WAŻNI (TYPOWI) POHATEROWIE LITERACCY
EPOKA |
BOHATERIOWIE LUB ICH TYPY |
TEKSTY, W KTÓRYCH WYSTPEPUJA |
Biblia |
• Hiob - mąż sprawiedliwy, poddany najcięższej próbe przez Boga |
• „Księga Hioba” |
|
• Kain i Abel - rodzeństwo „skontrastowane”; zawiść i bratobójstwo |
• Księga Rodzaju” |
Starożytność |
Prometeusz - jednostka poświęcająca się dla ludzkości |
• Postać mitologiczna |
|
• Ikar - idealista |
• Postać mitologiczna |
|
• Edyp - człowiek bezsilny wobec losu, przeznaczenia |
• Postać mitologiczna, a także: Sofokles „Król Edyp" |
|
• Antygona - sumienie jednostki wobec potęgi i interesu państwa |
• Postać mitologiczna, przedewszytkim jednak bohaterka tytułowa tragedii Sofoklesa |
|
• Odyseusz - sprytny i odważny podróżnik, zwycięzca |
• Homer „Odyseja” |
Średniowiecze |
• Rycerz - dzielny, honorowy, prawy, lojalny wobec seniora |
• Zwykle bohater eposu rycerskiego, takiego jak „Pieśń o Roandzie” - Roland: „Rycerze Okrągłego Stołu” - panowie Lancelot, Galahad i inni; epos o Nibelungach - Zygfryd; „Dzieje Tristana i Izoldy” -Tristan. |
|
• Władca - sprawiedliwy, obdarzony autorytetem, pomazaniec boży |
• Także w eposach rycerskich: „Rycerze Okrągłego Stołu” - król Artur; „Pieśń o Rolandzie” - Karol Wielki; „Tristan i Izolda” - król Marek. W polsce pewne cechy eposu noszą średniowieczne kroniki - np. Galla Anonima, w której postać Bolesława Krzywoustego, przedstawiona w dość wyidealizowany sposób, spełnia wymogi wzorca |
|
• Asceta - święty umartwiający się, wyrzekający się potrzeb cielesnych |
• Część utworów hagiograficznych, np. „Legenda o św Aleksym” |
|
• Św Franciszkański - radosnym, pokorny, ubogi |
• „Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” |
|
• Heloiza i Abelard - niezbyt typowa dla średniowiecza para kochanków - lub inna para, choćby Tristan i Izolda |
• Pierre Abelard, „Historia moich niedoli”, a także listy Heloizy i Abelarda |
Renesans |
• Romeo i Julia - kochankowie bez kompromisów |
• William Szekspir „Romeo i Julia” |
|
• Makbet - król zbrodniarz |
William Szekspir „Makbet” |
WAŻNI (TYPOWI) POHATEROWIE LITERACCY
EPOKA |
BOHATERIOWIE LUB ICH TYPY |
TEKSTY, W KTÓRYCH WYSTPEPUJA |
Biblia |
• Hiob - mąż sprawiedliwy, poddany najcięższej próbe przez Boga |
• „Księga Hioba” |
|
• Kain i Abel - rodzeństwo „skontrastowane”; zawiść i bratobójstwo |
• Księga Rodzaju” |
Starożytność |
Prometeusz - jednostka poświęcająca się dla ludzkości |
• Postać mitologiczna |
|
• Ikar - idealista |
• Postać mitologiczna |
|
• Edyp - człowiek bezsilny wobec losu, przeznaczenia |
• Postać mitologiczna, a także: Sofokles „Król Edyp" |
|
• Antygona - sumienie jednostki wobec potęgi i interesu państwa |
• Postać mitologiczna, przedewszytkim jednak bohaterka tytułowa tragedii Sofoklesa |
|
• Odyseusz - sprytny i odważny podróżnik, zwycięzca |
• Homer „Odyseja” |
Średniowiecze |
• Rycerz - dzielny, honorowy, prawy, lojalny wobec seniora |
• Zwykle bohater eposu rycerskiego, takiego jak „Pieśń o Roandzie” - Roland: „Rycerze Okrągłego Stołu” - panowie Lancelot, Galahad i inni; epos o Nibelungach - Zygfryd; „Dzieje Tristana i Izoldy” -Tristan. |
|
• Władca - sprawiedliwy, obdarzony autorytetem, pomazaniec boży |
