1. Terminologia materiałowa. Definicje i określenie ich

2. Rodzaje spoiw oraz różnice jakośc i iloś zachodzące między nimi

3. Skład mineralny i chemiczny cementów portlandzkich

4. Własn. Fiz. cementów, metody ich badań i zakresy zmian ilośc.

5. *Kaloryczność cementów, jej zależność od własności cementu oraz granice jej zmian technicznych

6. Wytrz. cementu jako rezultat wpływu jego własn.fiz. i mineral.

7. Rodzaje cementów stosowanych w budownictwie, ich podział normowy i zakres optymalnych zastosowań

8. Woda do betonów i zapraw oraz jej główne własności

9. Rodzaje kruszyw stosowanych do betonów

10. Skały jako podstawowy materiał do produkcji kruszyw mineralnych i ich cechy wytrzymałościowe

11. Wskaźniki liczbowe określające własności techniczne kruszywa do betonów i przykłady ich zastosowań

12. Metoda doboru kruszywa do betonów wg krzywych normowych

13. Schemat (algorytm) doboru kruszywa do betonów wg metody iteracji (kolejnych przybliżeń)

1.4Cechy fizyczne określające własności betonu w stadium mieszanki

15. Definicja, rodzaje konsystencji i metody badań normowych

16. Zasada, metody pomiaru konsystencji za pomocą stożka opadowego i zakres jej stosowalności (przedział konsystencji)

17. Zasada metody pomiaru konsystencji przy pomocy aparatu VeBe i zakres jej stosowalności

18. Szczelność mieszanki, metody jej oznacz. i odpow. równ.anal.

19. Równania opisujące stadium mieszanki

20. Ogólna koncepcja metod analit. projektowania składu betonu

21. Metoda trzech równań projektowania składu betonu

22. Metoda jednostopniowego otulenia w projekto. składu betonu

23. Metoda jednostopniowego przepełnienia w proj. składu betonu

24. Metoda praktycznego doboru składu betonów konstrukcyjnych

25. Normowa wytrz. betonu na ściskanie (def, próbki, przeliczenia)

26. Wytrzymałość gwarantowana i jej określenie

27. Definicja klasy betonu, jej rodzaje i sposób wyznaczania

28. Równanie wytrz. w funkcji wpływu materiałów i technologii

29. Równanie określające późniejszą jak 28dniową wytrz. betonu

30. Inne poza wytrzymałością na ściskanie rodzaje wytrzymałości betonu i ich relacje względem wytrzymałości na ściskanie

31. Mrozoodporność, definicja, metoda badań i kryteria ocen

32. Wodoszczelność, , metoda badań i kryteria ocen

33. Ścieralność, , metoda badań i kryteria ocen

34. Moduł sprężystości betonu, definicja, rodzaje, metoda badania

35. *Moduł sprężystości betonu, zależność od wytrzymałości betonu w ujęciu ilościowym i analitycznym

36. Rodzaje odkształcalności swobodnej betonu i równ.opisujące je

37. Pełzanie betonu. Definicja i zależności

38. Odkształcalność termiczna betonu i jego odporność temperatur.

39*Kolejne fazy technolog. wytw.betonu i char. ingerencji produce

40*Rodzaj transportu, zastosowanie ich i ogólne zasady zastosowań

41*Cel i rodzaje procesów zagęszczania betonu oraz optymalne warunki zastosowań

42*Przyśpieszenie dojrzewania betonu

43*Zasady pielęgnacji betonu dojrzew. w nieoptymal. warunkach

44. Metody badań własności mechanicznych betonu stwardniałego

45. Dodatki modyfikujące własności betonu

1). Cement - spoiwo hydrauliczne będące wypalonym, drobno mielonym materiałem mineralnym, który po zmieszaniu z wodą tworzy zaczyn, posiadający zdolność do wiązania i twardnienia w środowisku powietrznym i wodnym
Kruszywo - rozdrobniony, ziarnisty materiał pochodzenia mineralnego (skalnego) o ścianach otoczonych lub łamanych.

