Jak wykonać kopie zapasową?

Polecenie mqbkup

Do ochrony plików wiadomości, plików dziennika, plików dziennika transakcji i ustawień rejestru przed awarią komputera można używać narzędzia wiersza polecenia do tworzenia kopii zapasowych i przywracania wiadomości, Mqbkup, dostarczanego z Usługą kolejkowania wiadomości. Przed użyciem tego narzędzia należy utworzyć folder dla kopii zapasowych. Narzędzie to można uruchomić z wiersza polecenia, wpisując polecenie mqbkup.

Składnia narzędzia jest następująca:

mqbkup {-b ścieżka_folderu | -r ścieżka_folderu | -?}

gdzie:

-b ścieżka_folderu tworzy kopię zapasową plików w określonym folderze,

-r ścieżka_folderu przywraca pliki z określonego folderu,

-y bez monitowania (odpowiedz tak na wszystkie pytania)

-? wyświetla Pomoc dla tego narzędzia.

Przed przywróceniem wiadomości należy zamknąć Panel sterowania i wszystkie aplikacje Usługi kolejkowania wiadomości.

Narzędzie to nie tworzy kopii zapasowych informacji o certyfikatach i kluczach kryptograficznych.

Po zakończeniu operacji przywracania należy zarejestrować nowy certyfikat użytkownika.

Narzędzie to zatrzymuje i uruchamia ponownie Usługę kolejkowania wiadomości.

Jak partycjonować dysk ?

Polecenie diskpart

Program DiskPart.exe jest interpreterem poleceń działającym w trybie tekstowym, którego można używać do zarządzania obiektami (dyskami, partycjami lub woluminami) przy użyciu skryptów lub informacji wprowadzanych bezpośrednio z wiersza polecenia. Przed użyciem poleceń programu DiskPart.exe, należy najpierw wyświetlić listę obiektów, a następnie wybrać odpowiedni obiekt, aby ustawić fokus na tym obiekcie. Wszystkie wpisane polecenia programu DiskPart.exe dotyczą obiektu, na którym ustawiono fokus.

Tworzenie i uruchamianie skryptu

Plik ze skryptem programu DiskPart można utworzyć za pomocą Notatnika, wpisując każde polecenie programu DiskPart w oddzielnym wierszu. Plik skryptu programu DiskPart jest plikiem tekstowym z rozszerzeniem txt. Można na przykład utworzyć prosty skrypt zawierający dwa wiersze o nazwie wolumin_prosty.txt, który tworzy wolumin prosty na dysku dynamicznym, a następnie przypisuje woluminowi literę dysku:

Przy użyciu tego skryptu program DiskPart utworzy wolumin prosty o rozmiarze 3 GB na dysku 2 (istniejącym dysku dynamicznym), a następnie przypisze temu woluminowi literę dysku G.

Aby uruchomić skrypt programu DiskPart, w wierszu polecenia przejdź do katalogu zawierającego plik skryptu, a następnie wpisz:

diskpart /s nazwa_skryptu.txt

Gdzie nazwa_skryptu.txt to nazwa pliku tekstowego zawierającego odpowiedni skrypt, na przykład wolumin_prosty.txt.

Aby przekierować dane wyjściowe skryptu programu DiskPart do pliku tekstowego, należy wpisać:

diskpart /s nazwa_skryptu.txt > plik_dziennika.txt

Gdzie plik_dziennika.txt to nazwa pliku tekstowego, w którym program DiskPart zapisuje dane wyjściowe.

Po uruchomieniu programu DiskPart w wierszu polecenia wyświetlana jest wersja programu DiskPart i nazwa komputera. Domyślnie, jeżeli program DiskPart napotka błąd podczas próby wykonania zadania uwzględnionego w skrypcie, zatrzyma przetwarzanie skryptu i wyświetli komunikat o błędzie (jeżeli nie określono parametru noerr). Program DiskPart zawsze zwraca jednak błędy wówczas, gdy napotka błędy składniowe, niezależnie od tego, czy został użyty parametr noerr. Parametr noerr umożliwia wykonanie użytecznych zadań. Na przykład, można użyć pojedynczego skryptu do usunięcia wszystkich partycji na dyskach niezależnie od całkowitej liczby dysków.

Jak formatować nośnik?

Polecenie format

Formatuje dysk określonego woluminu tak, aby akceptował pliki systemu Windows.

Składnia

format wolumin[/fs:system_plików] [/v:etykieta] [/q] [/a:rozmiar_jednostki] [/c] [/x]

format wolumin[/v:etykieta] [/q] [/f:rozmiar]

format wolumin [/v:etykieta] [/q] [/t:ścieżki/n:sektory]

format wolumin [/v:etykieta] [/q]

format wolumin [/q]

Parametry

wolumin

Określa punkt instalacji, nazwę woluminu lub literę dysku (po której umieszczany jest dwukropek) przeznaczonego do sformatowania. Jeżeli nie określono żadnej z następujących opcji wiersza polecenia, polecenie format używa typu woluminu do określenia domyślnego formatu dla dysku.

