbiety przez Maryję. Zadziwia wielka radość obu matek oczekujących narodzin. Tak ma być. Radością powinno być każde nowe życie, które w rodzinie bierze początek. Dzisiaj za bardzo podkreśla się radość, jaką dwojgu ludziom daje wzajemna miłość. Za mało ceniona jest jednak radość, która pochodzi z owoców tej miłości. Módlmy się o otwarcie naszych rodzin na nowe życie. Niech oczekiwanie na narodzenie dziecka będzie przyczyną wielkiej radości dla matki, ojca, babci, dziadka, dla rodzeństwa, a przede wszystkim dla mającego się narodzić, jeśli czuje ono, że oczekiwane jest z wielką miłością.
Narodzenie
W tej tajemnicy przeżywamy jakże ubogie narodzenie Jezusa, ale nie zabrakło pieluszek, i co najważniejsze, nie zabrakło miłości. Do pielęgnacji i wychowania dziecka potrzebne są różne rzeczy, ale tak naprawdę najbardziej potrzebna jest miłość. Módlmy się o to, aby w naszych rodzinach nie zabrakło troski i miłości do dzieci.
Ofiarowanie
Wypełniając nakaz prawny Maryja z Józefem dają do zrozumienia, że Jezusa otrzymali nie dla siebie, lecz dla całego świata. W tajemnicy ofiarowania ukazują swoją gotowość podzielenia się tym wspaniałym darem Boga. O tym muszą pamiętać wszyscy rodzice. Dziecko nie jest ich własnością. Rozważanie tej radosnej tajemnicy, niech przygotuje rodziców do radosnego złożenia tego daru, bo radosnego dawcę miłuje Bóg (2 Kor 9, 7).
Znalezienie
W życiu Świętej Rodziny pojawia się problem. Z bólem serca Maryja i Józef szukają dwunastoletniego Jezusa. Skoro nawet Świętej Rodziny nie ominęły kłopoty, to tym bardziej nie ominą one zwykłych rodzin, które dopiero o świętość się starają. Tajemnica znalezienia jest tajemnicą radosną, bo ukazuje ona, jak przy wzajemnym szacunku oraz miłości rodziców i dziecka, można rozwiązywać problemy. Módlmy się za dorastających i dojrzewających do odpowiedzialności, członków naszych rodzin.

Rozważania różańcowe

Tajemnice Radosne

I - Zwiastowanie NMP

To wszystko przyszło z zewnątrz i było darem Boga. To była wielka inicjatywa miłości ze strony Pana Boga. Otwartość Maryi i jej dyspozycyjność sprawiły, że dar Boży nie został zmarnowany. Maryja przyjęła ten dar i dzisiaj dzieli się nim z nami. Każdy ma swoje zwiastowanie i do każdego Pan Bóg wysyła anioła z dobrą nowiną o zbawieniu. Trzeba rozpoznać chwilę zwiastowania i przyjąć Boże przesłanie adresowane tylko do mnie.
Módlmy się o otwartość i gotowość na przyjęcie Bożych darów w naszym życiu. O dyspozycyjność na Boże wezwanie

II - Nawiedzenie św. Elżbiety

Wszystko, co jest życiem, rodzi się w spotkaniu. Życie duchowe - jeszcze bardziej niż cielesne. Nawiedzenie Elżbiety przez Maryję, jest równocześnie nawiedzeniem Jana Chrzciciela przez Jezusa. To wielkie spotkanie zaowocuje objawieniem się Miłości. Z intymności tych dwóch kobiet narodzi się wielkie umiłowanie
Módlmy się o czystość i piękno wszystkich naszych spotkań i kontaktów. Aby rodziło się z nich dobro, które zwycięża zło.

III - Narodzenie Jezusa

To wielkie ryzyko Miłości. Wyszedł na spotkanie człowieka jako małe dziecko. Poszedł daleko, jakby za daleko, nie obawiając się, że człowiek tego może nie zrozumieć, ani pojąć. Opowiedział o sobie dużo, jakby za dużo, a człowiek do dzisiaj nie wie, co może z tą prawdą zrobić. Odsłonił nam swoją intymność, wewnętrzne życie Trójcy, które jest Miłością, ukazał nam Ojca i Ducha Świętego. Stoimy nieporadni wobec Tajemnicy, która nas przekracza i przeraża, a równocześnie pociąga i fascynuje.
Módlmy się o wrażliwość na przychodzącego Boga. Przyjdzie pod postacią czterech ewangelicznych ubogich: dziecka, starca, chorego i cudzoziemca. Nie odtrącajmy ich.

