Dziennikarz

propozycja realizacji sprawności zespołowej

Sprawność dziennikarza jest bardzo specyficzna a jednocześnie bardzo atrakcyjna. Pozwala nam sięgać po do bardzo różnej tematyki i jednocześnie kształci twórcze myślenie, zmysł obserwacji i sztukę wypowiadania się. Ważnym jest aby drużynowy starannie przygotował jej realizację i dopasował do potrzeb i zainteresowań zuchów. Jeżeli drużynowy pragnie zrealizować ją w sposób wartościowy powinien bardzo starannie zapoznać się z programem sprawności (łącznie z uwagami) oraz zapoznać się z pozycjami z bibliografii , przynajmniej wybranymi.

Proponowana realizacja nawiązuje do Paszportu do Europy. Najlepiej nadaje się do realizacji zabaw związanych z tematem Szkołolandii i Rodzianolandii.

W naszej propozycji prezentujemy schemat który można i należy uzupełnić o gry i ćwiczenia zgodne z wybraną przez waszą drużynę tematyką.

Propozycje zbiórek:

1-Spotkanie ze Sroką Dziennikarką

Najważniejsze sprawy:

• zachęcenie zuchów do zdobywania sprawności

• przekazanie informacji co robią dziennikarze

• decyzja o zdobywaniu sprawności

Plan zbiórki:

1. powitanie

2. pląs który znamy

3. list od Kaczki Dziennikarskiej

4. gra bieg z zadaniami

zadania:

• poszukiwanie wyrazów bliskoznacznych

• poszukiwanie wyrazów przeciwnych

• poszukiwanie ekspresywizmów

• rozwiązanie kaczki krzyżówki

5. gawęda sroki dziennikarki

6. nauka piosenki Zuchów dziennikarzy

6. krąg rady (decyzja o zdobywaniu sprawności)

7. obrzęd zakończenia

Uwagi metodyczne:

Gawęda:

Gawędę wygłasza sroka dziennikarka:

Dawno dawno temu daleko w pięknych Włoszech w mieście tysiąca mostów i pięknych gondoli w Wenecji pojawiłam się pierwszy raz . Nazywam się Sroka a po włosku gazza i rysunek mój widniał na małych kartkach drukowanych właśnie w Wenecji. Przynosiłam ludziom różne wiadomości o tym co zrobił Doża, co wydarzyło się na placu św. Marka i wieloma wieloma innymi nowinami z życia mojego miasta. Mój wizerunek przyciągał ludzi i chętni kupowali moje wiadomości za drobną monetę a na kartki zaczęli mówić „gazzetta” i tak już się przyjęło. Przynosiłam tylko prawdziwe i ciekawe wiadomości dlatego i inne miasta Włoch zaczęły takie „gazzetty” sobie wydawać a potem zaczęli tak robić Francuzi i nazwali ją gazetta. W tamtych czasach wszystko co robili Francuzi naśladowali inni dlatego bardzo szybko różne kraje i miasta zaczęły wydawać różne gazety. Nie były to już tylko wiadomości sławni ludzie drukowali w gazetach swoje artykuły pojawiać się zaczęły ilustracje a we Francji narodził się nowy zawód człowieka który zbiera informacje i tworzy gazetę.

W Polsce też były różne gazety. A najstarsze to „Kurier Warszawski” „Wiadomości Warszawskie” i bardzo szacowna bo czytana i popierana przez samego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego „Monitor”. Tą ostatnią tworzył też sławny polski bajkopisarz Ignacy Krasicki. Dzięki ks. Ignacemu Krasickiemu pojawiła się też w Polsce pierwsza gazeta, która miała bawić i przynosić różnorakie rozrywki a nazywała się „Zabawy przyjemne i pożyteczne”.

To wszystko jednak dawne czasy teraz dzieje się inaczej a w wielu gazetach panoszy się inny ptak największy wróg dobrych gazet i dobrych dziennikarzy . Kaczka Dziennikarska!!! Zamiast ciekawych wiadomości z podwórek i placów jakie ja przynosiłam kiedyś pojawiają się czasem wielkie kłamstwa. Mało ludzi interesuje się też rozrywkami i zabawami . Czy ktoś napisał kiedyś coś o waszej szkole albo podwórku. Pewnie nie. Sami widzicie. Ale usłyszałam, że wy dzielne zuch zawsze mówicie prawdę i jesteście bardzo dzielne dlatego myślę, że będziecie dobrymi dziennikarzami i stworzycie piękne gazety o swoim podwórku lub szkole.