/fs:system_plików

Określa, że należy użyć systemu plików FAT, systemu plików FAT32 lub systemu plików NTFS. Dyskietki mogą używać tylko systemu plików FAT.

/v:etykieta

Określa etykietę woluminu. Jeżeli pominięto opcję wiersza polecenia /v lub użyto opcji bez określenia etykiety woluminu, polecenie format monituje o etykietę woluminu po ukończeniu formatowania. Należy używać składni /v:, aby zapobiec monitowaniu o etykietę woluminu. Jeżeli przy użyciu polecenia format formatowany jest więcej niż jeden dysk, każdemu z tych dysków zostanie nadana ta sama etykieta woluminu. Aby uzyskać więcej informacji dotyczących etykiet woluminów dysków, zobacz sekcję Tematy pokrewne.

/a:rozmiar_jednostki

Określa rozmiar jednostki alokacji używanej na woluminach systemu plików FAT, FAT32 lub NTFS. Jeżeli nie określono parametru rozmiar_jednostki, rozmiar jest wybierany na podstawie rozmiaru woluminu. Następująca tabela zawiera listę prawidłowych wartości parametru rozmiar_jednostki.

Wartość Opis

/q

Wykonuje szybkie formatowanie. Usuwa tabelę plików i katalog główny wcześniej sformatowanego woluminu, ale nie wykonuje skanowania kolejnych sektorów w poszukiwaniu uszkodzonych obszarów. Opcji wiersza polecenia /q należy używać tylko do formatowania woluminów, które były już formatowane i nie zawierają uszkodzonych obszarów.

/f:rozmiar

Określa rozmiar dyskietki, którą należy sformatować. W miarę możliwości należy używać tej opcji wiersza polecenia zamiast opcji /t i /n. System Windows akceptuje następującą wartość jako rozmiar:

1440, 1440k, 1440kb, 1,44, 1,44m lub 1,44mb

dwustronny dysk 3,5 cala 1,44 MB o poczwórnej gęstości

/t:ścieżki

Określa liczbę ścieżek na dysku. Jeżeli jest to możliwe, zamiast tej opcji wiersza polecenia należy używać opcji /f. Jeżeli używana jest opcja wiersza polecenia /t, należy również używać opcji wiersza polecenia /n. Te dwie opcje wiersza polecenia stanowią alternatywną metodę określania rozmiaru formatowanego dysku. Opcji wiersza polecenia /f nie można używać z opcją wiersza polecenia /t.

/n:sektory

Określa liczbę sektorów na ścieżkę. Jeżeli jest to możliwe, zamiast tej opcji wiersza polecenia należy używać opcji /f. Jeżeli używana jest opcja wiersza polecenia /n, należy również używać opcji wiersza polecenia /t. Te dwie opcje wiersza polecenia stanowią alternatywną metodę określania rozmiaru formatowanego dysku. Opcji wiersza polecenia /f nie można używać z opcją wiersza polecenia /n.

/c

Dotyczy tylko systemu plików NTFS. W przypadku użycia tej opcji pliki utworzone na nowym woluminie będą domyślnie kompresowane.

/x

Jeżeli jest to konieczne, powoduje odinstalowanie woluminu przed formatowaniem. Po zastosowaniu tej opcji żadne otwarte dojścia do woluminu nie będą prawidłowe.

/?

Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Spostrzeżenia

• Korzystanie z polecenia format w Konsoli odzyskiwania

Polecenie format z różnymi parametrami jest dostępne z Konsoli odzyskiwania.

• Poświadczenia administracyjne

Dysk twardy mogą formatować tylko członkowie grupy Administratorzy.

• Korzystanie z polecenia format

Polecenie format tworzy nowy katalog główny i system plików dysku. Może ono również sprawdzić, czy dysk zawiera uszkodzone obszary i usunąć wszystkie dane z dysku. Aby korzystać z nowego dysku, należy najpierw użyć tego polecenia do sformatowania dysku.

• Wpisywanie etykiety woluminu

Po sformatowaniu dyskietki polecenie format powoduje wyświetlenie następującego komunikatu:

Volume label (11 characters, ENTER for none)?

Etykieta woluminu może zawierać maksymalnie 11 znaków (włącznie ze spacjami). Jeżeli dysk nie powinien mieć etykiety woluminu, wystarczy nacisnąć klawisz ENTER. Aby uzyskać informacje dotyczące etykiet woluminów, zobacz sekcję Tematy pokrewne.