IV - Ofiarowanie w świątyni

Wszystko, cokolwiek mamy i posiedliśmy, od Niego mamy. Jakże żałosne są próby zatrzymania czegokolwiek dla siebie. Oddajemy Mu wszystko co nasze, a przede wszystkim samych siebie, abyśmy już więcej nie żyli tylko dla siebie, ale dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał. Żyć tylko dla siebie to śmierć, żyć dla Niego to żyć naprawdę.
Módlmy się o wolność od samych siebie, o dyspozycyjność naszą dla Bożych wezwań, aby życie nasze miało sens większy niż my sami jesteśmy w stanie mu go nadać

V - Znalezienie w świątyni

Przez całe życie szukamy Jezusa, szukamy Go nie wiedząc nawet o tym. Szukamy Go, bo szukamy tej Wielkiej Miłości, której głód i potrzeba wpisane są w nasze serca. Niespokojne jest nasze serce, jeśli nie zazna Miłości. Ona jest pokarmem i oddechem ludzkiego serca. Bóg jest miłością. Musimy Go poszukiwać i znajdować.
Módlmy się, aby przez mądrość i prostotę serca każdy człowiek znalazł w swoim życiu miłość i spotkał Jezusa.

Tajemnice światła

I - Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Miłość jest światłem, które z chwilą chrztu świętego oświeca nasze wnętrze. To tajemnicze działanie objawiającej się Miłości. Chrzest Chrystusa jest początkiem objawiania się Trójcy. Nasz chrzest jest fundamentem naszego życia z Chrystusem. Przez chrzest zostaliśmy z miłości wrzuceni w przestrzeń Bożą. Dalszym ciągiem życia świadomego, musimy tę naszą przynależność potwierdzać.
Módlmy się, aby całe nasze życie dorosłe było konsekwencją chrztu świętego

II - Objawienie siebie na weselu w Kanie Galilejskiej

Przemiana wody w wino to wewnętrzna przemiana każdego z nas, dokonana przez Chrystusa. Bo tak jak woda w stągwiach nie wytrzymała gorąca emanującego z rąk Chrystusa i zaczęła się przemieniać, tak i my, stągwie wypełnione wodą winniśmy się przemieniać w pobliżu Chrystusa. Musimy się do Niego zbliżyć, musimy Go zaprosić do swojego życia. Wtedy On dokona cudu
Módlmy się o dobrą przemianę dla nas wszystkich

III - Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Królestwo Boże jest w nas, a nie na zewnątrz. Dlatego potrzebujemy nawrócenia do tej Objawiającej się Miłości. Jej głos i Jej wołanie nie mogą pozostać bez odpowiedzi. Nie można nie odpowiedzieć Miłości. Odpowiadamy Jej całym naszym życiem.
Módlmy się, abyśmy byli zdolni odpowiedzieć Miłości.

IV - Przemienienie na górze Tabor

Zobaczyć światła Taboru. Być z tymi, których Jezus zabrał ze sobą. Zobaczyć to wszystko i już nigdy nie wątpić. Zwątpienie jest chorobą duszy. Zwątpienie poraża, obezwładnia, zabrania dostępu. Próbując dać sobie radę z codziennością i żyć z dnia na dzień, żyjemy ciągłym wspomnieniem miłości i czekaniem na Miłość. Apostołowie zobaczywszy światła Taboru byli już innymi ludźmi.
Módlmy się o dobrą pamięć o doznanej Miłości i cierpliwość w czekaniu na Miłość.

V - Ustanowienie Eucharystii

Aby żyć, trzeba jeść. Aby żyć wiecznie, trzeba spożywać pokarmy wieczności. Takim pokarmem jest Słowo Boże i Eucharystia. Kto ich nie pożywa, nie ma życia w sobie. Eucharystia to również zamieszkiwanie Miłości w człowieku. Trzeba pozwolić zamieszkać Miłości w sobie. Eucharystia jest pokarmem Miłości.
Módlmy się, aby Miłość gościła między nami

Tajemnice bolesne

I - Modlitwa w Ogrójcu

Modlitwa w Ogrójcu jest jak zwiastowanie. Podobnie jak zwiastowaniu Maryi towarzyszy ogromna samotność i ten fundamentalny akt decyzyjny, od którego wszystko zależy. Tak samo i teraz, podczas modlitwy w Ogrójcu. Samotność i decyzja. Jakże małe są inne sprawy i troski! Raz trzeba zdecydować: Jestem do Twojej dyspozycji. Wszystko inne jest już tylko konsekwencją. Nawet nie decydując, decyduję przecież. Przed daniem odpowiedzi Bogu nie da się uciec.
Módlmy się, aby nasza odpowiedź Bogu była zawsze pozytywna.