• Także w eposach rycerskich: „Rycerze Okrągłego Stołu” - król Artur; „Pieśń o Rolandzie” - Karol Wielki; „Tristan i Izolda” - król Marek. W polsce pewne cechy eposu noszą średniowieczne kroniki - np. Galla Anonima, w której postać Bolesława Krzywoustego, przedstawiona w dość wyidealizowany sposób, spełnia wymogi wzorca |
|
• Asceta - święty umartwiający się, wyrzekający się potrzeb cielesnych |
• Część utworów hagiograficznych, np. „Legenda o św Aleksym” |
|
• Św Franciszkański - radosnym, pokorny, ubogi |
• „Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” |
|
• Heloiza i Abelard - niezbyt typowa dla średniowiecza para kochanków - lub inna para, choćby Tristan i Izolda |
• Pierre Abelard, „Historia moich niedoli”, a także listy Heloizy i Abelarda |
Renesans |
• Romeo i Julia - kochankowie bez kompromisów |
• William Szekspir „Romeo i Julia” |
|
• Makbet - król zbrodniarz |
William Szekspir „Makbet” |
WAŻNI (TYPOWI) POHATEROWIE LITERACCY
EPOKA |
BOHATERIOWIE LUB ICH TYPY |
TEKSTY, W KTÓRYCH WYSTPEPUJA |
Biblia |
• Hiob - mąż sprawiedliwy, poddany najcięższej próbe przez Boga |
• „Księga Hioba” |
|
• Kain i Abel - rodzeństwo „skontrastowane”; zawiść i bratobójstwo |
• Księga Rodzaju” |
Starożytność |
Prometeusz - jednostka poświęcająca się dla ludzkości |
• Postać mitologiczna |
|
• Ikar - idealista |
• Postać mitologiczna |
|
• Edyp - człowiek bezsilny wobec losu, przeznaczenia |
• Postać mitologiczna, a także: Sofokles „Król Edyp" |
|
• Antygona - sumienie jednostki wobec potęgi i interesu państwa |
• Postać mitologiczna, przedewszytkim jednak bohaterka tytułowa tragedii Sofoklesa |
|
• Odyseusz - sprytny i odważny podróżnik, zwycięzca |
• Homer „Odyseja” |
Średniowiecze |
• Rycerz - dzielny, honorowy, prawy, lojalny wobec seniora |
• Zwykle bohater eposu rycerskiego, takiego jak „Pieśń o Roandzie” - Roland: „Rycerze Okrągłego Stołu” - panowie Lancelot, Galahad i inni; epos o Nibelungach - Zygfryd; „Dzieje Tristana i Izoldy” -Tristan. |
|
• Władca - sprawiedliwy, obdarzony autorytetem, pomazaniec boży |
• Także w eposach rycerskich: „Rycerze Okrągłego Stołu” - król Artur; „Pieśń o Rolandzie” - Karol Wielki; „Tristan i Izolda” - król Marek. W polsce pewne cechy eposu noszą średniowieczne kroniki - np. Galla Anonima, w której postać Bolesława Krzywoustego, przedstawiona w dość wyidealizowany sposób, spełnia wymogi wzorca |
|
• Asceta - święty umartwiający się, wyrzekający się potrzeb cielesnych |
• Część utworów hagiograficznych, np. „Legenda o św Aleksym” |
|
• Św Franciszkański - radosnym, pokorny, ubogi |
• „Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” |
|
• Heloiza i Abelard - niezbyt typowa dla średniowiecza para kochanków - lub inna para, choćby Tristan i Izolda |
• Pierre Abelard, „Historia moich niedoli”, a także listy Heloizy i Abelarda |
Renesans |
• Romeo i Julia - kochankowie bez kompromisów |
• William Szekspir „Romeo i Julia” |
|
• Makbet - król zbrodniarz |
William Szekspir „Makbet” |
Barok |
• Sarmata - wzorzec polskiego szlachcica |
• Jan Chryzostom Pasek „Pamiętniki” |
Oświecenie |
• Podróżnik - bohater powieści o podróży edukacyjnej |
• I Krasicki „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”, Wolter - „Kandyd” |
|
