Kości kończyny dolnej
Kończy na górna i kończyna pod względem budowy wykazują pewne podobieństwo, jednak pełnią inne funkcje, co różnicuje ich ukształtowanie. Kg- konstrukcja wybitnie dynamiczna (chwytna funkcja ręki)Kd- budowa o charakterze statycznym (narząd podporowy)
Kość miedniczna
Największa i najszersza kość szkieletu.
szeroka, spłaszczona, nieregularna kość zwężona w części środkowej, rozszerzona ku górze i ku dołowi
Składa się z trzech części, które u dorosłego tworzą całość: k. biodrowa, k. łonowa, k. kulszowa.
Na stronie zewnętrznej znajduje się duży głęboki dół- panewka otoczona rąbkiem panewki (wysoki, ostry wał kostny), u dołu jest on przerwany szerokim wcięciem.
Panewkę tworzą wszystkie 3 kości miedniczne.
Kość kulszowa i łonowa ograniczają duży otwór, zwany otworem zasłonowym.
Kość biodrowa
Stanowi największy odcinek kości miednicznej.
Składa się z dwóch części: trzonu i talerza, oddzielonych od siebie po stronie wewnętrznej kresą łukowatą.
Trzon kości biodrowej: mniejszy, zgrubiałym dolna część kości, tworzy górny brzeg panewki (ok. 2/5),
Talerz kości biodrowej: większa, spłaszczona, górna część kości; ogranicza bocznie miednicę większą. Wyróżnia się dwie powierzchnie: pośladkową i krzyżowo-miedniczną, grzebień stanowiący górną granicę talerza oraz dwa brzegi- przedni i tylny.
Powierzchnia pośladkowa, wewnętrzna, falista, z przodu lekko wypukła, z tyłu wklęsła. Wyróżnia się na niej miejsca przyczepu mięsni pośladkowych:
Kresa pośladkowa tylna- krótka, prawie pionowa, przeczep m. pośladkowego wielkiego
Kresa pośladkowa przednia- biegnie skośnie w poprzek talerza, między nią a kresą tylnią i grzebieniem przyczepia się m. pośladkowy średni
Kresa pośladkowa dolna- najsłabiej zaznaczona, biegnie łukowato powyżej panewki, między nią a kresą przednią przyczepia się m. pośladkowy mniejszy
Powierzchnia krzyżowo-miedniczna, wewnętrzna od dołu ograniczona kresą łukowatą, powierzchnia gładka, wklęsła, tworzy dół biodrowy (przyczep m. biodrowego).
Ku tyłowi od dołu wyróżnia się dwa odcinki: przednio dolny, pokryty przeważnie chrząstką włóknistą (powierzchnia uchowata) i tylno górny, silnie chropowaty (guzowatość biodrowa, przyczep- więz. krzyż-biodr miedzykost, mm najdłuższego, biodrowo-żebrowego lędźwi, wielodzielnego)
Grzebień biodrowy stanowi górny, zgrubiały w kształcie litery S brzeg talerza; rozpoczyna się kolcem biodrowym przednim górnym a kończy kolcem biodrowym tylnym górnym. Na grzebieniu rozróżnia się trzy listewki: wargę zewnętrzną (m. skośny zew. brzucha, najszerszy grzbietu i powięź szeroka uda), wargę wewnętrzną (m. najdłuższy, biodr-żebr lędźwi, czworoboczny lędźwi, poprzeczny i powięź biodrowa) a między nimi kresę pośrednią (m. skośny wewnętrzny brzucha)
Brzeg przedni jest wklęsły ograniczony dwiema wyniosłościami (kbpg i kbpd), między nimi znajduje się wcięcie. Dalej ku dołowi brzeg przedni przechodzi w trzon kości łonowej, tworząc wraz z nim wyniosłość biodrowo-łonową.
Do kbpg przyczepia się od str. zewnętrznej: m. naprężacz powięzi szerokiej uda i powięź szeroka uda; od str. wewnętrznej: m biodrowy; do wierzchołka: więzadło pachwinowe i m. krawiecki.
Do kbpd przyczepia się m. prosty uda i więz. biodrowo-udowe.