II - Biczowanie

Ciało drży przed konsekwencjami decyzji pójścia za Jezusem. Ciało boi się na wyrost. Ciało jest słabe, ale duch się wstydzi. Ciało płaci rachunki za ducha. Wielkie wybory kosztują ciało i wyniszczają. Ale ciało jest sługą. Ciało jest instrumentem, narzędziem słusznej sprawy. Dlatego ciało zostaje ubiczowane. Musi znać swoje miejsce. Wiedzą o tym artyści i święci. Odwrócenie porządku jest zawsze utratą godności.
Módlmy się o właściwą hierarchię wartości w naszym życiu osobistym i społecznym.

III - Cierniem ukoronowanie

Grzech Adama jest w nas. Wszystko potrafi zepsuć nasza pycha. Egoizm i egocentryzm potrafią zepsuć i zeszpecić nawet najlepsze dzieło. Trzeba być świadomym obecności tego wroga, który jest w nas samych. Trzeba być czujnym, aby nie zniszczył naszej służby wartościom. Tyle jest człowieka w człowieku, na ile stanie się bezinteresownym darem z siebie samego dla Boga, dla innych, dla sprawy.
Módlmy się o wielkość człowieczeństwa w ludziach, w nas samych

IV - Droga Krzyżowa

Pójść za Chrystusem. Na dobre i na złe. Pójść w każdej sytuacji za Miłością, którą jest On sam. Pójść za Chrystusem to pójść za Miłością. Miłość kosztuje. Miłość zadaje rany. Miłość jest wymagająca. Ale nie pragniemy miłości, która nic nie kosztuje, która nie wymaga, która jest tylko użyciem i egoizmem. Pragniemy tej miłości, która drogo kosztuje i dlatego pójście za Chrystusem jest takie trudne. Tutaj bowiem słyszymy potrójne pytanie Chrystusa skierowane do Piotra: czy kochasz? czy kochasz mnie? czy kochasz mnie bardziej? I podobnie jak Piotr całym swoim życiem dajemy pozytywną odpowiedź. Nie zależnie od ceny, jaka przychodzi na płacić.
Módlmy się o siłę podążania za Miłością.

V - Śmierć na Krzyżu

Żyć z Chrystusem, cierpieć z Chrystusem, umrzeć z Chrystusem. To znaczy również zwyciężyć z Chrystusem. To znaczy przede wszystkim powstać z martwych i zwyciężyć śmierć. To znaczy już więcej nie umierać, ale żyć wiecznie. Na krzyżu Miłość zwyciężyła. Pod krzyżem stała Matka Boża, uosobienie zwyciężającej Miłości.
Módlmy się o ostateczne zwycięstwo miłości w życiu każdego z nas.

Tajemnice chwalebne

I - Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Chrystus powstał z martwych. Żyjemy tą tajemnicą wiary codziennie, kiedy podnosimy się z naszych upadków i słabości. Kiedy mimo wszystko dźwigamy się, aby się nie poddać i żyć nadzieją. Kiedy zło zwyciężamy dobrem. Kiedy miłością zwyciężamy nienawiść. W przemijającym kształcie doczesności budujemy wieczne trwanie w miłości przy Chrystusie
Módlmy się o zwycięstwo życia nad śmiercią w każdym z nas na co dzień.

II - Wniebowstąpienie

Wniebowstąpienie Pana Jezusa każe nam, idącym za Nim, wstępować do nieba. Zanim dostąpimy Chrystusowego nieba, mamy obowiązek czynić niebo w sobie i wokół siebie. Kiedy w imię Chrystusa przebaczamy sobie wzajemnie winy i urazy, stwarzamy w sobie i wokół siebie prawdziwe niebo, które jest przedsionkiem nieba w wieczności. Tego nieba nie można już będzie utracić.
Módlmy się o siłę do przebaczania naszym winowajcom, do nie wypominania bliźnim ich przewinień