• Formatowanie dysku twardego

Jeżeli użytkownik używa polecenia format do sformatowania dysku twardego, polecenie format przed podjęciem próby sformatowania dysku twardego powoduje wyświetlenie następującego komunikatu:

OSTRZEŻENIE: WSZYSTKIE DANE NA DYSKU NIEWYMIENNYM x: BĘDĄ UTRACONE! Czy kontynuować formatowanie (T/N)? _

Aby sformatować dysk twardy, należy nacisnąć klawisz T. Aby nie formatować dysku, należy nacisnąć klawisz N. Do formatowania dysku twardego niezbędne są uprawnienia administratora.

• Rozmiar jednostki

Systemy plików FAT ograniczają liczbę klastrów do 65526. Systemy plików FAT32 ograniczają liczbę klastrów do zakresu od 65527 do 4177917.

Kompresja NTFS nie jest obsługiwana dla rozmiarów jednostki alokacji ponad 4096.

• Komunikaty polecenia format

Po zakończeniu formatowania polecenie format powoduje wyświetlenie komunikatów informujących o całkowitej ilości miejsca na dysku, obszarach oznaczonych jako uszkodzone i ilości miejsca dostępnego dla plików.

• Szybkie formatowanie

Proces formatowania można przyśpieszyć, korzystając z opcji wiersza polecenia /q. Tej opcji wiersza polecenia należy używać tylko wówczas, gdy dysk twardy nie zawiera uszkodzonych sektorów.

• Używanie polecenia format z ponownie przypisanym dyskiem lub dyskiem sieciowym

Nie należy używać polecenia format w odniesieniu do dysku przygotowanego przy użyciu polecenia subst. Nie można formatować dysków za pośrednictwem sieci.

• Kody wyjściowe polecenia format

W odpowiedzi na monit „Czy kontynuować formatowanie (T/N)?” użytkownik nacisnął klawisz N, aby zatrzymać proces.

Można sprawdzić te kody wyjścia przy użyciu warunku errorlevel w poleceniu wsadowym if.

Przykłady

Aby sformatować nową dyskietkę w stacji A, korzystając z domyślnego rozmiaru, należy wpisać:

format a:

Aby wykonać operację szybkiego formatowania dysku w stacji A, który był już formatowany, należy wpisać:

format a: /q

Aby sformatować dyskietkę w stacji A i przypisać do dyskietki etykietę woluminu „DANE”, należy wpisać:

format a: /v:DANE

aby sformatować pen driva w stacji F należy wpisać:

format f:

Jak montować woluminy?

Polcenie mountvol

Tworzy, usuwa lub wyświetla punkt instalacji. Polecenie mountvol umożliwia łączenie woluminów bez konieczności używania litery dysku.

Składnia

mountvol [dysk:]ścieżka nazwa_woluminu

mountvol [dysk:]ścieżka/d

mountvol [dysk:]ścieżka/l

mountvol [dysk:]ścieżka/p

mountvol /r

mountvol /n

mountvol /e

mountvol dysk:/s

Parametry

[ dysk:]ścieżka

Określa istniejący folder systemu NTFS, w którym będzie się znajdował punkt instalacji.

nazwa_woluminu

Określa nazwę woluminu docelowego punktu instalacji. Format nazwy woluminu jest następujący: \\?\Volume{identyfikator_GUID}\, gdzie {identyfikator_GUID} to unikatowy identyfikator globalny GUID (na przykład \\?\Volume\{2eca078d-5cbc-43d3-aff8-7e8511f60d0e}\).

/d

Usuwa punkt instalacji z określonego folderu.

/l

Wyświetla nazwę instalowanego woluminu dla określonego folderu.

/p

Usuwa punkt instalacji woluminu z określonego katalogu, odinstalowuje wolumin podstawowy i przełącza go do trybu offline, uniemożliwiając instalację woluminu. Jeżeli inne procesy używają woluminu, polecenie mountvol powoduje zamknięcie otwartych dojść przed odinstalowaniem woluminu. Woluminy odinstalowane przy użyciu parametru /p są wymienione na liście woluminów jako INSTALOWANE PO UTWORZENIU PUNKTU INSTALACJI. Jeżeli wolumin jest związany z kilkoma punktami instalacji, należy za pomocą parametru /d usunąć dodatkowe punkty instalacji przed użyciem parametru /p. Aby ponownie umożliwić instalację woluminu, można przypisać punkt instalacji.

/r

Usuwa katalogi punktu instalacji i ustawienia rejestru dla woluminów, których nie ma już w systemie. Woluminy, które wcześniej znajdowały się w systemie, nie mogą być automatycznie instalowane i przypisywane do poprzednich punktów instalacji w przypadku ponownego dodania do systemu.