Kość kulszowa
Tworzy tylny i dolny odcinek kości miednicznej
Wyróżnia się w niej trzon i gałąź
Trzon tworzy nieco więcej niż 2/5 panewki
Guzek zasłonowy, znajduje się na brzegu przednio-dolnym , pod wcięciem panewki na górnym brzegu otworu zasłonowego
Kolec kulszowy, na brzegu tylnym
Wcięcie kulszowe większe znajduje się powyżej kolca kulszowego
Wcięcie kulszowe mniejsze zaś powyżej guza kulszowego
Otwór kulszowy większy tworzy wcięcie kulszowe większe wraz z więz. kulszowo-krzyżowym, który je zamyka.
Otwór kulszowy mniejszy, tworzy wcięcie kulszowe mniejsze i więz. krzyżowo-kolcowe i krzyżowo-guzowe.
Gałąź kości kulszowej jest spłaszczona i cienka, odchodzi od dolnej części trzonu prawie pod kątem prostym, biegnie przyśrodkowo oraz do przodu łącząc się z kością łonową
Kość łonowa
Stanowi przednią część kości miednicznej
Składa się z trzonu, gałęzi górnej i gałęzi dolnej
Trzon kości kulszowej tworzy ok. 1/5 część panewki; przyśrodkowo i nieco do przodu znajduje się wyniosłość biodrowo-łonowa
Gałąź górna kości kulszowej odchodzi od trzonu i kieruje się do przodu, ku dołowi i przyśrodkowo; powierzchnia tylna jest gładka i nieco wklęsła, pow. górna siodełkowato wygięta i zwęża się przyśrodkowo; brzeg tylny tej pow. - grzebień kości łonowej; brzeg przedni ciągnie się do
Gałąź dolna kości kulszowej stanowi wąską i płaską część kości łonowej, biegnie od przyśrodkowego końca ku dołowi oraz bocznie i łączy się z kością kulszową
Panewka
To głęboki dół, kształtu kulistego, na zewnętrznej części kości miednicznej
Tworzy ją kość: biodrowa(2/5), kulszowa (2/5) i łonowa (1/5)
Wgłębienie otoczone jest głębokim wałem kostnym u dołu przerwanym szerokim wcięciem panewki
Obrąbek panewkowy, chrzęstno-włóknisty pierścień przytwierdzony do wolnego brzegu panewki
Dół panewki, znajduje się na dnie panewki
Powierzchnia księżycowata, to wklęsła powierzchnia stawowa otaczająca dół panewki od strony przedniej, tylniej i górnej,
Otwór zasłonowy
Ograniczony jest kością kulszową i łonową
Brzegi jego są ostre prócz górno-bocznego kąta, gdzie przebiega bruzda zasłonowa
Błona zasłonowa przyczepia się do brzegów otwory zasłonowego
Górne pasma rozpięte są między guzkiem zasłonowym tylnym (k. kulszowa) i przednim (k. łonowa)
Kanał zasłonowy ograniczony jest bruzdą zasłonową i pasmami włókien błony zasłonowej, przez otwór ten odchodzą naczynia i nerwy tej samej nazwy
Połączenia miednicy
Kości wchodzące w skład miednicy to kość krzyżowa i obie kości miedniczne, które łączą się w mocny i sprężysty pierścień;
Stawy miednicy: spojenie łonowe i stawy krzyżowo-biodrowe
Spojenie łonowe, powierzchnie spojeniowe pokryte są cienką warstwą chrząstki szklistej i łączą się ze sobą poprzez krążek stawowy;
Kąt podłonowy, kąt zawarty miedzy gałęziami dolnymi kości łonowych (u mężczyzn jest ostry a spojenie wysokie, zaś u kobiet spojenie jest niskie i jego dolny brzeg łukowato zaokrąglony)
Łuk łonowy wytwarza go zbieżny przebieg gałęzi kulszowych i gałęzi dolnych kości łonowej