Domieszka - produkt podawany w niewielkich ilościach w stosunku do masy cementu w celu uzyskania pożądanej modyfikacji właściwości mieszanki betonowej i/lub betonu stwardniałego

Dodatek - mocno rozdrobniony materiał nieorganiczny dodawany do betonu w celu poprawienia pewnych jego właściwości lub uzyskania właściwości specjalnych.

Zaczyn cementowy - mieszanka cementu i wody

Zaprawa cementowa - mieszanka cementu, wody i kruszywa o max wymiarze ziarn 2mm

Mieszanka betonowa - mieszankach wszystkich składników betonu przed związaniem zaczynu, będąca w stanie plastycznym i dająca się zagęścić normalnymi metodami

Beton - sztucznie otrzymany materiał posiadający w pełni ukształtowaną strukturę i właściwości, powstały w wyniku

aulicznego połączenia ziarn kruszywa stwardniałym zaczynem cementowym.

2). mineralne

*powietrzne (twardnieją, wiążą i zachowują trwałość tylko w powietrzu) wapna, gipsy, sp.krzemiankowe, magnezowe

*hydrauliczne (w wodzie i w powietrzu) cementy, wapna hydr.

organiczne *naturalne smoły, asfalty, woski, paki

*sztuczne polimeryzacyjne, poliaddycyjne, polikondensacyjne

•Wapno (mat. klasycznie powietrzny)

•Karbit

•Gips (siarczan wapnia dwuwodny)
;
Po dodaniu H₂O znowu CaSO₄*2H₂O

•Magneziowe (magnezytowe) - złe, rzadko używane •Krzemiankowe (szkło wodne) - do odlewnictwa

•Wapno hydratyzowane - 50% H₂O, na budowie kolejne 50%, •Wapno hydrauliczne

Moduł hydrauliczny
, MH >4.5 - sp. powietrzne, MH=(2.2÷4.5) - wapno hydrauliczne,

MH=(1.8÷2.2) -cement

3). Cement portlandzki otrzymuje się przez wypalenie w temperaturze 1400-1450⁰C odpowiednio zawierających

wapień i glinę. Otrzymujemy spiek ilastych z dodatkami gipsu

Skład mineralny:

Alit: 3CaO·SiO₂ (C₃S) krzemian trójwapniowy 35-75%

Belit: 2CaO·SiO₂ (C₂S) krzemian dwuwapniowy 20-40%

3CaO·Al₂O₃ (C₃A) - glinian trójwapniowy 5-15%

4CaO·Al₂O₃ (C₄AF) - -żelazioglinian 4-wapniowy 5-15%

- em.wysokoalitowe;
- cem.zwykłe portl

-cementy wysokobelitowe

Skład chemiczny: C (CaO) - 60÷65%; S (SiO₂) - 17÷25%; A (Al₂O₃) - 3÷8%; F (Fe₂O₃) - 0.5÷6%

K₂O, Na₂O, MgO, SO₃ - 0.5÷2% (tlenki akcesoryczne); Ba₂O, TiO₂, Mu₂O, P₂O₃ - 0.3-0.05% (tlenki śladowe)

4). Rozdrobnienie - parametrem charakteryzującym stopień rozdrobnienia jest powierzchnia własciwa cm²/g (F_G=2200-4500 cm²/g). Jest to Im większa powierzchnia tym szybsze twardnienie, wcześniejsze osiągnięcie wyższej wytrzymałości, większy skurcz, większe ciepło hydratacji, większa higroskopijność

Czasy wiązania-ten po którym widoczne są zmiany właściwości zaczynu cementowego.

