WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA

KARTA PRACY

instruktora do szkolenia w punkcie nauczania

ZAGADNIENIE :

WYBÓR I WYKONYWANIE STANOWISKA OGNIOWEGO DO POSTAWY STRZELECKIEJ LEŻĄC.

WARSZAWA

2008

CZAS: 2 x 45 min

MIEJSCE: Plac ćwiczeń taktycznych.

ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO-TECHNICZNE: umundurowanie polowe, łopatka piechoty, maska przeciw gazowa, odzież ochronna OP-1, broń etatowa, broń szkolna, naboje szkolne, środki pozoracji pola walki, stoper.

WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA

ZBRANIAM:

• oddalania się z punktu nauczania bez zgody instruktora

• wykonywania innych czynności niż określone przez instruktora

• zbieranie środków pozoracji z terenu placu ćwiczeń.

NAKAZUJĘ:

• zwracać szczególną uwagę na ukształtowanie terenu, np. nierówności,

• natychmiast powiadamiać instruktora o znalezionych środkach pozoracji pola walki przez podniesienie ręki

• natychmiast meldować w przypadku pogorszenia stanu zdrowia

PRZEBIEG ZAJĘCIA

PRZEBIEG ZAJECIA

ZAGADNIENIA I CZAS	CZYNNOŚCI
		INSTRUKTORA	SZKOLONYCH
1. Rozpoczęcie szkolenie na punkcie nauczania.	Przeprowadzam zbiórkę żołnierzy w punkcie nauczania: „DRUŻYNA BACZNOŚĆ!” W SZEREGU FRONTEM DO XXX, NA WYSOKOŚĆ YYY, ZBIÓRKA!” Przedstawiam warunki bezpieczeństwa. WPROWADZAM W SYTUACJĘ TAKTYCZNĄ: - „ Nasza drużyna działająca jako bojowy patrol rozpoznawczy dostała się pod ogień nieprzyjaciela. Naszym zadaniem jest zniszczenie doraźnie przygotowanego punktu oporu przeciwnika.”	Stoją w szyku i słuchają wytycznych instruktora.
2. Wybór i wykonywanie stanowiska ogniowego do postawy strzeleckiej leżącej	Podaję treści zagadnienia; „DRUŻYNA BACZNOŚĆ!” Uczył Was będę wyboru i wykonywania stanowiska ogniowego do postawy strzeleckiej leżącej. ”SPOCZNIJ!” Celem szkolenia jest nauczenie Was wykonywania poprawnego stanowiska ogniowego w styczności z przeciwnikiem, co ma ułatwić i zwiększyć bezpieczeństwo prowadzenia ognia podczas starć z przeciwnikiem. CO TO JEST I NA JAKIE KOMENDY SIĘ TO WYKONUJE: Okopywanie w styczności z przeciwnikiem rozpoczyna się od wybrania dogodnych miejsc na stanowiska ogniowe. Wybrane miejsca powinny zapewniać dobre warunki do prowadzenia obserwacji i ognia w wyznaczonych sektorach oraz powinny być skryte przed wglądem przeciwnika. Na stanowiska ogniowe w pierwszej kolejności należy wykorzystywać istniejące przedmioty terenowe takie, jak: rowy, nasypy, wykopy, płoty, mury, budynki, pnie drzew, leje po wybuchach i inne. Gdy brak naturalnych przedmiotów terenowych, wówczas żołnierze przystępują do kopania pojedynczych okopów. Pokazuję ZAŁĄCZNIK NR 1 Pokazuję i omawiam.: ZAŁĄCZNIK NR 2 Ćwiczenie praktyczne: Ustawiam szkolonych w jednej linii, następnie nakazuję wybranie dogodnego miejsca do dokonania stanowiska ogniowego i przystąpienie do realizacji zagadnienia. Zwracam uwagę na prawidłowe wykonanie nakazanych czynności i poprawiam zaistniałe błędy. Omówienie zagadnienia: Omawiam najczęściej popełniane błędy przez ćwiczących, wskazuję najlepiej wykonujących dane zagadnienie.	Stoją na zbiórce i słuchają Obserwują wzorowy pokaz. Słuchają omówienia. Wykonują stanowisko ogniowe do postawy strzeleckiej leżącej. Słuchają omówienia
3. Podsumowanie szkolenia	Podsumowuję szkolenie: odpowiadam na pytania zadawane przez szkolonych żołnierzy. Omawiam stopień zaangażowania ćwiczących i wskazuję osoby ćwiczące najlepiej. Podaję literaturę przydatną do studiowania tematów poruszanych na zajęciach. Przeprowadzam: ROZŁADOWANIE I SPRAWDZENIE BRONI, SPRAWDZENIE SPRZĘTU, ROZLICZENIE ŚRODKÓW POZORACJI POLA WALKI ORAZ LIKWIDACJA PUNKTU NAUCZANIA; ZŁOŻENIE MELDUNKU KIEROWNIKOWI ZAJĘĆ O ZAKOŃCZENIU SZKOLENIA NA PUNKCIE NAUCZANIA ORAZ PRZEKAZANIE UWAG.	Słuchają podsumowania oraz wykonują komendy.

