1.Wymień zakres przedmiotowy Rozporządzenia Ministra w sprawie ratownictwa górniczego
Rozporządzenie określa:
- organizację, szczegółowe zadania służb ratownictwa górniczego przedsiębiorcy oraz podmiotów zawodowo trudniących się ratownictwem górniczym, w tym Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego,
- wyamagania w zakresie wyposażenia technicznego służb,
- szczegółowe zasady tworzenia i zatwierdzenia planu ratownictwa górniczego
- wymagane kwalifikacje zawodowe, zdrowotne i wiekowe członków drużyn ratowniczych,
- szczegółowe zasady szkolenia z zakresu ratownictwa górniczego,
- zasady prowadzenia akcji ratowniczych w zależności od rodzaju zagrożeń naturalnych, występujących w zakładach górniczych.
2.Struktura organizacyjna i zadania służb ratownictwa górniczego w Polsce
1) Ratownictwo górnicze tworzą służby:
-ratownictwa górniczego przedsiębiorcy,
-Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego lub innego podmiotu zawodowo trudniącego się wykonywaniem czynności w zakresie ratownictwa górniczego, zwane jednostkami ratownictwa.
2) Zadaniem tych służb jest niezwłoczne niesienie pomocy w razie zagrożenia życia lub zdrowia pracowników zakładu górniczego oraz innych osób znajdujący się w zakładzie górniczym, a także w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego powstałego w szczególności w skutek: pożaru, wybuchu gazów lub pyłu węglowego, wyrzutu gazów lub skał.
3) Do ich zadań należy także wykonywanie prac profilaktycznych (prace mające na celu zapobieganie bezpośredniemu zagrożeniu bezpieczeństwa pracowników lub ruchu zakładu górniczego.
3.FORMALNE SPOSOBY SPEŁNIANIA PRZEZ PRZEDSIĘBIORCE OBOWIĄZKU W ZAKRESIE RATOWNICTWA WYNIKAJĄCEGO Z PRAWA GÓRNICZEGO I GEOLOG
Przedsiębiorca może za zgodą właściwego organu nadzoru górniczego spełniać obowiązek zorganizowania i utrzymania służby ratownictwa w zakładzie górniczym przez:
-stała zorganizowana współpracę służb ratownictwa przedsiębiorców lub
-powierzenia jednostce ratownictwa w całości lub części czynności w zakresie ratownictwa górniczego
-zorganizowanie współpracy służb ratownictwa oraz powierzenie czynności w zakresie ratownictwa górniczego wyżej wymienionych może nastąpić po osiągnięciu związków zawodowych.
4. ZASADNICZE ELEMENTY TREŚCI PLANU RATOWNICTWA SPORZĄDZONEGO DLA KAŻDEGO ZAKŁADU GÓRNICZEGO
Plan ratownictwa powinien określać sposób prowadzenia akcji ratowniczej w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub ruchu zakładu górniczego. Plan ten powinien określać sposób wykonania obowiązków w zakresie ratown. gór., a w szczególności: organizację służb pogotowia w zakładzie gór (z uwzględnieniem: adresów, numer .telef. osób dozoru ruchu i kierownictwa, obsady kopalnianej stacji ratownictwa, liczby zastępów, lokalizacji i wyposażenia pomieszczeń niezbędnych do prowadzenia akcji ratowniczej, systemów łączności),służby zobowiązane do współpracy ze służbą ratownictwa w zakł. Gór, za wskazaniem ustalonego zakresu współpracy, możliwości stałego udziału w akcji ratowniczej zawodowych specjalistycznych służb jednostek ratownictwa, niezbędne wyposażenie w sprzęt ratowniczy, za wskazaniem miejsc składowania, sposobu transportu i osób odpowiedzialnych za terminowe wyposażenie w sprzęt, organizację pomocy medycznej podczas akcji ratowniczej, sposób zwalczania zagrożenia pożarowego, urządzeń łączności/sygnalizatorów i telefonów, poziomowych i oddziałowych komór przeciwpożarowych, zbiorników i chodników wodnych.
5. SKŁAD DRUŻYNY RATOWNICZEJ ZAKŁADU GÓRNICZEGO
W skład drużyny ratowniczej zakładu górniczego wchodzi:
-kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego,
-zastępcy tego kierownika,
-ratownicy górniczy,
-mechanicy sprzętu ratowniczego,
-osoby posiadające wymagane kwalifikacje w zakresie zagrożeń górniczych i prowadzenia akcji ratowniczych.