Czas początku wiązania (ok. 60 min) - czas potrzebny do wymieszania składników i zagęszczenia -

(Od rozpoczęcia mieszania zaczynu do czasu gdy igła aparatu Vicata zanurzona w zaczynie zatrzyma się w od 2-4mm nad powierzchnią płytki) Koniec wiązania - od momentu mieszania zaczynu do zanurzenia igły na max 1mm. Wytrzymałości (pyt 6)

Kaloryczność (pyt 5)

5. NIE MA!!!

6). Wytrzymałość na ściskanie jest najważniejsza właściwością cementu z punktu widzenia stosowania go do produkcji betonu. Od wytrzymałości spoiwa zależy w sposób bezpośredni wytrzymałość stwardniałego zaczynu oraz jego przyczepność do ziarn kruszywa a więc także wytrzymałość betonów. Klasa wytrzymałościowa cementów to średnia wytrzymałość na ściskanie określana na próbkach wykonanych z zaprawy wapiennej o wymiarach 4x4x16cm, po 28 dniach dojrzewania w warunkach normalnych, obliczamy średnią z 6 próbek - (żadna nie może się różnić >10%) z wzoru R_c=P/A [Mpa], Klasy wytrzymałościowe cementu: 32.5; 42.5; 52.5

7). CEM I: cement portlandzki - czystoklinkierowy (daje absolutne gwarancje) CEM II: portlandzki żużlowy / - z dodatkami żużla Krzemionkowy / - krzemionka Pucolanowy / - Popiołowy / - popiół Wapienny / - mączka wapienna Żużlowo-popiołowy / - żużel i popiół CEM III: cement hutniczy / - z dodatkiem żużla, niskie ciepło hydrat, CEM IV: cement - / - z dodatkiem

Wytrzymałości 32.5, 42.5, 52.5; 32.5R, 42.5R, 52.5R (R-szybkos)

8). Dla wody badamy: *barwę (ma odpowiadać barwie wody wodociągowej); *zapach (bez zapachu gnilnego); *zawiesina (woda nie powinna mieć zawiesiny - grudek, kłaczków), *pH <4; *zawartości: siarkowodór (<20mg/dm³), siarczany (<600), cukry (<500), chlorki (<400), sucha pozostałość (<1500), twardość ogólna (<10 mval/dm³), obniżenie wytrz zapraw na zginanie lub ściskanie (<10%) Wody mineralnej nie stosuje się do betonu i zapraw, w przypadku stosowania wody pitnej wymagane jest jedynie badanie zawartości siarkowodoru i cukrów.

9). Kruszywa drobne (do 4mm), grube (4-63mm), bardzo grube (63-250mm), K ciężkie (>3000kg/m³), średnie (1800-3000kg/m³), lekkie (<1800kg/m³)

*mineralne naturalne: piasek 0-2mm, żwir 2-63mm, pospółka 0-63, mieszanki (drobne i grube); łamane: zwykłe (miał, kliniec, tłuczeń, miesz.niesort) granul (piasek, grys, miesz, sort)

*sztuczne keramzyt, żużel palen, żużel gran, pumeks hut, glinoporyt, łupkoporyt, popiołoporyt

*organogeniczne trociny, wióra, słoma (muszą być odporne na agresywność spoiwa)

10). Mineralne kruszywa naturalne:

Magmowe: głębinowe (granit, sjenit 150-250, dioryt, gabro 170-300) wylewne (porfir, andezyt 180-300, bazalt 250-400)

Osadowe: okruchowe (piaskowce 30-180) chemiczne („trawertyn” 50-100, alabaster 10-20), organogeniczne (wapienie lekkie 10-45, wap.zbite 80-180; dolomity 100-180)

Metamorficzne (marmury 70-170, serpentynity 80-100)

„Betony kruszywowe” Ciężkie (>2600), zwykłe (1800-2600), izol-konstr (1200-1800), czysto izol (<1200)

11). Skład granulometryczny - istotna cecha kruszyw jest ich uziarnienie czyli udział ziaren rożnych wielkości. Frakcja -zbiór ziaren kruszywa o wymiarach zawartych pomiędzy 2 sitami kontrolnymi następującymi kolejno po sobie.(<0.063 ; 0.063-0.125; 0.125-0.25; 0.25-0.5; 0.5-1; 1-2;2-4;4-8,8-16;16-31.5;31.5-63)