/n

Wyłącza automatyczną instalację nowych woluminów podstawowych. Nowe woluminy nie są instalowane automatycznie podczas dodawania do systemu.

/e

Ponownie włącza automatyczną instalację nowych woluminów podstawowych.

/s

Dotyczy tylko komputerów z procesorami Itanium. Instaluje partycję systemową EFI na określonym dysku.

/?

Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Spostrzeżenia

• Jeżeli brakuje dostępnych liter dysków, należy instalować woluminy lokalne bez liter dysków.

• Jeżeli trzeba zwiększyć ilość miejsca na woluminie bez ponownego formatowania lub zamieniania dysku twardego, można dodać ścieżkę instalacji do innego woluminu.

• Zaletą opisanego rozwiązania jest możliwość uzyskania dostępu do wszystkich woluminów lokalnych przy użyciu pojedynczej litery dysku (np. C:), jeżeli używany jest pojedynczy wolumin z kilkoma ścieżkami instalacji. Nie trzeba więc pamiętać, który wolumin odpowiada danej literze dysku, choć nadal można instalować woluminy lokalne i przypisywać je do liter dysków.

Jak odczytać dane woluminu?

polecenie vol

Wyświetla etykietę woluminu dysku i numer seryjny, jeżeli istnieją. Numer seryjny jest wyświetlany dla dysku sformatowanego w systemie MS-DOS w wersji 4.0 lub nowszej.

Składnia

vol [dysk:]

Parametry

dysk :

Określa stację dysków zawierającą dysk, którego etykietę woluminu dysku i numer seryjny należy wyświetlić.

/?-Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Jak ustawić etykietę woluminu lub dysku?

Polecenie label

Polecenie label

Tworzy, zmienia lub usuwa etykietę woluminu (czyli nazwę) dysku. Polecenie label użyte bez parametrów zmienia bieżącą etykietę woluminu lub usuwa istniejącą etykietę.

Składnia

label [dysk:][etykieta]

label [/MP][wolumin][etykieta]

Parametry

dysk :

Określa literę dysku (po której znajduje się dwukropek), którego nazwę należy zdefiniować.

etykieta

Określa nazwę woluminu.

/MP

Określa, że wolumin powinien być traktowany jako punkt instalacji lub nazwa woluminu.

wolumin

Określa literę dysku (po której znajduje się dwukropek), punkt instalacji lub nazwę woluminu. Jeżeli określono nazwę woluminu, parametr /MP jest zbędny.

/?

Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Przykłady

Aby utworzyć etykietę dysku w stacji F zawierającego informacje dotyczące ilości osób palących na świecie, należy wpisać:

label a:palący-świat

Jak kontrolować poprawność zapisywania plików na dysku?

Polecenie verify

Włącza przeprowadzanie przez program cmd.exe weryfikacji poprawności

zapisywania plików na dysku.

VERIFY [ON | OFF]

Wpisz VERIFY bez parametru, aby wyświetlić bieżące ustawienie

polecenia VERIFY.

Jak defragmentować woluminy?

Polecenie defrag

Polecenie defrag

Lokalizuje i konsoliduje pofragmentowane pliki rozruchowe, pliki danych i foldery na woluminach lokalnych.

Składnia

defrag wolumin

defragwolumin [/a]

defrag wolumin [/a] [/v]

defragwolumin [/v]

defragwolumin [/f]

Parametry

wolumin

Litera dysku lub punkt instalacji woluminu, który ma być defragmentowany.

/a

Analizuje wolumin, wyświetla podsumowanie raportu z analizy i wskazuje, czy należy defragmentować wolumin.

/v

Wyświetla pełne raporty z analizy i defragmentacji. Jeżeli ten parametr jest używany w połączeniu z parametrem /a, zostanie wyświetlony tylko raport z analizy. Jeżeli ten parametr jest używany bez innych parametrów, to wyświetla zarówno raport z analizy, jak i raport z defragmentacji.

/f

Wymusza defragmentację woluminu w przypadku niewielkiej ilości wolnego miejsca.

/?

Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Przykłady

Aby analizować dysk E, należy wpisać:

defrag C: /a

Aby analizować dysk E i wyświetlić raport z analizy, należy wpisać:

defrag C: /a /v

Aby defragmentować dysk E, należy wpisać:

defrag C:

Aby defragmentować dysk E i wyświetlić raport z defragmentacji, należy wpisać:

defrag E: /v

Jak testować i naprawiać pliki?