Spojenie łonowe otaczają takie więzadła jak: więzadło łonowe górne i więzadło łonowe łukowate
Staw krzyżowo-biodrowy, jest stawem płaskim, utworzonym między powierzchnią uchowatą kości krzyżowej a kości biodrowej
Charakteryzują się nieznaczna ruchomością jednak stanowią ważną ochronę pierścienia miednicy podczas chodzenia, skakania…
Więzozrosty miednicy
Więzadła wzmacniające kość krzyżową z kością miednicy:
Więz. krzyżowo-biodrowe brzuszne (liczne i cienkie pasma łączące powierzchnię miedniczną cz. bocznej k. krzyżowej z brzegiem przednim powierzchni uchowatej k. biodrowej)
Więz. krzyżowo-biodrowe grzbietowe (pasma biegnące z tyłu stawu z okolicy grzebienia krzyżowego pośredniego i bocznego skośnie ku górze do talerza k. biodrowej gdzie przyczepiają się na przestrzeni od kbpg do kbpd)
Więz. krzyżowo-biodrowe międzykostne (wypęłniają one wąską szczelinę między guzowatością krzyżową i biodrową, występują w formie krótkich i bardzo mocnych pasm łącznotkankowych)
Więz. biodrowo-lędźwiowe (to mocne, płaskie pasmo włókniste rozpoczynające się na wyrostkach poprzecznych L4,5; część włókien kieruje się stąd do tylnej części grzebienia biodrowego, druga część, większa przyczepia się na powierzchni wew. talerza k. biodrowej i na powierzchni górnej części bocznych kości krzyżowej)
Więzadła łączące kość krzyżową z kością kulszową:
Więz. krzyżowo-guzowe, rozpoczyna się wachlarzowato od kbtg, kbtd i od brzegu bocznego kości krzyżowej oraz dwóch górnych kręgów guzicznych, włókna biegną zbieżnie ku dołowi, do przodu i bocznie, poszerzając się przyczepiają się go guza kulszowego
Więz. krzyżowo-kolcowe, rozpoczyna się ono na brzegu bocznym kości cz. dolnej k. krzyżowej i na górnych kręgach guzicznych i przyczepiają się do kolca kulszowego
Więzadło pachwinowe, mocne i okrągłe pasmo łącznotkankowe biegnące od kbpg do guzka łonowego; daje się ono wyczuc przez skórę i widoczne jest z zewnątrz jako bruzda pachwinowa. Więzadło to jest utworzone przez włókna ścięgniste brzegu dolnego m. bocznych brzucha. Wraz z brzegiem przednim miednicy ogranicza przestrzeń będącą wrotami dla mięśni, naczyń i nerwów z jamy brzusznej na kończynę dolną
Budowa miednicy
Pierścień kostny, zwany miednicą utworzony jest przez kość krzyżową, guziczną i obie kości miedniczne.
Miednicę dzieli kresa graniczna na dwie części: górna, niższa i szersza miednica większa oraz dolna, wyższa i węższa miednica mniejsza
Miednica większa składa się z 3 ścian: tylną tworzy odcinek lędźwiowy kręgosłupa i boczne- talerze kości biodrowych; stanowi ściany dla jamy brzusznej
Miednica mniejsza: tylną ścianę tworzy k. krzyżowa i guziczna, ściany boczne- kości kulszowe i części kości biodrowych, przednią- kości łonowe i spojenie łonowe.
Kersa graniczna biegnie wzdłuż grzebienia k. łonowej i kresy łukowatej , następnie przechodzi po bocznej części k. krzyżowej między jej powierzchnią miedniczna a podstawa a kończy się na wzgórku.