Wskaźnik uziarnienia kruszywa -Uk=10-0.01 ΣΣ n*f_ijPowierzchnia wew. Fk=0.01*ΣFi*n*fi. Im większa powierzchnia zew kruszywa tym większe zapotrzebowanie na zaczyn Fi=α/ρi*d, α- wsp nieregularności ziarn; ρi-gęstość właściwa ; d-sr średnia ziarn (a=6-idealne,a=7.5-8.5-krzywo otoczakowe,a=11.5-12.5-krzywo łamane, kruszywo barytowe amax=16) Wodożądność - ilość wody na kg kruszywa aby mieszanka uzyskała zadana konsystencje. Na ilość wodożądności wpływa uziarnienie kruszywa oraz kształt ziaren. Wk=0,01Σw_i*n*f_i[dm3/kg];wskaźnik Sterna w_i=Ns[0.5(lgD-lgd)^-1]^-3; wskaznik wg Bolomeya w_i=Nb[
]^-1,Nb,Ns-wspol. Doświadczalne zależne od założenia konsystencji. gęstość nasypowa ρ₀=m/V_c (m-m, kruszywa,Vc-obj.z porami i przestrzeniami);gęstość objętościowa (pozorna) ρ₀=m/V₀(V₀-gest.z porami); gęstość właściwa ρ_w=m/V(V-obj. bez porów i przestrzeni)

12). Zarówno jamistość jak i powierzchnie zewnętrzna należy minimalizować aby zapewnić niskie zapotrzebowanie na zaczyn cementowy. Niestety równoczesne uzyskanie min. Jamistości i pow, zewn. Nie jest możliwe. Obniżenie jamistości powoduje zwiększenie ilości drobnych ziaren wypełniających jamie miedzy ziarnami większymi, co pociąga za sobą wzrost powierzchni. Obniżenie powierzchni osiągnać można przez stosowanie grubszych ziaren, co powoduje z kolei wzrost jamistości. Jedynym rozwiązaniem jest wiec kompromis, krtorego efektywności oddzielnie dla 3 kruszywo max wymiarze ziarna(16;31,5;63)obszary dobrego uziarnienia. Wszystkie kruszywa o krzywych przesiewu mieszczących się w nich, spełniają równocześnie wymagana jamistosc i pow.zewn. Dokładniejszym sposobem doboru uziarnienia kruszywa z punktu widzenia jego jamistości i wodożądności jest dobór iteracyjny. wykresy.

13). Iteracyjny dobór kruszywa pozwala na ustalenie takich proporcji miedzy kruszywem drobnym i grubym aby uzyskać max szczelność przy min wodożądności.szczelność S= ρ₀/ρ_w ρ_0,w =gęstość pozorna, właściwa Wzór ostateczny K₂=(K₁ *Z₅)/Z₄ Tabel

14). Mieszanka betonowa-mieszanina wszystkich składników przed związaniem zaczynu. Urabialność- zdolność do łatwego i szczelnego wypełnienia formy przy zachowaniu jednorodności mieszanki, Konsystencja-stopień ciekłości mieszanki (czyli pośrednio jej zdolność do wypełniania i przyjmowania kształtu formy lub deskowania) który zależy od spójności i sił tarcia wewn., jakie występują miedzy cząstkami, dla mieszaniny suchej ziarn kruszywa i cementu , po dodaniu do takiej mieszaninywody, siły te ulegają zmniejszeniu - mieszanka będzi ebardziej ciekła. Zagęszczalność - zdolność do zag ρ₀ęszczenia mieszanki ,mierzona jest zawartością powietrza po zagęszczeniu , Jednorodność- zdolność do zachowania jednakowego składu mieszanki w całej masie betonowej od zmieszania do ułożenia jej i zagęszczenia.

