Wielkie kablowanie

Sprzęt audio-wideo, wbrew deklaracjom producentów, wcale nie staje się prostszy w obsłudze i konfiguracji. Jednym z największych problemów jest scalenie elementów kina domowego w sprawnie działający zestaw. Podpowiadam, jak je połączyć, aby uzyskać optymalną jakość obrazu i dźwięku.

Wzmacniacz sygnału HDMI okaże się niezastąpiony wszędzie tam, gdzie długość okablowania HDMI będzie większa niż 10-12 m.

Nowoczesne telewizory i projektory dysponują pełnym zestawem gniazd wideo. Najlepsze pod względem jakości jest złącze HDMI, o tyle wygodne, że umożliwia przesłanie jednym kablem wielokanałowych ścieżek audio i wideo. Praktycznie wszystkie nowe i nieco starsze urządzenia audio-wideo wyposażone są właśnie w ten rodzaj interfejsu.

Standard HDMI nie definiuje precyzyjnie maksymalnej długości kabla. Przyjmuje się jednak, że do 8-10 m nie powinna sprawiać problemów. W sklepach spotkamy okablowanie dłuższe, nawet 20-metrowe, lecz w tym wypadku o pewności i wysokiej jakości połączenia w dużej mierze decydować będzie jakość samego przewodu oraz indywidualna charakterystyka urządzeń (niektóre nie sprawiają problemów przy połączeniu 20-metrowym, inne z tym samym kablem nie działają prawidłowo). Rozwiązaniem są wzmacniacze sygnałowe, oferowane przez producentów okablowania. Takie urządzenie pozwala przesyłać kablem HDMI sygnał

nawet na odległość do 40 m.

Łączymy telewizor/projektor z dekoderem satelitarnym HD/odtwarzaczem Blu-ray/DVD

Jeśli chodzi o połączenia telewizora lub projektora z urządzeniami towarzyszącymi, zdecydowanie polecam interfejs cyfrowy - HDMI lub DVI (przesyła wyłącznie sygnał wideo). O sposobie połączeń w zestawie kinowym w dużej mierze decyduje to, za pośrednictwem jakiego sprzętu użytkownik zamierza słuchać muzyki. Jeśli podczas oglądania telewizji korzysta z głośników wbudowanych w telewizor, połączenie np. dekodera satelitarnego HD czy odtwarzacza Blu-ray/DVD z odbiornikiem najlepiej przeprowadzić kablem HDMI.

W płaskich telewizorach znajdziemy zarówno najnowsze interfejsy połączeniowe, np. HDMI, jak i starsze, takie jak Euroscart czy komponent, które zapewniają pełną kompatybilność ze starszymi urządzeniami audio-wideo.

Wtedy okablowanie prowadzimy bezpośrednio z wyjścia HDMI odtwarzacza do wejścia HDMI telewizora. Jeśli jednak dźwięk ma być odtwarzany za pośrednictwem zestawu audio zbudowanego na bazie amplitunera (ewentualnie wzmacniacza/procesora audio-wideo) i kompletu kolumn, sposób połączenia będzie inny. Amplituner dysponujący złączami HDMI pozwala na potraktowanie go jako koncentratora (przekaźnika) sygnałów audio-wideo. Chcąc słuchać dźwięku za jego pośrednictwem, podłączamy źródło (dekoder satelitarny, odtwarzacz Blu-ray/DVD) kablem HDMI do wejścia HDMI amplitunera. Z amplitunera prowadzimy natomiast drugi kabel HDMI z wyjścia HDMI Out do wejścia HDMI telewizora/projektora. W ten sposób do amplitunera może być dostarczony sygnał audio, a do telewizora sygnał wideo (lub wideo i audio, to zależy od ustawień w menu konfiguracyjnym amplitunera i od możliwości oferowanych w tym zakresie przez sam amplituner).

