Nauka administracji sciagi, st. Administracja ściągi testy materiały egzam


ROZDZIAŁ I

Nauka administracji

I. sposób badań- w ujęciu socjologicznym należy tak badać administrację publiczną, by pokazywać i opisywać najistotniejsze jej cechy przedmiotowe, które łącznie stanowią z administracji zjawisko osobne, całościowe i swoiste, zjawisko trwałe i podlegające tylko niewielkim modyfikacjom.

Należy pamiętać o potrzebie dostosowania pojęcia administracji do całości okoliczności politycznych, ustrojowych i społecznych panujących w danym czasie i miejscu. Każde określenie administracji razem czy z osobna odpowiada na szereg pytań dotyczących:

- podmiotu działania,

Tam gdzie sformalizowanie administracji się kończy lub jest osłabione mamy do czynienia z organizacja nieformalną. Cechę sformalizowania nadaje się w prawie aktami normatywnymi, których znaczna część pochodzi od organów administracyjnych.

3. relacje między administracją a prawem muszą uwzględniać okoliczności iż administrowanie jest przedmiotem normowania. Niezależnie od cywilizacji, kraju, systemu społeczno- gospodarczego, sposobu rządzenia model obejmowania regulacjami prawnymi administracji jest podobny. Całe zaś jego istnienie wypływa z przekonania iż przez uregulowanie osiągnie się jakiś podstawowy czy dodatkowy skutek.

V Rodowód i ewolucja administracji- zmieniają się cele administracji, jej zadania, cele polityczne, formy i metody działania, struktury organizacyjne, ludzie a nawet nazwy. Nie ma tu nic trwałego z wyjątkiem niej samej. Trwałość administracji ma swój nowożytny początek, który przypada na czasy historycznie nieodległe. Nowożytna historia administracji jest nieprzerwana. To co dziś nazywamy administracją przewijało się jako zjawisko przez całą historię ludzkiej cywilizacji, odkąd pojedynczy ludzie zaczęli żyć w wielkich grupach i odkąd z tego powodu zaczęli mieć i zaspokajać swoje potrzeby, których nie mieli dotychczas.

W nowoczesnym znaczeniu administracja pojawiła się wtedy gdy pojawiło się prawo. A zaprawo uznane zostało uznane dopiero w doktrynie oświecenia to co pochodziło od przedstawicieli narodu.

Administracja stawała się coraz częściej głównym promotorem stosunków społecznych. I to nie tylko gdy wykonywała prawo lecz wtedy gdy je tworzyła. Rozwijała się stale w różnych okolicznościach, z różnych powodów i w różnym stopniu.

Administracja w nowoczesnym rozumieniu tego słowa wzięła swój początek z przełomu XVIII i XIX z chwilą przekształcenia się państwa policyjnego w państwo konstytucyjne a administracji terytorialnej w państwową. Na początku XIX powstało prawo administracyjne z prawami i obowiązkami po stronie administracji publicznej jak też po stronie obywateli. W połowie XIX obowiązywała już zasada związania ustawowego administracji tzn. żadna ingerencja administracji oraz żaden obowiązek nie mógł być nałożony na obywatela bez podstawy ustawowej. Na straży tej zasady stały sądy administracyjne. Głównym przedmiotem działań admi8nistracji było wydawanie urzędowych nakazów, zakazów i pozwoleń w oparciu o istniejący porządek prawny oraz procedurę.

W Polsce po II w. ś. Administracja stawała się jedną z głównych sił zjawiska upaństwawiania a później też zarządzania. Przejęła agendy życia publicznego. Najnowsze przemiany ustrojowe i powrót do założeń państwa kapitalistycznego spowodowały zmiany funkcji, roli i znaczenia administracji poprzez: odejście od centralnego planowania i zarządzania gospodarką, procesy prywatyzacji, ograniczenie funkcji rządowej, powołanie administracji samorządowej, szersze korzystanie z prawa cywilnego.

VI Administracja publiczna w państwie policyjnym-

Państwo policyjne to konstrukcja modelowa, ukształtowana przez naukę administracji i naukę prawa administracyjnego w oparciu o realia ustrojowo- polityczne państw europejskich na przełomie XVII i XVIII wieku. Administracja publiczna w państwie policyjnym była w istocie administracją państwową. W państwie policyjnym administracja charakteryzowała się tym, że:

- stanowiła f. zarządu wewnętrznego państwem oraz sprawowania i umacniania władzy politycznej panującego

- do panującego należało decydowanie o sposobie zarządzania wewnętrznego państwem,

- zarząd wew. I sprawowanie władzy politycznej pozostawały w luźnym związku z prawem,

- zarząd wew. stanowił działalność swobodna i twórcza,

- prawo było wyrazem woli panującego,

- panujący był opiekunem poddanych i mógł wkraczać we wszystkie dziedziny życia poddanych,

- akty władzy panującego nie podlegały kontroli sądów.

VII Administracja publiczna w państwie prawa- państwo prawa stanowiło modelową konstrukcję ustrojowo- prawną ukształtowaną w doktrynie prawa w oparciu o warunki ustrojowo- polityczne państw europejskich na przełomie XIX i XX w. Administracja publiczna pojmowana jest jako ustrojowa funkcja państwa i samorządu terytorialnego polegająca na wykonywaniu zadań publicznych określonych prawnie. Administracja publiczna w państwie prawa opiera się na 4 zasadach:

a) związanie prawem powszechnie obowiązującym całej

działalności wszystkich jej organów- wszystkie działania adm. pub. Musza mieć podstawę prawną i podejmowane wyłącznie dla wykonania zadań publicznych określonych prawem. Prawo określa także formy działania organów administracyjnych oraz procedury działania.

b) wykonawczy charakter jej działalności- zasada ta wyrasta z konstytucyjnej zasady trójpodziału władz publicznych. Władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza nie konkurują ani nie przeszkadzają sobie wzajemnie.

c) poddanie całej działalności adm. pub. Kontroli niezawisłego sądu- pojmowana jako skuteczny środek ochrony praw i wolności obywatela. Ma na celu ochronę przed nakładaniem na obywateli niekonstytucyjnych obowiązków i niekonstytucyjną ingerencja administracji w prawa i wolności człowieka.

d) odpowiedzialność prawna organów i osób wykonujących administrację za podejmowane działania- ponoszenie odpowiedzialności prawnej ( karnej, cywilnej, dyscyplinarnej) przez urzędników za działania niezgodne z prawem, naruszające prawo oraz za szkody wyrządzone takimi działaniami.

VIII Administracja publiczna a dobie globalizacji- to proces umiędzynarodowienia finansów, rynków, technologii istniejących modeli kultury, konsumpcji, instytucji ustrojowo- prawnych i politycznego ujednolicenia świata. W sferze administracji globalizacja jest inspirowana 3 czynnikami:

- liberalizacją przynoszącą osłabienie interwencji państwa w sferze gospodarki i ograniczenie funkcji regulacyjnych wykonywanych przez organy administracji publicznej,

- prywatyzacją oznaczającą redukcję zadań publicznych wykonywanych przez organy adm. pub. Sprywatyzowane zadania publiczne zostają przekształcone w usługi publiczne świadczone przez podmioty prywatne

- deregulacją.

W warunkach globalizacji zasadnicza funkcja państwa i jego administracji jest działalność interwencyjna w sytuacjach kryzysu ekonomicznego, konfliktu społecznego i w sytuacjach zagrożeń określanych jako stany nadzwyczajne. Tylko państwo i jego administracja dysponują odpowiednią organizacją i koniecznym władztwem aby interweniować w wypadkach tj. trzęsienie ziemi...i zapobiegać patologiom społecznym, chronić obywateli.

IX Administracja państwowa- do niej zaliczamy: prezydenta RP, organy NIK, KRRiT, RPO, Krajowa Rada Sądownictwa, organy NBP w tym Krajowa Radę Polityki Pieniężnej, centralne organy administracji podległe Sejmowi, ambasadorów i konsulów RP. Wszystkie organy administracji państwowej powołane są do realizacji i ochrony najwyższego stopnia interesu publicznego tj. interesu państwowego.

X Wyróżnienie administracji władzy ustawodawczej- działalność administracji sejmowej i senackiej nie jest regulowana prawem administracyjnym. Kompetencje ma tutaj wyłącznie Sejm i jego organy a administracja jedynie organizuje i świadczy pracę niezbędną do realizacji tych kompetencji. Administracja sejmowa i senacka nie załatwia indywidualnych spraw z zakresu administracji państwowej.

XI Wyróżnienie administracji wymiaru sprawiedliwości- organy administracji wymiaru sprawiedliwości nie sprawują działalności orzeczniczej. Zajmują się wyłącznie normowaniem organizowania i organizowaniem pracy sądów i trybunałów. Do organów tych należą: Prezydent RP, Rada Ministrów, Minister: Sprawiedliwości i Prokurator Generalny RP, Krajowa Rada Sądownicza, prezesi wszystkich trybunałów i sądów. Zakres działania administracji wymiaru sprawiedliwości nie obejmuje kontroli wyroków i postanowień sądowych.

XII Administracja rządowa (państwowa)- administracja rządowa była budowana i funkcjonowała jako pierwsza

- stanowi przebieg trwały, co oznacza że jej istnienie, funkcjonowanie i realizowanie zadań i celów nie ulegał przerywaniu chyba że zanikało całe państwo,

- podstawy prawne miała od zarania dziejów,

- w ostatnich czasach funkcjonuje w kontekście i obok administracji samorządu terytorialnego,

- jej utrzymanie zapewnia całościowe traktowanie określonego państwa gdy chodzi o przedsięwzięcia m/n o charakterze doktrynalnym, militarnym, handlowym itp.

- jest scentralizowana.

XIII Centralne organy administracji rządowej- nie wchodzą w skład rządu, nie są tez organami terenowymi. Podlegają organom naczelnym takim jak: prezesowi RM, RM bądź określonemu ministrowi. Zazwyczaj są organami monokratycznymi. Jeśli nazwa zawiera określenie urząd to jest to organ jednoosobowy a jeśli organ nosi nazwę komitetu czy komisji to mamy do czynienia z organami kolegialnymi.

