Nr ćwiczenia:	Temat ćwiczenia			Ocena z teorii:
9	Współczynnik załamania ciał stałych
Nr zespołu:	Imię i nazwisko:			Ocena zaliczenia ćwiczenia:
4	Robert Drab
Data:	Wydział:	Rok:	Grupa:	Uwagi:
4.04.06r.	EAIiE	I	I

I Cel ćwiczenia:

Wyznaczenie współczynnika załamania ciał stałych za pomocą mikroskopu

II Teoria:

Współczynnik załamania (n):

Jest to stosunek sinusa kąta zawartego między promieniem padającym (
), a normalną do sinusa kąta zawartego między promieniem załamanym, a tą normalną (
).

Zasada Huygensa:

Wszystkie punkty czoła fali można uważać za źródła nowych fal kulistych. Położenie czoła fali po czasie t będzie dane przez powierzchnię styczną do tych fal kulistych.

Prawo odbicia:

Kąt odbicia jest równy kątowi padania - oba kąty leżą w jednej płaszczyźnie

Prawo załamania:

Stosunek sinusa kąta padania, do sinusa kąta załamania jest dla danych ośrodków stały i równy stosunkowi prędkości fali w ośrodku pierwszym, do prędkości fali w ośrodku drugim.

lub

Całkowite wewnętrzne odbicie - występuje przy przejściu światła z ośrodka „optycznie” gęstszego do rzadszego. Jeżeli kąt padania względem normalnej jest mniejszy od kąta granicznego, wtedy występuje całkowite wewnętrzne odbicie.

, ponieważ

Dyspersja to ogólnie: zależność jakiejś wielkości fizycznej od długości fali światła.

Dyspersją światła nazywamy też efekt tej zależności, czyli rozszczepienie światła polichromatycznego na wiązki monochromatyczne (np. w pryzmacie).

Dyspersja współczynnika załamania to zależność tego współczynnika od długości fali: n(λ)

W obszarze widzialnym dla szkieł optycznych mamy do czynienia z dyspersja normalną wraz ze wzrostem długości fali maleje współczynnik załamania), a zależność współczynnika załamania od długości fali opisuje ogólnie wzór Cauchy`ego:

płytka	D (grubość rzecz.)	d1 (górna pow.)	d2 (dolna pow.)			- (grubość pozorna)	n (współ. załam.)
szkło:
Pleksiglas:

---