1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI

Nazwa produktu: Ołów

Wzór chemiczny: Pb

Producent:

Dostawca:

Użytkownik:

Telefon awaryjny: (042) 631 47 24 (informacja toksykologiczna w Polsce)

2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH

Składniki stwarzające zagrożenie:

Nazwa chemiczna	% wag.	Nr CAS	Nr EINECS	Symbol ostrzegawczy	Symbole zagrożenia (R)
ołów	100	7439-92-1	231-10-04	T	20/22-33-61-62

3. IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ

Substancja niebezpieczna w myśl dyrektywy 1999/45/EEG.

Zagrożenie pożarowe: Substancja niepalna, nie stwarzająca zagrożenia pożarowego.

Zagrożenie toksykologiczne: Ołów i jego związki są trujące. Mutagenne. Dawka trująca dla pyłów wynosi powyżej 0,1 mg w 1 m³ powietrza.

Zagrożenie ekotoksykologiczne: Ołów i jego związki w sposób trwały zanieczyszczają wszelkie elementy środowiska naturalnego.

4. PIERWSZA POMOC

Uwaga: W pierwszej kolejności należy wyprowadzić poszkodowaną osobę ze skażonego ołowiem środowiska. Ułożyć na lewym boku z głową skierowaną w dół.

Zatrucie inhalacyjne:
1.	W przypadku wystąpienia takiej potrzeby - wykonać sztuczne oddychanie lub podać tlen - najlepiej, jeśli tego dokona osoba przeszkolona.
2.	Zapewnić pomoc lekarską.
Zatrucie doustne:
1.	W razie zatrucia doustnego przepłukać usta wodą. Podawać doustnie 10% roztwór tiosiarczanu sodu lub 10% roztwór siarczanu magnezu oraz mleko, świeże białko, roztwór albuminy. (W ramach procesu leczenia jest wskazane spożywanie dużej ilości tartych owoców, surowej wątroby i stosowanie kąpieli siarkowych z domieszką tiosiarczanu sodu).
2.	Do chwili odtransportowania do szpitala choremu zapewnić spokój, leżenie i ciepło.

Skażenie oczu:
1.	Przemyć skażone pyłem oczy strumieniem letniej wody przez 15-20 minut, przy wywiniętych powiekach.
2.	Zapewnić pomoc okulisty.
Skażenie skóry:
1.	Zdjąć skażone ubranie. Oczyścić mechanicznie skażoną skórę, przemyć dużą ilością wody, następnie alkoholem oraz wodą z łagodnym mydłem.
2.	W przypadku gdy podrażnienie skóry nie mija, skonsultować się z lekarzem dermatologiem.

5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POŻARU

Szczególne zagrożenia:	Substancja niepalna o niskiej temperaturze topnienia. W ogniu wydzielają się toksyczne gazy, pary i dymy.
Środki gaśnicze:	Zgodnie z naturą i rozmiarem pożaru obiektów sąsiadujących.
Zalecenia szczegółowe:	Strażacy powinni być wyposażeni w ubrania przeciwchemiczne i niezależne aparaty oddechowe.

6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO ŚRODOWISKA

Zalecenia ogólne:	W przypadku wydostania się większej ilości ołowiu do środowiska, skażony teren należy wyizolować z otoczenia, a poza jego obręb wyprowadzić osoby postronne. W pierwszej kolejności odciąć źródło skażenia środowiska. W razie potrzeby wezwać ekipy ratownicze.
Środki ochrony osobistej:	Unikać kontaktu z ołowiem. Stosować ubrania ochronne z tkanin powlekanych, rękawice ochronne, okulary ochronne w szczelnej obudowie, a w warunkach zapylenia - ochrony dróg oddechowych. Należy pamiętać o ograniczonym czasie działania ochronnego filtrów cząsteczkowych (filtr cząsteczkowy oznaczony kolorem białym i symbolem P2).
Zalecenia szczegółowe:	Zabezpieczyć opakowania (pojemniki) przed wydostaniem się ołowiu do środowiska, pyły strącać rozproszonymi strumieniami wody. Stosować urządzenia odsysające.
Zabezpieczenie środowiska:	Zabezpieczyć studzienki ściekowe. W przypadku skażenia wód powiadomić odpowiednie władze. Skażony grunt podlega wymianie.

7. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE

Zapobieganie zatruciom:	Podczas stosowania ołowiu nie jeść, nie pić, unikać kontaktów z ołowiem, unikać wdychania pyłów, przestrzegać zasad higieny osobistej, stosować odzież i sprzęt ochrony osobistej, pracować w wentylowanym pomieszczeniu. Przechowywać w zamknięciu, poza zasięgiem dzieci.
Zapobieganie pożarom/wybuchom:	Dotyczy wytwarzania się niebezpiecznych koncentracji pyłu: Wyeliminować źródła zapłonu - nie wykonywać prac z otwartym ogniem, nie palić, nie używać narzędzi iskrzących i odzieży z tkanin podatnych na elektryzację, instalować urządzenia elektryczne w wykonaniu przeciwwybuchowym.
Magazynowanie:	Ołów przechowywany jest w czystych, suchych pomieszczeniach zamkniętych, w temperaturze 5-15^oC i wilgotności 20-60%. Ołów układany jest luzem w stosy, w gąskach, na płaskich podkładach drewnianych. Nie układać bezpośrednio na podłożu. Blachy magazynowane są w zwojach. Końce oklejane są papierem. Druty nawinięte na szpule umieszczane są w skrzyniach drewnianych. Śrut pakowany jest w woreczki lub puszki. Chronić przed uszkodzeniami mechanicznymi, odkształceniami, wilgocią, wpływem par kwasu azotowego i alkaliów. Nie dopuszczać do stykania się z zaprawami murarskimi. Zasady magazynowania określa norma PN-89/C-81400.

8. KONTROLA NARAŻENIA I ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Rozwiązania techniczne:

Ogólne - niezbędne do prawidłowego przewozu, magazynowania i stosowania ołowiu. Sprawna wentylacja i urządzenia odsysające (w przypadku pyłów).

Najwyższe dopuszczalne stężenie ołowiu i jego związków w Polsce:

Nazwa chemiczna	NDS (mg/m^3)	DSB (mg/l)
Ołów i jego związki nieorganiczne (w przeliczeniu na ołów)	0,05	0,6

Ochrony osobiste

Drogi oddechowe:	Maski ochronne z filtrami pyłów P2.
Ręce:	Rękawice ochronne, powlekane.
Oczy:	Okulary ochronne w szczelnej obudowie.
Skóra i ciało:	Ubrania ochronne ze zwartej tkaniny. Fartuchy ochronne.
Inne informacje:	Higiena pracy: Obowiązują przepisy ogólne przemysłowej higieny pracy. Unikać bezpośredniego kontaktu powierzchni ciała i dróg oddechowych z ołowiem. Nie wdychać pyłów. Zanieczyszczone ubranie wymienić. Po pracy dokładnie wymyć powierzchnię ciała. Nie jeść, nie pić podczas pracy. Natychmiast usuwać wszelkie rozsypy.

Metody oceny narażenia w środowisku pracy:

PN-86/Z-04050.01 - Ochrona czystości powietrza. Przyrządy i zestawy do pobierania próbek. Postanowienia ogólne.

PN-89/Z-04008.07 - Ochrona czystości powietrza. Pobieranie próbek. Postanowienia ogólne. Zasady pobierania próbek w środowisku pracy i interpretacja wyników.

Ocena narażenia: Zgodnie z normami polskimi dotyczącymi ołowiu.

9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE

9.1	Masa atomowa: 207,02 g/mol
9.2	Postać fizyczna, barwa, zapach: Ołów w warunkach normalnych jest szarym, miękkim, plastycznym metalem. Na powietrzu traci połysk, ponieważ pokrywa się warstwą tlenku przechodzącego w węglan ołowiu(II). Ołów jest pierwiastkiem chemicznym należącym do grupy 14(IV głównej) układu okresowego (węglowce). Krystalizuje w układzie regularnym. Zawartość ołowiu w skorupie ziemskiej wynosi 1,6.10^-3. W związkach ołów występuje w stopniach utlenienia +2 i +4. Związki ołowiu +2 są trwalsze od związków ołowiu +4. Tlenek ołowiu(II) i wodorotlenek ołowiu(II) mają właściwości amfoteryczne. Duże znaczenie posiada ditlenek ołowiu, który jest bardzo silnym czynnikiem utleniającym. Ołów i jego związki są silnie trujące. Kumulują się w żywych organizmach i są źródłem uporczywych zatruć.
9.3	Temperatura topnienia: 327,5^oC
9.4	Temperatura wrzenia: 1744^oC
9.5	Gęstość w 20^oC:11,35g/cm^3
9.6	Gęstość usypowa: ok. 5,3 t/m^3
9.7	Rozpuszczalność w wodzie i innych rozpuszczalnikach: Ołów rozpuszcza się w kwasie azotowym i gorącym, stężonym kwasie siarkowym. Pewne ilości rozpuszczają się również w wodzie pozbawionej ditlenku węgla.
9.8	Prężność par w 973^oC: 1,3 mbar
9.9	Temperatura zapłonu: Substancja niepalna.
9.10	Inne: Najważniejszym jego minerałem jest galena PbS. Ołów występuje również w stanie rodzimym. Otrzymywany jest przez redukcję PbO tlenkiem węgla oraz częściowe prażenie i stapianie z PbS. Ołów stosowany jest do wyrobu rur kanalizacyjnych, przewodów gazowych i elektrycznych, kabli podwodnych, uszczelek do aparatów wysokociśnieniowych, osłon do kabli, ekranów ochronnych przed promieniowaniem jonizującym, płyt akumulatorowych, wyrobu aparatury do wytwarzania kwasu siarkowego, śrutu myśliwskiego. Jest składnikiem wielu stopów lutowniczych, łożyskowych, czcionkowych. Związki ołowiu były stosowane jako pigmenty farb i lakierów. Używane są do barwienia szkła.