Amplituner wyposażony w gniazda HDMI ma zwykle kilka wejść tego typu. Można więc do niego podłączyć kilka urządzeń z interfejsem HDMI, a następnie tylko jednym kablem HDMI wyprowadzać sygnał wideo do wyświetlacza. Szerzej o tej funkcjonalności piszemy przy testach amplitunerów HD. Jeżeli np. nie dysponujemy odtwarzaczem DVD czy dekoderem satelitarnym wyposażonym w wyjście HDMI, aby wprowadzić sygnał audio do amplitunera, warto skorzystać z cyfrowych wyjść audio (optycznego lub elektrycznego). Sygnał wideo z odtwarzacza wyprowadzimy natomiast jednym z dostępnych wyjść wideo bezpośrednio do telewizora lub do amplitunera (w zależności od tego, jak chcemy mieć skonfigurowany zestaw kinowy). W wypadku braku złączy cyfrowych wideo polecamy skorzystać z połączenia komponentowego.

Wówczas trzema oddzielnymi przewodami przesyłamy sygnał składający się z trzech barw podstawowych (RGB, czyli R - czerwony, G - zielony, B - niebieski). Przy tym rodzaju połączenia uzyskujemy dobrą definicję barw, mamy także zagwarantowaną czystość obrazu i odpowiednią szczegółowość. Warto pamiętać, że połączenie komponentowe gwarantuje jedynie przesłanie sygnału wideo. Sygnał audio musimy przesłać do telewizora lub amplitunera drugim interfejsem, np. cyfrowym o którym wspomnieliśmy wcześniej.

Dźwięk HD z Blu-ray bez HDMI

W wielu telewizorach występują dodatkowe złącza, takie jak widoczne na zdjęciu PCMCIA do kart płatnej telewizji. Niestety w Polsce, ze względu na brak oferty cyfrowej telewizji naziemnej DVB-T, są bezużyteczne.

Wiele osób dysponuje wysokiej klasy wzmacniaczami, które nie są wyposażone w złącza HDMI. Chcieliby delektować się ścieżkami dźwiękowymi HD, lecz nie zamierzają inwestować w nowy sprzęt. Pamiętajmy, że dekodery audio HD znajdują się nie tylko w nowoczesnych amplitunerach/procesorach audio, lecz także w odtwarzaczach Blu-ray. Kupując odpowiedni odtwarzacz Blu-ray, można rozwiązać ten problem. Nieliczne urządzenia tego typu wyposażone są w wyjścia audio 7.1, za pośrednictwem którego możemy przesłać zdekodowany w odtwarzaczu strumień HD (np. DTS HD High Resolution) do wejść 7.1 amplitunera. Kupując urządzenie, należy więc zwrócić uwagę, jakie dekodery audio zawiera - wskazujemy to w naszych recenzjach (najczęściej brakuje dekoderów DD TrueHD i DTS HD Master Audio) i jakie wielokanałowe wyjście audio znajduje się na tylnym panelu..

Jeśli odtwarzacz będzie podłączany do 6-kanałowego zestawu kolumn, wszystkie odtwarzacze Blu-ray z wielokanałowymi wyjściami analogowymi spełnią swoje zadanie. Minusem korzystania z wyjść analogowych jest konieczność inwestycji w sześć czy nawet osiem często kosztownych kabli RCA. Przy połączeniu HDMI wystarczy jeden, krótki kabel cyfrowy.

Starsze urządzenia audio-wideo, a najnowsze telewizory

Nowoczesne amplitunery wyposażane są w kilka wejść HDMI i jedno bądź więcej wyjść tego standardu. Dzięki temu pełnią funkcję koncentratora połączeń audio-wideo.