XIV Administracja samorządu terytorialnego- została w Polsce skasowana ustawą w 1950 r. I przywrócona w czasie zmiany ustroju w 1990 r. na stopniu gminy oraz w 1998 na stopniach powiatu i województwa. Obecnie funkcjonuje obok administracji państwowej i rządowej. Ma dużą część kompetencji całej administracji publicznej. Całość kompetencji została podzielona między organy samorządu terytorialnego na stopniu gminnym, powiatowym i wojewódzkim. S. t. wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Administracja samorządu teryt. Jest sprawowana przez chronione przez sąd samodzielne i niezależne organy jednostek s.t. i zadania są zadaniami publicznymi służącymi zaspokajaniu potrzeb ludzi zamieszkujących obszar danej jednostki s.t. zwanych wspólnotą samorządową. Organy administracji s.t.:

1- stopień wojewódzki- organ stanowiący to Sejmik-organy wykonawcze to marszałek województwa i zarząd województwa,

2- powiat- organ stanowiący to rada powiatu- organ wyk. To starosta i zarząd powiatu,

3- gmina- organ stanowiący to rada gminy- organ wyk to wójt.

XV Relacje między administracją państwową i samorządową- -funkcjonują w ramach państwa

- należą do władzy wykonawczej,

- respektują jedno prawo,

- mają legitymację do tworzenia prawa,

- noszą te same cechy władczości,

- funkcjonują w oddzielnych strukturach, z których jedna zbudowana hierarchicznie a druga decentralizacyjnie,

- każda z nich ma odrębny blok kompetencji związanych z określonymi kategoriami organów.

XVI Zagrożenia administracji samorządowej- układ samorządu ter. Mimo że mocno zdecentralizowany ma też korzystne warunki dla kształtowania jego uchybień. Prawna oddzielność gminy, powiatu i województwa prowadzi bezpośrednio do osłabienia czy zaniku kontroli społecznej. istnieje problem zjawiska centralizowania w strukturach zdecentralizowanych.

XVII Administracja samorządu zawodowego- samorządy zawodowe to korporacje wyłaniane w oparciu o kryteria więzi interesów zawodowych określonej grupy obywateli. Samorząd ten może reprezentować osoby wykonujące zawody zaufania publicznego: adwokatów, notariuszy, radców prawnych oraz osoby wykonujące określony rodzaj pracy zawodowej: rolników. Jego istotą jest udzielona mu przez ustawodawcę samodzielność w zakresie organizacji wykonywania zawodu, określenia warunków jego wykonywania oraz kontroli należytego wykonywania zawodu.

XVIII Podmioty prywatne pełniące funkcje administracji publicznej- za podmioty te uważa się te które nie wchodzą w zakres pojęciowy podmiotów państwowych w tym podmiotów samorządowych i podmiotów społecznych. Najczęstszym podmiotem prywatnym jest osoba fizyczna. Kwalifikowanie tej osoby jako podmiotu odbywa się w dwojaki sposób:

- za pomocą postanowień ustawowych (aktów wykonawczych),

- mocą zindywidualizowanych aktów administracyjnych.

XIX Administracja prywatna a administracja publiczna- adm. prywatna tym różni się od publicznej, że:

- jej cele działania są wąskie,

- jej zadania są wewnętrzne,

- motywacja działania jest ochrona interesu indywidualnego,

- cele wyznacza rynek, ( publicznej - państwo)

- działalność opiera się na prawie cywilnym i handlowym

(w publicznej prawo administracyjne),

- prowadzona w imieniu właściciela,

- ma charakter przejściowy (publiczna jest trwała).

XX Administracja publiczna prowadzona przez kościół katolicki- obszary aktywności kościoła:

1) oświata i szkolnictwo- kościół uzyskał prawo do zakładania i prowadzenia szkół oraz placówek oświatowych i wychowawczych podlegających władzy kościelnej,

2) opieka społeczna i zdrowotna- ma uprawnienie do prowadzenia działalności charytatywno- opiekuńczej,

3) środki przekazu i kultura- dostęp do środków społecznego przekazu w formie działalności wydawniczej i radiowo- telewizyjnej,

4) wolności obywatelskie- wolność sprawowania kultu publicznego. Realizacja tej wolności jest zagwarantowana prawem obywatela do pochówku, do zawarcia małżeństwa.

XXI Administracja publiczna jako część działalności państwa-

Podstawę budowy struktur organizacyjnych państwa tworzą postanowienia konstytucji z 1997 r. ustrój opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej (Sejm i Senat), wykonawczej ( prezydent i RM) i sądowniczej (sądy i trybunały).

ROZDZIAŁ II

I Rozwój cywilizacji a administracja- stare cywilizacje rozwijały się w terytorialnej i funkcjonalnej izolacji a każda z nich budowała się osobno. Administracja stała na straży prawa prywatnego i prawa publicznego.

II Spis powszechny i podatki-

Ściąganie podatków szczególnie dobrze łączy się ze spisem ludności. Dziś oddziela się jedno od drugiego, przypisując każdemu z nich cel osobny, ale dawniej łączyły się one stanowczo. Najstarsze informacje o ewidencji ludności pochodzą już sprzed 2000 lat przed Chrystusem

w Ugarycie, Allalach i Mari.

Spis ludności i nakładanie na nią uciążliwych podatków, powoływanie do robót przymusowych, wcielanie młodzieży do wojska stanowiły bardzo odczuwalny przejaw twardej władzy Rzymu nad podbitymi krajami. Ewidencji podlegali wolni obywatele rzymscy oraz poddani i tzw. wyzwoleńcy. niewolników wg. prawa rzymskiego nie zaliczano do osób, lecz do przedmiotów. Ewidencja poddanych i wyzwoleńców w rozległym imperium rzymskim trwała stosunkowo długo. Przeprowadzano ją cyklicznie by nie doszło do ogólnopaństwowych rozruchów. Ewidencja miała zapobiegać nie kontrolowanemu opuszczaniu przez ludność wiejską swych gospodarstw i roli. Spis ludności dokonywany w miejscowości rodowej składał się z dwóch elementów z tzw.:

-ewidencji personalnej, połączonej z opisem danej osoby-ewidencji tej podlegali mężczyźni w wieku 14 lat, kobiety zaś od 12 roku życia; jedni i drudzy do 65 roku życia.

-z oszacowania własności, dochodów i powinności rodzinnych-należało podać dokładną listę wszystkich domowników, na podstawie której obliczano pogłówne.

3.Znaczenie maszyny parowej.

Coraz szersze wykorzystanie maszyny parowej w przemyśle i górnictwie wynikało ze złych warunków pracy. Zastosowanie maszyny parowej na statkach spowodowało pod koniec XIX wieku dość gwałtowny rozwój stałych połączeń komunikacyjnych Anglii z Europą, Afryką, Azja czy Ameryka Pn.i Śr. Dało to podstawę głębokiego rozwoju admiralicji marynarki i mocnego utrwalenia administracji kolonialnej, łącznie z eksploatacja objętych nią krajów. Użycie maszyny parowej w komunikacji lądowej doprowadziło do szybkiego rozwoju kolei prawie we wszystkich nowoczesnych krajach Europy i Ameryki Pn. W Europie prywatne spółki akcyjne nie mogąc sprostać zwiększającym się kosztom i intensywnie rozwijającemu się przedsięwzięciu, prawie całkowicie przejęte zostały przez państwo, które formułowało w tym celu osobna administrację. Administracja ta była sama w sobie olbrzymia, ale nadto stymulowana, wzmacniana i poszerzana o te elementy, które były ewidentnie związane ze skutkami połączeń kolejowych w sferze gospodarczej i społecznej. Przepływ towarów i ludzi budował wiele administracji, ale w sposób oczywisty budował administrację celną.

4.Rola samochodu w rozwoju administracji.

Przykład samochodu-jako faktora rozwoju administracji publicznej-przetrwał, rozwinął się, zawładnął wieloma działami gospodarki i umysłów. Udział w budowaniu administracji publicznej okazał się znaczący, co świadczy o tym, że niektóre pola w tej administracji powstały w swoistej zależności od samochodu, np.: administracja miar i normalizacji; patentowa; budowy i utrzymania dróg publicznych i autostrad. szkolenia kierowców; ruchu i znaków drogowych; ubezpieczeń obowiązkowych i cywilnych; praw jazdy; rejestrowania i kasacji pojazdów; ubezpieczeń społecznych; zabezpieczeń pojazdów przed kradzieżami; skarbowa i podatkowa; ochrony środowiska.

5.Najnowszy przykład rejestracji krów.

Wprowadzenie systemu pełnej rejestracji jest przedsięwzieciem trudnym ,drogim i uciążliwym. Ale w tym celu należy poważnie rozbudować i odpowiednio wyposażyć administrację kontroli: weterynaryjnej, statystycznej i gospodarczej. Stacja powiatowa musi zatrudniać specjalistów i dysponować odpowiednimi urządzeniami czy sprzętem, mieć odpowiednie samochody.

6.Nowe zjawiska-przykład urbanizmu.

Zjawisko urbanizmu wywodzi się w prostej linii ze zjawiska urbanizacji, którego nieuniknioność, spontaniczność i bezprzykładny w historii zasięg nie były równoczesne ani z kontrolą wobec niego funkcją administracji, ani tym bardziej a funkcją kierowniczą. Rola administracji w kształtowaniu zjawiska urbanizmu wzrastała powoli, ale stanowczo. Do niedawna jeszcze urbanizm był dla administracji nie przedmiotem działania, lecz tylko przedmiotem reglamentacji. I właśnie owo przechodzenie do funkcji aktywnej ,kreacyjnej, organizującej obrazuje zarazem zmianę koncepcji roli administracji publicznej. Ta nowa funkcja ukaże się lepiej gdy zważymy, iż zagospodarowanie i rozbudowa miast nie mogły być i nie były we Francji znacjonalizowane. W tej sytuacji przejęcie przez administracje roli animatora, promotora, normodawcy, planisty i po części bezpośredniego realizatora zagospodarowania urbanistycznego musiało się łączyć także z poszerzeniem tradycyjnych form i środków jej służących.