III - Zesłanie Ducha Świętego

To wielkie święto miłości i twórczości. Ogromne wylanie ognia i płomieni. Czujemy się ogarnięci tym ciepłem i porwani w wir twórczości, która nas uskrzydla i wynosi. Entuzjazm i pasja czynią ludzi na podobieństwo Boga Stworzyciela. Przypomina się cała Trójca Przenajświętsza i bezkresne możliwości w Miłości i twórczości.
Módlmy się o łaskę uczestnictwa w miłości i twórczości Bożej

IV - Wniebowzięcie Maryi

To konsekwencja Niepokalanego Poczęcia. Coś, co jest bez grzechu, nie przemija, nie rozpada się. Owoce łaski i kontemplacji trwają wiecznie. Nie ulegają dezaktualizacji albo destrukcji. Wyobraźnia ludowa rozwinęła tę prawdę wcześniej niż uczoność. Radosny pogrzeb Maryi nie jest wcale pogrzebem, ale pochodem triumfalnym do domu Ojca. Wśród radosnego śpiewu i muzyki weselnej, wśród kwiatów i tańca odprowadzamy Maryję do domu Ojca. Ona nas poprzedza, a tęsknota staje się miarą naszej miłości.
Módlmy się o łaskę życia bez grzechu dla nas wszystkich

V - Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi

Ukoronować Maryję w swoim sercu bardziej niż w obrazie czy figurze. Bardziej miłością, niż złotem i szlachetnymi kamieniami. Bardziej dobrymi czynami niż więdnącymi kwiatami. Ukoronować to znaczy wywyższyć, dać pierwszeństwo naprawdę, a nie na pokaz. Wywyższamy Maryję, bo ona w swym życiu wywyższyła Chrystusa. Ona Go podniosła, kiedy był bardzo małym Dzieckiem. Ona Go podtrzymała, kiedy został zdjęty z krzyża.
Módlmy się, aby całe nasze życie było jednym wielkim wywyższeniem Chrystusa

Rozważania tajemnic różańca

Tajemnice Radosne

Zwiastowanie

Z naszej perspektywy to radosny moment, bo oznacza zbawienie. Ale dla Maryi mogło to być wydarzenie napawające niepewnością i lękiem: macierzyństwo wydawało się nieprawdopodobne, ludzkie języki ostre, przyszłość niepewna. Tylko ufność, jaką pokładała w Bogu, pozwoliła Jej przezwyciężyć wątpliwości.

Nawiedzenie

Maryja rozradowała się w Bogu, doświadczyła, jak wiele Mu zawdzięcza. Dlatego umiała wyśpiewać Mu swój hymn uwielbienia. Wśród trudnych doświadczeń potrafiła dostrzec obecność Boga, który jest wierny swoim obietnicom. Żywa wiara i miłość broniły Ją przed zniechęceniem.

Narodzenie

W Betlejem Maryja i Józef mieli wiele powodów do niepokoju: oznaki bliskiego porodu, brak miejsca, ludzka obojętność... Józef nie tracił jednak głowy: zorganizował to, co mógł, a Bogu i Maryi to wystarczyło. Miłość i zaufanie do Boga lepiej budują poczucie bezpieczeństwa niż komfort i środki materialne.

Ofiarowanie

Ofiarę rozumiemy jako dobrowolną stratę, ale też kojarzy nam się ona z cierpieniem. Maryja rozumiała ją jako powierzenie Bogu tego, co miała najcenniejszego, oddanie w Jego opiekę najdroższego skarbu - swego pierworodnego Syna. Zaowocowało to poczuciem bezpieczeństwa i radością, pomimo perspektywy cierpienia.

Znalezienie

Coroczna pielgrzymka do Jerozolimy była trudem, ale i radosnym przeżyciem wiary. W religijnym uniesieniu nieobecność Jezusa mogła ujść uwadze Rodziców. Przysporzyło Im to wielkiej troski, ale i radości odnalezienia. I odsłoniła się przed nimi tajemnica: Jezus przedłożył więź z Bogiem ponad więzi rodzinne, sprawy Ojca ponad sprawy ludzi.

Tajemnice Radosne

Chrzest w Jordanie

Chrzest w Jordanie objawia światu Mesjasza: najpierw Jezus utożsamił się z każdym grzesznym człowiekiem i jako jeden z nas zstąpił do wody, a następ-niejako Syn Boży przyjął świadectwo Ojca i namaszczenie Ducha Świętego. Mógł więc reprezentować i pojednać obie strony rozdzielone przez grzech człowieka.