Wiele osób zastanawia się, czy najnowszy telewizor HD będzie można podłączyć do starszych magnetowidów, nagrywarek DVD czy dekoderów satelitarnych, obsługujących standardową rozdzielczość. Mamy dobrą wiadomość. Z połączeniem nie będzie żadnego problemu. Telewizory, choćby najdroższe i najbardziej zaawansowane technologicznie, oprócz najnowszych gniazd wyposażane są w złącza starszego typu. W praktycznie każdym odbiorniku czy projektorze znajdziemy popularne gniazda Euroscart, S-Video i kompozyt. Za ich pośrednictwem podłączymy do telewizora starsze urządzenia, w ten sam sposób, w jaki łączyliśmy je z telewizorem kineskopowym. Wśród interfejsów analogowych również występują istotne różnice jakościowe. Oprócz najlepszego pod względem jakości obrazu opisywanego już połączenia komponentowego, warto zwrócić uwagę na bardzo wygodne połączenia Euroscart. Szeroka wtyczka wyposażona w 21 pinów pozwala jednym kablem przesłać obraz i dźwięk. Jeśli tylko telewizor i odtwarzacz pozwalają na określenie trybu pracy połączenia Euroscart (należy sprawdzić w menu konfiguracyjnym), radzimy wybrać tryb RGB. Obraz będzie wyraźny i stabilny. Jeśli tego nie zrobimy, Euroscart będzie pracował w standardzie kompozytowym, który nie gwarantuje uzyskania obrazu dobrej jakości. Gdyby Euroscart był niedostępny, kolejnym dobrym interfejsem jest S-Video (4-pinowe, okrągłe wtyki), gdzie sygnały chrominancji i luminancji są separowane. Różnica w stosunku do kompozytu jest gigantyczna. S-Video pozwala jednak wyłącznie na przesyłanie sygnału wideo.

Podłączamy kamerę do telewizora i nagrywarki DVD/HDD

Kamery HD dysponują zazwyczaj wyjściami HDMI (standardowej wielkości lub z mniejszym wtykiem, mini HDMI). Dzięki temu złączu możesz w prosty sposób połączyć kamerę z nowoczesnym telewizorem.

Dysponując cyfrową kamerą o standardowej rozdzielczości, nie mamy wielkiego wyboru rodzaju połączenia. Urządzenia tego typu dysponowały zazwyczaj cyfrowym wyjściem FireWire (zwane także iLink), które pozwalało na cyfrową transmisję obrazu i dźwięku. Złącze to, popularne w sprzęcie komputerowym, pozwala na przegranie filmów wideo na dysk komputera, służy też do połączenia kamery z nagrywarką DVD/HDD, wyposażoną w to gniazdo. W wypadku takiej kamery FireWire zapewni najlepszą jakość obrazu i dźwięku. Jeśli dysponujecie najnowszą kamerą nagrywającą obraz w rozdzielczości HD (jak kamery testowane przez nas w bieżącym wydaniu), znajdziecie w niej gniazdo nowego typu.

Jest to złącze HDMI, ale w wersji z mniejszym wtykiem niż to w telewizorach czy odtwarzaczach Blu-ray. To wygodne połączenie pozwala na przesłanie obrazu i dźwięku, a w wypadku wielu komponentów kina domowego możliwe jest sterowanie kamerą za pośrednictwem pilota zdalnego sterowania telewizora czy amplitunera. Aby połączyć kamerę z HDMI z telewizorem, należy wyposażyć się w odpowiedni kabel.

Łączenie komputera PC z telewizorem/projektorem i amplitunerem

Do wydania dołączamy film w pełnej rozdzielczości HD 1920x1080 pikseli, z dźwiękiem przestrzennym 5.1. Film nagrany jest na dysku DVD. Można go odtwarzać z komputera, oglądając na monitorze komputerowym, lecz znacznie efektowniej będzie prezentował się wyświetlany na telewizorze czy rzucany na ekran przez projektor.

Obraz

Dane przegrywamy do peceta złączem USB.

Skoncentrujemy się na połączeniu komputera stacjonarnego i notebooka do telewizora lub innego wyświetlacza (np. projektora), wyposażonego w gniazda analogowe i cyfrowe wideo. Nowoczesne płaskie ekrany zazwyczaj są wyposażone w wejście VGA, DVI lub HDMI, które posłuży do komunikacji z pecetem. Pierwszym krokiem, który zalecamy zrobić, jest pobranie najnowszych sterowników do karty graficznej (najczęściej będzie wyposażona w procesor firm ATI, NVIDIA lub Intel). Aktualne sterowniki znajdziecie na stronach www.pcworld.pl w dziale Pliki lub na stronach producentów układów graficznych. Przez rozpoczęciem zmian ustawień w sterownikach karty należy połączyć wyjście monitorowe karty graficznej z wejściem w telewizorze (inaczej w sterowniku dodatkowe ekrany nie będą widoczne). Jeśli chodzi o interfejsy połączeniowe, praktycznie każda nowoczesna karta dysponuje cyfrowym wyjściem DVI, a część także złączem HDMI (np. wszystkie modele Radeonów serii HD - mają odpowiednią przejściówkę DVI-HDMI). Ten rodzaj połączeń gwarantuje uzyskanie optymalnej jakości obrazu. Jeśli dysponujecie kartą NVIDII, w zaawansowanych ustawieniach sterownika znajdziecie Panel sterowania NVIDIA. Interesują nas dwie pozycje - Wideo i telewizja oraz Konfigurowanie wielu monitorów.