Oczekiwana skuteczność działań administracji wyraziła się nie tylko w zaostrzeniu reżimu ingerencji administracji w dziedzinie dóbr nieruchomych, ale też w szczególnych środkach urbanizacji obszarów specjalnych, renowacji miast, scalania parcel ,budowy obiektów wyposażenia społecznego. Całość kierowanych w tym celu środków zarówno tradycyjnych(służebności, wywłaszczenia, pozwolenia na budowę),jak i nie mieszczących się w obrębie klasycznych instytucji i struktur działania administracyjnego, przedstawiana jest dziś w ramach wyodrębnionego tematu” działań urbanistycznych” ,ujmowanego kompleksowo i zawsze określonego w planach urbanistycznych celu. Istota mechanizmu wyraża się w przejściu od kontrolnej funkcji administracji nad inicjatywą prywatną do zlecenia przez państwo żądań z zakresu urbanizmu podmiotom publicznym i prywatnym.

DOKTRYNY A ADMINISTRACJA

7.Doktryna trójpodziału władz.

Każdy ustrój ma wg. Arystotelesa 3 czynniki:

*obradujący-rozstrzyga o sprawach podstawowych(wojnie i pokoju, prawach, karze, wygnaniu, konfiskacie, wyborze urzędników, kontroli nad nimi).

*rządzący-to zespół stanowisk, na których wydaje się rozporządzenia i rozstrzyga o ważnych sprawach gospodarczych czy wojskowych.

*sądzący-składa się z kilku rodzajów sądów badających urzędników, zamachy na ustrój, przestępstwa, umowy prywatne.

Według J.Locke'a może istnieć tylko jedna najwyższa władza, którą jest legislatywna a wszystkie pozostałe władze powinny zostać jej podporządkowane. Władza ta, choć sprawowana w sposób nieprzerwalny ,nie może być absolutną i arbitralną władzą ad życiem i majątkiem ludu. prawa ma ustanawiać i ogłaszać takie, by lud znał swoje obowiązki, ale też by był zarazem w ich ramach skutecznie chroniony i bezpieczny.

Według Monteskiusza lud niezdolny osobiście do stanowienia prawa jest w tej funkcji wyręczany przez parlament stanowiący jego przedstawicielstwo, a prawo stanowione przez legislatywę wykonywane jest przez należący do monarchy i mianowanych przez niego ministrów, czyli egzekutywę, prowadzącą egzekucję nawet wyroków niezawisłych trybunałów(władzy sądowej).Teoria Monteskiusza mocno ugruntowała administrację publiczną ;ugruntowała ja historycznie, koncepcyjnie, funkcjonalnie, normatywnie. Dały podstawy umocnienia, objęcia całości pola publicznego poza ustawodawstwem i sądownictwem, trwałości i rozwoju. Idea równoważenia władzy w dziele O duchu praw

została odzwierciedlona w podstawowych aktach prawnych w świecie np. Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela, w konstytucji Wirginii, w polskiej Konstytucji 3 maja 1791.

Trójpodział władz publicznych zakłada odrębność, rozdzielenie każdej z władz, wzajemne powstrzymanie się równowagę ale zarazem prywat władzy ustawodawczej. Głównym założeniem państwa prawa jest podporządkowanie państwa i jego władz prawu.

8.Doktryna państwa prawego.

Relacje miedzy państwem a prawem w państwie prawnym jest wbrew sformułowaniu stosunkiem miedzy obywatelami a państwem kształtowanym przez prawo.W efekcie treść prawa i jego empiryczna realizacja nie mogą się uwolnić od przymiotnika praworządny czy legalny. Doktryna państwa prawego nie wybuchła na firmamencie myśli prawnej i ustroju państwa. Kształtowała się powoli i niejednorodnie. Użyte w 1798r.prawdopodobnie po raz pierwszy przez niemieckiego prawnika Placidusa pojęcie państwa prawnego oznaczało potrzebę przeciwstawienia się despotyzmowi książąt przez zapewnienie ludziom takiego przysługującego im wspólnego dobra, które główne prawo człowieka utożsamia z wolnością. W latach 50-tych i 70-tych XX wieku doszło nowe pojęcie państwa społecznego(państwa socjalnego)jako postaci wolnorynkowego państwa kapitalistycznego, kształtowanego jednak przez znaczny zasięg interwencjonizmu państwowego.

W Polsce idea państwa prawnego(w brzmieniu dosłownym)została wprowadzona do konstytucyjnych postanowień w roku '89, a Trybunał Konstytucyjny zaczął formować w swoich orzeczeniach zasady tego państwa. Dziś państwo prawne to także wydzielenie pola działań i wynikłych z tych działań stosunków, które można wyodrębnić jako poddane generalnej czy zindywidualizowanej regulacji prawnej.

9.Władza państwowa i administracyjna w doktrynie papieża Leona XIII.

Państwo i społeczeństwo w nauczaniu papieża Leona XIII stanowi do dzisiaj podstawę nauki społecznej Kościoła rzymskokatolickiego. Można przyjąć że papież ten stworzył papieską naukę społeczną. Leon XIII twórczo rozwinął klasyczną, katolicka doktrynę suwerenności, opartą na założeniu ,że wszelka władza pochodzi od Boga i tylko Stwórca jest jedynym i prawdziwym suwerenem, Istotna nowość koncepcji Leona XIII polegała na tym, że uznał on, w przeciwieństwie do swoich poprzedników na papieskim tronie, za możliwą do zaakceptowania każdą władzę polityczną czy ustrojową państwa. Uważał, że Kościół nie powinien ingerować w spory o to kto ma sprawować władzę. Odróżniał zatem sprawowanie władzy od samej władzy zwierzchniej. W ten sposób akceptował częściowo doktrynę suwerenności ludu, inicjując uznanie przez Kościół katolicki nowoczesnej demokracji.

W swojej doktrynie Leon XIII stawiał przed państwem liczne zadania. Pierwsze z nich i najważniejsze nawiązywało do koncepcji bonum commune (dobra wspólnego) św. Tomasza z Akwinu. To wspólne dobro powinno być realizowane z uwzględnieniem zasady sprawiedliwości. Uważał również, ze kryterium podziału dobra wspólnego powinna stanowić zasada proporcjonalności. Jej właściwe stosowanie jest zadaniem państwa. Aby państwo mogło lepiej realizować zadania, do których zostało powołane, powinno działać nadto oparte na dwóch zasadach: pomocniczości subsydiarności) i zasadzie solidaryzmu społecznego.

Odwołując się do zasady solidaryzmu, Leon XII uważał, iż obowiązkiem państwa jest troska o dobro wszystkich klas społecznych(szczególna opieka należy się najuboższym).Kierując się zasada subsydiarności ,na pierwszym miejscu postawił przed państwem zadanie stworzenia warunków do osiągnięcia dobrobytu przez wszystkie jednostki. Domagał się aby ustawodawstwo chroniło robotników i sprzyjało nabywaniu przez nich własności.

W encyklice O obowiązkach chrześcijanina jako obywatela państwa wyłożył własna definicję społeczeństwa obywatelskiego. Pod tym pojęciem rozumiał takie społeczeństwo, które, opierając się na religii i prawdach moralnych stara się stworzyć doczesny dobrobyt i wszystko, co życie może uczynić pięknym i miłym. Papież zakreślił państwu obowiązek zachowania „porządku”. Przestrzegał jednak ,aby ustawodawstwo państwowe tylko w sposób ramowy regulowało stosunki społeczne i nie ingerowało nadmiernie w życie człowieka.

10.REWOLUCJA A ADMINISTRACJA

a)Trzy uwagi podstawowe.

Rewolucja nie wybucha po to, by zachować dotychczasową administrację ,ale po to, by ją zmienić Rewolucja jest zawsze walką wygraną, dlatego los przyszłej administracji jest przesądzony.

b)Rewolucja francuska wobec administracji terenowej.

W rewolucji francuskiej zgromadzenie narodowe już w pierwszych miesiącach swojej działalności zajęło się sprawami administracji terenowej. Zgromadzenie zaczęło reformę od zniesienia urzędu intendenta. Nowa organizacja administracji terytorialnej miała być prosta i jednolita, bez zachowania jakichkolwiek przywilejów i partykularyzmów lokalnych. Administracja terenowa miała być i oparta na podstawach racjonalnych. Wprowadzony przez konstytuantę podział administracyjny był formalnie czterostopniowy. Departamenty dzieliły się na dystrykty, kantony i gminy. Ze względu na to, że kanton nie był w zasadzie okręgiem administracyjnym, a jedynie okręgiem administracji sądowej i skarbowej oraz okręgiem wyborczym. Wprowadzony przez konstytuantę podział administracyjny Francji był w zasadzie trzystopniowy-departament- dystrykt gmina.

Wychodząc z jednolitości administracji, konstytuanta zniosła wszystkie średniowieczne przywileje miejskie oraz zrównała gminy miejskie i wiejskie. Wprowadziła jednolity w całym kraju ustrój gmin wiejskich i miejskich. Administracja miast i wsi opierać się miała tylko na gminach(komunach).Nawiązując do zasady suwerenności narodu, Zgromadzenie Narodowe stało na stanowisku, że ludność danego okręgu administracyjnego powinna rządzić się sama, bez udziału czynnika rządowego. Stworzono teorie czwartej władzy-władzy municypalnej, czyli tzw. wolnej gminy. Władza terenowa nie miała być powoływana, kontrolowana, odwoływana przez władze centralne, tylko przez mieszkańców swego terenu. Miała być kolegialna. Władza terenowa miała wykonywać również zadania zlecone przez administrację centralną. Prawa wyborcze do terenowych organów kolegialnych mieli obywatele czynni tj. płacący określone podatki. Mieszkańcy gminy wybierali w bezpośrednich wyborach wieloosobowe rady municypalne liczące w zależności od liczby mieszkańców 3-21 osób. Rada municypalna wybierała ze swego grona biuro z merem na czele.

c)Szczególny przykład rewolucji belgijskiej.