15). Konsystencja (pyt 14) - stopień ciekłości mieszanki betonowej. K1 Wilgotna, K2 Gęstoplastyczna, K3 Plastyczna, K4 półciekła, K5 ciekła,. Aparat VeBe i stożek opadowy Abramsa (pyt 16 i 17)

16). Badanie konsystencji metoda stożka opadowego Abramsa polega na określeniu górnej różnicy wysokości w cm. Formy stożkowej i odkształconego stożka mieszanki betonowej. Ustawia się formę stożkową z nałożonym lejem zasypowym na poziomym nienasiąkliwym podłożu (blacha), pobiera się min. 8 dm³ betonu i wypełnia formę w trzech warstwach zagęszczając każda 25 razy prętem. Wyrównujemy powierzchnię i zdejmujemy formę. Zmierzyć różnicę wys. stożka i ocenić: K-1-wilgotna 0 cm.,K-2-gęstoplatyczna 0cm.,K-3 plastyczna 2-5cm.,K-4 półciekła 6-11cm,K-5 ciekła 12-15 cm. Sprawdzanie konsystencji należy przeprowadzić podczas projektowania oraz bezpośrednio przy miejscu betonowania min 2razy przy jednej zmianie roboczej.

17). Metoda Vebe. Polega na oznaczeniu czasu w sekundach potrzebnego dla rozpłynięcia się mieszanki w aparacie Vebe do równej poziomej powierzchni pod wpływem określonych drgań. 8 dm³ mieszanki bet wsadzić do aparatu w 3 warstwach zagęszczając każdą, zdjąć formę stożkową i oprzeć krążek przezroczysty na stożku, włączyć wibrator i do momentu pokrycia całej powierzchni krążka mierzyć czas z dokł. do 1 s.

K1>28 s; K2 27-14s; K3 13-7s; K4 <6s; K5 0s.

18). Szczelność-warunkiem jaki ma spełniać sklad mieszanki betonowej jest brak porów powietrza po jej zagęszczeniu

braku porów w mieszance jest równoznaczne z tym ze na całą jej objętość Vob mają składać się jedynie objętość cementu Vc, kruszywa Vk i objetość wody Vw.Vob=Vc+Vk+Vw. Objętość absolutna (Vc Vk Vw) obliczamy dzieląc jej masę (C,K,W)przez odpowiednia gęstość (gc,gk,gw).Gdy ilość składników C,K,W odnoszą się do 1 m³ mieszanki, a gęstości wyrażane są kg/m³ otrzymamy C/gc+K/gk+W/gw=1.Jest to równanie szczelności które wyraża dążność do uzyskania wypełni szczelnej mieszanki, która po zagęszczeniu nie będzie zawierała powietrza. W praktyce nie jest to możliwe wiec dopuszcza się ilość powietrza do 2% obj. Sprawdzenie szczelności można dokonać 2 sposobami 1-ilosc porów w mieszance ρ1=(Vp-Vk)/Vp*100% gdzie Vp to obj próbnego zarobu w cylindrze pomiarowym, Vk=objetosc teoretyczna 2-ilosc porów w mieszance ρ=(Vp-(V2- Δw))/Vp*100% gdzie Vp- objętość zagęszczonej mieszanki, Δw- ilość wody która wlewa się do mieszanki aby usunąć pory ,V2=obj

19). Warunek konsystencji w=c*kc+p*kp+z*kz (kc,kz,kp - wspolcz. wodożądnosci w dm³ wody na dm³ danego skl.) kc=w_c*ρ_c, kp=w_p*ρ_p, kz=wz*ρz (wc,wp.wz -wodożądnosci w dm³ wody na kg danego skl.)

warunek szczelności : c+p+z+w=1. Równania char. metod (punkt piaskowy, jednost. otulenie, jedn.przep.)