2-Wycieczka do redakcji gazety

Najważniejsze sprawy:

• zapoznanie z pracą dziennikarzy

• zapoznać zuchy z tym jak się redaguje gazetę

Plan zbiórki

1. powitanie

2. wycieczka do redakcji gazety

3. rozmowa z dziennikarzem lub redaktorem gazety

4. krąg rady (omówić z zuchami co to znaczy być dziennikarzem)

5. obrzędowe zakończenie

Uwagi metodyczne:

Tą zbiórkę nie zawsze da się przeprowadzić warunkiem sukcesu jest tu gazeta i możliwość odwiedzenia jej. Trzeba to oczywiście uzgodnić wcześniej. Warto też umówić się z redaktorem o czym zuchom opowie. Ważne jest aby zuchy dowiedziały się o czym pisze się w gazetach, co to jest redakcja, czy i jakie ma działy. Warto też zapoznać zuchy z cyklem produkcyjnym gazety. Jeżeli nie uda wam się załatwić wizyty w redakcji warto zorganizować spotkanie z jakimś dziennikarzem. Wtedy zbiórkę należy uzupełnić o konkursy w różnych dziennikarskich umiejętnościach Przykłady takich prostych konkursów to:

• wymyślanie synonimów lub antonimów podanych wyrazów

• opowiadanie w różny sposób o tym samym przedmiocie, obrazku

• układanie zdań (najkrótszych, najdłuższych itp. )

Można też zrobić konkursy sprawnościowe, przedostawania się z ważną wiadomością, zdjęciami itp.

3-Zwiad Prasowy

Najważniejsze sprawy:

• zapoznanie zuchów z czasopismami

• omówienie układu i zawartości treściowej na przykładzie wybranego czasopisma

• nauczyć posługiwać się czasopismem

Plan zbiórki

1. obrzędowe powitanie

2. zwiad do kiosku

2. Gawęda rozmowa „ Rodzaje czasopism”

2. gra układanka „budowa czasopisma”

3. Majsterka „Czy potrafimy zaprojektować czasopismo?”

4. Piosenka dziennikarzy

5. Krąg rady \ocena które zwiady i które pomysły na gazetę były najlepsze\

6. obrzędowe zakończenie

Uwagi metodyczne:

Zbiórkę lub przynajmniej jej część trzeba zaplanować w bibliotece (szkolnej lub publicznej), może pani bibliotekarka zgodzi się w niej czynnie uczestniczyć.

Zwiad

Na zwiad zuchy wychodzą szóstkami i odwiedzają dwa trzy kioski. W nich zuchy dowiadują się jakie gazety można kupić w kioskach o czym w nich się pisze itp. Uwaga: zuchom należy wyraźnie określić o co mają pytać, czego dowiedzieć się.

Gawęda

Po zwiadzie przeprowadzamy gawędę rozmowę. Zuchy opowiadają i rozmawiają o tym czego dowiedziały się w czasie zwiadu. Drużynowy (lub pani bibliotekarka) uzupełniają te wiadomości tak aby w wyniku zuchy uzyskały informacje co to jest prasa, gazeta, czasopismo, dziennik, tygodnik, miesięcznik, kwartalnik, rocznik, stopka. Oraz aby opowiedziały jakie gazety można kupić w kioskach, które z nich są dla dzieci i młodzieży, o czym piszą w gazetach, które kupowane są najczęściej.

Majsterka

Trzeba przygotować gotową matrycę z miejscem na wpisanie tytułów, wrysowanie lub wklejenie obrazków zagadek itp. Można też przygotować gotowe kserowane elementy i zadaniem zuchów będzie pokolorować je i wkleić. Zuchy wykonują to zadanie w szóstkach

Po zakończeniu oceniamy zwiady i majsterki w kręgu rady. Materiały do takiej gazetki znajdziecie dalej.