Objawienie w Kanie Galilejskiej

Wesele w Kanie obrazuje ludzką kondycję: nawet wina nie możemy sobie zapewnić pod dostatkiem, nie mówiąc o innych rzeczach, których brak odczuwamy bardziej dotkliwie. Ale nasza ludzka niewystarczalność wciąż styka się z hojnością Boga, który chce nam pomóc, jeśli tylko my zechcemy Mu zaufać i z Nim współpracować.

Głoszenie Królestwa Bożego

Spośród wielu dobrych czynów: uzdrowień, oczyszczeń, rozmnożeń, wskrzeszeń, Jezus na pierwszym miejscu stawiał głoszenie Dobrej Nowiny. Człowiek potrzebuje pokarmu i zdrowia, ale jeszcze bardziej potrzebuje prawdy, nadziei, wiary. To jest pokarm dla duszy. Mamy go na wyciągnięcie ręki w Jego słowie: wystarczy brać, czytać i wierzyć.

Przemienienie

Błogosławieni, którzy nie widzieli. Ale Bóg powołuje także tych, którym dane jest zobaczyć, zrozumieć i uwierzyć, aby mogli się tym doświadczeniem dzielić i odważnie świadczyć o Bogu. Każdemu, kto jest gotów podjąć trud duchowej wędrówki, Bóg daje radość obcowania ze sobą i umocnienie w wierze.

Ustanowienie Eucharystii

Eucharystia jest nie tyle pamiątką, ile żywym, bezpośrednim uobecnieniem tajemnicy zbawienia, które dokonało się przed wiekami w Jerozolimie. Poprzez Eucharystię przeżywaną z wiarą Chrystus daje nam dostęp do siebie, daje nam źródło siły do podejmowania trudnych zadań w doczesności, daje nam pokarm na drogę do wieczności.

Tajemnice Bolesne

Modlitwa w Ogrójcu

Najpierw agonalny lęk na myśl o męce. Potem Jezus bezbronny wydaje się w ręce ludzi. Uniżał się od samego początku: od zwiastowania, przez narodzenie w Betlejem, ucieczkę do Egiptu, trud nauczania, opór ludzi. Teraz Jego uniżenie osiąga punkt kulminacyjny: zamiast czci i wyrazów miłości - osamotnienie, zdrada, policzkowanie, więzienie.

Biczowanie

Ludzka grzeszność, pogarda dla człowieka i pogarda dla Boga uzewnętrzniają się w najbardziej bezpośredni sposób: przez bicie. Ale także w sposób bardziej wyrafinowany: przez oszczerstwa, wrogość, niesprawiedliwy wyrok... Wszystko po to, by pozbyć się Boga, usprawiedliwić swoje nieprawości i kłamstwa. Na przekór temu Chrystus daje milczące świadectwo prawdzie.

Cierniem ukoronowanie

Nie taka korona, nie ten strój i nie te "hołdy" -wszystko powinno wyglądać zupełnie inaczej. Król wszechświata, przez którego wszystko się stało, zasługuje na coś innego, a jednak przyjmuje to, co zgotował Mu człowiek. Jego miłość do nas nie cofa się przed żadnym darem. W ten sposób dowiódł, że jest prawdziwym Królem - zdolnym do największej hojności.

Dźwiganie krzyża

Podjęcie krzyża to w istocie przyjęcie wszystkich bolesnych konsekwencji ludzkiego grzechu. Jezus okazał pełną solidarność z człowiekiem: w zastępstwie za nas wziął na siebie skutki naszych nieprawości; zapłacił cenę, którą my powinniśmy byli płacić. Ukazał nam zbawczy wymiar cierpienia, nadał sens wszelkiemu bólowi, prześladowaniu, konaniu.

Śmierć na krzyżu

Jezus doprowadził swe dzieło do końca. Uczynił to z Boską hojnością i wielkodusznością, ale na sposób wpisany całkowicie w ludzką kondycję: doświadczył skrajnej słabości, osamotnienia, lęku, śmierci. Przez swoje uniżenie dokonał odkupienia wszystkich skutków grzechu, bo przezwyciężył je posłuszeństwem, ufnością, miłością.

Tajemnice chwalebne.

Zmartwychwstanie

Na krzyżu Jezus zwyciężył jako człowiek - choć z ludzkiego punktu widzenia wyglądało to na klęskę. Przez zmartwychwstanie jako Bóg - Jezus odnosi zwycięstwo nad śmiercią, grzechem, kłamstwem... Każdemu chce dać udział w tym zwycięstwie. Od nas, od naszej wiary zależy, czy zechcemy ten dar przyjąć, czy pozwolimy się uratować.