10. STABILNOŚĆ I REAKTYWNOŚĆ

Stabilność i reaktywność:	Słabo reaktywny chemicznie. Ulega tlenowi i ditlenkowi węgla z powietrza. Reaguje z parami kwasu azotowego i alkaliami.
Właściwości korozyjne:	Brak.

11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE

Drogi narażenia człowieka: Wdychanie, spożycie, kontakt ze skórą.

Informacja ogólna: Ołów jest trucizną ustrojową o działaniu kumulującym się. Do organizmu człowieka przedostaje się poprzez przewód pokarmowy, drogi oddechowe i skórę [np. tetraetylek(IV) i tetrametylek ołowiu(IV)]. Zatrucia drogą pokarmową nie zdarzają się u osób nienarażonych na zatrucia zawodowe i nie odgrywają większej roli. Ołów i jego związki, podane doustnie, trudno ulegają wchłonięciu przez organizm. W jelitach, pod wpływem siarkowodoru, tworzą nierozpuszczalne siarczki, które są wydalane z kałem. Ta część ołowiu, która ulegnie wchłonięciu, dostaje się przez żyłę wrotną do wątroby i w dużej części zostaje wydalona w żółci z powrotem do jelit. Przy podawaniu człowiekowi codziennie ołowiu w ilości 1-2 mg w ciągu 30 dni stwierdzano, że prawie cały ołów był wydalany z kałem. Podstawową rolę przy zatruciach zawodowych odgrywa wchłanianie ołowiu w drogach oddechowych człowieka, gdzie mogą być wchłaniane te związki ołowiu, które są trudno- i w ogóle nierozpuszczalne, jak np. siarczek ołowiowy, krzemiany lub borokrzemiany ołowiu itp. Wchłanianie ułatwia m.in. fagocytoza. Ołów, wchłonięty w drogach oddechowych, wprost przechodzi do krążenia ogólnego, omijając wątrobę - narząd odtruwający. Wchłonięty ołów pojawia się we krwi i w płynach ustrojowych.

Dane toksykologiczne:

Ocena działania rakotwórczego ołowiu i nieorganicznych związków ołowiu:

IARC - Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem:

dowód działania u zwierząt doświadczalnych - wystarczający,

dowód działania u ludzi - niewystarczający.

Ocena ogólna - czynnik przypuszczalnie rakotwórczy u ludzi (grupa 2B).

Umiejscowienie lub rodzaj nowotworów: układ trawienny i układ oddechowy (dowód niewystarczający).

Działanie miejscowe:

Wdychanie pyłów: Suche usta, trudności w oddychaniu i stale utrzymujący się kaszel. W przypadkach cięższych powstaje niebieskawe zabarwienie skóry oraz skrócenie oddechu. Może pojawić się obrzęk płuc i mogą wystąpić drgawki.

Kontakt ze skórą: Pojawia się podrażnienie z zaczerwienieniem. W groźnych przypadkach mogą powstać pęcherze.

Kontakt z oczami: Może pojawić się silne podrażnienie, zaczerwienienie i ból.