Polecenie chkdsk/chkntfs

Polecenie chkdsk

Sprawdza system plików i metadane systemu plików w poszukiwaniu błędów, a następnie wyświetla raport z wynikami. Polecenie chkdsk użyte bez parametrów powoduje wyświetlenie tylko informacji o stanie dysku znajdującego się w bieżącej stacji dysków (nie naprawia błędów). Aby naprawić błędy, należy dołączyć parametr /f.

Składnia

chkdsk [wolumin:][[ścieżka] nazwa_pliku] [/f] [/v] [/r] [/x] [/i] [/c] [/l[:rozmiar]]

Parametry

wolumin:

Określa literę dysku (po której jest wpisywany dwukropek), punkt instalacji lub nazwę woluminu.

[ścieżka] nazwa_pliku

Używany tylko w przypadku systemu FAT i systemu FAT32. Określa lokalizację i nazwę pliku lub zestawu plików, których fragmentacja ma zostać sprawdzona przy użyciu polecenia chkdsk. Aby określić wiele plików, można używać symboli wieloznacznych (* i ?).

/f

Naprawia błędy na dysku. Dysk musi być zablokowany. Jeżeli polecenie chkdsk nie może zablokować dysku, pojawia się komunikat z sugestią sprawdzenia dysku przy ponownym uruchomieniu komputera.

/v

Podczas sprawdzania dysku wyświetla nazwę każdego pliku w każdym katalogu.

/r

Lokalizuje uszkodzone sektory i odzyskuje informacje, które można odczytać. Dysk musi być zablokowany.

/x

Wymusza najpierw odinstalowanie woluminu, jeżeli jest to konieczne. Wszystkie otwarte dojścia do dysku są unieważniane. Opcja /x zapewnia również funkcje opcji /f.

/i

Tylko do użytku w systemie plików NTFS. Wykonuje mniej szczegółowe sprawdzanie wpisów indeksu, skracając czas wymagany do uruchomienia polecenia chkdsk.

/c

Tylko do użytku w systemie plików NTFS. Pomija sprawdzanie cyklów w strukturze folderów, skracając czas wymagany do uruchomienia polecenia chkdsk.

/l[:rozmiar]

Tylko do użytku w systemie plików NTFS. Zmienia rozmiar pliku dziennika zgodnie z rozmiarem wpisanym przez użytkownika. Jeżeli parametr rozmiaru zostanie pominięty, opcja /l powoduje wyświetlenie bieżącego rozmiaru.

/?

Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Przykłady

Jeżeli konieczne jest sprawdzenie dysku E, a system Windows ma naprawić błędy, należy wpisać:

chkdsk e: /f

W przypadku wykrycia błędów polecenie chkdsk wstrzymuje sprawdzanie dysku i wyświetla komunikaty. Polecenie chkdsk kończy działanie, wyświetlając raport o stanie dysku. Nie można otwierać żadnych plików na określonym dysku aż do chwili, kiedy polecenie chkdsk zakończy działanie.

Aby sprawdzić wszystkie pliki na dysku systemu FAT w bieżącym katalogu w poszukiwaniu nieciągłych bloków, należy wpisać:

chkdsk *.*

Polecenie chkdsk wyświetla raport o stanie, a następnie listę plików zgodnych ze specyfikacją zawierających nieciągłe bloki danych.

Polecenie chkntfs

Określa, czy zaplanowano automatyczne sprawdzanie systemu na woluminie z systemem plików FAT, z systemem FAT32 lub z systemem NTFS podczas uruchamiania komputera lub powoduje wyświetlenie informacji o zaplanowanym sprawdzaniu systemu.

Składnia

chkntfswolumin:[...]

chkntfs [/d]

chkntfs [/t[:godzina]]

chkntfs [/xwolumin:[...]]

chkntfs [/cwolumin:[...]]

Parametry

wolumin:[...]

Wymagany. Określa literę dysku (po której jest wpisywany dwukropek), punkt instalacji lub nazwę woluminu. Wyświetla komunikat identyfikujący system plików określonego woluminu. Jeżeli zaplanowano automatyczne sprawdzanie plików, ten parametr powoduje wyświetlenie komunikatu wskazującego, czy wolumin został uszkodzony. Wymaga to uruchomienia polecenia chkdsk.

/d

Przywraca wszystkie domyślne ustawienia polecenia chkntfs z wyjątkiem czasu odliczanego na potrzeby automatycznego sprawdzania plików. Domyślnie sprawdzane są wszystkie woluminy podczas uruchamiania komputera.

/t[:godzina]

Zmienia odliczany czas inicjacji programu Autochk.exe na określoną ilość czasu wprowadzoną w sekundach. Jeżeli parametr :godzina nie zostanie określony, opcja /t powoduje wyświetlenie bieżącego odliczanego czasu.

/xwolumin:[...]

Wyklucza określony wolumin ze sprawdzania podczas uruchamiania komputera, nawet jeśli wolumin jest oznaczony jako wymagający uruchomienia polecenia chkdsk.