W drużynie ratowniczej powinny być wydzielone zastępy ratownicze. W ich skład wchodzi:
-zastępowy,
-czterech ratowników, jeden z nich pełni dodatkowo funkcję zastępcy zastępowego.
Kopalniana stacja ratownictwa górniczego i służby ratownictwa w zakładzie górniczym powinny być wyposażone w:
-sprzęt ochrony układu oddechowego,
-przyrządy pomiarowe i kontrolne,
-sprzęt ratowniczy i pomocniczy,
-sprzęt medyczny,
-sprzęt ochrony indywidualnej i odzież ochronną,
-oświetlenie osobiste ratowników określone przez właściwą jednostkę ratownictwa.
6. WYMIEŃ I OPISZ PODSTAWOWE FORMY SZKOLENIA ZAŁOGI W ZAKRESIE EWAKUACJI Z ZAGROZONYCH STANOWISK PRACY.
Szkolenie podstawowe członków drużyn ratowniczych powinno obejmować:
1) znajomość podstawowych zjawisk towarzyszących zagrożeniom występującym w zakładzie górniczym,
2) umiejętność posługiwania się sprzętem ochrony układu oddechowego oraz pozostałym sprzętem ratowniczym, stanowiącym wyposażenie kopalnianej stacji ratownictwa górniczego,
3) zasady udzielania pomocy poszkodowanym.
Dodatkowo szkolenie powinno obejmować:
1) wykonywanie wszelkiego rodzaju obudowy górniczej, szczególnie w warunkach wyrobisk zarabowanych,
2) likwidację wyrobisk techniką zawałową oraz przez podsadzanie różnego typu materiałami izolacyjnymi,
3) budowę wszystkich typów tam izolacyjnych pożarowych, tymczasowych i ostatecznych,
4) montaż i demontaż instalacji rurociągów wodnych i wykorzystywanych do transportu substancji izolacyjnych,
5) posługiwanie się przyrządami do pomiarów parametrów fizykochemicznych powietrza kopalnianego,
6) posługiwanie się sprzętem do zwalczania zagrożeń zawałowych.
Szkolenie ratowników wchodzących w skład drużyny ratowniczej w zakładach górniczych wydobywających siarkę metodą otworową powinno obejmować oprócz wymagań określonych w pkt 2.1:
1) montaż i demontaż głowicy stanowiącej uzbrojenie otworu eksploatacyjnego,
2) montaż i demontaż instalacji rurociągów,
3) wykonywanie prac ratowniczych w ubraniach gazoszczelnych i kwasoodpornych przy zagrożeniach występujących w kopalniach siarki,
4) posługiwanie się podstawowymi przyrządami do pomiarów parametrów fizykochemicznych powietrza kopalnianego,
5) posługiwanie się sprzętem ratownictwa technicznego oraz zapoznanie z podstawowymi zjawiskami towarzyszącymi erupcji, a także innymi zagrożeniami występującymi w kopalni otworowej.
7. PODST WYPOSARZENIE KOP STACJI RATOWNICTWA GÓRNICZEGO.
W zakładzie górniczym powinien być stosowany wyłącznie sprzęt ratowniczy do ochrony układu oddechowego, dopuszczony do stosowania na podstawie odrębnych przepisów.
2. Stan sprzętu, o którym mowa w ust. 1, a także innych urządzeń niezbędnych do prowadzenia akcji ratowniczej powinien w szczególności zapewnić:
1) skuteczne prowadzenie prac ratowniczych,
2) bezpieczeństwo ludzi podczas likwidacji zagrożenia, zwłaszcza podczas wykonywania prac niebezpiecznych wymagających użycia sprzętu specjalistycznego.
3. Kopalniana stacja ratownictwa górniczego i służby ratownictwa w zakładzie górniczym powinny być wyposażone w:
1) sprzęt ochrony układu oddechowego,
2) przyrządy pomiarowe i kontrolne,
3) sprzęt ratowniczy i pomocniczy,
4) sprzęt medyczny,
5) sprzęt ochrony indywidualnej i odzież ochronną,
6) oświetlenie osobiste ratowników określone przez właściwą jednostkę ratownictwa.
4. Szczegółowe wymagania w zakresie wyposażenia kopalnianej stacji ratownictwa górniczego i służby ratownictwa określa plan ratownictwa, o którym mowa w § 5 ust. 1; wymagania te powinny uwzględniać rodzaj zagrożeń występujących w zakładzie górniczym, a w podziemnym zakładzie górniczym także liczbę pracowników zatrudnionych w ciągu doby pod ziemią.