Otwór górny miednicy- przejście miednicy większej w miednicę mniejszą na poziomie kresy granicznej
Otwór dolny miednicy ograniczony jest gałęziami kości kulszowych i kości łonowych, oraz więzadłami krzyżowo-guzowymi i wierzchołkiem kości guzicznej
Właściwą jamę miednicy stanowi miednica mniejsza
U kobiet miednica mniejsza jest większa, szersza i prawie cylindryczna zaś u mężczyzn wąska i lejkowata
Płaszczyzny i wymiary miednicy
Płaszczyzna wchodu miednicy, leży na poziomie górnego otworu miednicy. Wymiary płaszczyzny wchodu:
Wymiar poprzeczny- największa odległość między dwoma punktami kresy granicznej, mierzona w płaszczyźnie czołowej wynosi 13,5
Wymiar skośny- odległość stawu krzyżowo-biodrowego od wyniosłości biodrowo-łonowej strony przeciwnej
Sprzężna anatomiczna, odległość wzgórka od brzegu spojenia łonowego, mierzona w płaszczyźnie pośrodkowej
Płaszczyzna próżni miednicy przechodzi przez połowę wysokości spojenia łonowego, przez środek panewki stawu biodrowego i pomiędzy II i III kręgiem krzyżowym
Płaszczyzna cieśni miednicy przechodzi przez najniższy punkt spojenia łonowego, przez końce kolców kulszowych i przez wierzchołek kości krzyżowej
Płaszczyzny wychodu miednicy- przednia i tylnia- biegną przez dolny brzeg spojenia łonowego , przez guzy kulszowe i przez wierzchołek kości guzicznej; granice między tymi płaszczyznami stanowi linia przeprowadzona przez szczyty guzów kulszowych
Wymiary otworu dolnego miednicy
Wymiar prosty- odległość wierzchołka kości guzicznej od wierzchołka łuku łonowego
Wymiar poprzeczny- odległość między guzami kulszowymi
Wymiar miednicy większej:
Odległość międzgrzebieniowa- największa szerokość miednicy,
Odległość międzykolcowa- odległośc między kbpg
Szerokość międzykrętarzowa- największa odległość między krętarzami
Sprzężna zewnętrzna- odległość wierzchołka wyrostka kolczystego V kręgu lędźwiowego od górnego brzegu spojenia łonowego
Oś miednicy
Pochylenie miednicy
Kąt pochylenia miednicy- tworzy płaszczyzna wejścia z płaszczyzną poziomą w pionowej postawie ciała, wynosi on przeciętnie 65° (50-80)
Pochylenie miednicy jest bardzo zmienne i zależne od wielu czynników
U kobiet kąt pochylenia miednicy jest większy niż u mężczyzn, jest ona położona bardziej stromo; kompensacyjnie zwiększa się wtedy lordoza lędźwiowa
Przy poziomym ustawieniu miednicy (charakterystycznym dla mężczyzn) odcinek lędźwiowy zmniejesza swoją krzywiznę
Kość udowa
Najdłuższa i najmocniejsza kość szkieletu
Składa się z trzonu i dwóch końców
Trzon kości udowej:
Powierzchnia boczne stykają się z tyłu wzdłuż kresy chropowatej, na której można wyróżnić 2 wargi: przyśrodkową i boczną; na końcu tylnym, spłaszczonym w kierunku przednio-tylnym wargi ograniczają trójkątne pole, powierzchnie podkolanową. Warga przyśrodkowa kończy się guzkiem przywodzieciela, ku górze rozdwaja się i biegnie w kierunku krętarza mniejszego tworząc wydatną kresą grzebieniową; warga boczna biegnąc ku kurze przechodzi w chropowate pole, guzowatość pośladkową (w tym polu występuje guzek- krętarz trzeci)
Powierzchnia przednia w ¾ stanowi przyczep dla mięśnia obszernego pośredniego
Koniec bliższy, wyróżnić tutaj można głowę, szyjkę, krętarz większy i mniejszy.