Obok uzyskanej niepodległości i powstania własnego państwa, istniały i do dzisiaj istniały problemy językowe, które bezwzględnie ważą na strukturze i funkcjonowaniu administracji publicznej. Jest to rezultat problemów kulturowych, które z kolei związane są z problemami gospodarczymi.

Od początku swego powstania państwo belgijskie miało unitarny charakter, a władze centralne były jedynym dysponentem suwerenności. Odwieczna granica językowa, dzieląca kraj na regiony północny(Flandria) z językiem niderlandzkim i regiony Południa (Walonia) z językiem francuskim dała się zauważyć w nowym państwie. Oficjalnym językiem państwowym stał się język francuski, lecz większość ludzi nie mówiła po francusku. Po burzliwych walkach w parlamencie podjęto, pod koniec XIX pierwsze ustawy lingwistyczne ,by wejść na początek drogi posługiwania się językiem niderlandzkim w rządzie, administracji, szkolnictwie.

Ustawa o Równości z 1898r.uznaje prawo do istnienia języka niderlandzkiego jako języka narodowego obok języka francuskiego. Pod koniec I wojny światowej podjęto drugą serię ustaw wprowadzających zasadę terytorialności, zasadę języka w regionie. Granica lingwistyczna ustalona ostatecznie w 1963 r stała się zarazem granicą, polityczną i administracyjną dzielącą Belgię na cztery regiony językowe: region języka niderlandzkiego(Flandria0, region jęz francuskiego( Walonia), region jęz. niemieckiego(9gmin na wschodzie Walonii0 oraz region dwujęzyczny w Brukseli. W rezultacie wszystkich przemian Belgia jest dziś dosyć swoistym przykładem federalnego państwa europejskiego, ogromnie skomplikowanego w układzie i funkcjonowaniu. Zmiana konstytucji i federalizacja państwa w 1993 r przyniosła dalsze wzmocnienie ochrony mniejszości językowych.

d)Skutki rewolucji październikowej.

Skutki rewolucji październikowej w sferze administracji i jej związków z obywatelami:

1.doktryna rewolucji zlikwidowała pojęcie administracji publicznej, wprowadzając wyłącznie pojęcie administracji państwowej;

2.uformowała całkowicie nową administrację, złożoną z nowych ludzi całkowicie niszcząc administrację carską;

3.odrzuciła zachodnioeuropejski dorobek trójpodziału władz na rzecz bezwzględnego i nakazanego w prawie podporządkowania wszystkich organów władzy państwowej i całej administracji organom partyjnym.

4.państwo przejęło wszystko, co wcześniej było w rękach prywatnych i w ten sposób administracja państwa stała się największym zarządcą;

5.organy partyjne przejęły pełną kontrolę nad decyzjami, zlikwidowano warunki wprowadzania urządzeń i zabezpieczeń państwa prawnego.

11.Wojny a administracja.

Wojny jeszcze przed ich rozpoczęciem mocno wzmacniają ingerencję administracji. Administracja natychmiast rozszerza swoje kompetencje, czyniąc z nienależącej do niej gospodarki gospodarkę państwową. Jak ma czas planuje wydatki i zwiększa podatki, organizuje produkcję na rzecz potrzeb wojennych. Nakłada świadczenia rzeczowe, obciąża świadczeniami osobistymi. Nierzadko wprowadza stan specjalny (stan zagrożenia, stan wojenny czy stan wojny).W czasie wojny administracja przechodzi częściowo w ręce organów wojennych. Większość cywilnych celów funkcjonowania przekształca na cele wojenne. Zmienia status prawny znacznej części obywateli, głównie przez realizację poboru. W czasie wojny ogranicza przemieszczanie się ludności, ilość używanej wody ,mocno reglamentuje żywność. W razie przegranej, wszystkie te funkcje przejmuje administracja najeźdźcy i okupanta, która nierzadko organizuje moralne, społeczne, narodowościowe, polityczne czy nawet fizyczne wyniszczenie narodu zajętego państwa. Powstanie po II wojnie św. ONZ, Rady Europy ,trzech Wspólnot Europejskich i Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju to działania administracji publicznej.

12.Przyczyny upartyjniania państwa.

W warunkach w których partia (czy partie) przejmują całość rządzenia, określona część administracji dostaje się pod wpływ organów partyjnych. Ma to miejsce nie tylko w procesie wyborów, w procesie obsadzania urzędów organów administracji publicznej ale także w procesie ich funkcjonowania .Najważniejsze społeczne przyczyny współczesnego gruntowania się pierwiastków partyjności:

1.Telewizja zapraszając do emitowanych publicznie programów ludzi partyjnych ,umacnia myślenie, że nie ma w Polsce ludzi bezpartyjnych.

2.Głosowanie przebiega w oparciu o kryterium partyjne, ponieważ głosujący najczęściej nie znają nikogo z list wyborczych.

3.Brak jest mechanizmów obywatelskich wpływu na samorząd i państwo(poza referendum, którego zarządzenie zostało oddane jednak organom publicznym).

4.Za mała jest obsada stanowisk w oparciu o kryterium służby cywilnej, jako takiego korpusu osobowego administracji, w którym element partyjności nie odgrywa sensownej roli.

5.Brak systemu konkurencyjności nie wymusza na administracji rzetelności i podwyższania fachowości.

6.Obywatel ma różne możliwości prane oddziaływania na administrację publiczną, ale nie ma możliwości oddziaływania na patię, która rządzi częścią tej administracji.

13.PODSTAWOWE UWARUNKOWANIA SPOŁECZNE

a)Uwarunkowania ekonomiczne.

Materialne możliwości państwa widziane jako przesłanki integracji administracji nie są określone bezpośrednio przez stan bogactwa narodowego, ale przy danym stanie bogactwa zależą od rozwiązań systemu ekonomicznego. Możliwości materialne państwa i samorządów terytorialnych maja znaczenie niejednakowe. Przede wszystkim w bezpośredniej działalności wykonawczej możliwości materialne występują w kontekście uwarunkowania realnego, czyli są sprawdzalne praktycznie. Ich brak decyduje o możliwości czy nieskuteczności działania pozytywnego .Z kolei w tych dziedzinach aktywności praktycznej administracji, w których ustalenie i realizacja uprawnienia czy obowiązku są pewne, siła uwarunkowań materialnych odnosi się wyłącznie do działań prawotwórczych organów administracyjnych.

b)Cele działalności administracyjnej(interes publiczny i interes społeczny)jako jej warunki.

Przez cele rozumiemy takie wartości podstawowe, których realizacja leży w ostatecznym zamierzeniu podmiotów administracyjnych. Wartości te występują w dwojakim rozumieniu: są celem działań administracyjnych i jednocześnie ich warunkiem. Wśród nich znajdują się m.in.: interes publiczny, interes indywidualny, interes państwowy. Pojecie interesu stanowi bądź przedmiot badań, bądź narzędzie badań. Ranga naukowa pojęcia interesu widzianego raczej jako pojęcie-narzędzie, a nie przedmiot, wyrasta z faktu posługiwania się nim przez przepis prawny, ranga społeczna zaś z faktu jego istnienia i konstatacji ze strony podmiotów interesu. Jako przedmiot badań występuje zazwyczaj w związku z regulacją prawną o charakterze procesowym. Przez interes rozumieć można określoną wartość motywacyjną ujawniona lub ujawniająca się w razie kontrowersyjnego zbiegu dwóch zachowań przejawianych zależnie co najmniej przez dwa podmioty czy grupy podmiotów. Interes jako przesłanki ingerencji administracji są wartościami zawsze zewnętrznymi wobec organów administracji, co oznacza, że organy te mają wyłącznie zadania i kompetencje, lecz nie maja własnych interesów. Wyróżnić można 3 podstawowe kategorie interesów: społeczny, państwowy, indywidualny. Interes społeczny rodzi się z faktu życia w grupie społecznej. Poszanowanie czy wyegzekwowanie tego interesu stanowią cenę, jaką płaci człowiek za życia w tej grupie. Ponieważ nie ma przedsięwzięć państwa i samorządów nie adresowanych w ostateczności do człowieka, uznać trzeba, że dobro człowieka jest podstawowym celem działania administracji.

c)Uwarunkowania polityczne.

Polityką jest aprobowany przez organy państwowe i samorządowe system pozaprawnych i postulatywnych wypowiedzi o tym, gdzie, kiedy i jak korzystać z materialnych i organizacyjnych możliwości państwa i samorządów terytorialnych. Ogólnie ujmując należy oddzielać politykę od prawa, normę polityczną od normy prawnej, koncepcje w polityce od polityki w prawie. Politykę można rozdzielić na politykę wobec administracji i politykę w administracji. Polityka wobec administracji może mieć wpływ na przedmiotowy zasięg i treść jej ingerencji wszędzie tam, gdzie administracja jest prawodawcą. Natomiast stosowanie polityki wobec działalności polegającej na stosowaniu prawa powinno odbywać się pod dwoma jednoczesnymi warunkami: po pierwsze, porządek prawny musi dopuszczać taki wpływ po drugie, wpływ ten może się odbywać wyłącznie wobec stosowania takich norm, które maja odpowiednią budowę, a więc wobec norm uznaniowych, norm kierunkowych, norm wskazujących jedynie na możliwość podjęcia działania. Polityka w administracji jest to polityka wobec administracji, lecz przetwarzana poziomo lub pionowo zgodnie z systemem podporządkowania organizacyjnego, bądź też polityka, której źródła leżą wyłącznie w administracji i nie są reminiscencją sił i podmiotów wobec administracji zewnętrznych. Polityka bez względu na to, czy stanowi określony wybór kierunku rozwoju społecznego i gospodarczego państwa, czy też tylko ustalenie niezbędnych priorytetów w sytuacji braku materialnych czy organizacyjnych możliwości państwa, czy wreszcie wybór kierunku działania uniezależnionego od tych możliwości ma dla ingerencji administracji trojakie znaczenie:

1)wpływa na określony stan ingerencji w obrębie tego samego prawa,

2)decyduje o treści prawa,

3)wpływa na określony stan ingerencji w granicach nowego prawa.

d)Uwarunkowania techniczne.