20). Projektowanie składu betonu mającego w stanie stwardniałym posiadać założone właściwości sprowadza się do zagadnień: odp. jakościowego doboru ,odp. doboru ilościowego skł. zaczynu, odp. doboru . Projektowanie składu betonu ma na celu taki jakość i ilość dobór składników aby zarówno mieszanka jak i beton posiadały wlasc. typowy przebieg projektowania skl. się z etapow: analiza rodzaju elementu, warunków wykonania, warunków eksploatacji, przyjęcie założeń dot. wlasciw. mieszanki betonu, przeprowadzenie jakościowego doboru skł. Dobrać jedna z metod przeprowadzenia obliczeń składu po przyjęciu współczynników, dokonanie sprawdzianow składu i korekt, dosw. weryfikacja rzeczywistych własc. z założonymi, obliczenie składu jednego zarobu roboczego

21). Metoda ta oparta jest na założeniu ze beton jest mater. trójskł. składający się z cementu, kruszywa i wody.,zawartosc poszczeg. Skl. wyraża się w kg/m3.Rownanie konsystencji w=kc*c+kp*p+kz*z. Warunek szczelności C/gc+K/gk+w/gw=1 gdzie g kg/m3. Równanie Bolemeya R=A1*(C/W-0.5) dla C/W od1.2-2.5. R=A2*(C/W+0.5) dla C/W od 2.5-2.8. Rozwiązanie ukl. 3 równań stwarza podstawę do określenia ilości 3 skład betonu. R=1.3*Rbg*k gdzie k - wsp. uwzgl. specjalne warunki wykonania i dojrzewania Rbg-wytrz gwarant betonu.

22).Istotę metody stanowi założenie, że dla wykonania mieszanki konieczne jest otulenie ziaren kruszywa grubego warstwa zaprawy. Przyjęta grubość otulającej warstwy zaprawy zależeć będzie od zaloż. konsyst. Im konsyst. będzie bardziej ciekła tym warstwa musi być grubsza. Metoda wykorzystuje tez równania podstawowe konsystencji szczelności i wytrzymał. Równanie metody:
; f_ż=F_ż·ρ^z_nż; j_ż=1-ρ^z_nż/ρ_oż lub j_ż=1-ρ^z_nż/ρ_ż

j_ż - jamistość żwiru, F_ż - powierzchnia wewn. Żwiru, r_ż/2 - promień otulenia żwiru zaprawą, ρ^z_nż - gęstość nasypowa żwiru w st. zag, ρ_oż - gęstość pozorna żwiru

23). Istota ta polega na założeniu ze dla wykonania mieszanki konieczna jest przepełnienie jam miedzy ziarnami kruszywa grubego zaprawa. Przyjęty stopień przepełnienia jam zaprawa zależy od założonej konsyst. Im bardziej ciekła tym stopień przepełnienia większy. Metoda wykorzystuje równania podstawowe.

Równanie charakterystyczne:
, μ_ż - współczynnik przepełnienia jam żwiru zaprawą.

24). W metodzie praktycznego doboru składu betonów (iteracji doświadczalnej) dobór ten polega na dwóch kolejnych czynnościach: skomponowaniu mieszanki kruszywa o najmniejszej jamistości i wodorządności (patrz pyt.13), dodaniu do tego kruszywa zaczynu o wymaganym wytrzymałością współczynniku C\W w takiej ilosci aby zapewnić zadana konsystencje. Za optymalne rozw. przyjmuje się takie w którym gęstość poz. mieszanki jest największa . Wskaźnik C/W określa się stosując przekształcony wzór Bolomeya (pyt 21)

25).Wytrzymałość na ściskanie Rc stanowi max wartość napreż., jakie w stanie jednego ściskania może przenieść materiał. Rc=F/A [Mpa].Typy próbek: kostkowe (A=10cm d≤63mm,B=15 d≤32mm,C=10 cm d≤16mm),walcowe A d=40mm B-podst d=16mm h=16 cm, C d=10mm.Jeżeli wytrzym. jest badana na innych próbkach należy ja przeliczyć wg wzoru Rc=ω*F/A*10 [Mpa] ω-wspoł.przel.zwg.na wymiary próbek (A) ω =1.05, (B)ω =1, (C)ω =0.9 i walcowe h=16cm ω =1.15, h=30 ω=1.25.Jeżeli badanie jest przeprowadzone na mniej niż 15 próbek to R_im>α*R^G_b. R_imin-największa wartość wytrz. W badanej serii n próbek, α-wsp. zależny od liczby próbek n. Jeśli to równanie nie jest spełnione beton można uznać za odp. danej klasie R_imin>=Rbg oraz R>1.2*Rbg, gdzie R=1/n*ΣR_i. Jeśli liczba próbek >15 R-1.64*s>=Rbg .