• Sarmata oświecony - szlachcic idealny: szanujący polską tradycję, a zarazem otwarty na kulturę i projekty reform politycznych |
• Podkomorzy w „Powrocie Posła” J U Niemcewicza, a także tytułowy bohater „Pana Podstolego” I Krasickiego |
Romantyzm |
• Bohater werterowski - uczucie go paraliżuje, pozbawia woli działania |
• Johann Wolfgang von Goethe „Cierpienia młodego Wertera” |
|
• Bohater bauroniczny i romantyczny - uczucie zmusza go do działania, rzuca w wir wydarzeń |
• Tytułowy Giaur Byrona, Konrad z III Części „Dziadów” |
Pozyt |
• Bohater tendencyjny - bardzo wyrazisty, skonstruowany tak, by dobrze ilustrować tezę powieści |
• Bohaterowie „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej, zwłaszcza drugoplanowi, np. Teofil Różyc i Witold Korczyński; także Zołzikiewicz - pisarz gminny ze „Szkiców węglem” Sienkiewicza |
|
• Raskolnikow - próba wyzwolenia się od moralności |
• F Dostojewski „Zbrodnia i kara” |
|
• Wokulski - pozytywista i romantyk w jednej osobie, nieszczęśliwy adorator Izabeli |
• B Prus „Lalka” |
Mł. Polska |
• Kołtun - wyznawca „dulszczyzny”, czyli podwójnej moralności mieszczańskiej |
• G Zapolska „Moralność pani Dulskiej” |
|
• Doktor Judym - młody, zbuntowany pozytywista, poświęcający swe życie dla ludu |
• St Żeromski „Ludzie bezdomni” |
XX lecie |
• Cezary Baryka - młody człowiek zagubiony w rzeczywistości po 1918r |
• St. Żeromski „Przedwiośnie” |
|
• Józef K - podsądny bez aktu oskarżenia i prawa obrony, w procesie, którego nie można wygrać |
• Franz Kafka „Proces” |
|
• Józio - trzydziestoletni mężczyzna, „upupiony” jako uczeń gimnazjum |
• W Gombrowicz „Ferdydurke” |
Liter po 1939r |
• Doktor Rieux - człowiek wybierający ludzkość, na przekór kataklizmowi |
• Albert Camus „Dżuma” |
|
• Maciek Chełmicki - młody człowiek zagubiony w rzeczywistości po zakończeniu II WŚ |
• Jerzy Andrzejewski „Popiół i diament” |
|
• Bohater „Małej Apokalipsy” - buntownik z przymusu, także - everyman |
• Tadeusz Konwicki „Mała Apokalipsa” |
Barok |
• Sarmata - wzorzec polskiego szlachcica |
• Jan Chryzostom Pasek „Pamiętniki” |
Oświecenie |
• Podróżnik - bohater powieści o podróży edukacyjnej |
• I Krasicki „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”, Wolter - „Kandyd” |
|
• Sarmata oświecony - szlachcic idealny: szanujący polską tradycję, a zarazem otwarty na kulturę i projekty reform politycznych |
• Podkomorzy w „Powrocie Posła” J U Niemcewicza, a także tytułowy bohater „Pana Podstolego” I Krasickiego |
Romantyzm |
• Bohater werterowski - uczucie go paraliżuje, pozbawia woli działania |
• Johann Wolfgang von Goethe „Cierpienia młodego Wertera” |
|
• Bohater bauroniczny i romantyczny - uczucie zmusza go do działania, rzuca w wir wydarzeń |
• Tytułowy Giaur Byrona, Konrad z III Części „Dziadów” |
Pozyt |
• Bohater tendencyjny - bardzo wyrazisty, skonstruowany tak, by dobrze ilustrować tezę powieści |
• Bohaterowie „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej, zwłaszcza drugoplanowi, np. Teofil Różyc i Witold Korczyński; także Zołzikiewicz - pisarz gminny ze „Szkiców węglem” Sienkiewicza |
|
• Raskolnikow - próba wyzwolenia się od moralności |
• F Dostojewski „Zbrodnia i kara” |
|
• Wokulski - pozytywista i romantyk w jednej osobie, nieszczęśliwy adorator Izabeli |