Zatrucia ostre ołowiem: Zatrucia ostre ołowiem i jego związkami należą do rzadkości. Spotykane są wśród robotników narażonych na działanie tetraetylku i tetrametylku ołowiu (tetraetyloplumbanu i tetrametyloplumbanu). Mogą także występować jako skutek działania par ołowiu lub tlenku ołowiu w dużych stężeniach. Zatrucia te polegają głównie na zmianach w ośrodkowym układzie nerwowym. Dawka trująca dla pyłów ołowiu wynosi powyżej 0,1 mg w 1 m³ powietrza.

Zatrucia przewlekłe ołowiem: Zatrucia przewlekłe ołowiem poprzedzane są okresem wchłaniania ołowiu - tzw. „nosicielstwem ołowiu”. Obejmuje on szereg charakterystycznych objawów, które mogą występować pojedynczo lub łącznie i są uważane za przejaw krążenia ołowiu w organizmie Najczęściej spotykane są następujące zespoły objawów zatrucia ołowiem:

- kolka ołowiowa polegająca na kurczach mięśni gładkich jelita. Ulegają one skurczom tonicznym, którym towarzyszą silny ból, obfite poty, bladość i zatrzymanie stolca. Mogą również wystąpić wymioty. Tętno jest zwolnione, wzrasta również ciśnienie krwi. Napad kolki ołowiowej poprzedza zwykle dłuższe zaparcie stolca, słodkawy smak w ustach i brak łaknienia,

- niedokrwistość ołowiczna może występować samodzielnie lub jako objaw towarzyszący innym objawom zatrucia. Jest to niedokrwistość niedobarwliwa, ze wskaźnikiem mniejszym od jedności. Liczba czerwonych krwinek spada do około 3 000 000, a zawartość hemoglobiny do 60%.

- ołowiczne porażenie prostowników jednym z objawów jest osłabienie prostowników wskutek zmian w ubarwieniu mięśni wyprostowanych przedramienia. Niedowładem, a później porażeniem jest ogarnięty niemal wyłącznie nerw promieniowy górnych kończyn, rzadziej dolnych. Stanom tym nie towarzyszą bóle ani zaburzenia czuciowe. Po pewnym czasie następuje zanik mięśni.

12. INFORMACJE EKOLOGICZNE

Działanie na organizmy wskaźnikowe:

Rośliny: Ołów opóźnia rozrost korzeni i wywołuje wyraźne ograniczenie oddychania. Szkodliwe skutki zależą od gatunku rośliny, własności gleby i postaci związku ołowiu. Większe szkody występują przypuszczalnie w glebach kwaśnych, mniejsze w obojętnych lub alkalicznych.

Mikroorganizmy: Mikroorganizmy uczestniczące w tlenowym rozkładzie substancji organicznych wykazują objawy zatrucia, jeżeli stężenie ołowiu wynosi bądź przekracza 0,1 mg/dm³. Toksyczne działanie na Flagellata i Infusoria rozpoczyna się przy 0,5 do 1,0 mg/dm³, zaś na inne bakterie przy 1,0 mg/dm³.

Wskaźnik oceny dla ostrej toksyczności: wobec ssaków: 1,0,

wobec ryb: 2,0,

wobec bakterii: 2,8.

Stopień zagrożenia wód: minimalny.

13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI

Metody unieszkodliwiania:

Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

Zawartość opakowania wg:

rodzaju 10 04 99 - Inne nie wymienione odpady.

Sposób likwidacji A1(A3): Powtórne wykorzystanie.

Opakowania wg:

rodzaju 15 01 02 - opakowania z tworzyw sztucznych,

rodzaju 15 01 04 - opakowania z metali,

rodzaju 15 01 07 - opakowania ze szkła.

14. INFORMACJE TRANSPORTOWE

Ołów nie jest klasyfikowany zgodnie z przepisami umowy ADR/RID, IMO, IATA jako substancja niebezpieczna i nie podlega ograniczeniom wynikającym z tych przepisów.

Inne informacje:

14.1	Symbole niebezpieczeństwa (R):	20/22-33-61-62
14.2	Symbole bezpieczeństwa (S):	2-37-45-53

15. INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZEPISÓW PRAWNYCH

Kartę wykonano zgodnie z:

• Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z dnia 11 stycznia 2001 r. (Dz. U. Nr 11, poz. 84; Nr 100, poz. 1085; Nr 123, poz. 1350; Nr 125, poz. 1367 ze zmianą z dnia 5 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 1187).

• Normą PN-ISO 11014-1: 1998 „Bezpieczeństwo chemiczne - Karta charakterystyki bezpieczeństwa produktów chemicznych”.