OPRACOWAŁA

……………………

ZAŁĄCZNIK NR 1:

ZAŁĄCZNIK NR 2:

Pojedyncze okopy do strzelania z karabinka AK wykonuje się w określonej kolejności. Najpierw kopie się okopy do strzelania w postawie leżącej, następnie pogłębia je i przystosowuje do strzelania w postawie klęczącej i stojącej. Okop do strzelania z karabinka AK w postawie leżącej pod ogniem przeciwnika żołnierz wykonuje za pomocą łopatki piechoty. Leżąc na wybranym miejscu odkłada karabinek z prawej strony na odległość wyciągniętej ręki, wylotem w kierunku przeciwnika. Wyciąga łopatkę z pokrowca, obejmuje ją oburącz i uderzeniami „na siebie” podcina darninę lub ubitą warstwę gruntu, oznaczając z przodu i z boku zarysy wgłębienia. Następnie odwraca łopatkę i uderzeniami „od siebie” zdejmuje darninę lub odsuwa do przodu górną warstwę gruntu, po czym przystępuje do kopania właściwego wgłębienia okopu. Wykopaną ziemie odkłada na przedpiersie od strony przeciwnika, pozostawiając między wgłębieniem i usypywanym przedpiersiem przestrzeń szerokości 40 (50) cm na podłokietnik. Gdy przednia część okopu zostanie wykopana na wymaganą głębokość, wówczas żołnierz przesuwa się do tyłu i wykonuje te same czynności w tylnej części. Z wykopanej ziemi wykonuje nasypy boczne. Nasyp przedpiersiowy od strony przeciwnika, powinien mieć wysokość minimum 30 cm. Usypane przedpiersie maskuje się odpowiednio do tła terenu za pomocą darni, trawy lub wierzchniej warstwy gruntu.

NORMA SZKOLENIOWA

Okop do strzelania z pistoletu maszynowego i karabinka AK z postawy leżącej.

Po wybraniu miejsca na stanowisko ogniowe, żołnierz na komendę (sygnał) przystępuje do wykonania okopu łopatką saperską, a następnie maskuje go materiałami podręcznymi.

Normy czasu na ocenę bdb. - 25 minut, db. - 30 minut, dst. - 35 minut(razy współczynnik-3)

Podczas wykonywania czynności(zadań) w zamarzniętych i twardych gruntach sposobem ręcznym lub z użyciem materiałów wybuchowych oraz środków mechanicznych normy czasu zwiększa się trzykrotnie. W warunkach zimowych przy dużej pokrywie śnieżnej (30cm i więcej) okopy i ukrycia mogą być wykonane ze śniegu wówczas normy zmniejsza się od 1,5 -2 razy.

OPRACOWAŁ

...............................................

Instruktor

St. szer. pchor. Piotr Marchewka

---