Wniebowstąpienie

Jezus wstępuje do Ojca jako prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek: wynosi do niebiańskiej chwaty naszą ludzką naturę. Przyjęte we wcieleniu człowieczeństwo Syna Bożego nie byto chwilowym epizodem, lecz ostatecznym ukoronowaniem dzieła stworzenia. W Bożych planach człowiek jest tak ważny, że Bóg pozostał Bogiem - człowiekiem na zawsze.

Zesłanie Ducha Świętego

Jezus odszedł do Ojca nie dlatego, że chciał nas pozostawić samych. Odszedł, by uczynić miejsce dla Ducha Świętego - i dla naszego zaangażowania. Bóg realnie i widzialnie obecny w Jezusie byłby dla człowieka bardzo trudny do przyjęcia. Bóg Duch Święty - równie realnie i konkretnie działający w Kościele, pozostawia człowiekowi większy obszar wolności i wiary.

Wniebowzięcie

Maryja to pierworodny owoc odkupienia: jako pierwsza z ludzi dostąpiła pełni skutków zbawczej śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Jej chwata i ostateczne przeznaczenie są ściśle związane z ludzką naturą. Jak przedtem na ziemi, tak teraz w niebie Maryja realizuje pełnię człowieczeństwa, do której i my jesteśmy wezwani.

Ukoronowanie

Oto człowiek! Ubiczowany i ukoronowany cierniem Jezus - to "dar" ludzi dla Boga. Niepokalana i ukoronowana chwałą Maryja - to dar Boga dla człowieka, idealny wzorzec człowieczeństwa. Tak trudno być człowiekiem tu, na ziemi. Niech wizja Maryi w niebie będzie dla nas przypomnieniem naszej ludzkiej godności, naszego celu.

Rozważania Tajemnic Różańca z błogosławioną Karoliną Kózkówną

Tajemnice Radosne

Zwiastowanie

Z jakim przejęciem powiedziałaś Matko „fiat” - niech się stanie; z jakim strachem w sercu, by powierzone zadanie wypełnić jak najlepiej? Tak i Ona - Błogosławiona Karolina - z jakim przejęciem adorowała Chrystusa. Nie tylko tego uobecnianego w Kościele podczas Mszy Świętej, ale przede wszystkim Tego Chrystusa, który mieszka w każdym człowieku, stworzonym przecież na obraz i podobieństwo Boga. Najświętsza Matko i błogosławiona Karolino - uproście nam łaski, o które prosimy rozważając Radosne Tajemnica Różańca Świętego.

II Nawiedzenie Świętej Elżbiety

Mimo trudu i dalekiej drogi idziesz Matko do Elżbiety. Idziesz do krewnej, której jeszcze trudniej. Ale nie idziesz tam sama, niesiesz przecież pod sercem Tego, który odkupi świat, przez którego „wyjdą na jaw zamysły serc wielu”. Tak i Błogosławiona Karolina, mimo rodzinnego trudu, mnóstwa obowiązków, idzie do ludzi. Tak jak Maryja Elżbiecie, tak Błogosławiona Karolina niesie światu Chrystusa. I jak Maryja - słowem i czynem uwielbia Pana.

III Narodziny Jezusa w Betlejem

W chłodzie, barłogach, niewygodzie. Tak przychodzi na świat Zbawiciel - „błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących”, którego chwała ma się objawić, którego nauka żywa będzie przez przeszło 2000 lat. Tak w małej izdebce, codziennie w chłodzie i niewygodach klęczała Ona - błogosławiona Karolina i zapraszała Chrystusa na świat. Przez Nią mógł przyjść do innych ludzi.

IV Ofiarowanie Jezusa w Świątyni

Ofiarowanie w świątyni Jezusa - Syna Bożego w Domu Ojca. Symeon przepowiedział Ci o Matko cierpienie, przeniknięcie duszy mieczem. Wszystko jednak miało się stać, aby mogły się wypełnić Pisma i słowa wypowiedziane przez Proroków. I Ona - błogosławiona Karolina - ofiarujące się bezgranicznie i codziennie Bogu, w codziennej, długiej wieczornej modlitwie, w wypełnianiu swych obowiązków, po prostu - w swoim życiu.

V Znalezienie Jezusa w świątyni

Najświętsza Matka szuka swego Syna… Szuka wszędzie - i znajduje Go „w tym, co należy do Jego Ojca”. Tak błogosławiona Karolina szukała Jezusa - nie tylko wśród krewnych i znajomych, ale także wśród tych, którzy Go nie znali - szukała tej cząstki Chrystusa, której nie każdy jest świadom, lecz którą każdy człowiek nosi w sobie.