Gwałtowne przemiany na przełomie wieków przyśpieszają w sposób dotąd niespotykany osiągnięcia techniczne, technologiczne w tym zwłaszcza w zakresie informatyki, a przede wszystkim usług teleinformatycznych oraz osiągnięcia medyczne w tym głównie genetyczne. jest raczej pewne, iż to nie administracja widziana w sferze jej potrzeb stanowi przyczynę wprowadzenia do niej samej przeróżnych udogodnień o technicznym charakterze. Całość postępu technicznego jest albo pomyślana pierwotnie dla osiągnięć gospodarczych, zwłaszcza rynkowych czy też potrzeb obronnych. Można więc powiedzieć że administracja na tym polu jest odbiorcą wtórnym. Niemniej jednak gdy postęp techniczny wprowadzany jest do administracji, wynikłe stąd różnice do stanu dotychczasowego dotyczą zarówno samej administracji, jak i jej stosunków z podmiotami objętymi administrowaniem. Postęp techniczny oznacza sferę oczekiwań na lepsze rozwiązania organizacyjne i funkcjonalne administracji. Istnieje jednak problem dotyczący ochrony obywatela jako konsekwencji postępu technicznego. Niezależnie od tego, czy postęp techniczny wprowadzany jest na podstawie ustawy czy decyzja organu, należy zawsze pamiętać o stale obowiązującej zasadzie praworządności. Zasadę tę w państwie prawnym ustala, poczynając od postanowień konstytucji, wszelkie obowiązujące prawo materialne, które wyznacza granice ochrony interesów i dóbr obywatela mających znaczenie w ingerencji administracji.

Wprowadzenie do procesu administrowania postępu technicznego oznacza zastępowanie przez urządzenie elektroniczne dotychczasowych czynności pracownika administracji włącznie z wydaniem decyzji. Ograniczenia wprowadzania postępu technicznego do administracji mają wysoce zróżnicowany i wyraźnie niejednokrotny charakter. Najważniejsze z nich wyrażają się w uwarunkowaniach:

*koncepcyjnych-są złączone uwarunkowaniami finansowo-materialnymi. Nie wydaje się pieniędzy i nie wyposaża administracji bez określonej koncepcji;

*politycznych-ograniczenia polityczne nie są bez znaczenia, jeśli idzie o taki zasięg wyposażenia administracji, który dotyczy sposobu wydawania decyzji. W obszarze tym następuje unieważnienie znaczenia określonej polityki działania prowadzonej wobec administracji czy w administracji;

*merytorycznych-obrazują możliwość i celowość wprowadzania określonych rozwiązań ze względu na dziedzinę i materię spraw oraz zadań administracji znajdujących się w zasięgu użycia tych rozwiązań;

*a także w uwarunkowaniach wynikających ze sposobu powstawania sytuacji prawnych-wynikają z faktu pominięcia administracji w razie, gdy obowiązki czy uprawnienia obywateli powstają z mocy samego prawa.

Całość urządzeń postępu technicznego można podzielić na:

*urządzenia ułatwiające podejmowanie czynności materialno- technicznych,

*urządzenia zapewniające szybki dostęp do informacji,

*urządzenia gromadzące i przetwarzające informacje użycie, których zmierza do zastąpienia procesu decydowania.

Do najważniejszych skutków elektronicznego technizowania procesu wydawania decyzji zaliczamy:

1.w warunkach systemów scentralizowanych gaśnie rola normatywnego oddziaływania wszystkich prawodawców, poza prawodawcą wprowadzającym określony system;

2.przewidziana w prawie dla obywatela możliwość sprawowania kontroli nie obejmuje decyzji wydawanych przy użyciu urządzenia elektronicznego;

3.zmniejszy się zastosowanie procedury administracyjnej a zwłaszcza KPA. Powstanie pilna potrzeba dostosowania norm proceduralnych do nowego sposobu wydawania decyzji albo dostosowanie tego sposobu do norm istniejących;

4.w wyniku komputeryzacji przesuwanie organizacyjnego poziomu decydowania w górę pociągnie za sobą konieczność nowego rozważania pojęcia kompetencji prawnej i ustalenia jego skutków w sferze prawa;

5.problem humanistycznego podejścia do obywatela nie może być zwężany do sfery wydawania decyzji, ale musi obejmować i ich wykonanie.

14.Zasięg ingerencji administracji publicznej.

Zakres ingerencji uznać można za efekt kompromisu pomiędzy granicą, do jakiej jest ona potrzebna granicą do jakiej jest ona możliwa. Nie zawsze bowiem praktyczne działanie administracji mieści się w ramach prawa i nie zawsze jest z nim zgodne. Granica ingerencji ustalona przez akty ustawowe nie jest precyzyjna poza tym bywa przekraczalna. Zasięg ingerencji może być rozpatrywany ze strony administracji i obywatela. Taki podział w ujęciu ingerencji ze strony administracji pozostaje w zgodzie z koncepcją kompetencji prawnej. Zasięg ingerencji może być też rozpatrywany w ujęciu dynamicznym. Przy czym dwie okoliczności trzeba wziąć pod uwagę, tj. treściową przemianę działań administracji i horyzont czasowy porównania.

Istnieje związek między zasięgiem ingerencji współczesnej administracji a szeroko pojętym postępem społecznym, którego poziom ogólny jest wyższy niż kiedykolwiek. Zapewniające ten poziom urządzenia społeczne, prywatne, publiczne i państwowe, twory instytucjonalne, dotychczas realizowane prawo i społeczne oczekiwanie wszechstronnej opieki ze strony państwa kładą na barki administracji publicznej znaczną część pracy organizacyjnej związanej z utrzymaniem tego poziomu. Całość tych celów w zależności od treści ustroju politycznego i społecznego, ma realizować administracja na zasadach równości, słuszności i sprawiedliwości. Zasięg ingerencji administracji możemy również odnaleźć w stosunku tej ingerencji do zachowań zdeterminowanych pozaprawnymi normami moralnymi, etycznymi i innymi, wytworzonymi w długotrwałym związku kulturowym społeczeństwa. Podstawowe relacje miedzy opartą na prawie ingerencją administracji a normami moralnymi wyrażają się w takich oto układach:

a)norma moralna jest obojętna dla treści normy prawnej,

b)norma moralna staje się dodatkowym kryterium postępowania regulowanego prawnie,

c)norma moralna przekształca się w normę prawną.

Rozdział VII KADRY-

Obrazy z historii. Cechy charakterystyczne wszystkich urzędników zwyczajnych:

- wybieralność urzędników wyższych przez zgr. Centurialne a niższych przez trybusowe

- kadencyjność trwająca 1 rok

- kolegilaność oznaczająca iż każdy urząd wybierano co najmniej 2 osoby

- bezpłatność sprawowania funkcji,

- brak podziału kompetencji,

- zakaz dalszego przenoszenia służących urzędników i uprawnień,

- odpowiedzialność każdego przed zgr. Ludowym.

2. Ludzie

Służba publiczna. Służba publiczna jest pojęciem szerszym od ustawowego pojęcia służby cywilnej i oznacza sytuację osób pracujących we wszystkich wyróżnionych konstytucyjnie władzach. Obejmuje wszystkich, wyłanianych w wyniku wyborów, powołania, nominacji i umowy o pracę pracowników, realizujących ustawowe zadania poszczególnych władz nazywanych w prawie urzędnikami, funkcjonariuszami, pracownikami administracji państwowej i samorządowej, pracownikami urzędów państwowych nie będących urzędnikami służby cywilnej, urzędnikami służby cywilnej (lub jeszcze inaczej) pełniących funkcję:

*członków organów kolegialnych,

* członków społecznych organów pomocniczych,

*pracowników urzędów ( organów kolegialnych i organów monokratycznych), którzy prezentując walory zawodowe zatrudnieni lub powołani zostali do wykonywania we wszystkich władzach państwa w sposób fachowy i ciągły zadań publicznych za odpowiednim wynagrodzeniem.

Służba publiczna sformułowana została na zasadzie równego do niej dostępu. Dostęp ten jednak nie ma charakteru bezwzględnego.

Pierwsze ograniczenie sformułowane konstytucyjnie oznacza, że służbę publiczną mogą podjąć tylko mający aktualne obywatelstwo polskie, oczywiście niezależnie od tego gdzie mieszkają. Po drugie prawo dostępu do służby publicznej mają tylko ci obywatele polscy, którzy korzystają z pełni praw publicznych. Dostęp może być realizowany w określonych uwarunkowaniach np. w razie wyboru w wyborach parlamentarnych czy samorządowych pełnienie służby oparte jest na zasadzie wykonywania mandatu przedstawicielskiego i ma charakter kadencyjny.

Służba cywilna. W konstytucji z 1997 roku postanawia się w art. 153, iż w celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa, w urzędach administracji rządowej działa korpus służby cywilnej, a Prezes RM jest zwierzchnikiem tego korpusu służby cywilnej. Uprawnienia zwierzchnika są konstytucyjnie nieokreślone, zatem zwierzchnik realizuje takie cele i zadania oraz w takich formach, jakie przewidziane są w ustawach i jakie wynikają z cech służby cywilnej określonych konstytucyjnie.

Służbę cywilną powołano ustawą z 5 lipca 1996 roku o służbie cywilnej, w której jako wyłączną formę zatrudnienia urzędników służby cywilnej przyjęto formę mianowania. Zamierzeniem ustawodawcy uchwalającego ustawę z 1996 roku było utworzenie korpusu służby cywilnej w celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i neutralnego politycznie wykonywania zadań państwa.