/cwolumin:[...]

Planuje sprawdzanie określonego woluminu podczas uruchamiania komputera.

/?

Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Spostrzeżenia

• Polecenia chkntfs może używać tylko członek grupy Administratorzy.

• Odliczany czas inicjacji programu Autochk.exe można ustawić na wartość zero, jednak w takim przypadku nie można anulować automatycznego sprawdzania plików, które może być czasochłonne.

Przykłady

Aby wyświetlić odliczany czas inicjacji programu Autochk.exe, należy wpisać:

chkntfs /t

Zmieniając odliczany czas inicjacji programu Autochk.exe, należy wpisać liczbę sekund. Na przykład, aby zmienić odliczany czas na 30 sekund, należy wpisać:

chkntfs /t:30

Opcja wiersza polecenia /x nie ma charakteru akumulacyjnego. W przypadku wpisania tej opcji więcej niż raz ostatni wpis zastępuje poprzedni wpis. Aby wykluczyć kilka woluminów, należy określić je wszystkie w jednym poleceniu. Na przykład, aby wykluczyć zarówno wolumin E: jak i F:, należy wpisać:

chkntfs /x e: f:

Aby wykluczyć tylko wolumin F:, należy wpisać:

chkntfs /x e:

chkntfs /x f:

Opcja wiersza polecenia /c ma charakter akumulacyjny. Jeżeli konieczne jest sprawdzanie tylko określonego woluminu, należy resetować ustawienia domyślne, aby wyczyścić wszelkie poprzednie polecenia, wykluczyć wszystkie woluminy ze sprawdzania, a następnie zaplanować automatyczne sprawdzanie plików na żądanym woluminie.

Na przykład, aby zaplanować automatyczne sprawdzanie plików tylko na woluminie D:, należy wpisać:

chkntfs /d

chkntfs /x c: d: e:

chkntfs /c d:

Jak odzyskać dane z uszkodzonego dysku?

Polecenie recover

Odzyskuje możliwe do odczytania informacje z uszkodzonego dysku.

Składnia

recover [dysk:][ścieżka] nazwa_pliku

Parametry

[dysk:][ścieżka] nazwa_pliku

Określa lokalizację i nazwę pliku, który należy odzyskać.

/? Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Przykłady

Aby odzyskać plik Opowiadanie.txt znajdujący się w katalogu \Fikcja na dysku D:, należy wpisać:

recover d:\fiction\story.txt

Jak kompresować dane na partycjach NTFS?

Polecenie compact

Powoduje wyświetlenie informacji o kompresji plików lub katalogów na partycjach systemu plików NTFS i umożliwia ich modyfikację. Polecenie compact użyte bez parametrów powoduje wyświetlenie informacji o stanie kompresji bieżącego katalogu.

Składnia

compact [{/c | /u}] [/s[:katalog]] [/a] [/i] [/f] [/q] [nazwa_pliku[...]]

Parametry

/c

Kompresuje określony katalog lub plik.

/u

Dekompresuje określony katalog lub plik.

/s[:katalog]

Określa, że żądana akcja (kompresja lub dekompresja) ma zostać zastosowana do wszystkich podkatalogów określonego katalogu lub do bieżącego katalogu, jeżeli nie został określony żaden katalog.

/a

Wyświetla pliki ukryte lub systemowe.

/i

Ignoruje błędy.

/f

Wymusza kompresję lub dekompresję określonego katalogu lub pliku. Ten parametr jest używany w przypadku pliku, który był częściowo skompresowany w chwili, kiedy operacja kompresji została przerwana wskutek awarii systemu. Aby wymusić skompresowanie całego pliku, należy użyć parametrów /c i /f i określić częściowo skompresowany plik.

/q

Zgłasza raport zawierający tylko podstawowe informacje.

nazwa_pliku

Określa plik lub katalog. Można użyć wielu nazw plików i symboli wieloznacznych (* i ?).

/? Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Spostrzeżenia

• Polecenie compact, funkcja kompresji systemu plików NTFS w wersji wiersza polecenia, powoduje wyświetlenie atrybutu kompresji plików i katalogów na partycjach systemu NTFS i umożliwia jego modyfikację. Stan kompresji katalogu wskazuje, czy pliki dodawane do katalogu będą automatycznie kompresowane. Zmiana stanu kompresji katalogu nie jest równoznaczna ze zmianą stanu kompresji plików znajdujących się już w danym katalogu.

• Nie można używać polecenia compact do odczytu, zapisu ani instalowania woluminów, które zostały skompresowane przy użyciu programów DriveSpace lub DoubleSpace.

• Nie można używać polecenia compact do kompresowania partycji systemu plików FAT lub systemu plików FAT32.