Głowa kości udowej- pokryta jest chrząstką szklistą, skierowana jest przyśrodkowo i ku górze, na części przyśrodkowej ma chropowate wgłębienie, dołek głowy- przyczep więzadła głowy kości udowej
Szyjka kości udowej- łączy głowę z trzonem, jest ona spłaszczona w kierunku przednio-tylnym i nachylona w stosunkudo trzonu (jej oś długa z osią trzonu tworzy kąt szyjkowo-trzonowy, który u dorosłego wynosi 135°, 115-150°)
Krętarz większy jest czterościenną wyniosłością skierowaną ku górze, położoną ku tyłowi i bocznie; dół krętarzowy to silne wgłębienie u podstawy powierzchni przyśrodkowej krętarza
Krętarz mniejszy występuje w postaci stożkowatej wyniosłości, położony jest poniżej krętarza większego i skierowany jest przyśrodkowo
Grzebień międzykrętarzowy łączy oba krętarze na tylniej powierzchni
Kresa międzykrętarzowa jest biegnie na powierzchni przedniej skośnie od krętarza większego
Koniec dalszy- jest zgrubiały, posiada dwa kłykcie: przyśrodkowy (większy) i boczny (mniejszy); są one silnie wypukłe w płaszczyźnie strzałkowej i mniej wypukłe w płaszczyźnie czołowej; służą do połączenia z kością piszczelową i są częściowo pokryte chrząstką stawową
Oba kłykcie przedzielone są głębokim dołem międzykłykciowym, w dole tym znajdują się więzadła krzyżowe oraz jest on przedzielony poprzecznie biegnącą kresą międzykrętarzową; więzadło krzyżowe przednie przyczepia się do powierzchni wewnętrznej kłykcia bocznego, więzadło tylne przyczepia się do powierzchni wewnętrznej kłykcia przyśrodkowego. Kłykieć przyśrodkowy jest wyższy, natomiast kłykieć boczny jest bardziej wysunięty do przodu,
Powierzchnie stawowe oddzielone dołem międzykrętarzowym zlewają się ze sobą tworząc powierzchnię rzepkową
Powierzchnie boczne kłykci są chropowate, na każdej znajduje się guzek zwany nadkłykciem (bocznym bądź przyśrodkowym)
Rzepka
Kość spłaszczona, trójkątna z zaokrąglonymi brzegami
Włączona jest w ścięgno mięśnia czworogłowego
Położona jest do przodu od dolnego końca kości udowej
Chroni staw kolanowy od przodu
Zwiększa kąt pomiędzy ścięgnem m. czworogłowego a jego przyczepem na kości piszczelowej, efektywniejsza praca m. czworogłowego
Posiada powierzchnię przednią i tylnią oraz trzy brzegi i wierzchołek
Pow. przednia-nie równa, pokryta wyniosłościami
Pow. stawowa- pokryta grubą warstwą chrząstki szklistej, dzieli się na dwa pola, boczne jest większe od przyśrodkowego
Górny brzeg- podstawa rzepki
Wierzchołek rzepki skierowany jest ku dołowi
Pochodzenie rzepki- trzeszczka bądź zwykła kość szkieletu
Kość piszczelowa
Znajduje się po stronie przyśrodkowej goleni, bierze udział w tworzeniu stawu kolanowego
Składa się z trzonu i dwóch końców
Trzon kości piszczelowej ma trzy brzegi i trzy powierzchnie
Brzeg przedni rozpoczyna się na guzowatości piszczeli i kończy u dołu, przebiega w kształcie przedłużonej litery S;
Brzeg przyśrodkowy
Brzeg boczny czuli międzykostny cienki i wydatny, do niego przyczepia się błona międzykostna goleni
Powierzchnia przyśrodkowa jest gładka szersza u góry niż u dołu
Powierzchnia boczna
Powierzchnia tylna, od strony bocznej ku przyśrodkowej, z góry ku dołowi przebiega kresa mięśnia płaszczkowatego
Koniec bliższy jest znacznie zgrubiały, na jego powierzchni górnej znajdują się dwie wklęsłe powierzchnie stawowe pokryte chrząstką szklistą, leża one na dwóch kłykciach, przyśrodkowym i bocznym
Powierzchnia stawowa na kłykciu przyśrodkowym jest większa, głębsza i owalna
Powierzchnia stawowa na kłykciu bocznym jest mniejsza, płytsza i trójkątna
Obie powierzchnie stawowe oddzielone są od siebie wyniosłością międzykłykciową, które ograniczają z oby stron guzki międzykłykciowe przyśrodkowy i boczny