26). Wytrz. na ściskanie określona po 28 dniach dojrzewania betonu jaka gwarant producent w 95%. R^G_b=R-1.64*s s-(pyt 25) [[R^G_b=1.3*R_śr*β]]

27).Klasa betonu-symbol liter-liczb gdzie liczba oznacza wytrz. gwarant betonu. Norma wyróżnia 11 klas (B7.5;10;12.5;15;20;25;30;35;40;45;50). Wytrzym. gwarant i klasę betonu można oblicz R^G_b=R-1.64*s.Klase bet kojarzy się z jego wytrzym. 28 dniowa. Warunki badania (pyt 25)

28). Najczęściej stosowana zależnością średniej wytrzymałości betonu po 28 dniach twardnienia w warunkach normowych R_sr a jego składu jest zależność podana przed ok. 60 laty przez Bolomaya (warunek wytrzymałości) R_sr=A(C/W ±0,5). R-srednia wytrzymałość A_1,2-współczynniki uwzględniające wpływ klasy cementu i rodzaju kruszywa, C/W- zawiera się od 1,2-2,8 Równanie Bolomeya podane jest w postaci 2 prostych: dla C/W<2,5 R_sr=A₁(C/W-0,5) dla C/W>2,5 R_sr=A₂(C/W+0,5)

29). R_n=R₂₈[1+α(t-28)] n-czas, t=28-90dni, α-wpływ jakości cementu na kinematyke α=0,004-cem III α=0,002-cem II α=0,001-cem I czystoklinkierowy rysunek

30).Wytrzymałość na rozciąganie- uzależniona jest gł od jakości zaczynu i kruszywa. Metoda bezpośrednia (osiowe rozciąganie)- próbki walcowe d=15 i h=30cm. Polega na poddaniu próbki osiowemu rozciąganiu poprzez siły przekazywane na nia z pośrednictwem płyt stalowych przyklejonych do jej podstaw. Metoda pośrednia(rozciąganie przy rozłupywaniu) próbki 6scienne=15cm, walce d=15cm; polega na rozciąganiu przez rozłupywanie wzdłuż tworzących podczas ściskania.

wytrzymałość na ścinanie

wytrzymałość na zginanie

31). Mrozoodporność- symbol literowo liczbowy klasyfikujący beton pod względem jego odporności na działanie mrozu. Liczb po F oznacza wymagana liczbę cykli zamrażania i odmrażania próbek betonowych. Badanie polega na kolejnym zamrażaniu całej próbki w powietrzu (-20) a następnie odmrażaniu jej w wodzie, okres pełnego cyklu to min 6h. Ocenę przeprowadza się na podstawie stopnia zniszczenia betonu, charakteryzowanego przez wytrzymałość na ściskanie oraz na podstawie destrukcji zew. Stopień mrozoodp przyjmujemy na podstawie wskaźnika N = liczbie przewidywanych lat użytkowania konstrukcji. (N<25=F25, N26-50=F50, N51-75=F75, F100, F 150, F 200, N>200=F300). Stopień mrozoodp jest osiągnięty gdy: próbki nie wykazują pęknięć, masa ubytków betonu <5%, obniżenie wytrzymałości na ściskanie <20%]

32).Symbol literowo liczbowy klasyfikuje beton pod względem przepuszczalności wody. Liczba po W to 10 krotna wartość ciśnienia wody w MPa działającego na próbki betonowe. Badanie- poddanie próbek skokowemu ciśnieniu wody. miara jest wartość ciśnienia przy którym widać oznaki przesiąkania (6 próbek typu A lub B z 1 partii betonu). Stopień wodoszcz zależy od wskaźnika ciśnienia h/b (W2,4,6,8,10,12). Stopień jest osiągnięty jeżeli w 4 na 6 próbkach nie stwierdzono oznak przesiąkania.