8. FORMALNE KRYTERIA LICZEBNOŚCI I SKŁADU DRUŻYNY RATOWNICZEJ PODZIEMNEGO ZAKŁADU GÓRNICZEGO.
Ustala kierownik.
Liczba ratowników w drużynie ratowniczej jest zależna od liczny pracowników zatrudnionych w ciągu doby pod ziemią w powinna wynosić co najmniej:
1)15 ratowników górniczych - przy liczbie pracowników < 500
2)50 ratowników - przy licznie pracowników od 501 do 2000.
3)80 ratowników - przy liczbie pracowników > 2000.
W ZG wydobywających ropę naftową i gaz ziemny powinny być utrzymywane co najmniej:
1)w granicach lądu stałego:
a)4 zastępy ratownicze - w przypadku występowania zagrożenia siarkowodorowego,
b)2 zastępy górnicze - nie występowania
2) w granicach obszarów morskich RP - 2 zastępy ratownicze w każdym z obiektów wydobywczych zakładu.
W ZG wydobywających siarkę otworami wiertniczymi metodą wytapiania powinny być utrzymywane co najmniej:
1)2 zastępy - w przypadku zatrudnienia do 100 pracowników
2)4 zastępy - od 101 do 500
3)8 zastępów - > 500.
9. ORGANIZACJA POGOTOWIA RATOWNICZEGO W PODZIEMNYM ZAKŁADZIE GÓRNICZYM
W skład powinni wchodzić:
a)kierownik zawodowych zastępów ratowniczych,
b)2 zastępowych
c)9 zawodowych ratowników górniczych,
d)mechanik sprzętu ratowniczego
Powinno utrzymywać na każdej zmianie roboczej co najmniej 2 dyżurujące zastępy ratownicze. Powinna być zorganizowana służba medyczna ratownictwa górniczego. Wyspecjalizowani lekarze.
10. PODSTAWOE ZADANIA JEDNOSTKI RATOWNICTWA GÓRNICZEGO.
1) Jednostka ratownictwa powinna spełniać wymagania niezbędne do wykonywania czynności w zakresie ratownictwa górniczego, w szczególności dysponować zastępami ratowniczymi i pogotowiami specjalistycznymi oraz dysponować sprzętem niezbędnym do realizowania jej zadań.
2) Do zadań jednostki ratownictwa należy w szczególności:
-niesienie pomocy
-organizowanie i prowadzenie kursów szkoleniowych z zakresu ratownictwa górniczego
-przeprowadzanie ćwiczeń z zakresu ratownictwa górniczego
-organizowanie przeprowadzania badań lekarskich ratowników górniczych w specjalistycznym ośrodku badań lekarskich
-badanie i opiniowanie sprzętu ratowniczego
-wykonywanie specjalistycznych analiz chemicznych prób powietrza
11. PODSTAWOWE WYPOSAŻENIE JEDNOSTKI RATOWNICTWA
Jednostka ratownictwa powinna być wyposażona w:
1) sprzęt ochrony układu oddechowego,
2) przyrządy pomiarowe i kontrolne,
3) sprzęt ratowniczy, specjalistyczny i pomocniczy, w tym lampy osobiste dla ratowników,
4) sprzęt medyczny,
5) sprzęt ochrony indywidualnej i odzież ochronną,
6) wóz bojowy dyżurujących zastępów ratowniczych (pogotowi specjalistycznych).
2. Kierownik jednostki ratownictwa określa szczegółowe wyposażenie jednostki ratownictwa i wozu bojowego w urządzenia, sprzęt i materiały, w zależności od rodzaju zagrożeń występujących w zakładach górniczych.
12. ORGANIZACJA POGOTOWIA RATOWNICZEGO W JEDNOSTKACH RAT GÓRN
•Jednostka ratownictwa powinna spełniać wymagania niezbędne do wykonywania czynności w zakresie ratownictwa górniczego, w szczególności dysponować zastępami ratowniczymi i pogotowiami specjalistycznymi oraz dysponować sprzętem niezbędnym do realizowania jej zadań.
•Jednostka ratownictwa może, w zależności od potrzeb, tworzyć oddziały terenowe lub okręgowe stacje ratownictwa górniczego.
•W jednostce ratownictwa powinna być zorganizowana służba medyczna ratownictwa górniczego, której organizację określa kierownik tej jednostki.