Tajemnice Światła

I Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Jezus dał nam wzór. On, bez winy, dał się ochrzcić, aby wskazać na wielką wartość chrztu. Z radością przyjmuje do wspólnoty Kościoła każdego nowoochrzczonego. I pewnego dnia Ty również, Karolino, zostałaś przyniesiona do chrztu, a tym samym stałaś się Dzieckiem Bożym. Bóg miał już swój plan wobec Ciebie, a Ty przyjęłaś go i aż do końca życia wypełniałaś w duchu pokory.

II Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie

„Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5b). Te słowa, Karolino, znałaś bardzo dobrze, toteż Twoje życie było spełnianiem tylko i wyłącznie woli Bożej. Twoje czyste serce nie miało najmniejszego zamiaru czynienia czegoś samo z siebie, a każdy Twój czyn był odpowiedzią na wolę Bożą, którą rozpoznawałaś szczególnie w Słowie Bożym. Ucz nas, Karolino, posłuszeństwa Słowu Bożemu!

III Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Gorliwa Nauczycielko dzieci! One szły za Tobą, jak niegdyś tłumy za Chrystusem, a Ty siadałaś z nimi pod samotną gruszą i przekazywałaś młodszym to wszystko, czym żyło Twoje serce, pałające ogromną miłością do Chrystusa. Z gorliwością iście Apostolską rozgłaszałaś Królestwo Boże. Błogosławiona Karolino, ucz nas głosić Królestwo nie tylko słowami, ale przede wszystkim przykładem naszego życia.

IV Przemienienie na Górze Tabor

Wiele godzin spędzanych na kolanach w kościele i w domu, przed obrazami Jezusa i Jego Najświętszej Matki przemieniały nieustannie Twoje serce. Kiedy wstawałaś od modlitwy nie można było przejść obok Ciebie nie zauważając, jak bardzo całą swą osobą promieniowałaś blaskiem owej słodkiej zażyłości, która Cię łączyła z Twym Oblubieńcem Jezusem. On przemieniony na Górze Tabor, udzielał Ci tej jasności, byś ją niosła do swych najbliższych.

V Ustanowienie Eucharystii

Czymże byłoby Twe życie, Karolino, bez Eucharystii… Jakże wielkiej słodyczy musiała doznawać Twa dusza, kiedy w pełni łączyła się ze swym Mistrzem podczas Mszy Świętej! Czerpałaś z tego Boskiego Źródła codziennie. 18 listopada 1914 Chrystus postanowił, że nie weźmiesz udziału w Ofierze Eucharystycznej, ale za to złożysz mu ofiarę ze swego życia. Ostatni Twój dzień na ziemi bez Eucharystii, bo Chrystus czekał już na Ciebie w niebie.

Tajemnice Bolesne

I Modlitwa w Ogrójcu

O Jezu, Ty klęczałeś całą noc zatopiony w nieustającej modlitwie zanoszonej do Ojca. I zostałeś wysłuchany dzięki swej uległości.
Maryjo! Jezus w Ogrójcu, tak jak Ty w chwili zwiastowania wypowiedział Bogu Ojcu swoje „fiat” - „nie jak Ja chcę, ale jak Ty”. Pokora, cichość, cierpliwość, kropla krwawego potu - z miłości do mnie. I błogosławiona Karolina - codziennie modliła się za grzeszników - jak Jezus w Ogrójcu. Codziennie też wypowiadała Bogu swoje „fiat” - „nie jak ja chcę, ale jak Ty chcesz, Boże!”

II Ubiczowanie Jezusa

Jezus cierpiał niesłusznie, jednak „podał grzbiet swój bijącymi i policzki Jego rwącym Mu brodę”. Ludzie mieli Go za nic, a to przecież nie kto inny jak Chrystus ich odkupi!
Błogosławiona Karolina zaś, gdy dopełniały się godziny jej ziemskiego, jakże krótkiego - po ludzku rachując - życia, przyjęła odważnie to, co spadło na nią tak nagle - i pomyślnie przeszła sprawdzian wierności Bogu na ziemi.