Przykłady

Aby ustawić z bieżącego folderu stan kompresji bieżącego folderu oraz podfolderów i plików w danym folderze, należy wpisać:

compact /c /s

Aby ustawić z bieżącego folderu stan kompresji plików w bieżącym folderze, podfolderach w bieżącym folderze i plików we wszystkich podfolderach bez zmiany stanu kompresji bieżącego folderu, należy wpisać:

compact /c /s

Aby skompresować wolumin z folderu głównego woluminu, należy wpisać:

compact /c /i /s:\

W tym przykładzie ustawiany jest stan kompresji folderu głównego i wszystkich folderów na woluminie i kompresowany jest każdy plik na woluminie. Korzystając z parametru /i można zapewnić, że komunikaty o błędach nie przerwą procesu kompresji.

Aby skompresować wszystkie pliki z rozszerzeniem bmp w katalogu \Tmp i we wszystkich podkatalogach katalogu \Tmp, nie modyfikując modyfikacji atrybutu Skompresowany tych katalogów, należy wpisać:

compact /c /s:\tmp *.bmp

Aby wymusić pełną kompresję pliku Zebra.bmp, który był częściowo skompresowany w chwili wystąpienia awarii systemu, należy wpisać:

compact /c /f zebra.bmp

Aby usunąć atrybut Skompresowany katalogu C:\Tmp, nie zmieniając stanu kompresji plików znajdujących się w tym katalogu, należy wpisać:

compact /u c:\tmp

Jak kompresować system FAT na NTFS?

Polecenie convert

Konwertuje woluminy systemu plików FAT i systemu plików FAT32 na system plików NTFS, pozostawiając istniejące pliki i folder bez zmian. Woluminy konwertowane na system plików NTFS nie mogą być konwertowane ponownie na system plików FAT lub FAT32.

Składnia

convert [wolumin] /fs:ntfs [/v] [/cvtarea:nazwa_pliku] [/nosecurity] [/x]

Parametry

wolumin

Określa literę dysku (po której następuje dwukropek), punkt instalacji lub nazwę woluminu, który ma być konwertowany na system NTFS.

/fs:ntfs

Wymagany. Konwertuje wolumin na system NTFS.

/v

Określa tryb informacji pełnej tzn. wyświetlanie wszystkich komunikatów podczas konwersji.

/cvtarea:nazwa_pliku

Tylko dla zaawansowanych użytkowników. Określa, że główna tabela plików (MFT) i inne pliki metadanych systemu NTFS mają być zapisywane w istniejącym, ciągłym pliku zastępczym. Ten plik musi znajdować się w katalogu głównym systemu plików, który ma być konwertowany. Używając parametru /CVTAREA, można zmniejszyć fragmentację systemu plików po konwersji. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, rozmiar tego pliku powinien być równy iloczynowi wartości 1 KB i liczby plików i katalogów w systemie plików, jednak narzędzie do konwersji akceptuje pliki o dowolnym rozmiarze.

/nosecurity

Określa, że ustawienia zabezpieczeń konwertowanych plików i katalogów są dostępne dla wszystkich użytkowników.

/x

Odinstalowuje wolumin, jeżeli jest to konieczne, przed jego konwersją. Wszystkie otwarte dojścia do woluminu nie będą prawidłowe po zastosowaniu tej opcji.

Przykłady

Aby przekonwertować wolumin na dysku D na system NTFS i wyświetlić wszystkie komunikaty, należy wpisać:

convert d: /fs:ntfs /v

Jak szyfrować dane na partycjach NTFS?

Polecenie cipher

Wyświetla lub zmienia szyfrowanie folderów i plików na woluminach systemu NTFS. Polecenie cipher bez parametrów powoduje wyświetlenie stanu szyfrowania bieżącego folderu i wszystkich znajdujących się w nim plików.

Składnia

cipher [{/e | /d}] [/s:folder] [/a] [/i] [/f] [/q] [/h] [/k] [/u[/n]] [{nazwa_ścieżki [...]] | /r:nazwa_ścieżki_bez_rozszerzenia | /w:nazwa_ścieżki | /x[:nazwa_ścieżki] nazwa_ścieżki_bez_rozszerzenia}]

Parametry

/e

Szyfruje określone foldery. Foldery są odpowiednio oznaczane, dlatego pliki dodawane później do folderu są również szyfrowane.

/d

Odszyfrowuje określone foldery. Foldery są odpowiednio oznaczane, dlatego pliki dodawane później do folderu są również szyfrowane.

/s:Folder

Wykonuje wybraną operację w określonym folderze i wszystkich podfolderach.

/a

Wykonuje operację dla plików i katalogów.