•Lekarze wchodzący w skład służby medycznej, powinni posiadać specjalizacje określone przez kierownika jednostki ratownictwa oraz odbyć odpowiednie przeszkolenie w jednostce.
•Jednostka ratownictwa powinna zapewnić, aby podczas akcji ratowniczej z udziałem swoich zastępów ratowniczych, obecny był lekarz.
13. ZARZĄDZANIE AKCJĄ RATOWNICZĄ I ZASADY PROWADZENIA AKCJI RATOWNICZEJ W KOPALNI
Akcje ratowniczą prowadzi się w przypadku wystąpienia zagrożenia życia i zdrowia pracowników zakł. gór, bezpieczeństwa ruchu zakładu gór lub zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego. Akcją ratowniczą dowodzi kierownik ruchu zakł. gór, a do czasu jego przybycia najwyższa funkcyjnie osoba kierownictwa albo dozoru ruchu obecna w zakł. Do czasu objęcia prowadzenia akcji przez najwyższą funkcyjnie osobą kierownictwa, akcje prowadzi dyspozytor ruchu zakładu gór przeszkolony w zakresie prowadzenia akcji ratowniczej i posiadający opd. uprawnienia.
14. POJĘCIE BAZY RATOWNICZEJ I ZASADY JEJ LOKALIZACJI
W podziemnym zakładzie górniczym baza ratownicza powinna być zlokalizowana w miejscu położonym jak najbliżej wykonywanych prac; miejsce to powinno:
1) być położone poza strefą zagrożenia, a jeżeli jest w polach metanowych lub rejonie, w którym może wystąpić zagrożenie wybuchem, miejsce to powinno być oddzielone od miejsca zagrożenia co najmniej dwoma załamaniami wyrobisk,
2) znajdować się w ustabilizowanym, opływowym prądzie powietrza,
3) zapewniać odpowiednie warunki dla przebywających w niej osób oraz odpowiednie warunki do prawidłowego składowania środków i urządzeń potrzebnych do prowadzenia prac ratowniczych.
2. W podziemnym zakładzie górniczym wydobywającym kopaliny palne baza ratownicza powinna być zlokalizowana w miejscu oddzielonym od strefy zagrożenia pożarowego zaporą przeciwwybuchową.
3. W przypadku braku zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2, zabezpieczenie powinno się wykonać w pierwszej fazie akcji przeciwpożarowej; do czasu wykonania tego zabezpieczenia bazę ratowniczą zakłada się w odpowiednio zwiększonej odległości od strefy zagrożenia.
W bazie ratowniczej powinny być przygotowane i urządzone miejsca do:
1) pracy kierownika akcji na dole (w obiekcie), kierownika bazy ratowniczej i innych osób kierujących pracami ratowniczymi lub nadzorujących ich wykonanie,
2) pracy mechanika sprzętu ratowniczego,
3) pracy lekarza,
4) wypoczynku ratowników po wykonaniu prac ratowniczych lub oczekujących na wykonanie tych prac oraz dla zastępu (zastępów) ubezpieczającego,
5) składowania urządzeń, sprzętu i materiałów przygotowanych do użycia w akcji ratowniczej,
6) składowania urządzeń, sprzętu i materiałów niesprawnych lub zużytych podczas wykonywania prac ratowniczych.
15. ZASADA DZIAŁANIA, ZASTOSOWANIA I ZAKRES POMIAROWY EKSPLOZYMETRU
Eksplozymetr jest gazomierzem służącym do pomiaru stężenia metanu (gazów oraz par wybuchowych i palnych) wyrażonego procentowym udziałem w zakresie od zera do dolnej granicy wybuchowości (DGW). Zatem dla poszczególnych gazów mamy przykładowo:
100% DGW = 5% obj. CH4
100% DGW = 2,4% obj. propanu
100% DGW = 1,4% obj. butanu
100% DGW = 1,3% obj. par benzyny
Wielkość stężenia wyrażonego w % DGW jest miarą zagrożenia wybuchem gazu lub par.
Eksplozymetr działa na zasadzie katalitycznego spalania..
26. Notatki
27. Wymień i krótko scharakteryzuj czynniki limitujące prędkość wycofania się załogi zadymionymi wyrobiskami w czasie pożaru.
Czynniki wpływające na prędkość poruszania się ludzi w czasie pożaru:
- Czynniki zależne od właściwości organizmu ludzkiego - poszczególne osoby różnią się bowiem wydolnością, a także odpornością na działanie substancji szkodliwych. Także prędkość poruszania się grupy ludzi będzie zazwyczaj mniejsza niż prędkość poruszania się pojedynczej osoby.