• B Prus „Lalka” |
Mł. Polska |
• Kołtun - wyznawca „dulszczyzny”, czyli podwójnej moralności mieszczańskiej |
• G Zapolska „Moralność pani Dulskiej” |
|
• Doktor Judym - młody, zbuntowany pozytywista, poświęcający swe życie dla ludu |
• St Żeromski „Ludzie bezdomni” |
XX lecie |
• Cezary Baryka - młody człowiek zagubiony w rzeczywistości po 1918r |
• St. Żeromski „Przedwiośnie” |
|
• Józef K - podsądny bez aktu oskarżenia i prawa obrony, w procesie, którego nie można wygrać |
• Franz Kafka „Proces” |
|
• Józio - trzydziestoletni mężczyzna, „upupiony” jako uczeń gimnazjum |
• W Gombrowicz „Ferdydurke” |
Liter po 1939r |
• Doktor Rieux - człowiek wybierający ludzkość, na przekór kataklizmowi |
• Albert Camus „Dżuma” |
|
• Maciek Chełmicki - młody człowiek zagubiony w rzeczywistości po zakończeniu II WŚ |
• Jerzy Andrzejewski „Popiół i diament” |
|
• Bohater „Małej Apokalipsy” - buntownik z przymusu, także - everyman |
• Tadeusz Konwicki „Mała Apokalipsa” |
Barok |
• Sarmata - wzorzec polskiego szlachcica |
• Jan Chryzostom Pasek „Pamiętniki” |
Oświecenie |
• Podróżnik - bohater powieści o podróży edukacyjnej |
• I Krasicki „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”, Wolter - „Kandyd” |
|
• Sarmata oświecony - szlachcic idealny: szanujący polską tradycję, a zarazem otwarty na kulturę i projekty reform politycznych |
• Podkomorzy w „Powrocie Posła” J U Niemcewicza, a także tytułowy bohater „Pana Podstolego” I Krasickiego |
Romantyzm |
• Bohater werterowski - uczucie go paraliżuje, pozbawia woli działania |
• Johann Wolfgang von Goethe „Cierpienia młodego Wertera” |
|
• Bohater bauroniczny i romantyczny - uczucie zmusza go do działania, rzuca w wir wydarzeń |
• Tytułowy Giaur Byrona, Konrad z III Części „Dziadów” |
Pozyt |
• Bohater tendencyjny - bardzo wyrazisty, skonstruowany tak, by dobrze ilustrować tezę powieści |
• Bohaterowie „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej, zwłaszcza drugoplanowi, np. Teofil Różyc i Witold Korczyński; także Zołzikiewicz - pisarz gminny ze „Szkiców węglem” Sienkiewicza |
|
• Raskolnikow - próba wyzwolenia się od moralności |
• F Dostojewski „Zbrodnia i kara” |
|
• Wokulski - pozytywista i romantyk w jednej osobie, nieszczęśliwy adorator Izabeli |
• B Prus „Lalka” |
Mł. Polska |
• Kołtun - wyznawca „dulszczyzny”, czyli podwójnej moralności mieszczańskiej |
• G Zapolska „Moralność pani Dulskiej” |
|
• Doktor Judym - młody, zbuntowany pozytywista, poświęcający swe życie dla ludu |
• St Żeromski „Ludzie bezdomni” |
XX lecie |
• Cezary Baryka - młody człowiek zagubiony w rzeczywistości po 1918r |
• St. Żeromski „Przedwiośnie” |
|
• Józef K - podsądny bez aktu oskarżenia i prawa obrony, w procesie, którego nie można wygrać |
• Franz Kafka „Proces” |
|
• Józio - trzydziestoletni mężczyzna, „upupiony” jako uczeń gimnazjum |
• W Gombrowicz „Ferdydurke” |
Liter po 1939r |
• Doktor Rieux - człowiek wybierający ludzkość, na przekór kataklizmowi |
• Albert Camus „Dżuma” |
|
• Maciek Chełmicki - młody człowiek zagubiony w rzeczywistości po zakończeniu II WŚ |
• Jerzy Andrzejewski „Popiół i diament” |
|
• Bohater „Małej Apokalipsy” - buntownik z przymusu, także - everyman |
• Tadeusz Konwicki „Mała Apokalipsa” |