/i

Kontynuuje wykonywanie określonej operacji nawet po wystąpieniu błędów. Domyślnie polecenie cipher przerywa działanie po napotkaniu błędu.

/f

Wymusza zaszyfrowanie lub odszyfrowanie wszystkich określonych obiektów. Domyślnie polecenie cipher pomija pliki, które zostały już zaszyfrowane lub odszyfrowane.

/q

Zgłasza raport zawierający tylko podstawowe informacje.

/h

Wyświetla pliki z atrybutem Ukryty lub Systemowy. Pliki tego typu nie są domyślnie szyfrowane lub odszyfrowywane.

/k

Tworzy nowy klucz szyfrowania pliku dla użytkownika używającego polecenia cipher. W przypadku użycia tej opcji polecenie cipher ignoruje wszystkie pozostałe opcje.

/u

Aktualizuje klucz szyfrowania użytkownika lub klucz agenta odzyskiwania zastępując te klucze aktualnymi kluczami we wszystkich szyfrowanych plikach na dyskach lokalnych (jeżeli klucze zostały zmienione). Ta opcja działa tylko w połączeniu z opcją /n.

/n

Zapobiega aktualizacji kluczy. Tej opcji należy używać do znajdowania wszystkich szyfrowanych plików na dyskach lokalnych. Ta opcja działa tylko w połączeniu z opcją /u.

nazwa_ścieżki

Określa wzorzec, plik lub folder.

/r:nazwa_ścieżki_bez_rozszerzenia

Generuje nowy certyfikat i klucz prywatny agenta odzyskiwania, a następnie zapisuje je w plikach o nazwie określonej w parametrze nazwa_ścieżki_bez_rozszerzenia. W przypadku użycia tej opcji polecenie cipher ignoruje wszystkie pozostałe opcje.

/w:nazwa_ścieżki

Usuwa dane znajdujące się na nieużywanych częściach woluminu. Parametr nazwa_ścieżki może wskazywać dowolny katalog na żądanym woluminie. W przypadku użycia tej opcji polecenie cipher ignoruje wszystkie pozostałe opcje.

/x[:nazwa_ścieżki] nazwa_ścieżki_bez_rozszerzenia

Identyfikuje certyfikaty i klucze prywatne używane przez system EFS (Encrypting File System) dla aktualnie zalogowanego użytkownika oraz zapisuje w pliku kopie zapasowe certyfikatów i kluczy. Jeśli podano parametr nazwa_ścieżki, wykonywana jest kopia zapasowa certyfikatu używanego do szyfrowania określonego pliku. W przeciwnym przypadku wykonywana jest kopia zapasowa aktualnego certyfikatu systemu EFS i kluczy użytkownika. Certyfikaty i klucze prywatne są zapisywane w nazwie pliku określonej przez nazwa_ścieżki_bez_rozszerzenia i otrzymują rozszerzenie pfx. W przypadku użycia tej opcji polecenie cipher ignoruje wszystkie pozostałe opcje.

/?

Wyświetla Pomoc w wierszu polecenia.

Przykłady

Aby wykonać kopię zapasową certyfikatu i klucza prywatnego aktualnie używanego do szyfrowania i odszyfrowywania plików systemu EFS i zapisać kopię zapasową w pliku o nazwie c:\myefsbackup.pfx, należy wpisać:

cipher /x c:\myefsbackup

Aby szyfrować folder RaportyMiesięczne i wszystkie podfoldery, należy wpisać:

cipher /e /s:raportymiesięczne

Jak mierzyć wydajność dysków?

Polecenie diskperf

Jak zarządzać przydziałami dysku z wiersza poleceń?

Polecenie fsutil

Polecenie fsutil: podpolecenie dirty

Wykonuje kwerendę w celu ustalenia, czy bit zanieczyszczenia woluminu jest ustawiony. Ustawia bit zanieczyszczenia woluminu. Gdy bit zanieczyszczenia woluminu jest ustawiony, przy ponownym uruchomieniu komputera polecenie autochk automatycznie sprawdza, czy wolumin nie zawiera błędów.

Składnia

fsutil dirty {query | set} nazwa_ścieżki_woluminu

Parametry

query

Wykonuje kwerendę dotyczącą bitu zmiany.

set

Ustawia bit zanieczyszczenia woluminu.

nazwa_ścieżki_woluminu

Określa literę dysku (po której znajduje się dwukropek).

Przykłady

Aby wykonać kwerendę dotyczącą bitu zmiany dysku C, należy wpisać:

fsutil dirty query C:

Przykład danych wyjściowych:

Wolumin C: był zmieniany

lub

Wolumin C: nie był zmieniany

Aby ustawić bit zmiany dysku C, należy wpisać:

fsutil dirty set C:

---