4-Zakładamy naszą gazetę

Najważniejsze sprawy

• uaktywnić wyobraźnię zuchów

• wskazać w otoczeniu rówieśniczym tematy ciekawe

Plan zbiórki

1. Obrzędowe rozpoczęcie

2. Gawęda „Komunikat Pana Leona”

3. Gra- układanka co znaczą te słowa

4. Zabawa tematyczna konkurs na tytuł

5. Obrzęd obrzędowe otwarcie gazety wręczenie legitymacji dziennikarskich

6. Piosenka zuchów dziennikarzy

7. Krąg rady

8. Obrzędowe zakończenie

Uwagi metodyczne

W czasie tej zbiórki powinniśmy uaktywnić pomysłowość zuchów, należy im wskazać tematykę dla naszej gazetki .

Gawęda:

„Gazeta Miejska” istniała od pięciu lat i przez te pięć lat tą miejską gazetę prowadził pan Leon emerytowany dziennikarz z wielkiej gazety. Całe Zalesię było z tej gazety bardzo bardzo dumne. I nic dziwnego bo przecież to jedyna zupełnie nasza gazeta w mieście. Co z tego, że Ekspres, Trybuna czy Wyborcza są dużo większe ale to jest nasza gazeta i o naszym miasteczku dużo można w niej przeczytać. Można w niej znaleźć reportaż z pobytu w naszym mieście ks. Biskupa. I przegląd wydarzeń o tym co wydarzyło się w kółkach i towarzystwach jakie w mieście działają. Był wywiad z nowym burmistrzem. Pan Leon opublikował w gazecie piękny cykl felietonów o zabytkach naszego miasta a pani od historii napisała artykuły o jego przeszłości .

Nie było jednak w „Gazecie Miejskiej” działu sportowego. Dlatego bardzo zdziwił się pan Leon kiedy dostał zaproszenie na mecz i to mecz chłopców ze szkolnego koła sportowego przy SP nr 2 z podwórkową drużyna z ulicy Krakowskiej trenowanych przez ks. prefekta z naszej parafii. Jeszcze większe było jego zdziwienie gdy zobaczył, że zaproszenie podpisali ks. proboszcz i pan dyrektor Szkoły nr 2. No cóż nie mógł pan Leon odrzucić zaproszenia podpisanego przez tak ważnych ludzi ale zdziwił się że dorośli ludzie w takie dziecięce sprawy angażują się. Cóż pomyślał pójdę tam i zamieszczę krótki komunikat o tym co się wydarzyło lub zamieszczę wzmiankę w publicystycznym przeglądzie wydarzeń.

Gdy nadeszła pora meczu pan Leon udał się na miejsce zobaczył że wiele ważnych osób. Poza tymi co go zaprosili był tam opiekun parafialnego klubu i kierownik szkolnej świetlicy a nawet pan wice burmistrz . Pan Leon przywitał się ze wszystkimi i zaczął oglądać mecz. Stary redaktor nie bardzo lubił sport. Dlatego często zamiast patrzyć na samo boisko spoglądał na to co dzieje się wokół. Na trybunach wokół szkolnego boiska było wiele osób. Co ciekawsze byli to nie tylko dzieci i młodzież ale również wielu dorosłych. Wszyscy byli bardzo zainteresowani tym co działo się na boisku. W czasie przerwy usłyszał jak doszło do tego meczu który jak sam widział stał się ważnym wydarzeniem w życiu miasta. Otóż chłopcy z SKS chwalili się treningami przed chłopakami z Krakowskiej, którzy dużo grają w piłkę bo tam jest małe boisko. Dlatego ci z ulicy Krakowskiej rzucili im wyzwanie. A potem zaczęły się treningi w których zaczął pomagać ks. prefekt, bo on grał kiedyś w piłkę. Wreszcie o sprawie dowiedzieli się pan dyrektor i ks. proboszcz i co bardzo się ucieszyli a poza namówili burmistrza aby ufundował telewizor. Jeżeli wygrają chłopcy ze szkoły dostanie go szkolna świetlica a jeżeli chłopaki z Krakowskiej dostanie go klub parafialny.