Szczególną rolę w tworzeniu i funkcjonowaniu służby cywilnej odgrywa Szef Służby Cywilnej - centralny organ adm. Rządowej podległy i wyznaczony przez Prezesa RM spośród urzędników służby cywilnej na okres 5 letniej kadencji po uzyskaniu pozytywnej opinii Rady Służby Cywilnej i mającej do pomocy Urząd Służby Cywilnej.

Od dnia 1 stycznia 2004 zgodnie z ustawą o służbie cywilnej stosunek do pracy osób zatrudnionych na podstawie mianowanie wg ustawy z 1982 roku o pracownikach urzędów państwowych zostaje przekształcony w stosunek na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Sytuacja ta osłabia ochronę trwałości zatrudnienia. W sierpniu 2003 roku Trybunał Konstytucyjny uznał iż przekształcenie to jest zgodne z Konstytucją.

Problemy kształcenia.

O kształceniu studentów.

Nowoczesne społeczeństwa potrzebują wszechstronnie wykształconych specjalistów z dziedziny administracji publicznej średniego i wyższego stopnia, zarówno generalistów jak i specjalistów różnych dziedzin adm. Publicznej. Wymaga to stworzenia szerokiej gamy programów studiów wielodyscyplinarnych o dużej elastyczności, zdolnych do szybkiego dostosowywania się do ciągle zmieniających się potrzeb. W tej sytuacji standardy programów kształcenia należałoby formułować w sposób dość ogólny i traktować jako minima programowe, które powinny się znaleźć w każdym programie studiów na kierunku adm.

Celami standardów programów nauczania na kierunkach adm. powinno być zagwarantowanie:

*Minimalnego wspólnego poziomu i zakresu zdobywanej wiedzy i umiejętności,

*Kompatybilności pozwalającej na wymianę studentów z skali krajowej, a także z uczelniami zagranicznymi,

*Ułatwienie jednoczesnego studiowania na więcej niż na jednym kierunku studiów.

Aby te cele mogły być osiągnięte, standardy te powinny dot. Nie tylko treści programów nauczania, lecz także organizacji toku studiów oraz kryteriów i metod oceniania wyników w nauce, zaliczania poszczególnych przedmiotów oraz warunków uzyskania dyplomów.

Krajowa Szkoła Adm. Publicznej.

Została powołana do życia ustawą z dnia 14 czerwca 1991 roku o Krajowej Szkole Adm. Publicznej. Podstawowym jej zadaniem jest kształcenie i przygotowywanie do służby publicznej kadr wyższych urzędników adm. RP. Zakres działania, zasady kształcenia, obowiązki słuchaczy a przede wszystkim ustrój i organizację Szkoły są uregulowane w ustawie. Elementy w ustawie nieuregulowane określa statut. Obydwa akty określają zadania Szkoły oraz jej prawne usytuowanie. KSAP podporządkowana jest Prezesowi RM.

Dokształcanie pracowników.

Jest elementem uzupełniającym niedostatecznie udany nabór, ale też niezbędnym w warunkach poprawnie przeprowadzonego naboru. W obydwu tych okolicznościach przeciwdziała procesowi zapominania, demontuje rutynę, w którą urzędnik wpada bardzo łatwo i często, umożliwia zorganizowanie zapoznanie się ze stanem wiedzy aktualnej, umożliwia orientację w nowych i zamierzonych regulacjach normatywnych, daje mocną możliwość zapoznania się z najnowszymi zjawiskami i zdarzeniami lub z ich możliwością mającą znaczenie dla organizacji funkcjonowania adm., zwiększa zasobność intelektualną jednostki org., polepsza warunki dla dalszego, zindywidualizowanego i grupowego kształcenia.

Kobiety w administracji.

Nie ma proporcji miedzy liczbą kobiet w adm. A ilością, która tę liczbę chce powiększyć. Z z powodu stosunku do kobiet w krajach nie naszego regionu kulturowego i geograficznego, zwłaszcza regulacje prawne międzynarodowe w postaci konwencji, miały jeszcze w 1925 roku za przedmiot zwalczanie handlu kobietami (i dziećmi), a w 1933 zwalczanie handlu kobietami pełnoletnimi. Nie mnie już w 1953 roku wprowadzając w życie zasadę równości praw kobiet i mężczyzn określoną w Karcie Narodów Zjednoczonych kraje członkowskie zawierają Konwencję z dnia 31 marca o prawach politycznych kobiet, w której uznając że każdy człowiek ma prawo do udziału w rządzeniu swym krajem, czy to bezpośrednio, czy też pośrednio przez swobodnie wybranych przedstawicieli, i że ma prawo do dostępu na zasadach równości do służby publ. W swoim kraju, oraz pragnąc przyznać mężczyznom i kobietom równość w dziedzinie korzystania z praw politycznych i ich wykonywania, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, postanowiono, że kobiety są uprawnione do głosowania we wszelkich wyborach na równych warunkach z mężczyznami bez żadnej dyskryminacji; kobiety są wybierane na równych warunkach z mężczyznami bez żadnej dyskryminacji do wszelkich organów pochodzących z wyborów publ., a przewidzianych w ustawodawstwie krajowym; kobiety są uprawnione na równych warunkach z mężczyznami bez żadnej dyskryminacji do piastowania urzędów publ. i do wykonywania wszelkich funkcji publicznych przewidzianych w ustawodawstwie krajowym. Z kolei, zgodnie z postanowieniami art. 2 Traktatu ustanawiającego WE , WE ma za zadanie ustanowienie m.in. wysokiego poziomu jakości życia, gospodarczej i społecznej spójności oraz solidarności pomiędzy Państwami Członkowskimi.

Wynagrodzenia.

Jest niezbędnym elementem stosunku pracy co oznacza iż pracownik nie może świadczyć pracy nieodpłatnie. Z drugiej strony niewypłacalnie wynagrodzenia stanowi w myśl przepisów k. Pracy wykroczenie. Do składników wynagrodzenia należy zaliczyć:

*wynagrodzenie zasadnicze, wydatki, premie, nagrody, ekwiwalenty.

Ludzie z adm. Publ, którzy nie wchodzą w stosunek pracy wynagradzani sa dietami. Kiedyś diety stanowiły równoważnik poniesionych na przejazd i pobyt kosztów, dzisiaj zaś pełnią funkcję regularnego wynagrodzenia; nierzadko przewyższającego inne wynagrodzenia. Wynagrodzenia osób zajmujących najwyższe stanowiska w państwie regulowane są ustawą o wynagrodzeniach osób zajmujących kierownicze stanowiska w państwie, ustalającą wysokość wynagrodzenia na podstawie specjalnych mnożników (określonych rozporządzeniem Prezydenta) odnoszonych do kwoty bazowej co rocznie określanej w budżecie państwa.

Normy etyczne pracownika adm. publ w państwie prawa.

Fundamentem każdego państwa demokratycznego jest prawo moralne. Prawo moralne jest także fundamentem demokratycznego państwa prawa. Tej prostej prawdy nie może przesłonić praktyka adm. publ w państwie prawa, odbiegająca niekiedy znacząco od prawa moralnego. Prawo powszechnie obowiązujące stanowione w państwie prawa przez organy właściwych władz publicznych zawsze, w mniejszym lub większym zakresie, wyraża prawo moralne, rozszerza je lub zwęża, wypełnia lub ogranicza, wielorako interpretuje a nawet modyfikuje, lecz uchylić lub znieść prawa moralnego nie może. Prawo powszechnie obowiązujące nie jest nigdy neutralne wobec prawa moralnego. Podobnie żaden akt stosowania prawa powszechnie obowiązującego nie jest w żaden sposób obojetny względem prawa moralnego. Prawo powszechnie obowiązujące zawsze jest w jakiś sposób uzależnione i połączone z prawem moralnym. Prawo moralne zaś nie zależy od prawa stanowiącego, powszechnie obowiązującego. Prawo moralne nie wymaga dla swego obowiązywania żadnego wyrażenia w normach prawa stanowionego. W państwie prawa prawo moralne może być jednak wyrażone w normach prawa stanowionego. Wyraźne ujmowanie prawa moralnego w normy prawa stanowionego jest tendencją o zmiennym nasileniu, uwarunkowaną przede wszystkim kulturowo. W każdy razie państwo prawa nie jest amoralne. Prawa powszechnie obowiązujące, stanowione i stosowane wyraża, mniej lub bardziej wyraźnie, podstawowe normy prawa moralnego; nakaz poszanowania wszelkich, zakaz dyskryminowania kogokolwiek z jakiejkolwiek przyczyny, obowiązek ochrony życia człowieka, jego praw i wolności, obowiązek kierowania się dobrem wspólnym i dążeniem do sprawiedliwości społecznej. Prawo moralne jest źródłem norm etycznych pracownika adm. publ. normy etyczne pracownika są normami zawierającymi nakazy lub zakazy określonego zachowania się pracownika, formułowanymi z punktu widzenia prawa moralnego. Najczęściej spotykane sposoby wzmacniania i utrwalania etycznych zachowań pracownika obejmują; *rozbudowywanie i popularyzację tzw. Kodeksów etycznych pracownika *ujmowanie norm etyki pracownika w normy prawa stanowionego, najskuteczniejszym zaś sposobem umacniania etycznych zachowań jest uwrażliwienie sumień pracownika.

Patologie.

Zakaz prowadzenia działalności społecznej z obowiązkami publ. przykład ministra. *członek RM nie może prowadzić żadnej prywatnej działalności gosp, nie może zawierać żadnych transakcji prywatnych, które są nie do pogodzenia z jego obowiązkami służbowymi. Wykonywanie obowiązków publ nie może tworzyć okoliczności ułatwiających lub umożliwiających pomnożenie majątku prywatnego członka RM.

*członkiem RM nie może też doprowadzać do sytuacji, w której mógłby mieć jakiekolwiek zobowiązania wobec osób uzależnionych od jego decyzji lub też takich osób, których mogłoby zależeć na szczególnym ich traktowaniu.