- Czynniki zależne od stanu pożaru - Pożar jako źródło zagrożenia powoduje zmiany stanu atmosfery kopalnianej. Decydujące znaczenie dla możliwości wycofania się załogi będą miały: wzrost temperatury powietrza zadymionego, zmniejszenie zawartości tlenu w atmosferze, wzrost zawartości substancji szkodliwych, ograniczenie widoczności.
- Czynniki zależne od wyrobiska i jego wyposażenia - Przepisy górnicze wymagają, aby wyrobiska wchodzące w skład drogi ucieczkowej posiadały odpowiednią wysokość oraz aby były w stanie pozwalającym na wycofanie załogi bez dodatkowych utrudnień. Istotne znaczenie na szybkość wycofywania się załogi będą miały: wysokość wyrobisk, nachylenie wyrobiska, wyposażenie wyrobiska, własności spągu wyrobiska jako podłoża ruchu.
28. Skomentuj przepisy dotyczące zasad prowadzenia akcji ratowniczych prowadzonych w trudnych warunkach mikroklimatu.
Podczas akcji ratowniczej prowadzonej w trudnych warunkach mikroklimatu kierownik akcji ratowniczej jest zobowiązany podjąć działania poprawiające zarówno komfort oddychania w aparatach regeneracyjnych jak i warunki mikroklimatu w miejscu pracy ratowników. Zakres tych działań i środki techniczne do ich realizacji kierownik akcji ratowniczej powinien skonsultować z przedstawicielem jednostki ratownictwa, pracującym w sztabie akcji ratowniczej i polecić ich odnotowanie w książce prowadzenia akcji ratowniczej. Zastęp zatrudniony w akcji ratowniczej w trudnych warunkach mikroklimatu, niezależnie od podstawowego wyposażenia do wykonywania zadania, powinien posiadać przyrządy do pomiaru temperatury i wilgotności względnej powietrza. Do prac w trudnych warunkach mikroklimatu należy zatrudniać wyłącznie ratowników, którzy zostali przebadani w bazie ratowniczej przez lekarza i tylko wtedy, gdy nie stwierdził on przeciwwskazań do ich pracy w takich warunkach. W obecności lekarza ratownicy powinni potwierdzić, że są w pełni sił fizycznych a lekarz powinien o tym poinformować kierownika akcji na dole. Zastęp pracujący w trudnych warunkach mikroklimatu musi mieć zapewnioną, w każdej chwili, łączność z bazą ratowniczą, zarówno w czasie dojścia do miejsca pracy, w samym miejscu wykonywania zadania, jak i w drodze powrotnej do bazy. Przerwanie łączności z zastępem powinno spowodować wycofanie tego zastępu do bazy przez zastępowego i natychmiastowe wysłanie z bazy zastępu ubezpieczającego z pomocą.
29. ŚRODKI ŁĄCZNOŚCI RATOWNICZEJ
UŁR = Urządzenie Łączności Ratowniczej-przeznaczone jest do zapewnienia łączności pomiędzy bazą ratowniczą i trzema zastępami.
W skład zestawu wchodzą:
-aparat bazowy pełniący funkcję centralnego pulpitu,
-aparat ratowniczy(4 szt.),
-aparat sztabowy
Aparaty ratownicze są połączone przewodem dwużyłowym o długości 200-250[m], które są rozwijane w czasie przejścia ratowników do strefy zagrożenia.
Aparat sztabowy służy do podsłuchiwania rozmów między ratownikami a bazą ratowniczą a także do prowadzenia rozmów między baza a kierownikiem akcji ratowniczej. Posiada możliwość nagrywania rozmów na taśme magnetofonową.
Przenośny Telefon Ratowniczy = PTR - środek łączności ratowniczej przeznaczony do szybkiej organizacji łaczności pomiędzy bazą ratowniczą a zastępem ratowniczym biorącym udział w akcji ratowniczej do czasu wyposażenia bazy w urządzenie łączności ratowniczej UŁR. Umożliwia prowadzenie rozmów tylko na lini baza-zastęp bez możliwości prowadznenia odsłuchu u kierownika akcji, bez łączności baza-kierownik. Rozmowy są nagrywane.