Gracze walczyli jak lwy ale grali uczciwie. Mecz był tak wspaniały, że nawet pan leon zaczął oglądać go z wielkim zainteresowaniem. Kibicował. Krzyczał gola, dalej chłopaki i takie inne . Nie zauważył kiedy ubiegła druga połowa. A kiedy mecz się skończył szybko wrócił do redakcji i zaczął pisać swój komunikat jednak zanim się obejrzał komunikat urósł do rozmiarów wielkiego felietonu. I jeszcze jedno w „Gazecie Miejskiej” na stałe pojawiła się kolumna sportowa.

Gra

Dla każdej szóstki piszemy na kartkach nazwy form wypowiedzi dziennikarskich a na drugich ich definicje. Szóstki dopasowują definicje do nazw i próbują znaleźć ich przykłady w przyniesionych przez drużynowego gazetach.

Zabawa tematyczna

Drużynowy ogłasza konkurs na pomysł na gazetę i tytuł. Szóstki wymyślają takie pomysły i tytuły potem prezentują je na kolegium redakcyjnym i wszyscy wybierają pomysł który najbardziej im się spodobał. Zabawę kończy obrzęd wywieszenia tabliczki że tu znajduje się redakcja „.......” zuchowej gazety i wręczenie legitymacji dziennikarskich dziennikarza zuchowej gazety.

”Gazeta Zuchowej Gromady „......”

Zuch ......................................................

jest dziennikarzem zuchowej gazety

„..................................................”

podpis

redaktora naczelnego

Zdjęcie lub portret

5-Na tropie wiadomości

Najważniejsze sprawy

• uczyć obserwacji życia społecznego na przykładzie spraw rówieśników (podwórko, szkoła)

Plan Zbiórki

1. obrzędowe powitanie

2. gawęda „Ciekawa wiadomość”

3. piosenka dziennikarzy

4. zwiad szukamy tematu i zbieramy materiały do artykułów

5. majsterka wykonujemy rysunki i elementy szaty graficznej

6. krąg rady (starannie omówcie zadanie międzyzbiórkowe)

7. obrzędowe pożegnanie

Zadanie miedzy zbiórkowe

dzielimy między zuchy materiały na gazetkę przygotowanie artykułów i ilustracji jeżeli planujecie gazetkę do powielenia to rozdajcie zuchom kartki formatu kolumny i niech na nich napiszą swoje artykuły znacznie to ułatwi majsterkę z następnej zbiórki .

Uwagi metodyczne

Na tą zbiórkę musicie już dokładnie wiedzieć jakiej gazety chcecie, jak ma ona wyglądać i jak będzie upowszechniona; czy będzie powielana, czy też będzie to gazetka ścienna.

Gawęda

Na gawędę mam dwa pomysły

Pomysł I

Gawęda powinna być możliwie bliska realiom miejsca zamieszkania zuchów ale odległa historycznie np. wojna lub przynajmniej z dwadzieścia lat do tyłu. Ogólny jej plan był by następujący.

• Zaginęło coś poszukiwane są jakieś cenne informacje z przeszłości itp. Np. Niemcy schowali pomnik Jana Kilińskiego (to prawda)

• Wszyscy martwią się co się stało jak odnaleźć tą informację

• Chłopiec odnajduje przypadkiem ale z narażeniem bezpieczeństwa ten przedmiot np.Janek zastanawiał cóż to Niemcy tak starannie w nocy chowali do magazynu. W nocy sprawdził to (oczywiście to było niebezpieczne) upewnił się że to Kiliński i zameldował o tym zastępowemu z Szarych Szeregów.

• Wydrukowano w gazetach ta informacje np. w podziemnych gazetkach.

Pomysł II

Pan Makowski uczył w szkole w Jankach geografii od pięciu lat. Uczniowie bardzo go lubili chociaż był już nie młody i bardzo wymagający. Dlaczego o to proste on wspaniale opowiadał o tych wszystkich miejscach, o których pisali w podręczniku. Pokazywał różne zdjęcia i albumy. Jego lekcje były naprawdę ciekawe. Mimo to kiedy w lokalnej gazecie ogłoszono konkurs na felieton „Ciekawi ludzie wśród nas” , opowiadający o kimś interesującym nikt nie pomyślał o panu od geografii, cóż bowiem może być w nim ciekawego, poprostu nauczyciel. Marysia była uczennicą ósmej klasy i już wiedziała że chce zostać dziennikarzem. Nie wiedziała jednak o kim napisać. Jej kolega Maciek postanowił napisać o księdzu proboszczu, który był podobno dwa lata na misjach w Nowej Gwinei ona jednak nie chciała się powtarzać. Martwiła się jednak, że nie ma ciekawego tematu.