• Wytycznymi Dyrektywy UE Nr 1999/45/EG, Dyrektywy 67/548 EEC oraz Dyrektywy UE 88/379/EEC (Dangerous Product Regulations incl. EC Guidelines), dotyczącymi klasyfikowania, oznaczania i sporządzania informacji o materiałach niebezpiecznych.

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego (Dz. U. Nr 140, poz. 1171).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem - ZAŁĄCZNIK (Dz. U. Nr 129, poz. 1110).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1173).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1172).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych, których opakowania należy zaopatrywać w zamknięcia utrudniające otwarcie przez dzieci i wyczuwalne dotykiem ostrzeżenie o niebezpieczeństwie (Dz. U. Nr 140, poz. 1174).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 lipca 2002 r. w sprawie obowiązku dostarczenia karty charakterystyki niektórych preparatów nie zaklasyfikowanych jako niebezpieczne (Dz. U. Nr 142, poz. 1194).

• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1998 r. (Dz. U. Nr 79, poz. 513) ze zmianą z 2 stycznia 2001 r. (Dz. U. Nr 4, poz. 36) w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

• Rozporządzeniem MZiOS z dnia 11 września 1996 r. (Dz. U. Nr 121, poz. 571) w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki.

• Rozporządzeniem MOŚZNL z dnia 28 kwietnia 1998 r. (Dz. U. Nr 55, poz.355) w sprawie dopuszczalnych wartości stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu.

• Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 października 1998 r. (Dz. U. Nr 145, poz. 942) i zmianą z 5marca 2001 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 251) w sprawie szczegółowych zasad usuwania, wykorzystywania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych.

• Ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

• Klasyfikacja materiałów niebezpiecznych według Umowy Europejskiej dotyczącej Międzynarodowego Przewozu Materiałów Niebezpiecznych ADR (ważnej od 01.07.2001 r.).

• Niniejsza karta charakterystyki substancji niebezpiecznej jest bezpośrednio przekazywana użytkownikowi akrylanu metylu, bez zapewnień lub gwarancji co do kompletności bądź szczegółowości odnośnie do wszystkich informacji lub zaleceń w niej zawartych.

• Niniejsza karta nie jest żadną podstawą zobowiązującą do jakiejkolwiek odpowiedzialności jakiegokolwiek rodzaju ze strony dystrybutora ołowiu. Przedsiębiorstwo nie będzie odpowiedzialne za jakiekolwiek zejście śmiertelne, chorobę lub uszczerbek na zdrowiu jakiejkolwiek natury, będący następstwem zastosowania lub niewłaściwego wykorzystania karty charakterystyki substancji niebezpiecznej lub materiału, którego karta dotyczy.

• Informacje zawarte w niniejszej karcie przedstawiają aktualny stan naszej wiedzy i doświadczeń dotyczących bezpiecznego stosowania wyrobu.

Na etykietach należy zamieścić następujące informacje:

Symbole ostrzegawcze na opakowaniach jednostkowych:
Napis ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych:		„Substancja toksyczna.”
Symbole zagrożenia
R 20/22	Działa szkodliwie przez drogi oddechowe i po połknięciu.
R 33	Niebezpieczeństwo kumulacji w organizmie.
R 61	Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.
R 62	Możliwe ryzyko upośledzenia płodności.
Symbole bezpieczeństwa
S 2	Chronić przed dziećmi.
S 37	Nosić odpowiednie rękawice ochronne.
S 45	W przypadku awarii lub jeżeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady lekarza - jeżeli to możliwe, pokaż etykietę.
S 53	Unikać narażenia - przed użyciem zapoznać się z instrukcją.

16. INNE INFORMACJE

Chemiczne określenie produktu: Ołów
16.2 Znaczenie symboli:
Symbol ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych
T	Substancja toksyczna.

Uwaga: Użytkownik ponosi odpowiedzialność za podjęcie wszelkich kroków mających na celu spełnienie wymogów prawa krajowego. Informacje zawarte w powyższej karcie stanowią opis wymogów bezpieczeństwa użytkowania substancji. Użytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za określenie przydatności produktu do konkretnych celów. Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy użytkownika. Karta charakterystyki nie może być traktowana jako gwarancja właściwości substancji.

* * * * *

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 3 lipca 2002 r., PN-ISO 11014-1 i Dyrektywą 91/155/EEC

	KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI	Wydanie: I Data wydania: 20.12.02 Strona/stron 8/8
Nazwa:	OŁÓW

Ołów

---