Sys łączności KAR-system łącznośi telefonicznej do kierowania akcją ratowniczą; zapewnia kierownictwu akcji ratowniczej operatywność działania a poprzez szybkidopływ informacji i również szybkie przekazywanie poleceń koordynacyjnych ustprawnia przebieg akcji ratowniczej.
Łączność bezprzewodowa GAHI-98-służy do komunikacji pomiędzy bazą, zastępem a kierownictwem akcji ratowniczej. System jest zbudowany w oparciu o iskrobezpieczne telefony.
Istnieje również komunikacja poprzez znaki świetlne i akuustychne.
30. ZAKRES STOSOWANIA ORAZ CHARAKTERYSTYKA TECHNICZNA POCHŁANIACZA UCIECZKOWEGO
Sprzęt do indywidualnej ochrony dróg oddechowych, jednorazowego użytku. Przeznaczony jest do zastosowania w kopalniach podczas wycofywania się z miejsc zagrożonych lub objętych pożarem. Skutecznie chroni użytkownika przed szkodliwym działaniem tlenku węgla (co) i aerozolami dymów palących się taśm przenośnikowych, gdy zawartość tlenu w powietrzu jest ie mniejsza niż 17%, tlenku węgla (CO)
- nie większa niż 1 %, dwutlenku węgla (CO2) - nie większa niż 2%, aerozoli dymów palących się taśm mniej niż 2 g/m3 powietrza . Pochłaniacz chroni przez czas nie krtszy niż 60 min.
31.CO LIMITUJE ILOŚĆ TLENU DOPŁYWAJĄCEGO DO POWIETRZA WDYCHANEGO PRZEZ URZYTKOWNIKA APARATU UCIECZKOWEGO SR60 I SR-100
Ilość tlenu w powietrzu wdychanym jest ograniczona przebiegiem reakcji chemicznej w wypełniaczu pochłaniacza. Przebiega to w sposób następujący: powietrze wydychane przez użytkownika płynie przewodem oddechowym do pochłaniacza. W wypełniaczu pochłaniacza zachodzi wówczas reakcja
32.WYMIEŃ I SKOMENTUJ WADY APARATU UCIECZKOWEGO REGENERUJĄCEGO AU-9
1.w czasie użytkowania aparatu powietrze oddechowe grzeje się na skutek reakcji dwutlenku węgla zawartego w wydychanym powietrzu. Temp tego powietrza wynosi 40 stopni C
2.Podczas wycofywania się ciasnymi wyrobiskami, wymagającymi dużego pochylenia może dojść do naciskania kolanami na worek oddechowy powodując wypływ powietrza z worka przez zawór upustowy, szybkie zużycie tlenu a w rezultacie skrócenie ochronnego czasu działania.
3.Duże gabaryty
4. Sposób użycia dość skomplikowany
45. Co limituje ilość tlenu dopływającego do powietrza wdychanego przez uzytkownik aparatu ucieczkowego SR-100, SR-60
Ilość tlenu w powietrzu wdychanym jest ograniczona przebiegiem reakcji chemicznej w wypełniaczu pochłaniacza. Przebiega to w sposów następujący: powietrze wydychane przez użytkownika płynie przewodem oddechowym do pochłaniacza. W wypełniaczu pochłaniacza zachodzi wówczas reakcja chemiczna, w czasie której pohłaniany jest dwutlenek węgla z powietrza wydychanego, wydzielany jest tlen.
46. Wymien krótko i skomentuj zasadnicze wady aparatu ucieczkowegoAU-9:
w czasie użytkowania aparatu powietrze oddechowe grzeje się na skutek reakcji dwutlenku węgla zawartego w wydychanym powietrzu. Temp tego powietrza wynosi 40 stopni C
Podczas wycofywania się ciasnymi wyrobiskami, wymagającymi dużego pochylenia może dojść do naciskania kolanami na worek oddechowy powodując wypływ powietrza z worka przez zawór upustowy, szybkie zużycie tlenu a w rezultacie skrócenie ochronnego czasu działania.
47. Nowe technologie budowy tam izloacyjnych przeciwwybuchowych.
1.tama przeciwwybuchowa ze spoiwa cementowego TEKBLEND-jest stosowana w każdych warunkach górn-geolog, a szczególnie:
w miejscu spękanego górotworu i luźnych skał,
w przypadku konieczności ograniczenia grubości korka tamowego z uwagi na występujące w miejscu jej usytuowania np.: zbyt duża liczb urządzeń lub zbyt blisko skrzyzowania.