To był dzień jakich wiele trochę dżdżysty. Gdy wychodziła ze szkoły podszedł do niej młody chłopak w studenckiej czapce i zapytał czy nie wie gdzie mieszka ten słynny geograf pan Makowski. Jak to słynny? Zapytała. Wiesz pisze pracę magisterską o różnych typach gór a pan Makowski zjeździł cały świat, napisał dwie znakomite książki o górach świata i wydał przepiękny album na ten temat pod pseudonimem Ernest Kowalski dopiero mój profesor powiedział mi jak naprawdę on się nazywa i gdzie mieszka . Kiedyś obaj wykładali na Uniwersytecie ale pan Makowski zachorował na płuca i musiał wyprowadzić się z dużego miasta. Marysia otworzyła buzię ze zdziwienia. A oczy jej zrobiły się wielkie. Młody chłopak zaczął się śmiać . Co mała nie wiedziałaś, że twój belfer od gegry to taki ktoś? Powiedział. To jak pomożesz mi. Pewnie. Odpowiedział Marysia i wskazała drogę studentowi.

Następnego dnia gdy pan Makowski sam został w pracowni Marysia podeszła do niego i powiedziała: Chciała bym napisać o panu felieton na ten konkurs o ciekawych ludziach. O mnie - odpowiedział zdziwiony geograf - cóż we mnie jest ciekawego. Tak o panu wczoraj od studenta dowiedziałam się o pana podróżach i pożyczyłam pana książki w bibliotece te wydane pod pseudonimem Ernest Kowalski . No no - odpowiedział nauczyciel to ty jesteś prawdziwą tropicielką informacji.

I tak się zaczęło Marysia trzy razy spotykała się z geografem i przeprowadziła z nim wywiad. Pan Makowski pożyczył jej też ,oczywiście pozwalając na publikację, kilka ładnych zdjęć. Marysia napisała felieton który zaczęła od słów: „Czy wiecie dlaczego pan Makowski tak barwnie i ciekawie opowiada o świecie jak by cały świat zwiedził ? On to zrobił”

Jakież było zdziwienie wszystkich gdy gazety opublikowały felieton Marysi . I ona i pan Makowski odpowiadali na setki pytań Marysia przez chwile poczuła co to znaczy być sławnym dziennikarzem. A pan Makowski dostał propozycje od dyrektora liceum aby poprowadził w nim klasę o profilu turystyczno- geograficznym. Dziś Marysia jest już znaną dziennikarką i bardzo lubi swoja prace a pan Makowski jest na emeryturze ale nadal uczy w swojej szkole i razem z Marysią napisali książkę dla młodzieży o geografii i dziennikarstwie.

Zwiad

Zwiad najlepiej zorganizować szóstkami. Każda powinna szukać ciekawych miejsc i ludzi (możecie takich znaleźć i zuchy z nimi umówić). Zuchy powinny zrobić jakieś notatki i postarać się zapamiętać jak najwięcej. Można też użyć magnetofonu lub dyktafonu.

Majsterka

Swoje wrażenia ze zwiadu zuchy powinny zapisać w formie plastycznej. Technika jest tu bardzo ważna i zależna od tego jaka to będzie gazetka. Powielanie kolorowych obrazków na kolorowo jest bardzo trudne i kosztowne a jeżeli powielacie kolorowe rysunki na jednobarwnym ksero to mogą one stać się nieczytelne lub nawet brzydkie. Natomiast jeżeli to będzie gazetka ścienna to prace powinny być kolorowe i i to w mocnych intensywnych kolorach.

6-Pierwszy numer naszej gazety

Najważniejsze sprawy

• zastosować praktycznie zdobyte wiedze i umiejętności

• podsumować pracę w trakcie sprawności

• w kręgu rady przyznać sprawności

Plan zbiórki

1. obrzędowe powitanie

2. piosenka zuchów dziennikarzy

3. gawęda rozmowa oceniamy przygotowane materiały

4. majsterka wykonanie pierwszego numeru gazetki; uwaga: Jeżeli macie możliwość jej powielenia np. szkolny kserograf to warto obrazu to zrobić tak aby każdy zuch pani dyrektor i panie nauczycielki w szkole w szkole otrzymały po jakimś egzemplarzu jeżeli takiej możliwości nie macie zaplanujcie obrazu gazetkę ścienną Przy dużej ilości materiałów możecie zaproponować zuchom wydanie kilku numerów. Najciekawsze materiały pomysły itp. przekażcie redakcji Zuchowych Wieści pisemka hufcowego lub chorągwianego albo gazecie lokalnej może zostaną opublikowane.