W sekcji Display Manager sterowników ATI ustawisz, który z monitorów będzie głównym (wyświetlający pulpit), a który dodatkowym, służącym np. do jednoczesnego wyświetlania filmu.

Pierwsza pozwala manipulować parametrami obrazu. Druga posłuży do wyświetlenia obrazu z peceta na telewizorze. Najprostszą metodą jest wskazanie telewizora/projektora (sterownik powinien zidentyfikować go automatycznie) i ustawienie go jako monitora pojedynczego (Użyj tylko jednego monitora). Wtedy obraz na monitorze komputerowym zniknie, a powinien pojawić się na telewizorze. Teraz pozostaje ustawienie rozdzielczości ekranu, jaką dysponuje dany odbiornik (najczęściej 1024x768, 1280x720, 1366x768 lub 1920x1080 pikseli). Jeśli chcecie oglądać obraz jednocześnie na ekranie telewizora i monitora i dodatkowo ustawić różne rozdzielczości na wyświetlaczach, powinniście wybrać opcję Monitory skonfigurowane niezależnie od siebie (Dualview). Wówczas na jednym ekranie wyświetlicie film, a jednocześnie - pulpit komputera na drugim.

W kartach ATI w celu uruchomienia drugiego wyświetlacza należy otworzyć panel sterowania Catalyst Control Center i przejść do pozycji Displays Manager. Tam za pomocą myszy przeciągamy do pól Main i Clone oba wyświetlacze, a klikając na ich ikonach prawym przyciskiem myszy uzyskujemy dostęp do funkcji analogicznych z Dualview NVIDII, pozwalających na ustawienie różnych rozdzielczości obu podłączonych ekranów.

Dźwięk

Ustawienie współpracujących dwóch wyświetlaczy w sterownikach NVIDII jest bardzo proste. W zależności od preferencji możesz wybrać klonowanie obrazu (wtedy na obu wyświetlaczach będzie miał taką samą rozdzielczość) lub tryb Dualview, pozwalający na niezależne ustawienia rozdzielczości.

Nagrany na naszej płycie film zawiera ścieżkę audio Dolby Digital 5.1. Aby podczas oglądania uzyskać dźwięk przestrzenny 5.1, można skorzystać z kilku sposobów połączenia komputera ze sprzętem audio. Jeśli dźwięk będziesz odtwarzał za pośrednictwem komputerowego zestawu audio, kolumny zapewne podłączysz do karty dźwiękowej lub układu dźwiękowego zintegrowanego na płycie głównej. Te układy w większości bez problemu radzą sobie z dekodowaniem materiału 5.1.

Z kolei jeśli dysponujesz zestawem kina domowego, będziesz chciał podłączyć komputer do amplitunera czy procesora audio połączonego ze wzmacniaczem. W tym celu skorzystaj z optycznego lub koncentrycznego wyjścia audio w płycie głównej lub karcie graficznej (o ile jest w wyposażeniu) i połącz je z takim samym wejściem w amplitunerze. W sterownikach karty dźwiękowej (lub w ustawieniach dołączonego na naszej płycie programu AC3 Filter) skofiguruj przesyłanie strumienia audio za pośrednictwem interfejsu cyfrowego (SPDIF). Ścieżka audio będzie wtedy dekodowana przez dekoder w amplitunerze i dźwięk zostanie rozprowadzony do wszystkich podłączonych kolumn zestawu audio.

4

---