*członek RM nie może zajmować się pracą lub działalnością polityczną, która jest niezgodna z jego służbowymi obowiązkami lub w której mógłby wykorzystać informacje uzyskane w trakcie wykonywania obowiązków zawodowych. * członek RM nie może uczestniczyć w podejmowaniu jakiejkolwiek decyzji lub w rozpatrywaniu sprawy związanej z własnym majątkiem czy majątkiem małżonka lub osób bliskich.* członek RM powinien powstrzymywać się od publ krytykowania decyzji rządu, od wyrażania swych osobistych poglądów w sprawach kontrowersyjnych politycznie lub dot. polityki rządu. * członek RM może popierać określonych kandydatów lub na nich głosować w wyborach polit., lecz nie powinien tego czynić przy pomocy swego urzędu.

Korupcja.

Jest zjawiskiem uniwersalnym. Uniwersalność ta ma kilka odniesień. Korupcja jest dziś znana we wszystkich państwach jednak w każdym z nich ma różne natężenie, uzależnione od dwóch podstawowych czynników. W krajach zachodu o wysokim stopniu rozwoju gosp.,społecznego i kulturowego, a także mocno osadzonych i dobrze funkcjonujących urządzeń demokratycznego państwa - korupcja występuje w zmniejszonym nasileniu. Polska nie znajduje się w tej sytuacji. Zgodnie z niedawnymi danymi międzynarodowej organizacji pozarządowej zajmującej się walką z naruszaniem norm uczciwości w życiu publicznym, w sporządzonym przez nią rankingu krajów ocenianych pod względem skali łapownictwa Polska znalazła się na 44 miejscu. Z międzynarodowych badań Gallupa wynika, iż łapownictwu sprzyjają w szczególności: niskie płace w sektorze publ., nietykalność urzędników publ., utajnianie prac rządu, złe zarządzanie majątkiem publ., proces prywatyzacji, wzrost inwestycji zagranicznych i handlu, ograniczenie wolności mediów, liberalizacja przepisów finansowych, niejasne finansowanie wyborów, inne czynniki.

Korupcja dot. Wszystkich sfer życia publicznego, niszczy system, dotyka podstaw ekonomicznych, prawnych i moralnych. Korupcja dotyczy wszystkich funkcjonariuszy publ., w tym organów i urzędników adm. publ. Zjawisko korupcji można zwalczyć wieloma sposobami układającymi się jednak w kilka podstawowych grup przedsięwzięć obejmujących zwłaszcza: *dobór kadry opartej na kryteriach wykształcenia, fachowości, rzetelności i uczciwości. *stałe szkolenie kadry, *zwiększenie kontroli pracowników przez wprowadzenie ocen grupowych czy wieloosobowych, *mocne zrygoryzowanie przedsięwzięć w dziedzinach, w których korupcja szczególnie mocno się osadza, *podejmowanie w pierwszym rzędzie zabezpieczenia i odbierania majątku osobom, które swoim przestępczym zachowaniem wyrządziły szkody materialne interesantowi publ. Definicje. Wg ratyfikowanej przez Polskę ustawą z dnia 28 lutego 2002 roku Cywilnoprawnej konwencji o korupcji, korupcja oznacza wręczenie, przyjmowanie, żądanie lub proponowanie, bezpośrednio czy pośrednio, łapówki lub jakiejkolwiek innej należnej korzyści, albo jej obietnicę, która wypacza prawidłowe wykonywanie obowiązków lub zachowanie wymagane od osoby otrzymującej łapówkę, niezależną korzyść lub ich obietnicę.

Zgodnie z postanowieniami konwencji w sprawie zwalczania korupcji, w którą włączeni są urzędnicy wspólnot europejskich lub urzędnicy państw członkowskich UE, za korupcję bierną uznaje się umyślne działanie urzędnika, który bezpośrednio lub pośrednio żąda lub otrzymuje korzyści dowolnego rodzaju dla siebie lub innej osoby, albo przyjmuje obietnice takiej korzyści podejmując działanie lub powstrzymując się od czynności wynikającej z jego obowiązków lub pełniąc swoją funkcję z naruszeniem obciążających go obowiązków.

W tym samym akcie za korupcję uznaje się działanie umyślne polegające na dawaniu obietnicy lub przekazywaniu bezpośrednio lub pośrednio korzyści dowolnego rodzaju urzędnikowi lub osobie trzeciej po to by urzędnik pełnił swoją funkcję z naruszeniem obowiązków lub powstrzymał się od podejmowania czynności, do których podjęcia był obowiązany.

Przykład ochrony przed korupcją w samorządzie terytorialnym. Wszystkie osoby od radnych, burmistrzów, prezydentów miast po skarbników gmin i powiatów będą składać jawne oświadczenia o swoim majątku i działalności gospodarczej ich bliskich oraz informować o pracy krewnych i powinowatych w jednostkach samorządowych. Oświadczenie o stanie majątkowym dot zarówno majątku odrębnego, jak i wspólnego małżeńskiego. Razem z oświadczeniem trzeba złożyć kopię rocznego zeznania podatkowego PIT. Osoby te będą również objęte obowiązkiem pisemnego poinformowania, że ich bliscy zostali; *zatrudnieni w samorządowej jednostce org. na terenie danej gminy, powiatu, woj. Lub związku samorządowego, *zaczęli świadczyć pracę lub wykonywać czynności zarobkowe na innej podstawie, w spółkach handlowych, w których co najmniej połowa udziałów lub akcji należ do jednostek samorządu terytorialnego.

Niedopełnienie określonych ustawą obowiązków może nieodpowiednio skutkować:*utratą całkowitą lub częściową pensji lub diet, odpowiedzialnością dyscyplinarną, *rozwiązaniem umowy o pracę, *odwołaniem ze stanowiska.

Problem lobbingu. Lobbing w krajach demokratycznych traktowany jest jako kolejna ceniona instytucja demokratycznego społeczeństwa obywatelskiego, będąca częściowo remedium na ułomności tradycyjnej demokracji dopuszczającej wyborców jedynie, co 4 lub 5 lat do urn wyborczych, a czasami do referendum. Lobbing jest działaniem profesjonalistów. Władza staje wobec partnera, z którym musi prowadzić rzeczowy dialog, z reguły nieobecny w kontaktach z wyborcami czy referendum. Lobbysta odgrywa w procesie decyzyjnym rolę analogiczną do obrońcy występującego w procesie sądowym. Prawidłowo funkcjonujący lobbing ma szansę wprowadzić pożyteczną kontradyktorynjość i krzyżowanie się argumentacji w procesach legislacyjnych.

Letaprywacja. Taka sytuacja oznacza albo sprzeczną z wszystkimi konstytucyjnymi zasadami działalność prawodawczą, albo sprzeczną z prawem działalność wykonawczą obrażającą zwłaszcza zasadę równości albo jedno i drugie jednocześnie. Wprowadzone pojęcie letaprywacji:*wchodzi częścią swojego zakresu na wyróżnione już w nauce pole kapitalizmu politycznego, które jednak już w nazwie nie odzwierciedla należycie zasięgu i stopnia patologii. *graniczy ze zjawiskiem lobbingu, mieszając się z nim w obrębie lobbingu nielegalnego.

Buta.

Pierwszym źródłem buty urzędniczej jest władza. Władza jaką ma urzędnik wobec petenta. Butą są dotknięci również ludzie, którzy już urzędowali. Brak pokory urzędniczej prowadzi to państwo na manowce pogłębionej patologii. Drugim źródłem buty jest brak kultury u urzędnika i jego zwierzchnika, który w relacjach z ludźmi taki brak toleruje.

Patologiczna partyjność.

Partyjność adm w Polsce mocno przekracza granice europejskiej normalności. Zjawisko to rozrasta się na wszystkie organy i urzędy adm rządowej, a także wszystkie kolegialne i jednoosobowe organy samorządu terytorialnego. Partyjność przenika sposoby powoływania organów i kreacji urzędników i przenika także funkcjonowanie tych podmiotów. W rezultacie scentralizowanie układu partyjnego dostaje się do układu adm publicznej. Samorząd terytorialny zaś ewoluuje w kierunku samorządu partyjno terytorialnego. Brak w konstytucji sformułowania dopuszczającego ograniczenie wolności zrzeszania się nie oznacza, że zakazuje ona wprowadzanie takich ograniczeń. Prawa obywatelskie nie są bezwzględnie obowiązujące i w określonych warunkach mogą być uszczuplane. Obowiązujące w Polsce przepisy wprowadzają tylko czasowe ograniczenie na okres pełnienia służby lub funkcji, ale nie zakazują przynależności partyjnej.

Problem osiągania stopnia niekompetencji.

W Polsce ten problem jest szczególnie intensywny. System adm, w którym każdy pracownik ma szanse, możliwości czy pewność awansu jest dobry, ponieważ zmierza do gruntowania siebie a nie tylko do zatrudnienia określonych z zewnątrz ludzi, bez większych korzyści. Nie może osiągnąć stopnia niekompetencji ten, kto od razu jest niekompetentny i nie ma zamiaru czy możliwości zmiany tego stanu. Partie są odpowiedzialne za osiąganie stopnia niekompetencji. Partie, obsadzając np. najwyższe stanowiska gosp czy urzędy adm ludźmi pazernymi, nigdy z tego powodu nie poniosły odpowiedzialności moralnej, choć czasem ponoszą odpowiedzialność polityczną (wybory).

IIZ rodowodu - poglądy i kierunki.

Działalność administracyjna powinna przetwarzać kulturę społeczną w oparciu do określonych wartości człowieka i zbiorowości. -1949 rok LONGCHAMPS tak pisał o polityce adm ukazując jej przedmiot i podstawową ideę w szerokiej perspektywie poglądów europejskiej nauki adm. Wyodrębnienie polityki adm. tak właśnie rozumianej programowe wskazania jak kształtować adm i jej działanie dla założonych celów w krajach europy zachodniej odległą i bogatą tradycję, ściśle związaną z pojawieniem się i wzmacnianiem doktryny liberalnego państwa konstytucyjnego.