5. zabawa tematyczna gazeciarze - roznosimy gazety

6. krąg rady - przyznanie sprawności

7. uroczyste nadanie sprawności przez Srokę Dziennikarkę

8. obrzędowe zakończenie

Uwagi metodyczne

Ta zbiórka podsumowuje to co robiliśmy przez ostatnie tygodnie

Gawęda:

rozmawiamy z zuchami, które materiały bierzemy do naszej gazetki wybieramy do nich odpowiednie ilustracje i decydujemy co znajdzie się, na której stronie gazetki

Majsterka:

przygotowane obrazki i materiały przycinamy i wklejamy na przygotowane matryce kartki . Jeżeli gazetka ma być powielana trzeba to zrobić na kartkach A4 i będzie powielona na kartkach formatu A3 i odpowiednio składamy. Jeżeli zrobimy gazetkę ścienną materiał należy napisać większymi literami i rozplanować wszystko zgodnie z formatem tablicy.

Zabawa tematyczna

Zabawa w gazeciarzy jest bardzo prosta zuchy chodzą reklamując gazetę okrzykami mogą ja sprzedawać za symboliczne 10gr w tedy dochód można przeznaczyć na coś pożytecznego (np. akcja grosik) lub rozdawać.

Materiały do gazetki wykonywanej w ramach ćwiczenia

Zagadki:

I

Kiedy rośnie - się zieleni,

kiedy leci - złotem się mieni (liść)

II

Choć nie szyje nic - jak wiecie,

igieł pełno mam na grzbiecie (jeż)

III

Kto mi powie, bardzom ciekawa,

jak się nazywa suszona trawa? (siano)

IV

W krasnym kapeluszu na dywanie stoi

człowiek go nie ruszy, mucha się go boi. (muchomor)

Krzyżówki

I

(tą krzyżówkę możecie zastosować też w pierwszej zbiórce zaprowadzi ona zuchy do miejsca gdzie czeka kaczka)

						1
					2
		3
		4
				5
		6
				7
				8

1 miejsce zabawy i trzepania dywanów

2 nasza ojczyzna

3 pierwsza gwiazdka to zuch ....

4 stolica

5 taniec i piosenka w jednym

6 pismo ukazujące się co najmniej dwa razy w tygodniu

7 przyjaciel człowieka

8 miejsce nauki i zabawy

II

		1
					2
					3
			4
		5
	6
					7
						8
			9
					10
		11

1 mówi ja zuch

2 zuch jest ....

3 poeta pisuje je do gazety

4 gazeta która codziennie ukazuje się

5 czasopismo, które ukazuje się raz na rok

6 wódz zuchowej gromady

7 śpiewają ją zuchy

8 poznaliśmy dziennikarska

9 do myślenia

10 zespół dzielnych zuchów

11 zdobywają je dzielne zuchy

Pomysły na zbiórki i zadania międzyzbiórkowe

nie wykorzystane w opracowaniu ale mogące się przydać w jego modyfikacjach

Spotkanie sławnych ludzi (ćwiczenie/ gra)

Drużynowy przypina na plecach zuchów kartki z imionami sławnych ludzi. Każdy chodzi po pokoju i próbuje zgadnąć kim jest, zadając pytania pozostałym osobom. Kiedy odgadnie kim jest drużynowy przypina mu kartkę z przodu a on chodzi i daje mu dalej i pomaga innym.

Wywiad ze sławnym człowiekiem (ćwiczenie)

Każda szóstka wybiera jednego przedstawiciela umawiając się kim jest. Jeden z zuchów jest dziennikarzem i przeprowadza ze sławą wywiad tak aby nie padło jej imię i nazwisko. Zuchy próbują zgadnąć kim jest ten sławny człowiek.