Pole międzykłykciowe przednie to zagłębienie znajdujęce się do przodu od wyniosłości międzykrętarzowej, zaś pole międzykłykciowe tylne do tyłu
Do pola przedniego przyczepia się więzadło krzyżowe przednie, zaś do pola tylnego więzadło krzyżowe tylne
Chrząstka stawowa przedłuża się na wyniosłość międzykłykciową
Brzeg popdanwekowy znajduje się na obwodzie powierzchni stawowej i stromo opada w dół
Na kłykciu bocznym znajduje się powierzchnia stawowa strzałkowa, która jest skierowana bocznie i ku dołowi
Koniec bliższy jest znacznie zgrubiały, na jego powierzchni górnej znajdują się dwie wklęsłe powierzchnie stawowe pokryte chrząstką szklistą, leża one na dwóch kłykciach, przyśrodkowym i bocznym
Powierzchnia stawowa na kłykciu przyśrodkowym jest większa, głębsza i owalna
Powierzchnia stawowa na kłykciu bocznym jest mniejsza, płytsza i trójkątna
Obie powierzchnie stawowe oddzielone są od siebie wyniosłością międzykłykciową, które ograniczają z oby stron guzki międzykłykciowe przyśrodkowy i boczny
Pole międzykłykciowe przednie to zagłębienie znajdujęce się do przodu od wyniosłości międzykrętarzowej, zaś pole międzykłykciowe tylne do tyłu
Do pola przedniego przyczepia się więzadło krzyżowe przednie, zaś do pola tylnego więzadło krzyżowe tylne
Chrząstka stawowa przedłuża się na wyniosłość międzykłykciową
Brzeg popdanwekowy znajduje się na obwodzie powierzchni stawowej i stromo opada w dół
Na kłykciu bocznym znajduje się powierzchnia stawowa strzałkowa, która jest skierowana bocznie i ku dołowi
Strzałka
Położona jest wzdłuż bocznej części kości piszczelowej, z którą łączy się na górze i u dołu
Budowa: trzon, koniec bliższy-głowa, koniec dalszy-kostka boczna
Trzon strzałki, wyróżnia się budową trójkątną z przekroju poprzecznym (jak piszczel), składa się z trzech powierzchni i trzech brzegów
Brzeg przedni, najdłuższy i najostrzejszy, przyczepia się do niego przegroda międzymięśniowa przednia (oddziela grupie prostowników od mięśni strzałkowych)
Brzeg tylny, w części dolnej przechodzi w tylny brzeg kostki bocznej, do niego przyczepia się przegroda międzymięśniowa tylna (dzieli grupę zginaczy od mięśni strzałkowych)
Brzeg międzykostny, służy jako przyczep dla błony międzykostnej i oddziela grupę prostowników od zginaczy
Powierzchnia przyśrodkowa, wąska, rynienkowato wyżłobiona i kierunku podłużnym
Powierzchnia boczna
Powierzchnia tylna, największa, w górnej części występuje ostry i wydatny grzebień przyśrodkowy, który dzieli ją na dwie części: węższą przyśrodkową, dochodzącą do brzegu międzykostkowego oraz szerszą boczną, właściwą powierzchnię tylną
Koniec bliższy, tworzy zgrubienie - głowę strzałki zakończoną tępym wierzchołkiem, głowę odziela od trzonu szyjka strzałki. Po stronie przyśrodkowej znajduje się powierzchnia stawowa dla połączenia z kością piszczelową
Koniec dalszy, czyli kostka boczna, sięga niżej niż kostka przyśrodkowa, zakończona jest tępym wierzchołkiem; na stronie przyśrodkowej ma powierzchnie stawową dla kości skokowej; na brzegu tylnym przyśrodkowo znajduje się dół kostki bocznej
Kości stopy
Stopa składa się z trzech odcinków:
tylnego- stępu
środkowego- śródstopia
przedniego- palców
Stopa jako całość tworzy mocne i sprężyste sklepienie, dostosowane do dźwigania masy ciała
Kości stępu
Składa się na nie siedem kości:
dwie tylne- skokowa i piętowa (położone są jedna na drugiej)
cztery przednie leżą obok siebie przed kośćmi tylnymi
siódma kość- łódkowata wsuwa się między kości klinowate i kość skokową
Kość skokowa
Druga pod względem wielkości kość stępu
Zajmuje część środkową i górną stępu