Budowa tamy:
wykonanie zrębu pod przyszły korek
na krawędzi zrębu wykonanie lekkich tam ryglowych składających się z: stojaków drewnianych obitych deskami oraz płótnem podsadzkowym,
wtłaczanie do tak przygotowanej skrzyni mieszaniny z takblendu
tama może być wykonana bez przepustu.
2.tamy przeciwwybuchowe przeznaczone do zabezpieczenia przed przeniesieniem się wybuchu od strony zrobów, zbędnych wyrobisk oraz pól pożarowych w których mogą wystąpic nagromadzenia gazów palnych i może dojśc do wybuchu.
Mogą być wykonane jako:
a.korki podsadzkowe-są to odcinki wyrobiska wypełnione podsadzką hydrauliczną, gipsem, anhydrytem, popiołami z elektrowni i innymi materiałami niepalnymi.
b.korki wodne-zalane odcinki wyrobiska o korzystnym położeniu niwelacyjnym.
c.korki podsadzkowe na bazie tamy organowej z dwustronnymi rozporami-skłaa się z zasadniczych trzech części:
- zawarcia w postaci tamy organowej obitej od wewnątrzbalami o gruboci 50-70 [mm] z dwustronnymi rozporami, ograniczającego korek od strony pozaru;
- zwarcia w postaci typowej tamy podsadzkowej ryglowej
- materiału izolującego, wypełniającego przestrzeń między zwarciami.
Materiałem wypełniającym może być gips, anhydryt, glina i inne materiały dopuszczone w tym zakresie.
d.tamy z worków wypełnionych materiałami niepalnymi-tamy wykonane z worków, których wypełnienie stanowi dowolny sypki materiał niepalny.
e.tamy ze spoiw szybkowiążących
43. Środki łączności ratowniczej:
UŁR=Urządzenie Łączności Ratowniczej-przeznaczone jest do zapewnienia łączności pomiędzy bazą ratowniczą i trzema zastępami.
W skład zestawu wchodzą:
aparat bazowy pełniący funkcję centralnego pulpitu,
aparat ratowniczy(4 szt.),
aparat sztabowy
Aparaty ratownicze są płączone prewodem dwużyłowym o długośi 200-250[m], które są rozwijane w czasie przejścia ratownikówdo strefy agrożenia.
Aparat sztabowy służy do podsłuchiwania rozmów między ratownikami a bazą ratowniczą a także do prowadzenia rozmów między baza a kierownikiem akcji ratowniczej. Posiada mozliwośc nagrywania rozmów na taśme magnetofonową.
Przenośny Telefon Ratowniczy=PTR-środek łączności ratowniczej przeznaczony do szybkiej organizacji łaczności pomiędzy bazą ratowniczą a zastępem ratowniczym biorącym udział w akcji ratowniczej do czasu wyposażenia bazy w urządzenie łączności ratowniczej UŁR. Umożliwia prowadzenie rozmów tylko na lini baza-zastęp bez możliwości prowadznenia odsłuchu u kierownika akcji, bez łączności baza-kierownik. Rozmowy są nagrywane.
Sys łączności KAR-system łącznośi telefonicznej do kierowania akcją ratowniczą; zapewnia kierownictwu akcji ratowniczej operatywność działania a poprzez szybkidopływ informacji i również szybkie przekazywanie poleceń koordynacyjnych ustprawnia przebieg akcji ratowniczej.
Łączność bezprzewodowa GAHI-98-służy do komunikacji pomiędzy bazą, zastępem a kierownictwem akcji ratowniczej. System jest zbudowany w oparciu o iskrobezpieczne telefony.
Istnieje również komunikacja poprzez znaki świetlne i akuustychne.
44. Zakres stosowania i ch-ka techniczna pochłaniacza ucieczkowego.
Tlenowe aparaty ucieczkowe-służą do ochrony dróg oddechowych ludzi zagrożonych szkodliwym oddziaływaniem otaczającej ich atmosfery w czasie wycofywania się ze srefy zagrożenia; nie wolno ich używać do ochrony dróg oddechowych użytkownika.
Ch-ka techniczna powinna określać: czas ochronnego działania, pojemność butli tlenowej, masa aparatu, stałe dawkowanie tlenu, ciśnienie napełniania butli, zapas tlenu w butli.