W państwie policyjnym.

Przykładem są liczne prace z XVIII wieku i początków XIX, które poprzedzały rozpowszechnienie tej doktryny i które były uogólnieniem ustrojowych i gospodarczych doświadczeń absolutyzmu w Niemczech, Austrii i Francji. Zależnie od przyjmowanej postawy ideowej i działalności praktycznej autorów określano jako kameralistów lub policystów. Przedmiotem zainteresowania kameralistów była nie tylko racjonalna organizacja skarbowości, zapełnienia skarbca monarchy, ale także szerokie ujmowanie spraw gospodarczych państwa stosownie do ekonomicznych założeń merkantylizmu. Postulaty i zalecenia zawarte w pracach kameralistów i policystów nie tworzyły metodycznie odrębnej i spójnej polityki gospodarczej lub społecznej państwa absolutnego. Ale na ich podstawie formułowali wskazania jak powinna działać adm. państwa, wskazywali cele i środki ich osiągania uprawiali, więc wg dzisiejszych określeń politykę adm.

Nowe zjawisko - prawo adm.

W I połowie XIX w zainteresowanie rozwijającym się prawem adm. zaczęło dominować w badaniach adm. publicznej. Wystąpiło zjawisko wiązania prawem adm. działania organów, których geneza i struktura sięgały czasów absolutyzmu- były więc one reliktem dawnego porządku. Prawo adm. i jego podstawowa konstrukcja - publicznych praw podmiotowych, stały się podstawą stabilizacji liberalnego państwa, a nie reformy ustrojowe, które następowały później i powoli. Skoncentrowano się zarówno na uniwersytetach francuskich jak i niemieckich, na analizie systematyzacji prawa regulującego sytuację obywatela wobec władzy publicznej w tym widziano, bowiem istotę odejścia od autorytarnego państwa policyjnego. Te działania wyznaczyły kierunki szybkiego rozwoju prawa adm., jej przedmiotem stał się fenomen poddania władzy wykonawczej prawu. Normy prawa prawa ustrojowego nie mieściły się w konstrukcjach, jakie zastosowano do norm prawa materialnego, regulujących stosunki między obywatelami i władzą publiczną, np. tj uprawnienia, obowiązku, prawa podmiotowego, skargi i dla których chętnie szukano wzorów w nauce prawa cywilnego.

Poza nauką prawa - początki samodzielności.

Pojecie, że nauka prawa nie daje wszystkich wiadomości potrzebnych do administrowania pojawiło się w 1902 roku. Wiedza administracyjna jest wiedzą empiryczną. Wiedza o tym, jak powinno się administrować, czyli polityka administracyjna znajduje więc podstawę w wiedzy o istniejącej rzeczywistej administracji. Kształtowane w tradycji europejskiej pojecie polityki adm. oznaczało umiejętność, a także wiedzę, o ulepszaniu adm. polityka adm. obejmowała, bowiem znajomość celów, jakie należało postawić przed adm. w istniejących warunkach, trafny wybór środków i sposobów ich osiągania, ocenę rezultatów oraz wszelkich uwarunkowań, jakie sprzyjały lub utrudniały działanie adm.

Podejście amerykańskie.

Inne spojrzenie na działania adm. publicznej przyniosły badania amerykańskich politologów. Z poczatków ubiegłego stulecia - W. Wilsona, FJ. Goodnowa, WF. Willoughby. W podejściu amerykanskim inna jest płaszczyzna formułowania planów, jest to płaszczyzna analizy mechanizmu władzy nie zaś analizy I działania adm. w państwie. W tej teorii można mówić o szroko pojmowanym stosunku polityki w adm. Wilson a później Goodnow przyjęli założenie, że mechanizm władzy opiera się na zasadzie rozdziału kompetencji stanowiących (politycznych) i kompetencji wykonawczych (adm.). założenie to służyło do wprowadzenia ogólnej tezy, o rozdziale polityki i adm. Polityka określa wprawdzie zadania dla adm., ale nie powinna mieć wpływu na poszczególne urzędy. Administrowanie to przede wszystkim spokojne, wolne od pośpiechu i nieustannych konfliktów, załatwianie rozmaitych spraw. Władza polityczna i władza adm. różnią się naturą legitymacji oraz sposobem działania.

Między Ameryką a Europą.

Przyczyny ewolucji i oddziaływania koncepcji na europejską tradycję badawczą.

*stała się modelowym ujęciem relacji między polityką a adm.

*ukazano realny układ stosunków między władzą ustawodawczą i władzą wykonawczą, a w perspektywie ukazując przekształcenia zasady podziału władz w jej klasycznej wersji w różnych ustrojach państwowych.

-najpierw trzeba wskazać swoistą abnegację historyczną, cechującą prace wspomnianych wyżej twórców teorii rozdziału polityki i adm.

-Lengrod pisał, że ówczesne bariery psychologiczne, językowe, filozoficzne i metodologiczne między podejściem amerykańskim i europejskim pozostały nienaruszone. Ich wyrazem był amerykański empiryzm; podejście pragmatyczne i utylitarne i rozwijane pod wpływem dążeń do stworzenia warunków dla kształcenia urzędników i bez ambicji do czynienia metodologicznych uogólnień.

-postulowana w niektórych pracach politologicznych izolacji od prawa i od nauki prawa zwłaszcza prawa adm. może być i bywa źródłem zbędnych uproszczeń

*w koncepcji amerykańskiej uległo modyfikacji pojęcie polityki, natomiast zwężone zostało pojęcie adm.

Tworzenie i realizacja polityki adm.

Punkt wyjścia jak dziś rozumieć polityką adm.

Polityka jest to aprobowany przez organy państwowe i samorządowe system pozaprawnych i postulatywnych wypowiedzi o tym, gdzie, kiedy i jak korzystać z materialnych i organizacyjnych możliwości państwa i samorządów terytorialnych.

Przedmiotem nauki adm. jest przewidywanie skutków działania i wykorzystywanie możliwości działania w ramach prawa, przygotowanie programów działania adm. oraz weryfikacja ich realizacji i ocenianie oraz wartościowanie metod i sposobów pracy, a także wysuwanie postulatów dotyczących zmian w całokształcie funkcjonowania adm.

2 aspekty rozpatrywania polityki adm.

1to polityka kształtowania adm. publicznej - jej struktury, a także podstaw i głównych kierunków funkcjonowania.

2 to polityka wykonywania przez adm. różnych zadań publicznych, wypracowania celów, priorytetów, projektowania środków i sposobów działania oraz przewidywania faktów. Podstawą zawsze są normy prawne, które mniej lub ściślej determinują działanie adm. w poszczególnych dziedzinach.

Polityka wobec adm. czyli więcej prawa.

Polityka wobec adm. jest ustalona przez podmioty spoza adm. a mechanizm tworzenia tej polityki opiera się na zasadzie podziału władz z wyodrębnieniem władzy wykonawczej. To pojęcie ma charakter podmiotowo- przedmiotowy. Podmiotowy gdyż polityka ta jest kreowana przez podmioty władzy wykonawczej w zakresie funkcji rządzenia i uczestnicząc w procesie legislacyjnym. Przedmiotowy, ponieważ treść dotyczy struktury, zadań i sposobów działania w adm. publicznej, co pozwala zaliczać do polityki wobec adm. również inicjatywy pochodzące z innych źródeł, spoza władzy wykonawczej.

Polityka administracji, - czyli więcej prawa.

Od polityki wobec adm. należy odróżnić politykę adm. Mieści się ona w obszarze wykonywania przez organy adm. określonych zadań, polegających na opracowaniu koncepcji racjonalnego i efektywnego działania w różnych dziedzinach potrzeb publicznych. Ta dostrzegana aktywność adm. wiąże się z szeroko rozumianym, przybierającym różne postacie planowaniem.

Próba klasyfikacji i kwalifikacji.

Istnieją 2 typy norm określających politykę adm. w różnych jej przejawach i aspektach:

I*określają podmioty polityki adm. (RM, minister, wojewoda, organy stanowiące i wykonawcze samorządu terytorialnego).

*ustalają obowiązek podjęcia wskazanych działań ocennych, programujących, realizujących.

*określają typ aktu polityki adm. (program, studium, założenia polityki, projekty planów i plany działania)

*zawierają wytyczne co do treści aktu polityki.

II*normy, które występują z normami pierwszego typu, określają tryb sporządzania i uchwalania aktu polityki.

Akty polityki adm. można różnie kwalifikować, przez kwalifikację rozumie się wskazanie kryteriów przyjmowanych jako podstawa oceny prawidłowości aktów (mogą być oceniane wg kryterium politycznego, planistycznego, prawnego.

Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl <<<>>> Zacznij zarabiać http://partner.e-sciagi.pl


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Habuda ściąga, st. Administracja ściągi testy materiały egzam
Test doktryny polityczne, st. Administracja ściągi testy materiały egzam
ściąga cywilne nasza, st. Administracja ściągi testy materiały egzam
finanse publiczmne ściąga(1), st. Administracja ściągi testy materiały egzam
studia administracja Wstęp do prawoznastwa Encyklopedia prawa - test, st. Administracja ściągi testy
Podstawy Prawoznawstwa Ściąga 3, st. Administracja ściągi testy materiały egzam
test administracja, st. Administracja ściągi testy materiały egzam
studia administracja Wstęp do prawoznastwa test plus odpowiedzi, st. Administracja ściągi testy mate
nauka administracji sciagi
sciagi z opracowanego materialu na KP, Studia Administracja, DWSSP Asesor, semestr 2, prawo konstytu
Nauka o administracji. zagadnienia, Rózne z sieci sciagi Administracja, ADMINISTRACJA
nauka adm, notatki, testy, Nauka administracji
materiaŁ NA, WSAP Ostrołęka, III semestr, Nauka administracji
Co to jest nauka administracji, Materiały do szkoły, Administracja
Nauka o administracji, Materiały WSPOL

więcej podobnych podstron