Miłośnik dziennikarstwa (gra- zadanie miedzy zbiórkowe)

Drużynowy przygotowuje losy z nazwiskami wszystkich zuchów. Każdy losuje osobę której miłośnikiem talentu dziennikarskiego będzie. Zabawa polega na robieniu miłych niespodzianek i drobnych przyjemności tak aby osoba wylosowana nie zorientowała się kto je robi. Na następnej zbiórce w kręgu rady każdy spróbuje odgadnąć kto był jego wielbicielem.

Kilka pomysłów na ćwiczenie dykcji i artykulacji ważnych u dziennikarzy radiowych i telewizyjnych

Ćwiczenie artykulacji czyli wymawiania głosek i sylab jest równie ważne. Ćwiczenia takie są żmudne i wymagają pewnego znawstwa Oto kilka prostszych.

- wymawianie samogłosek najpierw wyraźnie osobno (staccato) a potem razem (legato) a.e. ae ; a.i. ai ; a.u au ; e.u. eu ; itd

Z zuchami można to też robić w formie zabawy najpierw drużynowy mówi staccato a potem zuchy legato, potem zmiana.

- wymawianie szeptem, przemiennie i coraz głośniej do pełnego brzmienia ny-ni, ni-ny, de-te,te-de,

- łączenie samogłosek w sylaby i wymawianie ich stopniowo coraz głośniej np.

1) ba,ba,ba,bu,bu,bu,bo,bo,bo,be,be,be,bi,bi,bi,bę,bę,bę itd

2) by,bi,be,bo,bu,ba

Ćwiczenia dykcyjne mają za swój cel wyrobienie umiejętności łączenia głosek i sylab w pełny , wyrazisty i ciągły strumień mowy. Ćwiczenia tego rodzaju polegają na kilkakrotnym powtarzaniu wybranego tekstu w sposób płynny i wyrazisty ze zmianą tempa i rodzaju głosu. Tekstami do ćwiczeń powinny być trudne fragmenty z planowanego przedstawienia, ale mogą być to również trudne do wymówienia zdania np:

-Król Karol królowej Karolinie kupił korale koloru koralowego.

-W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie.

- W czasie suszy szosa sucha.

Formy wypowiedzi dziennikarskich

Artykuł- rozprawa naukowa lub utwór publicystyczny niewielkich rozmiarów

Felieton- utwór publicystyczny, w którym autor dla pokazania faktu rzeczywistego używa środków prozy artystycznej

Komentarz- materiał rozpowszechniający wiedzę o faktach, wyjaśniających je, pogłębiający oraz zawierający osobiste ustosunkowanie się do nich

Komunikat- informacja o ważnym wydarzeniu lub fakcie podana bez interpretacji

Publicystyczny przegląd wydarzeń- przegląd nowych faktów, które wydarzyły się w różnych dziedzinach życia społecznego

Reportaż- bardziej lub mniej osobista historia autora uczestniczącego w jakimś zdarzeniu lub tkwiącego w danym układzie stosunków

Sprawozdanie- opis przebiegu wydarzeń z uwypukleniem momentów najważniejszych

Wywiad- jednorodny tematycznie zestaw odpowiedzi na pytania zadawane osobie przez dziennikarza

Co nie co o prasie

Prasa- ogół gazet i czasopism

Gazeta- wydawnictwo ciągłe, ukazujące się raz lub dwa razy dziennie ale co najmniej dwa razy w tygodniu

Czasopismo- wydawnictwo ciągłe ukazujące się w stałych odstępach czasu nie częściej niż dwa razy w tygodniu

Dziennik- wydawnictwo ukazujące się codziennie

Tygodnik- wydawnictwo ukazujące się raz w tygodniu

Dwugodnik- wydawnictwo ukazujące się raz na dwa tygodnie

Miesięcznik- wydawnictwo ukazujące się raz na miesiąc

Kwartalnik- wydawnictwo ukazujące się raz na kwartał

Rocznik- wydawnictwo ukazujące się raz na rok

Stopka redakcyjna- informacja o adresie i prenumeracie

Prenumerata- zapłata z góry za czasopisma zapewniająca ciągłość jego otrzymywania

publikacja przygotowana dla Zuchowych Wieści

oprac. hm Jakub Czarkowski

---