III Cierniem Ukoronowanie Pana Jezusa

Logika Ewangelii: „Gdy Cię uderzą w policzek - nadstaw i drugi. Kiedy Cię ubiczują - przyjmuj i koronę z cierni”. Jezus zostaje ukoronowany jeszcze na ziemi, choć dopiero
po Jego śmierci ludzie przyznają, że „prawdziwie, Ten był Synem Bożym”, Królem. I Ona - błogosławiona Karolina, która zawsze stosowała logikę Ewangelii w życiu, nigdy nie lękała się nadstawić drugiego policzka. To Ona szła 2000 kroków, gdy ktoś prosił o 1000, oddawała szatę, gdy ktoś prosił o płaszcz. Ale do końca też wytrwała, bo tylko „ten, kto wytrwa do końca, będzie zbawiony” (Mt 10,22b).

IV Droga Krzyżowa Pana Jezusa

Droga Krzyżowa - droga naszego zbawienia. Jezus niesie Krzyże, nie tylko swój, bo przecież On nic złego nie uczynił. Jezus niesie nasze krzyże - Twój i mój: krzyże lenistwa, przekleństw, kłamstw…
A Ona, Karolina - jak Szymon z Cyreny, Weronika czy wreszcie jak Ty, Matko - pomagała w drodze krzyżowej każdego człowieka. Wspierała słowem, ocierała zakrwawioną twarz, brała na swe ramiona część ciężaru codziennego życia innych.

V Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

„Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć” (1 Kor 15,25-26). Jezus powiedział jeszcze w kazaniu na górze: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8). Jakże głęboko zapadły te słowa w sercu Karoliny! A jeszcze głębiej: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą” (Mt 10,28a). Ona także konała w obecności łotra który się nie nawrócił. Jej także było ciężko, a jednak się nie poddała. Ustrzegła wiary, nadziei, godności, wystąpiła w dobrych zawodach i to dla Niej odłożono wieniec zwycięstwa, który w chwili Jej męczeńskiej śmierci oddał Pan, Sprawiedliwy Sędzia. Dziękujemy Ci, o Karolino, za tak świetlany przykład!

Tajemnice chwalebne.

I Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Jezus jeszcze przed swoim zmartwychwstaniem obiecywał nam: „ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia” (J 5,29). Karolina po zdanym egzaminie z życia, na sądzie po śmierci stanęła zapewne między owcami, po prawej stronie Pasterza. Usłyszała także słowa: „Pójdźcie, Błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!” (Mt 25,34b). Karolino, Błogosławiona Ojca! Wypraszaj nam łaskę, byśmy przez mękę i krzyż Chrystusa do chwały zmartwychwstania byli doprowadzeni.

II Wniebowstąpienie

„Po tych słowach (Jezus) uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu”(Dz 1,9). Teraz, jako Zmartwychwstały czeka wraz z Ojcem na tych, którzy wypełniali Jego Przykazania, którzy przeszli przez życie na wzór Jezusa - „dobrze czyniąc” ludziom. Wiemy, Karolino, że gdy będziemy naśladować przykład Twojego życia pewną drogą dotrzemy do momentu spotkania się z Tobą w niebie.

III Zesłanie Ducha Świętego

„Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek. Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane” (Mdr 4,7-9). O Błogosławiona Karolino - Twój młody wiek dodaje otuchy młodym. Duch Święty napełnił Cię Mądrością i innym Darami tak, że mogłaś głosić Chrystusa już od najmłodszych lat. Dzieci lgnęły do Ciebie, bo otwarta na Ducha , użyczając Mu swoich ust, dawałaś Mu mówić przez siebie. Karolino, Skarbnico Darów Ducha Świętego - wspieraj wszystkich młodych w dawaniu świadectwa swoim życiem!

IV Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Po wszystkich swoich trudach wraz z ciałem i duszą została wzięta do nieba, aby tam być Nieustającą Wspomożycielką Wiernych. Ona wspomagała Twoje modlitwy, Karolino, a teraz Ty sama możesz orędować za nami. Patronko Młodzieży - powierzamy się opiece Twojej i Twej Najlepszej Matki!

V Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny na Królową Nieba i Ziemi

„Nawet Trójca Święta szanuje Ciebie, bo najwyższe miejsce dała Ci w niebie, posadziła najbliżej siebie”. Maryjo! Jesteś oto Królową Nieba i Ziemi. Wzór Twej świętości pociąga wielu - pociągnął także błogosławioną Karolinę. Ukoronowała ją czystość, której najdoskonalszy wzór znalazła w Tobie.
Męczennico w obronie czystości, oddajemy Twej opiece serca całej polskiej młodzieży, by potrafiły wytrwać w czystości.

---