 | Pobierz cały dokument gf.w5.4.11.geologia.gzmiw.uam.2010.2013.i.rok.doc Rozmiar 792 KB |
Planety układu słonecznego
8 planet, 5 planet karłowatych (Ceres (pas planetoid między Marsem a Jowiszem, ceres - rzymska bogini wegetacji, 4 karłowate ułożone poza orbitą Neptuna w planetoidowym pasie Kuipera (przewidział istnienie tych ciał ), Pluton, Haumea (hawajska bogini płodności), Makemeke (stwórca ludzkości na Wyspie Wielkanocnej), Eris (grecka bogini niezgody)), pas Kuipera, obłok Oorta, stanowią łącznie skraj Układu Słonecznego. W obłoku Oorta znajduje się większość komet.
Parametry planet
Wenus, Uran i Pluton odwracają się w przeciwna stronę.
Planety wewnętrzne
Merkury, Wenus, Ziemia, Mars - małe planety, mają podobne rozmiary, wykazują dużą gęstość, zbudowane przede wszystkim ze skał, wykazują powolną rotacja wokół własnej osi.
Powierzchnia Merkurego i Księżyca - liczne kratery, zagłębienia pokryte podobnymi skałami (bazaltowymi, nazwane przez astronomów morzami),
Mars - zaawansowane procesy erozji (w stosunku do Księżyca i Merkurego), aktywność wulkaniczna i deformacje skorupy, wulkan Olimpus - 23km.
Wenus - pod względem wielkości i gęstości bardzo podobna do Ziemi, powierzchnia zakryta przez chmury kwasu siarkowego, jej atmosferę tworzą CO2 i woda. Temperatura atmosfery 500oC, ciśnienie ponad 90 razy większe niż na Ziemi. Podobnie jak na Ziemi występują wyżyny niejednokrotnie pochodzenia wulkanicznego, łańcuchy górskie, których wysokość wynosi kilka tys. metrów, doliny ryftowe, sama skorupa Wenus jest skorupa młoda (500 mln lat).
Planety zewnętrzne (gazowe olbrzymy)
Jowisz, Saturn, Uran, Neptun - bardzo mała gęstość, zbudowane z wody, metanu, wodoru, helu; szybko obracają się wokół własnej osi.
Jowisz H2 82%, He 18%
Wenus CO2 96%, N2 3,5%, Ar 0,1%
Ziemia N2 78%, O2 21%
Mars CO2 96%
przyjmuje się, ze gwiazdy powstają w wyniku kondensacji mgławicy, która określana jest jako nebula. Mgławice te zbudowane są przede wszystkim z dwóch najlżejszych pierwiastków - wodoru i helu. Tym dwóm pierwiastkom towarzyszą niewielkie ilości tlenu i cięższych pierwiastków (np. krzemu i żelaza). Zagęszczanie tej materii było możliwe dzięki siłom grawitacji, im większy był stopień zagęszczenia, tym bardziej rosła energia wewnętrzna. W ten sposób miały tworzyć się protogwiazdy, których podstawową cechą jest dośrodkowy ruch grawitacyjny cząstek materii. Gdy temperatura osiągnęła wartość około 1 mln K, rozpoczęły się reakcje jądrowe - to moment powstania gwiazd, w tym Słońca.
 | Pobierz cały dokument gf.w5.4.11.geologia.gzmiw.uam.2010.2013.i.rok.doc rozmiar 792 KB |