Budowa:
wąż oddechowy,
zawór upustowy do upuszczania nadmiaru powietrza oddechowego na zewnątrz,
ślinnik - to metalowy zbiornik przeznaczony do zbierania śliny,
pochłaniacz dwutlenku węgla i wilgoci,
worek oddechowy-służy do zgromadzenia odpowiedniej ilości powietrza do wykonania wdechu,
zawór dodawczy-umożliwiający uzupełnianie tlenu w układzie oddechowym przez ręczne jego uruchomienie,
zawór odsysający.
GAG (Gazowy Agregat Gaśniczy) parametry i zasada działania
Urządzenie to jest stosowanie do neutralizacji gazów palnych w czasie zamykania pól pożarowych, w których istnieje ryzyko wybuchu tych gazów, jest to urządzenie przewoźne przeznaczonym do zgazowania na powierzchni ciekłego azotu pobranego z cystern i podawania go rurociągami do miejsc odbioru w czasie akcji pożarowej lub przy pracach profilaktycznych. Wydajność tego urządzenia wynosi
33,4 [m3/min] azotu zgazowanego przy ciśnieniu 0,64 [MPa], max. Odległość transportowa to ok. 4 [km].
W Polsce do zwalczania pożarów stosuje się mieszaninę parowo - gazową, w której głównymi składnikami są: N2 ; CO2 ; para wodna uzyskiwana przez spalanie paliwa lotniczego. Urządzenie to pracowali: GIG i Instytut Technicznych Wojsk Lotniczych
Podstawowymi elementami agregatu GAG są:
zespół napędowy, którego podstawą jest turbinowy silnik lotniczy, dopalacz z powierzchniowym płaszczem wodnym, filtr powietrza wlotowego, schładzacz spalin.
Dane techniczne urządzenia:
Ilość wytworzonych gazów obojętnych mokrych 16,5 [m3/s]
Temperatura gazów na wylocie z lutni 70-80 [°C]
Dopuszczalne nadciśnienie w otamowanej przestrzeni 5 [kPa]
Zużycie paliwa ~ 0,4 [kg/s]
Ciśnienie H20 w sieci zasilającej chłodzenie 0,4 [MPa]
Ilość wody zużytej do obiegu chłodzącego agregatu 0,01 [m3/s] (600 [l/min])
Max. Stężenie O2 w gazach obojętnych wytwarzanych przez GAG wynosi ok. 2 [%]
na laborkach Jaromin mówił, że to urządzenie zabudowuje się na dole, w wyrobiskach górniczych. Jeszcze mówił, że wsztyskie agregaty jakie Polska posiadała (całe 3 lub 4 szt. ) to sprzedaliśmy za granice
36. UZA-1
Składa się z :
instalacji doprowadzającej ciekły azot z cystern lub zbiornika,
wymiennika ciepła, zasilanego gorącą wodą lub parą, w którym następuje zagazowanie ciekłego azotu,
instalacji odprowadzającej azot gazowy do miejsca przeznaczenia.
37. AUG-2
Składa się z:
12 sztuk ciśnieniowych zbiorników, wykonanych w izolacji termicznej i umieszczonych na podwoziach o zmiennym rozstawie kół,
instalacji do przelewania ciekłego azotu z cystern do zbiorników ciśnieniowych,
instalacji do przetłaczania ciekłego azotu za tamę izolacyjną.
Udowodnij, że mieszanina o składzie O2 = 6% ; CH4 = 10 [%] ; CO2 = 6 [%] ; N2 = 78 [%] jest niewybuchowa (bezpieczna).
Ponieważ jedyny gaz wybuchowy w tej mieszaninie to metan, a jest on wybuchowy przy minimalnej zawartości tlenu 12%.
L=10/5=2 czyli L>=0,6 ale:
O2min=(12x10)/10=12%
Jako, że jest tylko 6% O2 mieszanina nie jest mieszaniną wybuchową ze względu na minimalną zawartość tlenu.
i 32. Sprawdzić czy powstanie zagrożenie wentylacyjne w wyrobisku, w którym pęknie rurociąg z azotem. Skład powietrza płynącego wyrobiskiem: N2 = 79 %, O2 = 20 %, Ww = 3 m/s, Aw = 10 m2, VN2 = 0,5 m3/s
Wydatek powietrza w wyrobisku: V = w * A = 3 * 10 = 30 m3/s
Azot = 0,79 * 30 = 23,7 m3/s
Tlen = 0,2 * 30 = 6 m3/s
Dodatkowy azot: 23,7 m3/s + 0,5 m3/s = 24,2 m3/s
Procent azotu po dodaniu: 24,2 / 30 = 80,6 %
Procent tlenu = 99% - 80,6% = 18,4 %