33). Ścieralność ma ważne znaczenie dla konstrukcji z betonu narażonych na oddziaływanie mechaniczne. Zależy gł od ilości i jakości zaczynu oraz rodzaju kruszywa który ma decydujący wpływ n na ścieralność. Im większa powierzchnie zajmuje kruszywo w przekroju tym tym mniejsza ścieralność. Badanie przeprowadza się na tarczy Bohomego. Miarą jest ubytek objętości i wysokości.

34). σ =ε*E ε=Δl/ω tgα = E wykres

Badanie statycznego współczynnika sprężystości betonu na ściskanie (modułu siecznego polega na kilkakrotnym obciążeniu i odciążeniu próbki (walec o15/30) wraz z pomiarem odkształceń E_b=Δσ/Δε. Moduł sieczny określa się jako wartość średnią z wyników badania co najmniej 3 próbek.

36). Odkształcalność swoboda: skurcz, narastanie

Skurcz - zmniejszenie objętości i długości. Jest on tym większy im większa jest wilgotność względna powietrza. Zależy od materiału (jakość cementu),stos.się dylatacje termicz.-skurczowe co 25-35 m

ε_s(t) = ε_sg ( 1 - e ^{- αt} ) gdzie ε_sg - skurcz graniczny α, β - współ. szybkości narastania / skurczu

ε_sg (beton) = 3 x 10 ^{- 5}, ε_sg ( ) = 1,5 x 10 ^{- 5}

ε_n(t) = ε_ng ( 1 - e ^{- βt} ) gdzie ε_ng - narastanie graniczne

Narastanie - wzrost objętości betonu pod wpływem wilgoci. Rys

37). Pełzanie - odkształcenie materiału i konstrukcji pod wpływem stale działającego obciążenia. Pełzanie pojawia się, gdy jest on poddany obciążeniu przez dłuższy czas, gdy po zdjęciu obciążenia nie wraca do swojej pierwotnej postaci. Betony o dużej

wykazują większe pełzanie. ψ - miara pełzania

Wykres

ψ (t) = ψ_g ( 1 - e ^{- γ t} )

Pełzanie: w wodzie 0,5 - 1, w suchym powietrzu 3 - 4

38). Wraz ze zmianą temperatury następuje zwiększenie lub zmniejszenie objętości betonu. Przy temperaturach następują także zmiany . Współczynnik rozszerzalności betonu wynosi: ε_t = 10 ^{- 5.} Większe temperatury powodują obniżenie wytrzymałości betonu. Spadek wytrzymałości na ściskanie zmniejsza się przy temp. > 460 C Wykres

39-43). NIE MA!

44). Metoda sklerometryczna - polega na określeniu powierzchniowej twardości betonu przez mierzenie odskoku ciężaru uderzającego w beton. Miarą odskoku jest liczba odbicia, którą odczytuje się bezpośrednio na skali młotka Schmidta.

Metoda betonoskopu (ultradźwiękowa) - polega na ocenie wytrzymałości betonu na podstawie pomiarów prędkości rozchodzenia się fal ultradźwiękowych.

45). Domieszka jest mat. chem. dodawanym w niewielkich ilościach w stosunku do masy cementu (5% mc)

Celem dodania domieszek jest poprawa właściwości świeżej mieszanki betonowej i/lub stwardniałego betonu. Domieszki :

*upłynniające : plastyfikatory, superplastyfikatory; *uszczelniające

*napowietrzające, *kompleksowe

opóźniające / przyspieszające wiązanie (inhibitory / katalizatory)

---