Dźwiga kość piszczelową a pod sobą ma kość piętową , stawowo łączy się z obiema kośćmi goleni oraz z przodu z kością łódkowatą
Składa się z: trzonu, szyjki i głowy
Trzon-na powierzchni górnej znajduje się bloczek dla połączenia z kośćmi goleni; górna część bloczka, pokryta chrząstką tworzy powierzchnie stawową górną; po stronie bocznej trójkątna powierzchnia kostkowa boczna znajduje się na wyrostku bocznym; po stronie przyśrodkowej znajduje się kostka przyśrodkowa; na powierzchni tylnej wyrostek tylny podzielony na jest bruzdą ścięgna zginacza długiego palucha na dwa guzki: przyśrodkowy i boczny (może występować jako samodzielna kostka); powierzchnia stawowa piętowa tylna znajduje się na powierzchni dolnej trzonu
Powierzchnia stawowa piętowa środkowa i przednia, które często zlewają się ze sobą należą już do szyjki i głowy
Bruzda kości skokowej oddziela powierzchnię tylną od środkowej, wraz z odpowiednią bruzdą kości piętowej tworzy zatokę stępu
Głowa oddzielona jest od trzonu poprzez szyjkę; na swym przednim odcinku posiada powierzchnię stawową łódkową; na powierzchni dolnej znajduje się powierzchnia stawowa piętowa przednia
Oś długa głowy tworzy z podłożem kąt 35-50° (kąt ten jest wyraz skręcenia głowy kości skokowej)
Kość piętowa
Na powierzchni górnej ma 3 powierzchnie stawowe: powierzchnia stawowa skokowa tylna, oddzielone od niej bruzdą kości piętowej dwie mniejsze, powierzchnia stawowa skokowa środkowa i przednia; podpórka kości skokowej to skierowany przyśrodkowo wyrostek
Powierzchnia tylna przechodzi w wydatny guz piętowy, który na powierzchni dolnej przechodzi w dwa wyrostki: boczny i przyśrodkowy.
Powierzchnia przednia stanowi powierzchnię stawową sześcienną
Powierzchnia przyśrodkowa, tuż pod podpórką kości skokowej przebiega bruzda ścięgna zginacza długiego palucha
Powierzchnia boczna posiada wyrostek strzałkowy
Nad bloczkiem przebiega bruzda mięsni strzałkowych
Kość łódkowata
Jest spłaszczona w kierunku przednio-tylnym
Położona jest między kością skokową i kośćmi klinowatymi
Na powierzchni przyśrodkowej posiada wydatną guzowatość- punkt orientacyjny przy badaniu poprzecznego stępu
Trzy kości klinowate
Kość klinowata przyśrodkowa, kształt klinowaty (tak jak pozostałe); położona jest na stronie przyśrodkowej stopy, między kością łódkowatą z tyłu a podstawą I i II kości środstopia z przodu, klinowata pośrednią znajduje się z boku
Kość klinowata pośrednia, najmniejsza i najkrótsza, łączy się z kością łódkowatą z tyłu, z boku klinowatą przyśrodkową i boczną, z przodu z II kością śródstopia
Kość klinowata boczna, nieco większa od pośredniej, łączy się z tyłu z kością łódkowatą, z boku z kością sześcienną i klinowatą pośrednią a z przodu z II, III i IV kością śródstopia
Kość sześcienna
Ma kształt nierównego sześcianu
Leży do przodu od kości piętowej na bocznym brzegu stępu
Powierzchnia przyśrodkowa jest dłuższa od bocznej
Łączy się zazwyczaj z czterema kośćmi: piętową, klinowatą boczną oraz z kośćmi śródstopia IV i V, czasem też z łódkowatą
Kości śródstopia
W ich skład wchodzi 5 kości
W każdej wyróżnia się trzon, podstawę i głowę
Podstawy są grubsze od trzonów i łączą się stawowo z trzema kośćmi klinowatymi i sześcienną
Podstawa I kości śródstopia posiada guzowatość (przyczep dla mięśnia strzałkowego długiego) tak samo V kość śródstopia (przyczep dla mięśnia strzałkowego krótkiego i trzeciego)
Głowy są bocznie spłaszczone i mają powierzchnię stawową uwypukloną w płaszczyźnie strzałkowej; powierzchnie stawowe głów pokryte są tkanką chrzęstną
Kości palców stopy
Pod względem liczby, budowy, położenia i kształtu odpowiadają kościom palców ręki
Różnica polega na tym, że paliczki II i V są mniejsze i bardziej wysmukłe